O+O NIETS
OXO ALLES
SLANKE JIM
KRONIEK van den DAG.
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN VRIJDAG 5 JUU 1935.
No. 156.
MIDDELBURG.
WALCHEREN.
ZUID-BEVELAND.
ZEEUWSCH-VLAANDEREN W.D.
tzijden
ïoder-
149, 85,
[Ecosse
ll 15 ct,
Mdb.
zeld-
Var-
|e prij-
p. kg.
fa Tel.
M.
|nz. v.a.
voord,
zware
L. v,
Midd.
RAAT,
te kwa-
Iprijzen.
Stukken
lies per
|er ons.
lever-
Ibraden
Slage-
I Noord-
lams
Uerdag-
Engeland heeft zich met het
aanbod van een offer aan Mus
solini leelijk in de vingers ge
sneden. Gerechtvaardigde
boosheid te Parijs. Indirect
ook een échec voor den Vol
kenbond,
Het aanbod van een Engelsch offer,
waarmede Eden de vorige week Mus
solini probeerde willig te maken voor
een minnelijke schikking in het Itali-
aansch-Abessijnsch conflict, heeft een
averechtsche uitwerking gehad. De
Duce, die het zooals men weet, botweg
van de hand wees, kan zich er over
vermaken, dat de Engelsche regeering
zich er eigenlijk leelijk mee in de vin
gers heeft gesneden. Wat is n.l. het ge
val? Indien het was aangenomen, zou
in laatste instantie Frankrijk het gelag
hebben moeten betalen. Dat zit zoo:
Eden stelde voor, dat Abessynië een
strook gronds aan Italië zou afstaan
tengewoon moeilijke opdracht was ge
voegd, verdiept men zich thans in be
schouwingen over de principieele be-
teekenis van den gedanen stap. De
laatste jaren zijn, telkens weer, pole
mieken en debatten gehouden over het
al of niet doelmatige van zulke minis-
ierieele reizen en er gaan stemmen op,
die de voorkeur geven aan onderhan
delingen binnen het raam van den Vol
kenbond, welke immers daartoe het
geschikte centrum vormt. De moeilijk
heid is alleen maar, dat men niet altijd
kan wachten op een bijeenkomst te
Genève, of daar ter plaatse speciale
conferenties bijeenroepen. Bovendien
staat de Bond niet bij alle aangesloten
regeeringen in een goed blaadje. Hoe
dit zij, het valt te betreuren, dat Eden
te Rome niet alleen als Engelsch mi
nister maar tevens als de verpersoon
lijking van ,,den man van Genève" werd
beschouwd, wat zijn toch ,al geringe
kans op goede resultaten allerminst
vergrootte. Engeland, dat niet nalaat
zijn trouw aan den Volkenbond osten-
oh! Abessynië schadeloos te stellen, zou,* tatief te uiten, werd bij zijn optreden
dit land dan een stuk van Britsch So-
maliland cadeau krijgen (het Engelsche
offer), waarmee het dan meteen een
uitweg naar zee (de haven Zeila aan de
golf van Aden) had. De verbinding van
Abessynië met de zee gaat thans ech
ter via Fransch Somaliland, waar van de
havenstad Djiboeti een spoorweg loopt
naar de Abessijnsche hoofdstad Addis
Abeba. Deze spoorlijn nu zou natuur-
'lijk het vervoer uit Abessynië zijn ko- j
men te missen en het Fransche Djiboe- j
ti zou in verval zijn geraakt. Toen men s
te Parijs de bijzonderheden van het jj
Engelsche plan vernam, geraakte men
daar dan ook geheel op zijn achtersten
zolder. Dat Engeland een offer wilde
brengen: uitstekend, maar dat het daar
bij stiekum een ongevraagd offer van
Frankrijk had ingelijfd, loopt de spui
gaten uit, aldus de Franschen. Dat stie
kum zit Parijs vooral dwars. Voordat
Eden naar Rome ging met zijn voorste],
had hij, gelijk men zich zal herinneien,
een onderhoud met den Franschen mi
nister-president Laval te Parijs. Het
blijkt nu, dat Eden over dat voorstel
heelemaal niet heeft gerept. Men kan
er inkomen, dat die achterbakschheid
de Franschen heefi geprikkeld. Zulks
temeer, nu zij zich al in hun wiek ge
schoten voelden door de manier, waar
op Engeland op eigen houtje een vloot-
overeenkomst met de Duitschers had
gesloten. De ontstemming te Parijs je
gens Londen is thans heel groot. Men
heeft daar het gevoel, dat de Enge!
zeker geleid door den wensch, om den
Bond een openbaar échec te besparen.
Gebrek aan deugdelijk politiek inzicht
heeft echter gewild, dat Eden's reis een
échec in meer dan een opzicht werd.
Het zal Londen moeite kosten, deze on
bezonnenheid weer goed te maken.
Waterschappen.
Bij Kon. besluit zijn benoemd met in
gang van 3 Juli, tot dijkgraaf v,an het
waterschap Rumoirt, A. Wisse te A n-
na Jacobapolder;
met ingang van 27 September, tot
dijkgraaf van den Wjilhelminapolder (Z.-
Beveland), L. Kranenburg te W i 1-
helminapolder;
met ingang van 2 September tot
dijkgraaf van den Mariapolder (N.-Be
veland), J. v. d. Maas te Wisse-
kerke;
met ingang van 1 Augustus tot ge
zworene van den M!ariapolder, M.
M. Schippers te Wissekerke,
uiterlijk tot het einde van het zittings
jaar, waarin hij zeventig jaar zal zijn
geworden;
tot gezworene van den Kreekrakpol-
der, P, de Jonge, te Rilland-
B ,a t h;
tot gezworene van den Zonnemaire-
polder, P. S. Vis te Zonnemaire.
oi a tot gezworene van het waterschap
schen het vertrouwen van Frankrijk! Cadzand, P. Risseeuw Izn,, te Z u i d-
Ieelijk geschonden hebben; en dat de jj z a n d e, uiterlijk tot het einde v^n
Engelsche politiek voorloopig niet meer; het zittingsjaar, waarin hij zeventig
op vertrouwen aanspraak kan maken, j i'aar zad z9n geworden;
De Engelsche regeering heeft zich in- gezworene van den Adriaanpol-
derdaad leelijk in de vingers gesneden, j der> C. P. Kalewaard te Ko r t g e n e;
Als een bijkomstigheid, maar een bij- tot gezworene van het waterschap
komstigheid van veel belang, moet bij I Kruinmgen, A. van Hootegem te Krui-
dit alles betreurd worden, dat juist n n g e n;
Eden zich deze strop op den hals haal- \°J- gezworene van den Heer-Jansz-
de. Eden toch gaat sinds geruimen tijd 1 Polder' D- Verburg te W i s s e k e r-
door voor snecialiteit in Volkenbonds-
tot gezworene van den Deurloopol-
door voor specialiteit in Volkenbonds
zaken en heeft uit dien hoofde ook een
plaats in het kabinet, den kring der
voornaamste ministers, gekregen. Hij
vertegenwoordigt zijn regeering in het
comité van vertrouwensmannen, die
voor de waardigheid van het Geneef-
sche instituut moeten zorg dragen. Dat
het bemiddelingsvoorstel, door hèm ge
daan, is afgewezen, treft den Volken
bond dieper en gevoeliger dan wan
neer het langs den gewonen diploma-
tieken weg was afgehandeld. Bij me
nigeen zal bovendien de neiging post
vatten, Eden's bekwaamheid als onder
handelaar in twijfel te trekken. Ter
plaatse waar men beter was ingelicht
en wist, dat het voorstel aan Mussolini
nog te elfder ure bij een toch reeds bui
der, C. B. Kodde te T h o 1 e n;
tot gezworene van den polder Wes
ter en-b,an-van-Schouwen, H. van Tole
do, te Haamstede;
tot gezworene van den Borrenbrood-
MAAR
WANT HET IS VAN LIEBIG
(Ingez. Med.)
BKï>
door GEORGE OWEN BAXTER.
13).
,'En toch heb je voor al het werk,
dat je vroeger ooit gedaan hebt, nog
nooit zulk een belooning gehad".
„Je wilt tienduizend geven voor de
ze..Je zegt, dat het meer is, d,an ik
ooit gekregen heb, wel, dat is zoo,
maar hier wil ik een grooter percen
tage hebben".
ëraag willen, dat je mij dat
zoud Uitleggen", zeide neef Edgar.
Un de eerste plaats", verklaarde
fn,ey',"ls het een£ leelijke zaak. Ie-
™"d'dle, een n?eï vermoordt, moet
meer ^betalen en iemand, die zijn neef
mam mrt0ldgenmede°r° bet:ren^hUUrden
Ed£lÈtaLk4e'i,dS°„p.SCh"' M
„Je leeft hier vet en lui in huis" ginrt
Renney voort. „Zijn geld kleeft aan fo
vingers."
„Waarom zeg je dat?" interrumpeer
de Ldgar Asprey eenvoudig.
„Je behandelt zijn geld, is het niet?
En je regelt alles voor de Asprey's, hè?
Iedereen weet, hoeveel die bosschen
de laatste jaren opbrengen. Ik weet,
dat als je je neef naar de andere we
reld zend, je de heele bom krijgt, wel,
ik wil een grooter aandeel, dat is alles.
-n aarbij is het geen gemakkelijk werk;
Asprey is een flinke kerel, verduiveld,
herr) hier m deze stad gekend! Ik
wil vijfentwintig dollars, dat is mijn
prijs.'
„Het spijt me", zeide neef Edgar koel.
„Het spijt je, hè? Neem eens aan,
dat ik alles, wat ik weet, aan Asprey
ga verkoopen? Je hebt me verteld, waar
ik hem zal kunnen vinden."
„Dat zou niet gaan", zeide Edgar As
prey, „omdat ik de middelen heb om
hem uit de verte te kunnen waarschu
wen. Je zoud hem niet vinden, als je
zijn verblijfplaats bereikte."
„Je beent glad!" gaf Renney toe.
„Kijk eens hier, je weet, dat ik je wel
mag en bewondering voor je heb; maak
het rond twintigduizend, op handslag."
Tot Geraldi's verwondering antwoord
de de ander prompt: „Het is een grout
bedrag, maar ik houd van een man, die
zijn eigen waarde kent. Laat het dus
twintigduizend zijn." De groote, slappe
hand van Asprey sloot zich om de klei
ne, beenige hand van Renney.
„Iets anders", zeide neef Edgar. „Je
hebt zeker gehoord van dien jongen
leeglooper, die Chalmers bestolen
heeft."
„Alleen wat ik in het hotel gehoord
heb", antwoordde Renney. /„Verdorie,
die Chalmers is wild! Hij zou zijn ziel
geven om dien jongen op zijn nummer
te kunnen zetten!"
„Diezelfde jonge man", zeide neef Ed-
„is in deze zaak betrokken: hij is
ook bezig om dienje man te zoe
ken.
Renney grinnikte met boosaardige
nieuwsgierigheid.
„Je noemt zijn naam niet graag, hè?"
vroeg hij, „Wel, di*vt is zoo verduiveld
verwonderlijk niet."
„Om dien jongen Geraldi", ging
polder, N. van der Klooster te Brou
wershaven;
tot gezworene van den Thoornpolder,
E. van der Maas te Wissekerke;
tot gezworene van den Muijepolder,
G. J. de Wilde, te St. M a a r-
t e n s d ij k;
tot gezworene van den Nieuwlande-
polder, J. Nieuwenhuijze Rzn. te K r ,a b-
b e n d ij k e;
tot gezworene van den Reigersberg-
schenpolder, J. J. van Gorsel te R i 1-
1 a n d-B a t h
tot gezworene van den Zuid-Kraaij-
ertpolder, M. Bierens te 's- H e e r
Arendskerke;
tot gezworene van het waterschap
Groot- en Klein-Baarzande, J. J. Ris
seeuw te G r o e d e, uiterlijk tot het
einde van het zittingsjaar, waarin hij
zeventig jaar zal zijn geworden.
DE ONTWERPEN VOOR EEN
UITNEEMBARE MUZIEKTENT.
Donderdagmiddag kwamen in de be
stuurskamer van de Ambachtsschool
verschillende leden van de Commissie
van ontwikkeling en ontspanning van
jeugdige werkloozen bijeen met het
grootste deel van hen, die een ontwerp
hadden ingezonden voor een uitneem-
bare muziektent.
De heer ir. B. C. R o e t e r s van
L e n n e p, voorzitter der Commis
sie heette allen welkom en gaf alvorens
tot de prijsuitdeeling over te gaan, 't
woord aan het commissielid, den heer
C. Doets, die met den heer P. J, Jan
sen, de jury vormde.
De heer Doets heeft aan de
hand van de bekroonde ontwerpen, die
in de kamer waren geëtaleerd, er op
gewezen dat het goed is zich te
concentreeren op een bepaald onder
werp. Dat daartoe op deze wijze gele
genheid is gegeven, verheugde spr. zeer,
al betreurt hij het, dat dit al niet veel
eerder is geschied. Het gaat om de
constructieve zuiverheid der onderdee-
len. Zoowel aan de ambachtsschool als
aan de Middelbare technische school en
zelfs aan de Technische Hoogeschool,
is er tot spr.'s spijt geen tijd genoeg om
het zelf scheppen te bevorderen.
Komende tot de 11 inzendingen wees
spr. op de fouten die aan de bekroonde
ontwerpen nog kleven. Zoo had men
goed moeten bedenken, dat er niet te
veel onderdeelen mogen zijn, die bescha
digd kunnen worden. Bij sommige tee-
keningen zijn de ontwerpers te veel in
bijzonderheden afgedaald. Maar hoe het
ook zij en welke fouten ook naar vo
ren worden gebracht, toch kon spr.
verklaren, dat de jury met belangstel
ling kennis heeft genomen van wat is
gepresteerd. Er spreekt wel eenig ge
brek aan ervaring uit. Spr. hoopt dat
deze prijsvraag niet te gelijk de eerste
en de laatste zal zijn. Zulke vreedzame
kampen zullen aan het aesthetisch bou
wen ten goede komen.
De heer Roeters van Len-
n e p bracht dank aan de heeren
Doets en Jansen voor de vele moeite
die zij zich gegeven hebben en meende
dat men tevreden kan zijn met hetgeen
is bereikt. Wellicht zijn de deelnemers
geschrokken van de critiek, maar als
die critiek opbouwend is, is zij ook
goed. Het is ook goed als een poging
niet direct ten volle lukt. Maar goed
is het niet minder dat de werkloozen
toonen, dat ze nog fut hebben. Het is
goed, dat men alles tracht aan te pak
ken, dat bewijzen o.a. leerlingen van
de ambachtsschool, die nu bij spr. op
het kantoor zitten te typen. Zij, die
geen prijzen krijgen, mogen zich niet
laten ontmoedigen, ook voor hen is 't
goed, dat zij gewerkt hebben.
Hierna reikte spr,, voor zoover de ge
lukkigen aanwezig waren, de volgende
behaalde prijzen uit: J. van der Veen,
Ê294
Ëïv3Ë3
CAlVi.OEtf»
(Ingez. Med.)
j 15; W.
motto „Jeugdige werkloozen"
C. Sturm, motto „Studie" en J. van
Aartsen, motto „Werk" ieder 10; W.
J. Krijger, motto „Evenwicht", J. Cou-
mou, motto „Teekenaar" en Jos. Rut
gers, Vlissingen, motto „Orpheus",
ieder 5.
De heer J. Onderdijk zeide, dat
het hem en zeker het geheele gemeente
bestuur genoegen doet, dat de commis
sie zoo goed is geslaagd, al was het
eerst een stoute onderneming. Zeer
waardeerend is er over het werk ge
sproken door de Raadsleden, die 't had
den gezien in de leeskamer. Spr. hoopte
dat door dezen wedstrijd de autoriteiten
zullen inzien, dat dit ook een vorm van
werkverschaffing is. Ook zij, die niet
bekroond zijn, hebben een steentje bij
gedragen en spr. hoopte, dat verschil
lende van hen bij den bouw der tent
kunnen worden ingeschakeld.
De heer Roeters van Lennep
bracht den heer Onderdijk dank voor
zijn woorden en wees er op hoe goec
het is dat er een goede verhouding be
staat tusschen het gemeentebestuur en
de Commissie.
VEERE. Donderdagavond vergader
den de gezamenlijke V.V.V.'s van Veere
en Vrouwepolder wederom teneinde te
komen tot een algemeene samenwer
king tusschen beide vereenigingen in het
belang van beide gemeenten. Besloten
neef Edgar voort, Renney's opmerking
negeerend. „Als je dien zoud ontmoe
ten
„Dan zend ik hem per postpakket
terug".
Neef Edgar schudde glimlachend het
hoofd.
„Mijn waarde jonge vriend", zeide hij,
„mijn handige, actieve, dappere en ge
duldige jonge vriend, vergis je nu niet,
deze jongen is heel gevaarlijk!"
„Hij liep als een Kaas van Chalmers
weg; hoe zou hij dan gevaarlijk kunnen
zijn?"
„Hij houdt niet van onnoodig risico;
daar hij zeer intelligent is, zal hij nooit
doodenom het plezier van het dooden,
maar alleen als het absoluut nogdzakelijk
is. Zulke mannen zijn altijd te vreezen,
omdat zij nog iets doen zonder goed
overleg."
„Goed", zeide Renney, „ik ken hem,
ik dacht, dat hij alleen maar een handige
valsche speler was, maar als ik hem te
gen kom, zal ik hem wel onschadelijk
maken".
„Doe dat", zeide de ander ernstig.
„Doe dat, want anders kan hij groote I
moeilijkheden veroorzaken."
„Ik zal wel een vracht lood door hem
heen jagen", zeide Renney op overtui
genden toon.
„Een oogenblik nog", zeide neef Ed-
gard. „Ik mag dat enthousiasme wel,
Renney, Ik houd van die algeheele toe
wijding, waarmee je de zaken aanpakt.
Het is een bewijs v,an den artist wer
ken uit volle overtuiging, maar deze
jonge Geraldi als hij zoo heet
„Wel, ga voort, wat is er met hem?"
„Je hebt in je tijd je -man gestaan,
Renney."
„Ik heb mijn deel gehad", knikte de
ze, de schouders ophalend.
„Het zal je interesseeren te hooren,
dat Geraldi's deel nog grooter geweest
is".
Renney fronste de wenkbrauwen
„D,at is een leugen; iemand heeft je dat
op de mouw gespeld".
„Niemand spelt mij iets op de mouw,
zooals je dat noemt. En, wat meer zegt,
al zijn slachtoffers werden met open vi
zier gedood, Renney!"
„Wat bedoel je daarmee?"
„Dat, als hij je pad kruist, je die twin
tigduizend dollars zult moeten verdie
nen, mijn waarde vriend. En dat eindigt
onze besprekingen", zeide hij, opstaan
de.
HOOFDSTUK XI.
Geraldi smolt weg langs den gevel
van het huis, bereikte den voortuin en
dook weer in de schaduw van de gera
niums neer. Nauwelijks was hij daar,
of Renney kwam op zijn beurt uit het
r,aam, klom onhoorbaar omlaag en ging
door het tuinhek naar buiten.
Hij ging de straat in en de fregatvo-
gel volgde hem, na luchtig over de ge-
raniumbeg en het hek op het trottoir
te zijn gesprongen. Het was moeilijk
om Renney daar te volgen, want, hoe
wel het trottoir beschaduwd was en van
de straat gescheiden door een rij hoo
rnen, waren de stammen zoo dun, dat
een man gemakkelijk tusschen hen zou
kunnen gezien worden- Daarbij stroomde
bundels lamplicht uit de open deuren en
vensters, want de nacht was warm en
werd alle mogelijke faciliteiten te ver-
leenen, opdat dezen zomer reeds een
bootdienst onderhouden zou worden
tusschen Veere en Vrouwepolder. Deze-
dienst zou in den beginne, als proef, bij
genoegzame deelname gehouden wor
den, doch later, indien de levensvat
baarheid ervan aangetoond werd, zou
men tot een vasten dienst kunnen ko
men.
Tevens werd besloten voeling te krij
gen tusschen de vereenigingen van ring-
rijders van beide plaatsen, teneinde la
ter in het jaar, en zoo ieder jaar vervol
gens, tot een gezamenlijke, officieels
ringrijderij te geraken.
VEERE. Donderdagmiddag heeft een
gezelschap van ongeveer vijf en dertig
officieren van alle rangen van het Ne-
derlandsche leger een bezoek gebracht
aan deze gemeente. Het gezelschap
werd ten stadhuize officieel door burge
meester Huinink ontvangen, die de hee
ren toesprak en daarna het stadhuis liet -
zien.
KLOETINGE. Bij de op heden gehou--
den Candidaatstelling voor den z.g. dub
belen Raad welke zijn advies inzake de
grenswijziging zal uitbrengen is slechts
een candidatenlijst ingeleverd, waarop
voorkomen: K. K. Maartense, A. de Ma
ker, A. C. Lankester, J. Q. C. Lenshoeks
G- Korstanje, G. de Dreu, J. Oele Azn., J.
J Snoek, C. Trimpe Burger, J. Leijs, S.
Dekker Johs. zn. De eerste 7 personen
zullen de commissie vormen.
WOLPHAARTSDIJK. Donderdag
hield de Commissie uit de ingezetenen
(de z.g.n. dubbele Raad) in zake de
voorgenomen grenswijziging met de
eventueele opheffing van de gemeente
Kattendijke een openbare vergadering
onder voorzitterschap van den burge
meester. De voorzitter deelde mede dat
volgens deze grenswijziging p. m. 350
ha grond en p.m. 50 inwoners aan de
ze gemeente zullen worden toegevoegd.
Na eenige besprekingen werd besloten
het volgende schrijven aan Ged. Staten
te zenden:
„De Commissie geeft als haar oordeel
te kennen dat het plan tot opheffing der
gemeente Kattendijke, haar om moreele
redenen niet sympathiek is. Mochten
echter Ged. Staten of de betrokken mi
nister van oordeel zijn, dat opheffing
van die gemeente noodzakelijk is, dan
veroorlooft de commissie zich de vrij
heid u mede te deelen dat zij de ooste
lijke grens tusschen deze gemeente en
Kattendijke rationeel acht langs den ge-
heelen Bergweg-dreef, zoodat deze oos
telijke grens een rechte natuurlijke
grens wordt"
RAAD VAN CADZAND.
CADZAND. Dinsdag vergaderde de
Raad, 'onder 'voorzitterschap van den
burgemeester voltallig.
De V o o r z. moest tot zijn spijt mede-
deelen, dat de proef met de nieuwe
brandspuit, die in tegenwoordigheid van
den Raad zou plaats vinden, niet kon
doorgaan, wegens verhindering van de
technische commissie van den Provin
cialen brandweerbond onder wier lei
ding de proefspuiting moet geschieden.
Een daartoe aangewezen commissie
onderzocht de geloofsbrieven van de
nieuwbenoemde raadsleden. Besloten
werd tot toelating van alle benoemden-
De gemeenterekening over 1934 werd
aangeboden; zij wijst op den gewonen
dienst f 34764, in ontvang en f 30171, in
uitgaaf aan; de kapitaaldienst sluit met
een bedrag van f 3147 aan ontvangsten
en uitgaven. Een commissie werd be
de stad was nog wakker.
Tcoh slaagde hij er in om Renney in
het oog te houden, tot d,at deze aan het
stationsemplacement kwam, Daar ver
dween hij in de schaduw tusschen de
stapels pas gelost hout, maar de fregat
vogel voelde, dat hij de bedoeling van
deze nieuwe richting begreep. Reni|ey
was besloten om met een trein de st,ad
te verlaten en dadelijk met de uitvoe
ring van zijn opdracht te beginnen. Hij
was, zooals neef Edgar gezegd had,
voortvarend in zijn werk.
De fregatvogel zag vanuit de scha
duw van een houtstapel den goederen
trein binnen donderen, terwijl vonken
uit de wielen spatten en een heete
gloed van de vuurplaat scheen. Hij
wachtte, tot de trein zich weer in be
weging zette, dat de remmer met zijn
lantaarn op den wagen klom en merkte
toen op, hoe een figuur van den zijkant
aanrende en de ijzeren ladder van den
derden gesloten wagen achter de loco
motief opklom. Hij volgde het voor
beeld bij den op een na laatsten wagon
van den trein.
Plat op het dak v,an den wagen lig
gend, nam hij de omgeving goed op;
daarop strekte hij zich op zijn rug uit
om te rusten. De sterren flonkerden; er
was geen wolk om hen te verduisteren,
maar slechts die diepe bronnen van on
eindige schaduw, die hier en daar in 't
uitspansel, zelfs op de helderste dagen,
te zien zijn.
(Wordt vervolgd
