MAXIM
AKKERTJES
BINNENLAND.
XRGNIEiC van den DAG.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 27 MEI 1935. No. 124.
De bebossching der Zeeuwsch-
Vlaamsche duinen en de
ontsluiting der kust.
Nerveuze slapeloosheid
v.
De Volkenbondsraad presteert
't een en ander. Het Itali-
aanschAbessijnsch conflict
in den Geneefschen molen ge
wipt. Hoe Eden en Laval
den Duce klein kregen, Het
HongaajrschZuid-Slavische
geschil geliquideerd, Is
Eden aan het carrière maken?
Het is ons een heel stuk meegevallen,
dat de Volkenbondsraad kans heeft ge
zien Mussolini voorloopig tot de orde
te roepen met betrekking tot het Itali-
aanschAbessijnsch conflict. De zaak
leek er een van prestige voor den Duce
geworden, als ze dat a priori in ver
band met de vernietigende nederlaag,
die de Abessijnen in 1896 bij Adoea,
toen de Italianen op weg meenden te
zijn naar de vestiging van een protec
toraat over Abessynië, een Italiaansch
leger hebben toegebracht niet al was.
En de geweldige massa's troepen, die
naar Oost-Afrika werden verscheept,
mitsgaders de geweldige massa's mo
derne oorlogsmiddelen, waarvan men
ze voorzag, leken wel heel overvloedig
voor een loutere verdediging van het
koloniaal gebied. Toen verleden week
de Volkenbondsraad zich met de kwes
tie ging bemoeien, kon men dan ook
niet veel anders verwachten, dan dat
hij zou pogen, den Abessijnschen keizer,
die zich telegrafisch met Geuèvè in
verbinding had gesteld, meldende, dat
er heel gauw ongelukken zouden ge
beuren, als niet werd ingegrepen, met
een kluitje in 't riet zou sturen. Het is
een geluk, dat deze verwachtingen
thans als te somber gelogenstraft kun
nen heeten. Mussolini heeft na veel lo
ven en bieden toegestemd in een ar
bitrage-procedure, die de mogelijkheid
van een minnelijke schikking wat dich
terbij brengt. De kans op een gewapend
conflict in Oost-Afrika is voorloopig
van de baan.
Het schijnt vooral aan Laval en Eden
te danken, dat de Volkenbondsraad
dit niet onaanzienlijke succes mocht
boeken. Ze hebben ruggegraat getoond
tegenover den Italiaanschen heerscher,
die aanvankelijk met een zekere ver
betenheid wie wel eens in de bios
coop komt, zal zich voor kunnen stel
len, hoe Mussolini dingen, die hem niet
aanstaan, van de hand wijst hun
bemiddelingsvoorstellen verwierp. Men
kreeg den indruk, dat hij van een in
terventie van den Raad niets wilde we
ten. Laval en Eden waren echter taai
en misschien op 't laatst ook wel een
beetje verbeten. Ze hebben den Itali
aanschen vertegenwoordiger, baron
Aloisi, geen oogenblik losgelaten, gin
gen hem voortdurend met nieuwe voor
stellen en vertoogen te lijf en dan stel
de Aloisi zich maar weer met zijn op
persten chef te Rome in verbinding.
Vrijdagavond eindelijk gaf Mussolini
toe: een nieuw bemidelingsontwerp
van Laval en Eden verwierf zijn goed
keuring, Men heeft er daarop geen gras
overheen laten groeien. In 't holle van
den nacht werd de Volkenbondsraad
bijeen geroepen, om op zijn beurt een
beslissing over het voorstel te nemen.
Met algemeene stemmen werd het aan
genomen. Toen de Zaterdagochtend be
gon te dagen, was het in veilige ha
ven.
In 't kort komt de inhoud er van
hierop neer: een verzoenings-commis-
sie, waarvan Italië en Abessynië ieder
twee leden benoemen, zal de diverse
grensincidenten, die zich de laatste
maanden hebben voorgedaan, onder
zoeken en ze zoo mogelijk uit de we
reld helpen, Is dit laatste op 15 Juli
a.s. niet gelukt, dan benoemt de Vol
kenbondsraad een vijfde man, die moet
beproeven partijen tot elkaar te bren-
door OCTAVE FEUILLET.
36).
„Geld!" zei juffrouw Marguérite, ,,o
moeder, doe dat niet! Bezoedel het ge
luk van dit kind niet met geld!"
De uitspraak van dit fijne gevoelen
dat de arme Christine, tusschen twee
haakjes, misschien niet buitengewoon
éeyaardeerd zou hebben, verwonderde
nhj in den mond van juffrouw Margué
rite, die in het algemeen zich niet laat
voorstaan op zoo iets fijns. Ik geloof
de zelfs, dat zij een grap maakte, hoe-
nu i_ k.aar. !felaat geen neiging tot vroo-
lijkheid liet zien. Hoe het zij, deze gril
werd door haar moeder zeer ernstig
opgevat en met geestdrift werd beslist
dat men deze idylle haar onschuld en
bloote voeten zou laten.
Tengevolge van dezen mooien trek,
viel mevrouw Laroque, die klaarblijke
lijk zeer tevreden over zichzelf was,
weer terug in haar glimlachende ex
tase, en juffrouw Marguérite ging weer
met verdubbelden ernst door met haar
spel met den waaier. Een uur later be
reikten wij het doel v,an onze reis.
Evenals de meeste boerderijen van dit
land, welks hoogten en plateaux bedekt
zijn met dorre hei, is de boerderij van
Langoat gelegen in de diepte van een
dal, dat doorsneden wordt door een,
beekje. De boerin, die veel beter was,
ging dadelijk aan het werk, om het'
eten klaar te maken, waarvoor wij ge
zorgd hadden de voornaamste bestand
gen. Is hij daarmede medio Augustus
niet klaar gekomen, dan zal de Volken
bondsraad een en ander onderzoeken
en een uitspraak moeten doen. De af
faire is dus in den molen van Genève
terecht gekomen en, al maalt die soms
langzaam, men kan in elk geval ho
pen, dat hij haar op den duur fijnmalen
zal.
De verzoeningscommissie gaat zich,
als boven gezegd, alleen met de inci
denten (de botsingen tusschen Italiaan-
sche en Abessijnsche troepen o.a. bij
Oeal Oeal) inlaten. Niet met een uit-
stippeling van de grens tusschen Eri-
threa en Abessynië. Zooals men weet,
is deze grens nooit nauwkeurig aange
geven. Hierin ligt een der oorzaken van
hét acuut worden van het coflict. Een
speciale commissie nu zal, als de inci
denten eenmaal van de baan mogen
zijn, zich zoet houden met de bepaling
van de grens. Men ziet het: van een de
finitieve oplossing van het geschil zijn
we nog een heel <jjnd af. Maar er zal
nu tenminste een begin mee gemaakt
worden.
De grootste concessie, die Mussolini
aan Laval en Eden gedaan heeft, be
treft de benoeming van de Abessijnsche
arbiters. De keizer van Abessynië had
te kennen gegeven als zijn vertegen
woordigers twee buitenlanders te zul
len aanwijzen (vermoedelijk een
Franschman en een Amerikaan). Daar
tegen maakte de Duce echter bezwaar;
die wilde, op 't eerste gezicht zonder
ling genoeg, dat de keizer twee Abes
sijnen zou benoemen', de Duce zelf nam
twee Italianen, Bij nader inzien be
grijpt men waarom het den ongekroon-
den heerscher te doen was: hij wilde
de zaak „onder ons" houden; geen
vreemden er in mengen; dat zou zijn
bewegingsvrijheid belemmeren. Met
veel achterdocht zou men ook kunnen
onderstellen, dat Mussolini e;r op uit
was, een compromis onmogelijk te ma
ken (twee Italianen en twee Abessij
nen waren het toch nooit eens gewor
den) en het dan te gelegener tijd op
een botsing aan te laten komen. Hoe
dit zij, Laval en Eden zijn er in ge
slaagd, den Duce van zijn dwaze en
zeer verdachte bezwaren af te brengen.
Hij stemde er tenslotte mee in, dat
Abessynië twee buitenlanders aanwijst.
Daarmee heeft men nu de zekerheid
verkregen, dat de affaire niet verdoe
zeld en vertroebeld zal kunnen wor
den.
De 86ste zitting van den Volkenbonds
raad heeft behalve ten aanzien van het
ItaliaanschAbessijnsche geschil, nog
ander goed werk gedaan. Zoo zijn een
aantal Dantziger aangelegenheden met
kans op een bevredigende oplossing be
handeld, evenals een grenskwestie tus
schen Perzië (dat tegenwoordig weer
Iran heet) en Irak. En tenslotte is het
Zuid-SlavischHongaarsch geschil in
verband met den moord op koning
Alexander van Zuid-Slavië (de Kro
atische moordenaars hadden, zooals
men weet, zich in Hongarije op de mis
daad kunnen voorbereiden) geliqui
deerd. De Hongaarsche regeering had
een rapport ingediend, waarin het o.a.
beloofde, strenger toezicht op politie
ke uitgewekenen te zullen uitoefenen.
De Zuid-Slavische gedelegeerde zeide
zich met den inhoud van dit rapport
te kunnen vereenigen, en daarop ver
klaarde de Raad het geschil definitief
voor geëindigd.
De voorzitter, de Rus Litwinof, heeft
Zaterdag, voordat hij de 86ste zitting
sloot, speciaal den Engelschen groot
zegelbewaarder Eden dank gebracht,
voor al het werk, dat deze ten aanzien
van het ItaliaanschAbessijnsch con
flict en wat betreft verschillende ande
re kwesties, presteerde. Eden, die wel
eens als de toekomstige minister van
deelen mee te nemen. Het werd op
gediend op het gras van een weitje,
in de schaduw van den enormen kas
tanjeboom. Mevrouw Laroque, die, in
een buitengewoon ongemakkelijke
houding gezeten was op een der kus
sens van het rijtuig, scheen hierdoor
niet minder sltralend. Ons gezelschap
herinnerde haar, zei ze, aan die troe
pen maaiers, die men 's zomers in de
schaduw van de heggen ziet, en naar
wier landelijke maaltijden zij nooit zon
der jaloerschheid had kunnen kijken.
Wat mij betreft, in andere tijden zou
ik misschien een bijzondere bekoring
gevonden hebben in de nauwe en on
gedwongen intimiteit, die zoo'n maal
tijd op het gras, evenals alle dergelijke
tooneeltjes, zonder twijfel, tusschen de
gasten brengt, maar ik verdreef met
een pijnlijk gedwongen g'evoel een be
koring, welke zeker gevolgd wordt jfoor
berouw, en het brood v,an deze kort
stondige broederschap scheen mij bitter
te smaken.
Toen wij den maaltijd geëindigd had
den, zei mevrouw Laroque tegen mij:
„Bent u ooit naar boven geklommen?'
en zij wees naar den top van een zeer
hoogen heuvel, die boven de wei uit
stak.
„Neen, mevrouw."
„O, maar, dat is jammer. Men heeft
van d,aar af een heel mooi uitzicht. U
moet dat zien. Terwijl men gaat in
spannen, zal Marguérite u daarheen
brengen, is 't niet Marguérite?"
„Ik moeder? Ik ben er maar eens ge
weest, en dat is al lang geleden
Intusschen zal ik het wel vinden. Kom,
buitenlandsche zaken van Engeland
wordt gedoodverfd, kan inderdaad zeer
tevreden over zich zelf zijn. Het suc
cesrijke beloop van deze Raadszitting
is voor een niet gering deel aan hem
te danken.
Zoek toch in den vreemde niet
Wat het eigen land U biedt.
De heer C. M. van den Broecke te
Aardenburg schrijft ons:
Het is een verblijdend verschjjnsel,
dat ondanks de crisis, ja misschien wel
tengevolge van de crisis, er een dran^
in de menschen komt, om rust of ver
strooiing te zoeken in de vrije natuur.
Men trekt naar zee, men zoekt het
bosch om weer krachten te verzamelen
voor den zwaren strijd om het bestaan.
Zoo komt het, dat mede tengevolge van
de verbeterde middelen van vervoer,
de meest afgelegen oorden van ons va
derland voor vacantiebezoek in aan
merking kunnen komen. In dit verband
is het goed ook de Zeeuwsch Vlaam-
sche kust, van het Zwin of 'tot aan
Breskens toe eens te bezien, bij het rei
zen en trekken. h
Hier ligt een stukje Nederland, voor
velen onbekend, doch de moeite van
het bezichtigen ruimschoots waard.
De oude Zwinmond met zijn rijke
flora, zich uitstrekkend tusschen Knocke
en Retranchement lokte zelfs den Ko
ning der Belgen en deed hem zijn villa
bouwen vlak bij de Nederlandsche
grens. Honderden ha natuurreservaat
bieden hier den liefhebber van planten
en dieren een studiebron of ontspan
ningsgelegenheid. Waar in Nederland
vindt men een strand van ruim 500 m
diep, van duintop tot laagwaterlijn?
De^Vlaamsche duinenrij zet zich met
schilderachtige onderbrekingen voort
tot het ongeveer 15 km verder gelegen
Breskens. En over deze geheele breed
te strekt zich een strand uit, zoo zui
ver zoo vlak, met zoo'n rijke fauna, dat
het wel niet anders kan of hier moet
zich op den duur een badleven ontwik
kelen. Meer en meer komt dit stukje
Nederland dan ook in de belangstelling
te staan. Moderne hotels zijn er ver
rezen, die wat de inrichting betreft
kunnen wedijveren, met de bekende
badplaatsen in ons land, doch die thans
nog voor hebben, dat zij den badgasten,
naast een genoeglijk badleven ook lan
delijke rust kunnen bieden, Het pano
rama, dat men van de hotelkamers uit
heeft op zee en duin, doch ook op de
golvende korenvelden, maakt ongetwij
feld een diepen indruk op den bezoe
ker.
Hoeveel aantrekkelijker zou men dB
kustgebied nog kunnen maken, als nu
onze plannen om tot bebossching^ d„r
duinen te komen, in daden zouden wor
den omgezet! Als ooit de tijd gunstig is
voor een dergelijk grootsch opgezet plan
dan is het nu. De gemeentebesturen zit
ten met werke'oozen, men snakt naar
werkobjecten. Hier kan een werk ver
richt worden, dat in de toekomst de ren
te tienvoudig zal opbrengen. De drang
tot ontwikkeling blijkt voldoende, als
men de rijen duinhuisjes in de duinen van
Cadzand en Groede ziet, als men de on-
dernemerslust bewondert van de pio
niers, die thans hun moderne hotels in
de ongerepte duinen neerzetten.
Binnenkort zal een technisch rapport
verschijnen over de mogelijkheid van be
bossching. Met studie zijn de duinen be-
bekeken en ongetwijfeld zal het mogelijk
zijn, het landschap nog aantrekkelijke;:,
de duinen nog sierlijker te maken. Hel
beloop der duinen in verband met de
heerschende winden, maakt bebossching
aan de binnenzijde en in de duinpannen
mijnheer, en bereid u voor op een
moeilijke klimpartij."
Wij begaven ons dadelijk op weg, juf
frouw Marguérite en ik, om een erg
steil pad te beklimmen, dat op een
bergkant kronkelend naar boven liep,
nu en dan door een boschje heen. De
jonge vrouw stond van tijd tot tijd, ter
wijl ze vlug en licht naar boven klom,
stil, om te kijken of ik haar volg
de, en dan lachte ze mij, zonder iets
te zeggen toe, een beetje hijgend door
het loopen.
Boven op de kale hei aangekomen,
die een plateau vormde, bemerkte ik,
op eenigen afstand, een dorpskerkje,
waarvan de kleine klokketoren zijn
scherpe kanten tegen den hemel ,aftee-
kende.
„Daar is het", zei mijn jeugdige be
geleidster, en zij, versnelde haar pas.
Achter de kerk was een door muren
ingesloten kerkhof. Zij deed de poort
open en richtte, niet zonder moeite,
tengevolge van het hooge gras en de
kronkelende braamstruiken, welke het
pad over het kerkhof versperren, haar
schreden naar een soort van terr,as,
dat den vorm had van een halven cir
kel, en dat het einde van het kerkhof
is. Twee of drie treden, die in den loop
der lijden zijn afgebrokkeld, en vrij zon
derling gedecoreerd zijn met massieve
bollen, voeren naar een smal platform,
zood.at men op de hoogte van den muur
komt. In het midden van den halven
cirkel verheft zich een granieten kruis
Juffrouw Marguérite had juist het
platform bereikt, en een blik geworpen
in de ruimte, welke zich daar vóór haar
zeer mogelijk. Zeeden, Corsikaansche
den, Oostenrijksche den, vlier, peppel,
i sneeuwbal, Meidoorn, wilde roos en ri
bes, het zijn allen gewassen, die met
succes op de duinen zullen groeien. Op
de smalle duinstrooken zal men zich
moeten beperken tot een verfraaiing der
binnenzijden, tot het brengen van afwis
seling in de thans bestaande begroeiing
van duindoorn.
Een zeer fraai geheel zal ongetwijfeld
te maken zijn nabij Groede, waar een na
tuurlijk duinmeertje thans reeds de aan
dacht trekt. Oordeelkundige tusschenbe-
planting, loofhoutsingels afgewisseld met
naaldhout, zal hier wonderen kunnen
verrichten. Typeerend voor dit duinge
deelte en de omliggende plassen zijn de
sierlijke, fraai geteekende bergeenden.
Alle zorg zal moeten besteed worden om
hier de bestaande flora en fauna in eere
te houden. Alleen zal men middelen
moeten bedenken om aan een te talrijke
uitbreiding der konijnen paal en perk te
stellen.
Ook nabij Cadzand in de Kieviten en
Vlamingspolder Is ongetwijfeld veel aan
natuurschoon te winnen door bebos
sching.
We moeten ons echter de bebossching
dezer duinstrook niet voorstellen, als
een doorloopend geheel en ook niet be
schouwen uit een oogpunt van houtex
ploitatie. Het feit alleen, dat hier een
kuststrook hunkert naar ontsluiting, legt
den autoriteiten de plicht op, de kwes
tie ernstig onder oogen te zien. Het
geld, dat hier zal worden uitgegeven
voor werk'oozenzorg kan nimmer beter
worden besteed, hier is een voorbeeld
van rationeele werkverschaffing bij uit
nemendheid. Nu geen kortzichtige gë-
meentepo'iliek; durf ock in deze tijdei
van malaise vooruit te 'zien. Rijk en ge
meenten, polderbesturen en provincie
kunnen hier ons Zeeuwsch devies „luc-
tor et emergo" in practijk brengen.
Klimatologisch zal bebossching der
duinen bevordelijk zijn voor den achter
de duinen beoefenden landbouw; ook
deze voordeelen moeten niet worden
weggecijferd.
EEN BROCHURE VAN
MR. MARCHANT.
„Tot verweer".
Bij A. W. Sijthoff's Uitg. Mij. te Lei
den is onder den titel „Tot verweer"
een brochure van mr. Marchant ver
schenen, waarin zijn overgang naar de
r. Katholieke kerk o.a. wordt verde
digd tegen zekere grieven, die men
hem daaromtrent heeft meenen te moe
ten maken, in verband met zijn ambt
van minister van onderwijs.
De toon van de brochure is beza
digd, maar heel veel nieuws en heel
veel belangrijks hebben wij er niet in
kunnen ontdekken. In 't bijzonder wat
betreft de redenen, die den schrijver
noopten zijn opneming in de r.k. kerk,
die reeds op 21 Dec. j.I. heeft plaats
gehad, verneemt men geen dingen, die
niet al gepubliceerd waren, In ver
band met het bezuinigingsontwerp zou
door te spreken het kabinet in moei
lijkheden zijn geraakt, aldus mr. Mar
chant. En in de tweede plaats noopten
de ophanden zijnde Statenverkiezingen
hem, in 't belang van den Vrijz. Dem.
Bond, tot zwijgen. Anders zou het voor
deze partij op een débacle hebben kun
nen uitloopen.
Dat hij aan zijn zetel kleefde, noemt
mr. Marchant een onwaardige insinu
atie.
Verder ontkent schrijver dat zijn on
derwijspolitiek overhaast is geweest.
De concentratie van de openbare scho-
opende, toen ik haar hand schuins bo
ven haar oogen zag houden, alsof zij
plotseling verblind werd. Ik haastte mi)
om bij haar te komen.
Deze mooie dag, die ten einde sjjoed-
de, verlichtte met zijn laatsten glans
een wijd, vreemd en prachtig tooneel,
dat ik nooit zal vergeten. Voor ons, en
heel diep beneden onder het plateau,
strekte zich een onafzienbaar soort van
moeras uit, dat als bestrooid was met
lichtplekken, en dat er uit zag als een
stuk aarde, dat zooeven overstroomd
is geworden door den zondvloed. Deze
breede inham reikte tot onder onze
voeten, midden in de boogsgewijs uit
gesneden bergen. Op de zand- en mod-
derbanken, tusschen de plassen, tee-
kende zich in duizende kleuren, een
plantengroei af van riet en zeegras,
sombere en ook heldere kleuren, wel
ke een tegenstelling vormden met de
blinkende oppervlakte van het water.
Bij elk van zijn snelle schreden naar
den horizon verlichtte of beschaduw
de de zon enkele der talrijke meer
tjes, waaruit de half uitgedroogde zee
boezem bestond; zij scheen uit haar'he-
melsche juweelenkistje het kostbar
ste materiaal te putten: zilver, goud,
robijn, diamant, om het te l,aten fonke
len op elk punt dezer prachtige vlak
te. Toen het hemellichaam aan het ein
de van zijn loop was gekomen, werd
plotseling een strook van damp en wa
ter, die in de verte de uiterste grens
vormde van de moerassen, purperrood,
met den glans van een vuur, en was zij'
een oogenblik stralend doorzichtig, als
een wolk, welke gekliefd wordt door
Kunt Gij den sloap niet vatten?
Te helder, nog opgewonden
van drukke besprekingen? Is
Uw geest nog te veel vervuld
van al die problemen, die het
leven nu zoo moeilijk maken,
zorg dan tot rust te komen en
heerlijk in te slapen. Neem 'n
"AKKERTJE" dat U kalm zal ma
ken en een ongestoorde nacht
rust zal geven. Morgen „frisch"
Volgens recept van Apotheker Dumont
Metalen zak-etui met 3 stuks 20 cent.
Glazen kokert|e met 12 stuks 52 cent.
(Jngez. Med.)
len was reeds door zijn ambtsvoorgan
ger voorbereid en die politiek was niet
bijzonderlijk de zijne, doch die van het
geheele kabinet, vooral niet in de laat
ste plaats van Financiën. Hij deed het
mogelijke, ook het bijzonder onderwijs
tot concentratie te brengen, daarin het
krachtigst gesteund door den voorzit
ter van den ministerraad. Hij deed wat
hij kon om het voorbereidend onderwijs
tegen de moordaanslagen van Binnen-
landsche zaken en Financiën (noodlij
dende gemeenten) te verdedigen en
beschermde ook het landbouwhuishoud-
onderwijs.
De brief van minister Oud aan den
voorzitter van den ministerraad (waar
in het alternatief van het aftreden öf
van mr. Marchant of van mr. Oud was
gesteld) noemt mr. Marchant ondoor
dacht en overbodig, aangezien dr. Co-
lijn zijn oordeel reeds had gevormd,
voordat hij dien brief ontving.
Omtrent de diverse geruchten, die
nadat de zaak langen 'tijd gehe»m
was gebleven begonnen te loopen
wordt in de brochure het volgende op
gemerkt:
„Aanvankelijk was het gerucht in een
zeer preciesen vorm geconstrueerd
(dat mr. Marchant met Paschen ergens
in Brabant zou zijn overgegaan. Red.)
die tegenspraak gemakkelijk maakte
zonder in strijd te komen met de waar
heid. Het verhaal was onwaar van het
begin tot het eind.
„De heer Joekes heeft gemeend, on
der verwijzing naar een stukje in Het
Volk, dat hij mijn telefonisch een ant
woord kon afdwingen op de vraag: zijt
gij Katholiek of niet?
„Daartegen had ik bezwaar. Ik was
van oordeel, dat deze vraag aan mij
aldus gesteld, niet te pas kwam. Ik
achtte mij zelf competent om te beoor-
deelen, wanneer het oogenblik om te
spreken zou zijn gekomen. Ik wilde mij
door den heer Joekes niets laten af
dwingen. Ik heb hem gevraagdwat
verbeeldt gij u? Daar kwam nog bij,
dat principieel deze vrijzinnig-democra
tische inquisitie in strijd was met iet
vrijzinnig-democratisch beginsel. Ik deel
de dit den heer Oud mede, en gaf hem
inzage Van het concept van een schrif-
den bliksem.
Ik was geheel verzonken in de be
schouwing van deze schilderij, 'welke
werkelijk doortrokken was van godde
lijke grootheid, toen een zachte en
onderdrukte stem naast mij mompelde:
„Och! wat is dat mooi!"
Ik verwachtte heelemaal niet van
mijn jonge makker deze sympathieke
uiting. Ik keerde mij naar haar toe, met
een haastige verbazing, die er niet min
der op werd toen haar veranderde ge
laatstrekken en de lichte trilling van
haar lippen van dezen diepen ernst van
haar bewondering getuigden.
„U geeft toe, dat dit mooi is?" zei
ik tegen haar.
Zij knikte met haar hoofd, maar op
hetzelfde oogenblik kwamen twee tra
nen uit haar groote oogen te voorschijn,
zij voelde ze over haar wangen loopen,
maakte een beweging van verdriet;
toen wierp zij zich plotseling tegen het
granieten kruis, welks onderstuk haar
voor steun diende en sloeg haar beide
armen er om heen en leunde met haar
hoofd tegen den steen, en ik hoorde
haar hevig snikken. Ik meende deze
plotselinge emotie met geen enkel
woord te moeten verstoren en ik ging
uit eerbied een paar passen achteruit.
Een oogenblik later toen ik zag, dat
zij haar hoofd oprichtte, en haar losse
haren met een onwillekeurige bewéging
van haar hand in orde bracht, kwam
ik dichterbij.
(Wordt vervolgd
