ZEEUWSCH
ZONDAGSBLAD
BH
Ifll
VOUWPLAATJE VOOR PASEN.
(VAM DE PROVINCIALE ZEEUVSCHE MIDDELDUPGSCHE COUPAhTl
20 April 1935
RAADSELHOEKJE.
X
X
x
BRIEFGESCHRIEF
JAN EN JEWANNES.
'i Is als elke avond;
Jan heeft zich verstopt
En hij denkt, het baasje,
Dat hij Moeder fopt.
Steeds roept Moeder:
Jantje
Waar zou hij toch zijn
Plots.ziet zij twee voetjes
Onder het gordijn.
En een handje ook nog.
Dan.... vangt zij haar Jan
En draagt naar zijn bedje
Vlug den kleinen man
OPLOSSING DER RAADSELS
UIT 'T VORIGE NUMMER.
VOOR GROTEREN.
1. Stettin. Tien, nest, Stient tin,
teen,
2. Roe, bel; roebel.
3. Dus denk je, dat het pantser in
geen geval nodig is
(sering).
Wij gaan met Tante Ceres Edam
bekijken. (reseda).
Hij begon „ia te balken, maar
wij wisten wel, dat er geen
ezeltje was, (begonia.)
Wij willen liever Ben alles nauw
keurig vertellen. (verbena).
4. De kookkunst.
VOOR KLEINEREN.
1. Eend, een. den.
2.
fabel
klauw
L i n g e
baars
Frans
k o n ij n
Banaan.
DE EIERBOER.
Dit haasje, dat bij zijn kruiwa
gen staat en eieren verkoopt, mag
in ons Paasnummer niet ontbre
ken.
Jullie vindt het zeker aardig,
het geheel op te zetten. Aan het
voorbeeld hoef je niets te doen.
Dat dient alleen maar om naar te
kijken, hoe 't geheel worden moet.
Eerst de plaatjes op dun, door
zichtig papier overtrekken. Dan op
dun, buigzaam karton plakken,
kleuren en uitknippen.
De zwart gemaakte kanten van
de kruiwagen worden omgevou
wen evenals vlak A.
De as van het wiel is een luci
fer, welken je door twee gaatjes in
de bomen steekt.
Het mandje vouw je langs de
stippellijnen om en plak je met de
lipjes vast. Ook het hengsel wordt
vastgeplakt. De haasfes plak je
met de lipjes op een kartonnetje.
Van Moeder, Oma of Tante krijg
je misschien wel een paar choco
lade- of suikereitjes om in het
mandje te leggen.
3. Wanneer een ruiter op het
paard zit.
4. Rol, lor.
1
OM OP TE LOSSEN.
VOOR GROTEREN.
1. Verborgen vloeistoffen en dran
ken.
De oude dame nam elke dag
haar hond mee op de wande
ling.
Ik weet werkelijk niet, wat er
voorgevallen is.
Laat het zink toch vernieuwen;
het is niets meer waard
2. Kruisraadsel.
Op de beide kruisjeslijnen komt
de naam van een Nederlands
eiland.
X
x
XXXXXXXXX
x
X
X
lo rij een medeklinker.
2o een deel van een gebouw.
3o een academiestad.
4o een ander woord voor
slim, uitgerekend.
5o 't gevraagde woord.
6o iets, dat de landbouwer
doet.
7o een jongensnaam.
8o een lichaamsdeel van een
dier.
9o een medeklinker,
3 Mijn geheel wordt met 7 letters
geschreven en noemt een
plaats in Noord-Holland.
Een 3, 4 is een bolgewas.
2, 6, 4 is de naam van een maand
Een 5, 3, 4, 2 is een lichaams
deel.
Een 2, 1, 7 is een onderaardse
gang.
Een 5, 6, 7 is een boom.
4. Maak personen uit de geschie
denis van:
Nol Poena
N a n T o d
Tine Hiep
VOOR KLEINEREN.
1. Wat vertelt dingen van gewicht
zonder een woord te spreken?
2. Vul deze 9 vakjes in met:
4A ID IK 2R IT
maar doe het zó, dat je van links
naar rechts en van boven
naar beneden leest:
lo een voertuig.
2o een meisjesnaam.
3o een knaagdier.
1, Ik vroeg het hele a, b, c.
Eens samen op een kopje thee
En twintig kwamen er op tijd.
De laatste zes, die hadden
spijt,
Zoals 't in zo'n geval steeds
gaat,
Want 't half dozijntje kwam
te laat
Wat hiervan wel de reden was
Zeg 't antwoord van het
raadsel ras
4. Wat kun je maken van:
cent via a
®SSlP^
si
Paschen.
Paschen; het woord beteekent
in zijn oorsprong tocht; uittocht en
slaat op den uittocht der Israëlie
ten uit Egypteland. Naar de Evan
gelische verhalen is Paschen de
overwinning van Jezus; de zege
praal van het leven over den dood.
Ook een uittocht: uit den dood tot
het leven.
Die Paaschgedachte heeft de
menschheid door alle eeuwen heen
vastgehouden; vastgelegd in lied
en in gebruik: het overwinnende
leven.
De tijd, waarin Paschen valt,
werkte daartoe mede. Het is de
tijd van de verrijzenis der natuur
uit winterslaap; reeds bloeien de
eerste heesters en planten; de in
secten verlaten donkere, veilige
schuilplaatsen; de vogels doen hun
lied weer hooren en bouwen hun
nesten alles wijst er buiten op,
dat de winter voorbij is; dat de
dood werd verslonden tot over
winning.
Die gedachte heeft de mensch
heid wel gaarne overgenomen.
Want ze weet zich ook gevangen
van den dood. We zeggen het zon
der er verder over te denken:
Heden ik en morgen gij of
tegen den dood is geen kruid ge
wassen. We gaan aan een begra
fenisstoet voorbij zonder dat de
ernst daarvan ons aangrijpt we
vreten, dat wij allen wandelen naar
de dooden toe en we zien, dat,
hoe verder we vorderen op den
levensweg, hoe meer de gelederen
dunnen; we beginnen menschen te
missen als we rondom ons ziem^Al-
temaal bewijzen van het: Heden ik
en morgen gij.
Een enkele maal ontroert ons de
dood.
Als het zoo heel dichtbij is; in
eigen kring.
Of als het zoo diep tragisch is;
we denken aan de mannen van de
„Leeuwerik". Maar dan is het
toch meer het gemis of het tragi
sche, dat ons wondt dan dat we
gezet worden voor de werkelijk
heid van den dood.
Liever houden wij het leven vast.
Daarom is Paschen ons lief; als
fret feest van den Levensvorst; het
feest van het onoverwinlijke leven;
Uit den nacht rijst morgenrood;
Zoo rijst het leven uit den dood.
Daarom is afgezien van de
religieuze beteekenis dezer feest
dagen Kerstmis en Paschen het
meest in tel. Beiden spreken toch
van het leven. Het Kerstkind komt
met de boodschap des levens: ge
boren.
De Paaschheld komt met de
boodschap des levens: verrezen.
En aan dat leven hechten we
ons toch maar vast.
„Het leven is den stervelingen
zoet" zeiden de oude Romeinen
reeds.
En het bleef den stervelingen
zoet tot in den jare 1935 en het zal
verder zoo blijven.
Want omdat we leven zijn.
In den tegenwoordigen tijd. Én
daarin willen we blijven. We wil
len niet tot het verleden behoo-
ren.
We vinden het al verschrikke
lijk, wanneer wij bij ons leven uit
geschakeld worden „dood ver
klaard"; hoeveel te meer te moe
ten breken met het leven zelf.
En daarom doen we alles om dat
leven maar op de been te hou
den; om niet ten onder te gaan.
Maar de slotsom is: vergeefs;
stof zijt ge en tot stof zult ge we-
derkeeren.
n
•k
En daarover nu grijpt Paschen
heen
Ik leef en gij zult leven
En daaraan houden we ons vast.
En we bedekken de graven met
bloeiende bloemen en van de kerk
hoven maken we tuinen en par
ken. Om de gedachte van Paschen
uit te beelden; om het anderen en
ons zelf aanschouwelijk voor te
stellen, dat tenslotte niet de dood,
maar het leven het laatste woord
heeft.
Daarom is nu ook dit Paschen
ons lief, omdat het bazuingeschal
der eeuwigheid het tromgeroffel
van den aardschen doodenmarsch
verre overstemt.
J. Nagel,
TUSSCHEN
Middelburg, April 1935.
Goeie vriend Jan
Deu 't gene, dat jie over dat
ongeluk mit da vliegmassien
schreef, waere me wêer ontroerd,
't Was ook vreêd erg. Die erreme
menschen konde a dienke, drekt
bin me tuus en da verwachtte ul-
der fermielje vanself ook, mè 't
meugde gêen waereid oóre. Ze
ven bloeiende menschelevens in
êenst weg.
Zeven is vee, Jan. Mè sommig-
ste menschen vinde 't ook wel is
êel weinig as zeven mannen in den
opgank van 't leven valle. Je
g'looft toch ook wè, dat, as t'er in
den oórelog zö gemiddeld per dag
mè zö weinig viele, dat er dan van
weerskanten a gauw gezeid zou
oöre, da ze mit 't oog op de
kosten mer is 'n bitje vort-
gank moste maeke, Dienkt er
mer is om, Jan, as t'er duzend per
dag valle, dan duurt 't bienae drie
jaer eer d'er 'n miljoen opgeruumd
bin. En 't zou toch wel 'n bitje kin
derachtig zien, as t'er in den vol
genden oórelog minder joenge, le
venslustige menschen vernietigd
wiere as in den vorigen.
Dae dreige doenkere wolleken
an den polletieken emel en 't zun-
netje mag af en toe is deukomme,
dae bluuft onweer dreige. O, 'k vin-
de 't wè goed, oor, dat daer op dat
mooie eiland in dat prachtige pa
leis eêl gemoedelijk over den vre
de gepraot is en misschen is t'er
zelfst op gedroenke en gekloenke,
mè 't gaet boven mien pette, da ze
dat dae konde doe, terwile da ze
wiste, dat er in ulder land mit 't
bewaepenen mè deugegae wier. En
as dat nie opoudt, gaet 't nae den
oórelog, a zegge d' oöge eêren nog
zö dikkels, da ze vrede wille. En
in goe fassoen kan dae toch ook
nie mir om gebid öore: 't is God
verzoeke. En noe is 't werentig
opentlijk gezeid, da z' in Amerikao
mit 'n flienken oórelog in Europao
ulder zakken ope te spekken.
D'ouwe waereid in dood en ver
derf, den nieuwen uut den erre-
moe. Da 's te zeien die gewetelöo-
ze mammondienaers zouwe 't zelfs
niks erg vinde, dat ook duzende
joenge Amerikaonen geslacht wie-
re. Is 't nie ieselijk, Jan
Daer is pas nog 'n öorelog te
gen Nederland gevoerd. M' ebbe
'm prontjes gewon oór. Ie ei geên
bloed gekost, 'k Docht nog, de Ne-
derlandsche bank za wè flienke
opstoppers g'aod net as inder-
tied mit die ponden. Mè nêe, oor,
't is best afgeloöpe.
G'looft anders mè, dat de bank
wel 'n stootje verdraege kan. 'k
Bin a mooi blie, da m'n guldentjes
gaef gebleve bin, wan doe zeêre,
oór, as zoö mit eên pennestreek
'n vierde van je bezit of daerom-
trent nae z'n grootje gaet. 'k E
d'er over gedocht om meneer Trip
is vriendelijk te bedanken, dat 'n
zö flienk d'anvallen afgeslogen
eit.
Dae was t'er lest één in 't
krootje, die gelezen ao, dat er van
pappier kool gemaekt kon oöre.
Me zeide, dat 'n wè verkeerd ge-
leze zou wan dat er vast stieng,
dat er op pappier zövee kool ver
kocht wier. En as jie zeit, dat
m'n in den lesten tied ook op de
verkieziengspappieren gezie, dan
spreek 'k dat nie tegen, oór. En
noe oórdt 't gemeênlienge kool,
as t'er eêl vee geschreven ooft.
Mè nae mien meênienge is 't ook
wel is kool deu d' onvolledigeid.
Toen dae bievoobeeld geschreve
was, dat aol de schuld van Neder
land afgelost kon oöre, ao dae
toch bie moete stae, wae 't geld
voo d'aflossienge vandaen moch
komme. En as t'er stieng, dat de
geschillen tusschen werkgevers en
werknemers opgelost zouwen
öore, ao d'er bie moete stae, wie
't zouwe doe. En noe kloenk 't
vreêd mooi, dat de staet an de
deure van de kerreke moe bluve
staen. Mè da 's oud nieuws. En
wie dienkt er anders over: Mo-
zes ou z'n eige in Nederland pron
tjes buten de zaeken van Aron.
Éndrik zeit, dat dat gezeid is om
't verschil mee Duischland goed
uut te laete kommen. Mè kiek, as
dat de bedoelienge was, aode ze
mer is flienk af moete gee op da
gevangennemen van erreme Dui-
sche domenies. Noe ze laeter de
verregaende bemoeiiengen van de
Duische regeerienge mit de kerre-
ken wè verklaerd, mè nie ver
foeid. Zoö da 'k mè zeie wil, dae
waere d'er die vee gaeve en nog
ie weinig in sommigste opzichten.
Mer in één opzicht is t'er zeker
vee te vee gezeid en dan dienk
'k an aol dagene, dat d'arien koud
en d' oöfden eêt maekte. Endrik
zei nog, dat dat in de daegen van
Konienk Willem I nie gebeurd zou
zien. Die gaf den lOden April 1815
'n wet, waerin mi geêselienge be
dreigd wieie onder vee andere ook
„alle degenen welke oneenigheid.
twist, tweespalt, verdeeldheid of
wantrouwen onder de ingezetene*
mogten zoeken te veroorzaken'.
En noe moe je nie dienke, da k
zou wille, dat er nog zoö gestraft
moet öore, mè toch wi 'k wè zeié,
dat er noe toch ook gezeid en ge
schreven is, dat nie deu den beu
gel kon. En noe nog is eêl wat
anders.
'k E d' eere gaod, Jan, om te
meuge luusteren en te kieken in
die bieëenkomste, dae den inspec
teur van de peliesie is prontjes de
regels van 't verkeêr uugeleid eit.
Dae zit êel wat an vast, mè mit
aolderlei aordige prentjes d'er bie
kon 'k de goeie man toch êel goed
vollege. Ie sprak nae m'n arte,
toen 'n mi naedrük anraoide om
toch fassoendelijk te rien. 't Is bie
nae nie om g'looven, mè die man
vertelde toch, dat er bin, die 't
dwaes vinde om mit ulder anden
de nieuwe richtienge an te wiezen.
'k Vinde 't ook êel braof van die
man, dat 'n aoles ook prontjes an
de schoolguus verteld eit. En as 'n
noe nog is op drukke punten mit
de guus oefeniengen wilt ouwe,
dan kun me verwachte, dat 't op-
kommende geslacht z'n eige an de
regels zal ouwe. Mè noe moe je
begriepe, Jan, dat er nog is 'n we
ke of wat gewaeschoed zal oöre
tegen aolderlei fouten, mè dan
moet ielekendeen 't mè goed wete,
oór. En dan za 't bie sommigste wi
wè weze: dien b'roerden agent,
mè laete me toch begriepe, dat die
man ook nie uut aordigeid verbao-
lizeert, mè dat 'n 't algemeen
belang dient. Wa jie, Jan.
Mè noe moe 'k toch ook is zeie,
dat de peliesie in één diengen te
kort schiet, 'k Zou wè wille, dat 't
mer is kort en goed verboo wier
om Dunderdags van 12 toet 3 te
rien tusschen de Langeviele en de
Gorstraete. 'k Ouwe m'n arte
soms vast, a 'k zie, oe da sommig
ste fiesers tusschen de boeren
probbeere deu te scharrelen. Wi
je wè g'loove, Jan, da je dae mè
zelden kan stae praote, da je nie
op zie gedouwd oört. En noe was
t'er lest 'n burregeren, die zei, da
je midden op de straete nie mag
bluve stae en die wou werentig
aol de boeren dae mè wegboende-
re. Mer Endrik, die d'er ook net
bie was, zei, dat de boeren 't vol
ste recht om dae te staen prao
te, wan die plekke was in den
ouwen tied de graenmart. Kiek,
Jan, voo zoö 'n reden moe je
zwichte en daer om zou 'k zeie,
voo de veiligeid van de boeren
moet da gedeelte van de mart op
dien tied afgezet öore.
Me wensche julder 'n plezierige
Paesche, J'ebbe de groetemsse
van Jikkemien en
je goeie vriend
Jewannes.
