MAXIME
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 15 APRIL 1935. No. 89.
J tram
|ddel-
schje.
weeft, maar
wascht
ook dekens
Neem 'n AKKERTJE
MIDDELBURG.
be-
ïsin-
)nne-
ïg 'n
|nam,
ver-
sveld
;om.
ter-
v.h.
d.
U
en
^gers
van
>ekt
v
Stresa brengt eemge ontspan
ning) dank zij een telefoontje
uit Berlijn. Naar een Oost-
Europeesch non-agressie-pact
met daarnaast een Fransch-
Russisch en een Tsjechisch-
Russisch verdrag tot mili
tairen bijstand Op 20 Mei
wil men een conferentie te
Rome beleggen, waaraan ook
Duitschland zou moeten deel
nemen. De Volkenbonds
raad en het Duische besluit tot
invoering van den algemeenen
dienstplicht.
De conferentie te Stresa is gister tot
een einde gekomen; met een beetje
optimisme kan men zeggen: tot een
goed einde. De politieke situatie in
Europa is momenteel althans wat fleu
riger dan de vorige week, toen de be
raadslagingen aan het Lago Maggiore
begonnen. Dat is intusschen minder
te danken aan die beraadslagingen op
zichzelf dan wel aan de Duitsche re
geering, die tot algemeene verrassing
van Berlijn uit een woordje is gaan
meespreken. We hebben daar Zaterdag
melding van gemaakt: Sir John Simon
de Engelsche minister van buitenland-
sche zaken, ontving Vrijdag een tele
foontje van Von Neurath, den Duit
schen minister van buitenlandsche za
ken, waarin deze meedeelde, dat de
Duitsche regeering in tegenstelling met
de in 't buitenland heerschende opvat
ting, wel bereid is mee te doen aan een
veiligheidsverdrag voor Oost-Europa
mits dit den vorm zou aannemen van
een non-agressie-pact: een overeen
komst dus, waarbij de deelnemers me
kaar beloven, niet naar de wapenen te
zullen grijpen, om de grenzen een
beetje in hun eigen voordeel te wijzi
gen en zoo. Dit gaat veel minder ver
dan het oorspronkelijk door Frank
rijk voorgestelde Oost-Locarno-ver-
drag, waarbij de deelnemers mekaar
hadden moeten beloven, zonder vorm
van proces diengene te vuur en te
zwaard te lijf te zullen gaan, die den
vrede verstoorde. Tegen deze militai
re procedure is 't, waar Duitschland
bezwaar tegen heeft. Men wil te Ber
lijn geen militaire verplich
tingen op zich nemen. In het even-
tueele non-agressie-pact mogen die
niet voorkomen. Duitschland wil niet
verder gaan dan de belofte, niet te
zullen aanvallen en een afspraak, om
voor 't geval toch de vrede ver
stoord zou worden overleg te ple
gen over een mogelijke gezamenlijke
actie tegen den aanvaller. De moei
lijkheid hierbij is echter, dat een goe
de definitie van het begrip „aanvaller"
tot dusver nooit is uitgevonden kun
nen worden. Men weet, hoe het in 1914
gegaan is. Tot op den dag van vandaag
loochenen alle landen, die in den we-
r ldoorlog verwikkeld werden, dat zij
zouden zijn begonnen. De een schuift
den ander den schuld in de schoenen.
Er schijnt geen aanvaller bestaan te
hebben: maar desondanks kon de oor
log uitbreken.
Men heeft te Stresa het telefoontje
uit Berlijn als een opluchting gevoeld
en er de hoop uit geput, dat in de
naaste toekomst wellicht dan toch nog
een vorm van samenwerking tot stand
zal kunnen komen, welke de politieke
spanning in Europa geheel zal ontla
den. Zulks dan alevel vooral dank zij
het feit, dat de Duitsche regeering be
halve de bereidverklaring tot deelne
ming aan een non-agressie-pact, heeft
te kennen gegeven, dat zij er genoegen
mee neemt, dat andere landen verder
strekkende verdragen sluiten, d.w.z.,
verdragen tot onderlingen bijstand. De
mogelijkheid lijkt dus nu geschapen,
dat er binnen afzienbaren tijd een al
gemeen non-agressie-verdrag voor
Oost-Europa gemaakt wordt, met daar
overheen afzonderlijke militaire overeen
komsten tusschen Frankrijk en Rusland
en Rusland en Tsjecho-Slovakije, Dit
door OCTAVE FEUILLET.
1).
Parijs, 20 April 185..
Dit is nu al de tweede avond, dat ik in
deze ellendige kamer zit en niets anders
doe dan met een somber gezicht naar
mijn leege haard te kijken, terwijl ik als
een stompzinnige luister naar de geluiden
en het monotone geraas van de straat,
en mij, midden in deze groote stad, een
zamer en verlatener gevoel en meer de
wanhoop nabij dan een schipbreuke
ling, die in volle zee op zijn gebroken
plank zit te rillen. Maar nu, weg met die
lafheid! Ik wil mijn lot onder de oogen
zien, om het zijn spookachtigheid te doen
verliezen: ik wil ook mijn hart, dat over
loopt van verdriet, open zetten voor die
eene vertrouwde, wiens medelijden mij
niet kan kwetsen, voor dien bleeken en
laatsten vriend, die mij in mijn spiegel
aankijkt, Daarom wil ik mijn gedach
ten, en mijn leven, op papier zetten, niet
met een kinderlijke nauwkeurigheid van
iederen dag, maar toch zonder wat be
langrijk is weg te laten en vooral zonder
leugen. Ik zal van dit dagboek gaan hou
den: het zal als een broederlijke echo
zijn, die mijn eenzaamheid zal verdrij
ven, het zal mij tegelijkertijd als een
toch zijn de drie landen, wien een non
agressie-pact alleen niet ver genoeg
gaat. Zooals men weet, zijn deze mili
taire overeenkomsten reeds in de
maak.
Intusschen beteekent de huidige ont
spanning niet meer dan een moge
lijkheid van deze oplossing. In ver
volg van tijd zal moeten blijken, wat
er in de praktijk van terecht kan ko
men. De werkelijke winst van dit
oogenblik is op den keper beschouwd
alleen, dat er weer met Duitschland te
praten valt, al mag men dat dan wel
licht een heele boel vinden.
Het voornaamste besluit, dat in ver
band met de tegemoetkoming van Ber
lijn te Stresa genomen werd, is hel
plan van een nieuwe conferentie, die
denkelijk op 20 Mei te Rome bijeen zal
komen. Gepoogd zal worden hier de
grondslagen voor het Oost-Europesch
non-agressie-pact te leggen. Tevens
echter beoogt deze bijeenkomst het
vraagstuk van midden-Europa, middels
een verdrag tot garandeering van Oos-
tenrijk's onafhankelijkheid, op te lossen
Zooals men weet is dit het tweede
groote probleem in ons werelddeel,
Ook die aangelegenheid is nog lang
niet in kruiken en kannen. Tot deel
neming aan de conferentie te Rome za
Mussolini alle midden-Europeesche
Staten en Duitschland en Frankrijk uit-
noodigen. Vermoedelijk zullen Enge
land en Zwitserland een waarnemer
zenden.
o
Vandaag is te Genève de buitenge
wone zitting van Volkenbondsraad be
gonnen, bijeengeroepen op verzoek van
Frankrijk in verband met het besluit
van de Duitsche regeering van 16
Maart tot invoering van den algemee
nen dienstplicht. Het spreekt vanzelf
dat op de conferentie te Stresa lang
durig gepraat is over den vorm, waar
in deze Duitsche stap „veroordeeld"
moet worden. Wij hebben onlangs reeds
uiteengezet, dat Frankrijk een beroep
op den Volkenbond ten deze wellicht
beter had kunnen nalaten. Gedane za
ken nemen nu eenmaal geen keer. En
een scherpe veroordeeling van zijn
eenzijdige verbreking van het verdrag
van Versailles, zou Duitschland slechts
nog verder van Genève kunnen verwij
deren. Het staat nu alevel wel vast,
dat van een scherpe resolutie geen
sprake zal zijn. Mede onder invloed van
het telefoontje uit Berlijn, zijn de te
Stresa verzamelde staatslieden over
eengekomen, de veroordeeling zoo
zachtzinnig mogelijk te doen uitvallen
Waarschijnlijk zal de Raad zich in al
gemeene termen uitspreken te
gen de eenzijdige opzegging van ver
dragen, gelijk die van Duitschen kant
heeft plaats gevonden en zal hij in be
ginsel besluiten tot een conventie,
waarbij elke staat die zich voortaan
aan een dergelijke verdragsschennis
zou schuldig maken, met maatregelen
wordt bedreigd. Tegen zulk een reso
lutie kunnen de Duitschers die er
overigens te Genève niet bij zullen
zijn moeilijk bezwaren hebben.
LEIDEN
(sinds 1770)
Inlichtingen bij Uw levera'ncièr, die voor
verzending zorgt.
(Ing. Med.]
tweede geweten zijn, dat mij waarschuwt
geen enkelen karaktertrek in mijn leven
te dulden, dien ik niet met eigen hand
fiks en ferm op papier durf zetten.
Ik zoek dan nu, met een zekere droe
vige begeerte, in het verleden, naar alle
feiten, alle geburtenissen, die, sedert
lang, licht in mijn leven hadden moeten
brengen, als niet het ontzag, dat ik als
zoon had, en het gewoon geraakt zijn
aan, en onverschillig geworden zijn te
genover een gelukkig niets-doen, mijne
oogen voor elke lichtstraal gesloten had
den. De voortdurende en diepe melan
cholie van mijn moeder is mij duidelijk
geworden: ook zie ik duidelijk vóór mij
haar afkeer van de wereld, en haar een
voudige kleeding, die altijd dezelfde
was, die soms den spot, soms de veront
waardiging van mijn vader opwekte: „je
ziet er uit als een dienstbode", zei hij
tegen haar.
Het kon mij niet verborgen blijven,
dat ons familieleven soms bedorven
werd door kibbelpartijen, die een ern
stiger karakter hadden, maar ik was
er nooit persoonlijk getuige v,an De ge
prikkelde en meesterachtige toon van
mijn vader, het gemomper van een s_tem,
die scheen te smeeken, onderdrukt te
snikken, dat was al wat ik kon hooren.
Ik schreef deze uitbarstingen toe aan
de heftige en vruchtelooze pogingen om
mijn moeder weer smaak te doen krij
gen in het bruisende leven v,an een
K.L.M.-NEEUWS.
De derde F 22 gereed.
De nieuwste F 22 de Kwikstaart, ver
liet Zaterdagmiddag de montageloods
van de Fokkerfabrieken op Schiphol, en
onderging den luchtdoop. De invlieger
van de Fokkerfabrieken, de heer Mei-
necke, bestuurde de machine en maak
te verschillende goedgeslaagde landin
gen.
Dit is de derde F 22 die thans door
Fokker is gebouwd. Zoodra deze ma
chine door de K.L.M. wordt overgeno
men, komt de volgende F 22 de Roer
domp naar de Fokkerloods. Daarme
de is deze serie gereed.
De vier-motorige F 22 vliegtuigen
bieden plaats aan 22 passagiers- De bei
de eerste de Lappland van de Zweed-
sche lijn A.B.A. en de Papegaai van, de
K.L.M- onderhouden den dienst Am
sterdamMalmö.
De „Pelikaan" heeft peen
De middelste motor van het vliegtuig
Pelikaan, dat zich te Calcutta (Br.-India
bevindt, is defect en zal moeten worden
vervangen. Gister vertrok de Oehoe
onder gezagvoerder Blaak, met den nieu
wen motor van Batavia naar Calcutta
De Oehoe zal de post en de passagiers
overnemen en doorvliegen naar Neder
land, terwijl de Pelikaan, na het aan
brengen van den nieuwen motor, naar
Bandoeng terugkeert.
De Ijsvogel, welke Vrijdagmiddag on
der gezagvoerder Viruly te Bandoeng ar
riveerde, zal reeds Woensdag 17 Apri.
terugkeeren in plaats van 24 April-
bij Hoofdpijn, Zenuwpijn, Vrouwenpijn
(Ingez. Med.).
DE ECONOMISCHE EN GEESTELIJKE
ONTWIKKELING VAN
NEDERLANDSCH OOST INDIE.
IX.
De heer Van der Veer vervolgde Za
terdag zijn lezingen over Ned- Indië met
te wijzen op de verbreiding van de ta
bakscultuur.
De Portugeezen brachten de tabak
Eerst in de 2e helft van de 19e eeuw
kwam de tabak op de ondernemingen
Er zijn 3 centra voor de exporttabak
Sumatra, de Vorstenlanden en Java's
Oosthoek. Deli heeft de cultuur in eigen
hand op concessiegronden met vast
personeel, Midden-Java werkt me
desamenschen op gehuurde gronden
terwijl Oost-Java de teelt uitgeeft aar,
desamenschen, die feitelijk voor eigen
rekening werken. De prijzen verhouden
zich ongeveer als 6: 2: 1.
De arbeid onder poenale sanctie
neemt een einde. Daarvoor komt Koloni
satie. De ondernemingen konden gemak
kelijker 300,000 menschen vinden voor
een contract met poenale sanctie dan
de Regeering 3,000 voor ondersteunde
Kolonisatie-
De oliepalm is de nieuwste onder de
groote cultures- Alleen groote vlakke
streken komen daarvoor in aanmerking.
De plant komt uit Afrika, het produc:
concurreert tegen de walvischvangst en
de copra,
Java heeft 5500 km spoor, Sumatra
1800 km. Enkele lijnen zijn geelectrifi-
ceerd. Schitterende autowegen zijn aan
gelegd door streken waar men van uit-
geholden boomstam rechtstreeks over
ging op de autobus.
De Inïandjsche prauwenvloot vindt
zijn steunpunten in elke haven die de
Paketbooten aandoen. Met bijna 140
dame, waarvan zij zooveel gehouden
had als een fatsoenlijke vrouw dit kan,
maar waarin zij mijn vader niet meer
volgde, tenzij dan met een afkeer, wel
ke iederen dag heviger werd. Het ge
beurde maar zelden, dat, na zulke
scènes, mijn vader' niet het een of an
dere fraaie juweel ging koopen, dat
mijn moeder dan onder haar servet vond,
wanneer zij aan tafel kwam, en dat zij
nooit droeg. Op een keer ontving zij uit
Parijs, het was midden in den winter,
een groote kist dure bloemen: zij be
dankte mijn vader uitbundig, maar ik
zag, hoe zij, zoodra hij de kamer uit
was, haar schouders even optrok, ter
wijl zij met een doodelijken wanhoop
omhoog keek
Gedurende mijn kinderjaren en mijn
eerste jeugd had ik voor mijn vader wel
grooten eerbied gekoesterd, maar wei
nig liefde. Gedurende deze periode ken
de ik feitelijk maar den somberen kant
van zijn karakter, die de eenige was,
dien hij in het huiselijk leven, waarvoor
hij weinig geschikt was, openbaarde.
Later, toen ik op een leeftijd kwam,
dat ik hun vergezellen mocht in de we
reld, was ik verbaasd en verrukt, toen
ik ontdekte, hoe hij een man was, zoo
als ik niet had kunnen vermoeden. Het
scheen, alsof hij zich, in de besloten
ruimte van ons oud familiekasteel, be
zwaard gevoelde door de een of ande
re noodlottige betoovering, maar nauwe
lijks was hij de deur uit, of ik zag zijn
vaartuigen onderhoudt de K.P.M. de
verbindingen. Vóór de ontwikkeling van
de Radio was de Paketboot de eenige
band met de rest van de wereld- De
radio heft het pijnlijkst isolement op
Men leest in Indië meer boeken dan 'n
't ongedurig Nederland. De geestelijke
stroomingen in Indië hebben gewoonlijk
iets bespiegelends. De Theosophie
vond er vele aanhangers.
De zeer moeilijke positie van den
Indo-Europeaan zonder grondrechten
beheerscht tal van maatschappelijke
problemen.
De Werkloosheid.
Bij de arbeidsbeurs te Middelburg
stonden Zaterdag ingeschreven: Geheel
werkloos 961 mannen en 15 vrouwen;
gedeeltelijk werkloos 63 mannen en 5
vrouwen; niet werkloos: 21 mannen en
1 vrouw. Algemeen tot,aal vorige week
1072, bijgekomen 39, afgegaan 45, over
1066.
SLECHTHOORENDEN.
Een uitstekend geslaagde her
denking.
Het 15-jarig best,aan van de af-
deelingen Middelburg en Vlissingen
van de Vereeniging tot Bevordering
der belangen van slechthoorenden is
Zaterdag herdacht in het gebouw St.
Joris alhier.
Des middags had een bijeenkomst
plaats in de bovenvoorzaal, w,aar de
presidente van de afdeeling Middel
burg, mevrouw Troll, allen welkom heet
te, in het bijzonder den heer Herman
Snijders en mevrouw Snijdersvan der
Harst, die de reis van Heemstede had
den gemaakt om het jubileum mede te
vieren. Verder ook de leden van de zus-
ter,afdeeling Vlissingen en verdere be
langstellenden.
Terwijl in de kleine voorzaal gele
genheid was instrumenten te beproeven
waarvan verscheidene slecht hoorenden
gebruik maakten, was er in de groote
zaal een gezellige samenkomst, waarop
onder het genot v,an een kopje thee met
versnaperingen, geluisterd werd naar de
uitstekende muziek van mej. De Hondt
met haar strijkensemble, terwijl men
met sjoelbakken en dergelijke zich ver
maken kon.
Namens de dameskrans uit de leden
der afdeeling Middelburg, heeft mej.
Nelly Bosschaart met woorden van groo
te waardeering voor alles wat de heer
Snijders steeds deed en nog doet
voor de vereeniging en ook spe
ciaal voor de afdeeling Middelburg,
hem een kussen aangeboden, waarop
het wapen v,an Middelburg is gebor
duurd.
Deze verrassing stelden de heer en
mevrouw Snijders op hoogen prijs. On
der de bezoekers merkten wij o.a. op
den burgemeester van Middelburg, den
heer M. Fernhout, die ook bleef toen
mej. A. C- Bok, spraakleerares met n
vijftal dames, die het liplezen geleerd
hebben, een openbare les in dit voor
de slechthoorenden zoo beteekenisvolle
leervak gaf.
Het bleek, dat deze leerlingen of
oud-leerlingen het ver gestuurd hebben
in het aflezen van de alleen met de
lippen vertolkte letters, cijfers, wóór
den of zinnen.
Alle aanwezigen volgden de les met
groote belangstelling.
Des avonds had de bijeenkomst plaats
in de benedenachterzaal, en toen waren
meer belangstellenden aanwezig.
Mevrouw Troll opende ook nu de
samenkomst met enkele woorden, en
gaf het woord daarna aan den heer Snij
ders.
De heer Herman Sn ij der s, voor
zit van het hoofdbestuur, zeide gaarne
af en toe in een afdeeling te komen,
maar in het bijzonder nu waar het be
treft de afdeelingen Middelburg en Vlis
singen, waarmede hij zulke oude relaties
heeft en aan welker geboorte spr. niet
onschuldig is geweest. Spr. ontmoet nog
personen, die aan de oprichting mede
werkten. De beide afdeelingen zijn opge
richt als Siameesche tweelingen, en
eerst na een operatie zijn er twee afdee
lingen uit ontstaan, die vreedzaam naast
elkaar voortleven. Spr. wenschte beide
geluk met het 15-jarig bestaan en bracht
haar dank namens het hoofdbestuur,
maar vooral ook namens zichzelf voor
alles wat zij in die 15 jaar hebben ge
daan. Het is vaak geen gemakkelijke
taak. Toch is er prachtig gewerkt met
goed voorziene proefkisten en in het be
lang van het onderwijs aan slechthoo-
rende kinderen, het hoofdpunt van de
ze avondbijeenkomst. Het is 25 jaar ge
leden, dat Otto Bultman voelde, dat
men de slechthoorenden en vooral de
kinderen niet langer aan hun lot mocht
overlaten. De vier voornaamste vragen
en hun antwoorden waren, dat men niet
mocht berusten in den toestand van af
zondering, waarin de slechthoorenden
leefden, maar dat men hen naar het vol
le leven kon brengen; dat men de
slechthoorende jeugd moet doen op
groeien en opleiden tot volwaardige
menschen; dat men zich met klem moest
en ook nog moet verzetten tegen aller
lei kwakzalversmiddelen en dat men
moest werken voor de verbetering van
gehoorinstrumenten, hetgeen met succes
is geschied.
Nog veel te veel slechthoorenden loo-
pen sukkelend langs den weg. En allen
zijn verplicht hen te helpen om zich tot
een volwaardig persoon op te werken,
want er zijn er nog zoo heel velen, die
niet genoeg aandacht schenken aan
slechthoorenden. Daarom moet de ver
eeniging propaganda maken, ook voor
leerplicht voor de slechthoorende kin
deren, aan de overheid de beslissing la
tende of en wanneer daarvoor geld is.
Men moet slechthoorende kinderen
opsporen en zorgen, dat zij naar een
(Ingez. Med.;
gezicht opklaren, zag hoe zijn borst zich
uitzette, hij werd weer jong! „Vooruit!
Maxime", riep hij, „draven!" En, vroo-
lijk, vlogen wij vooruit Dan stiet hij,
als een jongen, vreugdekreten uit, was
enthousiast, liet zijn fantasie den vrijen
loop en uitte zijn gevoelens zóó, dat mijn
jeugdige hart er door bekoord werd,
en ik wilde, dat ik iets daarvan had
cunnen brengen aan mijn arme moeder,
die vergeten in haar hoekje z,at. Ik be
gon in dien tijd mijn vader lief te krij
gen en mijn liefde voor hem groeide
zelfs tot zij, een ware bewondering
werd, waneer ik zag, hoe hij in al de
dingen van het mondaine leven, bij de
jacht, bij wedrennen, op bals en diners,
al de prettige kwaliteiten van zijn bril-
ante natuur openbaarde. Hij was een
bewonderenswaardig ruiter, kon schit
terend vertellen, goed spelen, had een
dapper hart, was vrijgevig dit alles
maakte, dat ik in hem het volmaakte
voorbeeld van mannelijke gratie en van
ridderlijken adel zag. Zichzelf noemde
lij, terwijl hij een ^oort van bitteren
glimlach liet zien, den laatsten edelman.
Zoo was mijn vader in de wereld,
maar, zoodra hij weer thuis was, zagen
wij, mijn moeder en ik, alleen maar een
ongunstigen, gemelijken, heftigen ouden
man.
De driftbuien van mijn vader tegen
over een zóó zacht en fijn wezen als mijn
moeder was, zouden mij zeker in op
stand gebracht hebben, als zij niet ge
volgd waren, door die teere dingen, da
delijk daarop, en die opeenstapelingen
van attenties, waarvan ik reeds vertel
de.
Door deze bewijzen van berouw, in
mijn oogen gerechtvaardigd, scheen
mijn vader mij alleen maar een van na
ture goede en gevoelige man, die ech
ter zich soms niet kon beheerschen, ten
gevolge van een hevig en stelselmatig
verzet tegen hetgeen naar zijn smaak en
volgens zijn voorkeur was. Ik dacht, dat
mijn moeder in een toestand van ner-
veusiteit verkeerde, een soort van duis
tere ziekte. Mijn vader gaf mij dit te
verstaan, hoewel hij, op dit punt een
zekere reserve bewaarde, welke ik
maar al te goed begreep.
De gevoelens van mijn moeder tegen
over mijn vader schenen mij onverklaar
baar van aard. De blik, dien zij op hem
vestigde, vlamde soms als een vreemd
soortige uitdrukking van gestrengheid,
maar dit was slechts een flits, en een
oogenblik daarna getuigden haar mooie
oogen, die vochtig waren, en haar nog
onveranderde gezicht, alleen maar van
een teedere gehechtheid jegens hem, en
van een hartstochtelijke onderworpen
heid.
(Wordt vervolgd.)
I
J' I
