IiO$I£iC mt den DAG.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN DINSDAG 2 APRIL 1935.
No. 78.
m
HET DRAMA OP WALCHEREN.
MIDDELBORgs.
WALCHEREN.
PERSKRONIEK.
•i -
Toenadering tusschen Enge
land en Rusland. Eden heelt
het wantrouwen der Sovjets
overwonnen. Naar een om
singeling van Duitschland
Polen nog steeds de onzekere
factor.
Engeland's commis voyageur in poli
tiek, de Lord Grootzegelbewaarder
Anthony Eden, heeft zijn bezoek aan
Moskou achter den rug. Zondagavond
verliet hij de Russische metropool: met
den sneltrein, die hem naar Warschau
de Poolsche hoofdstad, moest brengen.
Hij is daar inmiddels al aangekomen.
In een bericht uit Warschau heette het
gister, dat men hem daar niet met zoo
veel staatsie zou inhalen als te Mos
kou het geval is geweest. De Polen
willen het kalmpjes aan doen. Dat is
niet zonder eenige pikanterie. Blijkbaar
kan men het te Warschau niet al te
goed zetten, dat de Sovjets zooveel
werk van Eden's bezoek hebben ge
maakt; al de feesten, diners, en gala-
tooneelvoorstellingen, die te zijner eere
in overvloedigheid werden gegeven,
schijnen een eenigszins prikkelende uit
werking op het politieke Poolsche ge
moed te hebben uitgeoefend. Dat is
trouwens niet heelemaal onbegrijpelijk.
In hun hart koesteren de Polen nog
steeds niet bepaald vriendschappelijke
gevoelens voor de Russen, al werden
de politieke betrekkingen, naar 't uiter
lijk, het laatste jaar aanzienlijk beter.
Het moet hun daarom een beetje de
oogen uitgestoken hebben, dat de spe
ciale afgezant van Engeland met zoo
veel praal door de bolsjewistische
machthebbers gefêteerd werd,
En zulks temeer, nu gebleken is, dat
de van huis uil conservatieve Engelsch-
man het ook in politicis uitstekend met
zijn communistische gastheeren heeft
kunnen vinden. De berichten over de
besprekingen, die Eden met Litwinof,
den volkscommissaris van buitenland-
sche zaken en vervolgens met den dic
tator van het proletariaat Stalin zelf,
heeft gevoerd, ademden van den begin
ne af aan een zekeren optimistischen
geest. En het officieele communiqué,
dat Zondagavond werd uitgegeven,
deelt mede, dat men tot een algeheele
overeenstemming is gekomen, wat in
dit geval meer dan een frase moet hee-
ten.Het beteekent n.l., dat de Russen
over hun wantrouwen jegens Engeland
zijn heengekomen.
Van den eersten dag van haar be
staan af, heeft de Sovjetregeering in
de Engelschen haar groote vijanden
meenen te moeten zien. De betrekkin
gen tusschen de beide landen zijn
steeds door argwaan beheerscht. Nog
tot voor eenige dagen gaf Moskou blij
ken van deze wantrouwende gezind
heid. Thans echter kan men in de Sov
jet-pers artikelen lezen, waaruit on
verholen blijdschap opklinkt. Het lijdt
niet den minsten twijfel: er is den Sov
jets een steen van het hart gerold, ze
voelen zich ontzaglijk opgelucht: hun
is de overtuiging geworden, dat Enge
land thans werkelijk en eerlijk bereid
is met Rusland samen te werken ,,tot
bevestiging van den vrede". Men moet
erkenen, dat het knap werk van Eden
is geweest, de Russen zoo totaal van
hun argwaan te bevrijden, al valt ge
makkelijk te raden, met welke midde
len hij dat klaar speelde: de Engelsch-
man heeft Litwinof en Stalin o.a. ver
teld van de ervaringen, welke hij en
Sir John Simon bij de besprekingen met
Hitier opdeden. Dat moet het ijs ge-(
broken hebben. De gemeenschappelijke'
vrees voor Duitschland's herbewape
ning is het, welke Rusland en Enge
land nu tot elkaar brengt.
Te Berlijn zal men met zeer gemeng
Oorspronkelijke detective-roman
door
J. P. BALJé.
13) -
Ik bracht den wagen op gang en we
stoven de Aagje Dekenstraat in.
,,Sta straks even stil", zei Jack onder
het rijden, „op een moment, dat er wei
nig menschen in de buurt zijn".
Ik knikte. Aan het begin van den Vlis-
singschen Weg, die naar Middelburg
leidt, stopte ik. Vóór noch achter ons
waren auto's te zien op dat moment.
„Trek nu vlug dat jasje aan en zet de
pet op", beval de detective", ik zal even
je wenkbrauwen aanstippen. Voor een
grondige vermomming is geen tijd. Denk
er straks alleen aan, dat je je gezicht
niet laat zien, als ik met iemand spreek".
„Het wordt steeds raadselachtiger",
protesteerde ik weer, toen de kleine
metamorphose geschied was, en ik op
verzoek van Jack O'Neill in een kalm
gangetje naar Middelburg reed, „wat be
teekent toch deze bespottelijke come-
die?"
„Dat weet ik zélf niet",^ grijnsde hij.
,,'t K,an heel goed zijn, ï*at het niets
beteekent."
Telkens keek hij om, alsof hij achter
ons iets verwachtte. Nu en dan wierp
hij een blik op z'n horloge, en ik hoor
de hem bjrtnensmonds vloeken.
de gevoelens het resultaat vernomen
hebben. Het béteekent tenslotte, dat
Engeland zijn politieke bemiddelaars
rol voorloopig opgeeft en van plan
schijnt zich aan te sluiten bij het stre
ven, dat op een omsingeling van
Duitschland moet uitloopen. Men hoort
reeds, dat binnenkort het voorgestelde
pact tot garandeering van de grenzen
in het Oosten (het Oost-Locarno) tot
stand zal komen zonder Duitschland.
Londen zou er zijn goedkeuring aan
hechten. Deelnemers zouden zijn: Fran
krijk, Rusland, de Baltische landen
(Estland, Letland en Litauen) en Tsje-
cho-Slovakije, die mekaar dan dus we-
derkeerigen bijstand moeten beloven
voor 't geval van schending der gren
zen, (welke schending men alleen van
de zijde van Duitschland meent te
kunnen verwachten). Een onzekere fac
tor bij dit alles speelt Polen nog altijd,
dat van de Oost-Locarno-idee niet veel
wil weten, aangezien het daarvan o.a.
te veel Russischen invloed in zijn bui-
tenlandsche politiek vreest. Eden is nu
echter te Warschau, om te trachten de
Polen tot andere gedachten te bren
gen. Mocht hij daar werkelijk in slagen,
dan werd de positie van Duitschland
weinig benijdenswaardig. Het zou dan
vrijwel alleen komen te staan: slechts
verzekerd van de sympathie van Hon
garije en Bulgarije.
Douanekaarten voor België.
Zooals onze lezers zullen weten, mo
gen de rijwiel-douanekaarten voor Bel
gië, welke vroeger in tal van grens
plaatsen verkrijgbaar waren, daar, op
grond van nieuwe voorschriften der Bel
gische regeering, niet meer verkocht
worden.
De A.N.W.B., Toeristenbond voor Ne
derland, heeft thans de gelegenheid
opengesteld, dat niet-leden bij genoem
den Bond voor slechts 0.40 (plus 0.06
porti, indien de kaart moet worden toe
gezonden) zulk een, voor het geheele
jaar 1935 geldige douanekaart kan ver
krijgen. Bij den consul te Middelburg, jhr.
F. Beelaerts van Blokland zijn hierom
trent nadere inlichtingen te verkrijgen.
Vanzelfsprekend worden de douane-
kaarten evenals tot dusver aan gewone
bondsleden kosteloos verstrekt.
Het aftreden van dr, L. A. J. Burgers-
dijk als voorzitter der schaakclub was
een gevolg van het feit, dat hij1 aan de
beurt van altreden was en niet weer
in aanmerking wenschte te komen voor
het voorzitterschap.
De Kerk in het midden.
Voor de Hervormd (Gereformeerde)
staatspartij sprak gisterenavond voor een
klein gehoor in het gebouw der C-J.M.V-
ds. F. G, Willekes uit Spijk over „De
kerk in het midden".
Spr. zeide, dat men de initialen H.G.S.
op verschillende wijzen heeft vertolkt-
Spr. wil het lezen ais volgt: Heeft geen
streken. Daarbij wil hij niet zeggen, dat
andere partijen streken hebben, maar
de H.G.S- wenscht de eere Gods op alle
terrein des levens. Zij zit steeds in het
hoekje, waar de slagen vallen. Zij wil
niet het gezegde toepassen „De kerk in
het midden laten", maar zij bedoelt te
bestrijden de leuze, dat men de Kerk er
buiten moet laten zooals bij de „christe
lijke" partijen al meer en meer wordt
toegepast. Dit deden zij vooral in den
aanvang bij den strijd voor het bijzonder
onderwijs, dat geschiedt ook bij de
Christelijke verzorging van Krankzinni
gen, dat blijkt nu bij de Chr- Radio Ver-
eeniging. Overal spreekt men van de
Christelijke beginselen, maar de afge-
.Misschien al voorbij", zei hij na een
poosje, doch nauwelijks waren de woor
den er uit, of hij greep me bij den arm,
zoodat ik schrok, en we zonderling over
den weg slingerden. Ik was slechts 'n
gelegenheidschauffeurtje.
„Je moet stoppen", schreeuwde de
Engelsche speurder, die blijkbaar tame
lijk opgewonden was, „en denk er aan,
laat mij het woord doen. En niet je ge
zicht laten zien."
Ik liet den wagen opnieuw stilstaan,
en direct was Jack O'Neill op den weg
Hij liep om den auto heen en bekeek
dezen, alsof het een voorwereldlijk ge
drocht was. Hoofdschuddend morrelde
hiji hier en daar pan. Dan richtte hij zich
weer uit z'n gebukte houding op, en
keek den weg af, die achter ons lag.
Ik zag hem met de armen zwaaien
en hoorde nu, dat een auto naderde
Diep boog ik me over het stuur, en
ook ik deed maar, of ik den wagen In
specteerde. Ik probeerde de remmen,
en merkte intusschen, d,at de naderende
auto vaart matigde, en vlak bij ons
stopte.
„Heeft U misschien een blik benzine
bij U?" hoorde ik Jack O'Neill vragen.
Een meisjesstem antwoordde in het
Engelsch. Waarop ook m'n vriend in
die taal begon te spreken. En ik had
gelegenheid te constateeren, dat een ge
boren Engelschman, indien hij tevens
geboren tooneelspeler is, z'n taal bijzon
der goed kan radbraken.
„We hebben panne", verklaarde hij,
„ik geloof, dat onze benzinevoorraad
op is. M'n chauffeur beweert echter, dat
scheiden broeders geven er den toon
aan en de Hervormden worden wel tot
de besturen toegelaten, doch de moeder
kerk als zoodanig wordt niet als moeder
erkend. De redevoeringen van hervordi-
de predikanten over de afscheiding van
1834 en de doléance van 1886 worden
beknot.
Maar bij het eere-comité voor een ju
bileum van de K.R.O. leest men de na
men van de ministers De Wilde en Co-
lijn.
De kerk er buiten en de Chr. Actie
voorop is een zoet gefluit van den vo
gelaar, dat velen verschalkt. Als men
hen heel de week maar heeft, dan mo
gen de Hervormden Zondags nog wel
zich zelf zijn. Men heeft dit alles los ge
maakt van de planting Gods, de Her
vormd (Gereformeerde) kerk en ge
bracht in handen van de andere ver-
eenigingen, die van beneden af zijn ont
staan.
Men wil trachten alle Gereformeerden
bij een te brengen, maar ver angt dat
men dan erkent dat 1834 en 1886, schei
ding van doléance, overeenkomstig
Gods woord waren,
Spr. zegt, dat men niet moet spreken
van „God, Nederland en Oranje". God
moet zelf de teugels in handen hebben
van „Kerk, Oranje en Vaderland".
De heer P. van Oyen, de lijstaanvoer
der der partij in de kringen Middelburg
en Tholen heeft aangetoond, dat uit de
inleiding bleek, dat men niet moet kij
ken naar de partij, doch naar het begin
sel. Daar niemand meer vragen te stel
len had, bracht de heer Van Oyen ds-
Willekes dank, dat hij de moeite gedaan
heelt de verre reis te maken.
IS
De vergunningen.
Blijkens een adres verzoekt de Natio
nale Commissie tegen het Alcoholisme,
sub-commissie Handhaving Drankwet
om, evenals is geschied in 1920 en 1925,
aan H.M. de Koningin een voorstel te
doen tot verlaging van het maximum
aantal vergunningen voor den verkoop
van sterken drank in het klein binnen
deze gemeente.
Tot een juist begrip van den inhoud
van het adres deelen B. en W. het vol
gende mede:
Artikel 4 der Drankwet bepaalt o.m.
dat in gemeenten beneden 10.000 zielen,
het aantal vergunningen voor den ver
koop van sterken drank in het klein niet
meer mag bedragen dan 1 op 250 inwo
ners. Laten we dit noemen: het wettelijk
maximum.
Gemeld artikel bepaalt echter tevens,
dat om de vijf jaar, te beginnen met
1935, door de Kroon, op voorstel van
den Raad en Ged. Staten gehoord, het
maximum kan worden verminderd. Noe
men wij dit het Kroon-mqximum.
In 1920 bedroeg het wettelijk maxi
mum 31; op voorstel van den Raad werd
het door de Kroon verminderd met vijf,
zoodat daarna het Kroonmaximum be
droeg 26.
Door plaats gehad hebbende mutaties
is dit cijfer in den loop der volgende vijf
jaar bereikt; er waren in 1925 in Goes
dus 26 vergunningen.
In laatstgenoemd jaar verminderde de
Kroon op voorstel van den Raad ander
maal het Kroon-maximum en wel met 2,
zoodat dit werd teruggebracht tot 24.
Het wettelijk maximum bedroeg op dit
tijdstip 34. Door onderlingen handel in
vergunningen is, met toepassing van art.
5, tweede lid, der Drankwet, ook het
eerstgenoemde cijfer bereikt, zoodat er
momenteel te Goes zijn 24 vergunningen.
In 1930 heeft de Raad gemeend niet
tot een verdere verlaging van het maxi
mum te moeten overgaan.
Tengevolge van de stijging, welke 't
getal inwoners sedert 1930 heeft onder
gaan, zou het wettelijk maximum thans
er ook een defect aan de stuurinrictr
ting moet zijn. Heeft U wellicht ben
zine?"
„No", hoorde ik weer de welluiden
de meisjesstem. „I'm very sorry."
„Jammer", zei Jack O'Neill spijtig, en
hij1 legde zooveel echtheid in z'n stem,
dat ik hem om z'n tooneelspelerstalent
moest bewonderen, „neemt mij alstu
blieft niet kwalijk, dat ik U ophield. Het
was buitengewoon dom van ons, dat we
op weg zijn gegaan, zonder den wagen
grondig na te zien. Goeden morgen, miss,
en nogmaals excuus."
Ik hoorde een kort antwoord, daar
na gromde een motor, en een seconde
later zag ik een fraaien grijzen wagen
langs ons schieten.
Jack O'Neill had de motorkap open
geslagen ten bestudeerde met gehui
chelde interesse den motor. In de ver
te werd de grijze w.agen tot een stipje
Pas toen kwam de detective weer naast
mij zitten. Op z'n gezicht was niets te
lezen.
„Rij maar kalm verder", zei hij1 alleen
We reden nog even verder, en toen
kwam een tegenbevel.
„We kunnen nü wel terug gaan naar
Vlissingen", zei m'n geheimzinnige
vriend, „ik zie den grijzen aüto niet
meer."
„Maar je wou n.aar Middelburg",
wierp ik tegen. „Zijn je plannen dan
alweer veranderd? En waartoe diende
deze comedie? Wat heb je ermee be
reikt?"
Hij antwoordde niet, er speelde
slechts een fijn glimlachje om z'n mond
bedragen 38 tegen 34 in 1925 en 36 in
1930.
Hieruit volgt, dat het verschil tus
schen het wettelijk en het Kroon-maxi
mum in den loop der laatste tien jaar
automatisch is gestegen. Dit verschil was
in 1920 vijf, in 1925 tien, in 1930 twaalf
en is thans veertien. Bedroeg dus in 1920
het Kroon-maximum 1 op 298 zielen, op
heden is het gedaald tot 1 op 397.
Hoe meer dus het bevolkingscijfer
stijgt, des te grooter wordt automa
tisch het verschil tusschen wettelijk
en Kroon-maximum en des te geringer
het getal vergunningen in verhouding tot
het aantal inwoners.
Het wil B. en W. voorkomen, dat het
verstandige politiek zal zijn, voor de
volgende vijf jaar het aantal vergunnin
gen op het bestaande peil te handhaven,
dus op 24.
De verloven.
Blijkens een adres verzoekt de Na
tionale Commissie tegen het Alcoholis
me, sub-commissie Handhaving Drank
wet om het maximum-aantal verloven
A (verkoop van zwak-alcoholischen
drank, ook wel „bierverloven" genoemd)
zooveel te verlagen als waartoe art. 6
juncto 40 der Drankwet, met inachtne
ming van art. 74, sub. 5 recht geeft.
De vergelijking tusschen wettelijk en
Kroon-maximum ook hier trekkende
(zie „De vergunningen") vermelden B.
en W., dat het wettelijk maximum in de
wet bepaald op 1 op 250 inwoners, me
de geldt voor de verloven A, zoodat er
krachtens de wet thans 38 verloven A
in deze gemeente gevestigd zouden
kunnen zijn. Een Kroon-maximum be
staat nog niet.
Het aantal verloven A bedraagt in de
ze gemeente echter slechts 21, zonder
bezwaar kan derhalve eenige vermin
dering worden toegepast, (op het wet
telijk maximum).
Terugstelling tot het bestaande getal
van 21 lijkt B. en W. echter niet ge-
wenscht, daar de steeds doorgaande
uitbreiding der stad de vestiging van
nieuwe verlofslokaliteiten met zich kan
brengen, zonder dat daarvan toename
per hoofd van gebruik van zwak-alco
holischen drank behoeft te worden ver
wacht.
B. en W. geven den Raad mitsdien in
overweging om aan H. M. de Koningin
te verzoeken, voor deze gemeente het
maximumaantal verloven A te bepalen
op 25,
Coöperatieve Melkinrichting en
Zuivelfabriek Walcheren.
Volgens het jaarverslag van de Coöpe
ratieve Melkinrichting en Zuivelfabriek
Walcheren is in 1934 94866 1 melk ont
vangen en 10245 1 room van Zuid-Beve
land, waarvoor betaald is 8088, ter
wijl nog 2450 boter voor 3632 is bijge-
kocht.
Nog is ongeveer 2.200.000 1 melk di
rect van melkleveranciers aan slijters
geleverd.
Verkocht zijn 5.099.121 1 melk, 53.655
heele en 59.094 halve flesschen melk,
168.299 1 karnemelk, 52.815 heele en
10.534 halve flesschen karnemelk, 11807
1 room, 111.166 fl. pap, 4.119.894 1 tap
temelk, 9890 halve flesschen Yoghurt,
231.120 kg boter, 22.972 kazen, 12.869
halve flesschen fosco, 20.299^ kg poe
der, alles te samen voor 764.325.38.
Er werd op de producten een winst
gemaakt van 752.695.29, die als volgt
verdeeld is: melkgelden 589.687.51,
onkosten 93711.78 en crisis-zuivel-
fonds 69.296.
OOST EN WEST SOUBURG. Maan
dag was het 25 jaar geleden, dat de heer
J. A. Louwers, waterbouwkundig op
zichter bij den Polder Waléheren te
Vlissingen, alhier als gemeente-opzich-
en aan z'n oogen merkte ik, dat hij een
ontdekking had gedaan. Wèike dat was,
was mij geheel duister. Ik zag geen en
kel lichtpuntje. Of....
„Ze sprak Engelsch", sprak ik, toen
we gedraaid waren en op den terug
weg naar Vlissingen, „was zij1 op het
graf?"
Weer glimlachte Jack.
„Beste kerel", zei hiji, en z'n vader
lijke toon hinderde me ontzettend, „het
is nu nog lang geen tijd voor explica
ties. Alles is nog in een embryonaal sta
dium, en het zou zeer voorbarig van mij
zijn, als ik nu al met hypotheses voor
den dag kwam. Ik zelf ben nog nergens
zeker van, en tast nog in het duister.
En pas nu op, jongen, want je reed bij
na die arme poes morsdood,"
We reden nu weer op den Konings
weg en hoewel Vlissingen niet direct
een wereldstad is, had ik toch af mijn
aandacht voor mijn stuur noodig, zoodat
ik niet verder vroeg.
Toen ik mijn pogingen herhaalde, na
dat de wagen weer in de garage stond,
en we langs de Badhuisstraat naar ons
hotel liepen, hadden ze evenmin resul
taat.
Jack O'Neill liet me praten, en maak
te mij er alleen op attent, dat het weer
tje aardig opknapte, en het nog een
zonnig dagje beloofde te worden....
Zijn gedachten schenen zich niet meer
met de groote zaak bezig te houden,
en geërgerd deed ook ik er nu maar
het zwijgen aan toe.
•Ou-
■L
\ingez. Med.)
ter in dienst trad. 's Morgens hebben B.
en W- den jubilaris gehuldigd en hem
een bloemstuk aangeboden. De secreta
ris heeft, mede namens de overige amb
tenaren, den heer Louwers geluk ge-
wenscht en hem een foto in lijst ten ge
schenke gegeven- De jubilaris dankte al
len voor hetgeen hem, zoowel in woord,
als in stoffelijke blijken vati waardeering
was geworden.
DOMBURG. Uit de volksbondboeke
rij te Domburg zijn in 't afgeloopen win
terhalfjaar ruim 2600 deelen in bruik
leen gegeven. Het getal, dat zich gedu
rende eenige jaren bedenkelijk in da
lende richting bewoog, schijnt in de na
bije toekomst weer te zullen stijgen. En
nu is het eigenaardig, dat neer en
opgaande lijn dezefde oorzaken heb
ben: film en radio.
Bioscoopbezoek en radiovoorziening
hebben geruimen tijd de menschen van
hun boeken afgehouden', maar tegen
woordig is er juist vraag naar die wer
ken, welke verfilmd zijn of voor de mi
crofoon besproken of als hoorspel gege
ven werden, 't Bewijs ervoor is, dat op
iederen zitavond die boeken gevraagd
worden, zelfs oudere, die niet meer in
trek waren: Oliver Twist; Ben Hur; De
Negerhut; Malle gevallen; Het meisje
met de blauwe hoed om er eenige te
noemen.
De Domburgsche bibliothecaris hoeft
een verzoek haast nimmer te stellen, al
moeten de vragers wel eens een poosje
wachten tot het werk „thuis" is. Ook
moet wel eens een beurtlijst worden
aangelegd voor een boek dat sterk in
trek is, ten einde de lieden rechtvaar
dig te bedienen.
Na de jaarvergadering.
De liberale „A vondpost"
welks hoofdredacteur, de heer D. Hans,
onlangs uit den Vrijheidsbond getreden
is wijdt een uitvoerige beschouwing
aan ons hoofdartikel „Bazuinstooten
van verleden week Maandag. Het vol
gende is daaraan ontleend,
....„Wij lazen Woensdagavond in
eenige liberale bladen een (gelijkluidend)
artikel, waarin over de [Jaar-]vergade-
ring [van den V-B.] nog al uitbundig de
loftrompet werd gestoken. Het was een
beschouwing, waarvoor „eenige voor-,
mannen in de partij" hun „indrukken"
hadden medegedeeld. Daarin werd ge
sproken van „een zeer opgewekt con
gres", hetgeen dan nader werd toege
licht. Wanneer men ook maar een klein
beetje de kunst verstaat de dingen „aan
te voeler", werd men dadelijk overtuigd,
dat het in deze ietwat gewild-enthou-
siaste beschouwing er te dik werd op
gelegd. Maar ook dit, op-zich-zelf vrij
onschuldige streven, zou voor ons geen
aanleiding zijn geweest, over de verga
dering iets te zeggen, ware het niet, dat
uit de kolommen van een ander 'iberaal
blad, de Prov. Zeeuwsche Middelburg-
sche Courant, heel andere klanken over
de gehouden vergadering ons oor had
den getroffen".
De „Avp." citeert dan een en ander
en vervolgt:
„Wij moeten die beschouwing, welke
wij elders in dit nummer grootendeels
HOOFDSTUK 8.
Een bezoek aan Middelburg.
Het was kort na de lunch, dat Jack
O'Neill met een nieuw voorstel voor
den dag kwam.
Frits'', zei hij zonder mij aan te kij
ken, een onaangename gewoonte van
hem, daar ik hem hierdoor niet in de
oogen kon zien, en in deze .„spiegels
der ziel" niet zijn „ware" bedoelingen
kon lezen, „Frits, is 't vanmiddag in Mid
delburg niet de beroemde wekelijksche
markt?"
Even dacht ik nu.
„Donderdag'1', peinsde ik, „ja, Don
derdags is het in Middelburg markt.
Waarom vraag je dat?"
Er volgde een luchtig handgebaar en
zijn oogen schenen op het strand en de
Schelde bijzonder interessante dingen
waar te nemen want ze bleven steeds
v,an mij afgewend.
„Och", zei hij luchtigjes, „ik zou het
niet onaardig vinden, daar vanmiddag
eens een kijkje te nemen. De Zeeuwsche
kleederdrachten interesseeren mij bui
tengewoon en naar men mij heeft me
degedeeld, is de marktdag te Middel
burg een ware tentoonstelling daarvan.
Heb ik het mis, als speciaal de boeren
en boerinnetjes uit het land van Goes
de markt met hun tegenwoordigheid
vereeren?"
(Wordt vervolgd.)