SLOAN'S
PRIJZEN
int
rat
I in
sel
VMAAK,
TWEEDE BUD VAN DE PROVINCIALE ZEEÜWSCHE MIDDELBÜRGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN MAANDAG 1 APRIL 1935.
1CR0Ü1E1C van den DAG.
No. 77.
ZEELAND,
HET DRAMA OP WALCHEREN.
De „Zesdaagsche" koning
V E R D R IJ F T P IJ N
Bedden
ïacturee
hes
rol.
?n
v.v.
SI 18.35
18.20
18.15
17.45
17.35
I 17.10
R GEVR.
n.m. Elec-
od.
Een in
brandkast,
u van dit
Nette in-
)k in ge-
ie, zilver,
Muller,
ingen.
rscfee le-
>rst, tar
tte lever.
Slagerij
el. 665.
IES. Me-
,.s. Dins-
se japon-
otel „De
Billijke
jevelend,
Neder-
Onder-
mderdag
Lunch-
Middel-
en Boer,'
-titr-i
Het Belgische devaluatie-avon
tuur. De „nationale" regee
ring door den Senaat op de
been gehouden. En door de
socialistische partijdiscipline.
Paniekstemming bij het publiek.
Enkele perspectieven.
Se Belgische Kamer heeft zooals
Zaterdag gemeld met ruim 100 tegen
ruim 50 stemmen haar goedkeuring ge
hecht aan het besluit van de nieuwe re
geering, om den belga (de munteenheid
van vijf Belgische franken) voorloopig
los te maken van het goud, in de prak
tijk hierop neerkomende, dat de koers
er van nret ongeveer 30 verminderd
zal worden. Zaterdagavond nam de Se
naat de desbetreffende wetsvoorwerpen
aan (met 110 tegen 20 stemmen), zoodat
het kabinet-Van Zeeland thans aan den
slag kan gaan, om volgens zïjn inzichten
den financieelen toestand van het land
verder te beredderen.
Het heeft intusschen een haar ge
scheeld, of de „nationale" combinatie
had er reeds Zaterdag het bijltje bij neer
gelegd. De stemming in de Kamer was
voor haar zeer ontmoedigend ondanks
de meerderheid van ongeveer 50 stem
men. Immers van de katholieke en libe
rate fracties heeft een bedenkelijk groot
deel zijn vertrouwen in de nieuwe hee-
ren niet willen uitspreken. Slechts de
socialistische fractie stemde en bloc
voor, maar niet nadat gebleken was, dat
verschillende socialistische Kamerleden
zich allesbehalve van harte in de be
weerde noodzakelijkheid van devaluatie
schikten. Ware er niet zooiets als partij
discipline geweest, dan had het natio
nale kabinet vermoedelijk nauwelijks
een meerderheid verkregen. Men kan
er in komen, dat Van Zeeland c.s. zich
na deze ervaring de vraag hebben ge
steld, of men niet beter meteen zijn bie
zen maar weer zou pakken. Ze hebben
dat echter niet gedaan, doch besloten
af te wachten, wat de Senaat, de „Eer
ste Kamer", zou doen. Het stond Zater
dagmiddag, toen de Senaat bijeen kwam,
vrijwel vast, dat de regeering alsnog
haar ontslag wilde indienen, mocht de
stemming hier even weinig gunstig uit
vallen als in de Kamer. Vermoedelijk
heeft deze wetenschap de houding der
Senatoren beïnvloed. Hoewel ook thans
door verscheiden sprekers geharnaste
critiek op het besluit der regeering werd
geleverd, viel de uitslag der stemming
te haren gunste uit: 110 senatoren voor,
20 tegen. Met deze cijfers kon ze vrede
hebben: de politieke crisis was in eer
ste instantie overwonnen.
Men moet er thans benieuwd naar
zijn, hoe het kabinet-Van Zeeland zal
trachten op grond van de thans gescha
pen situatie, haar herstel-politiek te voe
ren. Haar eerste taak zal moeten zijn,
het publiek vertrouwen in te boezemen.
Direct nadat het besluit tot devaluatie
bekend werd, heeft zich een paniek
stemming van de bevolking meester ge
maakt, die Zaterdag te Brussel en in
andere steden tot een rush op winkels
en warenhuizen aanleiding gaf. In som
mige winkels werd daarvan gebruik ge
maakt om de prijzen met 10 pet. te ver-
hoogen voor binnenlandsche en 25 pet.
voor buitenlandsche producten. In de
winkels van een coöperatieve onderne
ming was de toeloop zoo groot, dat het
personeel het publiek niet meer mees
ter was en de deuren moesten worden
gesloten. Te Bergen werden plaatselijke
kantoren van de algemeene spaar- en
lijfrent-bank letterlijk belegerd door
spaarders, die hun geld kwamen terug
vragen.
Deze gebeurtenissen demonstreeren,
hoezeer het vertrouwen geschokt is. Gis
ter is er een kabinetsraad gehouden,
waarin maatregelen zijn beraamd, om
verdere speculatie op goederenprijzen
onmogelijk te maken. Toen we dit schre
ven, waren daarvan nog geen bijzonder
heden bekend. Wellicht treft men ze el-
S ders in dit nummer aan.
Bij de debatten in de Kamer heeft nog
al opzien gebaard een onthulling van
den oud-minister Jaspar, hierop neer
komende, dat de Nationale Bank van
Frankrijk bereid was, hulp te verleenen
tot verdediging van den belga, zulks in
den vorm van een leening ten bedrage
van 3 milliard francs. Men vraagt zich
thans tevergeefs af, waarom dit aanbod
niet is geaccepteerd, zulks temeer, om
dat de goudvoorraad van de Belgische
Bank ruimschoots voldoende zou zijn ge
weest, om met dezen hulp de aanvallen
op den belga af te slaan. Wij lazen in
de Nw. Rott. Crt. de onderstelling, dat
de Franschen contraprestaties wel
licht van politieken aard kunnen heb
ben geëischt, die onaannemelijk waren.
Deze onderstelling snijdt zeer zeker
hout. Maar ze geeft toch allerminst
zekerheid. Het is tenslotte ook mogelijk,
dat de nieuwe regeerders van meening
zijn geweest, dat devaluatie in geen ge
val voorkomen kon worden.
Wij hebben Zaterdag in de rubriek
„buitenland" reeds uiteengezet, wat men
van devaluatie hoopt: Grooter vermo
gen, om te concurreeren op de buiten
landsche markt; maar ook, wat deze
hoop zeer vermoedelijk na korten tijd
den bodem zal inslaan: protectionisti
sche middelen als contingenteering enz.,
welke het voordeel van een gedepreci-
eerde munt teniet kunnen doen. Intus
schen beteekent het besluit der Belgi
sche regeering met dat al een leelijke
verzwakking voor de positie van het
z.g. goudbloc: de kleine groep van lan
den, die den gouden standaard tot dus
ver hoog hielden. Nog maar enkele we
ken geleden heette het, dat België in
geen geval het goudbloc den rug zou
toekeeren. De ervaring leerde helaas
maar al te fluks anders. Zal België het
laatste slachtoffer zijn? Dat is een vraag,
die in 't bijzonder ons Nederlanders aan
gaat.
MIDDELBURG.
DE ECONOMISCHE EN GEESTELIJKE
ONTWIKKELING VAN
NEDERLANDSCH OOST INDIE.
VIL
Zaterdagmiddag hield de heer H. van
der Veer uit Amsterdam zijn zevende
cursusvoordracht.
De heer Van der Veer vervolgde zijn
cursus met de behandeling der cultures
in Indië. De volkscultures voorzien
rechtstreeks in de behoeften van de be
volking en leveren een bijdrage aan de
wereldmarkt, terwijl de Europeesche
cultures op export zijn ingericht. De
landbouw van de bevolking vraagt geen
dure machines en stelt geen hooge
eischen aan kennis, terwijl het Euro
peesche bedrijf zonder wetenschappe
lijke leiding en kostbare installaties
faalt-
j De keuze der gewassen voor de Euro
peesche landbouw nijverheid is een ge
heel andere dan die der bevolking.
Copra komt bijna uitsluitend van de
erven, export-suiker uitsluitend van fa
brieken onder Westersche leiding.
Van beide producties werd de gang
van zaken aangegeven, waarbij tevens
een aardige kijk werd gegeven op het
arbeidsvraagstuk in de Inlandsche we
reld.
De Rubbercultuur wies op als een
wonderboom, die thans dreigt te ver
gaan, doordat de Inlander bij dit gewas
in concurrentie met de ondernemingen
kon treden.
Waar Europeaan en Inlander op ge
lijke wijze tegenover den veldarbeid ko
men te staan legt de Europeaan het af
doordat hij de aanpassing aan het tro-
penklimaat mist. Dit maakt het Indo-
Oorspronkelijke detective-roman
door
J. P. BALJé.
12).
Bij de muziektent daalden we de bree-
de steenen trap af, en door de Badhuis
straat bereikten we den Koudekerkschen
Weg. We spraken weinig, en doken diep
weg in de kragen van onze regenjassen.
Slechts weinig menschen zagen we op
den modderigen weg, doch toen we ten
slotte het kerkhof naderden, bleken
meerderen hetzelfde doel als wij te
hebben. En telkens hoorde ik nu En-
gelsch spreken-
Jack O'Neill scheen nergens interesse
voor te hebben. Maar ik merkte, dat hij
niettemin zijn ooren en oogen den kost
gaf.
Op het kerkhof wees een groepje men
schen om een versch-gedolven graf ons
spoedig de plaats, waar Graham ter aar
de besteld zou worden. Wij schaarden
ons bij de aanwezigen, en ik liet mij
daarbij leiden docr den detective, die de
gunstigste plaats uitzocht, om de belang
stellenden te kunnen observeeren.
Het duurde niet lang, of de droeve
stoet naderde. De plechtigheid zelf had
een heel eenvoudig karakter. Epn paar
familieleden van Ronald Graham waren
uit Engeland overgekomen, en toen ik
een ouden man zag, die zijn ontroering
niet meester kon blijven klaarblijke
lijk was dit Graham's vader voelde ik
een hevige woede in mij opkomen tegen
de laffe moordenaars. Ik kon mijn oogen
niet van de gebogen figuur afhouden, die
met sidderende hand een paar bloemen
in het geopende graf liet vallen en zich
daarna met de hand voor de oogen af
wendde.
Plotseling werd mijn aandacht afgeleid
door Jack O'Neill, die mij zacht bij den
arm greep. Hij sprak niet, doch wenkte
met het hoofd, wat we heen moesten
gaan. Verwonderd volgde ik hem.de
plechtigheid was nog lang niet afgeloo-
pen. Doch zoo langzamerhand leerde ik
al aardig, mij naar den wil van den En-
gelschen detective te schikken, dus ging
ik met hem mee.
Kalm liep hij het kerkhof af, doch niet
zoodra waren wij weer op den weg, of hij
versnelde den pas, mij verzoekend, vlug
mee te komen.
„Is er dan iets?" vroeg ik opgewon
den. „Heb je iets ontdekt?"
„Misschien", weerde hij af. „Maar we
mogen nu geen minuut met praten ver
liezen. Het is zaak, zoo spoedig mogelijk
een auto-garage te vinden. Weet jij er
misschien één?"
Met open mond keek ik hem aan.
„Een auto-garage?" vroeg ik, „waar-
vraagstuk tot een zeer moeilijk oplos
baar probleem.
Een schoolverzameling met 150 Indi
sche producten werd tijdens de lezing
gedemonstreerd, terwijl een dertigtal
lantaarnplaatjes het gesproken woord
illustreerde.
UITVOERING „CRESCENDO".
Niettegenstaande de concurrentie
van den feestavond van „Middelburg"
was de zaal van St. Joris Zaterdag
avond vrij goed bezet ter gelegenheid
van de laatste uitvoering in dit sei
zoen van de muziekvereeniging „Cres
cendo' Te ruim acht uur opende de
voorzitter, de heer W. F. Willems, de
uitvoering met een woord van welkom
en met er op te wijzen, dat de vereeni-
ging nog wel steun kan gebruiken.
Daarom drong spr. er op aan lid of do
nateur te worden. Voor den a.s. zomer
heeft het bestuur speciale plannen.
Hierna werd onder leiding van den
heer P. C. J. de Graaf begonnen met
„Tempo-Tempo", een marsch van
Willy Schootemeijer, die goed werd
gespeeld. Er volgde daarna nog een
vijftal nummers waarvan wij in 't bij
zonder noemen „The Golden Valse"
van Aubr. Winter, de „Potpourri po
pulaire" viel vanzelfsprekend), in den
smaak met de talrijke bekende melo-
diën uit vervlogen tijden. Na de „AUe
Kameraden" werd met een marsch als
toegift besloten. Er was weer flinken
vooruitgang te constateeren.
Na de pauze kwam de tooneelaiaee-
ling op de planken en ook hier viel
vooruitgang op te merken. Vooral
bleek dit bij de militaire klucht in een
bedrijf „De Majoor". Er waren hier
goede krachten aan het werk en de
vertolking liep vlot van stapel. Het gul
le applaus was ten volle verdiend.
De duetten, die vooraf gingen, had
den wellicht iets beter gekund. De lie
deren van mej. Kieboom-Joosse en de
piston-solo van den heer J. Joosse met
begeleiding op de piano door Frans
Willems, die ter afwisseling werden ge
geven, bevielen ons althans beter.
Het was voor Crescendo weer een
goed geslaagde avond, die natuurlijk
met een dansje tot in de kleine uurtjes
werd besloten.
HET KAMPIOENSCHAP VAN
MIDDELBURG.
De receptie.
Zaterdagmiddag hield het bestuur
van de Voetbalvereeniging „Middel
burg" in het clublokaal in de Een
dracht te Middelburg receptie ter ge
legenheid van het behaalde kampioen
schap van de tweede klasse. Tal van
bloemstukken waren toegezonden, o.a.
van de sportcommissie, van de zuster-
vereenigingën „Zeelandia", „Gces
„Vlissingen"; van de juniores van Mid
delburg en verschillende andere orga
nisaties. Speciaal zij vermeld het
bloemstuk van den opzichter van het
sportterrein, den heer G. C. Reijers,
voorstellende een sleutel, die den weg
opent naar het eersteklasseschap.
Verschillende vereenigingen en per
sonen zonden schriftelijke of telegrafi.-
sche gelukwenschen, maar ook hei aan
tal, dat de receptie bezocht en daar al
of niet met een toespraak complimen
teerde was groot.
Zoo kwamen er o.a. deputaties van
de Sportcommissie en van verschillen
de vereenigingen, die getuigden van
hun groote belangstelling in het voor
Middelburg zoo belangrijke feit van
het kampioenschap.
De voorzitter, mr. P. C. Adriaanse,
heeft steeds namens bestuur, elftal en
leden dank gebracht voor de betoonde
belangstelling. Het mag hier zeker wel
even worden vastgelegd, dat het be-
stuur van „Zeelandia" niet alleen met
bloemen, doch ook met woorden ge-
tuigde van zijn oprecht medeleven met
de overwinning van „Middelburg". Ze-
ker een bewijs, dat er van een animo-
om
„Liever geen vragen nu", zei hij kort
en met een frons tusschen de oogen, „ik
zei toch al, dat we geen seconde mogen
verliezen- Waar is een garage?"
"Tja....", aarzelde ik, „ik ben hier,
ook niet bekend- Maar ik meen me te
herinneren, er één gezien te hebben in
de Coosje Buskenstraat".
Even dacht hij na, „Is dat niet die licht
oploopende straat naar den Boulevard?"
vroeg hij.
„Juist".
„Dan moeten we des te meer voort
maken, want dat is een tamelijk eind
weg".
En hij zette er zoo'n gang in, dat ik
moeite had hem bij te houden. Ik heb een
hekel aan haast, op dat moment had ik
dat eerst recht, want ik kende boven
dien niet de reden, die ons als een paar
waanzinnigen langs de modderige wegen
vol vieze plassen deed hollen. In een be
paald opgewekte stemming was ik dus
niet-
Met een rood hoofd van de inspanning
belandden wij in de Coosje Busken
straat, waar we de garage al spoedig ont
dekten- Met de voortvarendheid hem
eigen, stapte Jack O'Neill binnen.
„Ik heli direct een auto noodig", viel
hij met de deur in huis, „een goeden wa
gen. Een chauffeur kunnen we niet ge
bruiken. Kan jij rijden?" wendde hij zich
tot mij.
Het A.B.C.van een Zesdaagsche
is mijns inziens
Xe De ijzeren wil om te winnen
2e Training
^e Hen goede verzorger,die
SLOAD'S LINIMENT altijd bij
de hand heeft.
Wilt U me verder excuseeren? Ik p
moet namelijk weer fietsen. j*,
Met sportgroeten.
L I N I M ENT
ilngez. Med.)
siteit tusschen beide vereenigingen
geenszins sprake is wat de voormannen
aangaat.
a
a
Feestavond.
Zaterdagavond was het feest in de
geheel bezette Schuttershofzaal. Op 't
podium waren talrijke bloemstukken ge
plaatst, die een feestelijke stemming op
wekten.
De voorzitter der vereeniging, mr. P.
C. Adriaanse heeft de verschillende ge-
noodigden, 't bestuur van den Z.V.B., de
Sportcommissie, vertegenwoordigers van
zustervereenigingen en verdere aanwe
zigen, welkom geheëten. Spr. herinnerde
aan het treurige incident van j.l. Zon
dag, dat Middelburg twee spelers heeft
gekost, en sprak de hoop op een spoe
dig herstel der geblesseerden uit. Na
drukkelijk wees spr. den spelers er op,
gebruik te maken van de training, wat
nu nog te wenschen overlaat. Spr.
bracht de feestcommissie, en inzonder
heid den heer P. C. de Hamer, die de
zen feestavond in elkaar had gezet
dank. Spr. wilde den heer De Hamer
hiervoor huldigen in verband met cSens
a.s. vertrek uit Middelburg. Spr. deed
zulks in den persoon van mevr. de Ha
mer, door haar een fraaie pot met bloe
men als aandenken aan te bieden.
Tenslotte deed spr. een beroep op
den steun van allen, die met de ver
eeniging sympathiseeren, voor de ko
mende promotie-wedstrijden.
Na de pauze heeft de heer J. Janse,
namens de supporters der vereeniging,
't bestuur, spelers en reserves geluk
gewenscht met het behaalde kamoioén-
schap. Spr. roemde de goede clubgeest.
De supporters hadden besloten, voor-
loopig allen die aan 't behalen van het
kampioenschap hadden meegewerkt sou
venirs aan te bieden, en spr. overhan
digde den spelers een ingelijste foto
van het 1ste elftal.
De heer P. Ploegaert bracht namens
de soelers van het eerste elftal hier
voor dank. Spr. wilde naast het bestuur
eveneens over de elftalcommissie zijn
erkentelijkheid uitspreken. Spr. spoor
de alle spelers aan de trainingsavonden
te bezoeken.
Het gezelschap Stuur op uit Kampen,
hetwelk dezen avond optrad bracht al
aanstonds met eenige samenzangen van
Doeke en Aagje Stuurop, een prettige
stemming in de zaal. Later op den avond
trad dit duo nog eenige malen op, o.a.
met een Voléndammerschets met zang
en dans, doch ook ieder afzonderlijk heeft
met liedjes, waarvan de refreinen na
tuurlijk werden meegezongen, vroolijk-
heid gebracht. Zij verstonden de kunst
om een gezellige sfeer te scheppen. Har
telijk is er bv. gelachen om de humoris
tische schets van Doeke „Krelis ver-
Ik viel van de ééne verbazing in de
andere.
„Dat gaat wel", zei ik, „ik bezit een
rijbewijs".
„Prachtig, dat is dus in orde", ver
volgde de detective, zonder op mijn ver
bazing te letten.
Maar de garage-houder bleek een an
dere meening te zijn toegedaan- Hij
schudde beslist het hoofd-
„Dat is niét in orde", protesteerde hij,
ons wantrouwend opnemend, „ik kan
maar niet aan den eerste den beste mijn
wagens toevertrouwen. Wat U daar
vraagt is zeer ongewoon en
Jack O'Neill sneed hem het woord af.
„Ja-ja-ja", zei hij ongeduldig, „ik weet
precies, wat U allemaal wilt gaan zeg
gen. Spaar me dat gepraat alstublieft".
Hij haalde zijn portefeuille te voorschijn,
en diepte daar een paar papieren uit op.
„Wilt U dit even inzien?"
Aarzelend, ons nog steeds met een
niet te miskennen wantrouwen aanziend,
nam de garage-houder de papieren aan,
en wierp er een blik in. Toen zag ik al
lengs de uitdrukking van zijn gelaat ver
anderen.
„O", kwam hij, „als de zaken zöö
staan
„Precies", zei Jack O'Neill, „zöö staan
de zaken. U is dus nü bereid.
„Zeker, natuurlijk", beijverde de mar,,
zich te zeggen, en ik verwonderde mij
over het veranderde gezicht van den
telt van z'n vacantie". Henk Stuurop
begeleidde aan den vleugel.
Behalve dit drietal heeft Alfred Rem-
bela zijn virtuositeit gedemonstreerd op
de accordeon. Tenslotte was er de xy-
lophoniste Anni van Eijkeren- Wat deze
met dit instrument wist te bereiken,
b.v. met de Hongaarsche dans, trof aller
bewondering. Aan toejuichingen ontbrak
het haar niet.
In den aanvang heeft Doeke Stuurop
een door hemzelf vervaardigd gedicht
voorgelezen als een hulde aan „Middel
burg", waarin aan iederen speler, be
stuurslid en aan den voorzitter der
feestcommissie eenige regelen ware*
gewijd.
De Middelburg-adspiranten heb
ben zich evenmin onbetuigd gelaten.
Zij namen het vraagteeken-nummer na
de pauze voor hun rekening. De jonge
groen-witten zongen een kampioenslied.
Onnoodig te zeggen dat er na de af
werking van 't programma onder lei
ding van de Funny Band menig dansje
is gemaakt.
Gemeenteraadsverkiezing.
De bij de R.K. gehouden proefstem-
ming tot vaststelling van de officieeie
lijst voor de a.s. verkiezing van lede*
van den gemeenteraad gaf den volgen
den uitslag:
1. L. J. Mes (atr.), 2. J. A. M- Lat*-
bermont, 3. D. Everaard, 4. B. L. C-
Scheers-
N.V. Verpleeghuis.
Volgens het 36ste jaarverslag van de
N.V. Verpleeghuis te Middelburg heb
ben de trouwe wijkverpleegsters, zus
ter Tismeer en zuster Wanjon, dit jaar
weer hard voor de Vereeniging ge
werkt. Tijdens de vacanties vielen de
zusters grootendeels voor elkaar in
en werden slechts enkele waschbeur-
ten overgenomen door zuster Van
SchagenLangejan. De zusters brach
ten 6196 bezoeken in 122 gezinnen.
De meeste hulp w'erd gratis gege
ven of tegen een zeer laag tarief. In
dien het noodig bleek, werd dikwijls
een gezin waarin de zusters verpleeg
den, financieel gesteund.
De penningmeesteresse, mevrouw
BybauSichterman, legde haar func
tie neer wegens vertrek uit Middel
burg, zij werd opgevolgd door mevr-
FruinButeux. Het bestuur brengt in
het verslag dank aan allen, die in 1934
werkzaam waren in het belang van de
Vereeniging of haar op andere wijze
steunden. De exploitatie-rekening wijst
een saldo aan van 734, dat naar het
reservefonds wordt overgebracht.
Werkloosheid,
Bij de arbeidsbeurs te Middelburg
stonden Zaterdag ingeschreven', geheel
garagehouder, die nu plotseling één en
al vriendelijkheid was. Blijkbaar had de
detective wel heel vérstrekkende pa
pieren van de politie-autoriteiten weten
te verkrijgen.
„Heeft U een chauffeursjasje en een
uniformpet?" informeerde hij verder.
„Ook daaraan kan ik U helpen"- Even
verdween de man, om met het gevraag
de terug te keeren-
„Dan zijn we dus klaar", besliste de
detective, het jasje en de pet in den wa
gen, dien de garage-houder ons aanwees
werpend. „En denkt U er aan," ging hij
op ernstigen toon voort, „dat U hier
over met niemand, hoort u het goed, met
niemand spreekt".
Even leek de man teleurgesteld, maar
hij gaf in ieder geval de gewenschte
verzekering.
„Kom, Frits", verzocht Jack O'Neill
mij nu, „achter het stuur. We mogen
geen seconde meer verliezen. Rij zoo
snel je kunt"-
„Als je me dan eerst maar eens zegt
waarheen", mopperde ik, nog altijd uit
m'n humeur om z'n geheimzinnige ge
slotenheid.
„Dc weg naar Middelburg", antwoord
de hij kort.
(Wordt vervolgd.)
