wat een
KRONIEK van den DAfi.
ZEELAND.
rWEEBE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT) VAN DINSDAG 26 MAART 1935.
No. 72.
HET DRAMA OP WALCHEREN.
J. P. BALJé.
MIDDELBURG.
WALCHEREN.
Hef Zeehospitium „Zonneveld"
fe Oostkapelle.
Weer geruchten over een twee
spalt in de Duitsche regeering.
Goering zou bijna minister
van oorlog geworden zijn.
De strijd in de evangelische
kerk. Het pleit wordt ten
gunste van de belijdenisbewe
ging beslecht.
Er hebben den laatsten tijd weer
eens vrij sensationeele geruchten de
ronde gedaan over een strijd om de
macht achter de coulissen te Berlijn.
Het voornaamste bestanddeel er van is,
dat de Pruisische minister-president
Goering op 8 Maart j.l. minister van
oorlog had willen worden. Generaal
Von Blomberg zou zijn ontslagbrief be
reids in huis gehad hebben. Voor de
zaak officieel werd, hoorden generaal
Von Fritsch, chef van den generalen
staf, Von Neurath, minister van buiten-
landsche zaken, Schwerin—Krosigk,
minister van financiën en dr. Schacht,
minister van economische zaken en
president van de Rijksbank, die er dus
eerst geheel buiten gehouden zouden
zijn, er van. Onmiddellijk moeten zij
zich toen naar Hitier begeven en hun
portefeuilles ter beschikking gesteld
hebben. Van dit laatste had de Führer
echter niets willen weten; liever tee-
kende hij een besluit, dat de benoeming
van Goering had herroepen.
Wij weten niet, wat er waar is van
dit verhaal. Men kan er alleen van zeg
gen, dat het wel zoowat in overeen
stemming lijkt met een vermoedelijken
staat van zaken: n.l. deze, dat men-
schen als Goering, Goebbels en Ro
senberg, rasechte nationaal-socialisten
het niet in alle opzichten zullen kun
nen vinden met menschen van het oude
régime als Von Fritsch, Neurath,
Schacht en Von Blomberg. Wellicht zal
het den eersten soms innerlijk tegen
staan, dat de laatsten langzamerhand
zooveel in de melk te brokken krijgen,
Want dat valt niet te ontkennen, een
Schacht en 'n SchwerinKrosigk ne
men op 't oogenblik zeer invloedrijke
posities in. Voor 't overige is er moei
lijk oog te krijgen op wat zich in de
hoogere regionen te Berlijn afspeelt.
Het dictatoriale régime zorgt er voor,
dat niet veel meer, dan de heeren zelf
noodig achten, naar buiten doordringt.
Ook over een voorsteling van zaken,
als zouden Goering en Goe"bbels be
proeven Hitler over te halen tot een
buitenlandsche politiek, die tenslotte
alleen maar op een oorlog kan uitloo-
pen, terwijl de mannen, die niet door
middel van het nationaal-socialisme
naar voren zijn gekomen, als Von Neu
rath, Schacht etc., een gematigde koers
propageeren, kan men slechts zijn
schouders ophalen. Ze valt op geen en
kele wijze aan de realiteit te toetsen.
Mocht ze intusschen juist zijn, dan
moet men hopen, dat de laatstgenoem
den tenslotte de overhand zullen we
ten te krijgen.
Meer licht dan op deze dingen, valt
er momenteel op den Duitschen kerk
strijd. Wat zich een paar maanden ge
leden reeds liet gissen, lijkt binnenkort
verwezenlijkt te zullen worden: de op
positie in de evangelische kerk zal
den strijd winnen. Rijksbisschop Mül-
ler, tot tot zijn hooge ambt geroepen,
om een eenheidskerk te stichten, een
kerk, die zeer sterk den nadruk op de
begrippen „bloed" en „ras" zou laten
vallen en min of meer onder curateele
van den staat zou komen, rijksbisschop
Müller is er niet in geslaagd zijn doel
te bereiken. Of hij nu binnenkort wer
kelijk van 't tooneel zal verdwijnen,
weet wel men niet, maar dat doet er
ook niet zoo heel veel toe. Het feit,
Oorspronkelijke detective-roman
door
7).
Ronald Graham keek me onderzoe
kend aan, en het gelukte mij ook nu,
onbevangen te lijken.
Hij leek een weinig verlicht en lach
te nerveus.
„Ik doe een beetje vreemd, niet
kwam hij verlegen, en met een ver
moeiden trek op zijn gezicht, die hem
jaren ouder deed lijken. „Let er maar
niet op, beste kerel. Er zijn een paar
dingen, die ik je nu nog niet kan ver
tellen. Overigens niets van belang,
hoor. Je hoort dat later nog wel eens,1
Hij draaide nog wat rond en scheen
verlangend te vertrekken, doch onvol
daan met zijn verklaring. Bij de deur
keek hij mij nog eens aan en het scheen,
dat hij wat zeggen wilde. Maar hij slik
te de woorden in.
„Good night J" hoorde ik alleen nog.
En hij liet mij achter met een ge
voel, dat zeer moeilijk te beschrijven
is.
De verwarring in mijn hersens nam
met het uur toe, en wanhopig vroeg ik
mij af, of ik niet beter de Amsterdam-
sche hittegolf had kunnen trotseeren..
HOOFDSTUK V.
De mist wordt steeds dikker
Het was een zeer zonderlinge toe
dat de oppositie, de z.g. belijdeniskerk
op gezag van hooger hand weer mag
doen wat zij meent dat haar roeping is,
daarop komt het aan.
Zondag j.l. heeft men hiervan een
mooi voorbeeld beleefd. Het protestee-
rende manifest tegen de heidensche fi
losofie van Rosenberg en consorten,
mocht van de kansels af worden voorge
lezen. De Gestapo, de politieke politie
van den heer Himmler, die een week
eerder, toen de voorlezing reeds zou ge
schieden, op eigen gezag dacht te kun
nen ingrijpen, had het toekijken. De re
geering had haar bevolen niet opnieuw
reden tot ergernis te geven.
Voor dengene, wien zekere ideologi
sche nationaal-socialistische uitingen
een gruwel zijn, lijkt dit zeer bevredi
gend. Het beteekent, dat deze uitingen
niet meer officieel worden bevoorrecht.
Ook ten aanzien van het politieke leven
kan dit op den duur van beteekenis
worden, al lijkt het oogenblik nog niet
aangebroken, waarop den heer Julius
Streicher, den razenden Roeland van
het anti-semitisme, den muil zal worden
gesnoerd.
V reemdelingenverkeer.
De medewerking is ingeroepen en door
het voorloopig bestuur van de Provin
ciale vereeniging voor Vreemdelingen
verkeer reeds toegezegd om uit geheel
Zeeland gegevens te verstrekken aan en
een trip in elkaar te zetten voor den
verzorger van een door een bekende
firma in ons land uit te geven werkje
over Zeeland, zooals zij dit reeds van
andere deelen van het land deed- Zeker
een goede inzet voor het werken der
jonge Provinciale vereeniging.
RADIO UITZENDING.__
De N.C.R.V. zal Vrijdagavond van 8,05
tot 10,40 via Huizen uitzenden het con
cert, dat de Vereeniging voor instrumen
tale muziek dien avond in de concert
en gehoorzaal geeft-
PER AUTOBUS ROND WALCHEREN.
Zooals uit een aanvrage voor conces
sie van een autobusdienst Westkapelle-
Domburg door de N.V. Stoomtram Wal
cheren blijkt, zal bij inwilliging van dit
verzoek, in de a.s. zomermaanden van
Middelburg rond gereden kunnen wor
den over Koudekerke, Zoutelande,
Westkape le, Domburg, Oostkapelle en
Serooskerke weer naar Middelburg.
Hoe het er nu uitziet.
Alvorens nadere mededeelingen te
doen over het verloop van de plech
tigheid van Maandagmiddag, willen wij
in het kort een en ander over de ver
bouwing en de nieuwe inrichting mede
deelen, zooals wij die gisterenmorgen
onder de deskundige voorlichting van
den architect, den heer C. de Groot Jr.
uit Hilversum in oogenschouw hebben
kunnen nemen.
Aanvankelijk heeft men gedacht aan
een uitbreiding in de richting van het
bosch, doch daar had men voor het be
oogde doel geen ruimte genoeg in den
grond-eigendom der stichting en nu
heeft men door ruiling van eenigen
grond met den heer Sommerhoff en het
dempen van een sloot een afscheiding
met de bosschen ter zijde van het oude
huis kunnen bereiken, en daar een ter
rein waarop men den grooten nieuwen
bouw tot stand heeft kunnen brengen.
In het oude gebouw heeft men een
stand, waarin ik mij bevond. Ik zat
des ochtends weer aan de ontbijttafel
met Ronald Graham en Herr Richter,
wij wisten blijkbaar alle drie iets van
de zaak, die Walcheren op zijn kop
had gezet, af, doch vermeden het, er
ook maar met een woord over te spre
ken.
Wij maakten gezamenlijk een flinke
wandeling, waarbij Herr Richter op
nieuw toonde, een zeer onderhoudend
prater te zijn, wij namen gedrieën een
bad en wij lagen aan 't mooie strand.
Ik was er van overtuigd, dat een
openlijk gesprek over den moord te
Valkenisse veel zou kunnen ophelde
ren, doch er was iets, dat mij weer
hield, daar over te beginnen. Boven
dien.... ik mocht immers niet spre
ken. Al had de Duitscher nergens meer
op gezinsspeeld, mijn woord had hij
nog altijd.
's Middags vertelde Ronald Graham,
dat hij vermoedelijk niet veel meer in
ons gezelschap zou kunnen zijn.
„Ik verwapht een tante uit Enge
land," legde hij uit, „en ik zal ver
plicht zijn,, mij aan haar te wijden."
Hij lachte, en voor het eerst zag ik
weer even een vroolijke tinteling in
zijn oogen. ,,'t Is een suikertante,"
knipoogde hij, „en daar moet je zuinig
op zijn."
Om vijf uur verdween hij, om haar
van de boot te gaan halen. En 's avonds
zagen wij hem aan het diner in haar
gezelschap. Het was een oud menschje,
zij liep kreupel, en werd aan de ééne
zijde door Ronald ondersteund, terwijl
zij in haar andere hand een dikke stok
flinke speelzaal kunnen maken, waar
vroeger het verblijf der kinderen was
en tevens een flinke eetzaal, terwijl de
daarvoor liggende veranda nu kon ver
dwijnen en in de eerst genoemde zaal
meer licht en lucht kan binnenkomen,
twee belangrijke factoren voor de ge
zondheid der kinderen. Ook boven is hel
oude pand veranderd en o.a. konden
daar twee nieuwe zusterskamers en
badkamer voor het personeel gemaak
worden, hier bevinden zich trouwens
de kamers van al het personeel.
Maar de groote verbetering is de ge
heel gelijkvloersche bijbouw. Hier
heeft men vier groote zalen, twee aan
twee. bijeen in een der door een bin
nenplaats gescheiden vleugels, telkens
een voor jongens en een voor meisjes
en gescheiden door een zusterkamer,
van waaruit de dienstdoende zuster de
beide zalen kan overzien. Kleinere ver
trekken grenzen er aan voor kinderen
met gewrichts-t.b.c. of dergelijke en
dan ontbreken ook niet de vertrekjes
voor tijdelijke afzondering van kinderen
met agina of dergelijke lichte onge
steldheden en een nog verder wegge-
legen isolatiekamer voor een eventu
eel ernstiger petiëntje.
Voor een der zalencombinaties ligt de
groote veranda, waarin de thans ruim 40
kleinen, grootendeels op makkelijk op
vouwbare klapbedden van de buiten
lucht lagen te genieten, het zij spelende
of lezende.
Het is wellicht hier de plaats er op te
wijzen, dat de kinderen in de speel
zaal ieder hun kastje hebben voor hun
speelgoed.
De zalen zijn alle ingericht op de
meest hygiënische wijze; om zich te was-
schen moeten de kinderen naar een der
badkamers, waar rijen met vastwasch-
tafels hun wachten en waar een rek met
voor ieder een waschhandschoen en een
handdoek opgeheschen kan worden en
daar weer hangen tot de volgende
waschpartij.
Zooals uit het vorige reeds blijkt, zijn
er ook verschillende baden, In de gan
gen ontmoeten wij nog vertrekken met
kasten, waar de eigen kleertjes van de
kinderen worden bewaard tijdens hen
verblijf in de stichting.
Om nog even terug te komen op de
zalen, deze zijn helder en vroolijk ge
schilderd, voorzien van benedenlicht
om het de zusters mogelijk te maken er
zich te bewegen zonder dat de kinderen
last hebben van het licht en dat de deu
ren naar buiten, opvouwbaar zijn zoodat
zij geheel open kunnen en de frissche
lucht kan binnenstroomen.
In de gangen zijn ook nog deuren, d
toegang geven tot een dokterskamer
van de oudere veel kleiner is een labo
ratorium gemaakt die het dr. Vaan
drager makkelijker maakt onderzoekin
gen te doen en de kleinen te behandelen,
terwijl aan de andere zijde van den gang
een hoogtezon vertrek is gemaakt.
Wij willen deze verre van volledige
beschrijving eindigen met de mededee-
ling, dat in het oude gebouw een hal kon
worden vrijgehouden, die een aardig
zitje heeft.
Voor de reeds genoemde veranda, is
een groot grasveld vrijgehouden, dat
door een heg van den straatweg is ge
scheiden en de toegang tot het terrein is
nu alleen maar aan de zijde van den weg
die naar de bosschen leidt en waarop
ook Westhove uitkomt.
Een model-inricht'ng voor verpleging
ran zieke kinderen, o.a. ter voorko
ming van t.b-c. en met een dag vev-
pleegdag van f 1,50 is nu herboren.
De plechtigheid.
Toen gistermiddag de ongeveer 120
genoodigden, die waren gekomen, plaats
hadden genomen in de voor ontvangzaal
ingerichte speelzaal van het oude ge
bouw, leidde mevrouw Van der Have
had, waarop zij eveneens zwaar scheen
te steunen.
Zij dineerden apart, en daar Ronald
Graham geen aanstalten maakte, zijn
tante aan ons voor te stellen, wilden
wij ons natuurlijk niet opdringen. Maar
Richter was veel minder spraakzaam
dan anders, en ik zag, dat zijn blik
telkens naar Graham's tafeltje dwaalde,
om zich dan weer peinzend op zijn
bord te richten,
En weer vroeg ik mij af, wie en wat
Richter was Er hing een geheimzin
nig waas om zijn persoon, de ééne vijf
minuten was ik geneigd in hem een
groot misdadiger te zien, terwijl ik di
rect daarna door zijn charmante per
soonlijkheid voor hem werd ingenomen
en bijna zou gelooven, dat hij een eer
lijk mensch was. Zoodoende was er
steeds twijfel, en geen oogenblik kwam
het tot klaarheid in mij. Tenslotte zijn
de beminnelijkste personen immers
vaak de grootste misdadigers, want
juist hun beminnelijk masker doet hen
ongevaarlijk schijnen.
Na het diner rookten wij samen nog
gezellig een sigaar, toen een chasseur
de zaal binnenkwam.
„Meneer Richter riep hij luid.
Richter stond haastig op en nam een
telegram van den knaap in ontvangst.
Hij bleef van mij afgewend staan, toen
hij de dépêche openbrak. Zijn oogen
vlogen over den inhoud.
Toen knikte hij tevreden en zorg
vuldig deed hij het formulier in zijn por
tefeuille, voor hij weer naast mij plaats
nam. Ik had er een lief ding voor ge
Lucieer, de secretaresse-penningmeeste-
resse, de hooge gast, mevrouw Quarles
van Ufford binnen en mocht deze uit
handen van een der kleinen, in het ge
sticht verpleegde meisjes, fraaie bloe
men in ontvangst nemen.
Direct daarop opende dr. O r b a a n
de bijeenkomst, heette allen welkom, in
de eerste plaats mevrouw Quarles,
waarbij hij zijn spijt uitsprak, dat de
Commissaris der Koningin niet aanwezig
'kon zijn. Ook betreurde spr. de afwezig
heid van den directeur-generaal der
volksgezondheid, den hr. Lietaert Peer-
bolte, en den heer Eijkel, hoofdinspec
teur en den inspecteur Veeger. Doch spr.
kon wel verwelkomen de inspecteurs de
heeren Bantjes en Putts. .Speciaal ver
welkomde spr. ook de heeren uit Rot
terdam overgekomen; de vertegenwoor
digers van de Zeeuwsche Vereeniging
tot bestrijding der t.b.c., waarvan het
bestuur te beschouwen is als de Raad
van Commissarissen, en de voorzAter
de heer Van Woelderen, als toeziende
voogd van de stichting; verder het lid
van Ged. Stalen den heer v. d. Putte,
burgemeesters en andere gemeentelijke
bestuurders, besturen van ziekenhuizen
en instellingen van weldadigheid, en van
de afdeeling Walcheren van de Maat
schappij tot bevordering van de genees
kunde, den vertegenwoordiger van de
Nederlandsche Centrale Vereeniging tot
bestrijding der t.b.c. en de donateurs der
stichting.
Nadat dr. Orbaan zijn reeds vermelde
reden had gehouden, ging men naar de
hal, waar mevrouw Quarles van Ufford,
de van het openluchtspel uit 1934 datee-
rende Zeeuwsche vlag wegtrok van voor
de door den heer Lensvelt ontworpen in
roestvrij staal uitgevoerde gedenkplaat.
De fraaie eenvoudige plaat bevat de
volgende inscriptie:
„Ter herinnering aan mejuffrouw E./D.
van den Broecke, die op 15 April 1909
het zeehospitium Zonneveld heeft opge
richt.
Geplaatst bij de inwijding van 't nieu
we gebouw op den 25 Maart 1935."
Toen deze daad van piëteit was ver
richt, begaf men zich weer naar de
ontvangzaal, en sprak dr. Orbaan de
hoop uit, dat nog vele kinderen van de
inrichting zullen kunnen profiteeren.
De heer G. van de Putte bracht
namens de leden van het provinciaal be
stuur den dank over voor de ontvangen
uitnoodiging. Het heeft steeds groote be
langstelling als het er om gaat leniging
in 't lijden teb rengen en daarom heeft
het steeds steun verleend aan de bestlij
ding der t.b.c. Spr. hoopte, dat onder
Gods zegen, nog vele kinderen in Zonne
veld herstel van gezondheid zullen mo
gen vinden.
De heer C, A- van Woelderen
sprak als voorzitter van de Provinciale
Zeeuwsche vereeniging tot bestrijding
der t.b.c. De banden tusschen de ver
eeniging en de stichting zijn zeker groot
en zij heeft haar beste werkers aan de
stichting afgestaan: dr. Hoorweg en dr,
Orbaan en mevrouw van der Have,
Waar kleine geschenken de vriend
schap onderhouden, bood spr- een blij
vend geschenk aan als blijk van het sym
bool van steeds krachtiger banden. Het
betrof een voorzittershamer, waarop ge
graveerd staat, dat hij door den voor
zitter van de Prov. Vereeniging tot be
strijding van de t.b.c. is aangeboden aan
den voorzitter van Zonneveld op 25
Maart 1935. De volgende spreker was de
inspecteur van de Vloksgezondheid, de
heer J. G- Bantjes, die namens de in
spectie dank bracht voor de prettige
samenwerking, waarop ook dr. Orbaan
reeds zijnerzijds gewezen had en die bij
zonder op prijs wordt gesteld, omdat er
geen financieele banden zijn. Spr. heeft
reeds een kijkje genomen en kan verze-
geven, als ik den inhoud er van had
geweten, maar het was natuurlijk nut
teloos er den Duitscher naar te vra
gen.
In ieder geval scheen het goed
nieuws te zijn geweest, want zoo mo
gelijk was hij nog amicaler en vrien
delijker dan tot nu toe. En zooals ik
reeds eerder zei, deze wonderlijke ke
rel scheen de goede eigenschap te be
zitten, iemands gedachten volkomen af
te leiden. Met zijn geestige gesprek
ken slaagde hij er tenminste in, mij
den verderen avond te boeien, en eeni-
ge uren het mysterie te doen vergeten.
Van den volgenden dag zou zeer wei
nig te melden zijn geweest, want ik
zag Richter in 't geheel niet, zelfs niet
bij de maaltijden, en Ronald Graham
occupeerde zich uitsluitend met zijn
tante, wat ik hem, gezien zijn confi
dentie betreffende de te verwachlten
erfenis, natuurlijk niet kwalijk kon ne
men.
Zélf durfde ik niets te ondernemen.
Trouwens, de heele historie was mij te
duister, dan dat ik zou hebben gewe
ten, wat te moeten doen, om eenig
licht te verkrijgen.
Zoo kwam het, dat ik 's avonds al ta
melijk vroeg het zal misschien een
uur of elf geweest zijn mijn kamer
opzocht, om mij ter ruste te begeven.
Reeds toen ik mij uitkleedde, had ik
in de kamer naast de mijne tamelijk
luide stemmen gehoord, en toen ik ein
delijk in bed lag, kon ik zelfs vrij dui
delijk de stemmen onderscheiden. Er
schenen twee mannen en een vrouw te
zijn, die in een tamelijk onvriendschap-
Neem daar nu eens een paar "AKKERTJES"
voor en tol Uw verbazing en welbehagen
zal de pijn verdwijnen. AKKER-CACHETS
helpen uitstekend bij Rheumatiek, Rheuma-
tische zenuwpijn, Lendenpijn, Spit, Spier
pijn, Gevatte Koude, enz, "AKKERTJES"
kosten slechts 52 cent per 12 stuks. Overal I
Vraagt ook: „Laxeer-Akkertjes", de nieuwe
vinding van Apotheker Dumont tegen ver
stopping, hardlijvigheid, enz.Werken zacht.'
Vingez. Med.)
keree, dat de inrichting de verwachtin
gen der inspectie in alle opzichten over
treft. Spr. wenschte het bestuur van
harte geluk, en hoopte, dat het nog vele
jaren voor de stichting werkzaam zal
mogen zijn.
Dr. C. F. K o c h, vice-voorzitter van
de afdeeling Walcheren van de maat
schappij tot bevordering der genees
kunst, zeide, dat de Walchersche dokto
ren het prettig vinden, dat er nu meer
plaatsen op Zonneveld beschikbaar zijn.
Het is goed dichtbij zulk een stich
ting te hebben. Ook de doktoren zijn
onder den indruk v,an de huldiging van
de nagedachtenis van wijlen mejuffrouw
van den Broecke.
De heer M. Fernhout, bur
gemeester van Middelburg, zeide, dat
ook het gemeentebestuur van Middel
burg het zeer waardeert, dat er zoo
dichtbij zulk een instelling is. Spr. wees
er verder op, dat Oostkapelle zoo be
voorrecht is door de heerlijke natuur.
Spr. wenschte het bestuur geluk na
mens het gemeentebestuur en naar hij
meende te kunnen doen ook namens
vele ouders, wier kinderen hier herstel
van gezondheid vonden.
De heer L. J. van Voorthuy-
s e n wenschte als burgemeester van
Domburg 't bestuur geluk. Destijds was
het dr. Mezger, die bezwaar had tegen
de vestiging dicht bij Domburg en
vlak naast zijn villa van 'n inrichting en
uit brieven bleek, dat er angstige had-
gasten waren, maar toen bleek, dat de
huidige plaats gekozen was, hield
het verzet op en de vrees is thans
reeds lang voorbij. Spr. hoopte, dat de
stichting nog jaren lang en steeds meer
aan het doel mag beantwogrden.
De burgemeester van Oostkapelle, jhr.
W. Z. van T e ij 1 i n g e n, ging
terug naar 1909 toen op dezelfde plaats
de opening van Zonneveld plaats had„
Er was wel verschil minder aanwezi
gen, een stichting van heel wat be
scheidener proportie, maar men had
toen nog de nobele stichster in het mid
den, juffrouw van den Broecke, stra
lend van geluk, dat eindelijk was be
reikt hetgeen zij zich reeds jaren had
voorgesteld, en zoo gehoopt, het tot
stand komen harer eigen stichting, waar
voor zij reeds een paar jaar lang zoo
dapper had gestreden. Spr. ziet haar
de toenmaals 38-jarige hare groote
plannen maken. Bewogen door het lot
der kinderen, had zij de mooie gedach
te een groot deel van haar fortuin te
besteden voor de bereiking van haar
pelijk gesprek gewikkeld schenen, want
telkens weer hoorde ik, dat één der
stemmen luider werd, en soms zelfs
praatten zij alle drie door elkaar, Mees
tal volgde direct daarna een gefluister
dat mij nog meer intrigeerde. Ik kon
geen woord verstaan, en waarschijn
lijk zou ik op dit twistgesprek ook geen
acht hebben geslagen, als het mij niet
uit den slaap had gehouden. In normale
omstandigheden slaap ik zeer vast, en
moeten er minstens twee muziekkorpsen
voor mijn bed spelen, wil ik wakker
worden. Maar de gebeurtenissen der
laatste dagen hadden mij uitermate ner
veus gemaakt, en het twistgesprek
werkte bepaald op mijn zenuwen.
Maar tenslotte het zal zeker wel
tegen half één zijn geloopen werd
ook in de kamer naast mij alles stil,
en kon ik den slaap vatten.
Het bezoek van Graham's tante duur
de maar kort. In den loop van den mor
gen sloot Graham zich weer bij mij en
Herr Richter, die er zich niet over uit
liet, waar hij den vorigen dag was ge
weest, aan, en hij vertelde, dat zijn
tante weer was vertrokken.
Hoewel hij verder over zijn tante
niet sprak, scheen haar bezoek toch
een goeden invloed op hem te hebben
uitgeoefend, want hij was heel wat op-
g wekter, dan ik hem de laatste dagen
gezien had, en bijna herkende ik in hem
weer den prettigen kameraad der eer
ste vacantie-dagen.
(Wordt vervolgd.)