OVERSTE SAXON
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOd
KRONIEK van dan DAG.
HOTEL DES PAYS-BAS, Amsterdam
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE Zfc*UWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE
Historische Avonturenroman,
FINANCIEEL ECONOMISCH
WEEKOVERZICHT.
aaasai
I wand-
>ningen
|v oners,
ie. Zui-
tad 83,
land.
Boer,
Berlijn-Londen-Parijs Gaat
Sir John binnenkort bij de
Ouitsche regeering op bezoek?
Er lijkt veel voor te zeggen.
Hitier tusschen twee polen
De Engelsche minister kan de
goede raadslieden wellicht 'n
handje helpen.
Zooals men weet herbergde het Duit-
sche antwoord op de Londensche voor
stellen o.a. 'n uitnoodiging voor den En-
gelschen minister van buitenlandsche
zaken, Sir John Simon, om eens in Ber
lijn te komen praten. Eigenlijk was dat
het belangrijkste, althans eenig werke
lijk positieve, in de glibberige nota. In
het begin dezer week werd vrij alge
meen verondersteld, d,at Sir John voor-
loopig wel niet op de invitatie zou in
gaan. Er zal eerst een nieuwe Fransch-
Engelsche conferentie moeten komen,
dacht men, opdat nadere voorstellen
aan Berlijn gedaan kunnen worden en
Berlijn daarop dan haring of kuit kan
geven. Een reis van den Engelschen
minister naar de Duitsche hoofdstad
meende men veel te riskant te moeten
achten, nu van de werkelijke gevoelens
der Duitsche regeering zoo weinig was
gebleken. Immers bracht die reis niet
het gewenschte resultaat, dan zou voor-
loopig althans van een volslagen 'mis
lukking gesproken moeten worden.
Voorzichtige, goeddeels schriftelijke on
derhandelingen langs de gewone diplo
matieke wegen leken verkieslijker.
Overwegingen en veronderstellingen
van de openbare meening (veelal door
de pers onder woorden gebracht) wor
den nog al eens door de handelingen der
regeeringen gelogenstraft. Dat schijnt
ook in het onderhavige geval te zullen
gebeuren. Zoowel te Londen als te Pa
rijs is een kabinetsraad geweest, waarin
over het Duitsche antwoord is beraad
slaagd. Het resultaat dier bespreking
lijkt te zijn, dat de kans op een bezoek
van Simon aan Berlijn niet onaanzienlijk
is toegenomen. Vermoedelijk stellen de
Engelsche en de Fransche regeering zich
op het standpunt, dat er niet langer ge
treuzeld mag worden. Vooral niet, om
dat Duitschland zich voortdurend ster
ker bewapent en dus slechts voordeel
van een tragen gang van zaken kan heb
ben. Immers: Frankrijk en Engeland
zullen in elk geval aan Duitschland de
feitelijke bewaping moeten toestaan,
welke het bezit, op het moment, dat er
een eventueele overeenkomst tot stand
komt-
Londen en Parijs geven dus blijk haast
te hebben, en zijn bereid het risico van
een politiek paardenmiddel te aanvaar
den, in tegenstelling met de bedachtzame
methoden, welk ze tot dusver voorston
den. Bij de bezoeken van Laval aar-
Rome en van Laval en Flandin aan Lon
den was een zeer uitgebreid diploma
tiek voorbereidingswerk verricht. Wel
iswaar bleven er nog belangrijke beslis
singen te nemen, maar hun eventueele
gevolgen en alles wat ermee in verband
stond, was toch al uit en terna bezien
en besproken. Heel anders zien de za
ken er thans echter uit. Alles staat bii
de onderhandelingen met Duitschland
nog op losse schroeve. Desondanks zal
men Sir John vermoedelijk binnenkort
naar Berlijn zien trekken.
Het spreekt vanzelf, dat niet louter
overwegingen, die met de bewapenings
kwestie te maken hebben, bij een en
ander een rol spelen. Ook het feit, dat
Berlijn den laatsten tijd erg onbereken
baar is geworden, oefent ten deze in
vloed uit. Minister Von Neurath, die
formeel als de leider der buitenland
sche politiek beschouwd diende te wor
den, heeft men herhaaldelijk op zeer
belangrijke punten gedés,avoueerd ge
zien. Beslissingen van het uiterste ge
wicht werden buiten hem om, of tegen
door G. P. BAKKER.
50).
„Hoe eerder, hoe beter", stemde Mel-
chior toe.
„Meester, als u met uw mannen op
marcheert en ze van deze zijde aanvalt,
zu^en WÖ om Bingumstein heen-
ujden en van den anderen kant atta
queeren op hetzelfde oogenblik. Een
geweerschot zal het beste teeken zijn.
hen paar honderd ruiters zal ik u mee
geven onder bevel van kapitein Nor-
bro, hen aanval van ruiters, vermengd
met infanterie, de tactiek van den ko
ning. Mijne heeren, kunt u zich met dit
plan vereenigen?"
„Uitstekend."
„Meester, ik zou toch eerst mijn
vriend Edzke even willen spreken."
De meester liet hem roepen.
Lachend als altijd greep hij de toege
stoken hand van den overste.
„Overste", zei hij, ,,ik ben zoo blij
dat het zoo goed is afgeloopen."
„Edzke, je had mij beloofd mij niet
te zullen volgen,"
..Dat heb ik ook niet gedaan. Ik ben
in het struikgewas blijven wachten, 'n
Schipper moet altijd een oogje in het
zeil houden, dacht ik. Als ik uw bevel
niet opgevolgd had
„Ja", viel Saxon hem in de rede,
„maar hoe het zij, ik heb je veel te
zijn advies, genomen. Daartegenover
staat, dat ook op Hitier vaak geen peil
te trekken was. Men herinnert zich de
beloften omtrent een Duitsch „vredes
offensief", dat dadelijk na de Saar-
stemming zou los komen. Inderdaad
scheen de rede, welke Hitler in den
vroegen ochtend van den 15en Januari
hield, dat offensief in te leiden, maar
het is erbij gebleven. De Ftüjhrer trok
zich in zwijgzaamheid terug en verkoos
het gezelschap v,an enkele goede vrien
den in de eenzaamheid der Beiersche
Alpen boven de Rijkskanselarij te Ber
lijn.
Men heeft reden, om aan te nemen,
dat er momenteel te Berlijn twee par
tijen zijn, die Hitler in deze of gene
richting wil duwen; de richting van wer
kelijke hartelijke deelnemnig aan t in
ternationale overleg, of die van de po
litieke speculatie. De aanhangers van
de laatste redeneeren, dat Duitschland
voorloopig maar in zijn geïsoleerde po
sitie moet blijven om zich sterk te ma
ken. Als het eenmaal over een sterk
leger en een sterke vloot (vooral ook
in de lucht) zal beschikken, komen er
vanzelf bondgenooten. Duitschland is
dan weer een politieke magneet gewor
den, die anderen kan aantrekken. Er
zit een zeker logica in deze re'deneetring.
Maar zij beteekent ook: bewapenings
wedloop tot het bittere einde, d.w.z.
tot een nieuwen oorlog. Frankrijk, En
geland, Italië, Sovjet-Rusland zouden
heusch niet met de handen in de schoot
blijven toekijken. Deze landen zouden
hun wapeningen ook gaan opvoeren, in
hetzelfde tempo als de Duitschers.
Om nu de lieden, die deze onheilige
politiek voorstaan, flink dwars te
zitten en de adviseurs van Hitler, die 't
goede willen, een handje te helpen, zou
den de Fransche en Engelsche regeering
er ook veel voor voelen Sir John maar
zoo gauw mogelijk naar Berlijn te laten
gaan. Blijkbaar vreest men, dat anders
de die-hards toch de overhand zouden
krijgen en dat de trager gang dus iri
geen geval succes kan hebben.
Er lijkt een periode van groote po
litieke spanning op komst.
De uitspraak in het Amerikaan-
sche goudclausule-proces.
Voor de regeering een moreele
nederlaag, doch een practische
overwinning. Terughoudende
stemming ter beurze. -Uit
schakeling van een belangrijk
deel van het productie-appa
raat der Java Suikerindustrie.
Eindelijk is de beslissing gevallen in 't
Amerikaansche goudclausule-proces, dat
de beurs en de buitenlandsche wissel
markt zoo langen tijd in spanning heeft
gehouden. Sensatie heeft deze uitspraak
tenslotte nog in groote mate gewekt, al
kon men dit nauwelijks verwachten na
al hetgeen hieromtrent van te voren
reeds was geschreven, waarbij de zaak
van alle mogelijke kanten was belicht.
De door de uitspraak van het hoogste
Gerechtshof verwekte opschudding heeft
echter niet zoo zeer betrekking op de
gevolgen, welke de beslissing met zich
brengt, als op den vorm, waarin zij is
vervat. Op waarlijk behendige wijze
heeft het Hoogste Gerechtshof 't klaar
gespeeld de geit zoowel als de kool te
sparen. Het heeft de Amerikaansche re
geering een moreelen nederlaag bezorgd,
maar haar tegelijkertijd in de practijk
de overwinning doen behalen.
In het kort immers komt de uitspraak
hierop neer, dat het recht der regeering,
om de goudclausule in particuliere con
tracten onwettig te verklaren, is erkend,
doch dat het buiten werking stellen der
goudclausule in de eigen leeningscon-
tracten der regeering in strijd met de
grondwet is verklaard. De consequen
ties van deze uitspraak, die logischer
wijze met zich zou brengen, dat de op
heffing der goudclausule in de regee-
ringscontracten den ongedaan zou moe
ten worden gemaakt, heeft het Ge
rechtshof echter niet aangedurfd, De
goudclausule wordt weliswaar gehand
haafd, maar betaling van rente en aflos
sing op goudbasis kunnen de houders
der leeningen niet van de regeering ver
langen. De houders der leeningen heb
ben, aldus het Hof, geen schade geleden
door de vermindering der goudwaarde
van de dollars, waarin rente en aflossing
wordt betaald. Met de dollars, die zij
thans ontvangen, kunnen zij even veei
doen als met de dollars die zij vroeger
hebben gekregen. Zij zijn tenminste in
gebreke gebleven te bewijzen, dat zij er
thans minder voor kunnen koopen. Der
halve kunnen zij geen aanspraken op
restitutie doen gelden.
Na al de onrust, die de behandeling
der zaak weken lang heeft veroorzaakt,
blijft de toestand tenslotte dus geheel
zooals hij was- Noch de particuliere
maatschapppijen, noch de regeering en
de andere publieke lichamen behoeven
de goudclausule toe te passen; tegelij
kertijd is ook de mogelijkheid van een
herzieining der Amerikaansche Valuta-
politiek geheel naar den achtergrond
gedrongen. Van een zuiver economisch
standpunt bekeken, bestaat er alle
reden, om de uitspraak met voldoening
te begroeten. De particuliere maat
schappijen behoeven niet langer te
vreezen, voor een toeneming van hun
schuldenlast met 40 pet., uitgedrukt
in papieren dollars. Door verband c
leggen tusschen de goudclausule en de
koopkracht van den dollar is tevens
voorkomen, dat van $ie schatkist een
in vele milliarden loopende restitutie
kon worden verlangd, hetgeen de Ame
rikaansche regeering eventueel had
kunnen nopen tot een herstel van de
vroegere goudpariteit van den dollar.
Men moge het nog zoo zeer betreuren,
dat Amerika op een gegeven oogen
blik tot valuta-depreciatie is overge
gaan; ernstiger gevolgen nog dan deze
waardevermindering zelf zou een plot
selinge herwaardeering van den dollar
tot het vroegere niveau hebben gehad-
niet alleen voor Amerika zelf, maar
voor het economisch leven in de geheel
wereld, nadat dit zich reeds in zoo ster
ke mate aan het verlaagde koersniveau
van den dollar heeft aangepast- Het zijn
juist de ups en downs van een eenmaal
van het goud afgeraakte valuta, die de
groote onzekerheid in het zakenleven
brengen. Mocht de uitspraak van het
Hoogste Gerechtshof leiden tot een vas
tere verankering van den dollar op het
tegenwoordige niveau, dan zal hiermede
een groote factor van onzekerheid ver
dwenen zijn. Den moreelen kant van de
uitspraak, die het rechtsgevoel van ve
len onbevredigd moet laten, hebben wij
gemeend, buiten beschouwing te moeten
laten. Helaas heeft men in de laatste
jaren geleerd, heel wat als onvermijde
lijk te aanvaarden, wat nog kort gele
den zou zijn gestuit op fel verzet, als
zijnde in strijd met het gevoel van recht.
Ondanks de groote belangstelling, die
ook op de Amsterdamsche beurs voor
Alle moderne comfort. Echt Holl. huiselijkheid.
Kamers met ontbijt f 4.en f 4.50. Kamers pi^t badk. incl. ontbijt 1 6.—
Restaurant. Hedendaagsehe prijzen
LU-, flpgez, Med.j
het Amerikaansche goudclausule-proces
bestond, heeft de uitspraak niet den ge-
ringsten invloed op de stemming te on
zent uitgeoefend. In het algemeen was
de handel ongeanimeerd en bleven de
koersverschillen binnen beperkte gren
zen. Een goeden indruk maakte het
bericht, dat de besprekingen tusschen
de Londensche belangen bij de peper-
pool met de betrokkenen hier te lande
zijn voortgezet, en dat men goeden
moed heeft, dat deze besprekingen bin
nen korten tijd tot een bevredigend re
sultaat zullen leiden. De vrees, dat de
crisis op de Londensche pepermarkt ook
de rubbermarkt in sterke mate zou aan
tasten, is thans geweken. Tot een op
leving van zaken op de rubbermarkt is
het echter neg niet gekomen, omdat
men in afwachting verkeert van de bin
nenkort te nemen beslissing van het In
ternationale Rubber-Restrictie Comité
ten aanzien van de te exporteeren per
centages voor het tweede kwartaal van
1935.
De quaestie van het al of niet voort
duren der regeeririgsbemoeiing met de
Java-suikerindustrie is tot een beslis
sing gekomen. Ook na beëindiging van
de N.I.V.A.S. op 1 April 1936 zal de re-
geeringsbemoeienis worden voortgezet.
Bij haar ingrijpen baseert de regeering
zich op de omstandigheid, dat door een
wijziging der afzetverhoudingen het pro
ductie-apparaat der Java-suikerindustrie
veel te groot is geworden. Van drie mil-
lioen ton dient dit tot ongeveer de helft
te worden teruggebracht, met bahoud
van een flinke reserve, voor het geval
de situatie zich ten gunste van de Java-
suiker mocht wijzigen. Een belangrijk
deel van het tegenwoordige productie
apparaat moet definitief worden uitge
schakeld; slechts die fabne'ken zullen
blijven bestaan, die het goedkoopst ge
ëxploiteerd kunnen worden. Het door
den regeeringsgemachtigde uitgewerkte
systeem van rationalisatie, gebaseerd op
productie-vergunningen, welke overge
dragen kunnen worden, brengt met zich,
dat goedkoop werkende fabrieken, ook
wanneer deze in handen zijn van finan-
ciëel zwakke ondernemingen, kunnen
blijven werken, terwijl fabrieken, die
düur in de exploitatie zijn, zullen wor
den stopgezet, ook wanneer de
eigenaars dank zij krachtige reserves
het bedrijf nog geruimen tijd zouden
kunnen volhouden.
Op deze wijze hoopt men den kern
der eens zoo bloeiende Java-suikerc'ii-
tuijr in elk geval in stand te kunnen
houden, in afwachting van een verbete
ring der wereld verhoudingen, waaraan
dan de Java-suiker dank zij de zoo zeer
verlaagde Productiekosten in de eerste
plaats zal kunnen profiteeren. De aan
plant voor 1935 is voorloopig bepaald op
455,000 ton en verwacht wordt dat,
wanneer de atzet niet verder achteruit
gaat, bij het afkomen van oogst 1937 de
voorraden Java-suiker zoo goed als ge
heel zullen zijn opgeruimd-
Nader zal moeten blijken, welke on
dernemingen in het bijzonder door de
rationalisatie-maatregelen zullen worden
getroffen; in het algemeen mag men
aannemen, dat de koersstand der aan-
dee en wel een aanwijzing vormt van de
(Ingez. Med.)
danken. Waarmee kan ik je een ge
noegen doen?"
„Overste. Ik ben een schipper, maar
ik zou gjaarne onder uw ruiters worden
opgenomen."
„Jongen", antwoordde Saxon. „Ik zal
je laten opleiden voor luitenant. Mel-
chior, je bent mijn leermeester geweest.
Wil jij hem onder je hoede nemen."
Zoo begon de roemvolle militaire
loopbaan van den lateren overste
Edzke de Vries, eersten baron van Soe-
dernyhjem.
HOOFDSTUK XXX.
Ofschoon een klein leger het kasteel
Bingumstein omsingeld h,ad en er zich
hoogstens een honderdtal verdedigers
binnen zijn muren bevonden, stond de
burcht even trotsch en grimmig als
voorheen.
Het breede ronde poortgebouw werd
beschermd door machtige achtkantige
tweelingtorens. De zware eiken twee-
vleugelige deur was beslagen met ijze
ren knoppen en banden. In beide to
rens bevonden zich talrijke, in nissen
geplaatste schietspleten, en hoog in den
gevel boven de poort was een groot
open kruis aangebracht, waardoor een
achttal musketiers de aanvallers kon
den bestoken. Het poortgebouw was '11
vesting op zichzelf en een dertigtal
verdedigers kon gemakkelijk een plaats
vinden achter de sterke kanteeling, .dïe
het geheel bekroonde.
Het kasteel was gebouwd in het be
gin der elfde eeuw en oorspronkelijk
ingericht op verdediging met pijl en
boog tegen stormrammen en katapul
ten. Het had de aanvallen van de stam
men der Wenden in den harden strijd
tegen de Sak'sers in het midden der
eeuw glansrijk doorstaan. De heeren
hadden geregeld de bewapening ver
nieuwd volgens de eischen van denktijd
en nog nooit was het een vijand gelukt
de burcht te nemen.
Eigenlijk was het een stadje, achter
vademdikke ringmuren regelmatig be
schermd door sterke kanteelen, flank
torens en overdekte schietgaten. Om de
muren waren de beide armen van een
rivier geleid. Aan de overzijde liep om
het geheele kasteel een open sHook
van mintens een mijl breedte, zoodat
deze een uitstekend schootsveld voor
de verdediging bood. In vredestijd graas
den hier des zomers rustig de koeien.
De eenige toegang was over de op
haalbrug en door het valhek voor de
poort, waar hel water het smalst was,
maar de bouwmeesters hadden hierme
de rekening gehouden, vandaar het bijna
onneembare poortgebouw.
De burcht was opgetrokken uit zwa
re ruwe rotsblokken, die nu zwart en
verweerd waren, hetgeen het geheel 't
trieste sombere aanzien gaf van een
oude groote gevangenis. Maar als men
de lange donkere poort doorgegaan
was, kwam men in een vroolijken bin
nenhof, eigenlijk een grooten tuin vol
vruchtboomen, groentekweekerij en 'n
bloemenhof, waar de groene wingerd
zich slingerde om de vensters in lood
en bloemtuilen in bonte kleuren van de
muren hingen.
Het kasteel bestond uit verschillende
gebouwen. Op de eerste verdieping van
den grooten meestertoren, den donjon,
die als laatste toevluchtsoord moest
dienen, bevond zich de ridderzaal, die
zeker twintig vademen lang en acht
breed was. In de gewelven daaronder
waren de pijnkelders met de waterput
ten en andere martelwerktuigen. Hier
had men in de middeleeuwen tal van ge
raamten gevonden. Eén der Von Bin-
gums had die netjes gerangschikt, in
de muren laten metselen. Ter beëindi
ging van een familietwist had de oud
ste broeder een jongeren met zijn fa
milie ter dood laten brengen. Het in
metselen der geraamten was dus eigen
lijk een daad van piëteit geweest.
,Aan de andere zijde van dien kelder
lag een geraamte in den muur, dat men
door een kijkglas achter zware traliën
kon bekijken. Dat was de wraak van
een beleedigden echtgenoot en een
zachte waarschuwing voor de vrouwen
der Van Bingums. Een hunner had zijn
ontrouwe vrouw laten inmetselen en
langzaam laten verhongeren. Eiken dag
dag kwam hij kijken om te luisteren naar
haar smeekbeden en haar hoonend te
vragen of zij nog zoo verliefd was op
den jongen troubadour, terwijl hij haar
het hoofd met de uitgestoken oogen en
de afgesneden lippen toonde, dat hij bij
de lange blonde haren in de opgeheven
vuist hield- Haar smeeken had blijkbaar
niets uitgericht. Het weinige voedsel,
dat misschien medelijdende harten haar
met doodsgevaar hadden toegestopt, had
haar lijden slechts kunnen verlengen
In de nis zag men nog het ineen gezakte
positie der ondernemingen, met name
wat de mogelijkheid van voortzetting
der exploitatie hunner fabrieken bij de
tegenwoordige prijsverhoudingen be
treft. De uiteenzetting vap de regeering
heeft dan ook geen belangrijke uitwer--
king op de koersen van suiker-aandee^
len gehad-
Aandeelen Kon. Petroleum zijn slechts
weinig in koers veranderd. Van indu-
striëele fondsen zijn vooral Philips in
koers ingezakt, vermoedelijk nog in na
werking van de daling van den export
van radio-artikelen en gloeilampen in
Januari.
Voor beleggingswaarden blijft goede
vraag bestaan- Het 31pet. rente-type
blijft het terrein veroveren. Na het gun
stige resultaat van de nieuwe 3% pet.
leening van Noord-Holland ad f 8%
millioen heeft ook de provincie Gelder
land een 3% pet. leening van f 4,33
millioen kunnen afsluiten. De gemeente
Leeuwarden opent de rij der gemeenten
die van* de verlaging van 't rente-type
tot 3J4 pet. zullen gaan profiteeren, door
omzetting van nog uitstaande leeningen
met hoogere rente in 314 pet- obliga-
tiën. Toch schijnt de regeering van haar
Voornemen, om reeds aan het eind vau
deze maand een Indische leening uit te
geven, te hebben afgezien.
Hieronder volgt een overzicht van 't
koersverloop:
Amsterdam Rubber 9896)498
9714
Hessa Rubber 93949191%.
Handelsver, „Amsterdam" 17116614
Deli Mij. 136—135—13514
Senembah 14014138140
Deli B,atavia Mij, 144%145%144
145
Kon. Petroleum 1041413814014
139)4
Philips' 22922414 226
Unilever 89%90)488%.
Ford Automobielf. 243248%244
Ned. Scheepvaart Unie 38%34%
35%
de oplosbare KUNSTMEST
voor kamerplanten, 40 c% p. fl.
m. gratis verzorgingsaanwijzing
hij de Bloem- en Zaachv nkels-
(Ingez. Med I
ixla4VK».
De verkeerswegen in ons gewest.
Jaarlijksche conferentie ten
provinciehuize.
Gistermiddag had in een der zalen
van het gebouw van het Provinciaal Be
stuur te Middelburg de jaarlijksche ver-
keersco.nferentie plaats, uitgeschreven
door Ged. Staten, en waartoe verschil
lende lichamen, vereenigingen en
personen, die vooraanstaan in het ver
keerswezen waren genoodigd.
De vergadering stond onder presidi
um van den Commissaris der Koningin,
jhr. mr. J. W. Quarles van Ufford, die in
de vrij talrijke opkomst instemming met
deze conferenties meende te mogen
zien. Speciaal heette spr- welkom den
vertegenwoordigers van de Spoorweg
maatschappij MechelenNeuzen, die
daardoor blijk geven ook met de wen-
,schen der Nederlandsche reizigers te
kening te willen houden. Spr. wees er
vervolgens op, dat na de belangrijke
geraamte.
Maar deze tijden waren lang voorbij.
Naast de donjon stak een gebouw
hoog boven de omgering uit. De hoogste
verdieping was veel later opgetrokken.
De zandsteen scheen lichter van kleur,
had een bijna vroolijk uiterlijk. Het was
vierkant en van uit de schietgaten kor
men den geheelen omtrek overzien en
beheerschen, want er stonden naar alle
windstreken gericht rijen mortieren,
kartouwen en andere stukken opgesteld.
Van h;er uit overzag Bernhard, de
slotvoogd, de verdediging en waar de
vijand te dicht naderde, werd hij ont
vangen met zware bommen en ketting
kogels-
Veel waren de belegeraars, ondanks
Von Pappenheim's dringend bevel, dan
ook nog niet opgeschoten, en ofschoon
ze versterkt waren door een paar hon
derd kurassiers van Montecucouli onder
kapitein von Fe'sen. waaronder ook 't
vierde peloton, werd elke aanval roem
rijk afgeslagen-
„Dat is geen werk voor kurassiers",
bromde 'de korporaal van jhet vierde
tegen den ouden wachtmeester. „Wil jij
wel gelooven, dat ik mijn buik er meer
dan vol van heb. Laat die kerels, die
met palen loopen, dat doen".
„Geen gemopper in dienst. Maar ge
lijk heb je en dan vertellen ze nog, dat
Pappenheim dat alleen doet om dc
bru:d van overste Saxon te kapen!"
(Wordt vervo!gd)«
