>vacte4i-VoïAli OVERSTE SAXON KUNSÏ m WETENSCHAP. l'WEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIODELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 15 FEBRUARI 1935. No. 39 UMiüK van den DAG. Historische Avonturenroman, WALCHEREN. Mi I ÉliiÉ Ni I WÏMÊÊ 1 DE SUPER OLIE. ZUID-BEVELAND. Wahrheit und Dichtung in het Derde Rijk. De ultra's wor den steeds meer op den ach tergrond gedrongen de ge matigden komen vas,t in den zadel te zitten. Onze Berlijnsche correspondent zond ons een uitvoerige beschouwing over wat men zou kunnen noemen Wahr heit und Dichtung van het nationaal- socialisme in Duitschland, gezien door het nuchter oog eens buitenlanders, die zoo eerlijk mogelijk tegenover de verschijnselen tracht te staan. Wij wil len daar op deze plaats 't een en ander aan ontleenen De nationaal-socialistische bewe ging van Adolf Hitler, zegt hij, is voor het Duitsche volk de stormachtige re actie op een hoogst onpopulaire demo cratische ontwikkeling geweest en heeft haar verbijsterend succes te dan ken gehad aan een hardnekkig-koppige voorbereiding tot in kleinste onder- deelen, gepaard aan een tenslotte el ke sterke protestbeweging, naar boven persende verwarring en oneenigheid bij de heerschende machten, niet in de laatste plaats als gevolg van een vol komen onbegrijpelijk gebrek aan in zicht in die Europeesche hoofdsteden, op welke de stervende democratie in Duitschland haar laatste hoop gezet had. Nog heden, na twee jaren van nati onaal-socialistische practijk, is dit Duitsche volk evenmin werkelijk natio- naal-socialistisch ,als het ooit werkelijk marxistisch zou geworden zijn. Het is alleen maar Duitsch. En Duitsch zijn beteekent: veel zin voor tucht, orde, discipline; veel neiging tot zwoegen zonder morren; veel liefde voor uni form en militair vertoon; groote be reidwilligheid tot overschatting der ei gen nationale beteekenis en in ver band daarmee neiging tot pralen, tot uiterlijkheid, tot superlatieven en re cords; en vooral een merkwaardige geneigdheid, eenmaal aanvaarde be ginselen in de practijk zonder compro missen door te voeren, ook al is het goede beginsel door dogmatische hard nekkigheid reeds lang tot onzin en ge vaar geworden. Stellen ons de nationaal-socialisten, die aan de bestuurstafel zitten, de din gen ook heden en zeker morgen, zoo voor alsof nu werkelijk de vroeger uto pisch genoemde eenheid bereikt is, en de omvorming van vrijwel alle Duit- schers tot aanhangers en verdedigers van de Hitleriaansche „wereldbeschou wing" nog slechts een kwestie van tijd; schilderen ze ons 't Derde Rijk als een snelle overgang naar den volkomen Heilstaat, de thans opgroeiende jeugd als „Nieuw Sparta" en het toekom stige Duitsche Rijk als 'n voorbeeldige gemeenschap van Nationaal-altruïsten, weerbaar tot den laatsten man, eerlijk als de beste „koninklijke koopman',', dapper en opofferend, eerst volkska meraad en dan pas eenling, dan voelen ze in stille oogenblikken van inkeer waarschijnlijk zelf wel, dat ze het onmogelijke beloven om toch maar gelijken tred te houden met een lawi neachtige ontwikkeling, die met prac- tische doorvoerbaarheden geen reke ning gehouden heeft; en die nu dwingt tot een grootspraak, waarvan men de tweesnijdige gevaarlijheid ten deze on- denvindt. Dit nationaal-socialisme is niet in de Duitsche massa s normaal gegroeid, het is slechts door die massa's die er heden om den drommel niet overal geestdriftig mee instemmen, maar het aan een critiek onderwerpen, die voor de buitenlandsche nauwelijks onder doet, aanvaard als het scherpste zwaard dat in een wel algemeen gevoelde door G. P. BAKKER. 43). - Maar de dooden en de kermende ge wonden op den grond bemoeilijkten den aanval en het bloed maakte den bodem glibberig. De knots velde ieder, die binnen haar bereik kwam, neer, gaf geen vijand gelegenheid naderbij te slui pen. Siixon begon steeds vechtend achter uit te trekken. Zijn scherpe opmerkings gave had hem een uitweg gewezen. Het was een heel kleine kans, maar hij moest die nemen. Hij was onvermoeid. Zijn ademhaling ging even regelmatig rils bij het begin van het gevecht. Hij sprong vooruit, slingerde den man, die het dichtst bij hem stond het musket in het gelaat en dan met een plotselinge onverwachte zwenking rende hij het woud in, de aar zelende aanvallers vol verbazing achter latend. Gered! M,aar het was en bleef een ongeluks dag. Slechts eenige passen had hij ge daan of hij strompelde over een ver borgen boomwortel, nog voor hij in 't kreupelbosch was verdwenen. Hij viel voorover. Toen stortte het geheele pak over hem heen als de meute over het hert. noodzakelijkheid om zich zijn oude plaats in het wereldgebeuren te her overen, nu eenmaal ter beschikking stond. Dat men daarmee het risico van deze nieuwe ideologiën mede aan vaardde, is den gemiddelden Duitscher natuurlijk niet maar zoo dadelijk be wust geworden. Hij is, als massa, gaan meeloopen met een groepje hartstoch telijken. En door dat massale meeloo pen bood hij zichzelf het verlokkende beeld van een grootsche volksbewe ging, van een eenheid, waar hem de voorloopers al die uiterlijkheden toon den en al die zichtbare en hoorbare kietelingen brachten, waarnaar zijn na- tionaal-aangeboren ijdelheid al te lang vergeefs gesnakt had. De rest is allernieuwste geschiede nis. De massa der Duitschers rolt nog voort in de nieuwe banen, die de Hit- Ierbeweging gewezen heeft. In de ge lederen der aanvoerders echter is in deze twee korte jaren reeds meer ge wijzigd, aangepast, gezuiverd, verscho ven, ontmaskerd, geëxecuteerd en met pensioen gezonden dan men voor mo gelijk zou gehouden hebben. Maar het ware onvoorzichtig, aan een en ander nu weer overdreven beteekenis te hechten. De ontwikkeling is gegroeid in nationalistischen zin. De dikkoppen in de hoogere leiding geraken op den achtergrond. De gematigden komen vaster te zitten en verheugen zich in de hooge bescherming van de gewa pende macht. Nationaal Koningin-Moeder herdenkingsfonds. Het bestuur der Prov. Zeeuwsche Vereeniging tot Bestrijding der Tuber culose heeft zich met een circulaire ge richt tot de besturen van bij haar aan gesloten, vereenigingen. Het wijst er daarin op, dat men overal in den lande zich opmaakt tot het eeren van de na gedachtenis vein wijlen H.M. de Ko ningin-Moeder door de stichting van het Nationaal Koningin-Moeder Her denkingsfonds. Naar de meening van het Bestuur mag Zeeland niet achterblijven. Na mens het Comité van uitvoering van dit fonds zijn reeds aan alle gemeente besturen en aan diverse corporaties, welke hiervoor in aanmerking komen, circulaires gezonden tot opwekking en met het advies plaatselijke comité's van actie en propaganda op te richten. Ook het bestuur van de Prov, Ver. is door dit Comité van Actie van een en ander op de hoogte gebracht. Gezien de groote belangstelling en daadwer kelijken steun, die wijlen H.M. de Ko ningin-Moeder altijd voor het werk der Tuberculose-bestrijding heeft ge toond en waarvan tallooze on- en min vermogende lijders de vruchten hebben mogen plukken, acht het bestuur het zijn plicht de aangesloten vereenigin gen, voor zoover noodig, ook zijner zijds nog eens tot krachtige actie aan te sporen. Het ligt niet op den weg van het bestuur dezen arbeid zelf provinci aal te organiseeren. Wel zal het gaar JeeovtToi levertraan wetenschappelijk de beste levertraan voor U en Uw kind Verkrijgbaar bl| apothekers en dro gisten a f 0.75 per flacon» (Ingez. Med.) HOOFDSTUK XXVI. Bloedende uit verscheidene wonden werd de gevangene op een boerenwa gen vol stroo, aan handen en voeten gebonden, naar het kamp vervoerd. De wagen werd bewaakt door een dubbele haag musketiers, alsof de be- wustelooze man in staat zou zijn tegen stand te bieden of te ontkomen. In het kamp werd hij op ruwe wijze bijgebracht en voor den krijgsraad ge leid. Hij stond daar zwaar geboeid met ge bogen hoofd tusschen zes hellebaardiers. Over den rechterwang van zijn flinken kop liep een breede bloedige streep, waaruit langzaam bloeddroppels langs zijn kaak naar beneden sijpelden. Zijn kieeren waren roode, beslijkte flarden. Hij spande zijn uiterste krachten in om zich op de been te houden. Nu en dan scheen er een rilling over zijn lichaam te gaan. Aan een lange tafel tegenover hem j zaten een drietal officieren, terwijl een sergeant-schrijver de besprekingen volg de en aanteekeningen maakte. „Hoe is je naam?" vroeg de majoor j de middelste der officieren. „Willem", luidde het bijna toonlooze antwoord. „Verder?" De gevangene haalde de schouders op. „Je van." „Ze noemden mij „de Schipper." „Wat is je geboorteland?" ne als tusschenpersoon tusschen de j vereenigingen en het Comité van Ac tie optreden, indien daaraan behoefte mocht bestaan. Het is de oprechte wensch van het bestuur, dat overal plaatselijke comité's van actie worden opgericht en dat daarbij de aangeslo ten vereenigingen een actieve rol zul len spelen, b.v. door het nemen van het initiatief en het zoeken van contact met den Burgemeester die naar de mee ning van het bestuur van het eere voorzitterschap in aanmerking komt. Richt in onderling overleg aldus de circulaire deze comité's op zoo breed mogelijke basis op, dan moet gij verze kerd zijn van succes. Ook aan alle burgemeesters is zulk- een circulaire gezonden met beleefd ver zoek daaraan wel hun aandacht te wil- len schenken. MELISKERKE. Donderdagmiddag had alhier een auto-ongeval plaats. Een auto, welke met matige snelheid reed, was ongeveer ter hoogte van de Baas-; school gekomen, toen plotseling een der j schoolkinderen den weg overstak. Hoe- wel de bestuurder krachtig remde, kon j niet voorkomen worden, dat het kind tegen de auto opliep, met het gevolg, dat zij een der wielen over haar bee- nen kreeg. Spoedig waren politie en dokter ter plaatse. Met eenige ontvel lingen kwam het kind er af. Het bleek te zijn het dochtertje van den heer A- P. Vermoedelijk treft den bestuurder geen schuld. O.- EN W. SOUBURG. Woens dagavond heeft de Vereeniging „Uit het Volk voor het Volk" alhier in de concert zaal „De Zwaan" een algemeene verga dering gehouden, waarin eenigszins op feestelijke wijze haar eenjarig bestaan is herdacht. De Voorz., de heer J. A. H. Abeleven drukte er zijn leedwezen over uit dat de eere-voorzitter, jhr. H. A. van Doorn wegens ongesteldheid verhinderd was tegenwoordig te zijn. In het bijzonder werden welkom geheeten de eere-leden en dames. Staande werd aangehoord en medegezongen het door eenige leden van de Marinekapel te Vlissingen onder leiding van den heer Ferree gespeelde eerste couplet van het Wilhelmus. Daarna heeft de voorzitter een toe spraak gehouden, waarin hij o.m. zeide, dat het eenjarig bestaan op eenigszins feestelijke wijze werd herdacht, omdat het bestuur dat in een vorige vergade ring had naar voren gebracht. De kas laat echter grootere uitgaven voor een feest niet toe. Gelukkig telt de vereen'- ging leden, die zich voor feestviering spontaan geven. Sprekr brengt dan ook dank aan den heer Ferree, die bereid was met eenige leden van zijn corps het muzikale gedeelte van het programma te verzorgen en den Commandant der marine te Vlissingen voor zijn toestem ming in deze. Ook den heer Wim Abeleven, die be reid werd gevonden een voordracht met lichtbeelden te houden en alle anderen die hebben medegewerkt om den avond zoo goed mogelijk te doen slagen bracht spr. dank. De vereeniging werd opgericht 5 Fe bruari 1934 en telde aanvankelijk 20 le den, welk aantal thans tot 151 is geste gen. Voor een gemeente als Soubuig is dat echter niet voldoende, om een be hoorlijk feest te vieren, cle meeste leden betalen de minimum contributie van 0.50 per jaar. Het bestuur ziet geen kans meer le den te krijgen- Spr. deed-daarom een beroep op alle leden om propaganda te maken en nieuwe leden aan te werven en rekende daarbij op aller medewer king- Spr, bracht 'n woord van dank en hulde aan het bestuur, voor de wijze waarop in Aug. van het vorig jaar een garandeert ESSOLUBE U ff even goede en volkomen smering als midden in den zomer. Deze buitengewone eigenschap dankt zij aan de groote verpompbaar- heid" bij elke temperatuur, één van de 5 kenmer kende eigenschappen ESSOLUBE. van PARAFflNK BASK OUK NAPHTEEN BASE OLIE fUllUMM oue EnoJrtel «ÉMOUOT VISCOSITEIT MINIMUM VERBRUIK VLOEIBAAR 01J lAGC TEMPERATUUR GERINGE A OOL AANSLAG LANGE «VENSOUUfl £sso!ube m AMERICAN PETROLEUM C°, GEBOUW PETROLEA/s-GRAVENHAGE „De Nederlanden." „Sinjeur Govaerts", sprak de majoor tot een officier, die schuins ,achter hem stond. „Vraag den gevangene iets in uw moedertaal. Hij is immers een landsman van u?" De schansmeester knikte. „Wat was je beroep?" Zijn Neder- landsch had in de vele jaren, dat hij bij de keizerlijken diende, een Duitsch tin|- je gekregen. „Schippersknecht", luidde het zachte antwoord. „In orde, majoor", klonk het oordeel van den vestingingenieur. „Dat eene woord is voldoende," In het bijna onmerkbaar lachje om zijn lippen lag meer medelijden dan vroolijkheid. Jammer van dien flin ken kerel, dacht hij blijkbaar. „Hoe kwam je in het leger?" *yroeg de majoor verder. „Geronseld," „Door dezen man?" De gevangene keek naar den grijzen snorrebaard en knikte. „Wachtmeester, waar heb je hem op geduikeld?" Wij vonden hem gebonden en be roofd in een hofstede in de buurt van Maagdenburg. Hij bleek een schippers knecht te zijn van een Hollandsche schuit, die graan had gebracht voor 't garnizoen. Dat staat vast. Wij namen hem mee, omdat hij zoo flink gebguwd was. Bij ons kurassiers kan je niet alles gebruiken. Hij had op de vloot gediend. Prachtkerel." (Ingez. Med.) Koninginnefeest is gevierd. Het was een alleraardigst kinderfeest. Een teleur stelling is de onwil om niet als lid der vereeniging te willen toetreden van ouders, die drie, ja soms 4 kinderen ge heel ten koste der vereeniging aan het laatste feest lieten deelnemen. Ook voor dezulken kan een contributie van f 0,50 per jaar geen beletsel zijn. Gewenscht is het vormen van buurl- vereenigingen, hetgeen hier niet hard gaat. In andere plaatsen gaat dat veel beter. Van de twee hier bestaande buart- vereenigingen is er één lid; de andere staat vijandig tegenover de vereeniging. Spr. vroeg ook de medewerking tot de oprichting van buurtvereenigingen. Hij hoopt ten slotte te bereiken wat er te bereiken valt. Hierna werden de verslagen uitge bracht. Deze luidden gunstig. In kas is 103. Inp'aats van het eerelid -Is. Knij per, die de gemeente heeft verlaten is toegetreden ds, Bavinck. Het eerelid, ir- Job ontviel de ver eeniging door den dood. Tot bestuurslid werd gekozen de heer J. Minderhoud. Tenslotte heeft de heer Wim Abele ven, aan de hand van een serie lan taarnplaatjes, meest eigen opnamen, op onderhoudende en geestige wijze ver teld van de z.g. hadji-reizen, waarvan hij er zelf negen heeft meegemaakt. DE DEFECTE MOTOR. Rectificatie. 's-GRAVENPOLDER. Nader vernamen we, dat de motor van de Goesche mo torbrandspuit geen oogenblik defect is geweest, doch dat men niet dadelijk wa ter geven kon, omdat de slangen niet lang genoeg waren. Toen dit euvel, door aanvoer uit Goes, verholpen was, werd ook dadelijk gespoten. NISSE. Woensdagavond vergaderde de pi. afdeeling van het Groene Kruis alhier tot het houden van haar jaarver gadering- Uit het verslag van den se cretaris-penningmeester bleek dat het ledental 99 bedroeg. Voorts dat de in komsten bedroegen f 943 en de uitgaven f 65 batig saldo f 877. De inkomsten van de afd. T.B.C.-bestrijding waren f 158 en de uitgaven f 150 goed slot f 8. Voor aankoop van materiaal werd f 100 toe gestaan- Besloten werd mede te werken aan het Nationaal Koningin-Moeder- Herdenkingsfonds. „Waarom ben je uit het kamp ge vlucht?" „Ik kreeg een waarschuwing dat ik als spion zou worden gehangen." „Wie heeft je gewaarschuwd?" Er volgde geen antwoord. „Wil je niemand verraden?" Een groote korporaal der kurassiers van Montecucoulie trad salueerend naar voren. „Wat wil je?" „M,ajoor. Ik heb gevraagd verhoord te worden. Ik had vernomen, dat een wachtmeester van de musketiers, zoo'n valsche rooie omdat hij bij het spel aan een paar der onzen verloren had, ofschoon hij trachtte hen er tusschen te nemen, kurassier Willem uit wraak als spion had aangegeven." f,Je liegt", klonk een stem achter den korporaal. „Hij is een spion." Saxon keek naar den korporaal, die voor hem gelogen had. „Jij liegt", schreeuwde de grijze snor rebaard tegen den vos. „Dat zou je het leven kunnen kosten, vriendje." „Stilte", brulde de majoor. „Hoe weet je, dat hij een spion is?" vroeg hij den rooden wachtmeester der musketiers. „Ik heb hem vroeger ergens gezien". „Waar?" „Dat kan ik me helaas niet herinne ren, maar ik weet het zeker; zijn ge zicht komt me bekend voor." Even kwam er een flauw lachje op het gelaat v,an den gevangene. „In Praag?" vroeg hij nauwelijks ver Ballet-avondLily Green, (-§-) In het Grand Hotel „Britannia' te Vlissingen werd gisteravond choreo grafische kunst te genieten gegeven; door het „Nederlandsch Ballet", dat 'n schepping is van de bekende danseres Lily Green. De belangstelling viel ons niet mee. We hadden meer interesse verwacht voor dezen bijzonderen ,avond. De naam Lily Green toch waarborgde iets heel moois en fijns; eerste klasse danskunst, waarmee we niet bepaald verwend worden. De hooge verwachting is volkomen in vervulling gegaan. Het „Nederlandsch Ballet" heeft een prachtig programma op uitstekende wijze tot uitvoering ge bracht. Zulks ondanks het feit, dat het orkest thuis was gebleven. Wegens ge lijktijdige ziekte toevalligerwijze van enkele van de voornaamste krachten. De begeleidding geschiedde nu door een pianist, die zijn vak goed verstond, of door een gr,amofoon, die niet slecht was, maar wel beter had kunnen zijn. Het programma bevatte, behalve een ballet en diverse groepsdansen, enkele soli, die werden gegeven door Lily Green en door de „gast" van het ge zelschap; de Russische d,anseres Ma ria Petrelli. De laatste heeft met veel gratie en zeer expressief „Granada" van Albeniz gedanst. Wat Lily Qreen zelf presteerde was telkens van zeer voorname en bijzondere allure. Zij be- heerscht haar bewegingen tot in heele fijne finesses; en daardoor ontstaat, een maximum aan uitdrukkingsvermogen. Men raakt#" onmiddellijk in den ban van dit magnifieke rhythmische spel. De diversel eden van 't ballet bleken over nogal divergeerende kwaliteiferi te beschikken. Sommigen waren merk waardig goed, herinnerden in veel aan haar bekwame leidster. Enkele anderen leken ons niet geheel zeker van haar zaak. Waarmee intusschen allerminst gezegd zij, dat het maar nauwelijks door den beugel kon. Zonder uitzondering werd uistekend gedanst. De verschil len lagen binnen het raam van het waarlijk goede. Een van de hoogtepunten van den avond was voor ons de „Engelendans" van Borodine (choreographic van Lily Green). De bewegingen beantwoordden hier aan een typische abstracte devo tie, welke sterk ontroerde. Magnifiek werd eveneens het menuet van Haydn gedanst. En dan niet te vergeten die staanbaar. „Juist, nu weet ik het. Het was in Praag." „Ik ben er nooit geweest", klonk de zachte stem van den ander. „Wie liegt er nu?" vroeg de korpo raal. „Hoor hem eens. Zijn gezicht komt mij bekend voor. Daarom zou hij een spion zijn? Vroolijk voor zijn beken den!" „Stilte", brulde de majoor weer. „AJle drie afgemarcheerd of ik laat je er uit gooien." „Je leven is gfeen duit meer waard", fluisterde de snorrebaard tegen den musketier, maar zoo luid, dat de ma joor het hoorde. „Stilte. Die oude veteranen van Mon- tecucouli zijn brutaal als de beul' „Heb je iets te bekennen?" vroeg hij den gevangene nog steeds boos, ««Als je belangrijke medfedeelingen hebt te doen, nieuws, dat voor den staf van be lang is, kan je misschien je leven red den. Dan zou genade gaan boven recht.' De gevangene verwaardigde zich niet antwoord te geven. „Je hebt tien kerels neergeslagen. Den dood heb je in elk geval ruim; schoots verdiend. Wat zegt u heeren „De strop", sprak de kapitein. De luitenant knikte toestemmen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1935 | | pagina 7