GRATIS
leder pak HONIffs VERMICELLI
OE VREEMDELING
SILVERDALE
KRONIEK van den DA6.
BINNENLAND.
STATEN-GENERAAL.
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 12 DECEMBER 1934. No. 293.
MIDDELBURG.
bevat ter Kennismaking een
HONIG's BOUILLONBLOKJE
WAL0HEREN.
„Lloyds List" 200 jaar
Merkwaardig jubileum van
een merkwaardig blad
Hoe het was en hoe het nu
is.
Een van de bekendste couranten in
Engeland, en ook daarbuiten, is de
„Lloyd's List and Shipping Gazette
dat als nieuwsblad voor de scj^eeP
vaart een groote vermaardheid bezit.
In den loop van dit jaar was het 200
jaar geleden dat het eerste nummer
van „Lloyd's List" verscheen. De nauw
keurige datum weet men niet, daar
de documenten de jaren 1734 tot 1740
omvattend, in 1838 bij een brand ver
loren zijn gegaan.
Volgens berekeningen, gebaseerd op
de nummering is het zoo goed als zeker
dat de eerste oplage in 1734 werd ge
maakt, bijna zeker in den herfst van dat
jaar. Behalve de „London Gazette"
(welk blad tweemaal per week ver
schijnt) is er in de Engelsche hoofd
stad geen krant die op zulk een lange
reeks van verschijningsjaren kan bo
In 't begin verscheen Lloyd's List I
eenmaal per week, later tweemaal per
week. Sinds 1837 echter, het jaar van
de troonbestijging van koningin Vic
toria, werd het een dagelijksch nieuws-j
blad.
In tegenstelling met de algemeene
opinie was de oprichter van „Llovd's
List" niet Edward Lloyd, de befaamde
eigenaar van een koffiehuis te Londen.
Deze heeft indertijd de krant „Lloyds
News" opgericht, welke krant in 1696
ongeveer 5 maanden heeft bestaan.
Lloyd's List verscheen eerst 21 jaar na
Edward Lloyd's dood. j
Evenals Edward Lloyd, voelden ookj
zijn opvolgers in 't koffiehuis zich ver
plicht tegenover hun klandizie volledi-i
ger en nauwkeuriger scheepsberichten
te verzamelen en in het koffiehuis op
te hangen, dan men ergens anders kon
verkrijgen. Een van deze opvolgers,
Thomas Jemson genaamd, had zelfs hst]
zeldzame plan om een morgen- en een
avondblad uit te geven, door een syn
dicaat van menschen bij den koffiehan
del betrokken. Van het plan kwam
niets, maar het idee had toch de oogen
bij velen geopend.
Kort na den dood van Jemson die
in Februari 1734 stierf, begon Lloyds!
List te verschijnen.
Onder de successievelijke uitgevers,
en natuurlijk in den loop der tijden ook
met veel verandering in den vorm,
teneinde zich aan de steeds verande
rende omstandigheden aan te passen,
heeft „Lloyds List" er geregeld naar
gestreefd haren lezers up to date en
accuraat nieuws met betrekking tot de
scheepvaart en de scheepsbouwindu-
strie, te verschaffen. Voor de groote
gebeurtenissen op scheepvaartgebied
zijn en worden ook nu nog de mede-
deelingen hieromtrent door Lloyd's
List gedaan, hoog aangeslagen. Deze
plaats laat het niet toe, doch het zou:
wel interessant zijn vele dezer be-!
langrijke gebeurtenissen tijdens het be
staan van Lloyd's List eens aan de
vergetelheid te ontrukken. Zoo hadden
in de jaren rond 1740, veelvuldig voor
komende overvallen op handelsschepen
door Spaansche kapers plaats, welke
men in de oude kranten vermeld kan
vinden.
De journalistiek uit die dagen ver
schilt wel veel met die welke wij nu!
kennen. De grootste zuinigheid met
woorden werd betracht. Met belangrijke
nieuwsberichten was men al zeer Karig.,
Tijdens den slag bij Trafalgar b.v. was
tusschen het scheepsnieuws de dood
van Nelson aldus gemeld: „Lord NelsonI
werd gedood ongeveer in 't midden van
het gevecht". Dit was de geheele bij
drage van de krant omtrent den dood
van zoo'n beroemd admiraal. Het be
richt dat een klein handelsschip de be
zaanmast had verloren, was echter bijna
dubbel zoo groot.
In het blad van 22 Oct. 1799 komt
o.m. voor: „Het fregat Lutine, van
Yarmouth naar Cuxhaven, leed schip
breuk in den nacht van 9 dezer nabij
Vlieland. Slechts een man werd ge»
red." Alleen dit werd medegedeeld
van de ramp van de „Lutine" met haar
vele schatten aan boord. De bergings
pogingen van de laatste jaren hebben
al heel wat kolommen in onze bladen
gevergd. De tegenstelling van publica
tie tusschen vroeger en nu komt hier
wel heel sterk tot uiting. Zoo was de
journalistiek 130 jaar geleden. Er is
dus wel iets veranderd.
Wat „Lloyd's List" heden ten dage bevat
doet zien dat men aan de verander
de omstandigheden zich wonderwel
heeft weten aan te passen. In ieder
nummer wordt de posiitie van onge
veer 2800 schepen bekend gemaakt,
alsmede de kustscheepvaart van al de
Britsche eilanden). De mogelijkheden
van de draadlooze telegraphie als mid
del voor communicatie met schepen is
van zelfsprekend op de meest doelma
tige wijze uitgebuit, door publicaties
van positiemeldingen e.d. Elk ongeval
op of met schepen vindt men uitvoerig
in „Lloyd's List's" kolommen vermeld.
Verder de vrachten-markten, de geld
en beurshandel, graan- en kolenhandel,
haven- en scheepsbouwberichten enz.
En, als nog sterker bewijs, dat men met
den tijd mede weet te gaan: Lloyd's
schenkt eveneens aandacht aan de
luchtvaart op langen afstand o.a. aan de
Holland-Indië lijn berichten.
Lloyd's List kan een gerechtvaardi
gen aanspraak doen hooren als te zijn
een complete dagelijksche scheepscou-
rant waarin de nieuwste en meest
authentieke scheepsberichten zijn op
genomen. In deze categorie kan men
Lloyd s List" dan ook gevoeglijk als
van groote beteekenis beschouwen.
ITALIë STAAKT INVOER VAN
VARKENSVLEESCH.
Naar het Hbid. veneeemt heeft Italië
den invoer van varkens en varkens
vleesch verboden. Deze export was voor
ons land zéér belangrijk, vooral wat be
treft het spuien van de door de Var
kens- Veehouderij-) centrale opge
kochte en ingevroren varkens. Zoo ging
er in October (de November-cijfers zijn
nog niet gepubliceerd) 1.241.000 kg be
vroren varkensvleesch naar Italië en in
September 1.702,000 kg. Gedurende, de
de afgeloopen tien maanden exporteerde
Nederland naar Italië 6.816.000 kg be
vroren en 2.463.000 kg versch en gezou
ten varkensvleesch, benevens 923 leven
de varkens te zamen voor 2.6 millioen.
Het vraagstuk der zware varkens
heeft door dezen maatregel dus in eens
weer een geheel ander aspect gekregen,
waardoor de optimistische verwachtin
gen der Centrale derhalve de bodem
wordt ingeslagen.
WAT NIEUWS BIJ DE K. L. M.
De N.V. Stookindustrie te Amster
dam,heeft een luchtverhitter geconstru
eerd, welke dient voor het voorverwar
men van vliegtuigmotoren bij lage bui
tentemperaturen. Dit toestel is een vin
ding van genoemde firma, welke het
heeft gebouwd naar aanleiding van een
desbetreffend verzoek van de K. L. M.
Het heeft aan de verwachtingen vol
daan en heden is het eerste product op
Schiphol afgeleverd.
Door deze uitvinding is een oplossing
verkregen van het vraagstuk van het
starten van vliegtuig-motoren bij hev:ge
koude. Meermalen is het voorgekomen,
dat de vliegtuigen niet konden vertrek
ken, omdat de motoren niet wilden
warm loopen. Door de toepassing van
den nieuwen luchtverhitter zal dit nu
tot het verleden behooren. Bovendien
is er nu een eind gekomen aan het lang
durig voorverwarmen van de motoren.
Door het mechanisme wordt heete lucht
naar de motoren gevoerd, deze behoe
ven niet meer warm te draaien, maar
worden nu warm geblazen. Dit spaart
de mol», ren niet alleen, maar geeft bo
vendien een belangrijke bespat-ng op
benzine •/•jrbr.i k
Het isolement van jZeeuwsch-
Vlaanderen. Op meer veer
diensten en lager tarieven aan
gedrongen. Minister Kalff
echter niet bijster toeschiete
lijk. Critiek op het Spoor-
wegbeleid.
De Tweede Kamer is gister begon
nen met de behandeling van de begroo
ting van waterstaat.
De heer v. Braambeek (s.-d.) be
toogde, dat de minister zoo goed als
niets heeft gedaan voor ordening dei-
verkeersmiddelen.
De heer v. D i s (Staatk. Ger.) kwam
ten behoeve van land- en tuinbouw op
tegen verdere beperking van 't vracht
autoverkeer.
De heer K r ij g e r (c.h.) klaagde ook,
dat er te weinig is gedaan voor oplos
sing van het verkeersvraagstuk.
MinisterKalff achtte het
onbillijk hem te verwijten dat hij nog
niet veel gedaan heeft. Vrachtauto's
zullen niet door onbillijke beperking
worden getroffen.
De heer E b e 1 s (v.-d.) bepleitte
aanleg van tertiaire wegen.
De heer Duymaer v. Twist
(a'.r.) vond het verkeerd bruggelden te
heffen aan de scheepvaart; auto's en
vrachtwagens beschadigden het brug
dek. Spr. dringt aan op afschaffing van
scheepvaartrechten.
De heer Drop (s.d.) drong er
weer op aan, naleving van collectieve
arbeidscontracten in bestekken ver
plichtend te stellen
De heer v. d. Putte (r.k.) ves
tigde de aandacht op het isolement van
Zeeuwsch-Vlaanderen. Hierbij is niet
uitsluitend een economisch belang be
trokken. De opvatting van den minister
is wel wat heel nuchter. Kostbare wer
ken zijn niet noodig. Sterke tariefsver
laging der veerdiensten, retourkaarten
enz. worden verlangd. In feite zijn de
veerdiensten eigenlijk Rijkswerken; het
Rijk draagt tachtig procent der tekor
ten. De minister herziet zijn standpunt
ten deze.
De heer J. terLaan (s.-d.) bepleit
te o.m. verbetering der veerdiensten Nu-
mansdorpWillemstad en Middelharnis
Hellevoetsluis.
De heer Westerman (Nat. her
stel) wenscht betere verbindingen tus
schen Zeeuwsch-Vlaanderen en wat spr.
noemt „het moederland". De goed-Ne-
derlandsche bevolking daar regelt zich
nu steeds meer naar België. De minister
overtuige zich er eens van, hoeveel
auto's uit Zeeuwsch-Vlaanderen den tun
nel te Antwerpen passeeren. Verbete
ring der bestaande verbindingen met
Zeeuwsch-Vlaanderen is het eerst noo
dige. Die verbindingen zijn allertreurigst
vooral voor auto's die op veelal primi
tieve wijze worden gelost en geladen.
De heer S m e e n k (a.-r.) bepleit
evenals dij hr. Drop verplichte collectie
ve overeenkomsten bij Rijkswaterstaats-
bestekken.
De heer K r ij g e r (c. h.) klaagde nog
eens weer over het isolement van Z.
Vlaanderen, al is er de laatste jaren vee
verbeterd.
De heer Kuipers (r.-k.) kwam op
voor ontwatering van Westelijk Noord-
Brabant.
Minister Kalff zegde dat de kwestie
van de veerdiensten op Zeeuwsch-
Vlaanderen zal worden onderzocht.
Maar er kan geen rijksgeld meer bij wor
den gevoegd.
Inzake de collectieve contracten in
bestekken is er sinds verleden jaar niets
in spr.'s standpunt veranderd. Er zullen
geen andere bepalingen worden gesteld
dan tot dusver.
De heer Drop diende hierop een mo
tie in tot verplichtend stellen van collec
tieve arbeidscontracten in bestekken
van Rijkswaterschapswerken.
De minister moet lage aanbeste
dingen bevorderen en verzoekt de Ka
mer, de motie niet aan te nemen.
De stemming erover werd verdaagc
tot heden.
De heer K r ij g e r repliceerde. Spr
wilde meer veerdiensten op Zeeuwsch-
Vlaanderen en lagere tarieven daarvoor
De heer E b e 1 s (v.-d.) betoogde dat
de spoorwegen meer rekening moeten
houden met de eischen van het verkeer
De nieuwe dienstregeling maakt het rei
zen niet aantrekelijk. Spr. vroeg zich af
waarom de Dieseldienst dadelijk in zoo
grooten omvang werd ingevoerd.
De heer Duymaer v. Twist (a.r.
betoogde eveneens dat het reizen door
de spoorwegen niet aantrekkelijk wordt
gemaakt.
De vergadering werd hierop ge
schorst.
De Vereeniging „Moederlijke Wel
dadigheid" ontving van het Schorer
fonds 150.
De wintersport en de N, R. V.
Gisterenavond hield de afdeeling
Walcheren van de Nederl. Reisvereeni-
ging in de bovenzaal van de Sociëteit
„De Vergenoeging" een filmavond over
den Wintersport. Spreker was dr. G.
Wallagh, lid der Commissie voor de
wintersporten. De heer Wallagh begon
met er op te wijzen, dat de belangstel
ling voor reizen in den winter met als
doel de wintersportplaatsen te bezoe
ken steeds toeneemt. In 1929 waren er
298 liefhebbers voor, in 1930 ruim 300,
in 1931 ruim 400; in 1932 ruim 500 en
in 1933 ruim 700, terwijl ook nu weer
de meeste reizen reeds zijn volgeboekt.
Maar toch is het nog maar een klein
deel van de 20.000 personen, die jaar
lijks met de N. R. V. op reis gaan.
Spr. wees er in den loop van den
avond tusschen de films o.a. op, dat
(Ingez. Med.J
door H. BINDLOSS.
109).
„Een edelmoedige opwelling, anders
niet. Over een poosje zouden ze er
spijt van hebben. Ik ben niet één van
hen en nu ze het weten, zooals ik
van het eerste oogenblik af 't geweten
heb, zou t verschil maken. Ze zouden
ongetwijfeld beleefd zijn en blijven,
maar als ik moest opmerken, dat Ik
hier geduld werd.... ik zou het niet
kunnen verdragen.
Hier glimlachte Maud even, maar
haar wangen gloeiden en haar oogen
tintelden van drift
„Een paar maanden geleden heb ik
je iets gezegd, dat ik nu herhalen ga.
in het uitvluchten bedenken ben je niet
handig en wat deze speciale uitvlucht
aangaat weet je heel goed, dat je hun
onrecht aandoet", zeide ze. „En ook
weet je dit zelfs als ze je vijandig ge
zind waren, zou je hier kunnen blijven
en hen dwingen, jou als hun gelijke te
erkennen. Als ik 't goed heb, zijn dat
een poos geleden je eigen woorden ge
weest. Wat is er van dat geloof in het
recht van een ieder naar mate zijner
persoonlijkheid geworden?
Witham maakte een gebaar, dat zijn
minachting te kennen geven moest.
„Wat zul je me uitgelachen hebben!
Zulke theorieën. Zeker was ik toen
nog niet lang Sn Silverdale geweest.
Maar nu zou ik me heel anders voe
len heel eenzaam waarschijnlijk.
Eén man tegen reeKsen van generaties!
Zou 't geen ongelijke strijd zijn?"'
Maud glimlachten nog steeds. „Ik heb
je nooit uitgelachen en daarbij zijn wij
hier niet in Engeland! Maar zelfs daar
hebben vooroordeelen niet meer de
macht van vroeger, terwijl hier,
hier wordt er algemeen beweerd, be
staan er geen grenzen voor den man,
die genoeg durf en zelfvertrouwen
heeft."
Bij die laatste woorden was 't, of
Witham een schok kreeg. Hij sprong
van zijn stoel op, zijn gezicht werd
strak, biina hard van spanning; met
zijn rechterhand, die zoo stijf gebald
was, dat de knokkels wit toonden, op
de tafel voor hem, keek hij op haar
neer.
„Jij zou willen, dat ik bleef?" vroeg
hij.
Onbevreesd keek Maud Barrington
hem aan in moed toonde ze zich op
dat oogenblik ziins gelijke,
„Ik zou willen, dat je jezelf was.,
dat je weer degeen was, die een jaar
geleden tegen den uitgesproken wensch
van Colonel Barrington in, toch durfde
zaaien.... dat je weer degeen was, die
onder t verbaasde toekijken van mijn
wankelmoedige vrienden, het land van
Courthorne tot de laatste are toe be
bouwde. Dan zou je blijven.... als je
wilde, tenminste. Waar zijn je trots, je
stoutmoedigheid gebleven?"
Langzaam, alsof de beweging hem veel
moeite kostte, ging Witham rechtop
staan. Zijn voorhoofd was klam van
't zweet en zijn handen trilden, want
gedurende een oogenblik, een oogenblik
van ontzenuwende verleiding, had hij be
grepen, dat hij slechts een paar woorden
behoefde te zeggen, om zijn liefsten
wensch in vervulling te zien gaan,
„Dat weet ik niet," zeide hij moeilijk,
evenmin als ik weet, hoe ze toen zoo
plotseling ontstaan zijn, want vóór dien
gedenkwaardigen avond van 't bezoek
van Courthorne was de gedachte aan
een werkelijke onderneming zelfs niet
bij me opgekomen. En nadat het doel
bereikt was, heeft 't me blijkbaar weer
verlaten.... tenminste nu zijn er
dingen, die ik niet zou durven doen."
Dus je gaat weg en ons vergeet je?"
Witham keek een oogenblik lang
zwijgend op het meisje neer, dat rustig
voor hem stond, ook al bonsde haar
hart van teleurstelling en ellende; zelfs
in haar eigen verdriet viel het haar nog
op, hoe moe en oud hij er uitzag. Maar
al begreep ze hem, toch mocht en kon
ze niet verder gaan. Na een paar oogen-
blikken van pijnlijk zwijgen zeide hij heel
langzaam: „Als ik nu hier bleef, zou ik
nooit geheel vrij zijn, zou me een smet
blijven aankleven, die niet door vriend
schap en niet door goeden wil weg te
krijgen zou zijn. Als ik nu wegga, mis
schien dat ik dan weer het recht ver
werf om terug te komen."
Maud zweeg: op dien laatsten zin, die
eigenlijk, verkapt, een belofte inhield
was geen antwoord meer noodig. Beiden
voelden ze, dat dit onderwerp pas weer
ter sprake gebracht kon worden, als de
man na verloop van tijd, in eigen oogen
gerehabiliteerd, weer in Silverdale
terugkeerde; daarom voelde ze het als
een verlichting toen na een minuut of
tien, waarin ze een paar maal naar een
neutraal onderwerp van gesprek hadden
moeten zoeken, de deur openging en
Miss Barrington en Dane binnenkwamen.
Dane was voor zijn doen druk aan het
praten, maar bij het binnenkomen keek
hij Witham even snel aan en toen hij
het bleeke, strakke gezicht van den
jongen man zag, bedankte hij vriendelijk,
maar beslist, voor de uitnoodiging van
de oude vrouw met het zilveren haar,
om te blijven eten. Geen vijf minuten
later namen de beide mannen afscheid
en stond Maud op het bordes voor de
deur, met een dikken wollen shawl van
een prachtige olijftint om haar schou
ders de slede na te kijken, die dooi
den nevel van fijne witte achtsneeuw.j
welke biina horizontaal de prairie over-
gezweept werd, weggleed. Een paar
minuten, nadat het kleine sierlijke voer
tuigje met een gedempt belgerinkel
verdwenen was, keerde ze zich om en
ging langzaam het behagelijke warme
huis weer binnen.
Nog nooit had de groote eetkamer
haar zoo eenzaam toegeleken dan dien
avond, een uur later, toen zij met haar
tante aan de gedekte tafel ging zitten,
om het middagmaal te gebruiken. Van
(Ingez. Med.)
het bezwaar van vacantie nemen in den
winter voor velen reeds geen bezwaar
meer is en in sommige betrekkingen
ziet men het wel gaarne dat ook in dien
tijd van het jaar een deel der werkne
mers met verlof gaat. De financieele
bezwaren zijn ook voor een groot deel
opgeheven, omdat de N. R. V. ook voor
den winter billijke contracten heeft
kunnen vastleggen en wat de- koude be
treft, zeide spr., dat die in de sport-
plaatsen niet hinderlijk is, in tegendeel,
men kan er profiteeren van zon en
warmte niettegenstaande de uitgestrek
te sneeuwvlakten.
De eerste films gaven beelden uit het
sportleven in Sauerland, en dan wel
vooral van ski vermaak, wat zooals de
derde film te zien gaf door de N R Vers
die er naar toe willen, bijv. in de omge
ving van Haarlem na droge lessen op
de duinen wordt beoefend. Spr. kreeg
gelegenheid er nog eens op te wijzen,
dat al zijn aan alle soorten sport wei
gevaren verbonden, dit bij een taktvolle
beoefening van het skiën niet het geval
is, de N R V heeft ter zake nog geen
ongelukken van eenige beteekenis ge
had.
Verschillende andere films gaven
o.a. een kijkje op de Oostenrijksche
sportgebieden, die spr. prefereert boven
de Zwitsersche, omdat deze laatste te
veel op vreemdelingen exploitatie zijn
ingesteld, en de eerste nog meer in na
tuurstaat verkeeren.
Een film van Nederlandsche journa
listen op reis in Beieren, deed zien, dat
men ook daar de genoegens van den
wintersport kan genieten, speciaal ook
van het skiën, waarvan spr. de herkomst
uit Noorwegen met zijn gehoor behan
delde.
In de laatste film kwam Engelberg als
plaats naar voren waar niet één, doch
alle takken van wintersport beoefend
worden, als schaatsenrijden, bobslee rij
den, enz.
Het was reeds laat toen de heer Noest
den heer Wallagh dank bracht voor het
gebodene en dit zeker namens allen,
want het was weer een zeer leerzame
N R V avond geweest, waarvan ook zij,
voor wie een bezoek aan den winter
sport wel tot de vrome wenschen zal
blijven behooren, volop hebben kunnen
genieten.
RAAD VAN
NIEUW- EN ST. JOOSLAND.
Geen brandstoifen-toeslag voor
werkloozen Opcenten ver
mogensbelasting verhoogd.
Begrooting goedgekeurd,
NIEUW EN SINT JOOSLAND. Maan
dag vergaderde de Raad, onder voor
zitterschap van den burgemeester, vol
tallig.
De V o o r z. deed o.m. de volgen
de mededeelingen: dat van de Land-
bouwvereeniging een verzoek is inge
komen om te laten vervallen een be
paling in de bouwverordening, betref
fende den afstand tusschen hooibergen;
en gebouwen; dat de verbouwingskosten
van de burgemeesterskamer f 269 zullen
bedragen; dat de verlaging van huur
der woningwet-woningen tot f 3 per
week door den mnister is goedgekeurd
buiten kwamen nog dezelfde naargees
tige geluiden: de wind, die om het huis
floot en loeiend beschutting in den
grooten schoorsteen zocht en de jacht-
sneeuw, welke telkens knetterend tegen
de ramen opsloeg, was het een opluch
ting, toen de maaltijd afgeloopen was-
Maud zocht haar gewone plaatsje naast
den haard op en strekte haar handen
naar het groote vuur van knappende
ïoutblokken uit. Een poosje bleef ze zoo
zitten, toen keek ze met een eigen
aardige uitdrukking in haar oogen naar
ïaar tante om,
.Toinette heeft me nu al twee maal
gevraagd, om dezen winter in Montreal
te komen, tante," zeide ze, „en ik geloof,
dat ik maar geen derde uitnoodiging zal
afwachten, 's Winters is 't me hier op de
prairie een beetje te eenzaam.'
Op hetzelfde oogenblik, dat zij haar'
besluit onder woorden bracht, reed de
slede langzaam langs den beschutten
kant van een wilgenboschje. De sneeuw
ag er hoog, zoodat de paarden stap
voets moesten gaan, maar tevens was er
hier gelegenheid, om een paar woorden
te wisselen, daar de kracht van den wind
en de geeselende scherpte van de jacht-
sneeuw door het dichte geboomte aan
merkelijk verzwakt werden.
„Zoo", zeide Dane, terwijl hij zijn met
gezel aankeek, „we raken je dus kwijt,
tenminste voor een poos, En denk je
nog terug te komen, Witham?"
(Wordt vervolgd.l
