HANDEL EN NIJVERHEID.
BUITENLAND.
FRANKRIJK.
ZUID-AMERIKA.
VER. STATEN.
wel dezelfde zijn als thans. Wat dus aan
den scheurder van weiland extra zou
worden toegestaan, zou van een anderen
Zeeuw af moeten. Een boomgaard, waar
van de ondercultuur diende voor tuin
bouw, kan niet meetellen bij het bepa
len van de oppervlakte, die met tarwe
bezaaid mag worden. Spr. vindt dit ook
onbillijk, doch het is een voorschrift uit
Den Haag. Spr. zal op deze onbillijkheid
wijzen. Of in de vrijgekomen boomgaar
den aardappelen mógen worden geteelt,
kan spr. niet zeggen. Vermoedelijk zal
volgend jaar aan ieder gewest een be
paald ha aardappelen worden toegewe
zen. De De prov. crisisorganisaties zul
len die dan weer over de bedrijven moe
ten verdeelen. Wat de bietengarantie
betreft, is het practisch onmogelijk een
gemiddelde over een zeker aantal jaren
te nemen.
Als de hr. K1 ompe interrumpeert
„Een mannetje meer!" antwoordt spr.,
dat hij dergelijke ironische opmerkingen
hier niet wenscht te hooren, en er niet
op in zal gaan.
Wat de kosten van uitvoering van de
landbouwcrisiswetgeving aangaat, maakt
Zeeland geen slecht figuur. Deze kosten
zijn hoog maar vallen procentsgewijze
mee als men let op de enorme bedragen
waarom het gaat.
De hr. P. J. J. Dekker deelt mede,
dat de kosten van alle crisisregelingen
214 pet. bedragen van de totale bedra
gen die er mee gemoeid zijn, terwijl de
kosten van den belastingdienst, aldus be
rekend, 5 pet. bedragen!
Rede ir. v. d. Plassche,
Ir. v. d. Plassche, hierna het
woord verkrijgende, begon met er op te
wijzen, dat de prijsdaling voor de tuin
bouwproducten later kwam dan die van
landbouwproducten. Zelfs scheen 't een
oogenblik, alsof de tuinbouw in staat
zou zijn, om voor het klein-landbouwbe-
drijf de oplossing te brengen en in die
jaren vond een sterke verschuiving
plaats. De bedrijven werden geïntensi
veerd, met aanwending van veel kapi
taal en arbeid. Dit leidde tot kleine be
drijven, duren grond en hooge kosten, 't
Nederlandsche tuinbouwbedrijf belastte
zich in die jaren zwaar in de veronder
steling, dat de prijzen zich zouden hand
haven. Dit mocht niet zoo zijn en daar
mede kwamen de moeilijkheden, speci
aal voor de exportgewassen. Anderzijds
leidde ook de achteruitgaande koop
kracht tot minder gebruik er voor de
primeurs werden geen topprijzen meer
betaald.
Zoo ontstond de toestand dat een deel
der tuinbouwgewassen den zeer laagge-
stelden minimumprijs niet meer opbrengt
en z.g n. doordraaien. Daardoor daalde
ook de opbrengst der veilingen, die 100
millioen was geweest, in 1933 reeds tot
56.439.000.
Ook Zuid-Beveland deelde in de moei
lijkheden en wel speciaal de telers van
klein fruit en groenten. De kruisbessen-
teelt werd het ergst getroffen zoodat in
'34 zelfs 40 pet. van den oogst moest
worden vernietigd. Toen in 1932 de
nood zoo hoog steeg dat direct financi-
eele hulp noodig was, is een bedrag van
5 millioen uit de schatkist beschikbaar
gesteld. Het tekort werd getracht zoo
hoog en billijk mogelijk te vergoeden in
1932 bleek dit mogelijk voor 40 pet. in
1933 voor 50 pet, doordat ook de heffing
van ingevoerde producten beschikbaar
werd gesteld en een voorschot van an
derhalf millioen op '34 werd genomen.
Voor '34 is 8 millioen beschikbaar en
men hoopt weer 50 pet. te kunnen ver
goeden.
Niemand kan ontkennen, dat deze
steun te laag is-, vooral in vergelijking
met de landbouwgewassen. Men moet
echter bedenken, dat deze steun niet
verleend wordt middels heffingen op 'de
producten, doch rechtstreeks uit de
schatkist. Belasting van den invoer viel
tegen, omdat bij zwaardere belasting de
invoer steeds daalt.
Naast den steun werd een minimum
prijsregeling in het leven geroepen. De
ze prijzen waren echter zoo laag dat ze
van weinig beteekem's waren voor het
weer loonend maken van het bedrijf
Voorgesteld werd, deze prijzen te ver-
hoogen tot een behoorlijken productie
prijs, doch men mag de moeilijkheden
niet onderschatten. Dat gaat gemakke
lijker voor tarwe, gerst en melk, dan
voor groenten en fruit in al hun variaties
in kwabteit en tijd van rijpheid-
Boor de regeering wordt prijsherstel
verwacht middels beperking van den
teelt. Ook hieraan zijn echter groote be
zwaren verbonden. De tuinder moet zijn
oppervlakte mogen benutten wil er
eenige bestaansmogelijkheid zijn. En ver-
kle'iü men de oppervlakte, dan gaat men
het overblijvende nog intensiever be
werken. Daarom is het ook gevaarlijk
het grootbedrijf te beperken al is dit
oogenschijn'ijk billijk. Er schudt ook een
groot gevaar in het op theoretische
gronden beperken, omdat niemand weet,
wat in 1935 noodig zal zijn en wat er
groeien zal. Ook vraagt het tuinbouw
bedrijf, wil het zich kunnen aanpassen,
een groote mate van bedrijfsvrijheid. En
toch zal er iets moeten gebeuren en zal
men een offer moeten brengen.
De groote moeilijkheden voor den Ne-
derlandschen tuinbouw ligt echter op het
gebied van het zwaar be'aste intensieve
bedrijf!
Teruggang naar den landbouw is niet
mogelijk. Wat dan moet gebeuren is
moeilijk te zeggen al mag men daarom
het vertrouwen in de toekomst niet ver
liezen. Zoo scheen het vorig jaar de
vroege aardappelteelt hopeloos, doch
deed het droge jaar de resultaten nog wees voorts op de groote verschillen in
gunstig zijn. j loonen tusschen die in land- en tuin-
Vcor den tuinbouwer is het van het bouw en de beschutte bedrijven en in
grootste belang zijn organisatie te steu- overheidsdienst. Voorts noemde spr.
j nen en zijn belangen op de juiste wijze eenige grieven tegen de sociale verze-
te doen bepleiten. Op tuinbouwgebied kering, en wees !Vij op de belastingver-
is het organisatieleven sterk versnip- hooging voor het werkloosheidssubsidie-
perd en evenmin als de regeering met fonds en' op de hypotheekrenten, die
elk persoon kan onderhandelen kan zij n°g steeds niet verlaagd zijn.
dat met zoovele vereenigingen en groe- We moeten krijgen, aldus spr., verder,
pen, waarin weer verschil van meening een loonend boerenbedrijf over de ge-
heerscht. Zoo goed als men zich echter heele linie. Gewaarschuwd moet wor-
op landbouwgebied wist te vinden zoo den tegen verdeeldheid in eigen kring
goed is dit ook op tuinbouwgebied mo- (tuinbouw en veehouderij tegen akker-
gelijk! bouw.) Het hu:dige steunsysteem is niet
De hr. D e G r a a f, te Biezelinge, voldoende. Zoo komen we nooit meer
oefende bij de nu volgende bespreking, den put. We moeten hooge graan-
critiek op uitlatingen van den regee-rechten krijgen, die voldoende steun aan
ringscommissaris voor den tuinbouw land-, tuinbouw en veeteelt bieden,
in de te Kruiningen gehouden verga- Daardoor komt ook een eind aan de om-
dreing der Z. L. M. Deze blijkt niet op slachtige regeeringsmaatregelen. Dit is
de hoogte van de fruitteelt te zijn. Spr. 1 een structureele crisis en we moeten
noemt de tuinbouw het stiefkind, wiens zooveei mogelijk in eigen behoeften
belangen niet veilig zijn bij de Z. L. M. voorzien. Daardoor is noodig: meer
Waarom krijgt de landbouw 100 pet.akkerbouw en minder veehouderij en
voor zijn producten en de tuinbouw tuinbouw. Door heffing aan de grens
maar 50 pet.? moet de akkerbouw loonend gemaakt
De V o o r z. kwam er tegen op, dat worden. Naar ir. Louwes meent, zal te
men de Z. L. M. verantwoordelijk stelt £en <*it systeem echter kernachtig ver-
vcor uitlatingen van den regeeringscom- jeJ rijzen^ in^ het parlement en bij han-
missaris voor den tuinbouw.
De hr. v. d. P 1 a s s c h e ant
woordde, dat een en ander niet de
del en industrie. Spr. wekt echter op,
voor dit systeem krachtig op de bres te
staan.
De v o o r z. sprak hierna een kort
schuld is van de Z. L. M., en ook niet
van den regeeringscommissaris, maar slotwoord. Spr, betuigde zijn sympa-
van 's lands schatkist. Ook door de Z. thlek met,het betoog van den hr. Welle-
L. M. wordt het eten van Nederlandsch ?an en sIoot daarop te kwart voor zes
fruit gepropageerd. i deze geanimeerde vergadering.
Spr. deelde voorts mede, dat de hef- j BEBRIJFSRADEN IN BEN
fing op appelen en peren nog niet leid- j LANDBOUW?
de tot een sterke vermindering van den' Bedrijfsraden zitten in de lucht.
invoer. Met de pruimen, waar de heffing
hooger voor was, was dit wel het ge
val. Hier liggen voor de fruittelers nog
wijde perspectieven, ook als men denkt
aan de groote hoeveelheden sinaasappe
len en bananen die worden ingevoerd.
De moeilijkheden zijn het grootst voor
den kleinen fruitteelt. Hiervan moet ge
red worden wat te redden is. Omzetten
in boomgaarden brengt de oplossing niet.
Spr. is voor een toeslag per kg voor
klein fruit.
De hr. D e Graaf vergeleek de lage
prijzen op de veilingen met de hooge die
de stedelingen moeten betalen.
De v o o r z. wijst op het groote ver
schil tusschen stad en land wat de loo
nen betreft. Ook bij het 60 millioenplan
zal het loon 50 .cent zijn, terwijl dit in
den landbouw veel lager is. Het loon
peil in de steden moet omlaag en dat op
het platteland omhoog.
De hr. Bom, te Kapelle, deed een
beroep op de Z. L. M. om den tuinbouw
te steunen. Deze staat op den rand van
den afgrond. De armoede wordt steeds
grooter.
De hr. De Waard maakte aanmer
king op de fruitprijzen door den hr. v. d.
Plassche in de „Tuinderij" genoemd.
De hr. De Koe ij er wilde op tuin
bouwproducten ook een heffing leggen
ten laste van de consumenten. Spr. be
treurt voorts, dat de regeling voor 1935
nog steeds niet bekend is.
De hr. v. d, Plassche antwoordde,
dat de belangen van den Zeeuwschen
tuinbouw in Den Haag steeds krachtig
zijn voorgestaan. De organisaties treffen
geen verwijt. Wat de door hem genoem
de prijzen betreft, die waren bestemd
voor vakmenschen. Het had spr.'s in
stemming niet, dat de groote bladen deze
overnamen. De heffing op tuinbouwpro
ducten stuitte steeds af op de practische
onuitvoerbaarheid. En dan zou ook ver
plicht veilen in den allerstrengsten vorm
noodig zijn. Intusschen zal in 1935 ge
tracht worden het verplicht veilen in
toepassing te brengen.
De hr. P. v. 't W e s t e i n d e vraagt
of den verkoop van druiven in de kas
sen langs de wegen verboden zal wor
den.
De hr. v. d. P 1 a s s c e antwoordde,
dat hem daarvan niets bekend is. Spr.
zou zulk 'n verbod ook betreuren. Ver
der moeten we goed realiseeren, dat we
40.000 h.a. boomgaarden hebben, die bij
goede verzorging 400 millioen kg. kun
nen produceeren. Alles moet in 't werk
gesteld worden om dezen grooten oogst
te plaatsen. Spr. beaamde verder, dat hij
het niet juist vond dat kruis- en roode
bessen eenzelfden minimumprijs hadden,
maar bij actie dreigde het gevaar, dat
die voor kruisbessen zou worden ver
laagd. Eveneens betreurde spr,, dat op
fruit de omzetbelasting gelegd is.
De v o o r z. zegde toe, dat de Z. L. M.
in zijn vergadering de tuinbouwbelan-
gen opnieuw onder de oogen zal zien.
Rede P. J. J. Dekker.
Hierna hield de heer P. J. J. D e k-
k e r, van Wemeldinge, een inleiding
over de maatregelen voor varkens,
rundvee en zuivel, waarvan in ons blad
van Woensdag reeds verslag opgeno
men.
Bij de daaropvolgende bespreking
wees de hr. J a c, W e 1 1 e m a n er
op, dat een tournee van den regeerings
commissaris ir. Louwes in het Noorden
bleek, dat de boeren niet tevreden wa
ren over den regeeringssteun. Ir. Lou
wes antwoordde, dat het er niet om ging
hoe, maar d a t de landbouw gesteund
wordt. Spr. herinnerde aan de actie van
vele zijden tegen den landbouwsteun.
Voortdurend dreigt gevaar van vermin
dering, en daartegen is maar één ver
weer: een krachtige, aaneengesloten
boerenstand.
In 1930, '31 en '32 leed de landbouw
Ook voor den landbouw wordt dat over
wogen. Bij de begrooting over „sociale
zaken" hebben verschillende afgevaar
digden daarover het woord gevoerd.
Sommigen zijn er vlak voor, anderen
krijgen er koude rillingen van- Onder die
laatsten behoort de heer Weitkamp. De
ze heeft gewezen op den eersten be-
drijfsraad, n.l. dien in het boekdruk
kersvak. Bij de installatie daarvan legde
de minister van sociale zaken den klem
toon op sociale bewegingen, maar, zoo
zegde de heer Weitkamp terecht, de
vertegenwoordiger van den Algemeenen
Typografenbond wees er dadelijk op, dat
tusschen socia'e en economische zaken
een zeer nauw verband bestaat- Goede
prijzen, goede loonen en de macht om
die te bereiken, door regeeringssteun,
zal dan ook wel het hoofddoel zijn, aldus
de heer Weitkamp. Dan wijst hij erop,
hoe in andere kringen pogingen worden
aangewend om tot hetzelfde resultaat te
komen de schildersbonden en het bouw
bedrijf.
Het aantal beschutte bedrijven wordt
daardoor steeds grooter, zeer ten na-
deele van hen, die aan dat spelletje niet
kunnen mede doen. De geachte afge
vaardigde denkt hierbij aan de werkers
in de landbouwbedrijven.
Als er een landbouwraad zal komen,
hoe zal het dan gaan? Wij voor ons heb
ben er niets op tegen, als boeren en ar
beiders samen een productieprijs onzer
producten, inclusief een matige winst en
een behoorlijk loon zullen berekenen,
als de Minister de daarop ge-
basseerdee prijzen garan
deert! Maar dan, zoo zegt de heer
Weitkamp terecht, zal de aardigheid
van al die loonsverhoogingen spoedig af
zijn.
Immers dan zal de belooning in de
landbouwbedrijven voortdurend gelijken
tred houden met de loonen in de andere
bedrijven. Het leven zal daardoor steeds
evenredig duurder worden, zoodat alle
loonsverhooging dadelijk wordt genivel
leerd. Zoo is 't. De stedelijke arbeider
profiteert van de organisatisch vastge
legde loonen, omdat thans de leveran
cier van voedingsmiddelen, de land
bouw, hem niet volgen kan. Zoo gauw
de schrijnende onrechtvaardigheid, uur-
loonen van 60 cis ter eene en van 23 ets
ter andere zijde, zal zijn vervallen, zal
het ook met de stedelijke jacht naar
hooger loon uit zijn.
Wij zien het nieuw instituut als een
dreigende nieuwe last op onze bedrijven.
Zij, die leiding geven, hebben goed uit
hun oogen te zien.
Het verbouwverbod van de bravo en
eventueel andere rassen.
De Plantenziektenkundige dienst te
Wageningen schrijft ons:
Dit najaar heeft de Plantenziekten-
kundige Dienst alle belanghebbenden
erop gewezen, dat het in de bedoeling
van de Regeering lag, de teelt van de
Bravo met ingang van het voorjaar van
1935 te verbieden, terwijl ook rekening
moet worden gehouden met de mogelijk
heid dat te gelegenertijd hetzelfde zal
geschieden voor de rassen de Wet en
Kampioen.
In het toen daarover uitgegeven be
richt is met de meeste klem aangeraden
ter vervanging van Bravo en eventueel
van de Wet en Kampioen, alleen die
rassen te verbouwen, welke onvatbaar
zijn voor de wratziekte.
Uit ingekomen berichten en uit adver
tenties in bladen blijkt nu, dat als ver
vanger van de Bravo o.a. worden aan
bevolen de rassen Zeeuwsche Blauwe en
Zeeuwsche Bonte. Dit moet echter ten
sterkste worden ontraden, aangezien
deze rassen vatbaar zijn voor de wrat-
ziekte-
Het is duidelijk, dat de aardappelcul
tuur hoe Janger hoe meer gericht zal
zware verliezen;-1933 en '34 brachten moeten worden op den verbouw van
eenige verlichting, maar de achterstand voor wratzjekte onvatbare rassen,
kon nog niet worden ingehaald. Spr, Daarom wordt nogmaals aan hen, die
van den verbouw van de Bravo tot dien
van een ander ras moeten overgaan met
nadruk aangeraden, alleen die rassen te
verbouwen, welke onvatbaar zijn voor
wratziekte.
Ook op de handelaren in pootgoed
wordt hierbij een dringend beroep ge
daan om er toe mede te werken, dat ter
vervanging van de Bravo een eventueel
van de Wet en Kampioen, uitsluitend
voor wratziek.e onvatbaar pootgoed
wordt aangeschaft.
In verband hiermede worden nogmaals
de in rassenlijst van het Instituut voor
Plantenveredeling opgenomen voor
wratziekte onvatbare rassen vermeld.
Het zijn de geelvleezige rassen: Alberta,
Alpha, Atlas, Bato Bevelander, Curba,
Erdgold, Friso, Furore, Jubileum, Juli,
Konsuragis, Muntinga 17, Monocraat,
Noordeling, Oostermoersche, Populair,
Preussen, Record, Robijn, Souvenir,
Unicum en West-Brabander, en de wit-
vleezige rassen: Albion, Arran Crest,
Arran Pilot, Concurrent, Great, Scot,
Hellena, Majestic en Parnassia,
Nadere inlichtingen worden verstrekt
door den Plantenziektenkundigen Dienst
ié1 Wageningen, door de bij dezen Dienst
werkzame ambtenaren, alsmede door de
Rijksland- en Tuinbouwconsulenten.
JCa$i mn VeMStbpping?
Gebruik dan Laxeer-Akkertjes, de nieu
we vinding van Apotheker Dumont. Ga
proeft niets. Geen kramp, geen over
matige ontlasting, géén hèr-constipalie.
Ze herstellen de normale werking Uwer
darmen en bevatten bovendien bestand-
deelen, die heel Uw gestel verbeteren.
dCiïïKiB&Ê» i'iJdierêjes
Per 12 stuks 60 cent
'i Raken Schoon Schip
(Ingez. Med.)
Faillissementen.
Het faillissement van A. G. Vlaander
koopman, Axel, curator mr. R. J. J.
Lambooy te Hulst, is geëindigd door de
verbindend geworden eenige uitdeeüngs-
lijst met eene uitdeeling van 2,7326
MOORDEN OM EEN
BOETE TE VOLDOEN.
het
De laatste maanden hebben in
departement Var in het Zuiden van
Frankrijk eenige moorden plaats ge
vonden, die onder de eenvoudige kal
me bewoners een panischen schrik te
weeg brachten.
Deze moorden werden gepleegd in
het bergachtige district op herders, die
zich in de afgelegen streken met hun
kudden ophielden.
Eenige weken geleden is een klop
jacht naar den moordenaar begonnen,
door politie en gendarmes, bijgestaan
door inwoners. Eenige gendarmes hiel
den te Vidauban een verdacht persoon
aan, die een geweer bij zich droeg;
bij fouilleering bleek hij in het bezit ie
zijn van vele patronen en een revolver.
Tevens vond men op hem een horloge
dat afkomstig bleek te zijn van een
der vermoorde herders.. De gearres-t
teerde, de Italiaan Sadia viel toen spoe
dig door de mand en bekende eenige
moorden te hebben gepleegd.
Uit het onderzoek bleek nu dat Sa-
dia indertijd wegens diefstal was ver
oordeeld tot een hooge boete. Ter af
lossing daarvan moest hij elke maand
100 francs betalen. Om zich van dien
schuld te kwijten, had hij besloten van
tijd tot tijd iemand te dooden en te
berooven om zoodoende zijn schuld te
kunnen voldoen.
Bij zijn arrestatie was Sadia er weer
op uit iemand te dooden. Minstens 4
moorden konden hem reeds ten laste
worden gelegd.
De moord die hem verraden heeft had
hij in October gepleegd op den herder
Rouvier. In een vluchtstal voor de
schapen had Sadia hem doodgeschoten
De herder had slechts 35 francs en een
horloge bij zich, dat de moordenaar bij
zijn arrestatie nog bij zich droeg.
Galliano, die hij verleden week had
vermoord, zoq vertelde Sadia met af-
vermoord, had, zoo vertelde Sadia
met afschuwelijke onverschilligheid, ont
zettend gebruld. Terwijl het slachtoffer
nog leefde had hij hem uitgeschud; 30
francs en wat papieren roofde hij hier
bij. Het was niet altijd de zucht om
geld, maar ook een ware bloeddorst die
hem tot moorden dreef. Hij stelde zich
in hinderlaag op en doodde van daar
uit zijn slachtoffer. Ook had Sadia nog
iemand doodgeschoten die voor z'n hut
een middagslaapje deed. Dien keer be
machtigde hij 180 francs.
De moordenaar woonde in een ver
laten hut en leefde van diefstal;, Bij
zijn arrestatie en verhoor legde hij een
groote onverschilligheid aan den dag.
Men kon hem slechts met moeite tegen
de woedende menigte beschermen. Sa
dia erkende dat hij de guillotine dubbel
en dwars heeft verdiend.
EEN DRAMA EN DE
STILLE ZUIDZEE.
Een klein groepje menschen, de be
schaving ontvluchtend, vestigde zich
enkele jaren geleden op een der eilan
den van de nagenoeg verlaten Qal$-
pagosgroep, in de Stille Zuidzee. Deze
menschen keerden de beschaafde we
reld den rug toe en hoopten en ver
wachtten op deze paradijsachtige eilan
den rust en kalmte te vinden en er in
een behaaglijken vreedzamen natuur
staat te leven. Deze vrijwillige verban
ning is echter anders uitgeloopen en
heeft weinig gemeen met de begeerde
rust en kalmte. De laatste dagen is nl.
gebleken dat zich in de Stille Zuidzee,
op deze Galapagoseilanden een droe
vig drama heeft afgespeeld, dat nog
veel geheimzinnigs in zich bergt.
In 1929 vertrokken de Berlijnsche
tandarts dr. Ritter met zijn vrouw Dora
Körwin als eersten naar de Galapagos
eilanden om op het eiland Santa Maria,
ver van de beschaafde wereld een pri
mitieven natuurstaat te stichten. 1 en-
minste ten deele primitief, want hij
maakte wel degelijk gebruik van de
voordeelen die de beschaving biedt,
o.a. nam hij een heele collectie boeken
mee. Op dit kleine afgelegen paradijs
had de natuur voor een vruchtbaren
bodem en voor wild gezorgd.
De beschrijvingen die dr. Ritter van
dit kleine aardsche paradijs gaf lokte
anderen aan. In 1932 betraden dan ook
een zekere Lorenz uit Leipzig, en de
Hongaarsche barones Wagner-Bosquet
Santa Maria, spoedig gevolgd door 't
echtpaar Wittmer met hun 14-jarig
zoontje, Eoo daagde de een na den
ander op. Philipson, een oude bekende
van de barones reisde haar spoedig na.
Verder volgde o.a. de Duitscher Buck-
mann en de Noor Nuggerud. En....
Santa Maria ging inplaats van op een
paradijs, meer op een hel gelijken.
Want wat in de beschaafde wereld da
gelijks voorkomt, bleef evenmin op dit
paradijsachtige eiland achterwege: er
ontstonden botsingen en conflicten, en
de rivaliteit had bij deze kleine gemeen
schap zelfs noodlottiger gevolgen.
Op een goeden dag kreeg de barones
het op haar zenuwen en proclameerde
zich tot keizerin van Santa Maria. Nu
kreeg men eerst recht de poppen aan
't dansen, want de keizerin eischte van
iedereen absolute gehoorzaamheid. Om
haar eischen kracht bij te zetten zwierf
zij met een geladen geweer over het
eiland en tyranniseerde de bewoners.
Maar niet alleen de inwoners, ook de
bezoekers maakten op minder aange
name wijze kennis met het humeur
van de barones. Een echtpaar dat voet
aan wal wilde zetten werd rf°bonden,
in een sloep gezet en de open zee op
gestuurd, wat met de sterke stroomin
gen aan den dood gelijk was. Als door
een wonder werden de man en de
vrouw door een visschersboot opge
pikt. Een ander die zich.niet aan het
gezag van de barones wilde onderwer
pen kreeg een kogel in den buik. Buck-
mann en Philipson brachten hem meer
dood dan levend naar het vaste land,
waar operatief ingrijpen zijn leven nog
heeft kunnen redden. Wat er verder
op het eiland gebeurd is, is nog een
raadsel. Na het vertrek van Buckman
en Philipson met den gewonde moet
zich een vreeselijke tragédie op Santa
Maria hebben afgespeeld.
Lorenz werd door de barones van
het eiland verdreven en vluchtte met
den Noor Nuggerud in een open bootje.
Ook het echtpaar Wittmer week uit
;en vertrok naar het naburig Charles
eiland. Of zij daar zijn aangekomen is
nog onbekend.
Lorenz en Nuggerud evenwel werden
na lang zwerven op het eiland Marche-
na gedreven. Eenige weken geleden
nu zijn hun lijken daar gevonden. Zij
bleken van de hitte en van dorst te zijn
omgekomen. Een milfionair uit Los
Angelos, die meermalen op Santa Ma
ria had vertoefd, begaf zich derwaarts
om de geheimzinnige gebeurtenissen
op te helderen. Het bleek hem evenwel
dat barones Wagner met Philipson, die
inmiddels was teruggekeerd, al eenige
maanden spoorloos van het eiland zijn
verdwenen, en dat dr. Ritter aan hart
verlamming was gestorven.
Zijn echtgenoote schijnt zich bij de
Wittmers op het Charles-eiland te be
vinden.
Er is dus van de begeerde rust en
kalmte al heel weinig terecht gekomen.
En op een paradijs heeft het al bitter
weinig geleken.
HET LINDBERGH-DRAMA,
Stervende gevangene legt een
bekentenis af.
Er schijnt in de zaak van de ontvoe
ring van de baby van Lindbergh een ver
rassende wending te zijn gekomen. Een
vroegere gevangene, Robert Wildy ge
naamd, moet op zijn sterfbed bekend
hebben het kindje van Lindbergh ont
voerd en gedood te hebben. In de be
kentenis, die in tegenwoordigheid van
twee getuigen is opgeschreven en door
dezen onderteekend is, heeft Wildy ver
klaard, „dat zijn misdaad een wraakne
ming op de rijken geweest is". De man
had het kindje van Lindbergh niet willen
dooden, doch daar het voortdurend huil
de, had hij het twee slagen gegeven.
Elec. Drukkerij G. W. den Boer, M'burg
