OE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van den DAG.
ilNSfENLAND.
HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent - voor
Ragout
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBljRGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 28 NOVEMBER 1934. No. 281.
0. EN W. SOUBURG.
Goedkoope groenten voor
werkloozen.
PERSKRONIEK.
De politieke propaganda in 't
Derde Rijk. Ze is in een na
re persoonsverafgoding ontaard.
De „kleine luyden" schen
ken hun sympathie aan de lei
ders, die eenvoudig bleven.
Na Hitier staat Rudolf Hess het
meest in den gunst.
Een van de meest sympathieke nieu
we leiders van het Duitsche volk is de
nog jeugdige Rudolf Hess, Hitler s plaats
vervanger als aanvoerder van de Natio
naai Socialistische Duitsche Arbeiders
partij, bovendien rijksminister zonder
portefeuille, sportvlieger met veel ta
lent; een man van grooten invloed, maar
tevens wat in deze tijden bijna ver
rassend klinkt van groote bescheiden
heid.
Het Duitsche nationaal-socialisme is
een zoogenaamde pyramide-b'ouw, met
als hoogste punt dus een spits, die slechts
voor een enkele persoon ruimte biedt.
Deze top is Adolf Hitler, en de geheele
ongehoord-intensieve propaganda is er
steeds op uit geweest, deze alleen-heer-
schappij tot in de verste gelederen der
bevolking tot gemeengoed te maken; er
den meest-geisoleerden vlekbewoner
nog van te doordringen; wat prac-
tisch slechts door te voeren was door 'n
systeem van verheerlijking des per-
soons, welke voor den buitenstaander
reeds lang een zeer wrangen bijsmaak
gekregen heeft om niet te zeggen: on
genietbaar is geworden. Voormannen
van het huidige régime zijn vaak genoeg
bereid om toe te geven, dat dit systeem
der verheerlijking vooral op den buiten
lander, maar ook op den intellectueel
hoogstaanden Duitscher een allesbehal
ve prettigen indruk moet maken. Maar
zij argumenteeren aldus: het nationaal
socialisme is niet iets voor den intellec
tueel, maar voor de massa. En daarom
zoekt de propaganda alle middelen, die
aan het bevattingsvermogen en de in
nigste drijfveeren van den gemiddelden
staatsburger (liever naar beneden dan
naar boven afgerond) aangepast zijn.
Van dit standpunt uit moet men dan
ook alles zien, wat in het Derde Rijk op
het gebied der staais-propaganda ge
schiedt. Al die massale feesten, die
vaandels en vlaggen, die heilige eeden,
die alomvattende régie, de partij-unifor
men, de onderscheidingen, de dooden-
vereering, de gedenkplaten, de para
de' s en tenslotte de culminatie van al
dit uiterlijke in de bijna-geheiligde per
soon van den leider.
Geen dag, ja geen uur gaat sinds be
gin 1933 voorbij, zonder dat het Duit
sche volk in welken vorm dan ook de
voortreffelijkheid van het fascistische
regeeringsstelsel en zijn voormannen
voor oogen gevoerd wordt. Een staf van
deskundige propagandisten: journalis
ten, sprekers, photografen, filmregis
seurs, tooneelspelers, zorgt er voor, dat
de bewondering geen oogenblik gele
genheid tot verademing krijgt. Een ge
heel ministerie loert op elke kans, een
voorman te vieren en daarmede de ge
heele beweging" in het zonnetje te zet
ten. Zelfs de meest onbenullige en haast
lachwekkende feiten als een „36e ver
jaardag" of een „eenjarig jubileum"
moeten dienst doen, als men voor de te
huldigen persoonlijkheid andere data
niet zoo gauw bij de hand heeft.
Eén resultaat heeft men daar stellig
mee bere kt. Het volk kent zijn leiders,
en slechts een zeer kleine meerderheid
„merkt die Absicbt", und ist verstimmt".
Zoo kent men niet alleen Hitier, maar
ook Göring en Göbbels. Streicher en
Ley, Rosenberg en rijksbisschop Muller.
Hierl en Hess, Epp en Himmler. En
door H. BINDLOSS.
97).
„Wel, ten eerste was hij toen al over
de grens", - antwoordde de man
en dan ik zou wel eens
willen weten, wat een ander in mijn
plaats gedaan zou hebben, als ze de
zelfde waarschuwing gekregen hadden,
die de kerels mij thuisgestuurd heb
ben."
Zonder antwoord te geven staarde
Stimson een paar minuten lang diep
in gedachten voor zich uit, toen boog
hij zich iets voorover en klopte zijn
metgezel op den arm.
,,Ik heb er over nagedacht", zeide
hij, „en mij dunkt, hoe eerder we tot
een overeenstemming kunnen komen,
des te beter voor jou."
Dit ging niet zoo gemakkelijk, als
Stimson aanvankelijk gedacht had en
misschien zouden ze op 't hoofdkwar
tier bedenkelijk gekeken hebben, als
ze alles, wat de brigadier bij het over
en weer praten beloofde, hadden kun
nen hooren. Maar hij wist wat hij deed
nu de gelegenheid gunstig was, moest
hij ten koste van alles achter de waar
heid zien te komen en de man toonde
zich als een type, dat niet afkeerig van
omkoopen was.
„Goed", zeide de grijze brigadier
naast deze en andere grooten der partij
kent men in provinciale en stedelijke
rayons de kleinere goden, voor wie
weer plaatselijk of gewestelijk een pro
paganda zonder pauze gemaakt wordt,
vaak op bevel d:er heeren zelf, en niet
zelden in bewoordingen, die door hen
zelf aan de pers verstrekt zijn.
De massa moge tot op zekere hoogte
voor deze onderlinge verheerlijking van
sterflijke menschen vatbaar zijn en be
reid, een onverwacht-groote dosis van
deze propaganda te slikken; het s toch
ook belangwekkend, waar te nemen, da:"
zij ten slotte steeds duidelijker neiging
vertoont, haar gunst eerder te schen
ken, aan die volksleiders, die den indruk
maken, ondanks al d'e officieele veraf-
godings-systemen persoonlijk eenvoudig
gebleven te zijn. dan aan die anderen,
die meer stof tot moppen en anecdotes,
dan tot werkelijk respect schijnen te
geven, ook al zijn zij niet minder harde
werkers, en niet minder vurige' patriot
ten.
En hierin is de verklaring te zoeken
voor het feit, dat de groote meerderheid
der zoogenaamde „kle ne luyden" niet
alleen een oprechte vereering voor Hit-
Ier in zich om draagt, maar ook een stil
le liefde en hoogachting voor Rudolf
Hessylover wien, ook dit is teekenend,
nog nimmer een „mop" in omloop is ge
weest. Hermann Göring, daarentegen,
maar ook Göbbels, Ley, Müller en an
dere onder-aanvoerders zijn nog dage
lijks mikpunt voor volksvenijnigheden,
die al heel gauw de ronde over de ge
heele aarde doen en in dit geval min
der op goedgezinde populariteit d?n op
stil verzet en toenemende antipathie
schijnen te wijzen.
Nu is het wel opvallend, dat juist
Rudolf Hess dezer dagen nog weer
eens in een kort bevel last gegeven
heeft, het inderdaad ondragelijk ge
worden „byzantinisme", waarin een
deel van het Duitsche volk vervallen
is, den kop in« te drukken. Een eerlijk
en eenvoudig gebleven man als Hess
(en hier staat Hitier meer dan ooit
aan zijn zijde) kan het niet langer aan
zien, dat de verheerlijking der mannen
in de bruine en zwarte uniformen vor
men heeft aangenomen, die aan de pa
rodie grenzen en die tenslotte het na
tionaal-socialisme internationaal bela
chelijk moeten maken. Het moet nu
eens ophouden, meent minister Hess,
dat kranten gedwongen worden, vrijwel
dagelijks portretten van kleine plaatse
lijke heerschers met ophemelenden
tekst op te nemen; dat kruiperige „on
derdanen" nare lofredenen op invloed
rijke ambtenaren uitbrengen alleen om
zichzelf „in de gunst en recommanda
tie' te brengen. En dat deze „oekase"
noodig was, bewijst, hoe erg het met
dit byzantinisme in het voor zulke
uitersten zoo ontvankelijke, sentimen-
teele Duitsche gemoed reeds geworden
is!
De praktijk moet intusschen nog be
wijzen, of er veel verbetering zal ko
men.
-O
Abonnementen en Advertentiën voor
dit blad worden aangenomen door
den Agent M. DE_WITTE.
Marnixplein, West-Souburg
Een proef in een achttal ge
meenten.
Naar de N.R C. verneemt, is in over
leg tusschen de departementen van
oeconomische en van sociale zaken de
volgende regeling voor de verstrekking
van goedkoope groenten ontworpen, na
dat deze mater e met de contact-com
missie uit de vakcentrales overlegd was.
De leiding voöT de levering van de te
distribueeren groenten berust bij de
Nederlandsche groenten- en fruitcentra-
le. Deze instelling zorgt voor den inkoop
der benoodigde hoeveelheden en voor de
verlading tot aan de plaats van distri
butie.
Als maatstaf voor het gebruik wordt
aangenomen een half pond groenten
per dag per hoofd. Een gezin zonder
kinderen zou derhalve, indien het voor
de geheele week groenten wil betrek
ken, in aanmerking komen voor een
hoeveelheid van 3/4' kg.
Bij de thans bestaande prijzen zou
de Nederlandsche groenten- en fruit-
centrale de groenten franco-st£*ion
kunnen leveren voor 3cent per kilo.
De levering aan de ondersteunden zou
komen te staan op 4 cent per kilo, 't
geen voor een gezin zonder kinderen
voor een volle week groenten betee-
kent een uitgave van 14 cent per week.
Door de genoemde centrale wordt
wekelijks in het begin der week aan de
betrokken gemeentebesturen medege
deeld, welke grae-pten de daarop vol
gende week verkrijgbaar zullen zijn. 't
Gemeentebestuur laat hiervan onver
wijld in de stempellokalen mededeeling
doen. De ondersteunden kunnen dan op
een bepaald centraal punt opgeven of,
en, zoo ja, hoeveel groenten zij de vol
gende week wenschen te betrekken.
Uiterlijk Donderdagavond wordt door
het betrokken gemeentebsetuur aan de
groenten- en fruitcentrale op grond van
de ingekomen aanvragen bestelling van
de groenten voor de volgende week
gedaan. De centrale zorgt er dan voor
dat de groenten tijdig in de betrokken
gemeenten aanwezig zijn.
Voor het afhalen van de groenten
aan het station en het distribueeren
over de daarvoor in aanmerking komen
de winkeliers wordt door het gemeen
tebestuur gebruik gemaakt van onder
steunde werkloozen, die daarvoor 10
pet. boven hun steun ontvangen.
Indien voor de behandeling van de
aanvragen om groenten door de onder
steunden en het 'uitreiken van de bons
en de daarmede samenhangende admi
nistratie geen personeel beschikbaar is,
neme het gemeentebestuur daarvoor
ondersteunde werkloozen, die dan bo
ven hun steun een bijslag tot een be
paald percentage ontvangen. De kos
ten worden hierdoor tot een minimum
beperkt. In den bijslag, dien de onder
steunden voor het rondbrengen van de
groenten ontvangen, en den bijslag,
dien het personeel, benoodigd voor de
administratie, zal krijgen, wordt door
het Rijk de gewone subsidie verleend.
Door het gemeentebestuur wordt be
kend gemaakt, dat de winkeliers, die
de goedkoope- groenten in hun winkel
willen verkoopen, zich moeten opge
ven. Zouden er te veel winkeliers in
een bepaalde wijk komen, dan is het
gemeentebestuur bevoegd, de verstrek
king aan een kleiner aantal toe te wij
zen.
Bij de bestelling van de groenten aan
het centrale punt worden terstond bons
afgegeven, terwijl de betaling gelijktij
dig door de ondersteunden moet plaats
vinden. De ondersteunden geven daarbij
op, bij welken winkelier zij de groenten
wenschen te koopen. Op den bon wordt
dan de,naam van den winkelier en de
week van aflevering vermeld. Hierdoor
verkrijgt men de zekerheid, dat hetgeen
door de ondersteunden besteld wordt,
ook wordt afgenomen. Door de groen
ten- en fruitcentrale wordt daardoor el
ke week niet meer geleverd, dan inder
daad door de ondersteunden zal worden
gekocht.
De winkelier ontvangt bij de afleve
ring van de groenten geen geld, doch
neemt alleen den bon van den onder
steunde in ontvangst. Tegen overlegging
van de bons ontvangt de winkelier- dan
te zijner tijd van het gemeentebestuur
zijn winst. Het gemeentebestuur rekent
vervolgens af met de Nederlandsche
groenten- en fruitcentrale.
Indien onverhoopt zou blijken, dat in
schakeling van de winkeliers te groote
bezwaren met zich brengt, dan zou te
zijner tijd dienen te worden overwogen,
of de distributie niet van een centraal
punt c.q. centrale punten in de gemeen
ten dient te geschieden.
Deze regeling is Maandag 26 dezer
met de vertegenwoordigers van een
achttal gemeenten op het departement
van sociale zaken besproken.
De afgevaardigden van die gemeen
tebesturen zullen thans elk voor zich
aan het college van B. en W. de vraag
voorleggen, of het bereid is, op grond
van de ontworpen regeling aan het ne
men van een proef mede te werken.
Van de beslissing zal op korten ter
mijn aan den minister van sociale zaken
mededeeling worden gedaan.
DE HANDELSBETREKKINGEN MET
BELGIë EN FRANKRIJK.
Naar wij vernemen zullen spoedig on
derhandelingen aanvangen inzake het
handelsverkeer tusschen ons land en
België en Frankrijk, Naar men weet
loopen de bestaande handelsverdragen
met deze landen, binnenkort af. De ko
mende besprekingen hebben tot doel tot
overeenstemming te komen inzake een
nieuwe overeenkomst.
PERMANENTE ZOMERTIJD.
Een „oplossing", die technisch
noch psychologisch deugt.
Het „Handelsblad" schrijft:
Juist een jaar geleden aanvaardde de
Tweede Kamer een motie-Van der
Waerden c.s., waarbij de regeering werd
uitgenoodigd, tweeërlei vraagstukken te
bezien: le regeling van den wettelijken
tijd; 2e. de regeling van den zomertijd.
In Juni, dus ongeveer na een half jaar,
kwam de regeering met een wetsont
werp, dat het resultaat was van haar
overwegingen te dezer zake. Zij stelde
op zakelijke motiveering, als wettelijken
tijd den West-Europee=chen tijd voor,
met behoud van een zomertijd,
die dan automatisch M i d d e 1-Euro-
peesche tijd zou worden. Zoo zou ons
land de tijdregeling krijgen van de West-
Europeesche tijdzone waartoe het be
hoort, gelijk aan die van België, Frank
rijk en Engeland, die ook in die zóne lig-
(Ingez. Med.j
aan het einde van de onderhandeling,
„als het kan zullen we het zien klaar
te spelen zonder jou erin te betrek
ken, maar als het noodig is, zul je ge
tuigenis moeten afleggen, dat de man,
wiens paard dien nacht in de rivier
verdronk, niet rancher Witham ge
weest is. Maar als je probeert over de
grens te komen, rekenen we je in
dan wordt je tegelijk met hem gehoord
en dan moet je maar zien hoe het af
loopt."
Het duurde nog meer dan een hall
uur voordat een gelijkmatig dreunen
van den grond de komst van de overige
marechaussées aankondigde; dadelijk,
nadat ze afgestegen waren, nam Stim
son den jongen luitenant even ter zTfaè.
;,'n Tikje buitensissig, hm?" zeide
deze, toen hij alles gehoord had. „Als
ik op mijn eigen houtje had moeten
beslissen, zou je voor zoo'n tactiek
nooit mijn toestemming gekregen heb
ben. Gelukkig draag ik geen verant
woordelijkheid door het feit, dat ze me
van het hoofdkwartier een vrij duide-
lijken wenk gegeven hebben, om je je
gang te laten gaan. Ja, in de practijk
zal je wel eens meer een oogje dicht
moeten doen."
„Ja sir", antwoordde Stimson, „meer
dan iemand oppervlakkig wel zou den
ken."
Glimlachend liep de jonge man terug
naar de plaats, waar de marechaussées
met den gevangen smokkelaar stonden.
„Jullie beiden opstijgen en den an-
deren kerel achterna", beval hij; toen
keerde hij zich tot den man en ging op
barschen toon voort: „En voor jou een
waarschuwing pas op voor den eer
sten keer, dat de marechaussées je bij
hun inspectie niet thuis of in den om
trek van je boerderij vinden! Op het
oogenblik heb ik te weinig bewijzen
om je onder beschuldiging van whisky
smokkelen gevangen te houden, maar
zorg er voor, dat je je niet door ondoor
dacht verhuren van je wagen voor de
tweede maal aan medeplichtigheid
schuldig maakt."
Op het oogenblik, dat hij zich afkeer
de, hoorde ze een snel wegstervende
reeks van korte, doffe klanken, een
geluid als een ver verwilderden roffel
op een trommel; 't waren de beide ma
rechaussées die dwars over de prairie
weg galoppeerden. En toen de anderen
langzaam rijdend, naar het posthuis te
rugkeerden, reed Stimson een paar me
ter achter hen, diep in gedachten ver
zonken, met hen mee.
HOOFDSTUK XXIII.
De bekentenis.
Witham's oogsten ging even voor
spoedig als zijn zaaien gegaan was;
eiken dag scheen de zon uit een wol-
kenloozen hemel neer op een steeds
kleiner wordenden akker van golvend
graan, welke bij strooken in een stop
pelveld met groepen hoog tegen elkaar
leunende schooven omgezet werd. 's
Morgens voor zonsopgang in de prik
kelende, herfstige koude van den vroe
gen morgen, begon het werk al en pas
wanneer de eerste sterren als citroen
gele lichtpunten in het transparante
groen-blauw stonden te twinkelen
keerden de vermoeide mannen en afge
werkte paarden huiswaarts. Niet zelden
gebeurde het, dat de menschen het in
uithoudingsvermogen van dieren of ma
chines wonnen, maar zelfs dan nog was
er geen oogenblik oponthoud bin
nen een paar minuten was er een versch
span paarden- van het omheinde land
achter de weiden gehaald en op het
erf stonden altijd twee of drie reserve-
maaimachines klaar. Elke minuut was
geld waard, daarom zorgde Witham,
die blijkbaar alles voorzien en voor
alles gezorgd had, dat er geen enkele
vermorst werd.
En toen het oogsten afgeloopen was
en de dagen korter en koeler begonnen
te worden, streek de rook van de groo
te dorschmachine als een grijs-witte
wolk over den onttakelden akker en
reden de wagens den heelen dag af en
aan tusschen rhytmisch snorrende ma
chine en de korenschuren, totdat deze
tot aan de nok vol waren en de tarwe
in vlug in elkaar getimmerde pakhuizen
van wilgenhout, onder het stroo en het
kaf, dat als een gelijkmatige stroom
langs de chute van de groote machine
naar beneden kwam glijden, opgebor
gen moest worden, 't Waren uitsluitend
mannen bekend met het bedrijf, die
Witham als zijn helpers aangenomen
had den heelen dag, bijna onher
kenbaar door het stof die de groote
machine als een wolk omgaf, zwoegde
Witham met een kleine groep zwijgen
gen. Tevens zou de zomertijd, die „her
haaldelijk is gebleken, de wensch van
een zeer groot deel van de bevolking te
zijn", behouden blijven, doch met een
geringer afwijking van den zonnetijd,
waardoor de inconveniënten (voor een
deel der plattelandsbevolking) „aanmer
kelijk in beteekenis" zouden worden
verminderd.
Bij het afdeelingsonderzoek in de
Tweede Kamer bleken „vele leden'
deze oplossing niet geschikt te vinden
om een einde ie maken aan den strijd
cm den zomertijd. Deze zochten alleen
maar naar een tijd, die den strijd zou
doen beëind gen, alsof er met de tijdre
geling niet meer gemoeid is dan een
poi.tiek geforceerd strijdpunt. Zij meen
den hun doel te kunnen bereiken bij in
voering van den Middel-Europeeschen
tijd gedurende het geheele jaar. Al is dat
tevens: het geheele jaar zomertijd, wil
men blijkbaar de plattelandsbevolking
toch den indruk geven dat de zomertijd
wordt afge'chaf:, wanneer in het voor
jaar de klok. n et meer verzet zal wor
den. Maar zullen de protesten nu wer
kelijk ophouden?
Iets omtrent de diepere motieven kan
men afleiden uit hei in majeur gestelde
hoofdartikel van „De Nederlander" van
21 dezer, den dag nadat de Tweede Ka
mer het door den minister naar den
smaak van bovenbedoelde „vele leden"
geheel opn euw gebakken wetsontwerp
als een hamerstuk had aanvaard. Het
christ. hist- blad schrijft.
„Na den oorlog bleef de zomertijd in
stand. Het uur méér zonlicht werd te
zeer gewaardeerd om er afstand van te
doen. Maar een deel der bevolking on
dervond er ongerief van. Wat dat deel
bovenal hinderde, was nog minder de
zomersche tijdregeling zelve, dan wel,
dat ieder voorjaar de klok verzet werd.
Dit hield den afkeer gaande. Aan een
onwelgevallige tijdregeling gedurende 't
geheele jaar zou men zich spoedig aan
gepast hebben. Maar de periodieke klok-
verzett ng deed de wond telkens weer
opengaan".
Deze mededeelingen leeren ons veel:
de telken jare voorgedragen bezwaren
tegen den zomertijd zelf waren voor de
bestrijders van dien tijd blijkbaar niet
van zooveel belang; zij vormden slechts
een middel om een ander doel te be
reiken: het verdwijnen van het k 1 o k-
verzetten. De regeering was zoo
naïef den bestrijders tegemoet te ko
men met twintig minuten vermindering
van 't ongemak. Daarom was 't echter
niet te doen. Er moest iets gevonden wor
den ter bevrediging van dat deel der
bevolking, dat niet schijnt te kunnen
begrijpen dat. er r e d e 1 ij k e maat
regelen kunnen zijn, die bij den onna-
denkenden mensch aanvankelijk een
gevoel van onbehagen kunnen opwek
ken.
In plaats van den boeren uit te leg
gen, dat elke zóne-tijd min of meer „on
natuurlijk" is, dat Midden-Europeesche
tijd in het geheele jaar evenveel afwijkt
van den natuurlijken zonnetijd als de
veel gesmade zomertijd en dat het klok-
verzetten de natuur niet meer geweld
aan doet dan het leven volgens een zg.
onnatuurlijken tijd in plaats daarvan
doet men een concessie aan de
onwetendheid. En ten koste waarvan!
In het jaarboek van het „Bureau des
Longitudes" te Parijs prijkt ons land
sinds jaren als het eenige in Europa, dat
afwijkt van de zöne-tijden. Het zou als
het jongste ontwerp wet werd, oniepuw
„iets aparts" hebben: het ligt in zone 0,
doch heeft den tijd van zone 1.
Dit alles is bij de zoo gemakkelijk ge
vonden oplossing blijkbaar niet door
dacht, evenmin als het grootste practi-
sche bezwaar, n.l. de ingrijpende veran
dering, die in den winter in het leven
de mannen mee overal waar een ex
tra paar handen noodig waren of een
uur oponthoud door snel beslissen ver
meden kon worden, greep hij met krach
tige hand of met goeden raad in.
Vergeleken bij de wijze, waarop er
in Engeland geoogst werd, zou het aan
tal helpers minstens dubbel zoo groot
hebben moeten zijn; maar in Amerika
zijn de loonen hoog en evenals het
daar overal de gewoonte was, werden
de mannen, die de groote machine be
dienden, per schepel graan hetaafd,
terwijl de anderen, die iaren lang op
de vlakte van Manitoba of Ontario
voor eigen risico gezaaid en geoogst
hadden, wisten, dat hoe eerder het
werk afgeloopen was, hoe spoediger
zij met goed gevulde zakken naar huis
konden gaan. Met goede verzorging en
krachtig voedsel als hulpmiddelen,
lukte het hun om het snelle arbeids-
tempo van de machine bij te houden,
zwoegden ze voort onder een druk, die
alleen tijdens den oogsttijd op de door
de zon geblakerde prairie van Caftada
uitgehouden wordt. Het was een jach
ten, een voortzweepen, dat alle ge
dachten aan iets anders dan de nood
zaak om lichamelijk en geestelijk het
onmogelijke te presteeren, buitensloot.
Het kon Witham zelfs niets schelen
dat de graanprijzen, ondanks alle pes
simistische voorspellingen, gestadig de
hoogte in bleven gaan.
(Wordt vervolgd).