DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van DAB.
ZEELAND.
de"0'iïiMiisi>aré
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 23 NOVEMBER 1934. No. 277.
in. Uw .huishouding
De oorlog tusschen Bolivia en
Paraguay Buitengewone
volkenbondsvergadering te Ge-
nève Hoe de commissie van
22 een eind aan den strijd wil
strie, waar alle onthullingen van een
zekere befaamde Amerikaansche Se
naatscommissie tezamen bij in 't niet
vallen. Het is eigenlijk een schandaal,
dat elke regeering zich behoorde aan
te trekken. Maar daar merkt men niet
al te veel van.
De thans te Genève bijeengeroepen
maken" Het"verbod Tan" wa- buitengewone Volkenbondsvergadering
penlevering heelt nog niets zal, nu aan de hand van het bovenver-
„ifdewerkt Volkenbonds- melde rapport haar houding dienen te
uitgewerkt
prestige.
Naast verschillende andere aangele
genheden is te Genève de oorlog tus
schen Bolivia en Paraguay weer eens
in behandeling genomen. Men heeft er
een buitengewone Volkenbondsverga
dering voor bijeengeroepen, die een
beslissing moet nemen over een uitvoe
rig rapport, dat is opgesteld door de
z.g. commissie van 22. Deze commissie
('die dus 22 leden telt, werd daar ge
ruimen tijd geleden voor in het leven
geroepen. Ze is maandenlang naarstig
aan den arbeid geweest en heeft goed
werk geleverd. De middelen, welke ze
aangeeft, om een einde aan den strijc
tusschen de beide Zuid-Amerikaansche
kemphanen te maken, kunnen er
nog al mee door. Een en ander komt
hierop neer: Bede partijen moeten
hun legers 50 km terugtrekken. Dan
wordt een gedemilitariseerde zone van
100 km verkregen en kan er dus niet
meer gevochten worden. Een commis
sie van toezicht, bestaande uit verte
genwoordig'ers van Argentinië, Chili,
Peru, Uruguay en nog twee andere la
ter aan te wijzen staten, zal de juiste
grenslijn dier gedemilitariseerde zone
vaststellen en toezicht moeten houden
op de naleving van de staking der vij
andelijkheden. Uiterlijk een maand na
de staking der vijandelijkheden zal on
der de auspiciën van den Volkenbond
een vredesconferentie te Buenos Aires
(de hoofdstad van Argentinië) worden
geopend. Hieraan zullen behalve Bolivia
en Paraguay tevens deelnemen de na-
buurstaten der landen alsmede Ecuador,
Venezuela en de staten die deel heb
ben uitgemaakt van het zoogenaamde
onzijdigen-comité van Washington, het
welk het vorige jaar (tevergeefs) ge
tracht heeft den vrede te herstellen.
Deze vredesconferentie zal zich met de
volgende drie onderwerpen bezig hou
den: a. de definitieve vaststelling van
de grenslijn tuschen beide staten, b.
veiligheids—waarborgen; c. de oecono-
mische betrekkingen. Indien binnen 2
maanden na de opening van de vredes
conferentie van Buenos Aires de grens
tusschen Bolivia en Paraguay nog niet
definitief kan worden vastgesteld en
evenmin daarover een arbitrage-com
promis tot stand is gebracht zal het
Iiaagsche Internationale Gerechshof een
beide partijen bindende beslissing hier
omtrent hebben te geven. In afwachting
van de definitieve oplossing van het
geschil zal het verbod van wapenle
vering aan Bolivia en Paraguay krach
tens uitdrukkelijk door de 'buitengewo
ne Volkenbondsvergadering te nemen
besluit blijven voortbestaan.
Dit laatste kan den indruk wekken
van een slechte grap. Immers, ondanks
de beloften van alle waDens- muni-
tie-produceerende landen in de wereld,
om geen uitvoer van oorlogstuig meer
naar Bolivia en Paraguay te zullen toe
staan, kunnen beide partijen net zoo
veel oorlogstuig krijgen als ze maar
wenschen. De kanonnen-kooplui"
hebben maling aan al die beloften en
verboden. De regeeringen staan er óf
machteloos tegenover óf ze houden
willens en wetens haar woord
ï116*:, Het tafereel is uiterst onverkwik
kelijk en vormt een aanklacht tegen
het stelsel der particuliere wapenindu-
93).
door H. BINDLOSS.
HOOFDSTUK XXII.
Brigadier Stimson vindt zijn
vermoedens bewaarheid.
t ^as .iaat op den middag toen
Colonel Barrington, van zijn zuster en
zijn nichtje vergezeld het erf van Wit-
ham s boerderij opreed. Het was heel
warm; toen hij zijn span vlak voor de
deur inhield, voelde ze alle drie den
zachten koelen wind, die uit het Noor
den over een onafzienbaar veltf van
golvend, wit-gebleekt prairie-gras kwam
aanstrijken, als een verademing. Wel
had hij op zijn lange reis van de pool,
over de groote verlatenheid aan gene
zijde van de pijnbosschen van Saskat-
cheman en mijl op mijl van heete, door
de zon geblakerde prairie, veel van
zijn oorspronkelijke pittige kracht inge
boet, maar in de warme middaglucht
werkte zijn streeling als een teug koel
water na een vermoeienden tocht.
Donkerblauw en strak, zonder een
onderbreking van een enkele wolk, die
misschien de hitte van de onbarmhar
tig alles verschroeiende zonnestralen
had kunnen temperen, strekte het he
melgewelf zich als een koepel boven
de onafzienbare golving van zilver-grijsl
bepalen. De partijen zelf (Bolivia en
Paraguay) spreken daar natuurlijk ook
een woordje mee in. Zooals te ver
wachten was, voelen ze echter niet al
te veel voor de aanbevelingen der
commissie van 22. De gedelegeerde
van Paraguay heeft bereids een groot
aantal bezwaren doen hooren. (Para
guay zou de laatste dagen weer een
paar groote overwinningen behaald
hebben, al spreken ook de Boliviaan-
sche oorlogs-bulletins van successen).
Indien echter het rapport door alle
leden der Assemblée, behalve door de
beide in het geschil betrokken partijen
zou worden aangenomen, is de uit
spraak ook voor de partijen bindend.
Alle leden van den Volkenbond zouden
zich dan moeten beschouwen als in
staat van oorlog verkeerend met de
partij, die het rapport niet zou aan
vaarden. Alle financieele en handelsbe
trekkingen met dien staat zouden moe
ten worden verbroken, en zelfs kan de
Volkenbondsraad een militaire actie
tegen dien staat beramen, een en an
der overeenkomstig artikel 16 van het
verdrag van Versailles (Volkenbonds
statuut).
Toen we dit schreven, viel nog niet
te zeggen, hoe de zaak zal loopen. Een
groot aantal- gedelegeerden heeft zich
weliswaar voor aanneming van het
rapport verklaard, doch nog niet allen
Bovendien is van Zweedsche zijde een
voorstel gedaan, om voor 't geval', daf
de beide partijen het rapport (ook in
dien alle overige volkenbondsleden
voor zouden zijn), niet zouden willen
aanvaarden, het advies van het Int. Ge
rechtshof in te winnen.
Men moet hopen, dat dit Zweedsche
voorstel niet wordt aangenomen, doch
dat de Volkenbond nu eens koppen
met spijkers zal slaan; m. a. w., dat
de aanbevelingen der commissie van 22
zullen worden aanvaard. Het Geneef-
sche instituut moet nu maar eens too-
nen, wat het kan. Indien de zaak op
nieuw op de lange baan werd gescho
ven, zou zijn prestige voor de zooveel
ste maal een deuk krijgen. Gelukte 't
echter, een einde aan den oorlog te
maken, dan zouden de Volkenbonds-
aandeelen weer eens wat kunnen rij
zen. Ze hebben dat wel noodig.
RIJKSVOORSCHOTTEN AAN
GEMEENTEN VOOR BOUW VAN
ARBEIDERSWONINGEN.
Bij Kon. besluit van 30 Oct. is be
paald dat de ministers van sociale za
ken en van financiën, voor zoover de
benoodigde gelden bij de wet. beschik
baar zijn gesteld, volgens door hen te
stellen regelen en onder door hen te.
stellen voorwaarden aan de gemeenten
rentedragende voorschotten kunnen
verstrekken, teneinde de gemeenten in
staat te stellen aan particuliere bou
wers, ten behoeve van den bouw van
arbeiderswoningen van passenden huur
prijs, geldleeningen te verstrekken onder
verband van tweede hypotheek. In de
St.ct. zijn de bovenbedoelde regelen
thans afgedrukt. Wij vermelden hieruit:
Het bedrag der hypothecaire geld-
leening zal niet meer bedragen dan 30
uit. Terzijde van de groote boerderij
werd deze symphonie van louter koele
tinten echter onderbroken door het
groote haverveld, waar op de oberkleu-
rige stoppels de gouden schoven in
groepen stonden, eerst in een rij van
groep naast groep, regelmatig geschei
den door een steeds kleiner wordende
tusschenruimte, maar verderop als een
fel-kleurige streep met de fijne toppen
als een netwerk van gesponnen goud
tegen het transparante hemelblauw.
Tegelijk met de tarwe was ook de ha
ver in waarde gestegen en de rijke
grond had zijn belofte van het voorjaar
overvloedig in vervulling doen gaan.
Met een mistroostige uitdrukking in
zijn oogen keek Colonel Barrington om
zich heen; wat meer doorzicht en durf
en hij zou een oogst als dezen den zijnen
hebben mogen noemen.
„Laten we uitstappen en een kijkje
bij de tarwe gaan nemen", stelde hij
voor. ,,'t Graan staat prachtig. Lance
is te benijden." i
„Dank zij zijn eigen type", antwoord
de Miss Barrington, „die schooven daar
zijn het symbool van meer dan alleen
van hard werken en geluk hebben".
„Ja", antwoordde Barrington met
een eigenaardigen glimlach. „Van over
ijling, dacht ik, toen de halmen boven
grond kwamen uitkijken, maar nu ben
ik daar niet zoo zeker van. Dezen kant
op. Kijk, de tarwe staat nog mooier."
Een van de knechts nam de paarden
van den Colonel over; zwijgend liepen
ze om de boerderij heen tot ze het volle
pet. van de geschatte verkoopwaarde
van het voltooide gebouw (de waarde
van den grond, zoo deze eigendom is,
inbegrepen), met dien verstande, dat zij
gezamenlijk met de op andere wijze ver
kregen eerste hypotheek niet meer zal
bedragen dan 90 pet. van de bovenbe
doelde waarde.
Het bedrag der hypothecaire geldlee-
ning zal voorts niet meer mogen bedra
gen dan 700 per woning bij bouw op
erfpachtsgrond en 900 per woning bij
bouw op eigen grond.
De tweede hypotheek wordt verleend
voor een tijdvak van ten hoogste 10
jaar.
De hypothecaire geldleening wordt
verstrekt tegen een door de ministers
van financiën en socciale zaken te be
palen rente, welke voor de eer
ste maal is vastgesteld op 4
pet. De rente moet door den belang
hebbende iedere drie maanden aan de
gemeente worden voldaan.
Ieder jaar moet ten minste worden af
gelost 2 pet. van de oorspronkelijke
hoofdsom van de eerste hypotheek; op
de tweede hypotheek behoeft geen af
lossing plaats te vinden. Wenscht de
aanvrager een hoogere jaarlijksche af
lossing, dan kan bij de vaststelling van
het bedrag der maximum toegelaten
huur met een hoogere jaarlijksche aflos
sing worden gerekend, echter met ten
hoogste l7/iü pet. van de geschatte ver
koopwaarde.
WAAROM GAAT ONZE VERSCHE
HARING NAAR DUITSCHLAND
Men schrijft aan de N. R. C.
Men heeft zich afgevraagd, waarom
Duitschland zoo gretig de versche ha
ring afneemt, waarvan sinds het eindi
gen van den aanvoer van pekelharing
door onze haringschepen zoo groote
massa's te IJmuiden worden aange
voerd, en sommigen willen daarin een
bewijs zien van nijpend voedselgebrek
bij onze Oostelijke buren. De zaak is
echter anders.
In de laatste tientallen jaren heeft de
Duitsche haringtreilvisscherij een en
orme vlucht genomen. De daarbij gevan
gen haring werd vroeger nagenoeg uit
sluitend in verschen staat aangevoerd
en hoewel in de laatste jaren een toene
mend deel ook gekaakt en gezouten
werd, komt het grootste deel nog altijd
in verschen staat aan de markt. Groo-
tendeels dient deze haring als grondstof
voor de conserven-industrie. Het ligt
dus in de rede, dat met de uitbreiding
van de haringtreilvisscherij een snelle
ontwikkeling van de Duitsche vischcon-
serven-industrie gepaard is gegaan. Nu
kan de haringtreilvisscherij slechts in
enkele maanden van het jaar, n.l. van
Juli tot October worden uitgeoefend.
Een probleem was dus voor de Duitsche
vischconserven-industrie, hoe zij in het
overige deel van het jaar haar behoef
te aan versche haring moest dekken.
Groote massa's van die grondstof voer
de zij daarom in dien tijd uit andere
landen, vooral uit Engeland, in en ook
uit ons land ging in het najaar een be
langrijke hoeveelheid door Britsche
stoomdrifters aangevoerde versche ha
ring naar Duitschland. Nu in de laatste
jaren de haringtreilvisscherij in Duitsch
land nog sterker is uitgebreid, is het
dus geen wonder, dat Duitschland een
waren honger naar deze voor zijn visch-
conservenindustrie onontbeerlijke grond
stof toont.
HET VRACHTVERVOER OP DE
VEREN.
Bezwaren van den B. B, N. te
gen de voorstellen van Ged.
Staten.
De B. B. N„ Bond van Bedrijfsauto
houders in Nederland, schrijft:
In de dezer dagen aan te vangen win-
terzitting van de Provinciale Staten van
Zeeland zal een voorstel aan de orde
komen tot aanschaffing van weegbrug
gen ten behoeve van den Provincialen
Stoombootdienst op de Westerschelde,
cpaat een juiste tarifeering kan worden
verkregen van over te brengen voer
tuigen en de lading, die er mede ver
voerd wordt.
Als men meent, dat de ontvangsten
op de veerdiensten door toepassing
van dat middel zullen stijgen, zal dat
ongetwijfeld een misrekening blijken te
zijn. Het goederenverkeer tusschen Z -
Vlaanderen en de eilanden loopt voort
durend achteruit, wat geen wonder is.
Het tarief voor motorrijtuigen c-n goe
deren is veel te hoog. Een auto moet
1 tot 3 gulden betalen en de lacbng, die breekt.
(Ingez. Med.)
motiveerd uiteengezet, dat het tarief
op de Provincial-e Stoombootdiensten
de grootste vijand van het verkeer was.
Het is niet alleen de quaestie, -dat dit
verkeer zich van de stoombootverbin
dingen afwendt, maar de handeT van
Zeeuwsch Vlaanderen wordt hoe langer
hoe meer losgemaakt van de overige
gewesten in Zeeland; de zakenlieden
oriënteeren zich op het buitenland, dat
immers vlak bij de hand ligt. Nu mag
dit onder de tegenwoordige omstandig
heden met zijn in- en uitvoertarieven,
contingenteering en zoo meer wellicht
niet zoo n vaart loopen, maar er wor
den relaties aangeknoopt, die niet zoo
gemakkelijk weder verbroken worden,
ook niet als er een andere tijd aan-
er mede vervoerd wordt, kost nogeens
40 cent per 100 kg.
Vooral in den tegenwoordigen tijd
maakt zoo'n tarief de vracht veel te
hoog. Transporten van andere deelen
van Nederland naar Zeeuwsch-Vlaan-
deren en omgekeerd worden hoe lan
ger hoe meer over België geleid, waar
men zoo iets gaarne ziet, want dat land
profiteert van dat vervoer door de we
genbelasting en de taxe op het goede
renvervoer, die de Nederlandsche on
dernemers, ook in transito-verkeer,
moeten dokken. In weerwil van die
heffingen en vervolgens nog het passa-
geld voor het gebruik maken van den
tunnel te Antwerpen, schijnt de ver
binding over die stad toch nog de voor
keur te verdiene-n boven die over de
Westerschelde. Dit wordt begrijpelijker
als >nen weet, dat de verbindingen
HansweertWalsoorden en Hoedekens- i
Op al deze nadeelen hèeft de B. B-.
N. telkens weer gewezen, ook, omdat
deze verkeersorganisatie van oordeel
is, dat herziening van de tarieven moge
lijk is en dat zulks Tiet verkeer zal
stimuleeren. Zij acht die tarieven n.l.
niet logisch. Eerstens is de quaestie
van het gewicht voor een boot van geen
bijzondere beieekenis; wel de in te ne
men dekruimte, maar bovendien heeft
de stoombootdienst zich om de motor
rijtuigen, noch om hun lading iets te be
kommeren. Zij worden door de houders
der voertuigen ingescheept en uitge-
scheept, zonder dat het bootpersoneel
een hand behoeft uit te steken.
Het bezwaar tegen tarifeering naar
gewicht is ook van andere zijden en op
weer andere motieven naar voren ge
bracht. Met het oog op de behandeling
van deze quaestie in de Staten hebben
i o.a, eenige middenstandsorganisaties
kerke-Terneuzen voor ^ooteie! kden yan College ge-
vrachtauto s niet bruikbaar zijn zoodat en gevraap-d het vsl-voer van g0e-
deze eerst naar Vhssineen moeten, om
daar overgezet te kunnen worden. deren ln voertuigen vri, te. stellen van
Daarna komt dan het moordende tarief.
Reeds een paar jaar terug en sinds
dien nog enkele malen heeft de B.
B. N. zijn waarschuwende stem laten
hooren en Ged. Staten van Zeeland ge-
veergeldbetaling.
De B. B. N. heeft dit eveneens ge
daan. Bovendien 'neeft deze Bond ver
zocht, het tarief te bepalen naar de
ingenomen dekruimte, maar het tege-
ÖP ÉLKE BUS EEN BON VOOR GESCHENK EN - DE BNS VAN DE'fREUZE HB U S
(Ingez. Med.)
gezicht op de tarwe hadden. Als een
reusachtig parallellogram strekte het
zich voor hen uit en in tegenstelling
met het fijne, bleeke goud van de ha
ver had de tarwe een dieper, warmer
tink Rank, maar toch statig stonden
de krachtige, volgroeide halmen zacht-
murmelend te wiegen, tot een iets ster
ker wind hen in goudokeren golven,
waardoor hier en daar een bronzen tint
schemerde, neerstreek en het zachte
murmelen tot een geheimzinnig ruischen
aanzwol.
De combinatie van teere muziek en
forsche laaiing van kleuren was een
feest voor de zinnen, maar tegelijk
wekte het gedachten aan iets hcogers
maakte het gevoelens wakker, die de
menschen in vroeger tijden, toen de
wereld nog jong was, brachten tot het
houden van eerediensten, waarbij pries
ters in lange, wijde gewaden hen voor
gingen in het plengen van offers, op-
Als iets vaags voelde Maud Barring
ton dit alles wel, maar als echte vrouw
van haar tijd gold bij haar het vertrou
wen en de durf van dengeen, die deze
velden gezaaid had, voor meer. Voor
zeker, de Aarde was in haar vrucht
baarheid genadig, maar ten slotte kwam
die uitgestrektheid tarwe daar niet van
zelf. Zij kende den man, die de weelde
Van kleuren voor haar te voorschijn ge
roepen had, zij wist, hoe trouw hij zich
aan de ongeschreven wet, die in Silver-
dale altijd zooveel mogelijk ontdoken
werd: „in het zweet uws aanschljns
zult gij uw brood eten", gehouden had.
Toen succes onbereikbaar leek, toen
iedereen kleinmoedig werd, was hij
degeen geweest, die rustig en vol ver
trouwen gebleven was en zijn moed en
kracht en de forsche opzet van zijn
plannen, die zij van het begin af tegen
wil en dank had moeten bewonderen,
telden nu nog bij haar meer dan het
■feit, dat 't resultaat hem in t gelijk ge
steld had. Met een gevoel van trots
keek ze het veld van golvend graan
langs plotseling zag ze hem, zooals
altijd daar, waar 't hardst gewerkt,
waar de grootste krachtsinspanning ge-
ëischt werd.
Evenals maanden geleden, toen in
de lente de grond, kaal en bruin, op
het zand had liggen wachten, toen het
leek, alsof het komende jaar den ver
bouwers van alle soorten graan niets
dan misère brengen zou, zag ze ook nu
een rij van machines, bespannen met
groote, krachtige werkpaarden, de hel
ling afkomen. Ook nu waren ze traps
gewijze opgesteld en ook nu wisten
ze den voorgeschreven afstand met mi
litaire nauwgezetheid te bewaren; maar
in plaats van ploegen, waren het nu
maaimachines met grijpende en draai
ende armen. Voor hen boog de tarwe
zich neer, een rij van goudgele, in één
richting liggende schooven merkte hun
weg vooraan, op den hoogen bok
van de eerste, hortend en stootend
voortrijdende machine, zat een man,
dien ze ondanks den grooten afstand
onmiddellijk herkende. Zijn gezicht was
door de zomerzon tot de tint van Zwart-
voet-Indiaan gebronsd; zelfs uit de ver
te, van de plaats af waar ze stond,
kon ze de donkere kleur van zijn hals
boven het openvallende blauwe hemd
en van zijn armen, die krachtig en ge
spierd uit zijn opgestroopte mouwen
te voorschijn kwamen, onderscheiden.
Steeds nader kwamen de machines met
hun vermoeide, bezweette dieren; het
doffe stampen van de hoeven en hef
ratelen en kletteren zwol langzaam aan
tot het fijne ruischen van het graan ge
heel overstemde toen opeens hield
de eerste machine stil, meteen keerde
de man op den bok zich om en hief de
hand op. De schuine gekartelde lijn
werd verbroken, de machines reden el
kaar voorbij en stelden zich weer in de
oude formatie, maar nu in de tegen
overgestelde richting op.
Met een grimmigen trek om zijn
mond knikte Colonel Barrington een
paar maal achtereen.
„Uitstekend gedaan", zeide hij goed
keurend. „Kerels die 't meer bij de hand
gehad hebben geen enkele nieuweling
onder landbouwers uit Manitoba,
die onder gunstige omstandigheden hun
eigen land bewerkt zouden hebben.
Hoe hij ze hierheen gekregen heeft is
me een raadsel en als het niet toeval
lig een uitzonderingsjaar was, zou 't
me evengoed een raadsel zijn, hoe hij
ze zou kunnen betalen. Oogsten op
zoo'n schaal hebben we hier in Silver-
dale nog nooit meegemaakt."
(Wordt vervol^iN