DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van den DAS.
Bereidt Uw jus met HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent
BINNENLAND.
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 21 NOVEMBER 1934. No. 275.
De ontwapeningsconferentie.
Het bureau weer bijeen.
Een voorstel van Henderson
aangenomen, om met een nieu
we arbeidsmethode te begin
nen.
(Ingez. Med.)
door H. BINDLOSS.
ONTEVREDENHEID IN DEN V. D. B.
STOPZETTING VAN
ZUIVELFABRIEKEN.
RIJKE HARINGVANGST.
HET CUMULATIE-GEVAL TE
PUTTE EN OSSENDRECHT,
DE REMCONTRöLE VAN VIER
WIELIGE MOTORRIJTUIGEN
DORSCHEN MET DEN VLEGEL
(Ingez. Med.j
V.V-V. EN REISBUREAU.
Het bureau van de ontwapeningscon
ferentie is gister weer eens onder voor
zitterschap van Henderson bijeen ge
weest. Nadat deze in zijn openings
woord koning Alexander van Zuid-
Slavië, Barthou en Dollfuss had her
dacht, herhaalde hij zijn bekende stand
punt, dat thans weliswaar de hoop op
het tot stand brengen van een alge-
meene conventie tot vermindering van
wapening nog niet mag worden opge
geven, doch dat het toch doelmatig
zou zijn voorloopig het streven naar
zulk een algemeene Conventie te laten
rusten en de werkzaamheden bp en
kele bijzondere punten te concentree-
ren. Henderson noemde als onderwer
pen, die reeds thans in een conventie
zouden kunnen worden geregeld, de
kwestie van de wapenfaoricage e\
wapenhandel, die van de uniformiteit
inzake de openbaarmaking der mili
taire uitgaven en die van de schepping
van een permanente ontwapeningscom
missie.
Onmiddellijk hierop sprak de Ame
rikaansche gedelegeerde Wilson zijn
instemming met Henderson's zienswij
ze uit. Wilson drong er op aan, dat de
door Henderson genoemde onderwer
pen niet in drie afzonderlijke conven
ties zouden geregeld worden, doch op
grond van een grooten onderlingen sa
menhang drie hoofdstukken van één
enkele conventie zouden worden, die
dan ook in haar geheel zou moeten
worden geratificeerd.
Wilson diende namens de Amerikaan-
sche regeering een ontwerp-conventie
van dezen aard in, dat gegrond is op
de werkzaamheden, die de commissies
der ontwapeningsconferentie in de af-
geloopen jaren op deze punten reeds
hebben verricht.
Het Amerikaansche ontwerp-conven
tie die uit 37 artikelen bestaat, bevat
naar de N. R. Crt. meldt, nog niet het
hoofdstuk over de uniformiteit inzake
de openbaarmaking der militaire uit
gaven, aangezien de Amerikaansche
regeering hiervoor eerst nog aanvul
lende werkzaamheden noodzakelijk
acht. Het Amerikaansche ontwerp-con
ventie bevat voorloopig dus slechts
twee hoofdstukken, n.l. een hoofdstuk
over de permanente ontwapeningscom
missie, die haar zetel te Genève zal
hebben en toezicht zal moeten houden
op de naleving van ue bepalingen dezer
zelfde conventie met betrekking tot de
wapenfabricage en den wapenhandel
en met betrekking tot de openbaarma
king der militaire uitgaven en ten twee
de een hoofdstuk over de wapenfabri
cage en wapenhandel, waarvan de be
palingen hoofdzakelijk overeenstemmen
met die van het dezen zomer door de
speciale commissie der ontwapenings
conferentie voor dit onderwerp aange
nomen ontwerp-comventie.
Na Wilson sprak Litwinof, die zijn
wenschen naar de schepping van een
permanente vredesconferentie herhaal
de. Hij drong echter niet verder aan
op de aanneming van zijn denkbeeld
erkennende, dat de voorgestelde per
manente ontwapeningscommissie reeds
een stap in zijn richting zou zijn en zich
in de toekomst tot een permanente
vredesconferentie zou kunnen ontwik
kelen.
De Italiaansche gedelegeerde Di So-
ragna was vrij sceptisch over Hender
son's plan en geloofde niet, dat groot
91).
Maud keek een paar oogenblikken
lang nadenkend voor zich uit. „Dat
kon de man toch eigenlijk niet helpen",
zeide ze toen langzaam.
„Niet? Hoezoo?" vroeg Witham.
Ze sloeg de oogen naar hem op en
keek hem aan, alsof ze zijn geheim
ste gedachten wilde lezen, toen schud
de ze het hoofd. „Neen", zeide ze, „de
uitleg, dien oom van het geval gaf,
was heel knap gevonden, maar erg
overtuigend was hij niet. Ten minste
niet voor mij, want ik had het gezicht
van den man gezien."
Witham wist niet dadelijk, wat te
antwoordenj ontwijken zou niets ba
ten, dat begreep hij wel, 't verstandig
ste was, om zijn houding door Haar
volgende woorden te laten bepalen.
„En?" vroeg hij dus alleen, terwijl
hij haar rustig aankeek.
Open en eerlijk beantwoordde ze zijn
blik. „Ik wist dadelijk, dat ik het ge
zicht meer gezien had, toen bij de
brug, maar dat waj niet alles. Het was
zoo bekend, ik had een gewaarwording
dat ik het moest kennen en daarbij'
deed het me aan iemand denken."
„Aan mij? vroeg Witham lachend.
„Neen. Jullie hadden wel iets van
practisch nut van verdere werkzaam
heid der ontwapeningsconferentie tè
verwachten zou zijn zoolang Duitsch-
land afwezig blijft. Italië wilde echter
zich tegen de aanneming van Hender
son's voorstel niet verzetten.
Nadat nog verschillende gedelegeer
den hun instemming met het voorstel
van Henderson hadden uitgesproken,
werd dit eenstemmig aangenomen,
waarop deze November-zitting van 't
bureau der ontwapeningsconferentie
reeds weer werd gesloten.
Het is de bedoeling, dat in de twee
de helft van Januari, de commissie-
Bourquin voor de algemeene kwesties
de commissie voor de wapenfabricage
en wapenhandel en de commissie voor
de openbaarheid der militaire uitgaven
te Genève zullen bijeenkomen, om de
hoofdstukken van het door Amerika
voorgestelde ontwerp-conventie te be
handelen en in orde te brengen. De al
gemeene commissie van de ontwape
ningsconferentie zal dan in Februari of
Maart, haar werkzaamheden kunnen
hervatten, om definitief den tekst van
de conventie, die de door Henderson
en Wilson genoemde drie ontwerpen
regelen zal, te redigeeren.
De afdeeling Purmerend van den vrij-
zinnig-democratischen bond kan zich
niet langer vereenigen met de wijze,
waarop de tot deze partij behoorende
ministers van onderwijs en financiën de
vrijzinnig-democratische beginselen ver
zaken. Op de laatste algemeene leden
vergadering van de afdeeling is de vol
gende motie aangenomen:
De afdeeling Purmerend enz., consta
teert, dat de besluiten, welke door de
regeering op initiatief en/of met verant
woordelijkheid van de in deze regeering
zitting hebbende „vrijzinnig-democraten
mr. Marchant en mr. Oud genomen wor
den, zoozeer indruischen tegen onze be
ginselen, in democratischen als in vrij
zinnigen zin, dat deze gedragslijn voor
onze afdeeling niet langer aannemelijk
is;
draagt dientengevolge het bestuur op,
die maatregelen te treffen, welke noodïg
zijn om als afdeeling uit den bond te
treden;
besluit deze motie ter kennis te bren
gen van het partijbestuur en van alle bij
den bond aangesloten afdeelingen.
Twee zuivelfabrieken in Friesland, be
hoorende tot de Kon. Maatschappij van
Melkfabrieken, n.l. die te Wommels en
Boven-Knijpe, zullen de volgende week
worden stopgezet. Naar wij vernemen,
zal dan de melk in twee groote tank
auto's naar Hoek van Holland vervoerd
worden, waar ook uit andere streken
melk wordt aangevoerd. In een tank
schip wordt dan de melk naar Engeland
overgebracht.
Het is geweldig, zooveel haring als de
zee de laatste dagen geeft. Het is, alsof
men op zee de haring maar voor het
scheppen heeft, want dagelijks komen te
IJmuiden tientallen schepen met ver-
sche haring binnen. Met de schepen,
welke versche visch aanvoerden, hebben
elkaar weg, maar die gelijkenis, als je
't gelijkenis noemen kunt, was al heel
oppervlakkig. Iets in t type en mis
schien de vorm van het gezicht."
„Ja, dat kan zijn. Niets ongewoons,
zoon oppervlakkige gelijkenis", zeide
Witham op een toon, die een snellen
blik van het meisje ten gevolge had.
„Neen, zeker niet", antwoordde ze
luchtig. .„En wat mijn andere gewaar
wording aangaat, zullen we maar den
ken, dat 't mijn fantasie geweest Is,
En nu een doodgewone vraag: hoe staat
't met de tarwe?"
„Gaat nog steeds de hoogte in", ant
woordde Witham, blij met die onver
wachte afleiding; maar het volgende
oogenblik, toen hij haar gezicht zag,
berouwde hem de al te groote gewil
ligheid waarmede hij op haar plotseling
veranderen van onderwerp van gesprek
was ingegaan.... ,,'t Is om rijk-worden
te doen jij en ik en een paar ande
ren zijn er dit jaar niet slecht aan toe."
„Ja. maar anderen zullen het
daardoor juist extra moeilijk hebben",
zeide ze.
,,Jfe hebt er één speciaal op het
oog?" vroeg Witham.
Het meisje knikte. „Ja, als je eens
wist, hoe 't me voor hem spijt."
„Dan zou i dus een genoe
gen mee doen, als ik pi'- rh te
helpen? Het zou natuurlijk wel moeilijk
zijn, maar toch geloof ik, dat ik een
weg zou weten".
Maud Barrington keek hem dankbaar
aan, maar toch school er iets achter
haar glimlach, dat Witham niet recht
Maandag ruim 80 schepen de vangst ver
kocht. Men moet het zien, om te weten,
wat er op één zoo'n dag in de vischhal-
len te IJmuiden omgaat. Allereerst wordt
's morgens de versche visch verkocht en
tegelijk, voor zoover er plaats is en an
ders daarna, wordt de haring afgeslagen.
De drie groote hallen waren Maandag
morgen geheel vol en later moesten de
ze nog eens gevuld worden om alles ge
veild te krijgen.
De haringreeders uit de verschillende
plaatsen hebben een overeenkomst ge
maakt, dat de versche haring, wanneer
deze in den afslag geen 2 per 50 kg
kan opbrengen, wordt opgehouden. Deze
haring wordt door de reeders naar
Duitschland gezonden op .eigen risico, 't
Is voor de reederijen en de opvarenden
voor de arbeiders en leveranciers enz.
te hopen dat er geld voor deze haring ge
maakt kan worden. Dan kan er nog eeni-
gen tijd een groote aanvoer verwacht
worden, omdat de prijzen dan niet bene
den den 2 komen. Alleen voor ons land
zou men de enorme aanvoer niet kunnen
verwerken, of de prijzen zouden zoo
laag worden, dat de visscherij niet meer
loonend was. Eén ding staat vast, dat
er in Duitschland, zoo er al geen tekort
aan voedsel is, wel enorme hoeveelhe
den versche haring worden geconsu
meerd, daar zoowat de geheele Duitsche
visschersvloot op versche haring vischt
en geen enkel Duitsch schip op de Hol-
landsche markten wordt gezien.
(N. R. Crt.)
Men schrijft ons uit Bergen op Zoom:
In de pers circuleeren thans tal van
artikelen over het cumulatie-geval te
Putte en Ossendrecht, waar de heer F.
van de Ven tweemaal Burgemeester en
tweemaal Secretaris is. Men vergeet
hierbij te voegen, dat deze magistraat
ook nog tweemaal Ambtenaar van den
Burgerlijken Stand is, wat hem om
streeks 450 per jaar opbrengt. Eenige
jaren geleden nam hij bij al die functies
nog het ambt van Gemeente-Ontvanger
te Putte waar. Wij kunnen ons niet be
grijpen, hoe de bevoegde autoriteiten
voor dit alles hunne toestemming heb
ben gegeven.
Enkele maanden geleden werd de
heer Van de Ven nog herbenoemd als
Burgemeester van Putte. Men wist
toen te bevoegder plaatse toch wel, hoe
er gecumuleerd was te Putte en Ossen
drecht, Thans komt echter het wonder
lijkste. Gedeputeerde Staten van Noord-
Brabant komen nu met plannen voor
vereeniging der be:de gemeenten.
Deze plannen zijn evenwel de vorige
week door den gemeenteraad èn den
zoogenaamden Dubbelen Raad van Put
te met algemeene stemmen verworpen,
omdat Putte als grensgemeente, gelegen
onder den rook van Antwerpen, een
zeer uitzonderlijke positie inneemt als
Nederlandsche gemeente. Belgisch Put
te en Nederlandsch Putte zijn twee dor
pen, het eerste met 2500 en het tweede
met 1500 inwoners, vlak aan elkaar ge
bouwd, waar de grens middendoor
loopt. Deze laatste gemeente zou dan
gevoegd worden bij Ossendrecht, welks
kom daar negen kilometer vandaan ligt.
Men stelle zich het onmogelijke ge
val, dat deze annexatie zou doorgaan.
De nieuwe Raad komt dan te staan
voor het benoemen van de nieuwe ge-
meente-ambtenarenv
De Raad is daar vrij in, te benoemen
wien zij wil. Zoo de huidige Burgemees
ter in de nieuwe gemeente niet benoemd
zou worden als secretaris, dan komt hij
lange jaren op wachtgeld te staan, ter
wijl de gemeente het salaris er nog
bij krijgt te betalen. En zoo ook met
alle andere gemeente-ambtenaren.
Men ziet, door annexatie zouden de
uitgaven nog veel grooter kunnen wor
den!
't Wordt hoog tijd, dat er een wet
komt, die afdoende het cumulatie-euvel
bestrijdt.
De heer A. Vijgeboom, werktuigkundig
ingenieur, keuringsdeskundige van mo
torrijtuigen in dei provincie Zeeland,
zendt ons een uitvoerige technische be
schouwing over de remcontróle van vier-
wiel ge motorrijtuigen. Aan het einde
daarvan komt deze keuringsdeskundige
tot de volgende eischen, te stellen aan
een deugdelijk remcontróle-apparaat:
le. De meier dient niet uitsluitend den
maximalen uitslag vast te leggen.
2e. Om dit te ontgaan zal het toe
stel liefst registreerend moeten zijn, zoo
dat een tijd-vertragings-diagram wordt
verkregen. Hierin komen alle fouten der
remconstructie tot uit ng. Bovendien ver
krijgt men zoodoende een blijvend be
wijsstuk in handen,
3e. Indien aan den vorigen eisch vol
daan is moet de beweging van het be
weeglijk lichaam niet, of althans in zeer
geringe mate, gedempt zijn.
4e De juistheid der aanwijz'ng moet
op eenvoudige wijze controleerbaar zijn.
5e. In het toeetel moeten zoo weinig
mogelijk teere onderdeelen zijn toege
past.
De commissie tot werkverschaffing in
het Oostelijk deel van Zeeuwsch-Vlaan-
deren heeft den minister van sociale za
ken onlangs verzocht een proef te doen
nemen met het dorschen van graan door
handkracht, inplaats van met machines,
en zulks ter vermindering van de groo
te werkloosheid onder de landarbeiders.
NOG TOT 30 NOVEMBER A.S. ONTVANGT U TEGEN INLEVERING
VAN 60 VOORZIJDEN VAN PRESTO PAKJES AAN ONS ADRES TE
AMERSFOORT GRATIS EEN PRACTISCH GESCHENK
Jacdsta vtenü f
OÓ& 'ityto&siió ye&cA&rJl
begrijpen kon.
„Als je het zoudt willen probeeren!
Ik krijg langzameshand het gevoel, als
of je de wonderlamp in je bezit hebt.
Witham keek haar met komische tin
teling in zijn oogen aan. „Laten we 't
hopen dan zijn we nu meteen in de
gelegenheid om al haar goede eigen
schappen op de proef te stellen. En
nu ik nog den moed heb, moest ik maar
meteen van wal steken. Is Colonel Bar
rington thuis?"
Maud liep met hem mee naar de deur,
maar voordat hij den knop omdraaide
legde ze haar hand op zijn arm en keek
naar hem op. „Lance", zeide ze met
een eigenaardigen klank in de stem,
„als ons wantrouwen je vroeger wer
kelijk leed gedaan heeft, dan stapel je,
door je houding voor me, gloeiende ko
len op ons hoofd. In plaats van het
standpunt oog om oog, tand om tand
te heiligen, vergeldt je 't me door on
gelooflijke edelmoedigheid),"
Witham had zijn stem niet genoeg in
bedwang om te durven antwoorden.
Met een kort knikje ging hij de kamer
uit en liep de hall door naar de werk
kamer van Colonel Barrington, De
deur stond wijd open; na even kloppen
ging hij dus meteen naar binnen. De
Silverdalesche leider zat voor zijn
schrijftafel met een stapeltje papieren
voor zich, het zacht-groene licht van
de kleine studeerlamp verlichtte een
ernstig, vermoeid gezicht. Maar toen
hij opkeek en den jongen man zag,j
was het of elke lijn zich nog meer ver
strakte.
„Ga zitten, Lance'', zeide hij. „Ik
had iederen dag van de vorige week
al een bezoek van je verwacht, 't Zou
beter en verstandiger geweest zijn, als
je wat eerder gekomen was".
Witham trok een stoel tot bij de
schrijftafel en ging zitten. „Ik begrijp
wat u bedoelt, sir, maar ik ben niet
hier om over die quaestie te spreken.
Trouwens, daar valt niet veel over te
zeggen".
,,'t Spijt me, dat je dat standpunt in
neemt", antwoordde Barrington. „Na
tuurlijk behoeven de menschen hier
geen rekening en verantwoording van
hun doen en laten bij mij af te leggen,
maar als 't om iets gaat wat de gemeen
schap raakt, wordt het een ander ge
val, en zooals je weet, hebben we hier
verscheidene jongelui, die door hun fa
milie hier naar toe gestuurd zijn, omdat
hun gedrag in het vaderland niet be
paald voorbeeldig was. En 't doel is
niet alleen, dat ik hun het boerenbe
drijf zal leeren. Je begrijpt, dat ik een
zoodanige verantwoordelijkheid niet
licht kan opnemen, en dat ik van dege
nen hier in Silverdale, voor wie even
groote belangen als voor mij op 't spel
staan, medewerking verwacht."
„Heeft u me ooit iets zien doen, dat die
belangen in gevaar bracht?" vroeg
Witham.
„Neen", antwoordde Colonel Barring
ton kort en bondig.
„En na het gebeurde heeft Miss Bar
rington me uit eigen, vrijen wil en
u kent haar oordeel, dat bijna altijd
juist is weer gevraagd, op de Gran-
De commissie schat de meerdere kosten,
ontstaan door het dorschen met hand
kracht op 80 pet. per 100 kg graan en
daar een flinke arbeider ongeveer 700
kg tarwe zal kunnen dorschen, zal een
bijpassing op het loon der abeiders noo-
dig zijn van 5.60 per week. Wanneer
slechts 20 pet. van den geheelen tarwe-
i voorraad in Oostelijk Zeeuwsch-Vlaan-
deren door handkracht wordt uitge
voerd, zal dat reeds arbeid beteekenen
voor meer dan 700 arbeiders gedurende
10 weken.
De minister heeft inzake bovenstaand
verzoek thans het oordeel gevraagd van
de landbouworganisaties en van de
landarbeidersbonden.
Mr, J. Moolenburgh, voorzitter der
V.V.V. alhier schrijft ons:
Nu sedert korten tijd in het bureau
van de Vereeniging voor Vreemdelingen
verkeer alhier een bijkantoor van het
Reisbureau Laagland, van Hengel en Co,,
N-V. is gevestigd, kan het zijn nut heb
ben om in het kort uiteen te zetten hoe
de V.V.V. alhier tot deze samenwerking
met een reisbureau is gekomen.
De V.V.V.'s, eertijds voornamelijk
dienende tot het geven van meer be
kendheid aan een plaats of streek, het
maken van propaganda daarvoor en het
verstrekken van inlichtingen omtrent
die plaats of streek, zijn, hoewel met be
houd van het bovenstaande karakter,
toen langzamerhand haar terrein gaan
uitbreiden. Deze uitbreiding is een ge
volg van de klaarblijkelijke wlenschen
van het publiek, dat zich tot een V.V.V.
richt. Het publiek is langzamerhand in
de bureelen der V.V.V.'s gaan zien het
centrale punt bij uitnemendheid yoor in
lichtingen, niet alleen omtrent binnen-
en buitenlandsche hotels en pensions,
maar ook omtrent reisgelegenheden en
wat daarmede verband houdt- Daarvan
daan wisselen de verschillende V.V.V.'s
(bijna alle aangesloten bij de Algemeene
Nederlandsche Vereeniging voor Vreem
delingenverkeer te 's Gravenhage) on
derling reeds lang haar uilgaven en pro-
pagandamater aal, terwijl buitenland
sche Verkeersbureaux dikwijls uit eigen
beweging hunne uitgaven aan de Neder
landsche V.V.V.'s toezenden.
Ieder zal begrijpen, dat een informa
tiebureau, hoe goed ook voorzien van
propagandamateriaal uit binnen- en
buitenland, niet alles in voorraad kan
hebben en niet alles kan weten. En toch
moet dit, wanneer men het publiek niet
een vergeefschen gang naar het infor
matiebureau wi laten maken.
Daarbij komt, dat bij het vragen van
inl chtingen aangaande buitenlandsche
steden, vanzelf de vraag komt, hoe deze
steden zijn te bereiken, wanneer tre.'
vliegmachine of boot vertrekken en te
slotte of op het bureau zelf een reisV
jet is te verkrijgen.
Men zal begrijpen, dat het derhalve
op een informatiebureau eener V.V.V.
herhaaldelijk voorkomt, dat men nood
gedwongen moet aniwoorden, dat de be
trokken vragen niet kunnen worden be
antwoord, en dat de verlangde ant
woorden op de gestelde vragen, de voor
zieningen in ter kenn's gebrachte be
hoeften, slechts door een reisbureau
kunnen worden gegeven, dat daarvoor
de gegevens en bet materiaal heeft.
Inlichtingenbureau en reisbureau zijn
zoo langzamerhand bij elkaar gaan be-
hooren en zij helpen elkaar over en weer
ten behoeve van hef publiek.
Is het daarom te verwonderen, dat de
V.V.V. alhièr, die reeds lang de behoef
te gevoelde om degenen, die zich tot
haar wendden vollediger in te lichten en
te kunnen verstrekken hetgeen zij ver-
ge te komen."
„Dat is waar, dat pleit voor je", zei
de Barrington. „Hetgeen mijn zuster
doet, is boven allen twijfel verheven."
„Dan moesten we het daar voor 't
oogenblik bij laten misschien dat al
les u naderhand duidelijker zal worden.
En nu de eigenlijke reden van mijn be.
lijk dubbel aanmatigend zult vinden. U
lijk dubbl aanmatigend zult vinden. U
heeft tarwe op latere levering verkocht
en nu heeft u moeilijkheden met inkoo-
pen?"
Met een grimmigen trek om den
mond keek Barrington den jongen man
aan. „In beide gevallen is je veronder-
Stelling correct."
Witham knikte'. „Toch sis het geen
nieuwsgierigheid, die me u dat vrageij
doet, sir, eerder het denkbeeld, waan
wijs of niet, dat mag u uitmaken, dat
ik hier ;in Silverdale de eenige ben, die
uw moeilijkheden begrijpen kan, en die
u misschien een weg eruit zou kunnen
aanwijzen. U bent van plan om met in-
koopen tot het allerlaatste oogenblik
te wachten, in de hoop dat de tarwe-
prijs zal zakken?"
Bij die laatste woorden werd het ge
zicht van Barrington heel zorgelijk; 't
duurde wel een paar minuten, voordat
hij, heel langzaam, antwoord gaf. „Fei
telijk zou ik die vraag als een imper
tinentie moeten negeeren,, maar mis
schien is antwoord geven beter. Ja, ik
hoop dat 't zoo gaan zal."
(Wordt vervolgd"
