TT ZEEUWSCH ZONDAGSBLAD w/mmmm ALS 'T NAJAAR IS. e. s*g*g AM DE PDOVIMCIALE ZEEUVSCHE MIDDELDUDGSCHE COUQAHTl 3 Nov. 1934 4. b Brommen. U r k RAADSELHOEKJE. voor ;leineren. 4, 7, 9, 4, 8 ligt in de prov. UIT WONDERLAND. ifor P mmirnÊÊÊgzm BRIEFGESCHRIEF JAN EN JEWANNES. OM OP TE LOSSEN. 3. Mand, land, zand, tand, hand. bruin B r u m m e n zomer k e i n VOOR GROTEREN. 1. Wat voor motieven zijn het strekst En kan men duid'lijk zien Je kent ze 'k weet het zeker goed. Ze brachten je misschien Een heel eind van je huis vandaan En na een poos terug. Denk even na en zeg mij dan Het antwoord maar eens vlug 2. Als mijn eerste een bout of pin is en mijn tweede een rond voorwerp, welk visje is dan mijn geheel Vul deze 16 vakjes in met: 6A1Y2G3N2S1T1Z maar doe het zó, dat je van boven naar beneden en van links naar rechts leest: De wind blaast met een vaartje De gele blaad'ren af. Die houden van een pretje En zetten 't op een draf Ze lopen elkaar na soms En roepen: Pak me maar Doch met zo'n blad te pakken, Ben je één-twee-drie niet klaar En 't stoute windje lacht nu, Wie het probeert, heus uit De wind houdt van een grapje, Hij is een echte guit OPLOSSINGEN DER RAADSEL." UIT 'T VORIGE NUMMER. VOOR GROTERENu 1. Kabeljauw. Wak, Lek, lauw, bel, kwal, ja. Kar, pers; karpers, 3, Een naald en een draad, 4. Jaap Brand, win al dit touw netjes op (Dwina). Tante, Anna is nergens te vin den (Aisne). Wij hebben Hilda en Do nauwe lijks goedendag kunnen zeg gen. (Donau). Heeft Jan je menigmaal ge waarschuwd of niet (Njemen en Aar). 1. De pauw, want die heeft in elke staartveer een oog. 2. Lood Lekkerkerk rein heks taak gier grof klok rest bark berk lo rij timmermansgereedschap 2o een meisjesnaam. 3o een gewas; maar ook een drank. 4o iemand, die bij een ander op bezoek is. 4. Mijn geheel wordt met 10 let ters geschreven en noemt een plaats in de provincie Gronin gen. Het 1, 9, 4, 8, 9, 10 is een lucht streek. Een 4, 5, 6, 7, 9, 3 wordt aan de voet gedragen. 1, 2, 9, 4 is een meisjesnaam. Een 4, 9, 2, 10 is een ander woord voor teken. Utrecht. 6, 9, 2, 3 is een jongensnaam. VOOR KLEINEREN. Een tijger 't was een kiekje waard Nam een verfrissend bad En spartelde, net als een mens, Heel vergenoegd in 't nat. VI. koe verstond de naaikunst best En naaid' op een machien Wat had ik 'n naaiend koetje toch Dol-, dolgraag willen zien X. 't Is jammer, maar dat Wonder land Ligt heel ver hier vandaan, Al kun je nog zo lopen, 't is Te ver om heen te gaan XI. Bekijk daarom de plaatjes goed Ik laat ze je graag zien. Misschien.kom je er later nog Eens met een vliegqiachien Twee leeuwen in een kapsalon, Die hadden elk een schaar En knipten van familie Leeuw Heel keurig net het haar. III. Een pelikaan met grote bek, Die gaapte, 't Was een klucht Hij keek uit naar zijn naamgenoot Daar boven in de lucht. VII. Een groot kameel, die wiegde heus Een kleuter op zijn rug, Hij deed het heel geregeld, niet Te langzaam of te vlug Een chimpansé, zeer muzikaal, Die speelde mooi viool, En aapjes gingen als bij ons 't Was negen uur naar school. VIII. En een giraf met lange hals, Die maalde koffie gauw, Dacht vast; Een kopje van dat vocht Smaakt lekker in de kou Een beer had aeen kokspakje aan, De muts stond hem wat goed Hij kookte, bakte, braadde en.... 't Smaakt' alles lekker zoet. i. Ik hoorde van een wonderland, Het is een eind van hier Daar dronk een dikke olifant Een lekker potje bier. II. 1. Verborgen dieren. Wij hebben lom Jaap al in geen half jaar gezien (2) Heb je bij van den Bosch olie besteld (2) Ik vond een leeg ei, toen ik in het nest keek. Wij vroegen nog Ans te spreken, maar zij was uit. 2. Welke roofvogel vindt men in Overijsel, als men hem een andere kop geeft 3. Wat heeft een voet, maar zon der tenen En zie je altijd zonder benen? Het lijkt wat vreemd, maar 't is toch waar. Zeg 't antwoord van het raadsel maar 4. Welke zeeheld noemt een ge deelte van een geweer goi "1 rf CO <0 t- - - vj ui D 5' - l 00. i rt- B i Het Leven een Strijd. Het behoeft ons geenszins te verwonderen, dat onder de vele lijf- en wapenspreuken, die in ons land en daar buiten worden ge voerd, er één is, welke/ het leven vergelijkt met een strijd. Het oude Fransche geslacht der Beaumar- chais heeft in zijn wapen de woor den: Ma vie est un combat. Trou wens dat was het van P. A. ba ren de Beaumarchais zeker Hij had al een heel avontuurlijk leven en hij was het, die deze spreuk het eerst bezigde. Eigenlijk is dat ook onjuist. Goed beschouwd is deze spreuk niets dan plaggiaat. Voor hem werd het ook door anderen gezegd na hem in verschillende variaties gehoord en in onze moeilijke dagen kan men er zeker van wezen, dat er heel wat men- schen zuchtende bedenken, dat het leven op dit ondermaansche 'n strijd is. De Oud-Testamentische lijder Job klaagt reeds: Heeft niet de mensch een strijd op aarde De Romeinsche wijsgeer Seneca zegt het ook reeds in één van zijn brie ven: vivere militare est het le ven is strijden. En de woorden Ma vie est un combat kan men woordelijk zóó vinden bi) Voltai re. Maar wat doet het er eigenlijk toe, door wie al en wanneer en in welke hoogdravende of doodeen voudige woorden deze waarheid omtrent het menschenleven ge zegd werd. Hoofdzaak is, dat het een waarheid is, die ieder om zoo te zeggen aan den lijve ondervindt, want Goethe heeft het zoo duide lijk gezegd: „Dieser 1st ein Mensch gewesen, Und das heisst ein Kampfer sein. Het is een heele strijd om het leven vaak, wanneer een men- schenkind geboren zal worden. Het is een heele strijd vaak, eer hij voor goed de oogen kan slui ten. We spreken immers van den doodstrijd. En wat tusschen deze twee ligt is niet zelden één lange strijd. Maar denkt iemand misschien: ik ken toch menschen, wier leven zoo glad en zoo kalm is als de vij- verspiegel op een bladstillen zo merdag. Dié menschen hebben dan toch maar geen strijd gekend! Dan moet ge daarbij mijn leven eens vergelijken Wie zijt gij, dat ge over het leven van anderen gaat oordeelen Wat zien we We kijken door een sleutelgat en zien maar een heel klein deel van wat achter de gesloten deur ge schiedt. Wie weet niet, dat we niet zijn zooals de vreemde, zelfs de goede bekende, vaak zelfs zoo als de naaste verwanten ons zien. De uiterlijke strijd, die om het bestaan, voor zoowelen in onze dagen zoo bitter en zoo hard ja, daarvan kunnen ook ouderen getuigen zijn; erover meespreken. Maar onze innerlijke strijd wie kent dien. Wie weet daarvan af, dat en hoe we te vechten hebben tegen wat binnen in ons zelf is, te gen dat, wat Guido Gezelle aldus formuleert: Mijn hert is boos en schuldig. Wij vonnissen den mensch, die viel, eenmaal mis schien en we spraken ons veroor- deelend vonnis uit maar wie weet, hoevele malen diezelfde mensch gestreden heeft tegen het zelfde kwaad en de overwinning behaalde. Toen was er niemand om hem geluk te wenschen met zijn overwinning. Omdat niemand iets wist van den strijd, dien hij gevoerd had. Daarom wat weten wij van anderen innerlijken strijd. Niets. We zien maar door een sleutelgat. In het gevecht van man tegen man strijden allen. Mede, omdat allen strijden. Als één wijkt zullen ook anderen wijken. Zoo ook in den levenstrijd. We strijden allen, omdat allen strijden. Maar daaruit volgt dan ook, dat wij elkaar moe ten helpen. Dat kan men nemen in een kleinen kring men kan den kring zuiver nemen tot groep, tot organisatie. Men kan nog verder gaan: nationaal en internationaal. Maar elkander helpen moeten we; hoe de hulp, die wij bieden dan ook zijn mag. Doch het is ieders hoogste plicht om een strijder te helpen, juist, omdat hij zelf strijdt Omdat hij ervaren heeft en nog dagelijks ervaart, wat het is te moeten strijden. Dat geldt zoowel van den dage- lijkschen strijd om het bestaan als van den innerlijken strifd om het goede in ons leven te doen over winnen en het kwade te bestrij den. Ook deze strijd vloeit voort uit de reeds geciteerde gedachte van Goethe, dat een mensch een strijder is, omdat hij een mensch is. En indien wij op onzen weg iemand ontmoeten, wie dan ook en hoe dan ook, die met moeite strijdt; die bijna strijdensmoe is, zoodat hij wel zou willen wijken buiten alle gevaar, dan zullen we er goed aan doen hem en onszelf te herinneren aan de waarheid, dat een mensch strijden moet, om dat hij een mensch is; dat daarom het leven een strijd wezen moet en dat hij tenslotte gekroond wordt, die recht en dapper heeft gestreden. J. Nagel. TUSSCHEN Middelburg, Nov. 1934. Goeie vriend Jan J' ao 't er over, dat d' offesie- ren, as ze mi pensioen gae, een oógere rang kriege. Daer eit 'n sur- zant mien de reden van gezeid. Kiek, Jan, da bin gepensionneerde, die nog nie de jaeren om uut den dienst te gaen. En as noe de nood an de man komt, dan kun die men schen wir in dienst gae. En om j'er noe 'n bitje voo te zurregan, dat ulder vroegere minderen dan ulder nie eêlemaele boven 't oód gegroeid zouwe zien, oöre z'n bifje oöger gezet bie ulder ontslag, begriep je. Mè dae steke ze gin cent meer deur in ulder zak, Jan, maek je mè nie ongerust. Noe begriep je wè, dat je verg'liekien- ge mit 'n avvekaot nie opgaet. Da van dat kaemerlid is wel 'n bitje racr. Die man is eigentlijk nooi! uut den dienst gegae. mei ie oefde nie mi te dienen en noe ei jie g'liek, dat 'n mi verjaeren ao roer oóger kwam. Mè zoö ies kan noe mit andere offesieren nie meer, oor. Die man eit daevoo ook geen trektement. En as die man d'r noe z'n aordigeid in eit om ieder jaer is één dag mi z'n mooie pak te proen ken, laet 'n dan toch doe, Jan. Wat die schilders angaet, bliek 't wè, dat jie m'n brief mè slecht leest, wan 'k ao 't over zukke, die schilderiën maeke. Die broer van joe is ook een goeien om booschappen te doen, zeit. Beterschap mit je schoonzus ter Kao. Bluuf ze vor eerst mer 'n bitje uut de wegt, oor. Over da vliegen mit den Uiver za 'k je noe mè nie schrieve, a bin me d'er anders toch nog vol van, Jan. A 'k 't dee, zou 't er vee op liekene, as of 'k docht, dat julder nie nae de raodio geluusterd aode, of dat je in seheel gin kranten lae- ze. Mè 'k moe je toch schrieve, dat wulder vonde, dat die meneer Co- lijn vreêd angenaem gesproken eit mit die bemannieng. 't Was eêl mooi, omdat 't zó eenvoudig was, 't was ontroerend, omdat 'n zei, wa z'n art 'm ingaf. Vor ons staet 't vast, dat de goeie man nie an ders gesproken ao, as die vier mannen z'n eige joengers waere. Biezonder ontroerend kloenk noe ook 't Wilellemus. Dat lied van el lende en vrome berustienge van 1568, mè dat 4 jaer laeter een overwinniengssallem wier en bleef, moch weer klienke, noe dat Ne derlanders mi zoövee moed en be leid 'n overwinnienge bevochten aode. Het vaesje, dat wè meer as 100 jaer gelee op het stoomschip ge- maekt wier en vreêd overdreven was, past noe op den Uiver beter, 'k Bedoele: Het nadert, neen, het stuift in [onbedwongen vaart. De meeuw voorbij, die schuw op ['t nieuw verschijnsel staart. Je zü wè begrepen dat er vee van Endrik bie is. Weet je, wae 'k vreêd 'n ekel an Jan Da sommigste Middel burgers buten de stad koope of ier van vreemde kooplui, wat ei gentlijk 't zelfde is, terwiele da ze 't net zó goed van Middelburgers kunne bekomme. Flee weke sprak 'k 'n meneer, die ao 'n man an z'n deure g'aod mi lappen voo pak ken. Ie ao 'n eêlen berg mi kaar- jes van menschen, die van 'm ge- kocht aode. Die man wou drie mooie, goeie lappen vor 100 gul den gee. Mè die meneer gieng d'er nie op in. Ie docht in eenst an da vaesje van vaoder Kas: Weet, dat niet alle dingh in huys [en dient gebroght, Al wat men niet en hoeft, is [altijt duyr gekocht. Wie eit er noe toch werentig drie pakken g'liek noódig, Jan. Mer omdat die man, zooas 'n zei, zó vreêd verlegen was om centen, wou 'n werentig ook wè twee pakken voo 50 gulden gee. Mè da kon die man eêlemaele nie over z'n geweten kriege: ie wou die kóópman nie voo ruum 16 gulden benaedeêle in z'n verlegeneid. Dat die koopman 'm eerst 8 gulden te vee gevrogen ao vor 'n lap, docht die goeie meneer eêlemaele nie, 'k Was zelf zuver blie, dat die me neer niks gekocht ao. M' aode 't lest over da vele lee- ren van d' ankommende joengers en meisen. En as 't noe goed is, moete die tuus werentig nog vee meer leere as op schole. Noe za 'k de goeie nie te nae komme, oór, mè 'k twufele toch, of z' in dezen wel aol doe, wa ze moete doe. 'k Oórde, dat er tegenwoordig nog a vee van die joengers 's aevens mit 'n meisje alleênig is 'n endje gae kuire. Noe kan 'k best g'loove, da ze dan wel is over de scholen zul le praote, mè 'k vreêze toch, dat aol ulder saemensprekiengen nie toe vermeêrderienge van rechte kennisse za zien. Jan, da 's een kwaed, wan vaoder Kas schreef toch nae waereid: 't Is dwaasheyt als de jeugt [ontrent haar boecken vrijt, Dat is ontydig werek, dan is het [leerens tijt. En omdat wulder zelf geen kóren te velde kun me gemak kelijk op da kwaed wieze. Laete me dat daerom doe, op ope, da vaoders en meêsters zü begriepe, da z' ier een plicht te vervullen Een Gallio's oudienge zou ier eêl ongepast zien. En noe za je me- schien wè zeie, waerom sluut noe toch dien Jewannes de moeders uut. Kiek, Jan, da doen 'k mit op zet, wan dat doet de wet eigentlijk ook, wan in artikel 355 van 't bur- regerlijk wetboek staet, dat de vaoder d' ouderlijke macht alleê nig uutoefent en uut 't volgende artikel büekt dudelijk, dat 'n aoTe zeggenschap in d' opvoedienge van z'n guus eit. Mer a schaekele die artikels de moeder uut, me weet eêl wel, da ze juust in d' op voedienge vee te zeien eit en ze ker 't meeSte doet en da vin 'k eêl goed, mè daerom oórt 't nae mien meênienge oog tied, dat die wet an de moeder d' eêre geeft, die ze toekomt. 'k Gieng lest over d' Eêregracht, toen aol die joengers en meisen, die voo 't onderwies klaergemaekt

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1934 | | pagina 9