VIM
DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEIL»,
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRUDAG 2 NOVEMBER 1934. No. 259.
MIDDELBURG»
H°O^lt00^ VOOR TEGELS STEEDS ¥IM
pCltlJF EN NOOIT EEN GEWOON SCHUURHIDDEl!
.m
HBF
Dc vlootbesprekingen te Lon
den. Nog niet het minste re
sultaat bereikt. Japan houdt
het pariteitsbeen stiff. Ook
kruiserbouw.
De vlootbesprekingen te Londen, ter
voorbereiding van de vlootconferentie
in 1935, hebben tot dusver nog niet het
geringste resultaat opgeleverd. Niemand
zal zich daar echter over verbazen. De
verwachtingen waren, toen de bespre'
pende omstandigheden waarin de diver
se partijen verkeeren, beschouwt de een
als verdedigingsmiddel wat de ander tot
de offensieve wapenen rekent.
Aan verschillen van meening dus geen
gebrek. In 't algemeen kan men er dit
van zeggen: de mogendheden willen al-
overigens geen gebrek aan ver- lemaal wel bezuinigen; maar dan op die
schil van meening. Italië en categorieën, waaraan ze zelf het minste
Frankrijk hakketakken over behoefte meenen te hebben. En aange
zien, die behoeften bij den een heel an
ders zijn dan bij den ander, komt men
geen stap verder.
We hebben in bovenstaande ook
Frankrijk en Italië genoemd. Dezen ne
men weliswaar niet officieel aan de be
sprekingen deel, doch hun standpunten
zijn bekend en gooien wel degelijk ge
kingen begonnen, allesbehalve hoog ge- -wicht in de schaal.
spannen. In tegendeel, men verwachtte
er heel heel weinig van. En de praktijk
heeft tot nu toe bewezen, dat dat goed
gezien was.
De strijd gaat natuurlijk vooral over
de door Japan geëischte pariteit. De Ja-
pansche regeering wil een even sterke
vloot als Amerika en Engeland, doch
daar hebben Amerika en Engeland geen
ooren naar. De momenteel bestaande
verhouding 5:5:3, zouden ze misschien
wel willen wijzigen in 5:5:4, doch dan
moet het ook uit zijn.
Het schijnt, dat de onderhandelingen
zeer inspannend zijn geweest, want eer
gisteren kon de Amerikaansche verte
genwoordiger Norman Davis niet meer.
Hij moest een dag rust hebben wegens
oververmoeidheid. Dat was een veeg
teeken. De Amerikanen hebben gedacht,
dat ze de Japanners tenslotte wel tot
inbinden zouden weten te bewegen. Als
ze maar lang genoeg volhielden. Het
schijnt echter, dat de Japanners taaie
kerels zijn en hun tegenstanders, als het
moet, van de sokken weten te praten.
Met dat al verkeert men nu blijkbaar op
't doode punt en 't zal een heele toer
worden daaroverheen te komen. Als de
Japanners stokstijf op hun pariteitseisch
blijven staan, valt er verder niet veel
meer te bespreken. Geen prettige situ
atie is dit, al heeft men dan nog de tijd,
om de dingen voor de zooveelste maal
nader onder oogen te zien. De vlootcon-
ferentie-1935 ligt nog een heel eind in
't verschiet.
Intusschen, al kwam men spoedig over i
't doode punt der pariteit heen, dan zou j
er nog niet zoo heel veel reden zijn, om J tj -r j v rj \r~
veel hoop te koesteren. Er liggen nog 1 Het, Tweede Kamerlid Vervoom el-
wel een stuk of wat struikelblokken J f onlan^s eetli^e 7ra^ in"
j ter van economische zaken over den ïn-
7™A tg fTÏ C7rr1S'i ™er van buitenlandse}! blikfruit, dat het
ee „Tnv I n 'W,, Nederlandsche fruit een zeer groote con-
derling over tal van dingen hevig oneens i
geworden. Op de eerste plaats wat de purrentie .z°u aan^e+n/
maximum-tonnenmaat voor kruisers be- D® m:nist®r he?ft thans o m' het VOt"
gende geantwoord:
Met betrekking tot den invoer van
Onderling zijn Frankrijk en Italië trou
wens ook weer een beetje aan 't hakke
takken geslagen. Italië heeft dezer da
gen de kiel gelegd voor een paar dread
noughts van maar eventjes 35.000 ton.
In Frankrijk is men daar nogal van ge
schrokken. Het grootste Fransche slag
schip de „Dunquerque", dat nog op sta
pel staat, meet n.l. maar 26.000 ton. De
Franschen hebben nu de Italianen doen
weten, dat ze genoodzaakt zullen zijn,
om ook van die monsters van 35.000 ton
te maken als de Italianen hun plan wer
kelijk volvoeren. Misschien is dit, wat
men in Italië gewild heeft, n.l. onderhan
delingen over deze aangelegenheid uit
lokken en dan zich voor een kleinere
tonnenmaat bereid laten vinden tegen
concessies op ander gebied. De Fran
schen hebben er n.l., als 't hun niet per
sé noodig lijkt, niet veel trek in, van die
groote schepen te bouwen. Ze zullen
er dus allicht wat voor over hebben, om
daaraan te ontkomen. Laat men hopen,
dat de Franschen en Italianen mekaar
ten deze zullen vinden. Een vlootbouw-
wedstrijd zou de pas ontloken toenade
ring niet anders dan groote schade kun
nen berokkenen.
DE INVOER VAN BLIKFRUIT.
De minister acht strengere maat
regelen niet urgent.
treft, die Amerika groot wil hebben
10.000 ton en Engeland klein 7000!
ton omdat Engeland van die schepen vruchten in blik moge de ondergetee
i j 1 ci t ii Iron/io nnmorlrön nat r\c>7o in rlP* 1'RD
er veel noodig heeft om zijn handelsrou
tes te beschermen, en het dan wat erg
duur zou uitkomen, indien dat allemaal
10.000 ton kruisers zouden moeten zijn.
In deze zaak staat Japan achter Enge
kende opmerken, dat deze in de jaren,
voorafgaande aan 1933 sterk is toege
nomen, wat mede een motief is geweest
deze artikelen onder het invoer-mono-
polie van de Nederlandsche Groenten-
T7 vuilr-onlrol o to nroTlitori
Import October 1933September 1934
3,206,000 kg.
Er is derhalve reeds een sterke ver
mindering van den invoer wat nog ster
ker zou uitkomen, als men den invloed
van bovengenoemde gecontracteerde
partijen in 1933 zou uitschakelen en de
vergelijking maakte tusschen de tweede
helft van de seizoenen.
Hoewel het niet juist zou zijn den
achteruitgang van den invoer uitsluitend
aan de werking van het monopolie toe te
schrijven, acht de minister dezen terug
gang van dien aard, dat een nog sterker
beperking van den invoer door conün-
genteering of door hoogere heffingen
voor het oogenb ik niet in aanmerking
komt.
DE REVOLUTIONNAIRE
VOLKSVERTEGENWOORDIGERS.
De regeering overweegt een
herziening van de Grondwet.
De regeering deelt in haar memorie
van antwoord op de algemeene beschou
wingen van de Tweede Kamer over de
Rijksbegrooting voor 1935 mede, van
oordeel te zijn, dat zonder wijziging van
de Grondwet een bevredigende oplos
sing van het vraagstuk der révolutkai-
naire volksvertegenwoordigers (maatre
gelen tegen het optreden vqfcdeze men-
schen in de vergaderingen crer Tweede
Kamer etc.) niet is te bereiken. Zij over
weegt, of en in hoeverre het noodig of
gewenscht is, een herziening van de
Grondwet op bepaalde onderdeelen
voor te bereiden.
Blijkt inmiddels een tijdelijke nood
voorziening dringend, dan zal de regee
ring daartoe overgaan.
DE ONDERGANG VAN DE
PANDERJAGER
Hoe het ongeluk zich precies
heeft toegedragen.
Het Hbl. heeft een onderhoud gehad
met den K.L.M.-piloot Soer, die Don
derdag met de „Kwartel" uit Indië te
Amsterdam arriveerde. De heer Soer
had te Allahabad de verbrande Pander
jager zien liggen en met Geysendorffer
gesproken. Hij wist precies te vertellen,
hoe het ongeluk met dit vliegtuig zich
had toegedragen.
De „Pander" stond in den Z.O. van 't
vliegveld, vertelde Soer en Geys zou
zóó starten dat Hij geen last kon hebben
van de boomen, die zich nu achter hem
bevonden. De tractor, die het zoeklicht
trok (Soer legde even uit dat het zoek
licht op een wagen stond, die weer ge
trokken werd door een tractor), stond
achter hem in den hoek, Geysendorffer
had gezegd, dat hij het licht niet noodig
had en taxiede dus rustig naar den an
deren kant van het veld, om vandaar de
lucht in te gaan.
Maar op hetzelfde oogenblik ging die
Vfent met zijn tractor naar het midden
van het veld met gedoofd zoeklicht, al-
land en desgelijks doen Frankrijk en Ita- en Fruitcentrale te brengen.
dus Soer. In plaats van kalmpjes langs
den kant van het terrein naar zijn stand
plaats terug te keeren, stak die Britsch-
Indische chauffeur, die overigens, naar
ik van den chef van het vliegveld hoor
de, altijd goed zijn plicht heeft gedaan
en nooit stomme dingen deed, dwars
over. Geys zag niets, want het zoeklicht
was gedoofd. Maar toen hij vol gas gaf
en de machine juist naar boven wilde
trekken, keek hij in de koplampen van
de auto. Geys zag geen anderen weg,
dan zoo mogelijk het toestel over den
tractor heen te trekken. Het was on
mogelijk. Hij „piekte" de lorry en met
een stond de boot in lichtelaaie. Gey
sendorffer vermoedt, dat de benzine
tank onmiddellijk gebarsten is en dat
daardoor natuurlijk brand is ontstaan.
Een lange streep op het vliegveld gaf
den weg aan die de Panderjager had af
gelegd.
~t En hoe is het nu mogelijk, dat de
inzittenden aan het gevaar zijn ont
snapt
Dat zal ik u zeggen. Geysendorffer
Asjes en Pronk hebben het geluk gehad,
dat de linkermotor vol toeren even is
blijven doordraaien. De schroefwind van
dezen motor zorgde ervoor, dat de
vlammen naar beneden sloegen. Overi
gens en dat hebt u al in de krant ge
zet wist de bemanning zelf niet pre
cies hoe ze eruit gekropen is. Nu dan,
die schroefwind maakte het mogelijk
dat zij konden passeeren, maar bij alle
ongeluk had de bemanning nog dit ge
luk, dat de Pander niet over den kop is
geslagen, wat heel gemakkelijk had kun
nen gebeuren. In dat geval zouden Gey
sendorffer en zijn metgezellen het er
nooit levend hebben afgebracht.
„Ik snap zelf niet hoe ik eruit kwam",
had Geysendorffer tegen Soer gezegd.
„In een wip stonden we op het veld. As
jes is nog zoo koelbloedig geweest om
den Britsch-Indischen chauffeur, die lee-
lijk in de knel zat en zwaar gewond was,
uit de wrakstukken van auto en vlieg
tuig weg te halen. Daarbij heeft Asjes
zijn hand verbrand, maar overigens
heeft niemand van de bemanning ook
maar eenige verwonding opgeloopen".
Maar hoe heeft de Britsch-Indische
chauffeur nu dwars het veld kunnen
oversteken vragen we.
Ik hoorde van den chef van het
vliegveld, antwoordt Soer, dat er be
vel was gegeven het zoeklicht te doo-
ven. De man moet hierdoor in de ver
onderstelling zijn gekomen, dat Geysen
dorffer nog niet zou starten en dus nam
hij den koristen weg terug.
STIJGENDE WERKLOOSHEID.
Blijkens mededeeling van den direc
teur van den Rijksdienst der werkloos
heidsverzekering en arbeidsbemiddeling
waren in de week van 8 tot 13 Oct. j.I.
bij de organen der openbare arbeidsbe
middeling 19.000 werkzoekenden meer
ingeschreven dan gedurende dezelfde pe
riode van het vorige jaar.
Bij de Staten-Generaal is inge
diend een wetsontwerp tot het terug
brengen van de jachtrente, met ingang
van 1 Januari 1935, tot 4 pet. 's jaars,
evenals de rente, welke het rijk aan de
rechthebbenden op schadeloosstelling
betaalt.
De heer Weitkamp heeft aan den
minister van sociale zaken de volgende
vragen gesteld:
1. Is het den minister bekend, dat
vele kleine landbouwers of semi-land-
arbeiders, die met steun der landarbei-
derswet een ontginningsboerderijtje ver
kregen, thans in zeer moeilijke omstan
digheden verkeeren, en aangezien zij de
rente niet op tijd kunnen aanzuiveren,
met gerechtelijke inbeslagneming van
hun, vaak na jaren langen zwaren ar
beid verkregen, kleine bezit worden be
dreigd
2. Zoo ja, wil dan de minister het zoo
leiden, dat voor oppassende, buiten hun
schuld in financieele zwarigheden ge
raakte menschen, als boven bedoeld,
executie voorloopig worde opgeschort?
VERKEERSONGELUKKEN.
Een der hoeken, die gevaar voor het
verkeer opleveren, is en blijft de hoek
St. PietrestraatGiststraat. Dit is ook
gisteren weer gebleken. Om ongeveer
half vier, reed de handelsreiziger I. de
J. uit Nijmegen, die reeds tal van jaren
geregeld hier komt, met zijn auto zeer
kalm uit de richting Balans naar de
Korte Delft. Uit de Giststraat kwam
plotseling de onderwijzer F. K. uit Bres-
kens met vrij groote snelheid per rijwiel.
Hij wilde klaarblijkelijk de Gistpoort in
rijden. Toen de autobestuurder den wiel
rijder gewaar werd, stopte hij onmid
dellijk, doch hij kon niet voorkomen,
dat K. tegen zijn linker spatbord aan
reed en op den grond sloeg, waar hij
bewusteloos bleef liggen. De man werd
binnengedragen bij een der omwonen
den, waar spoedig medische hulp aan
wezig was. De dokter constateerde een
lichte hersenschudding en achtte over
brenging naar het Gasthuis gewenscht.
De automobilist was zeer onder den
indruk van het gebeurde. Hij reed, zoo
als wij konden vaststellen behoorlijk
rechts van de straat. De politie maakte
van neen en ander procesverbaal op.
Een andere aanrijding had plaats in
de Noordstraat, daar reed een auto uit
Zuid-Holland rechts in de richting van
de Markt, terwijl daar ook een bakkers
knecht met zijn rijwiel aan de hand
lië het. Wat de duikbooten betreft, groe-
peeren de mogendheden zich weer an
ders; Engeland en Amerika willen die
afschaffen, maar Japan en Frankrijk wil
len daar niet van weten. Indien ze dan
toch gehandhaafd blijven, wil Amerika
echter het recht hebben om zoo groot
mogelijke duikbooten te hebben, maar de
anderen willen een maximum maat van
600 ton om te doen uitkomen, dat de
duikbooten alleen voor verdediging die
nen. Wat het beginsel „verdediging" be
treft, is men het echter ook lang niet
eens. Gezien de oude zinspreuk, dat de
beste verdediging in den aanval ligt
welke spreuk tegenwoordig, met de
snelle vernietigingsmiddelen waarover
men beschikt, nog meer beteekenis dan
vroeger heeft en de totaal uiteenloo-
door H. BINDLOSS.
75).
,,'t Is al verschrikkelijk laat", zeide
ze, „maar dat is de schuld van Pluto-
Geen twee minuten nadat ik bij de Mac-
donaids weggegaan was, werd hij kreu
pel en ik wist dat Macdonald erop staan
zou om me thuis te brengen, als ik te
ruggegaan was om een ander paard, en
ik was juist weggeslipt toen hij in de
korenschuur was. Ik kan de brug
over?
„N'et te paard", antwoordde Witham.
„De planken tusschen de* balken liggen
hier en daar nog los, maar als 't je niet
kan schelen om te wachten breng ik
eerst je paard naar den anderen kant en
dan help ik jou".
Hij moest even lachen; wat vielen die
woorden u:t den toon, wat klonken ze
onbeduidend, vergeleken bij de uitwer
king, die haar plotseling verschijnen op
hem gehad had.
Het jonge meisje keek hem echter vra
gend aan.
„Neen, dat doe ik n'et", zeide ze
„Ik zou over de oude brug gekomen
zijn, als Allardyce me niet verteld had,
dat jij hem vanmiddag over deze had
laten rijden."
Ja... even aarzelde hij.-, „maar toen
was het daglicht..."
Dit is geschied in September 1933. Dat j
dientengevolge de invoer niet onmiddel- j
lijk sterk verminderde, kan worden toe- j
geschreven aan het feit, dat de instelling j
van het monopolie voor den handel vrij
onverwacht kwam, toen de importeurs
reeds voor 'groote hoeveelheden con
tracten op de basis van den import ge
durende 19321933 hadden afgesloten,
welke door hen zijn nagekomen ondanks
de invoering van de monopolieheffing.
Het importseizoen begint in October.
Voor het trekken van conclusies dienen
derhalve de laatste twee seizoenen Ie
worden vergeleken.
Dit doende, krijgt men het volgende
beeld:
Import October 1932September 1933
4,605,000 kg.
Maud Barrington begon te lachen;
zijn gezicht was in het heldere maan
licht zichtbaar en door den bezorgden
trek in zijn oogen had ze de aarzeling
in zijn woorden begrepen. „Is dat alles?
Nu is het maanlicht."
„Neen, dat is het niet", zeide Witham
nu beslist, „maar een volledige uitleg
is niet altijd goed, dikwijls zeg je te veel
zal ik je even helpen met afstijgen
Maud stak hem haar beide handen
toe; een oogenblik later, toen hij zonder
een woord te zeggen het paard bij den
teugel nam en met het dier de brug
overging, bleef ze hem met een eigen
aardige uitdrukking in haar oogen staan
nakijken. Van nietszeggende compli
mentjes hield ze niet, maar met dezen
man was het iets anders. Dikwijls was
het niet alleen haar nieuwsgierigheid
geweest, die ze door zijn ijzeren zelf
bedwang geprikkeld geweten had en
ofschoon ze wist, dat een poging om te
ontdekken, wat hij zoo zorgvuldig ver
borgen hield, ook haar gevaarlijke zijde
had, was de verleiding haar zoo nu en
dan toch te sterk.
Na een minuut of vijf kwam hij met
een ernstig, strak gezicht bij haar te
rug.
„Nu is het jouw beurt. Geef me je
hand maar", zeide hij.
Maud stak haar hand naar hem uit.
Als een trilling door al haar zenuwen
voelde ze de aanraking van zijn krach
tige, eeltige vingers tegen de zachte
warme palm van haar hand. In plot-
j selinge ongerustheid, dat hij iets van
i haar emotie bemerkt mocht hebben,
Vermijdt het eindeloze wrijven en schuren, dat de te reini-'
gen voorwerpen vernielt en U zelf vermoeit. Gebruik het
ongeëvenaarde VIM, omdat het een dubbele werking heeft.
VIM is heel wat anders dan gewone, scherpe reinigings
middelen, waarvan de werking berust op hard schuren.
VIM bezit twee bijzondere bestanddelen. Het ene maakt
het vuil los en het andere stelt U in staat om het ge.
makkelijk weg te wrijven. Daarom de enorme hulp,
die VIM U biedt
NU 15 CTS.VOOR DE STANDAARDBUS EN 27/2 CTS.VÖ0R D
(Ingez. Med.)
keek ze naar hem op; ze zag een be
weging van zijn hoofd, of hij haar aan
wilde kijken toen, in een plotseling
zich-beheerschen, keek hij recht voor
zich uit. Het volgende oogenblik, ter
wijl het leek, of de berkenboomen aan
weerszijden opeens wegvielen, ging 't
voetje voor voetje over de nog los-
ligende planken, die telkens, onver
wacht, verontrustend klepperden, voor
uit, tot ze aan het gedeelte kwam, waar
de brug de breede opening tusschen
de boomen, een donkeren gapenden af
grond, welke meer suggestief-beangsti-
gend werkte door den ijlen maanver-
lichten nevel, die er overheen hing,
overspande.
„Houd goed vast", zeide Witham mef
een stem die even schor klonk. „Je
bent toch niet angstig of niet dui
zelig?"
„Neen, natuurlijk niet," antwoordde
Maud luchtig; juist omdat hij zich ter
wille van haar ongerust maakte vond
zij het dubbel noodig om zich goed te
houden. Op hetzelfde oogenblik voelde
ze, dat zijn vingers zich met een pijn
lijk vasten greep om de hare sloten en
ofschoon ze niet gauw bang of zenuw
achtig was, voelde ze zijn krachtigen,
steun als iets heerlijk geruststellends
gedurende den tocht boven het ravijn,
met niets dan twee balken en wat
vastgetimmerde nlanken tusschen hen
en de gapende diepte onder hun voe
ten. Het was verwonderlijk, hoeveel
rust er van den man voor haar uit
ging, met hem naast zich zou ze lede
ren tocht durven wagen, de grootste
gevaren durven trotseer en. Maar hij!
Deelde hij haar gevoelens, was hij op
dit oogenblik even gelukkig als zij?
Tegelijk met de vraag kwam er een
verlangen in haar op, om het antwoord
te weten. En toen ze na een paar ge
vaarlijke minuten weer op een hecht-
getimmerd gedeelte gekomen waren,
werd dit verlangen zoo hevig, dat ze
besloot tot een list haar toevlucht te
nemen. Op een plek, waar het maan
licht tusschen twee hooge- boomtoppen
door als een zilveren driehoek op de
brug lag, liet ze een van haar hand
schoenen vallen, Witham bukte zich en
toen hij zich oprichtte, kon ze zijn ge
zicht ifi het witte licht duidelijk zien.
Ze zag de verlichting- in zijn oogen én
zonder zich rekenschap te geven van
v/at ze deed, bleef ze stilstaan en keek
hem met haar groote, donkere oog in
vol aan. Voor beiden was dat oogenblik
een openbaring; maar, al gaf die veel
zeggende blik van haar den man een
schok van geluk, hij wist, dat hij niet
toe mocht geven; met inspanning van
alle krachten wist hij zich te beheer-
schen.
„Ja", zeide hij zoo gewoon mogelijk.
„Ik ben blij, dat je veilig aan den over
kant bent."
Het meisje bcJon te lachen. ..Kom, fk
geloof n et, dat het gevaar zóó groot ge
weest is", -elde ze met een schouder
ophalen. „Maar vertel me nu eens wat
van ie brug. Ben ie dag en nacht erbij?
Ta", antwoordde Witham, „ik kam-
r>p-r Jan aan den overkant in een
ten! tusschen de hoornen. Je begnjpr,
zij moet klaar zijn vóór den oogst'
Het meisje begreep waarom hij dit
wenschelijk oordeelde, maar daar de
oogst een onderwerp was, dat door ber
sprek'ng bij verschillende gelegenheden,
niet veel meer geheimen voor haar be
zat, besloot ze zich niet zoo gemakke
lijk van de wijs te 'aten brengen.
„In een tent!" herhaalde ze, terwijl
ze langzaam verder liep. „Om er dag en
'nacht in te leven lijkt me dat niet een
ideale woongelegenheid, is t wel? En
wie kookt er voor je?"
Witham glimlachte licht-ironisch. „Aan
de ongerieflijkheid ben ik gewend en
wat 't koken betreft, dat kan ik zelf",
zeide hij. „Je moet niet vergeten, dat
voor een beginner hier in Canada een
tent de gewone hu:svesting is., toen ik
pas hier kwam heb ik zes maanden
achtereen erin gewoond op een diëet
van roggebrood, een soort van gekleur
de suiker, jij zult 't wel niet kennen
die drups genoemd wordt en ranzig
spek; ik was toen daglooner bij een man
op een „salaris" van tien dollars in de
maand. Op den duur wordt eiken dag
hetzelfde eten wel wat vervelend, maar
als je twaalf uren achtereen prairie
gebroken hebt, ben je zoo uitgehongerd,
dat je wel steenen zou kunnen eten
naderhand, toen ik voor mezelf be
gonnen was, toen was de toestand soms
nog minder gunstig; dikwijls heb ik
toen zelfs geen geld gehad om 't spek
te koopen."
T"""" (Wordt vervolgd.)
