DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van den DAG.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN ZATEKDAU u uliud&ü
1 m
Mensch en Maatschappij in
Nederland en Indië.
FINANCIEEL ECONOMISCH
WÈEKOVERZICHT.
HU. uui.
.idd,
iroor
izen
irie-
INE,
A.s.
dag,
[eer
aat,
SEL
[idd.
nip-
itels
r v.
1ST
om.
ïuis
Tel.
oes.
oer,
De strijd in de kerk in Duitsch-
land. Begrijpelijke aarzeling
van Hitier. Men heeft gees
ten opgeroepen, die zich nie^t
meer laten bezweren, Heit
anti-semitisme blijft ook een
groot gevaar vormen.
De binnenlandsche toestand van het
Derde Rijk trekt den laatsten tijd weer
sterk de aandacht door den strijd in de
Evangelische kerk. Een dag of wat ge
leden heeft men kunnen lezen, hoe de
oppositie besloten heeft zich af te schei
den en een afzonderlijk, van den staat
onafhankelijk kerkgenootschap te stich
ten. Tot dusver werd nog geen melding
gemaakt van tegenmaatregelen van re-
geeringswege. Dat is nogal merkwaar
dig, al loopt het parallel met het ver
schijnsel, dat de beëediging van de evan
gelische bisschoppen, die zich lieten ge
lijkschakelen, opnieuw is uitgesteld.
Donderdag had die beëediging door
Hitier zullen plaats vinden. Maar de
Leider kreeg, naar 't gerucht wil, net
voor dien tijd kiespijn en dus moest 't
overgaan
De Duitsche regeering schijnt te aar
zelen, schijnt 't niet aan te durven het
verzet van de oppositie nu maar eens
voor goed neer te trappen. Zij heeft er
varen, hoe hardnekkig dat verzet is.
Blijkbaar ziet ze de gevaren van al te
drastische maatregelen in. Breede pro-
testantsche kringen willen hun geloofs
leven nu eenmaal niet onder curateele
van den staat brengen. Het is duidelijk,
dat daar in wezen niet veel tegen te
doen valt. De mensch is in niets hard
nekkiger dan in geloofskwesties. Phi
lips II van Spanje heeft daaromtrent in
de Nederlanden eenige ervaring opge
daan. Hitier en zijn helpers kunnen
zich deze historie ten nutte maken,
door te gaan beseffen, dat uiterlijk ver
zet te breken valt (tijdelijk dan), maar
de geest niet.
Voor de ontwikkeling van het Derde
Rijk is deze zaak van groot belang. De
nationaal-socialistische leiders zelf den
ken er heel verschillend over. De
eenen willen de hardste maatregelen;
de anderen voelen meer voor toege
ven. Zoodoende zal elke beslissing-in
den een of anderen vorm als een splijt
zwam gaan werken. Of men kweekt
stil en gevaarlijk verzet bij een onder
drukte evangelische oppositie, of men
vormt twee kampen in eigen rijen. De
aarzeling van Hitler is daarom zeer
goed te begrijpen.
De regeering heeft dit natuurliik ge
heel en al aan zichzelf te wijten. Ze
had moeten voorzien, dat ze zich op
glibberige paden zou begeven, door zich
met het geloofsleven te bemoeien en
er dan af moeten blijven. De geesten,
die eenmaal waren opgeroepen, schij
nen zoon onthouding echter niet te
hebben toegestaan. Wellicht dient men
't geheele geval dus te beschouwen als
een noodzakelijk kwaad van het natio-
naal-socialisme. Evenals het anti-semi
tisme een noodzakelijk kwaad is geble
ken. Toen men er eenmaal mee bezig
was, ontdekte men, hoezeer men zich
zelf er schade door toebracht. Maar
toen was het te laat.
Ook over het anti-semitisme is het
laatste woord nog niet gezegd. Daar zit
Hitier evenzeer mee opgescheept als
met den strijd in de Evangelische kerk
(en met het conflict met Rome, dat nog
evenmin dichter bij een oplossing is ge
bracht). AI moge het juist zijn, dat in
de behandeling der Joden in Duitsch-
land sinds den beruchten boycot-Zon
dag van 1 April 1933 een zekere nei
ging tot matigheid te erkennen valt,
zoodat in verschillende beroepen het
percentage der Joden nog ver boven
de 1 pet. uitgaat en hier en daar zelfs
35 tot 40 pet. bedraagt; al moge het
juist ziin, dat Joden in groote concerns
nog leidende posities innemen, vele wa
renhuizen no<J onder Joodsche aanvoe
ring floteeren en in de groote steden
Joodsche winkels en firma's nog weinig
van een nationalen boycot bemerken;
een feit is toch, dat de antisemitische
strooming voortgaat, en dat het voor
vele Joden in Duitschland een zware
beproeving beteekent, het leven voort
te zetten. Tenminste voor die Joden,
die over meer karakter dan plooibaar
heid beschikken. En nog erger is het
lot der joodsche kinderen, die zich
vooral in kleine steden en op het plat
teland als uitgestootenen voelen, die
weten, dat zij geen openbaar ambt meer
zullen bekleeden en die op de scholen
als zwarte schapen behandeld worden,
op uitsluitend-Joodsch verkeer aange
wezen zijn en tenslotte moeten af
wachten, of het programmapunt der
Hitlerpartij, dat de Joden als staatsbur
gers schrappen wil, uiteindelijk toch
nog zal worden doorgevoerd.
Zoo ziet de Joodsche kwestie in het
Derde Rijk en ongeveer uit: Een gema
tigde houding bij de hoogste regeerings-
instanties, scherp antisemitisme in la
gere kringen der partij, in het bijzonder
bij de groep in Neurenberg rondom
gouwleider Streicher en zijn weekblad
„Der Stürmed" (dat voor het nationaal-
socialisme een zware belasting betee
kent!)
Het hoeft niet opnieuw betoogt, hoe
zeer het anti-semitisme het aanzien van
het Derde Dijk in 't buitenland schade
heeft gedaan en nog voortdurend doet.
Daar schuilt tenslotte een gevaar in,
dat niet minder groot is dan het gevaar
van den strijd in de Evangelische kerk.
f door H. BINDLOSS.
70. 1 i',"r
Door het licht-ironische van zijn
laatste woorden begreep ze, dat hij het
masker weer voor had gedaan, daarom
begon ze bijna bruusk over iets anders.
„Ik ben bang, dat je nog niet sterk
genoeg bent, om morgen al te gaan'
zei de ze, „maar als je 't toch doet, zou
je er dan geen kans toe zien, om Al
freton te helpen? Ik geloof, dat hij
gespeculeerd heeft de laatste paar
weken ziet hij er ongelooflijk slecht
uit."
Witham keek haar aan. ,,'t Schijnt
wel, of ze met al hun moeilijkheden
bij jou komen."
Maud begon te lachen. „Dat is nog
niet zoo verkeerd van ze gedacht
gezien het feit, dat ik ze weer aan jou
overdraag.
Als een warm rood steeg Witham 't
bloed naar het hoofd en toen hij begon
te spreken, was zijn stem opeens heesch.
„Weet je wel, dat ik niets beters van
't leven zou willen vragen, dan alle
zorgen en alle moeilijkheden van je
schouders te nemen?"
Maud begon even te lachen. „Maar
daar gaat het nu niet om, dus kan het
gevoegelijk buiten bespreking blijven.
Witham stond op; zoo stijf ineen
geklemd, dat de knokkels zich wit af-
teekenden, hing zijn linkerhand langs
.zijn zijde neer. Toen keerde hij zich
om en staarde het raam uit, naar de
prairie, waarboven de lucht hing cel
XVII.
Een herinnering aan de com
munistische onlusten in Indië
in 1926 en 1927 De opstand
te Siloengkang en omstreken
Een gruwelijke moordpartij
Binnen vier dagen was de
overheid den toestand mees
ter.
III.
Diep in het binnenland van Sumatra's
Westkust ligt het dorp Siloenkang, be
kend om de fraaie weefsels, die er
door de Minangkabausche vrouwen op
primitieve weefgetouwen vervaardigd
worden. Er is weinig landbouw in deze
streek en de bevolking leeft er hoofd
zakelijk van hetgeen met de weefindu
strie verdiend wordt.
Dag in dag uit ratelen er de lange,
zwaargeladen kolentreinen van Sawah-
loento, het centrum van de Ombllin-
steenkolenmijnen, voorbij, op weg naar
Emmahaven, de haven van Padang.
Siloengkang stond bekend als een
communistisch broeinest. De mannelij
trillen van hitte. Maar hoe schijnbaar
rustig hij daar ook stond, zijn houding
was te strak om natuurlijk te zijn en toen
hij na een paar oogenblikken zijn hoofd
weer naar haar toekeerde, had zijn ge
zicht opeens een vermoeiden, zorge-
lijken trek gekregen,
Natuurlijk, je hebt gelijk", antwoord
de hij heel rustig. „Mijn eenige excuus
is, dat ik heel ziek geweest ben en
daardoor misschien nu nog iets oneven
wichtigs gehouden heb. Dat geeft dik
wijls aanleiding tot de meest zonderlin
ge gezegden, ofschoon mijn woorden
van zooeven in dit geval werkelijk ge
meend waren. Is Colonel (Barrington
nog steeds in Winnipeg?"
„Ja", antwoordde Maud heel ge
woon, ofschoon ze door zijn plotse
linge verandering van taktiek in wer
kelijkheid een weinig geprikkeld was,
„en eigenlijk maak ik me heel erg
ongerust over hem. Hij heeft graan op
latere levering gekocht en in zijn brief
van gisteren schreef hij, dat hij nog niet
gekocht had. O ja, dat is waar, Alfre-
ton gaat morgen ook, die zou jou dan
mee kunnen nemen."
Hiermee was de zaak afgeloopen. Nog
een poosje spraken ze zoo gewoon mo
gelijk over allerlei dingen door, maar
toch was het voor beiden een opluch
ting, toen het binnenkomen van miss
Barrington een einde aan de spanning
maakte.
Na een kwartier ging Witham naar
zijn kamer, en door een toevalligen
samenloop van omstandigheden kreeg
hij Maud voordat hij den volgenden
morgen met Alfreton wegging, niet
meer te zien.
Toen ze Silverdale ongeveer een mijl
achter zich hadden liggen, begon het
pad vrij sterk te dalen. Tusschen afge
ke bevolking, die naar alle windstre
ken uitzwermt, om de geweven stoffen
aan den man te brengen, kwam met al
lerlei ontevreden elementen in aanra
king, die hun van het „alleenzalig ma
kend" communisme vertelden.
Het was de overheid wel opgevallen,
dat tegen het einde van 1926 zoovele
Siloengkangers, die soms maandenlang
van huis zijn, naar hun woonplaats te
rug keerden, doch het vermoeden, dat
er iets bijzonders op til was, schijnt
zij niet te hebben gehad. Vandaar ook,
dat er noch een politioneele, noch een
militaire macht ter plaatse aanwezig;
was, toen de opstand uitbrak.
In den Nieuwjaarsnacht van 1927
werd in Siloengkang en ook in andere
plaatsen in de omgeving het sein tot
den opstand gegeven.
Te Siloengkang, waar het dorpshoofd
i een paar dagen tevoren door zijn neef,
een der communistische voormannen,
i was doodgeschoten, hadden de opstan-
j delingen dien nacht vrij spel.
Gruwelijk zijn zij te werk gegaan. Ieder
I die niet sympathiseerde met den op-
stand, werd vermoord.
Een bende drong de woning van een
Europeeschen werkbaas van de Bur
gerlijke Openbare Werken, Leurs ge-
heeten, binnen, van wien men de sleutel
i van de dynamietbergplaats verlangde,
en toen hieraan niet kon worden vol
daan, werd de man op w'reede wijze
in tegenwoordigheid van z'n vrouw en
kinderen, vermoord.
Typeerend voor de mentaliteit der
opstandelingen was wel de moord op
een inlandsch onderwijzer, die, naar
later voor de rechtbank werd verklaard,
om het leven werd gebracht, omdat hij
de gewoonte had 's avonds viool te
spelen, ten tijde, dat de communisten
zich "t hoofd braken over de voorbe
reiding van den opstand. Onder zijn
moordenaars bevonden zich personen,
met wie hij geregeld vriendschappelijken
omgang had gehad.
Terwijl de opstand te Siloengkang in
vollen gang was, trok een bende, ge
wapend met klewangs en revolvers
naar het in de buurt gelegen mijnstad
je Sawahloento, met de bedoeling "deze
plaats te overrompelen, de Europee
sche bestuursambtenaren en het Euro-
peesche mijnpersoneel te vermoorden,
de gevangenissen, waarin de in de mij
nen te werk gestelde dwangarbeiders
zijn ondergebracht, te openen, en met
de bevrijde gevangenen zich van het
gezag meester te maken.
Deze poging werd echter verijdeld
door de te Moeara Kelaban, een plaats
je tusschen Siloengkang en Sawahloen
to, gelegerde veldpolitie. Met achter
lating van enkele dooden trokken de
opstandelingen terug.
Dienzelfden nacht kwam de politie
nog in botsing met eenige benden op
standelingen, uit andere omliggende
plaatsen afkomstig, die eveneens een
poging wilden doen om Sawahloento
binnen te vallen.
Alle aanvallen werden door de po
litie afgeslagen.
Tegen het aanbreken van den dag,
toen het gevaar voor Sawahloento
voorloopig geweken was en de bew'a-
king afdoende geregeld, trok een poli
tiemacht onder aanvoering van den as
sistent-resident van Sawahloento langs
de spoorbaan in de richting van Siloeng
kang. Op ongeveer 300 m afstand van
het station Siloengkang kreeg men 'n
groep van circa 50 personen in het
knotte en vergroeide wilgen en berken
door, liep het naar de houten brug, die
de rivier op een plaats, waar de oevers
elkaar vrij dicht naderden, overspande.
Toen de wagen over de brug reed keek
Witham nadenkend naar het kronke
lende pad tegen de helling aan de an
dere zijde op.
„Eigenlijk is het .hierlangs een heel
stuk om", zeide hij. „Op eiken rit naar
het station scheelt het minstens zes
mijl, en een werkeliik zwaar geladen
kar zou onmogelijk tegen die helling
daar opgetrokken kunnen worden."
De jonge man naast hem knikte. „Ja,
met die rivier is het altijd een gezanik
geweest. Met oogsten bijvoorbeeld. Of
we moeten de wagens heel licht laden
en dan weer afladen, waarvoor we dan
nog eens moeten terugkomen en daarbij
houdt één man het tillen van vier-
schepel zakken niet lang uit of we
moeten een extra man en paard hier
stationeeren, tot we met het binnen
halen klaar zijn."
Witham begon te lachen. „En heb je
wel eens uitgerekend, hoeveel al die
kleine dingen den prijs van je koren
opdrijven?"
„Dat zou ons toch niets geven dit
is de eenige, bruikbare weg'", ant
woordde Alfreton. „Vlak tegenover
Silverdale is het ravijn veel te smal
de helling is daar zoo steil, dat het
ertegen op klimmen voor jezelf al bijna
een onmogelijkheid is."
„Dat moet ik zien, rijd er eens even
heen", zeide Witham. „Maar ga eerst
even in Rushford aan om een kluwen
touw."
Een half uur later hield de wagen tas
schen de berken. d<e boven langs het
ravijn groeiden, stil. De hellingen waren
her even steil als bij een Irein-inzm-
oog, die op het perron stonden of za
ten, met manden koopwaar bij zich,
zoo den indruk wekkend, dat zij koop
lieden waren, die de aankomst van
den eersten trein afwachtten. Op een
afstand van 'eenige tientallen meters*
werden deze personen aangeroepen om
één voor één naderbij te komen. Toen
de eerste met opgestoken handen voor
uit trad kwam de assistent-resident met
zijn politiemannen naderbij om hem te
fouilleeren. Op dat moment sprongen
uit de menigte op het perron een aan
tal in het zwartgekleede en met roode
sjerpen getooide lieden naar voren en
haalden de onder hun kleeren verbor
gen klewangs te voorschijn. In het ge
vecht, dat volgde, werden van de aan
vallers er 7 neergeschoten, 4 gewond
21 man gevangen genomen, terwijl de
rest vluchtte.
Dien dag moesten nog herhaaldelijk
aanvallen van opstandelingen afgesla
gen worden.
De opstandelingen trachtten vooral 't
treinverkeer met Sawahloento in de
war te sturen en te belemmeren. Op
sommige punten van de spoorbaan wer
den de rails opgebroken, soms over 'n
lengte van 500 m, en de rails met buf
fers een eind de sawahs ingesleept.
In het heuvelterrein en in het struik
gewas langs de spoorbaan hadden de
opstandelingen zich verscholen en be
schoten de passeerende treinen. Een
bende deed een aanval op een geblin-
deerden trein, die onder bewaking van
militairen stond.
Dit bekwam den opstandelingen, die
dit blijkbaar niet vermoed hadden,
slecht, want plotseling openden de mi
litairen het vuur op de aanvallers, van
wie er verscheidenen werden neerge
legd. De rest vluchtte naar het dicht
begroeide heuvedterrein.
Doordat in de eerste- twee dagen van
den opstand het treinverkeer gestoord
was, geschiedde het vervoer van mili
taire troepen naar het opstandsgebied
met auto's langs een omweg. Het eerste
troepentransport, dat op weg was naar
Sawahloento, heeft het in den avond
van 2 Januari 1927 zwaar te verant
woorden gehad. Gedurende dezen zwa-
ren tocht werden de militaire auto's
herhaaldelijk door communistische ben
den aangevallen, waarbij de 1ste luite
nant Simons suneuvelde. Zelfs werden
de militaire auto's vanuit passeerende
auto's niet opstandelingen beschoten.;
Op 4 Januari was de overheid den
toestand vrijwel meester. Velen der op
standelingen waren naar de bosschen
in de omgeving gevlucht, doch zij keer
den eenige dagen later naar hun kam
pongs terug, waar zij werden gearres
teerd. Toch duurde het nog geruimen
tijd alvorens deze streek van oproerige
elementen gezuiverd was. Ook op ande
re plaatsen in het gewest was de toe
stand een oogenblik gespannen, doch
door een krachtdadig ingrijpen van de
autoriteiten kon het verzet in den kiem
gesmoord worden.
Als gevolg van de communistische on
lusten werden in geheel Ned. Indië in
totaal 13000 personen gearresteerd, van
wie bijna de helft eenigen tijd later
weer in vrijheid werd gesteld. De be
rechting van diverse communistenzaken
heeft maanden in beslag genomen. Een
aantal gevangenen werd naar "Boven-
Digoel in Nieuw-Guinea verbannen. En
kelen, die zich aan moord hadden schul
dig gemaakt, zijn ter dood veroordeeld
en opgehangen.
J. K. Mesu.
king en ook was de afstand van rand
tot rand hier opvallend gering. Een paar
minuten bleef Witham er zwijgend naar
zitten kijken, toen keerde hij zich tel
den knecht achter in den wagen en gaf
hem het kluwen touw.
„Ik zal het eene eind vasthouden
neem jij de kluw, Charley, en klim naar
beneden", zeide hij. „Als je je schoenen
even uittrekt, kom je gemakkelijk aan
den overkant het riviertje is hier on
diep".
„Ik heb er niet veel zin in", antwoord
de de man.
„Doe het maar", raadde Witham hem
kalm. „Mij doet het een genoegen en
jouw voeten frisschen er van op. Als je
dan aan den anderen kant naar boven
geklommen bent, moet je het touw strak
aantrekken.
De knecht klom genoeglijk-grinnikend
van den wagen en Alfreton, die hem als
een buitengewoon koppigen en onhan-
delbafcen man kende, zat Verwonderd
toe te kijken, toen hij zonder verder een
woord van protest deed, wat Witham
hem gevraagd had. Bij zijn terugkomst
toonde hij Witham met een blik van
verstandhouding de plaats, waar hij de
gevraagde lengte gemerkt had, door er
een zwart bandje om te binden- Witham
sneed het touw af en stak het eind in
zijn zak toen keek hij den verbaasd-
kijkenden Alfreton lachend aan.
„Een idee van me 't plan moet nog
komen", wa,s 't een:ge, wat hij ter ver
klaring zeide.
Ze reden voort en toen ze in den loop
van den volgenden dag Winnipeg be
reikten, g:ngen ze recht door naar het
kantoor van Graham, den makelaar van
Colonel Barrington. Uit de kleine kamer,
waar ze verzocht werden enkele minu
ten te wachten, hadden ze 'n goed ge-
Uiterst geringe handel op de
Amsterdamsche beurs. De
beleggingsmarkt en het niet
erkennen der goudclausule
door de gemeente Rotter
dam.
Op de New-Yorksche beurs heeft de
nog slteeds voortdurende onzekerheid
omtrent de door de regeering te volgen
valuta-politiek zich weerspiegeld in 'n
groote terughouding, die mede in de
hand gewerkt is door het uitblijven van
de voor den herfst verwachte opleving
in zaken. Slechts spoorwegfondsen
trokken de aandacht door een krachtige
koersstijging, op het bericht, dat de wet
op de spoorwegpensioenen, die zware
lasten op de ondernemingen legt, in
strijd met de grondwet is verklaard. Of
deze uitspraak, die door het lage ge
rechtshof te Washington is gedaan, in
hooger beroep zal worden gehandhaafd,
moet worden afgewacht. Er bestond ook
goede vraag naar luchtvaartaandeelen,
op de overweging, dat het succes van
de Melbourne-race nieuwe perspectie
ven voor de luchtvaart zal kunnen ope
nen en in elk geval een krachtige pro
paganda voor het luchtvaartverkeer
vormt.
Aan de Amsterdamsche beurs, waar
slechts een enkel Amerikaansch lucht
vaartfonds officieel wordt verhandeld,
is de Melbourne-race evenmin spoor
loos voorbijgegaan. De invloed was hier
echter meer van negatieven aard. De
belangstelling voor de kranige presta
ties van onze vliegers absorbeerde n.l.
vrijwel volledig de aandacht, zoodat de
zaken op sommige dagen vrijwel ge
heel stilstonden, of, voor zoover zij nog
waren te constateeren, in een minimum
van tijd werden afgedaan. De koersbe-
wegingen zijn dan ook binnen opmerke
lijk beperkte grenzen gebleven. Het ge
brek aan belangstelling, zoowel van het
publiek als van de beroepsspeculatie,
vindt zijn oorzaak in het ontbreken van
nieuwe factoren, die een uitbreiding
van den handel zouden kunnen aanmoe
digen.
Wat de obligaiiemarkt betreft, ziet hec
er, na de mislukking van de nieuwe po
ging, om het 3Vï pet. rente-type ingang
te doen vinden, niet naar uit, alsof bin
nenkort met een verdere daling van den
rentevoet en een daarmede gepaard
gaande verdere stijging van de oude
leeningen rekening mag worden gehou
den, al blijft de kans hierop nog open
voor een verder afliggend tijdstip, wan
neer eenmaal de conversie van de nog
uitstaande 4XA pet. gemeente- en pro-
v:nciale leeningen zich zal hebben vol
trokken en wanneer ook de Staat zijn
in het vooruitzicht gestelde leenings-
transacties zal hebben doorgevoerd.
Voor het oogenblik legt de beleggings
markt eenige teekenen van vermoeid
heid aan den dag en hei is zelfs de
vraag, of zij den stroom v%n conversie-
leen:ngen, die nog aanhoudend over
haar wordt uitgestort, zal kunnen blijven
verteren. De oude 4 pet. leeningen Am
sterdam, die reeds tot een kleine frac
tie beneden pari waren gestegen, zijn
teruggeloopen tot 99 pet. en men mag
onder deze omstandigheden benieuwd
zijn naar het resultaat van de nieuwe
conversieleening van f 45.4 millioen,
waarop de inschrijving a 99 pet. aan het
eind van deze week was opengesteld.
Het gebrek aan de beleggingsobjecten
zicht op de gang en 't kantoor-lokaal,
waar de bed:enden zaten, In de gang
was het een druk heen en weer geloop
van mannen, die zich door hun kleeding
en de ernstige uitdrukking van hun ge
zicht als zakenmenschen deden kennen.
Sommigen van hen hadden telegrammen
of stapeltjes 'documenten in bun hancl1»
anderen kwamen met een tasch onder
hun arm, maar allen hadden ze een be
zorgde, bijna angstige uitdrukking in
hun oogen. Op de st eenen trap en in de
gang klonken de voetstappen luid op,
beneden in de hall heerschte een voort
durend stemmengegons; het geheele
kantoor leek een bijenkorf. Alfretor.
een nerveuse jonge man van even in de
twintig, voelde de spanning in de atmos
feer, hoorde de verwachting en den
angst in de vele stemmen. Witham zat
bijna onbewegelijk op zijn stoel; alleen
aan zijn oogen, fel grijs-blauw, en zijn
bruin gezicht, was iets van de emotie
te bespeuren, welke de ongewone stads
geluiden, die gedempt naar binnen dron
gen, het onophoudelijk heen en weer
geloop, het rusteloos rinkelen van een
telefoon hier, dan een (telefoon daar,
en het suizend gonzen van de beide
groote lifts, elk zwaar beladen met gaan
de of komende menschen, in hem op
wekten. Tot dusver was zijn eenige
hoofdtegenstander de natuur geweest;
nu stond hij op 't punt, om zijn krachten
te gaan meten met de helderste zaken-
hobfden in de verschillende beurscen-
tra onder het motto „er op of er on
der", zou de strijd over de voedsel-voor-
z;ening van Europa uitgevochten wor
den.
(Wordt vervolgd.!