OE VREEMDELING VIN
SILVERDALE
meel
agd
el
KRONIEK van den DAG.
Minimum kosten
Maximum verzorging
NATION A AL-TARIEF
BINNENLAND.
ZEELAND.
middelburg.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 22 OCTOBER 1934. No. 249.
EKE RING-BANK
In totaal betaald: 774.- I Totale uitkeering: ƒ32.400.-
17, Aard-
nd 6,50—-
)onte f 3.10
2,90—3,10,
Drielingen
:rst (cheva-
erwten
50, bruine
Plata Mais
98.
8.15 UUR
ÏRS.
erij 0.75
sen 10.45.
van het
lONLIJKE
DAAGT.
niaaaaaB
AAISTER
huizen of
ander let-
oux, Mid-
IRIfiRiS
Itiflllic
VGD voor
eden. Br»
dit Blad.
1EN ge-
agerij 't
lamia
K 'X Si
4 dears
elle wa-
i, reser-
M 2059
10-staafs
res Bou-
Idelburg.
BSSIB14
sche le
st, var-
lt. Aan-
rij, Seis-
>lijft het
vindt de
>ker zijn
rijobaar
ar 30 ct.
ar 60 ct.
Drink-
choco-
id nikk.
koek-
L. van
Midd.
«AAS",
iet kaf-
mhouts,
Tele-
iifil
1111"
raat O
5, Mid-
ÏESSE.
m, 2
.50 ret.
.75 re-
sieuwe
irg-
Dnder-
Rot-
enkele
Land-
:i. 418.
l'dam.
roor 1
laand.
Heer
Mid-
Boer
I—«MM
De vlootconferentie-1935.
Te Londen zijn de voorbespre
kingen begonnen Frankrijk
en Italië kwamen wat tot me
kaar Maar nu is er een
scherpe controverse tusschen
Amerika en Japan Engeland
speelt weer de bemiddelaars
rol.
Te Londen zijn de voorbesprekingen
begonnen voor de vlootconferentie-
1935. Deze vlootconferentie is een na
tuurlijk verlengstuk van de besprekin
gen in 1921, toen het verdrag van Was
hington tot stand kwam en die in 1930,
toen dit verdrag werd aangevuld. Aan
deze besprekingen namen deel de vijf
voornaamste zee-mogendheden: de Ver-
eenigde Staten, Engeland, Japan, Frank
rijk en Italië. De drie grooten kwamen
tot een overeenstemming. De Vereenig-
de Staten en Engeland mochten even
groote vloten hebben, ten aanzien
waarvan de maximale sterkte werd
vastgelegd; de sterkte der iJapansche
vloot werd bepaald op 3/5 van dat
maximum. Verder bevat het verdrag
van Washington nog allerlei bepalin
gen betreffende de grootte van de ver
schillende klassen; de afmetingen der
kanonnen en wat dies meer zij. Frank
rijk en Italië onderteekenden deze
laatste dingen ook. Doch ten aanzien
van het voornaamste punt, de totale
sterkte hunner vloten, bleven ze buiten
de overeenkomst. Ze konden het daar
over. niet eens worden. Italië wenschte
een even groote vloot als Frankrijk en
daar wilde Frankrijk niet van weten. Het
meende recht te hebben op een grooter
tonnage dan Italië. Voor de Ver. Sta
ten, Engeland en Japan was dit ver
schil van meening natuurlijk vervelen
Maar het hoefde hen niet te beletten
om zichzelf beperkingen op te leggen
aangezien Frankrijk en Italië toch op
geen stukken na tegen hen op zouden
kunnen bouwen.
Intusschen gaf men de hoop niet op
dat Frankrijk en Italië het in vervolg
van tijd wel eens zouden worden. Mede
in verband daarmee werd bepaald, dat
de overeenkomst zou gelden tot 1 Ja
nuari 1936 en dat in 1935 een nieuwe
vlootconferentie zou gehouden wor
den.
Het lot heeft nu gewild, dat inder
daad de kans op een compromis tus
schen Frankrijk en Italië aanzienlijl
grooter is geworden, doch dat aan den
anderen kant er een verschil van mee
ning is ontstaan in de groep der groo
ten. En dit verschil van meening
men zou met goed recht een veel kras
ser term kunnen gebruiken ziet er
heel wat bedenkelijker uit, dan ooit de
Fransch-Italiaansche controverse was
De oorzaak van deze situatie om
niet van schuld te spreken ligt bij
Japan. Dit land heeft zich op 't stand
punt gesteld, dat zijn veiligheid thans
niet meer gewaarborgd wordt door
vloot, die kleiner is dan de Amerikaan
sche. Het beroept zich daarbij cynisch
op het feit, dat het nu ook heeft te
zorgen voor Mantsjoerije (welk land 't
wederrechtelijk van China heeft los
gescheurd); en op de bedreiging, die
Sovjet-Rusland in het Verre Oosten
zou zijn gaan vormen (hoewel het de
slechte betrekkingen met dit land voor
al aan zichzelf te wijten heeft). In de
Ver. Staten is men het natuurlijk niet
met het Japansche standpunt eens
Men beweert daar, dat het Japansche
eilandenrijk best te verdedigen valt met
een vloot, die veel kleiner is dan de
Amerikaansche. En hebben de Ver. Sta
ten dan niet een veel en veel langer
kustlijn dan Japuan?
In werkelijkheid gaat het alevel om
heel andere dingen. Japan en Amerika
zijn de groote concurrenten in het Ver
re Oosten. Amerikaansch kapitaal be-
Joor H. BINDLOSS.
65).
Maud begreep, dat de raad van haar
tante verstandig was. Stil gin£, ze de
deur uit en naar haar kamer.
Toen het meisje weggegaan was, boog
de kleine vrouw met hel zilveren haar
zich over haar patiënt heen en Keek
hem lang en aandachtig aan; toen, met
hoofdschudden dat verwondering en
niet-begrijpen volkomen weergaf, ging
ze weer op den stoel naast het bed zit
ten,
Toen Maud op haar kamer kwam,
was ze, in een behoefte aan frssche
lucht, voor het open raam gaan zitten;
met haar handen gevouwen op de lage
vensterbank staarde ze de duisternis in.
De stille, warme nachtlucht droeg ve
lerlei geluiden mee: het bijna geheim
zinnige fluisteren van de berkenblade
ren in het boschje en het zangerig-
zwaarmoedige zuchten van de onmete
lijke grasvlakte, welke zich van den
buitenkant van het boschje af tot aan
den gezichtseinder uitstrekte. Maar of
schoon de nachtwind met zijn zachte
koelte haar gloeiend voorhoofd om-
heerscht er voor een niet gering deel
handel en industrie. Maar het voelt zich
sinds eenige jaren door de economische
bedrijvigheid der Japanners bedreigd.
De verhouding tusschen Amerika en Ja
pan is dientengevolge aardig slecht ge
worden. Wederzijds houdt men reke
ning met de mogelijkheid van een gewa
pend conflict. En met het oog daarop
nu eischt Japan een vloot, die even
sterk is als de Amerikaansche.
Engeland, dat ook belangen in het
Verre Oosten heeft, doch lang niet zul
ke groote, neemt een tusschènpositie
in. Het kan er noch belang bij hebben
dat Japan het Verre Oosten gaat over-
heerschen, noch dat Ajmerika er te veel
in de melk te brokkelen krijgt. In beide
gevallen zou het mede het kind van
de rekening worden. Immers het Verre
Oosten ligt zoo ver weg, dat het voor
de Engelsche vloot vrijwel onmogelijk
is, een rol van beteekenis in dit deel
der wereld te spelen. De verdediging
van Britsch-Indië zou den Engelschen
reeds mans genoeg kunnen worden,
indien hier eens leelijke dingen gingen
gebeuren.
Om de Engelsche vloot bekommeren
Japan en Amerka zich dan ook niet
zoo heel veel. Voor zijn imperium kan
Engeland in elk geval aanspraak ma
ken op de grootste sterkte; dat vindt
men ook te Washington en te Tokio.
De voorbesprekingen, die thans te
Londen zijn begonnen, kwamen op En-
gelsch initiatief tot stand. In Juni is
men ook al aan 't voorbespreken ge
weest. Men dacht toen het tijdstip
en de agenda voor de vlootconferentie
1935 even te zullen vaststellen. Reeds
daarbij kwamen echter al zulke erge
meeningsverschillen aan 't licht, ual
men maar gauw weer uiteenging, vree-
zende anders heelemaal in de nesten
te zullen raken. Men besefte echter te
gelijkertijd, dat er voor 1935 nog wat
zou moeten gebeuren, als men de con
ferentie niet bij voorbaat zou willen
laten mislukken. Als zoo vaak dachten
de Engelschen zich toen de bemidde
laarsrol toe en noodigden Amerika- en
Japan uit, om in October competente
vertegenwoordigers naar Londen te
sturen, teneinde opnieuw en zoo mo
gelijk op een betere basis aan 't be
raadslagen te kunnen gaan. De vorige
week zijn de Amerikaansche en Japan-
nesche gedelegeerden in de Engelsche
hoofdstad aangekomen en thans is het
spel begonnen.
De Engelschen zijn eerst afzonderlijk
met de Japanners en de Amerikanen
gaan praten, vermoedelijk met de be
doeling bemiddelingsvoorstellen te ont
werpen. Men behoeft hen niet om die
taak te ^enijden. De kansen op een
compromis lijken voorshands volslagen
zoek. De Japanners zeggen in geen ge
val afstand van hun eischen te zullen
doen. Maar er is geen sprake van, dat
de Amerikanen die zullen inwilligen.
Men stelt zich in de Ver. Staten op 't
standpunt, dat desnoods maar een be
wapeningswedstrijd geriskeerd moet
worden; blijkbaar in de overtuiging,
dat Japan, dat eerst nog een achter
stand zou moeten inhalen, zoo'n wed
strijd absoluut zal verliezen.
De eenige hoop, die men kan koes
teren is deze, dat de Japanners het in
werkelijkheid niet zoo erg meenen, als
ze het nu doen voorkomen. Omdat ze
N
NA
ROTTERDAM
Een jonge man betaalde van zijn 30ste
jaar af per jaarƒ258.—
Hij overleed op 33-jarigen leeftijd.
Zijn gezin ontvangt ƒ12000.— ineens en
bovendien, gedurende 17 jaren, een op
voedingsrente van 1200.— per jaar.
Hij was verzekerd
volgens het tf
met Opvoedingsrente
(Ingez. Med.)
zelf ook zouden beseffen, niet tegen
Amerika op te kunnen bouwen. De
eenige hoop, waarvan het alternief is:
een oorlog in het Verre Oosten....
(Ingez. Med.)
streelde, wekte geen van al die ge
luiden, gewagend van vrede en rust,
^enigen weerklank in haar op. Slapen
was een onmogelijkheid, haar brein was
een chaos van vage sensaties, waarin
angst, een hevige, beklemmende angst,
telkens den boventoon voerde.
Hoe het kwam, dal Maud zich zoo
ongelukkig voelde, om hetgeen den man
overkomen was, die zes maanden gele
den nog een volslagen onbekende voor
taar geweest was en die, volgens zijn
eigen beweren, binnenkort weer uit
taar levenssfeer ging verdwijnen, kon
ze niet zeggen, maar het feit, dat zij,
en velen in Silverdale met haar, het
verlies verschrikkelijk zouden voelen,
viel niet te ontkennen. Toen, bij de ge
dachte, dat haar overpeinzingen mis
schien werkelijkheid gingen worden, dat
zij hem misschien inderdaad zouden
verliezen, sprong ze ontdaan op; in
gespannen houding bleef ze staan luis
teren, of er uit de kamer, waar de ge
wonde man lag, misschien eenig ge
luid tot haar doordrong.
Maar ze hoorde niets dan het zuchten
van het gras en het ritselig fluisteren
van de berkenbladeren en, daartus-
schen door, opeens, den onheilspellen
den kreet van een jakhals. Een paar
maal achtereen werd de weidsche stil
te door dat afschuwelij k geluid ver-
iroken; sidderend over al haar leden
leunde Maud tegen de vensterbank, "t
DE CONFERENTIE VAN HET
GOUDBLOK HEEFT SUCCES.
Er zullen op korten termijn
tweevoudige overeenkomsten
worden gesloten.
De conferentie van het goudblok te
Brussel heeft niet lang geduurd. Reeds
Zaterdagmiddag kwam men tot het re
sultaat, dat men zich van deze bijeen
komst had voorgesteld. De basis is ge
legd, waarop, als alles goed gaat, de
zeven landen, die den gouden standaard
willen handhaven, tot een nauwere eco
nomische samenwerking zullen komen.
In een resolutie, welke aan het slot
werd aangenomen, staat omschreven
hoe men zich dit denkt.
Men gaat uit van de idee, om de han
delsverrichtingen, die tusschen de lan
den plaats hadden in het afgeloopen jaar
(1 Juli 19331 Juli 1934) zoo spoedig
als maar mogelijk is met in elk geval
10 pet. te vermeerderen. Daartoe zullen
eerst z.g. bilaterale overeenkomsten ge
sloten moeten worden; d.w.z. overeen
komsten telkens tusschen twee staten;
dus b.v. tusschen Nederland en Frank
rijk etc. Binnen het tijdsverloop van een
jaar moeten deze tot stand zijn gekomen.
Verder zal men die bilaterale accoorden
dan natuurlijk zooveel mogelijk met el
kaar in één verband moeten brengen
De Belgische minister van buitenland-
sche zaken, Jaspar, drukte het geval
nogal schilderachtig uit; eerst dansen wij
een walsje met één land, zeide hij, om
vervolgens een algemeene quadrille in
te zetten.
De resolutie houdt overigens nog in,
dat een algemeene commissie in 't le
ven zal worden geroepen, bestaande uit
gedelegeerden van alle zeven landen,
welke zich met de vraagstukken, die
zich zullen voordoen, telkens zal bezig
houden. Daarnaast komen er drie sub
commissies: een voor de commercieele
propaganda, een voor het toerisme (dat
ook bevorderd moet worden) en een
voor de transportpolitiek.
Binnen drie maanden komt de alge
meene commissie, wederom te Brussel,
bijeen, om den stand van zaken op dat
oogenblik in oogenschouw te nemen en
de eventueele rapporten van de sub
commissies te behandelen.
De resolutie werd in alphabetische
volgorde geteekend, door Jaspar voor
België, Lamoureux voor Frankrijk, As-
quini voor Italië, Bech voor Luxemburg,
Van Sleenberghe voor Nederland, Dole-
zal voor Polen en Stucki voor Zwitser
land.
Vooral in België toont men zich zeer
ingenomen met het zeer zeker verheu
gende resultaat der conferentie. Intus
schen zal men er goed aan doen, zich
toch ook weer niet teveel van de din
gen voor te stellen. Er zitten aan het ge
val nog heel wat haken en oogen vast.
Zoo zullen o.m. de verschillende bestaan
de meest-begunstigingsverdragen de
plannen van het goudblok dwars zitten
Minister Jaspar ontveinst zich dit ook
niet, maar hij meent dat moeilijkheden
er zijn om opgelost te worden. Waarmee
men het tenslotte van harte eens kan
zijn. Moge het mogelijk blijken de moei
lijkheden ten deze op te losen.
NATIONAAL CRISIS-COMITé.
Naar wordt gemeld, zal mr. P. A. L.
van Ogtrop, secretaris van het Nationaal
Crisis-comité met ingang van 1 Novem
ber niet meer als zoodanig werkzaam
zijn.
Mr. van Ogtrop, die van de oprichting
j van het N. C. C. af, thans drie jaar
geleden met groote toewijding zijn
beste krachten aan het Comité heeft ge
geven, zal in ambtelijke functie verbon
den worden aan het departement van
oeconomische zaken.
Het Nationaal Crisiscomité maakt
bekend, dat de trekking der prijzen van
de radio-verkeersprijsvraag in den loop
der volgende week zal plaats hebben.
k yjwwi,vt.'a
Wlas of die aanzwellende en weer af
nemende jammer-klacht een voorspel
ling inhield, een voorspelling, van het
verschrikkelijke dat komen zou.
Doodmoe zonk ze weer in haar stoel
terug; zoo bleef ze zitten, geslingerd
tusschen hoop en vrees, dan in gespat
nen houding luisterend naar eenig geluid
uit de andere kamer, d^n neerslach
tig peinzend, overweldigd door de ze
kerheid, dat het niet goed zou gaan; en
door alle stemmingen heen het drin
gende verlangen dat het toch eindelijk
dag worden zou, tot haar oogen dicht
vielen en ze pas weer wakker schrok,
door het wielen-geratel van een wagen
over den harden prairie-bodem bij het
wilgenboschje. Het was nog heel vroeg;
parelig-grijs viel het schemerige licht
van den aanbrekenden dag over de
prairie. Ze ging vlug rechtop zitten en
keek naar buiten. Biina op hetzeitde
oogenblik kwam een wagen, getrokken
door twee met %weet en schuim bedek
te paarden, het erf oprijden; ze hoorde
een deur opengaan en even daarna het
geluid van gedempte stemmen in de
hall. Daarna werd het weer stil, be
klemmend, beangstigend stil. Maar
toen, na een tijdsverloop, hetwelk haar
een eeuwigheid toescheen, het behoed
zame loopen in de hall opnieuw begon
kon ze het niet langer uithouden. iïi>.
glipte ze de trap af en zag Barrington
die juist de eetkamer wilde binnengaan.
DIERENBESCHERMING.
De afdeeling Zeeland van de Nederl.
Ver. tot Bescherming van Dieren, heeft
op 4 October, Dierendag, naar zij ons
bericht, het volgende verricht.
Aan alle lagere scholen in Zeeland,
totaal 270, werd een enveloppe met lec
tuur gezonden benevens een circulaire,
waarin de medewerking van hoofden en
leerkrachten werd gevraagd (behalve
Vlissingen, waar een zelfstandige afdee
ling is gevestigd).
Ditzelfde aan de Kweekscholen te
Middelburg (2), Oostburg (1), Hulst (1)
en Zierikzee (1).
Idem aan 12 Zondagsscholen op Wal
cheren en 20 op Zuid-Beveland.
Op één school te Middelburg en één
op 't Zand (Koudekerke) werd een op
stellenwedstrijd gehouden, die als altijd
bij allen zeer in den smaak viel.
De correspondenten te Goes, Zierik-
Maar nu ze in de gelegenheid was, kon
ze datgene ,wat haar op de lippen
brandde, juist niet vragen.
„Kan ik niets doen?vroeg ze toen,
om zich een houding te geven.
Barrington schudde het hoofd. „Neen,
op het oogenblik niet. De dokter is bin
nen hij ziet het geval absoluut niet
zwaar in. De hersenschudding is mair
heel licht en de andere verwondingen
beteekenen in het geheel nieis".
Zonder iels te antwoorden keerde
Maud zich om; toen ze de trap weer
opliep had ze een gevoel, alsof haar
een last van de schouders genomen was.
Ze ging haar kamer weer binnen en
toen haar tante een half uur daarna
boven kwam, vond ze het meisje wel
nog geheel gekleed, maar vast in slaap
op bed liggen. Met een eigenaardige tin
teling in haar oogen bleef ze even op
haar neerkijken, toen ging ze op haar
teenen de kamer weer uit; het laatste
gedeelte van de trap liep ze echter
gewoon af en beneden vertelde ze nie
mand wat ze gezien had.
Dienzelfden avond, in de afwezigheid
van den Colonel, die plotseling voor
zaken naar Winnipeg had moeten gaan,
kwam Dane op de Grange. Hij vroeg
naar miss Barrington en haar nichtje
en na een paar minuten praten over
den verbeterden toestand van den pa
tiënt, keek hij Miss Barrington opeens
heel ernstig aan.
zee en Axel werkten zelfstandig en ves
tigden ieder in eigen omgeving aller aan
dacht op het werk van Dierenbescher
ming.
De padvinders van het Leger des Heils
verspreidden lectuur over stalbranden,
kettinghonden enz. op Walchersche hof
steden. De hulp der pers werd als ge
woonlijk ingeroepen en verkregen.
Een aantal Middelburgsche winkeliers
had de welwillendheid, een reclameplaat
voor hun raam te hangen.
Tenslotte zij vermeld, dat enkele be
stuursleden het genoegen hadden, de
toespraken bij te wonen, die het hoofd
en een onderwijzer der Chr. lagere
school op het Zand (K.) tot de leerlingen
hielden,
Ontvangsten Plaatselijk Crisis Comité
van 15 tot en met 20 October 1934.
Notarishuis aandeel entreé s verkoo-
ping 16 Oct. 1934 12.95. Wekelijksche
collecte 121.76 Yz.
Het gironummer van den Penning
meester is 188020.
B. en W. stellen voor de pensioen
grondslagen voor den burgemeester, den
secretaris en den ontvanger nader vast
te stellen op 6600; 6100 en 4200.
TOCH WACHTGELD.
Zooals men zich zal herinneren had
de Raad in verband met de reorganisa
tie van school G, o.a. aan den heer W.
de Graaf eervol ontslag verleend als
onderwijzer in de lichamelijke oefening
en hem wachtgeld toegekend. Dit laat
ste hadden Ged. Staten niet goedge
keurd. Thans heeft de minister van O.
K. en W. gemeld, dat al heeft een vak
onderwijzer als de heer De Graaf geen
recht op wachtgeld van het rijk, de ge
meente wel degelijk verplicht is voor
zulk een onderwijzer de wachtgeldrege
ling der gemeente toe te passen, omdat
deze onderwijzers als gemeente-ambte
naren zijn te beschouwen.
GEEN VERMINDERING DER
GEMEENTE-ARTSEN
Zooals ook reeds blijkt uit het ont-
werp-antwoord op 't schrijven van Ged.
Stalen naar aanleiding van de begroo
ting 1934, voelen B. en W. niets voor
een terugbrengen van het aantal ge-
meente-geneesheeren buiten de gestich
ten van 2 op 1, In een afzonderlijk voor
stel aan den Raad schrijven B. en W.
thans, dat zij zeer bezwaarlijk de verant
woordelijkheid voor beperking van het
aantal gemeente-geneesheeren buiten de
gestichten tot 1, op zich kunnen nemen.
Zij stellen den Raad mitsdien voor het
„Ik heb u iets te vertellen zeide
hij, ,!,iets dat Courthorne nu in geen
geval weten mag en dat we ook later
best voor hem stil kunnen houden. En
wat den Colonel betreft, volgens mij
zouden we er goed aan doen, om hem
er eveneens buiten te houden. Als t
hem ter oore kwam, zou 't hem ver
schrikkelijk hinderen 't is deeerste
keer, dat zoo iets hier op Silverdale
gebeurd is daarom vonden we het
maar het beste, om eerst met u te gaan
praten."
„Je zult wat duidelijker moeten zijn'
zeide Miss Barrington rustig. Dane gaf
niet dadelijk antwoord; onrustig draai
de hij zijn hoed in zijn handen om en
om,
,,'t Is iets heel onaangenaams", be
gon hij toen aarzelend, „drie van ons
weten het maar, en van die drie ben
ik er een. En we hebben maatregelen
genomen, dat het onmogelijk verder
bekend kan worden. Ten eerste is Fer
ris nog aan u gepatenteerd en ten
tweede heeft zijn familie thuis al ge
noeg verdriet en moeilijkheden gehad."
„Ferris?" Bij 't hooren van dien naam
was het, of 't gezicht van Maud Bar
rington zich opeens verstrakte. „Je
wilt toch niet zeggen...."
(Word! vervolgd
