DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van den DAG.
ZEELAND.
BINNENLAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 8 OCTOBER 1934. No. 237.
De uitwassen van het politieke
leven in Frankrijk. Wat er
volgens Doumergue aan gedaan
moet worden. Beknotting
van de macht van het parle
ment. Een heel klein beetje
fascisme. En een eenheids
front tegen socialisten en com
munisten.
DE SIERTEELTCENTRALE HEEFT
SUCCES.
VERRUIMING VAN DE
VERKOOPGELEGENHEID OP
ZONDAG.
DUITSCH REIZIGERSVERKEER
NAAR NEDERLAND PRACTISCH
ONMOGELIJK GEMAAKT.
MIDDELBURG.
DE WINKELWEEK VAN
HANDELSBELANG.
De laatste dag.
Werkloosheid.
GOES.
DE 24 UURSTELEFOONDIENST VOOR
GOES EN OMGEVING.
Zal deze dienst gehandhaafd
blijven? Het fonds doet een
beroep op de gemeenten der
Bevelanden.
VLISSINGEN.
Gemeenterekening.
De Fransche minister-president Dou
mergue is sinds eenigen tijd bezig, om
het politieke leven in zijn land te sanee-
ren. Saneeren is een sterk woord; het
vooronderstelt een ongezonden een zie
ken of 'n rotten toestand. Maar daarom
juist mag het ten aanzien van het poli
tieke leven in Frankrijk gebezigd wor
den. We hebben er al eens op gewezen,
hoe rot, hoe door en door corrupt dat
hier en daar is.
Men weet, waarvoor Doumergue, oud
president van Frankrijk, die terugge
trokken op zijn landgoed was gaan wo
nen, in het begin van dit jaar naar Pa
rijs geroepen werd. In verband met 't
Stavisky-schandaal en de politieke be
roering daardoor (Febr.-onlusten te Pa
rijs) wilde men iemand, met 'n onkreuk-
baren naam aan het hoofd der regee
ring; iemand, die bij het volk in hoog
aanzien stond en als leider van een coa
litie-kabinet zou kunnen optreden, om
vattende alle partijen, behalve de so
cialistische en communistische en de ui
terst rechtsche. Zoo'n man was Doumer
gue en hoewel hij eigenlijk, reeds be
jaard, rust behoefde, nam hij de moei
lijke taak op zijn schouders. Hij sticht
te het z.g. kabinet van den Godsvrede.
Van den beginne af, was het duidelijk,
dat met zoo'n kabinet van den Godsvre
de alleen, de eigenlijke kwaal, waaraan
het politieke leven in Frankrijk lijdt, niet
genezen zou kunnen worden. Zijn ver
schijning werkte weliswaar kalmeerend
op de verhitte gemoederen, maar het
kon niet anders, of dit zou slechts tijde
lijk zijn, indien er verder niets gebeur
de. Men verwachtte van Doumergue, dat
hij niet alleen met zijn gezag, de kibbe
lende partijen bijeen zou weten te hou
den, maar ook, dat hij maatregelen zou
nemen, om aan het gekonkel en geïntri-
geer, de baantjesjagerij en de corruptie
en meer van dat fraais nu eens een ein
de zou weten te maken. Tot voor eeni
gen tijd merkte men daar echter niet
zoo heel veel van met het gevolg, dat er
opnieuw onrust in Frankrijk ontstond; 'n
onrust, die nog in de hand gewerkt
werd, door het feit, dat het onderzoek
naar het Stavisky-schandaal vrijwel geen
enkel positief resultaat opleverde.
Vermoedelijk is de grijze ministe"r-pre-
sident door deze nieuwe onrust opge
schrikt en zette zich de overtuiging bij
hem, dat er nu toch eindelijk eens wat
diende te gebeuren, wilde men in de
naaste toekomst niet weer zeer onheilige
dingen beleven. En hij koos het meer en
meer gebruikelijke middel van de radio,
om het Fransche volk te vertellen, wat
voor plannen hij koestert, tot bestrijding
van de diverse politieke uitwassen.
Tweemaal achtereenvolgens heeft hij
thans zoo'n radio-rede afgestoken. En
het maakte op de groote meerderheid
van zijn volk een uitstekenden indruk.
Als er nu binnenkort maar daden vol
gen
Doumergue acht het op de eerste
plaats wenschelijk, om het gezag van de
regeering tegenover het parlement te
versterken. Op het oogenblik bestaat de
toestand nog, dat de regeering dat par
lement bij een eventueel conflict niet
naar huis kan sturen. Steeds moet de re
geering zelf in zoo'n geval het veld rui
men. Dat maakt de positie van het par
lement natuurlijk oppermachtig. De hee-
ren afgevaardigden kunnen er maar op
los intrigeeren. Ze hoeven niet te vree
zen, hun zetel te zulen verliezen, voor-
dat de volle zittingsperiode verstreken
i is. Doumergue nu wil een zoodanige
grondwetswijziging, dat het mogelijk
wordt, om de Kamer te ontbinden, in
dien de regeering zulks wenschelijker
zou achten dan haar eigen ontslag. (Ook
in ons land kennen we deze mogelijk
heid). Het lijdt geen twijfel, dat hiervan
een matigende invloed op de gedragin
gen der heeren afgevaardigden moet
uitgaan. Zij zullen zich dan wel twee
maal bedenken, voordat ze lichtvaardig
en om allerlei kleine of persoonlijke be
langen een crisis uitlokken. Men moet nu
natuurlijk afwachten, of het Doumergue
zal lukken, de grondwetswijziging er
door te krijgen.
De minister-president heeft verder la
ten weten, dat er maatregelen in over
weging zijn, om het ambtenaren-corps
beter dan tot dusver onder de knie te
krijgen. De ambtenaren in Frankrijk
hebben heel wat in de melk te brokke
len. Zoo wisten ze tot dusver o.i
hoogst noodzakelijk geachte salarisher
zieningen t^ voorkomen. Doumergue
heeft aangekondigd, dat daar nu eens
met fiksche hand wat aan gedaan zal
worden.
Doumergue schijnt vervolgens ook 'n
beetje aan fascisme te willen. Dat hoort
er tegenwoordig trouwens bij. Hij wil n.l
een eöonomischen raad stichten, die al
le takken van bedrijf zal vertegenwoor
digen, werkgevers zoowel als werkne
mers, en die een adviseerende bevoegd
heid zal krijgen bij alle kwesties, die de
landhuishouding raken en bij alle in
voorbereiding zijnde wetsontwerpen. Dit
lijkt nog zoo gek niet. Maar 't is alweer
de vraag, of het parlement er aan wil,
omdat zoo'n economische raad de macht
van het parlement nu niet bepaald ten
goede kan komen.
Tenslotte heeft de minister-president
nog een felle aanval gedaan op het een
heidsfront van socialisten en communis
ten, dat, gelijk men zich herinneren zal,
onlangs in Frankrijk tot stand kwam,
„ter bestrijding van het fascisme". Hij
betoogde met klem, dat dit front Frank
rijk op weg naar den burgeroorlog en
de dictatuur zou helpen, en dat daarop
aansluitende een buitenlandsche oorlog
niet uit zou kunnen blijven. Tegen dit
roode front, aldus Doumergue, diende
een eenheidsfront „voor de vrijheid van
het vaderland" gevormd te worden.
Het lijkt niet onwaarschijnlijk, dat
Doumergue deze laatste zaak met voor
bedachten rade een beetje heeft aange
dikt; Hij lanceerde de aanval n.l. vlak
voor de provinciale verkiezingen, die
gisteren in Frankrijk hebben plaats ge
had. Men hecht nogal wat beteekenis
aan den uitslag daarvan als barometer
voor de stemming in het land. Op het
oogenblik, waarop dit werd geschreven,
beschikten wij nog niet over cijfers. Men
zie daarvoor elders in dit nummer.
Zooals men zich zal herinneren, heeft
de Sierteeltcentrale, drie maanden ge
leden per circulaire, welke door bemid
deling van de commissarissen der Ko
ningin aan de gemeentebesturen zijn i it-
gereikt, opgave verzocht van het aantal
planten en boomen, welke voor het be
planten van wegen en terreinen zou
kunnen worden gebruikt, met dien ver
stande, dat alleen objecten in aanmer
king mogen komen, welke anders niet
zouden worden uitgevoerd, dus in geen
geval aanvulling van beplanting. Deze
bepaling dient om den normalen handel
geen nadeelen te berokkenen.
Uit het aantal antwoorden, dat er is
binnengekomen, blijkt reeds, dat er een
aanmerkelijk gat in de overtollige voor
raden zal worden geslagen. Vooral ont
ginningsmaatschappijen, die md(t rijks
subsidie werken, hebben groote „bestel
lingen" gedaan. Het is een opmerkelijk
verschijnsel, dat juist die gemeenten,
waar weinig of geen beplanting is en
die geen of nagenoeg geen natuurschoon
bezitten, het aanbod niet hebben beant
woord.
Er is b.v. nog niets gehoord van ge
meenten in Friesland en Zeeland. Het
is op dit oogenblik niet gewenscht om
'cijfers en namen te publiceeren, maar
het is nuttig te achten om de aandacht
van de gemeentebesturen te vestigen
op deze bijzondere gelegenheid om de
aantrekkelijkheid van hun gemeenten te
verhoogen en de werkloosheid te ver
minderen, althans werkverruiming toe
te passen.
Zooals men weet, behoeven de afne
mers van het overschot niets te betalen.
De kweekers ontvangen hun vergoeding
uit de 250,000 gulden, die de regeeing in
het landbouwcrisisfonds voor dit doel
heeft gestort.
De centrale zal binnenkort met de
verdeeling van de opdrachten aanvan
gen; zij is thans doende om na te gaan,
of de projecten, welke de gemeentebe
sturen haar hebben opgegeven, binnen
het kader vallen van buitengewone be
plantingen.
De Raad van Amsterdam heeft met
groote meerderheid als zijn meening uit
gesproken, dat er buitengewone of
crisis-omstandigheden bestaan, die het
geven van zes uren verkoopgelegenheid
op Zondag wenschelijk maken voor de
volgende bedrijfsgroepen:
ten eerste v i s c h, ten tweede fruit
en ten derde brood, banket, suikerwerk,
chocolade en consumptieijs.
Verworpen heeft hij, met kleinere meer
derheid, de voorstellen tot het „geven'
van Zondagsverkoopgelegenheid aan
slijters en aan sigarenwinkeliers.
Van de Duitsche maatregelen om het
verteren van Duitsch geld in Nederland
te voorkomen, hebben de betrokken
bedrijven in ons land in het afgeloopen
seizoen reeds de gevolgen ondervonden.
Men weet dat reizigers uit Duitsch-
land bij het overschrijden van de grens
tot dusver niet meer dan 50 Mark bij
zich mochten hebben, waarvan dan ook
nog de treinreis op Nederlandsch gebied
moest worden betaald, want biljetten
tot verder dan de grens werden in
Duitschland niet verstrekt.
Thans is met ingang van het begin de
zer maand, zonder dat daarvan duide
lijk kennis is gegeven, een nog vrij wat
strenger maatregel getroffen. De Duit
sche autoriteiten hebben n.l. het bedrag
dat is toegestaan van 50 op slechts 10
mark teruggebracht. Ook in den vorm
van chèques mag geen geld over de
grens worden meegenomen. Door deze
nieuwe bepaling is het bezoek van Duit-
schers aan ons land praktisch onmoge
lijk gemaakt.
Naar wij vernemen, is de naar
Oost- en West-Indië uitgezonden toe
spraak van Prinses Juliana, alsmede de
rede van jhr. Ruys de Beerenbrouck en
Slotemaker de Bruïne, uitgesproken op
den avond voor het Nationaal Crisis Co
mité voor de microphoon van de Neder-
landsche omroepvereenigingen, uitste
kend gehoord.
Bij K. B. is met ingang van 1 Jan.
benoemd in vasten dienst tot inspecteur
voor hel staatstoezicht op krankzinni
gen en krankzinnigengestichten dr. J.
H. Koenen, geneesheer aan de psychia
trische inrichting Voorburg te Vught.
Dr. J. H. M. Koenen is 10 Maart 1893 te
Eindhoven geboren
Zaterdagmorgen heeft de commissie
voor den etalagewedstrijd met den
voorzitter van Handelsbelang, den heer
L. A. Stofkoper een bezoek gebracht
bij alle winkeliers, die een medaille
hadden behaald en heeft de voorzittèr
aan allen met een toepasselijk woord
de medaille met bijbehoorend getuig
schrift uitgereikt.
Nadat overdag vooral de prijswinnen
de etalages steeds veel belangstelling
hadden getrokken, is het des avonds
weer bijzonder druk geworden op straat
en die drukte concentreerde zich voor
al op de Markt, tegen den tijd, dat de
laatste muzikale wandeling van deze
winkelweek plaats had.
Precies te half tien zette de padvin
dersband met trommels en hoorenge
schal den stoet, waarin 't muziekgezel
schap „Oefening na den Arbeid", en het
bestuur van „Handelsbelang", beide met
hun vaandels mede marcheerden, in be
weging. Het ging rond de Markt, waar
bij het muziekkorps de taak overnam en
toen de Vlasmarkt op voor de Zater
dag vermelde route. Tijdens de wande
ling, die medegemaakt is door een zeer
groote menschenmenigte en door nog
grooter schare is gadegeslagen, is halt
gehouden bij den Watertoren. Van het
plan om ook op de Balans halt te hou
den is afgezien, toen het begon te drup
pelen en men wilde voorkomen, dat de
trommels van padvinders en muzikan
ten daaronder zouden lijden.
Te half elf kwam men op de Markt
terug opgewacht voor een menschenzee.
Voor het Stadhuis gaven de padvinders
nog een taptoe, het muziekkorps een
marsch, het Zeeuwsch Volkslied en het
Wilhelmus ten beste en daarna kon de
voorzitter, de heer L, A. Stofkoper, de
leiders van muziekkorps en padvinders,
dank brengen, zooals hij dat de vorige
malen ook met die der muziekkorpsen
en van de signaalafdeeling van Achil
les had gedaan, en er daarbij op wijzen,
dat Handelsbelang gestreefd heeft naar
zoo groot mogelijke neutraliteit.
Ook bracht de voorzitter dank aan
de gemeentepolitie en de maréchaussee
voor de hulp bij de verschillende op
tochten verleend.
Het bestuur en enkele genoodigden
kwam nog bij elkaar in intiemer kring
en ook daar heeft de heer Stofkoper
nog eens gewezen op het goede verloop
van de verschillende onderdeelen van
het feest en de politie, in den persoon
van den commissaris, nog eens bedankt
voor de groote medewerking.
Zeer op prijs mag het worden gesteld,
dat Vreemdelingenverkeer zoo vriende
lijk was de belichting van het stadhuis
nogmaals te ontsteken, wat aan het
plein bij terugkomst der muziek steeds
zulk een recht feestelijk aanzien heeft
en voor hen die tijdens de rondwande
ling op de Markt en omgeving vertoe
ven gelegenheid biedt zich te vermijden
in den mooien aanblik van het beroem
de gebouw, terwijl men alom in de stad
het schijnsel en de silhouetten tegen
den betrokken hemel kon waarnemen.
Morgen komen wij nog terug op het
resultaat van de prijsbonnentrekking,
waarvoor naar wij vernamen ongeveer
600 boekjes, ieder van 100 bonnen, dus
(Ingez. Med.)
ongeveer 60.000 bonnen door het be
stuur zijn afgegeven.
Zooals men weet komen er uit elke
bus 7 prijzen.
Bij de districts-arbeidsbeurs te Mid
delburg stonden Zaterdag ingeschre
ven: geheel werkloos: 864 mannen en 21
vrouwen; gedeeltelijk werkloos: 65 man
nen en 4 vrouwen; niet werkloos: 9 man
nen en 1 vrouw. Algemeen totaal vorige
week 966, bijgekomen 40, afgegaan 42,,
over 964.
Eind 1927 is te Goes een 24 uurstele
foondienst ingesteld waardoor ook in de
onder het kantoor Goes ressorteerende
gemeenten doorverbindingen konden tot
stand komen met als gevolg, dat niet
alleen met Goes maar ook via die plaats
interlocaal kon worden getelefoneerd
gedurende den geheelen dag en den
nacht. De hieraan verbonden kosten
werden gedeeltelijk gedragen door het
Rijk en de belanghebbende gemeenten,
terwijl het overblijvende tekort werd
aangevuld door particulieren. Slechts
enkele gemeenten traden niet toe tot de
ontworpen regeling. Sindsdien hebben
echter verschillende gemeenten de aan
vankelijk toegezegde medewerking op
gezegd, zoodat thans gevaar bestaat, dat
het enkele jaren geleden bereikte resul
taat zal te niet gaan. Daar echter het
belang van een 24 uurstelefoondienst
voor de Bevelanden van zeer groot be
lang is, heeft men gezocht naar een be
tere finantieele basis. Men meent, dat
deze kan tot stand komen, indien de ge
meenten, welke op het oogenblik niet
bijdragen in de kosten, alsnog tot het
verleenen van geldelijken steun (2 cent
per inwoner per jaar) besluiten, en de
gemeenten, welke steeds betaalden, hun
bijdrage handhaven. Het bestuur van de
stichting „Fonds voor een 24 uurstele
foondienst" te Goes heeft dan ook in
samenwerking met het bestuur der Ver-
eeniging van burgemeesters en secreta
rissen in Zuid- en Noord-Beveland een
schrijven gezonden aan de gemeentebe
sturen, waarin het groote belang van de
zen dienst wordt bepleit met verzoek 't
fonds te steunen of te blijven steunen
met een bijdrage uit de gemeentekas.
B. en W. bieden den raad ter vast
stelling aan de rekening over 1933,
sluitende wat den gewonen dienst aan
gaat in ontvangst met f 2.000.462 en in
uitgaaf met f 1.905.761, alzoo een goed
slot van f 94.700 de kapitaaldienst met
f 141.010 aan ontvangst en f 339.655 in
uitgaaf, alzoo een nadeelig slot van
f 198.644.
Tevens bieden zij aan de rekening
door H. BINDLOSS.
_53).
Gordon keek hem recht in de oogen.
i Gaat jou 'n de eerste plaats aan",
zeide h;j „Dia kwajongen, Ferris, liet
doorschemeren, dat je bij iets, dat in
de nederzetting gebeurd was, iets niet
bepaald roemrijns, betrokken geweest
was. Ipevallig hoorde Maud Barrington
wat hu zeide ei ten aanhoore van het
gehele gezelschap heeft ze hem toen
ter verantwoording geroepen. Van voor
zicht^ aanpakken sdiijj.t L niet te hou
den- als t een ander geweest was, zou
t misschien een theatrale scène gewor
den zijn- Maar zij kon, door haar kalm
te. zoowat alles doen Ik wou dat je
haar behoord had, je zou je geen beteren
advocaat hebben kunnen wenschen."
Fen oogenblik kreeg het bruin van
Wifhams gezicht een warmer tint en
kwam er een zachte glans in zijn oogen;
wel was hij bijna onmiddellijk weer zich
zelf, maar toch had Gordon het gezien.
Toen de jonge man doorliep, dacht hij
vergenoegd in zichzelf:
,Dat's een mogelijkheid, waarmee ik
geen rekening gehouden heb. 't Zou voor
ons allemaal puik zi;n, als 't ervan
kwam, alleen de Colonel die zou hun
een harde noot te kraken geven".
Op dat oogenl-.Iik werd hij door Mrs.
Macdonald aangesproken. „Hoe kom je
erbij, om hier alleen te blijven staan,
terwijl het Winnipegsche meiske niemand
heeft om mee te praten", zeide ze ver
ontwaardigd.
De jonge man keek haa- lachend aan.
„Ik sta te mediteeren. Is het een goed
teekmi of niet, wanneer een meisje on
beleefd is tegen een man die notitie
van haar neemt1"
M's. Macdona'd keek hem onderzoe
kend aan, toen schudde ze afkeurend
het hoofd. „Zulke dingen gaan je te diep
en ze gaan je niet aan. En dat, terwijl
je zooeven nog ondervonden hebt, dat
vrijpostigheid in 't spreken hier in Sil
ver dale niet geduld wordt-"
Ondertusschen was Witham, zonder
zich aan veelzeggende blikken te sto
ren, regelrecht naar Maud Barrington
toegegaan en was op een onbezetten
stoel naast haar gaan zitten. Ze draaide
haar hoofd naar hem toe en keek hem
zwijgend aan.
Witham knikte. „Ja, ik heb 't ge
hoord. Waarom heb je 't gedaan?"
Het meisje maakte een ongeduldige
beweging met baar hoofd. „Dat is een
overbodige vraag; ik was indirect de
schuld omdat je op mijn verzoek er
heen was gegaan."
..O ja, natuurlijk", antwoordde Wit
ham droogjes. „Je zou *t een schande
gevonden hebben, als je me niet ver
dedigd had."
„Zeker, maar ook om en andere re
den," antwoordde Maud met een eigen
aardige uitdrukking in haar oogen.,
„Maar op het oogenblik kunnen we er
niet over doorgaan. Eigenlijk was de
afspraak dat Dane me vanavond in zijn
nieuwe sjees thuis zou brengen, maar
voor drie is het wagentje te klein. Zal
ik hem zeggen, dat ik met jou meega?"
Witham knikte even, snel, want juist
op dat oogenblik kwam Mrs. Macdonald
naar hen toe; maar heel den verderen
avond bleef hij inwendig onrustig, alsof
hem iets ongewoons te wachten stond.
Zoo hinderlijk voelde hij zijn nervositeit
dat hij in zijn strakke beheersching stijf
en koel werd. Maud Barrington ver
wonderde zich over de vormelijke ma
nier, waarop hij haar bij het instappen
in den Silverdaleschen wagen een
licht sierlijk wagentje, dat niet gemeen
had met zijn Engelsch prototype
hielp. Nauwelijks zaten ze of het span,
dartel door de lange rust, schoot voor
uit, de lichten van de hoeve verdwenen
achter het geboomte en even daarna
reden ze onzacht dwars de prairie
over, 'in de richting van Silverdale.
De maan was reeds weer onder, maar
in het fluweelige indigo boven hun
hoofd tintelde het van ontelbare ster
ren, het lange gras, wuivend in den
zoelen nachtwind, dempte elk geluid
van de wielen; geheimzinnig in het on
bestemde, grauwe licht strekte de prai
rie zich naar alle kanten uit. De koele,
dauwige nachtlucht kreeg iets kruidigs
door den geur van de wilde pepermunt;
rust en vrede, dat was de boodschap
van den stillen, harmonischen samen
zang van ontelbare, nachtelijke gelui
den.
Een poosje reden Maud en Witham
zwijgend voort; spreken leek in een
nacht als dezen iets overbodigs; maar
eindelijk hield Witham, boven aan de
helling van een vrij steilen heuvel, de
paarden wat in en keerde zich tot het
meisje naast hem.
„Eigenlijk is 't jammer om een rust
als deze te verstoren", zeide hij, „maar
over een half uur zijn we thuis. Je had
me iets te zeggen?"
„Ja", antwoordde Maud ongewoon
zacht. „In de eerste plaats wilde ik je
bedanken, ofschoon dat bij jou feitelijk
overbodig is. Ik heb Dane aan 't praten
gekregen; hij heeft me alles verteld
kranig heb je je gehouden.."
Witham begon te lachen. „Routine.,
zouden de meeste menschen zeggen."
Mand voelde zich bij den sarcastischen
toon van dat antwoord kleuren. „Je'
moet ons die houd'ng van in 't begin
niet kwalijk nemen' zeide ze, „en wat
geeft 't. om er steeds weer op terug te
komen? "ten slotte konden we toen niet
and<ns- 't was een gewone reactie op al
die afschuwelijke verhalen".
Mul een schok van geluk besefte Wit
kam wat ze mei deze woorden zeggen
wilde. Hij liet echter niets merken; met
de teugels in ziin hand bleef hij strak
voor zich uitkijken. Maar zijn gedachten
zongen een loflied op het meisje naast
hem. Wat kon ze zacht en lief zijn, ter-
wel ze op 't eerste gezicht zoo koud en
heerschzuchtig leek! Wat hem 't meest
aantrok, was haar fijnheid en zuiverheid
'n voorkomen en karakter, haar eerlijk
heid, die van geen omwegen weten wil
de, terwijl haar lichamelijke nabijheid
hem nu en dan zulk een heftige emotie
geven kon, dat hij moeite had zich te be-
heerschen. Een oogenblik overwoog hij,
in hartstochte'ijken opstand tegen het
eenzame leven dat hem weer te wach
ten stond, of een man in zijn omstandig-,
eder» geen recht had om te nemen, wat
hot lot hem aanbood; maar bijna onmid
dellijk zag hij het nuttelooze van zulke
gedachten in; de slagboom van bedrog,
vin indringen onder valsche vlag, bleef
bestaan.
„Dus nu geloof je ze niet meer?"
vroeg hij
„Neen. Patuurlijk net!" antwqordde
MauH. „Hoe zou daar iets van waar ge
weest kunnen zijn? Je bent wel gedul
dig met ons geweest. En als je mijn ver
trouwen. waar ie eenigen tijd geleden
om gevraagd hebt, nu nog wiFF. met
b&ide handen wil ik 't je geven!"
„En als je dan weer minder aange
name verhalen over me hoort?" vroeg
Withem met een klank in zijn stem, dien
Maud nooit vroeger van hem gehoord
had-
i (Word! vervolgd.)
