Hebt Gij Lendenpijn?
AKKER.CACHET5
DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEÜWSCHE MIDDELBÜRGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VIUJDAG 21 SEPTEMBER 1934.
No. 223.
PERSKRONIEK.
"AKKERTJES"'
TllIPPnr JU. AJ\ U1\I ivr« RPAlfllirnU wl nrrmmrri/mii-iimniiy ngfn<nr>wn-XiAiim-A>ww
-
m
ter 85
1 p. st.
jr half
p. o.
kt te
pond.
■Jardy
ui dap.
let. p.
ats te
c. p.
m. e.
Zoete
eleefd
Vlas-
G&a*
zoekt
2001,
e On-
erpen
naar
1.75.
bouw,
418.
AAN.
1 dag
nk. r.
3oom,
burg.
AAN.
roote
ti met
p. p.
kap-
88.
Bo«^
Schandalig zonder weerga -
De onthullingen nopens de
particuliere wapenindustrie
Regeeringen afhankelijk van
wapenhandelaars Uit winst
bejag zet men den vrede op t
spel.
Bij het onderzoek, dat de commissie
uit de Amerikaansche senaat instelt
naar de praktijken van de particuliere
wapenindustrie komen voortdurend ont
stellender dingen aan het licht. Men
wist allang, dat de heeren wapenfabri
kanten het niet zoo heel nauw namen
als het er op aankwam geld te verdie
nen. Maar wat thans wordt onthuld,
is nog wel een klein beetje meer dan
het-niet-zoo-nauw-nemen. De boosaar
dige machten dezer heeren, die geen
greintje beter lijken dan de ergste mis
dadigers, gaan alle perken te buiten.
Bijzonder leerzaam in dit opzicht lijkt
ons een verklaring van een der met
het onderzoek belaste senatoren, den
heer Bone. „Ik hoop en vertrouw, zei
hij eergisteren, dat de Europeesche lan
den, die nog niet worden
overheerscht door de
m u n i t i e-f abrikanten, bin
nenkort ook een onderzoek zullen ope
nen. Ik meen te spreken in naam on
zer geheele commissie indien ik verklaar,
dat "zij vóór alles de toekomstige ge
neratie wenscht te sparen voor de gru
welen van een nieuwen oorlog."
Dit is geen gekheid, In één adem
wordt hier beweerd, zulks op grond
van aan het licht gekomen feiten,
dat er heel wat landen, ook in Europa
moeten zijn, waarvan de regeeringen
onder invloed der particuliere wapen
fabrikanten staan en dat deze lieden er
blijkbaar op uit zijn, een nieuwen oor
log te ontketenen. Ook al zou er in de
uitlatingen van senator Bone eenige
overdrijving schuilen, het lijdt niet den
minsten twijfel, dat de publieke opinie
het latente gevaar, dat de wapenindu
strie voor den vrede beteekent, tot dus
ver schromelijk heeft onderschat. On
langs ontleenden wij een artikeltje aan
de „Haagsche Courant" over den „ka-
nonnenkoning" Sir Basil Zaharoff'
agent van de Engelsche fabriek Vickers
Armstrong, die in verband met het on
derzoek in Amerika ook weer eens
over den tong is gegaan. De handelin
gen van het zwijgende heerschap,
wiens macht aan het ongelooflijke
schijnt te grenzen, zijn door de Engel
sche regeering naar waarde geschat
door hemeen adellijken titel te
verleenen. Men wrijve zijn oogen uit.
De onthullingen, welke de Ameri
kaansche senaatscommissie de laatste
dagen publiceerde, hadden betrekking
op wapenleveranties aan verschillende
Zuid-Amerikaansche republieken, waar
aan weer een heel stelsel van omkoo-
perijen, steekpenningen, intimidatie en
gestook te pas kwam. Wel bijzonder
fraai waren de bekentenissen van een
zekeren meneer Young, president van
n groote munitiefabriek in de V. Sta
ten. Zijn firma had eerst allerhande
wapentuig geleverd aan den voormali-
gen Cubaanschen president Machado,
doch toen in 1933 de grond onder diens
voeten te warm werd, was de firma er
als de kippen bij geweest, om Macha-
do's vijanden van het noodige te voor
zien. Die konden zoodoende een op
stand ontketenen. Op een vraag in dit
verband gesteld, of het lot van sommi
ge regeeringen van Zuid-Ajmerikaan-
sche landen bijgeval geheel afhankelijk
was van de munitie-fabrieken, ant-
woorde de heer Young zonder blikken
of blozen: „Ja, dit is m.i. wel eens het
geval."
Natuurlijk passen niet alleen de wa-
penfabrikanten uit de Ver. Staten dit
soort van praktijken toe, Een agent van
bovenbedoelde firma verklaarde, dat
hij, blijkbaar meer dan hem lief was,
beconcurreerd werd door Engelsche,
Belgische, Tsjechische en Deensche fir
ma's, die het nog veel bonter zou
den hebben gemaakt. Op een in dit ver
band gestelde vraag, of de praktijken
vaak wellicht van dien aard zijn, dat
ze, in fatsoenlijker bedrijven toegepast
dezen op slag zouden ruïneeren, luidde
het antwoord.„Absoluut!"
Eenige dagen geleden werd door een
der verhoorde agenten erkend, dat er
in het laatste jaar een heele stapel
vliegtuigmotoren naar Duitschland is
verscheept. En deze waren dan zeer
klaarblijkelijk niet alleen bestemd voor
handelsvliegtuigen. Het was te voorzien
dat deze onthulling een reactie in
Frankrijk zou teweegbrengen. Daar
hoort men nu alweer de noodzakelijk
heid van een verdere uitbreiding der
militaire luchtvloot betoogen, al om
vat deze dan bijkans reeds 3000 toe
stellen, een getal, waar de Duitschers,
ondanks de clandestiene invoer uit
Amerika nog op geen stukken na aan
toe kunnen zijn. Ook in Engeland trekt
men zich deze zaak nogal aan. Zoo
stelt de „Daily Telegraph" in een scherp
artikel de vraag: „Als Duitschland voor
vliegtuigmotoren contant geld beschik
baar heeft, waarom betaalt het dan zijn
handelsschulden niet?"
De vraag zou een beetje kinderachtig
zijn, indien ze niet rhetorisch was. Het
blad weet het antwoord er op net zoo
goed als wij. Wij kunnen ons le
vendig indenken, dat dergelijke vragen
gesteld worden, maarde heer Basil
Zaharoff, die Sir voor zijn naam heeft
staan. Zou men in Engeland niet eens
kunnen beginnen met een onderzoek b
v. naar de manier, waarop Vickers za
ken doet? Daarna zouden rhetorische
vragen dan allicht nog een veel beter
figuur maken.
Wat de gevolgen van het onderzoek
der Amerikaansche senaatscommissie
nog zullen zijn, valt moeilijk te voor
spellen. Wij hopen echter van ganscher
harte, dat in elk geval de openbare mee
ning er door wakker geschud zal wor
den, vooral daar, waar een soortgelijk
onderzoek gebiedende eisch mag hee
ten. Het zal niet gemakkelijk zijn, het
gevaar, dat de particupliere wapenin
dustrie in deze wereld uitmaakt, uit te
roeien. Maar elk weldenkend mensch,
moet op grond van de onthullingen in
de Ver. Staten tot de overtuiging ko
men, dat hier niets maar dan ook niets
onbeproefd mag worden gelaten. Het is
een zaaK, welke de geheele wereld zich
dient aan te trekken, een zaak, die in
het schandalige haar weerga niet gemak
kelijk zal vinden.
ONRECHTVAARDIGHEDEN BIJ HET
AFNEMEN VAN VARKENS,
De varkenscentrale houdt haar
belofte niet en gaat dan de ge
dupeerden beboeten.
In een gesprek, dat de Nw. Rott. Crt,
dezer dagen gehad heeft met den heer
Floris Vos, directeur van de modelboer
derij Oud Bussum heeft deze gewezen
op een onrechtvaardigheid, die er te
genover de varkenshouders is gelegen
in de toepassing van de voorschriften
omtrent het afnemen door de regeering
van voor den export bestemde varkens.
Men weet, dat de crisisregeling, o.m,
dwingend voorschrijft het aantal var
kens boven de 20 kg, dat de varkens
houder mag mesten. Dit aantal berust
door H. BINDLOSS.
39.
De balken boven hun hoofd kraakten,
en steunden; bij eiken njeuwen
windstoot was 't of 't dak van het huis
afgehcht zou worden. Maar dank zij den
nieuwen voorraad hout bleef de kachel
knapperen en gloeien en na een poosje
weldadig-stilzitten voelde het meisje
haar oogen zwaar worden. Na een paar
vergeefsche pogingen om wakker te
blijven want er zijn slechts weinig
menschen die in de intense koude van
het noorden de neiging om te slapen
kunnen weerstaan zonk haar hoofd
langzaam iets achterover; Witham stond
op en dekte haar voorzichtig met de
reisdeken toe. Toen hi; klaar was, bleef
hij zoo, gebogen over haar heen, een
paar oogenblikken staan, Maud Barring
ton lag heel stil, zwaar lag 't donker van
haar oogharen op haar bleeke wangen;
- was of de fijnbesneden aristocrati
sche lijnen van haar gezicht in rust nog
meer uitkwamen. Toen stond hij op,
met een gevoel, also^ hij een heilig
schennis gepleegd had, het was geen
daad een man waardig, om een meisje,
dat in hem een paria gezien had en dat
hem toch op zijn woord had willen ge-
jooven, in haar slaap te bespieden. Hoe
dikwijls zou hij haar vertrouwen nog
zwaarder op de proef moeten stellen.
Diep in gedachten, met zijn handen in
zijn zakken, begon hij zacht het vertrek
op en neer te loopen.
Naderhand vroeg Witham zich dik
wijls af, hoeveel mijl hij dien nacht wel
geloopen zou hebben; want ofschoon
het blokhuis neet groot was, lukte het
hem ondanks zijn fel stoken, niét, om
de kleine ruimte te verwarmen. Einde
lijk, na uren van stilte, juist toen hij
langs de kachel liep, hoorde hij een die
pen zucht; zonder iets te laten merken,
liep hij door. Toen hij zich omkeerde
zag hij dat zijn metgezellin de reisdeken
van zich af gegooid had; met een blos
van 't' slapen, maar overigens heel kalm,
zat ze rechtop naast de kachel. De man
bleef stilstaan; hij rilde en zijn gezicht
zag blauwbleek. De wind was gaan lig
gen. maar ondanks dat was de koude,
zelfs in het blokhuis, nog intens,
„Jij hebt alleen dat leeren jasje als
beschutting gehad en mij heb je al die
dekens gegeven", zeide het meisje ver
wijtend.
Witham schudde het hoofd. Opeens
voelde hij zich warm worden; wat
moes4 Maud Barrington van hem den
ken; uit de manier waarop de reisdeken
ingestopt was, moest ze alles begrepen
hebben.
„Je leek me wat slaperig toe alsof
je geen lust had om te praten", zeide
hij zoo gewoon mogelijk: het meisje keek
hem aan; ofschoon ze hem niet geloof
de, was ze hem voor zijn houding dank
baar. De quaestie was", ging hij
op het aantal varkens, dat de varkens
houders vroeger, toen de omstandighe
den nog normaal waren, heeft gehouden.
De crisisorganen hebben in uitzicht ge
steld, dat ze deze varkens van den var
kenshouders zou afnemen, wanneer ze
voor exportvarkens, die trouwens al
leen aan de regeering mogen geleverd
worden, in aanmerking komen, M.a.w.
de varkenshouder mest deze varkens
van 20 kg, die 2 maanden oud zijn, tot
ze een gewicht van tusschen de 90 en
100 kg. hebben bereikt, waarmee onge
veer 3 maanden gemoeid zijn. Hij wendt
zich, zoodra zijn varkens de 95 kg heb
ben bereikt, of liever 14 dagen voor ze
zoover zijn en voor den leek moge
hier tusschen gevoegd worden, dat de
rationeele varkenshouder op den dag
af kan berekenen, wanneer dat gewicht
tot 95 kg zal zijn gestegen tot de var
kenscentrale en deelt haar mede, dat
hij zoo en zooveel varkens heeft af te ge
ven. Nu doet zich het geval voor, dat de
varkenscentrale, 'aajn wier dis'brictsor-
ganen het bedoelde formulier met de
opgave van het aantal te leveren var
kens moet worden toegezonden, deze
varkens niet binnen den termijn van 14
dagen afneemt. Naar de heer Vos me
dedeelde, dijt die termijn van afnemen
van deze varkens van tusschen de 90
en 100 kg de z.g. zouters meer
malen uit tot 9 a 10 weken.
Daardoor wordt het bedrijf van den
varkenshouder gehéel ontwricht.
Immers wat gebeurt er De varkens
houder, die rationeel te werk gaat re
kent er op, dat door het afnemen van
zijn zouters van regeeringswege op den
datum van afneming een gat ontstaan
zal in het vastgestelde quantum van zijn
hem door de regeering voorgeschreven
stapel van varkens boven de 20 kg. Dit
gat vult hij aan door bijtijds eenige big
gen zoover te mesten, dat ze het ge
wicht van 20 kg bereikt hebben op het
moment, dat aan de regeering het zelf
de aantal zouters van 90 a 100 kg zou
worden geleverd ingevolge haar toezeg
ging. Wat van boven van den sctapel
van 20 kg en meer wegende varkens af
schuift, wordt van onder door precies
20 kg. wegende varkens aangevuld.
Tot recht begrip van de dingen diene
hier nu vermeld te worden, dat het var
ken van tusschen de 90 en 100 kg. al
leen verkocht kan worden als zouter;
daarna krijgt het pas weer op de binnen-
landsche markt waarde, als het een ge
wicht van 130 a 150 kg heeft gekregen,
Doet de varkenscentrale nu niet haar
toezegging gestand, dan doet zich het
feit voor, dat de varkensstapel op een
boerderij als van den heer Vos, van var
kens boven de 20 kg uitkomt boven het
toegestane aantal. In concreto, inplaats
van 39 van deze varkens heeft de heer
Vos er 43, immers voor den geregelden
gang van zijn mesterij had hij al vier
biggen tot een gewicht van 20 kg. ge
bracht en van boven af was de afschui
ving versperd tengevolge van twee om
standigheden: de regeering nam niet af
en de binnenlandsche markt, waarop de
handel nog op normale wijze geschiedt,
nam de boven de 100 kg gegroeide var
kens niet af, tenzij voor een appel eö
een ei.
En nu komt het mooie van het geval:
de varkenscentrale zegt niet tot de
heer Vos gij moogt nu tijdelijk, omdat
ik niet, zooals ik beloofd had, uw vier
zouters afneem, deze vier varkens aan
houden tot ge ze tegen redelijken prijs
op de binnenlandsche markt kunt bren
gen, er dus een stapel van 43 inplaats
van 39 aanhouden, neen ze stuurt^ïaar
controleurs en deze constalteeren: gij
hebt vier varkens van een gewicht van
20 kg en meer te veel. Dientengevolge
beboeten wij u en gij hebt nu maar te
zorgen, dat gij de vierr die er te veel
zijn, binnen den korst mogelijken tijd
van de hand doet. Dat wil zeggen, met
haastig door „dat ik feitelijk zelf ook
te suf was om behoorlijk na te denken.
Maar ik ben nu toch blij, dat je wakker
bent 't wordt tijd om weg te gaan als
ik, voor 't dag is, de Grange halen wil"
„Maar de sneeuw zal heel hoog lig
gen ik geloof niet, dat ik mee zou
kunnen", zeide 't meisje
Witham schudde T hoofd. „Neen, jij
moet hier blijven over een paar uur
ben ik weer, met Colonel Barrington,
terug".
Het meisje begreep, dat angst toonen
baar niet zou helpen. „Maar als je den
weg niet vindr?" verontrustte ze zich-
„Neem liever het ravijn dan kom je
bij de hoeve van Graham uit".
,,'t Is beter dat ik naar de Grange ga",
antwoordde Witham langzaam,
Opeens begreep Maud Barrington hem
met een kleur keek ze voor zich.
Maar tegelijk wist ze, dat ze alle rege
ling aan hem kon verlaten: hij zou aan
alles denken. Toch was 't haar niet mo
gelijk, om hem antwoord te geven, toen
hij bü de deur, zich nog eens glimlachend
omkeerde.
„Van dit intermezzo behoeven we ons
bij een volgende ontmoeting niets meer
te herinneren", zeide hij, „maar ik zou
wel willen dat je me een kans gaf om te
bewijzen; dat de Lance Courthorne van
vroeger niet langer beslaat"- j
Even daarna hoorde Maud de deur
achter hem dicht gaan; met een warmen
blos bleef ze naar den stapel bonte de-
kens en huiden staan kijken, waarvan
hij er niet één meegenomen had, 4
een belangrijk verlies. Deze wijze van
doen acht de Hofstede Oud-Bussum
schrommelijk onrechtvaardig.
Bovendien zit aan deze wijze van
doen nog een gevaarlijke kant voor het
algemeen. Boetes ingevolge de crisisre- j
gelingen worden verhaald op de aan de
boeren uit te keeren steungelden. Hc j
licht is de kleine boer, met zijn ingebo- j
ren eerbied voor gezag bereid zijn mond
maar te houden als hem deze onrecht
vaardigheid wordt aangedaan, ook al i
uit vrees, dat zijn verzet hem anders op
andere wijze zal worden ingepeperd.
Wat, al gelooft de heer Vos gaarne
aan de integriteit van ons vaste ambte
narencorps, hij zegt, gezien de vele
voorbeelden van corruptie die aan het
daglicht zijn getreden en de vele, die
onder de roos zijn gebleven, is het corps
van tijdelijk aangestelden bij de uit den
grond gestampte crisisorganen voor die
integriteit niet voor de volle honderd
procent te willen instaan. Bangmakerij
en een soort knevelerij zijn in gevallen
als hier genoemd dan ook niet uitgeslo
ten.
Onze zegsmans evenwel geniet geen
steun op zijn boerderij voor eenig arti
kel. Het ligt dan ook in zijn bedoeling
zich de hem aangezegde boete, waar
omtrent hij nog geen nadere preciseering
vernomen heeft, niet te laten aanleunen,
doch zich daartegen te verweren. Hij
gelooft daarmede tegelijk het recht van
den kleinen varkenshouder te verdedi
gen.
TE AMSTERDAM 60.000 KG SPEK
VAN DE CENTRALE AFGEKEURD.
Het Hbld. verneemt, dat in het laatst
der vorige en in het begin van deze
week op en door het Amsterdamsche
abattoir niet minder dan ruim 60.000
kilo vergeeld spek, toebehoorende aan
de Varkenscentrale en vertegenwoor
digende een waarde van 25.000 tot
f 30.000, is afgekeurd en verzonden
naar den nieuwen destructor te Son,
waar het zal worden uitgesmolten tot
technisch vetOorzaak daarvan
was, dat het spek onderdehand te oud
was geworden. Een weinig opwekkende
gedachte voor hen, die den crisis-ac
cijns op varkensvleesch moeten op
brengen, want daaruit worden deze
„meevallertjes" gefinancierd.
DE SOCIAAL-DEMOCRATEN BIJ
DE OPENING DER
STATEN-GENERAAL,
Het „Hbl." schrijft:
Nu de sociaal-democraten de openings
plechtigheid der Staten-Generaal bij
woonden, hetgeen zij, een hoogst enke
le uitzondering daargelaten, als f r a c-
t i e tot dusver plachten na te laten,
heeft ir. Albarda zich genoopt gevoeld
om den lezers van „Het Volk" een ver
klaring van dezen ommekeer bij te
brengen, blijkbaar uit vrees te worden
verdacht van monarchistische gevoe
lens- Nog den avond zelf van den der
den Dinsdag van September konden de
partijgenooten van den parlementairen
leider der S.D.A.P. leeren, dat de jaar-
Iijksche opening van de zitting der Sta
ten-Generaal geen „hofreceptie" is en
dat, principieel foezien, de vereenigde
vergadering in de Ridderzaal het karak
ter bezit van een manifestatie van
volksrechten.
Welk een onverwachte en merkwaar
dige ontdekking! Het Is mogelijk dat
voor de lezers van hel roode orgaan,
gewend aan de smalende manier waarop
dit zich vroeger dikwijls placht uit te
laten over alles wat den oranje-zin van
de breede lagen van ons volk betrof,
Het ongemak van velen, die een
•ittend leven leiden. Verrast
tuit Ge zijn na één of twee i
Volgtni rocapf van Apolhmktr Dumonl
HOOFDSTUK X.
Een belofte.
Het daglicht begon juist door te bre
ken toen Witham, dan stappend, dan
half wadend door een laag poederfijne,
los&e sneeuw van meer dan een voet
hoog, eindelijk de Grange bereikte.
Half versuft van vermoeienis en kou
ging hij de kleine zitkamer binnen;
daar bleef hij, zwaar leunend op de ta
fel, ongemakkelijk in zijn stijfbevroren
kleeren, die zijn verkleumde lichaam
bij elke beweging pijn deden, staan
wachten. Het duurde geen drie minu
ten, of de Colonel kwam haastig bin
nen Bij het zien van het gelaat van
zijn vroegen gast, liep hij snel naar het
buffet en schonk een glas wijn in.
„Drink dat eerst op," zeide hij kort.
„Je bent meer dood dan levend.'"
Witham schudde koppig het hoofd.
„Beter, dat u me eerst aanhoort."
Maar Barrington duwde hem 't glas
in de hand. „Zooals je nu spreekt, be
grijp ik toch niets van wat je mij ver
telt. Drink het op en wacht met pra
ten, totdat je aan het verschil in tem
peratuur gewend geraakt bent'.'
Witham dronk het glas wijn leeg en
liet zich, zwaar, op den stoel naast hem
vallen. Zijn gezicht zag nog grauw
bleek, maar toch begon zijn huid al
weer pijnlijk te tintelen door de ener
gieke poging van zijn bloed, om in de
weefsels aan de oppervlakte door te
dringen. Toen hij wat bijgekomen was,
(Ingez. Med.),
hier inderdaad iets nieuws werd ont
huld- Maar !in wezen "presenteert de
he-r Albarda hier een eerwaardig en
ouder koek. Want hoeveel er in den
loop der tijden ook veranderd moge zijn,
het larakter der openingszitting heeft,
zeker sinds de invoeriiig der volledige
ministerieele verantwoordelijkheid,
(1848) niet de geringste wijziging onder
gaan.
De redenen, die thans de sociaal-de
mocraten bewogen heeten te hebben, en
bloc mede aanwezig te zijn in een door
hen als regel tot dusver niet bijgewoon
de bijeenkomst gelden dus al even lang
als zij deel uitmaken van het parlement.
Ni^t de beteekenis der openingsver
gadering, maar het inzicht der sociaal
democraten heeft een wijziging onder
gaan. Eerst n u zijn deze blijkbaar
gaan beseffen, dat de kleinzielige,
bijkomstige overwegingen, die hen ja
ren lang door afwezigheid deden
„schitteren", behooren te wijken voor
de principieele en juiste opvatting, die
thans door den heer Albarda met zoo
veel nadruk is verkondigd. Zijn stukje
plaatst dan ook, zij 't volkomen onge
wild, juist nog eens in 'n scherp licht,
hoe dwaas eigenlijk de vroeger door de
socialisten in acht genomen afwezigheid-
uit-protest was. De ontwikkeling der
gebeurtenissen in de wereld, die voor
de relatieve begeerlijkheid der Neder
landse staatsorae eindelijk ook vele
social'stiache oogen schijnt te hebben
geopend, en hier en daar reeds de op
ruiming van enkele wanbegrippen heeft
veroorzaakt werkt op bepaalde punten
ongetwijfeld verhelderend. Wij consta-
(eeren het met waardeering.
WATERSfTAATSBEGROOTlNG 1935.
De werken in Zeeland.
Op de Waterstaatsbegrooting voor
1935 wordt aangevraagd f 93.000 (voor
1934 f 81.000) voor onderhoud van de
kustverdediging in Zeeland;
f 400.000 (evenals voor 1934) als bij
drage in het tekort der uitgaven voor
zeewering en oeververdediging in de
calamiteuze polders in Zeeland;
f 37.000 voor onderhoud van de havens
te Breskens (voor 1934 f 50.000); f 12.000
(als voor 1934) voor onderhoud van de
haven van Philippine; 'f 400 (als voor
1934) als bijdrage aan de gemeente
Clinge in de kosten van onderhoud
van de haven aldaar; f 2500 (als voor
1934) als bijdrage voor de gemeente Phi
lippine in de kosten van onderhoud van
de*haven aldaar; f 95.200 (voor 1934
f 67.000) voor onderhoud van het ka
naal van Terneuzen; f 6800 (voor 1934
f 42,000) voor verbetering van en nieu
we werken aan dat kanaal; f 60,000
(evenals voor 1934) voor den aanleg
van havens en daarmede in verband
staande werken aan het kanaal van
Terneuzen, bij Sluiskil; f 38.800 voor
1934 f 40.000) voor exploitatie en on
derhoud van de Rijks-electriciteitswer-
ken van het kanaal van Terneuzen;
f 700 voor onderhoud van het kanaal
van Sluis naar Brugge voor het gedeel-
begon hij zijn verhaal. Kaarsrecht, met
zijn oogen strak op die van zijn gast
gericht, stond Barrington toe te luiste
ren; maar in contrast met zijn flinke
houding was zijn gezicht bleek en ver
vallen; zijn ijzeren wil, die hem gedu
rende den verderen dag ophield, deed
zich vroeg in den morgen, zooals nu,
nog niet volkomen gelden; hij zag er
nu uit, zooals hij zich in werkelijkheid
voelde: een oude man, met een last
van zorgen, welke hem te zwaar dreig
de te worden. Maar naarmate Wit-
ham's verhaal vorderde, kwam er meer
leven in zijn gezicht; het was duidelijk
te zien, dat hij slechts met de grootste
moeite zijn uiterlijke kalmte wist te
bewaren.
„Je wilt dus zeggen, dat een poging,
om de Grange nog gisteravond te be
reiken, levensgevaarlijk geweest zou
zijn?" vroeg Barrington.
„Ja!", antwoordde Witham rustig.
De oude man bleef hem een paar
oogenblikken lang strak aan staan kij
ken. „Ik moet je zeggen, dat ik het 'n
zeer betreurenswaardigen samenloop
van omstandigheden vind."
Met een klein handgebaar viel Wit
ham hem in de rede. „Er was niets
aan te doen, sir. Ik zou de paarden
er niet doorgekregen hebben en geen
van beiden zouden wij er levend afge
komen zijn."
(Wordt vervolgd
