DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
Verdrijf die Kiespijn!
AKKER.QCHE15
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEELAND.
KERKNIEUWS.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEÜWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 12 SEPTEMBER 1934. No. 215.
GOES.
AKKERTJES
WALCHEREN.
„Ik herinner me niet, dat ik 't over
iets, dat ik gehoord zou hebben, gehad
heb", zeide zij. „Ben je met je wijze les
sen geven niet wat voorbarig?"
s a a ss m a s
lËBsa&ia
Somer
[verplaatst
47-48 n.
|daelburg.
Ik afgeg.
Ir. K 206,
van 8 u.
jper K.M,
cent per
kt. Graaf-
Iddelburg,
|N „Wal-
7.15 uur
r. f 1.50,
enk. reis
listraat 8,
Pelikaan,
aag, ope-
p. Dond.,
Bevel, m,
ct. p. p.
M'burg.
Pelikaan,
v. 1 dag
5 enk. r.
ïlg. kust,
3 p. p.,
r., Midd.
LUXE".
Antwer-
Zaterd,
pt. n. d,
3.50 Krt,
4'burg.
6/7 per-
ikt voor
>er K.M.
lafeiland,
we van-
Wilt U
it U dan.
De On-
rijgb. in
.8, Midd.
I rneming.
im. Enk.
dag naar
n Haag,
vrij. ,,De
M'burg.
e<*i 3 c
De optimistische rede van
Benesj Ze bevatte een,
ernstige waarschuwing Het
isolement van Duitschland moet
niet op de spits gedreven wor
den.
De Tsjechische minister van buiten-
landsche zaken, Benesj, iS| een bekwaam
man. Naar zijn woord wordt te Genève
met g'roote belangstelling geluisterd.
Hetgeen hij te zeggen heeft, wordt door
de bank gekenmerkt door de verdienste
van een zekere nuchtere logica. Benesj
geraakt niet gauw van zijn stuk; hij
heeft zijn zenuwen goed onder bedwang.
De redevoering, waarmede hij Maan
dag de vijftiende algemeene vergade
ring van de staten-leden van den Vol
kenbond opende, legde van dit alles
weer eens getuigenis af. Onder de ge
geven omstandigheden had men moei
lijk iemand kunnen vinden, die geschik
ter voor deze penibele taak was dan
de Tsjechische minister. Hij heeft het
klaar gespeeld een voorstelling van de
politieke situatie in deze wereld te ge
ven, die den verontrusten mensch een
riem onder het hart zal steken. We heb
ben er gisteren reeds iets over gemeld.
Benesj gelooft niet, dat de oorlog, ge
lijk in breeden kring maar al te zeer
wordt gevreesd, op het oogenblik als
een onafwendbaar noodlot moet worden
beschouwd. De leiders van de tegen
woordige wereld hebben meer dan ooit
de geschikte middelen in de hand, zei-
de hij, om den oorlog te vermijden.
Meer dan ooit moet men door de we
reld schreeuwen, dat de verantwoorde
lijkheid van een oorlog bij de verant
woordelijke leiders van de desbetref
fende landen zou liggen. Men moet den
moed hebben dit met luider stemme te
verklaren en zonder schroom deze ver
antwoordelijkheid telkens weer verkon
digen.
Hij eindigde met de volgende mees
terlijke peroratie: „Mijn beschouwingen
over den algemeenen politieken toe
stand zijn dus in het algemeen niet ont
moedigend. Ten overstaan van deze 15e
Volkenbondsvergadering, die misschien
geroepen zal zijn uiterst belangrijke be
slissingen te treffen en die aldus een
nieuwe periode onzer werkzaamheid
zal kunnen voorbereiden, wilde ik bo
venal uitdrukking geven aan een vol
strekt krachtige hoop op een betere
toekomst, aan een onwankelbaar ver
trouwen in de kracht en de doeltreffend
heid onzer beginselen, idealen en instel
lingen en vooral aan mijn onverwoest
bare overtuiging dat ons lot in onze
eigen handen rust en dat wij, als wij het
waarlijk willen, de middelen bezitten om
ons uit de tegenwoordige crisis te be
vrijden om den vrede te redden en om
alle slechte geesten en destructieve
Krachten te overheerschen."
Het lijdt niet den minister twijfel, dat
de Tsjechische minister met de voor
opgezette bedoeling, de dingen niet al
te zwart voor te stellen, heeft gespro
ken. Maar men kan desondanks niet
beweren, dat zijn redevoering een praat
je voor de vaak was. Zijn betoog was
daartoe weer veel te nuchter. „De ver
antwoordelijkheid van een nieuwen oor
log zou bij de leiders van de desbetref
fende landen liggen.' Hij heeft niet voor
niets den nadruk vooral op die woor
den gelegd. Ze kregen daardoor het ka
rakter van een ernstige waarschuwing,
waarvan men moet hopen, dat ze bij de
verantwoordelijke staatslieden der groo-
te mogendheden goed verstaan is..
Dezen toch zijn het in de eerste plaats
bij wie de groote verantwoordelijkheid
voor de gebeurtenissen der naaste toe
komst ligt. Gebeurtenissen, welke ver
moedelijk thans reeds te' Genève haar
voorbereiding zullen krijgen. Niet in,
maar buiten de Volkenbondsvergade
ring om. Achter de coulissen is groot
werk aan den winkel, werk, dat be-
heerscht wordt door de allesbeheer-
schende vraag van de verhouding tot
Duitschland. Het Derde Rijk staat vrij
wel geheel geïsoleerd in de wereld. Voor
een tijdje kan dat zijn nut hebben, om
zekere sentimenten in toom te houden.
Maar op den duur gaat zulks niet op.
De wereld verdraagt het eenvoudig niet.
De situatie zou voortdur e n d,
tendenzen oproepen, die er naar streef
den, Duitschland op de een of andere
manier uit het isolement te bevrijden.
Onophoudelijke uitbreiding van de Duit-
sche bewapening en dus van de bewa
peningen der andere landen, zou er 't
eerste gevolg van zijn. En het slot werd
dan natuurlijk onontkoombaar oorlog.
Het streven te Genève zal er daar
om op gericht dienen te worden,
Duitschland weer in den Volkenbonds
kring terug te voeren. Hier ligt o.i. de
taak van de staatslieden der groote mo
gendheden. En het is niet onwaarschijn
lijk, dat Benesj, ook daarop, zonder het
met zooveel woorden te zeggen, doelde,
toen hij van hun verantwoordelijkheid
sprak. De schuld van Duitschland's iso
lement ligt niet bij Duitschland alleen.
Sommige landen hebben het er naar ge
maakt, dat het dien kant vrij gemakke
lijk uitging. Mogen ze zich nog bijtijds
de uiterste consequenties er van voor
oogen stellen en maatregelen beramen,
die het dreigend gevaar kunnen afwen
den. In een handomdraai valt de zaak
niet te verwezenlijken. Maar de tijd
lijkt gekomen om er mee te beginnen.
door H. BINDLOSS.
31).
„Wil je je voor vanavond met het ge
zelschap van een oude vrouw tevreden
stellen?" vroeg ze.
Witham bekeek zijn kleeding onte-
vreden-critisch. „Het was niet mijn plan
om zoo maar dadelijk gebruik van uw
gastvrijheid te maken", zeide hij'. „,Ik
had den Colonel van m'n komst in ken
nis willen stellen en dan meteen willen
doorgaan."
Miss Barrington keek hem met even
opgetrokken wenkbrauwen aan. „Dan
was je niet bepaald iets vriendelijks
van plan", zeide ze. „Ik zou gedacht
hebben, dat je in de tweede plaats
mijn nichtje en mij even zou hebben
willen Begroetten."
Zonder zich bepaald rekenschap te
geven van wat hij zeide, gaf Witham
het een of ander ontwijkend antwoord;
de eerste stap was gedaan, het ergste
was nu voorbij; in zijn verlichting haal
de hij diep adem. Zijn metgezellin keek
snel, onderzoekend naar hem op.
..Is 't je niet makkelijk gevallen?"
vroeg ze.
Witham keerde zich naar haar toe;
geinteresseerd door den rustigen Blik
van zijn grijze oogen, welke ze in een
SLUITING ZITTING
STATEN-GENERAAL.
Bij Kon. besluit is bepaald, dat de
tegenwoordige zitting der Staten Gene
raal zal worden gesloten op Zaterdag 15
September, des namiddags drie uur.
De minister van binnenlandsche za
ken, mr. de Wilde, wordt gemachtigd
zich op dit tijdsitp te begeven naar de
vergadering der Staten-Generaal, ten
einde in een vereenigde vergadering der
beide Kamers, de zitting in naam der
Koningin te sluiten.
DE NIEUWE SPELLING.
Het eerste schaap
Het katholieke Groningsche dagblad
„Ons Noorden" heeft besloten met in
gang van Maandag 17 Sept. a.s. de spel-
ling-Marchant in te voeren.
Nu blijkt aldus het blad dat
hier in het Noorden, vrijwel algemeen
bij het katholiek onderwijs de nieuwe
schrijfwijze van de Nederlandsche taal
is ingevoerd, lijkt het ons noodzakelijk,
dat ook ons blad. thans tot de invoering
overgaat.
DE NOOD DER JEUGDIGE
WERKLOOZEN.
Het bestuur van het Kath. Werklie
denverbond heeft aan de hoofdbesturen
van de aangesloten bonden een schrijven
gericht over den noodtoestand waarin
thans duizenden jonge arbeiders verkee.
ren
In dit schrijven wordt er o.m. op ge
wezen, dat minstens 60.000 jonge men-
schen, van 18 lot 25 jaar, zonder arbeid
zijn, d.w.z. zonJer toekomst, en dat deze
jongemenschen in een stemming van
wanhoop en vertwijfeling verkeeren.
Gelukt het niet die jongeren binnen be
trekkelijk korten lijd aan werk te hel
pen, dan staan zij voor de angstige mo
gelijkheid „overgeslagen" te worden,
omdat bij opleving of stabilisatie van het
economisch leven, jongeren dan zij in
geschakeld zullen worden.
Verschillende jongeren worden op de
een of andere wijze nuttig bezig gehou
den, doch een oplossing-is deze hulpver
leening niet.
De oplossing is: de jongeren, aller-
perst die van 20 tot 30 jaar moeten blij-
1 vend in het economisch leven worden
ingeschakeld.
Er moet voor hen plaats worden ge
maakt door de ouderen, de zestigjari
gen en ouderen. Dat is de gedachte, wel
ke het laatste jaar verschillenden, ook
werkgevers, in ons land heeft bezig ge
houden en waarvoor men ,(in ?een te
vormen comité medewerking vraagt.
De gedachte, het beginsel, is zeer wel
aanvaardbaar; de uitvoering is echter
moeilijk. Die zestigjarigen kunnen niet
zonder meer worden uitgestooten; er
zal een financieele regeling voor hen
moeten worden gemaakt.
De vraag is, hoe en in welke mate.
De leuze is aangeheven: elke werkende
Loven-zestigjarige in den steun de
jongeren op hdn plaats.
Er zijn tal van vragen, o.a. deze: voor
.velke categorieën van werknemers
moet de maatregel gelden, in particulie
ren-, in overheidsdienst? Wat kunnen
de pensioenkassen doen? Wat de on
dernemingen? Wat de rijks-, provinci
ale- en gemeentelijke overheden? Kan
die kwestie (zooveel mogelijk) zonder de
overheid worden opgelost? Hoe het zij
aldus besluit het schrijven het ui
terst belangrijke vraagstuk is aan de or
de, moest aan de orde komen en wij zul
len, als katholieke arbeidersbeweging,
ti.dig een standpunt moeten bepalen.
BREMEN CONTRA ROTTERDAM.
De Duitsche Rijksspoorwegen zullen
voortaan voor het vervoer van ijzererts
naar het Roergebied, dat met Duitsche
schepen in Biemen is aangevoerd bij
wijze van uitzondering het goedkoopste
tarief van 0,8 pfennig in rekening ge
bracht worden, voorloopig tot 31 Aug.
1935. Men hoopt deze manier 100-000
ton erts per jaar over Bremen te lei
den, dat nu nog over Rotterdam gaat.
Alleen in Juli 1934 werden 400.000 ton
erts over Rotterdam naar de Roer ver
scheept.
HET HEMD IS NADER DAN DE ROK.
Zooals men weet is verleden jaar door
S.D.A.P. en N.V.V. een boycot van Duit
sche waren afgekondigd. In de socia
listische bladen werden sindsdien adver
tenties voor Duitsche waren geweerd.
Thans is in de bladen van de N.V. „De
Arbeiders" echter een mededeeling ver
schenen, onderteekend door de heeren
E. Kupers, voorz. van het N.V.V. en C.
Woudenberg, secretaris van het bestuur
der S.D.A.P., dat voortaan advertenties,
waarin Duitsche waren worden aange
prezen, wel mogen worden opgenomen
Zulks, omdat het in buitenlandsche so
cialistische bladen ook gebeurd en, om
dat het resultaat van een boycot slechts
in zeer beperkte mate afhankelijk zou
zijn van 't opnemen van zulke adverten
ties. „Immers aldus staat er, ,,het opne
men der advertenties verplicht ons
-n geen enkel opzicht tot het koopen van
Duitsche waren".
Heden viert ds. J L Klomp, Ned
Herv. predikant te Woudenberg, zijn
zilveren ambtsjubileum. De jubilaris
stond van 1915 te Schore en Vlak e,
v/elke standplaats in 1924 met Capelle
a. d. IJssel verwisseld werd. 21 Oct
1928 verbond d®. Klomp zich aan zijn te
genwoordige gemeente
man van zijn stempel niet verwacht
had, bleef ze hem aankijken. „Neen
antwoordde hij ernstig, „en nu ben ik
ontevreden dat ik er zoo tegenop gezien
heb. En daarbij vraag ik me af, of u
altijd zoo tegemoetkomend als nu voor
me blijven zult."
Miss Barrington glimlachte even,
maar het leek Witham toe, of de druk
van haar hand op zijn arm één oogen
alik lang iets vaster geweest was.
„Als 't mogelijk is, jaalleen al
ter wille van je moedei'", antwoordde
ze.
Dat antwoord was duidelijk; Court-
ïorne's zonden zouden hem niet aange
rekend worden, maar hij was op proef;
de kleine vrouw met het mooie witte
laar behield zich haar oordeel nog
voor. Maar niettegenstaande dit weinig
aanmoedigende antwoord misschien
kwam het omdat het zoo lang geleden
was, dat een vrouw hem iets vriende
lijks gezegd had ging zijn hart naar
haar uit, voelde hij bet als een sterke
behoefte dat men goed over hem zou
blijven denken. 1
Het volgende oogenblik gingen ze
zitten. Witham had zijn plaats vlak bij
het hoofd van de tafel, tusschen zij'n
tafeldame en Maud Barrington; na een
minuut of vijf kreeg hij de onaangename j
sensatie, dat de oogen van de aanzitten-
den veelvuldiger zijn kant opkeken dan
strikt noodzakelijk was. Mischien dat
hij zich verraden zou hebben, wanneer
hij een man geweest was, die zich veel
met e;gen gevoelens bezighield; maar
de strijd van de laatste jaren, welke hij
alleen had moeten uitvechten, had hem
van al zijn kleine zwakheden bevrijd,
had hem oog voor de dingen, die tellen
en een rustig zelfvertrouwen gegeven,
eigenschappen die iemand, waar hij
zich moge bevinden of wat zijn omge
ving ook moge zijn, tot een sterk
mensch stempelen.
Tijdens een plotselinge demping van
het voortdurend luide stemmengegons
keerde Maud Barrington, die blijkbaar
tot het besluit gekomen was dat ze hem
beleefd behoorde te behandelen, zich
tot hem.
„Onze tafelgesprekken zullen je wel
niet interesseeren. We hebben het overi
niets anders dan over tarwe, gedeelte
lijk ook al omdat we weinig anders
hebben, dat onze belangstelling gaande
maakt."
„Wel", antwoordde Witham met *n
eigenaardigen glimlach, „als onderwerp
van gesprek is tarwe niet iets nieuws,
voor me. Om de waarheid te zeggen
weet ik zooveel van graan af, dat ik er
t liefst niet meer over praat."
„In den vorm van elevator-zeelen of
Winnipegsche markt-marges?'' vroeg
het meisje koeltjes.
Witham's oogen begonnen, bij dien
steek onder water, verdacht te schitte
ren. „Neen, niet bepaald", antwoordde
hij. ,,'t Graan dat door mijn handen ge
gaan is, bevond zich in zakken van 250
pond en 't opladen ervan, stuk voor
DE STORMACHTIGE VAART ROND
WALCHEREN OP 20 AUG.
De passagiers waren niet in ge
vaar. Maar men is wel bui
ten zijn boekje gegaan.
Men zal zich herinneren, dat op 20
Aug. j 1.de vaart rond Walcheren van
den Prov. Stoomboot Dienst, een
beetje raar verliep. Het woei stormach
tig en de passagiers werden vrijwel al
lemaal zeeziek. Een hunner trof zelfs
een ongeluk, de gevolgen waarvan hij
op 't oogenblik nog nauwelijks te boven
is.
Een der passagiers, niet de laatstbe
doelde, heeft gemeend een klacht over
't geval bij de bevoegde instantie te
moeten indienen. Hij ontving als ant
woord daarop het volgend schrijven van
den inspecteur voor de scheepvaart in
het 2e district:
„Ik heb de eer U mede te deelen dat
mij na onderzoek is gebleken dat tijdens
de vaart rond Walcheren op 20 Aug.
1934, de passagiers, wat de zeewaardig
heid van het schip betreft, niet in ge
vaar zijn gebracht.
Het is voor de passagiers welke niet
zeevast waren, een onaangename reis
geweest wegens de voorgekomen zee
ziekte door het slingeren en stampen
van het schip, maar dat zal bij elk schip
voorkomen, hetwelk buitengaats wordt
gebracht.
De Provinciale Stoomboot Dienst
heeft zich echter niet gehouden
aan de voorwaarde, vermeld op de ver
gunning, dat de reizen alleen plaats mo
gen hebben bij goed weer".
Zeeuwsch-Vlaanderen en Oranj'e,
Ter gelegenheid van de opening der
Staten-Generaal (troonrede) op 18 Sept.
a.s., zal de Oranjevereeniging uit Axel
met een groote groep, waarvan vele
deelnemers gekleed in de oud-Axelsche
hoerendracht, een bezoek brengen aan
Den Haag,
Des avonds wordt in de Nieuwe Zui-
derkerk te Den Haag een Zeeuwsch-
Vlaamsche avond gehouden, waarin als
spreker o.a. zal optreden mr. P. Diele-
man uit Middelburg, lid van Ged. Sta
ten van Zeeland, met als onderwerp:
„Zeeuwsch-Vlaanderen en Oranje".
Zeeuwsch-Vlaamsche zangers en zan
geressen zullen den avend opluisteren,
Schilderwerk D. Maandag.
In Kunsthandel „Wisse" in de
Ganzepoortstraat, exposeert onze stad
genoot de heer D. Maandag, voor de
eerste maal enkele van zijn schilderstuk
ken en aquarellen.
Er zijn stillevens, landschapjes en zee
gezichten. Bij een vluchtig overzicht van
het werk, als de blik onwillekeurig het
langst blijft rusten op het beste, ver
moedt men niet met een betrekkelijken
debutant te doen te hebben. De alge
meene indruk is dan: vlot werk, niet
peuterig, toch geen verwaarloozing van
details, goed getroffen kleuren, zuiver
aangevulde stemming, en alles serieus
Neem die zenuwprikkeling weg
en na 'n kwartier... weg is ook de
pijnDat wonder voltrekken 1 of 2 a/TkeIr
Volgens rocept van Apotheker Dumont.
(Ingez. Med.)
van teekening. Bij nadere beschouwing
blijkt er echter tusschen het een en an
der een soort onderscheid. Eenerzijds
een landschapje met vaste hand neerge
zet, b.v. bloembollenveld, brug over de
Slinge, en anderzijds landschapjes, waar
gezocht is naar 'n kleur, 'n scherpere of
vagere contour, naar licht en donker.
Kunnen we dit weifelen nog beschou
wen als het zoeken van den jeugdigen
schilder, 'n gevaar voor den hr. Maan
dag is zijn verwaarloozing van de stof
uitdrukking. Zoo is b.v. het stilleven
met muurbloemen (in de etalage) een
zeer mooi stukje, prachtig van composi
tie en kleur, maar de gemberpot kan van
elke zelfstandigheid zijn. Alleen door
vorm en teekening wéten we, dat het
een geglazuurde pot moet zijn. Zégen we
deze pot ook zoo, het teere van de
bloem zou er te beter door uit komen.
En duidelijker nog komt het gemis aan
stofuitdrukking bij het groote stilleven
naar voren, en juist bij dit werk, met
groote flesch, soyapotje, vuurtest, aar
den kruik, rood doek, enz., is de juiste
stofuitdrukking van zooveel gewicht!
Maar ondanks dit: er is mooi en gaaf
werk bij, dat voor de toekomst nog veel
doet verwachten. We noemden reeds
„bloembollenveld", en „brug over de
Slinge", en willen dan ook wijzen op de
groene gemberpot met lampions, een
gaaf aquarel, met hier en daar een con-
té-lijntje. Zeer goed is verder „Avond
stemming", een hoekje van de Beesten
markt, zelfs als we in oogenschouw ne
men, dat 'n dergelijk schaduwspel met
lantaarnbelichting een dankbaar onder
werp is. De kleuren, ook in de diepste
schaduw, zijn mooi, en de verhoudingen
zeer juist getroffen. Voorts zijn er een
paar welgeslaagde zeegezichten, gevoe
lig van kleur en zuiver van stemming.
Als geheel zoo een expositie, die het
bezichtigen meer dan waard is, en waar
bij verscheidene stukken die elke kunst
liefhebber gaarne in bezit zal willen
hebben!
ARNEMUIDEN. 't Was een goed idee
van den leider, dr. P. de Haas en den
secretaris, den heer J. J. Huijssen, van
de vereeniging Het Groene Kruis, om
een openluchtrepetitie te houden met
de cursisten van den loopenden cursus
en oud-cursisten in eerste hulp bij onge
lukken. Op deze repetitie werden ver
schillende ongevallen behandeld, zooals
been-, arm- en ruggegraat-breuken, als
mede het vervoer van deze patiënten
met de primitieve hulpmiddelen zooals
deze gewoonlijk gebezigd moeten wor-
(Ingez. Med.)
stuk, viel dikwijls niet mee. En wat
mijn speculaties betreft die beston
den gewoonlijk daarin, dat ik 't aan
den prairie-grond toevertrouwde in de
hoop, er veertig schepels per acre var
te oogsten en dat ik me dan met tien
schepels tevreden moest stellen. Waar
schijnlijk zijn de manipulaties op de
Winnipegsche graanbeurs minder in
spannend en meer reneteer end, maar ;k
ben niet in de gelegenheid geweest om
mijn krachten daar te beproeven."
Maud Barrington keek hem bij dat
antwoord een paar oogenblikken lang
strak aan. Door dat veelbefeekenende
djken schoot het Witham plotseling
te binnen, dat hij iets had hooren ver
luiden van een soort onderneming van
Courthorne, waarbij een paar mannen
employé's van een graan elevator, be
trokken waren geweest. Hij voelde zich
het bloed naar het hoofd stijgen,, want
uit de houding van Miss Barrington
bleek, dat het geval haar eveneens ter
oore gekomen was, en de man die kalm
en onverschillig (blijven kan, wanneer
hij door een jong en knap meisje op
een leugen betrapt wordt, bestaat niet.
Maar het volgende oogenblik wist hij
zich weer te beheerschen.
,,'t Is noch verstandig, noch edelmoe
dig om alles te gelooven, wat er van
iemand verteld wordt", zeide hij.
Het meisje glimlachte even, maar Wit
ham zat (zich te Verbijten onder den
strakken blik van haar heldere bruine
oogen- Wat zou ze hem minachtend aan
gekeken hebben, als hij haar niet zoo on
verschillig geweest was.
Witham moest even lachen, maar zijn
oogen bleven strak, „Ja", zeide hij,
„maar aan die voorbarigheid heb ik met
een een waarschuwing te danken. Ten
slotte zijn excuses ook niet veel waard,
maar als ik me in ernst ga verdedigen,
zal 't voor een rechter met minder voor-
oordeeling zijn".
Maud voelde haar belangstelling wak
ker worden. Lance Courthorne, speler
en maatschappelijk een paria, was in elk
geval een variatie op 't type man, waar
mee zij op Silverdale omgeven was en
dan moest zij geen vrouw geweest zijn
als dé ongunstige roep, welke hem voor
afgegaan was, hem in haar oogen niet
met een soort aureool van belangwek
kendheid omgeven had.
„Ik wist niet, dat verstand van 't boe
renbedrijf ook tot een van je vele talen
ten gerekend mocht worden", zeide ze.
„Ik zou gedacht hebben, dat je 't. een
tonig vinden zou?"
„Dat vond ik ook", nog steeds met
dezelfde provoceerende schittering in
zijn oogen keek hij haar aan. „Maar zijn
uitsluitend deugdzame bezigheden ten
slotte niet een tikje eentonig?"
(Wordt vervolgd 1
