Tromp &rueb's DE VREEMDELING VAN SILVERDALE Zoo'n erge Hoofdpijn? AKKEH.CACHE1S 1 KRONIEK van den DAG. ZEELAND. SPORT, goes. zeeuwsch-vlaanderen w.d. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE M IDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 10 SEPTEMBER 1934. No. 213. z,- WALCHEREN. ZUID-beveland. it. apen ÉRE- |Ver- Irting 1 prijs loper No. -sss mil illll REES ranje", eiken 4 uur. O. en onver- :s, Br. Mid- 'lissin- us op- Agent de in- et po- I8BÏ 'ij zijn ïslacht d voor Gra- burg. kist zakje aor 30 iak 15 J. v. Midd. strekt, 60 ct. nt per :r ons. ons. Midd. maten t voor v, een 85 ct. w. bij l'burg. le- Var- lever. agerij, Var- lap- Reu- „eijn- 540 te jong ug te 'burg. REES F 14, *daan- rdags kaan. ct. p. kust, boot Midd. kaan. aand. echt, ntw., ïoom, 88. Fransch-italiaansche toenade ring, Al de geschillen zou den reeds zijn opgelost, oi staan op jhet punt opgelost te wor den. Hitier weer gangma ker. Er is de laatste dagen een paar keer sprake geweest van een Fransch-itali aansche toenadering, neerkomende op een vergelijk inzake vrijwel alle aange legenheden, welke de beide landen tot dusver gescheiden hielden, zooals: de bewapening ter zee, de koloniën in Afri ka en de politiek ten aanzien kvan .oDüitschland. Te Rome heeft men zich gehaast deze geruchten tegen te spre ken, doch erg stellig klonk de tegen- praak niet. Sinds geruimen tijd wordt er door de Fransche en Italiaansche re geeringen achter de coulissen druk on derhandeld, Laten die besprekingen nog niet tot een volledig accoord geleid heb ben men krijgt zeer sterk den indruk, dat het daar dan toch niet ver meer af is. Het feit, dat Barthou, de Fransche minister van buitenlandsche zaken, bin nenkort een bezoek aan Rome zal bren gen, geeft ook grond aan deze veronder stelling. Onlangs verklaarde de minister n.l. dat hij aan zoon bezoek niet eerder kon denken, dan nadat de voornaamste politieke hindernissen uit den weg zou den zijn geruimd. Men moet dus aanne men, dat zulks inmiddels is gebeurd, of althans spoedig staat te gebeuren. Men kan zich over deze ontwikkeling allerminst verrast gevoelen, al blijft ze dan een heel ding. Gelijk velerlei, recen te politieke gebeurtenissen op interna tionaal gebied, hangt ook de Fransch- italiaansche toenadering ten nauwste samen met den loop, die de dingen in Duitschland hebben genomen- Hitier speelde het klaar Frankrijk en Rusland in mekaars armen te drijven. Hij heeft evenzeer den stoot gegeven tot de moge lijkheid van een oplossing der Fransch- italiaansche geschillen. De jaren, dai de verhouding tusschen Frankrijk en Italië soms een bedreiging van den vrede in Europa vormde, liggen nog niet zoo heel lang achter ons. De voornaamste oorzaak van die onver-' kwikkelijke spanning was Mussolini's Balkan-politiek. Deze- kwam in regel rechte botsing met de- belangen van het koninkrijk Zuid-Slavië, de zeer toegene gen vriend van Frankrijk, en in wijder verband met die der geheele Kleine Entente (Zuid-Slavië, Roemenië en Tsjecho-Slovakije). Den Italiaanschen in vloed op den Balkan hebben deze lan den altijd energ'ek bestreden. Meerma len dreigde er n gewapend conflict uit te voorschijn te zullen komen- Tenslot te heeft Mussolini zijn pogingen, om ex pansie in deze richting te zoeken, echter opgegeven. De opzet viel vrijwel radi caal in duigen. Zelfs Albanië, dat een paar jaar lang weinig meer dan een Ita liaansch protectoraal is geweest, begint zich weer aan den greep van den Duce te ontworstelen. Naast deze voornaamste oorzaak wa ren er verschillende van minder belang, hoewel van venijnigen aard. Zoo heeft Italië het nooit kunnen zetten, dal Frankrijk verhinderde, dat de Italiaan sche buit uit den wereldoorlog zooveel mogelijk werd beperkt. Italië kreeg veel minder dan het wou hebben, Verder is men er te Rome jarenlang over gebelgd geweest, dat de politieke tegenstanders van Mussolini naar Frankrijk de wijk konden nemen, om daar naar hartelust tegen het fascisme te stoken. Tenslotte kwamen de wederzijdsche koloniale be langen in Noord-Afrika met elkaar in botsing. Onverkwikkelijke tafereelen zijn van dit alles het gevolg geweest. Italiaan- door H. BINDLOSS. 29.j Gedurende het geheele laatste uur bleef hij onbeweeglijk zitten dan hel de hij in zijn gedachten naar den eenen kant, dan naar den anderen kant over zonder een besluit genomen te hebben ging hij eindelijk naar bed. Maar 'door zijn leven van de laatste jaren, primi tief, in nauw contact met den groncl, welke hem zijn dagelijksch brood geven moest, viel hij, dadelijk toen hij lag, ïn een diepen gezonden slaap. Pas toen de zon als een groote dof-roode bal weer boven den prairie-gezichtseinder ver scheen, werd hij wakker; hij kleedde zich vlug aan en ging naar beneden, waar hij den rechtsgeleerde op hem vond wachten, „Wilt u Colonel Barrington vertellen, dat ik besloten heb naar Silverdale te komen", zeide hij. De rechtsgeleerde keek hem oplettend aan. „Dus "t zou waarschijnlijk niets ge ven, als ik u vroeg om uw besluit nog eens te overwegen?" Witham begon te lachen. „Neen", ant woordde hij. „En nu dit.U bent met de zaak op de hoogte.als u 't tegen over den Colonel kan doen, zou ik u sche en Fransche kranten zaten mekaar zonder ophouden in het haar. Officieele redevoeringen van regeeringspersonen ademden voortdurend een allerbeden- kelijkst wantrouwen. En toen men met de drie groote zeemogendheden (Ver. Staten, Engeland en Japan) aan de con ferentie-tafel kwam te zitten, om de maritieme bewapeningen aan banden te ieggen, kon men het natuurlijk niet eens worden. Het voornaamste struikelblok ten deze vormde de eisch van Italië tot erkenning van zijn recht op pariteit met Frankrijk. Mussolini maakte aanspraak op een vloot, die even sterk zou zijn als de Fransche (al zou hij dan om redenen van financieelen aard, vermoedelijk niet in staat zijn, zoon vloot te bouwen). Allengs zijn de eigenlijke oorzaken van de slechte verhouding wat uitgesle ten, maar de laatste kwestie, die dei- vloten, deed zich toen met zooveel te meer hardnekkigheid gelden. Nog be trekkelijk korten tijd geleden, zag het er niet naar uit, Jat rnen het daar spoedig over eens zou worden. En wel allerminst ruim een jaar geleden, nadat de nazi's Duitschland hadden ingenomen. Men moest toen verwachten, dat Berlijn met Rome zou aanpappen en dat dientenge volge Italië zich sterker zou gaan voelen en aan een accoord met Frankrijk al heel weinig behoefte meer zou hebben. De staatkundige overeenkomst tusschen nationaal-socialisme en fascisme leek dezen gang van zaken natuurlijkerwijze in de hand te zullen werken. Te Berlijn was men van een en ander bij voorbaat ïeeds 'steevast overtuigd. Een van de eenste zorgen van het nazi-bewind was een officieelen boodschapper, in den per soon van dr. Goebbels, naar Rome te sturen De vriendschap zou al onuitroei baar zijn, nog voordat zij werd beklon ken. Het is alevel een beetje anders geloo- pen. De pogingen van Hitier en zijn dis cipelen torn Ooistenrijk {bij Duitschland in te lijven, brachten den Italiaanschen dictator met bekwamen spoed op zijn achtersten zolder. Een zeker deel van de nationaal-socialistische ideologie, was hem bovendien allerminst sympathiek. Inplaats van vriendschap viel het Derde Rijk zoodoende na anderhalf jaar °3e gramschap van den Duce op het lijf. Uit politieke overwegingen, trachtte Musso lini er in den beginne niet te veel van naar buiten te laten blijken. Hij onder nam zelfs nog een poging, om het nazi bewind wat te fatsoeneeren (ontmoeting met Hitier te Venetië). Maar toen kwam de 25ste Juli, de dag, waarop Dollfuss werd vermoord Dat heeft de deur dicht gedaan Van dat oogenblik af is het fi naal mis geweest tusschen Duitschlanl en Italië^ Mussolini is er toen rijp voor ge worden, zich te scharen bij degenen, die, uit vrees voor het Derde Rijk, een om- singelingspolitiek tegen dat rijk voor staan (FrankrijkRusland). Naar uit de berichten, waarop wij bij het begin van dit artikeltje doelden, blijkt, zou dit nu weldra tegemoet kunnen worden gezien. De Franschen waren, als bekwame diplo maten handig genoeg, het ijzer te sme den, toen het heet kon worden onder steld, Binnen een kwartier kunt Ge die vergeten zijn en U als herboren voelen door één of twee van die A(J Volgens recept van Apotheker Dumont. (Ingez. Med.) willen opdragen, om ook mijn belangen in deze te behartigen." Hiermede was de zaak afgeloopen; er schoot den rechtsgeleerde niet veel over, dan zijn lastgever 't mislukken van zijn zending te berichten. „Mr. Courthorne heeft geweigerd op uw voorstel in te gaan", schreef hij. „Hij is echter een geheel ander slag man dan ik me voorgesteld had te zul len ontmoeten. Ik heb den indruk ge kregen dat hij op den langen duur een heel wat minder ongewenschte toevoe ging aan de Silverdalesche kolonie zal blijken te zijn dan op het oogenblik al gemeen gedacht wordt." HOOFDSTUK VIII. Witham's komst op Silverdale. In de ruime ontvangkamer van Silver dale Grange, gezellig door de betimme ring van cederhout en 't vele licht, was het behagelijk warm; de meesten van het groote gezelschap, dat zich daar om tafeltjes of om de reusachtige vulkachel verzameld had, genoten van de welda dige warmte, na hun rit door de bitter koude nachtlucht. Wanneer Colonel Barrington, de stichter van Silverdale, een receptie hield, durfde niemand wei geren, ofschoon degenen, die van mijlen ver in den omtrek komen moesten, door hun gehoorzaamheid aan hun autocrati- schen leider bevroren handen of voeten riskeerden. Pas nadat Dane, één van de weinige vrijgezellen van de kolonie en AFSCHEID S. A. LEOPOLD. De hr. S. A. Leopold, leeraar aan de R.H.B.S., alhier nam Zaterdagmorgen, als zoodanig afscheid van de school. In het gymnastieklokaal, daarvoor in gericht, hadden zich de commissie van toezicht, leeraren en Leerlingen ver- eenigd. De directeur, de hr. C. A. de Looze, opende deze bijeenkomst met een woord van welkom tot allen, Spr richtte zich vervolgens tot den hr. Leopold, en wees er op, dat dit heen gaan van de school, na een functie van 36 jaar, weemoedig stemt. Allen, aldus spr., zien Uw heengaan als een groot verlies. Het werk dei leeraren op de ILB.S. is moeilijk, Gij hebt Uw taak op uitstekende wijze vervuld. Ge muntte uit door nauwgezette plichtsvervulling, ge- waart een geboren opvoeder. Uw liefde voor den medemensch was één der schoonste juweelen uii de schatkamer van Uw karakter. Uw hoogste doel was niet het enkel aanbrengen van kennis, doch het aan brengen van een zuiver menschelijk ide aal. Het middelbaar onderwijs, en in het bijzonder de H. B, S. te Goes, ver liest met U een man die men zal mis sen. Want vooral nu zijn er menschen als U noodig, die zich als doel stellen de menschvorming in zijn geheelen om vang. Het moet voor U een gelukkig gevoelen zijn, dat gij zoovelen steun gat, een kracht werd in het leven. Spr. prees zich dan gelukkig, dat hij zoovele jaren naast den hr. Leopold mocht staan en in moeilijke gevallen steeds op hem kon rekenen. Met ach ting en genegenheid, aldus spr. zullen we steeds aan U denken. U blijft in onze gedachten een eereplaats innemen. Spr, besloot met den heer Leopold nog vele jaren van geluk en gezondheid toe te wenschen. Namens de leeraren bood spr. hem een fraaie klok aan. De voorz. van de Commissie van Toe zicht, oud-notaris Joh. Pilaar, hierna den hr. Leopold toesprekende, wees er op, dat de scheidende leeraar over de geheele wereld oud-leerlingen heeft, (be steeds met dankbaarheid aan hem zui len denken. Zoo gaat ook groote dank uit van de Commissie van Toezicht. Spr. besloot met den hr. Leopold een gelukkigen levensavond toe te wen schen. Dr. de Noo, van VINsingen, getuigde, dat de collega's van den hr. Leopold, dankbaar zijn, dit afscheid te mogen bij wonen en zoo, bij monde van spr., uiting te kunnen geven aan hun gevoelens van sympathie ien 'hoogachting. Wij zijn u erkentelijk, aldus spr., omdat gij arbeid de aan een taak, die ook wij vervullen, op een wijze die ons ten voorbeeld was. Spr. wees er voorts op, hoe de hr. Leo pold er steeds op bedacht was, ook mid dels zijn vele reizen in Frankrijk, zijn kenn;s omtrent dit land en deze taal te vermeerderen en dat er nog twee, mede door hem bewerkte leerboeken steeds in gebruik zijn. Verder haalde spr. een ge beurtenis aan, waaruil bleek, (hoeveel waarde prof. Salverda de Grave aan het oordeel van den hr. Leopold hechtte, en hij drukte er tenslotte zijn vreugde over uit, dat de scheidende zijn krachten voorloopig nog wel zal blijven geven aan de Fransche examens. Eén der leeringen, mej. Coninck, be toogde in een speechje in 't Fransch, de aanhankelijkheid der leerlingen, hun dankbaarheid voor de wijze waarop hun Fransche leeraar met hen omging en drukte hun leedwezen uit over dit schei den, dat hen de waarheid doel gevoelen van het gevleugelde Fransche gezegde: partir c'est mourir un peu. Mej. Coninck besloot met den hr. Leopold, namens de leerlingen, een hanglamp aan te bieden de vertrouwensman van den conserva tieven chef een ernstig protest had doen hooren, had de Colonel erin toegestemd om zijn gasten 's winters bij strenge vorst anders gekleed te ontvangen, dan ze op een receptie in Engeland versche nen zouden zijn, Dane was de eenige man in de neder zetting, die den leider durfde tegenspre ken en ofschoon Colonel Barrington daaraan gewend was, wist hij niet of hij zijn ooren gelooven moest, toen zijn lui tenant als antwoord op de gewone invi tatie, zeide: „Ik wil heel graag komen, mijnheer, ikzelf heb 't nog nooit te kwaad gekregen met de kou, want ik kan er heel goed tegen maar een paar van de jongens hebben een zwakke borst en voor een décolleté is dit kli maat niet geschikt. Dus, als ik kom, kleed ik me in overeenstemming met de temperatuur". Bijna een minuut lang staarde Colo nel Barrington hem ongeloovig aan, toen schudde hij het hoofd. „Je kunt doen, zooals je wilt", zeide hij langzaam. „Maar je moet me goed begrijpen, voor kleeding op zichzelf voel ik niets, maar ik geloof dat we ons streng moeten vast houden aan wat de conventie nu een maal voorschrijft, willen we niet in de gewoonten van het Westersche barba rendom vervallen En als de eerste stoot eenmaal gegeven is...." Dane onthield zich van verder door gaan over dit onderwei p; hij was een van de weinige verstandige menschen,1 De hr, Leopold, hierna het woord ner mende, zeide ontroerd: het zal U wel niet verbazen, dat ik nu geen lange re devoering kan houden. Spr. dankte al lereerst de hr. De Looze voor zijn woor den en 't fraaie geschenk. Hij zal steeds met dankbaarheid aan de achterliggen de jaren terug denken. Het mag wel eens gezegd worden, aldus spr., dat de hr, de Looze 'n leider is, die met zachte, doch krachtige hand leidt. Spr, beval zich voorts aan in de vriendelijke herin nering van zijn collega's en constateer de, dat het verschijnen van de commis sie van toezicht, getuigd van het mede leven van de gemeente met deze school. Spr. hoopte, dat deze verhouding steeds zoo zal blijven. Hij dankte den hr. Pilaar voor zijn welmeenende woorden, even zoo dr. De Nos, en tenslotte mej. Co ninck voor haar lieve rede. Jongelui, al dus spr., jullie mooie geschenk zal in mijn woning een eereplaats innemen, zal mij steeds herinneren aan de schoo- ne jaren, die ik op deze school door bracht. Honderden, misschien duizenden leerlingen heb ik afgeleverd, en altijd, als ik m'n oud-leerlingen weer ontmoet, klopt m'n hart, want ik ben gehecht aan deze school. Ik heb hier altijd een ver houding gekend, die zoo plezierig was, dat ik geen woorden kan vinden om dit uit te drukken. Er was een vertrouwen tusschen ons, dat mij zoo goed en jullie geen kwaad deed. Spr. besloot met 'e herinneren aan de eerste woorden van een fabel van Lafontaine, die hij aldus uitlegt, en den leerlingen als richtsnoer aanbeveelt; werkt en spant u in en ver werft u een kapitaal dat u nooit in den steek zal laten. De hr. De Looze, besloot hierna deze bijeenkomst met een woord van dank voor aller aanwezigheid, waarna zelen den hr. Leopold nog de hand gingen drukken. VIJF EN TWINTIG JAAR RAADSLID. DOMBURG. Vrijdag j.l. was het juist 25 jaar geleden, dat de heer P. J. Elout alhier geïnstalleerd werd als lid van den Raad.De algemeen geachte wethouder pnzer gemeente, die dat jubileum lie ver niet met groote drukte wilde vie ren, mocht niettemin vele bewijzen van genegenheid en waardeering ontvangen. Toen de jubilaris dien morgen als waarnemend burgemeester op het ge meentehuis verscheen, wachtte hem daar een bloemenhulde. Van den burge meester, die op 't oogenblik buitenslands is; van den tweeden wethouder; van 't secretarie-personeel met den veldwach ter en den gemeentewerkman; van den technicus en den administrateur van "t waterleidingbedrijf en van particulie ren. Aangenaam was, de heer Elout door deze hartelijke attenties verrast. Later op den dag overhandigden twee bestuurders van de kiesvereeniging „Ge meentebelang" den voorzitter en perma nenten candidaat uier vereeniging een geschenk. RITTHEM. De laatste dagen zijn er onder Souburg, Ritthem en Nieuw- en St. Joosland aardappelen en uien van 't land gestolen. HANSWEERT. De heer F. Regoort, sluisknecht alhier, is met ingang van 1 Oct. a.s. benoemd tot bakenmeester te Deventer. HANSWEERT. Het motorschip „On derneming geladen met stukgoed van Amsterdam naar Antwerpen voer op de Oosterschelde omhoog. Met behulp van de sleepboot „Advendo" is het schip vlotgekomen. Het heeft de reis naar Antwerpen voortgezet, geassisteerd door de sleepboot. die welen te zwijgen wanneer het doel van hel gesprek bereikt is maar dien avond zat hij uit zijn hoekje zijn chef bezorgd gade te slaan. Opvallend stil en met een ernstig gezicht zat de Colonel naast den grooten, open haard. Te trotsch om van de concessie, gedaan aan zijn gasten, zelf gebruik te maken, was hij, zooals gewoonlijk bij een der gelijke gelegenheid, conventioneel ge kleed. Zijn slanke, kaarsrechte figuur kwam goed uit in de smoking, waarvan de gladde zwarte stof, al was 't dan van een snit, die aan de mode van jaren ge leden denken deed, hem om 't lichaam gegoten zat- Dicht bij de deur, in druk gesprek met een paar gemoedelijke, ste vige vrouwen van de verst-afgeiegen boerderijen, stond zijn zuster, een een voudige aristocratische verschijning met haar zacht gezicht en mooi-zilverwit haar; zijn nichtje zat met een paar an dere jonge meisjës aan de groote tafel foto's te bekijken. Uit piëteit voor zijn gevoelens was ook zij in 't zwart gekleed en bij wijze van gulden middenweg tusschen haar wenschen en de zijne, was de japon van dof-zwarte zijde gedrapeerd op de schouders bijeengevat, waardoor de blanke hals en armen bedekt bleven. Haar eenige sieraad was een snoer pa rels, glanzing van wit op 't satijnige ivoor van haar hals meer zou ook overbo dig geweest zijn, Maud Barrington had het spreekwoordelijk knappe uiterlijk van de Courthorne's geërfd, terwijl de CADZAND. De door „Vreemdelingen verkeer" alhier onder haar leden-win keliers heden georganiseerden étalage wedstrijd is schitterend verloopen. De eene etalage was al mooier dan de an dere. De jury kende de volgende prij zen (medailles) toe: le prijs: J. de le Lijs, slager; 2e: J. A. Dubois, bakker; 3e J. van Dale, radioartikelen; 4e: D. P. van Male en J. Steenhart, beiden bak ker. G YMNASTIEK-DEMONSTRATIES TE KLOETINGE, Zaterdag hadden ter gelegenheid van hel 25-jarig bestaan der gymnastiekver- eeniging S-S.S, te Kloetinge gymna st ek-demonstraties aldaar plaats. Behal ve de jubileerende vereeniging, verleen den medewerking Sparta" te B. op Zoom, Achilles" en „Wilhelmlina" te Middelburg, „Volharding" te Goes en „Sparta" te Krabbendijke. De afgevaardigden der verschillende vereenigingen werden op het gemeente huis door den burgemeester, den heer C. Zandee welkom geheeten. De heer Van Roo, secretaris van de Vereen, zette doel en streven van het K.N.G.V., uit een en hoopte, dat S.S-S., weder in de rijen van het K-N.G.V zal treden. De voorzitter van S.S.S., de heer M. Kole, betuigde zijn dank voor de officieele ontvangst en de gesproken woorden. Nadat de eerewijn was aangeboden, défileerden de deelnemende vereenigin gen voor de autoriteiten, waarna afge marcheerd werd naar het oefenterrein. Direct werd onder leiding van den heer K- Kooy met het uitgebreide pro gramma begonnen. De verschillende ge zamenlijke oefeningen werden zeer goed uitgevoerd. De algemeene oefeningen der meisjes verdienen zeker extra ge noemd te worden. Ook aan de verschil lende toestellen, rek, brug en paard werd goed werk te zien gegeven. Spe ciaal verdient „Volharding" vermelding, dat met een groot aantal leden op gekomen was en blijk gaf van een prach tige geoefendheid. De heer Van Roo bracht dank aan den heer Kooij voor de voorbereiding en hoofdleiding van dezen middag aan de heeren Hoedelrnans en Bal, als juryleden aan S.S.S, voor den steun en aan het plaatselijk muziekgezelschap voor de medewerking. Uitslag der wedstrijden: Marschwedstrijd: le pr. Volharding te Goes; 2e pr. Wilhelmina te Middelburg. Pyramiden: le pr.. Meisjes Volharding Goes; 2e pr. -Heeren id. Goes; 3e pr. Dames id. Goes. 4 maal 100 m estafette Dames (met keerpunten): le pr. Achilles, Middelburg 613/5 sec; 2e pr. Volharding, Goes 643/5 seci 3e Pr- S. S. S„ Kloetinge 643/5 sec. na loting, 4 x 100 m estafette Heeren (met keer punten): le pr. Volharding, Goes 541/5 sec; 2e pr. Wilhelmina, Middelburg 543/5 W VOOR DE FIJNPROEVERS GEPASTEURISEERD^^ y IJ (Ingez. Med.) Barrington's, de familie van haar vader, om haar aristocratisch voorkomen be kend geweest was. Aan den vleugel in den eenen hoek van de kamer zat een jong meisje met een hooge scherpe stem een liedje te zingen. Schuin achter haar zat een jonge Lngelschman met jaleersche blikken naar een begunstigden mededinger te kijken, die met groot vertoon van hoffe lijkheid de bladen voor haar omsloeg. In groepjes van drie of vier door de kamer verspreid zaten de andere gasten, bijna alle jonge mannen met door de zon ver brande gezichten en gekleed in schil derachtige geborduurde leeren tuniek of korte fluweelen jasjes, te wachten tot het diner, dat op dagen als deze het ge wone Silverdalesche avondeten verving, opgediend zou zijn. Het waren voor het meerendeel graanboeren, die er hun dagelijksch werk van maken, om de grootst mogelijke dosis amusement met de kleinst mogelijke dosis werk te combineeren en die zich dientengevolge voor het grootste deel tenminste een te hoogen dunk van zichzelf en een steeds kleiner wordend saldo op de bank verworven hadden Na een minuut of tien stond Dane op en liep de kamer dwars door naar de plaats, waar Colonel Barrington zat. „U bent stil vanavond, sir, en u kijkt zoo ernstig," zeide hij, terwijl hij naast zijn chef ging zitten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1934 | | pagina 5