Tromp &rueb's
DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
Zoo'n erge Hoofdpijn?
AKKEH.CACHE1S
1
KRONIEK van den DAG.
ZEELAND.
SPORT,
goes.
zeeuwsch-vlaanderen w.d.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE M IDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 10 SEPTEMBER 1934. No. 213.
z,-
WALCHEREN.
ZUID-beveland.
it.
apen
ÉRE-
|Ver-
Irting
1 prijs
loper
No.
-sss
mil
illll
REES
ranje",
eiken
4 uur.
O. en
onver-
:s, Br.
Mid-
'lissin-
us op-
Agent
de in-
et po-
I8BÏ
'ij zijn
ïslacht
d voor
Gra-
burg.
kist
zakje
aor 30
iak 15
J. v.
Midd.
strekt,
60 ct.
nt per
:r ons.
ons.
Midd.
maten
t voor
v, een
85 ct.
w. bij
l'burg.
le-
Var-
lever.
agerij,
Var-
lap-
Reu-
„eijn-
540 te
jong
ug te
'burg.
REES
F 14,
*daan-
rdags
kaan.
ct. p.
kust,
boot
Midd.
kaan.
aand.
echt,
ntw.,
ïoom,
88.
Fransch-italiaansche toenade
ring, Al de geschillen zou
den reeds zijn opgelost, oi staan
op jhet punt opgelost te wor
den. Hitier weer gangma
ker.
Er is de laatste dagen een paar keer
sprake geweest van een Fransch-itali
aansche toenadering, neerkomende op
een vergelijk inzake vrijwel alle aange
legenheden, welke de beide landen tot
dusver gescheiden hielden, zooals: de
bewapening ter zee, de koloniën in Afri
ka en de politiek ten aanzien kvan
.oDüitschland. Te Rome heeft men zich
gehaast deze geruchten tegen te spre
ken, doch erg stellig klonk de tegen-
praak niet. Sinds geruimen tijd wordt
er door de Fransche en Italiaansche re
geeringen achter de coulissen druk on
derhandeld, Laten die besprekingen nog
niet tot een volledig accoord geleid heb
ben men krijgt zeer sterk den indruk,
dat het daar dan toch niet ver meer af
is. Het feit, dat Barthou, de Fransche
minister van buitenlandsche zaken, bin
nenkort een bezoek aan Rome zal bren
gen, geeft ook grond aan deze veronder
stelling. Onlangs verklaarde de minister
n.l. dat hij aan zoon bezoek niet eerder
kon denken, dan nadat de voornaamste
politieke hindernissen uit den weg zou
den zijn geruimd. Men moet dus aanne
men, dat zulks inmiddels is gebeurd, of
althans spoedig staat te gebeuren.
Men kan zich over deze ontwikkeling
allerminst verrast gevoelen, al blijft ze
dan een heel ding. Gelijk velerlei, recen
te politieke gebeurtenissen op interna
tionaal gebied, hangt ook de Fransch-
italiaansche toenadering ten nauwste
samen met den loop, die de dingen in
Duitschland hebben genomen- Hitier
speelde het klaar Frankrijk en Rusland
in mekaars armen te drijven. Hij heeft
evenzeer den stoot gegeven tot de moge
lijkheid van een oplossing der Fransch-
italiaansche geschillen.
De jaren, dai de verhouding tusschen
Frankrijk en Italië soms een bedreiging
van den vrede in Europa vormde, liggen
nog niet zoo heel lang achter ons. De
voornaamste oorzaak van die onver-'
kwikkelijke spanning was Mussolini's
Balkan-politiek. Deze- kwam in regel
rechte botsing met de- belangen van het
koninkrijk Zuid-Slavië, de zeer toegene
gen vriend van Frankrijk, en in wijder
verband met die der geheele Kleine
Entente (Zuid-Slavië, Roemenië en
Tsjecho-Slovakije). Den Italiaanschen in
vloed op den Balkan hebben deze lan
den altijd energ'ek bestreden. Meerma
len dreigde er n gewapend conflict uit
te voorschijn te zullen komen- Tenslot
te heeft Mussolini zijn pogingen, om ex
pansie in deze richting te zoeken, echter
opgegeven. De opzet viel vrijwel radi
caal in duigen. Zelfs Albanië, dat een
paar jaar lang weinig meer dan een Ita
liaansch protectoraal is geweest, begint
zich weer aan den greep van den Duce
te ontworstelen.
Naast deze voornaamste oorzaak wa
ren er verschillende van minder belang,
hoewel van venijnigen aard. Zoo heeft
Italië het nooit kunnen zetten, dal
Frankrijk verhinderde, dat de Italiaan
sche buit uit den wereldoorlog zooveel
mogelijk werd beperkt. Italië kreeg veel
minder dan het wou hebben, Verder is
men er te Rome jarenlang over gebelgd
geweest, dat de politieke tegenstanders
van Mussolini naar Frankrijk de wijk
konden nemen, om daar naar hartelust
tegen het fascisme te stoken. Tenslotte
kwamen de wederzijdsche koloniale be
langen in Noord-Afrika met elkaar in
botsing.
Onverkwikkelijke tafereelen zijn van
dit alles het gevolg geweest. Italiaan-
door H. BINDLOSS.
29.j
Gedurende het geheele laatste uur
bleef hij onbeweeglijk zitten dan hel
de hij in zijn gedachten naar den eenen
kant, dan naar den anderen kant over
zonder een besluit genomen te hebben
ging hij eindelijk naar bed. Maar 'door
zijn leven van de laatste jaren, primi
tief, in nauw contact met den groncl,
welke hem zijn dagelijksch brood geven
moest, viel hij, dadelijk toen hij lag, ïn
een diepen gezonden slaap. Pas toen de
zon als een groote dof-roode bal weer
boven den prairie-gezichtseinder ver
scheen, werd hij wakker; hij kleedde
zich vlug aan en ging naar beneden,
waar hij den rechtsgeleerde op hem
vond wachten,
„Wilt u Colonel Barrington vertellen,
dat ik besloten heb naar Silverdale te
komen", zeide hij.
De rechtsgeleerde keek hem oplettend
aan. „Dus "t zou waarschijnlijk niets ge
ven, als ik u vroeg om uw besluit nog
eens te overwegen?"
Witham begon te lachen. „Neen", ant
woordde hij. „En nu dit.U bent met
de zaak op de hoogte.als u 't tegen
over den Colonel kan doen, zou ik u
sche en Fransche kranten zaten mekaar
zonder ophouden in het haar. Officieele
redevoeringen van regeeringspersonen
ademden voortdurend een allerbeden-
kelijkst wantrouwen. En toen men met
de drie groote zeemogendheden (Ver.
Staten, Engeland en Japan) aan de con
ferentie-tafel kwam te zitten, om de
maritieme bewapeningen aan banden te
ieggen, kon men het natuurlijk niet eens
worden. Het voornaamste struikelblok
ten deze vormde de eisch van Italië tot
erkenning van zijn recht op pariteit met
Frankrijk. Mussolini maakte aanspraak
op een vloot, die even sterk zou zijn als
de Fransche (al zou hij dan om redenen
van financieelen aard, vermoedelijk niet
in staat zijn, zoon vloot te bouwen).
Allengs zijn de eigenlijke oorzaken
van de slechte verhouding wat uitgesle
ten, maar de laatste kwestie, die dei-
vloten, deed zich toen met zooveel te
meer hardnekkigheid gelden. Nog be
trekkelijk korten tijd geleden, zag het er
niet naar uit, Jat rnen het daar spoedig
over eens zou worden. En wel allerminst
ruim een jaar geleden, nadat de nazi's
Duitschland hadden ingenomen. Men
moest toen verwachten, dat Berlijn met
Rome zou aanpappen en dat dientenge
volge Italië zich sterker zou gaan voelen
en aan een accoord met Frankrijk al
heel weinig behoefte meer zou hebben.
De staatkundige overeenkomst tusschen
nationaal-socialisme en fascisme leek
dezen gang van zaken natuurlijkerwijze
in de hand te zullen werken. Te Berlijn
was men van een en ander bij voorbaat
ïeeds 'steevast overtuigd. Een van de
eenste zorgen van het nazi-bewind was
een officieelen boodschapper, in den per
soon van dr. Goebbels, naar Rome te
sturen De vriendschap zou al onuitroei
baar zijn, nog voordat zij werd beklon
ken.
Het is alevel een beetje anders geloo-
pen. De pogingen van Hitier en zijn dis
cipelen torn Ooistenrijk {bij Duitschland
in te lijven, brachten den Italiaanschen
dictator met bekwamen spoed op zijn
achtersten zolder. Een zeker deel van
de nationaal-socialistische ideologie, was
hem bovendien allerminst sympathiek.
Inplaats van vriendschap viel het Derde
Rijk zoodoende na anderhalf jaar °3e
gramschap van den Duce op het lijf. Uit
politieke overwegingen, trachtte Musso
lini er in den beginne niet te veel van
naar buiten te laten blijken. Hij onder
nam zelfs nog een poging, om het nazi
bewind wat te fatsoeneeren (ontmoeting
met Hitier te Venetië). Maar toen kwam
de 25ste Juli, de dag, waarop Dollfuss
werd vermoord Dat heeft de deur dicht
gedaan Van dat oogenblik af is het fi
naal mis geweest tusschen Duitschlanl en
Italië^ Mussolini is er toen rijp voor ge
worden, zich te scharen bij degenen, die,
uit vrees voor het Derde Rijk, een om-
singelingspolitiek tegen dat rijk voor
staan (FrankrijkRusland). Naar uit de
berichten, waarop wij bij het begin van
dit artikeltje doelden, blijkt, zou dit nu
weldra tegemoet kunnen worden gezien.
De Franschen waren, als bekwame diplo
maten handig genoeg, het ijzer te sme
den, toen het heet kon worden onder
steld,
Binnen een kwartier kunt Ge die
vergeten zijn en U als herboren
voelen door één of twee van die A(J
Volgens recept van Apotheker Dumont.
(Ingez. Med.)
willen opdragen, om ook mijn belangen
in deze te behartigen."
Hiermede was de zaak afgeloopen; er
schoot den rechtsgeleerde niet veel
over, dan zijn lastgever 't mislukken van
zijn zending te berichten.
„Mr. Courthorne heeft geweigerd op
uw voorstel in te gaan", schreef hij.
„Hij is echter een geheel ander slag
man dan ik me voorgesteld had te zul
len ontmoeten. Ik heb den indruk ge
kregen dat hij op den langen duur een
heel wat minder ongewenschte toevoe
ging aan de Silverdalesche kolonie zal
blijken te zijn dan op het oogenblik al
gemeen gedacht wordt."
HOOFDSTUK VIII.
Witham's komst op Silverdale.
In de ruime ontvangkamer van Silver
dale Grange, gezellig door de betimme
ring van cederhout en 't vele licht, was
het behagelijk warm; de meesten van
het groote gezelschap, dat zich daar om
tafeltjes of om de reusachtige vulkachel
verzameld had, genoten van de welda
dige warmte, na hun rit door de bitter
koude nachtlucht. Wanneer Colonel
Barrington, de stichter van Silverdale,
een receptie hield, durfde niemand wei
geren, ofschoon degenen, die van mijlen
ver in den omtrek komen moesten, door
hun gehoorzaamheid aan hun autocrati-
schen leider bevroren handen of voeten
riskeerden. Pas nadat Dane, één van de
weinige vrijgezellen van de kolonie en
AFSCHEID S. A. LEOPOLD.
De hr. S. A. Leopold, leeraar aan de
R.H.B.S., alhier nam Zaterdagmorgen,
als zoodanig afscheid van de school.
In het gymnastieklokaal, daarvoor in
gericht, hadden zich de commissie van
toezicht, leeraren en Leerlingen ver-
eenigd. De directeur, de hr. C. A. de
Looze, opende deze bijeenkomst met een
woord van welkom tot allen,
Spr richtte zich vervolgens tot den
hr. Leopold, en wees er op, dat dit heen
gaan van de school, na een functie van
36 jaar, weemoedig stemt. Allen, aldus
spr., zien Uw heengaan als een groot
verlies. Het werk dei leeraren op de
ILB.S. is moeilijk, Gij hebt Uw taak op
uitstekende wijze vervuld. Ge muntte uit
door nauwgezette plichtsvervulling, ge-
waart een geboren opvoeder. Uw liefde
voor den medemensch was één der
schoonste juweelen uii de schatkamer
van Uw karakter.
Uw hoogste doel was niet het enkel
aanbrengen van kennis, doch het aan
brengen van een zuiver menschelijk ide
aal. Het middelbaar onderwijs, en in
het bijzonder de H. B, S. te Goes, ver
liest met U een man die men zal mis
sen. Want vooral nu zijn er menschen
als U noodig, die zich als doel stellen
de menschvorming in zijn geheelen om
vang. Het moet voor U een gelukkig
gevoelen zijn, dat gij zoovelen steun gat,
een kracht werd in het leven.
Spr. prees zich dan gelukkig, dat hij
zoovele jaren naast den hr. Leopold
mocht staan en in moeilijke gevallen
steeds op hem kon rekenen. Met ach
ting en genegenheid, aldus spr. zullen
we steeds aan U denken. U blijft in onze
gedachten een eereplaats innemen.
Spr, besloot met den heer Leopold
nog vele jaren van geluk en gezondheid
toe te wenschen. Namens de leeraren
bood spr. hem een fraaie klok aan.
De voorz. van de Commissie van Toe
zicht, oud-notaris Joh. Pilaar, hierna
den hr. Leopold toesprekende, wees er
op, dat de scheidende leeraar over de
geheele wereld oud-leerlingen heeft, (be
steeds met dankbaarheid aan hem zui
len denken. Zoo gaat ook groote dank
uit van de Commissie van Toezicht.
Spr. besloot met den hr. Leopold een
gelukkigen levensavond toe te wen
schen.
Dr. de Noo, van VINsingen, getuigde,
dat de collega's van den hr. Leopold,
dankbaar zijn, dit afscheid te mogen bij
wonen en zoo, bij monde van spr., uiting
te kunnen geven aan hun gevoelens van
sympathie ien 'hoogachting. Wij zijn u
erkentelijk, aldus spr., omdat gij arbeid
de aan een taak, die ook wij vervullen,
op een wijze die ons ten voorbeeld was.
Spr. wees er voorts op, hoe de hr. Leo
pold er steeds op bedacht was, ook mid
dels zijn vele reizen in Frankrijk, zijn
kenn;s omtrent dit land en deze taal te
vermeerderen en dat er nog twee, mede
door hem bewerkte leerboeken steeds in
gebruik zijn. Verder haalde spr. een ge
beurtenis aan, waaruil bleek, (hoeveel
waarde prof. Salverda de Grave aan het
oordeel van den hr. Leopold hechtte, en
hij drukte er tenslotte zijn vreugde over
uit, dat de scheidende zijn krachten
voorloopig nog wel zal blijven geven
aan de Fransche examens.
Eén der leeringen, mej. Coninck, be
toogde in een speechje in 't Fransch, de
aanhankelijkheid der leerlingen, hun
dankbaarheid voor de wijze waarop hun
Fransche leeraar met hen omging en
drukte hun leedwezen uit over dit schei
den, dat hen de waarheid doel gevoelen
van het gevleugelde Fransche gezegde:
partir c'est mourir un peu. Mej. Coninck
besloot met den hr. Leopold, namens de
leerlingen, een hanglamp aan te bieden
de vertrouwensman van den conserva
tieven chef een ernstig protest had doen
hooren, had de Colonel erin toegestemd
om zijn gasten 's winters bij strenge
vorst anders gekleed te ontvangen, dan
ze op een receptie in Engeland versche
nen zouden zijn,
Dane was de eenige man in de neder
zetting, die den leider durfde tegenspre
ken en ofschoon Colonel Barrington
daaraan gewend was, wist hij niet of hij
zijn ooren gelooven moest, toen zijn lui
tenant als antwoord op de gewone invi
tatie, zeide: „Ik wil heel graag komen,
mijnheer, ikzelf heb 't nog nooit te
kwaad gekregen met de kou, want ik
kan er heel goed tegen maar een paar
van de jongens hebben een zwakke
borst en voor een décolleté is dit kli
maat niet geschikt. Dus, als ik kom,
kleed ik me in overeenstemming met de
temperatuur".
Bijna een minuut lang staarde Colo
nel Barrington hem ongeloovig aan, toen
schudde hij het hoofd. „Je kunt doen,
zooals je wilt", zeide hij langzaam.
„Maar je moet me goed begrijpen, voor
kleeding op zichzelf voel ik niets, maar
ik geloof dat we ons streng moeten vast
houden aan wat de conventie nu een
maal voorschrijft, willen we niet in de
gewoonten van het Westersche barba
rendom vervallen En als de eerste stoot
eenmaal gegeven is...."
Dane onthield zich van verder door
gaan over dit onderwei p; hij was een
van de weinige verstandige menschen,1
De hr, Leopold, hierna het woord ner
mende, zeide ontroerd: het zal U wel
niet verbazen, dat ik nu geen lange re
devoering kan houden. Spr. dankte al
lereerst de hr. De Looze voor zijn woor
den en 't fraaie geschenk. Hij zal steeds
met dankbaarheid aan de achterliggen
de jaren terug denken. Het mag wel
eens gezegd worden, aldus spr., dat de
hr, de Looze 'n leider is, die met zachte,
doch krachtige hand leidt. Spr, beval
zich voorts aan in de vriendelijke herin
nering van zijn collega's en constateer
de, dat het verschijnen van de commis
sie van toezicht, getuigd van het mede
leven van de gemeente met deze school.
Spr. hoopte, dat deze verhouding steeds
zoo zal blijven. Hij dankte den hr. Pilaar
voor zijn welmeenende woorden, even
zoo dr. De Nos, en tenslotte mej. Co
ninck voor haar lieve rede. Jongelui, al
dus spr., jullie mooie geschenk zal in
mijn woning een eereplaats innemen,
zal mij steeds herinneren aan de schoo-
ne jaren, die ik op deze school door
bracht. Honderden, misschien duizenden
leerlingen heb ik afgeleverd, en altijd,
als ik m'n oud-leerlingen weer ontmoet,
klopt m'n hart, want ik ben gehecht aan
deze school. Ik heb hier altijd een ver
houding gekend, die zoo plezierig was,
dat ik geen woorden kan vinden om dit
uit te drukken. Er was een vertrouwen
tusschen ons, dat mij zoo goed en jullie
geen kwaad deed. Spr. besloot met 'e
herinneren aan de eerste woorden van
een fabel van Lafontaine, die hij aldus
uitlegt, en den leerlingen als richtsnoer
aanbeveelt; werkt en spant u in en ver
werft u een kapitaal dat u nooit in den
steek zal laten.
De hr. De Looze, besloot hierna deze
bijeenkomst met een woord van dank
voor aller aanwezigheid, waarna zelen
den hr. Leopold nog de hand gingen
drukken.
VIJF EN TWINTIG JAAR RAADSLID.
DOMBURG. Vrijdag j.l. was het juist
25 jaar geleden, dat de heer P. J. Elout
alhier geïnstalleerd werd als lid van den
Raad.De algemeen geachte wethouder
pnzer gemeente, die dat jubileum lie
ver niet met groote drukte wilde vie
ren, mocht niettemin vele bewijzen van
genegenheid en waardeering ontvangen.
Toen de jubilaris dien morgen als
waarnemend burgemeester op het ge
meentehuis verscheen, wachtte hem
daar een bloemenhulde. Van den burge
meester, die op 't oogenblik buitenslands
is; van den tweeden wethouder; van 't
secretarie-personeel met den veldwach
ter en den gemeentewerkman; van den
technicus en den administrateur van "t
waterleidingbedrijf en van particulie
ren. Aangenaam was, de heer Elout door
deze hartelijke attenties verrast.
Later op den dag overhandigden twee
bestuurders van de kiesvereeniging „Ge
meentebelang" den voorzitter en perma
nenten candidaat uier vereeniging een
geschenk.
RITTHEM. De laatste dagen zijn er
onder Souburg, Ritthem en Nieuw- en
St. Joosland aardappelen en uien van 't
land gestolen.
HANSWEERT. De heer F. Regoort,
sluisknecht alhier, is met ingang van 1
Oct. a.s. benoemd tot bakenmeester te
Deventer.
HANSWEERT. Het motorschip „On
derneming geladen met stukgoed van
Amsterdam naar Antwerpen voer op de
Oosterschelde omhoog. Met behulp van
de sleepboot „Advendo" is het schip
vlotgekomen. Het heeft de reis naar
Antwerpen voortgezet, geassisteerd
door de sleepboot.
die welen te zwijgen wanneer het doel
van hel gesprek bereikt is maar dien
avond zat hij uit zijn hoekje zijn chef
bezorgd gade te slaan. Opvallend stil en
met een ernstig gezicht zat de Colonel
naast den grooten, open haard. Te
trotsch om van de concessie, gedaan
aan zijn gasten, zelf gebruik te maken,
was hij, zooals gewoonlijk bij een der
gelijke gelegenheid, conventioneel ge
kleed. Zijn slanke, kaarsrechte figuur
kwam goed uit in de smoking, waarvan
de gladde zwarte stof, al was 't dan van
een snit, die aan de mode van jaren ge
leden denken deed, hem om 't lichaam
gegoten zat- Dicht bij de deur, in druk
gesprek met een paar gemoedelijke, ste
vige vrouwen van de verst-afgeiegen
boerderijen, stond zijn zuster, een een
voudige aristocratische verschijning met
haar zacht gezicht en mooi-zilverwit
haar; zijn nichtje zat met een paar an
dere jonge meisjës aan de groote tafel
foto's te bekijken.
Uit piëteit voor zijn gevoelens was
ook zij in 't zwart gekleed en bij wijze
van gulden middenweg tusschen haar
wenschen en de zijne, was de japon van
dof-zwarte zijde gedrapeerd op de
schouders bijeengevat, waardoor de
blanke hals en armen bedekt bleven.
Haar eenige sieraad was een snoer pa
rels, glanzing van wit op 't satijnige ivoor
van haar hals meer zou ook overbo
dig geweest zijn, Maud Barrington had
het spreekwoordelijk knappe uiterlijk
van de Courthorne's geërfd, terwijl de
CADZAND. De door „Vreemdelingen
verkeer" alhier onder haar leden-win
keliers heden georganiseerden étalage
wedstrijd is schitterend verloopen. De
eene etalage was al mooier dan de an
dere. De jury kende de volgende prij
zen (medailles) toe: le prijs: J. de le
Lijs, slager; 2e: J. A. Dubois, bakker; 3e
J. van Dale, radioartikelen; 4e: D. P.
van Male en J. Steenhart, beiden bak
ker.
G YMNASTIEK-DEMONSTRATIES TE
KLOETINGE,
Zaterdag hadden ter gelegenheid van
hel 25-jarig bestaan der gymnastiekver-
eeniging S-S.S, te Kloetinge gymna
st ek-demonstraties aldaar plaats. Behal
ve de jubileerende vereeniging, verleen
den medewerking Sparta" te B. op
Zoom, Achilles" en „Wilhelmlina" te
Middelburg, „Volharding" te Goes
en „Sparta" te Krabbendijke.
De afgevaardigden der verschillende
vereenigingen werden op het gemeente
huis door den burgemeester, den heer C.
Zandee welkom geheeten. De heer Van
Roo, secretaris van de Vereen, zette
doel en streven van het K.N.G.V., uit
een en hoopte, dat S.S-S., weder in de
rijen van het K-N.G.V zal treden. De
voorzitter van S.S.S., de heer M. Kole,
betuigde zijn dank voor de officieele
ontvangst en de gesproken woorden.
Nadat de eerewijn was aangeboden,
défileerden de deelnemende vereenigin
gen voor de autoriteiten, waarna afge
marcheerd werd naar het oefenterrein.
Direct werd onder leiding van den
heer K- Kooy met het uitgebreide pro
gramma begonnen. De verschillende ge
zamenlijke oefeningen werden zeer goed
uitgevoerd. De algemeene oefeningen
der meisjes verdienen zeker extra ge
noemd te worden. Ook aan de verschil
lende toestellen, rek, brug en paard
werd goed werk te zien gegeven. Spe
ciaal verdient „Volharding" vermelding,
dat met een groot aantal leden op
gekomen was en blijk gaf van een prach
tige geoefendheid.
De heer Van Roo bracht dank aan den
heer Kooij voor de voorbereiding en
hoofdleiding van dezen middag aan de
heeren Hoedelrnans en Bal, als juryleden
aan S.S.S, voor den steun en aan het
plaatselijk muziekgezelschap voor de
medewerking.
Uitslag der wedstrijden:
Marschwedstrijd: le pr. Volharding te
Goes; 2e pr. Wilhelmina te Middelburg.
Pyramiden: le pr.. Meisjes Volharding
Goes; 2e pr. -Heeren id. Goes; 3e pr.
Dames id. Goes.
4 maal 100 m estafette Dames (met
keerpunten): le pr. Achilles, Middelburg
613/5 sec; 2e pr. Volharding, Goes 643/5
seci 3e Pr- S. S. S„ Kloetinge 643/5
sec. na loting,
4 x 100 m estafette Heeren (met keer
punten): le pr. Volharding, Goes 541/5
sec; 2e pr. Wilhelmina, Middelburg 543/5
W VOOR DE FIJNPROEVERS
GEPASTEURISEERD^^ y IJ
(Ingez. Med.)
Barrington's, de familie van haar vader,
om haar aristocratisch voorkomen be
kend geweest was.
Aan den vleugel in den eenen hoek
van de kamer zat een jong meisje met
een hooge scherpe stem een liedje te
zingen. Schuin achter haar zat een jonge
Lngelschman met jaleersche blikken
naar een begunstigden mededinger te
kijken, die met groot vertoon van hoffe
lijkheid de bladen voor haar omsloeg. In
groepjes van drie of vier door de kamer
verspreid zaten de andere gasten, bijna
alle jonge mannen met door de zon ver
brande gezichten en gekleed in schil
derachtige geborduurde leeren tuniek of
korte fluweelen jasjes, te wachten tot
het diner, dat op dagen als deze het ge
wone Silverdalesche avondeten verving,
opgediend zou zijn. Het waren voor
het meerendeel graanboeren, die
er hun dagelijksch werk van maken, om
de grootst mogelijke dosis amusement
met de kleinst mogelijke dosis werk te
combineeren en die zich dientengevolge
voor het grootste deel tenminste
een te hoogen dunk van zichzelf en een
steeds kleiner wordend saldo op de
bank verworven hadden
Na een minuut of tien stond Dane op
en liep de kamer dwars door naar de
plaats, waar Colonel Barrington zat. „U
bent stil vanavond, sir, en u kijkt zoo
ernstig," zeide hij, terwijl hij naast zijn
chef ging zitten.
(Wordt vervolgd.)