S
DE VREEMDELING VAN
SILVERDALE
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1934. No. 211.
traat
Waar Is het vaste plan?
De verkeersbrug over
den Moerdijk.
MMS*
Ver-
Jan
voor
maat.
cht de
st- en
win-
zalm,
kreel,
nieu-
cking,
visch.
'burg.
een
het
Ber-
ikke,
iBV
A.s.
>r Z.
Irui-
m.
Krt.
idd.
Hei kan verkeeren. Rusland
is bereid toe te treden tot den
Volkenbond. De internatio
nale aspecten van het geval.
Op de algemeene Volkenbondsverga
dering, die de volgende week te Genève
bijeenkomt, zal een voorstel in behande
ling worden genomen, om Sovjet-Rus
land uit te noodigen tot den Volken
bond toe te treden. Men heeft er de
laatste klagen reeds verschillende be
richten over gelezen: de groote mo
gendheden zijn met de zaak op de prop
pen gekomen; verschillende kleinere,
met Zwitserland als gangmaker, willen
er niet van weten.
Er zitten verscheiden merkwaardige
kanten aan het geval. Het is nog niet
zooveel jaren geleden, dat de Sovjet-
Unie de Volkenbond placht te beschou
wen als een vereeniging van „kapitalis
tische roofstaten" en er niet aan dacht
zich te compromitteeren door zich bij
dat gezelschap aan te sluiten. Wat trou
wens ook niet gelukt zou zijn, al had ze
het wel gewild. Die „roofstaten" op hun
beurt vonden het bolsjewieksche gezel
schap te comptomittant. Duitschland al
leen uitgezonderd, dat bij gebrek aan
vrinden het verdrag van Rapallo met de
Russen sloot, in de verwachting, dat het
te zijner tijd met hun hulp weer een be
langrijke partij in 't Europeesch concert
zou kunnen gaan spelen.
Sindsdien is er in de wereld echter het
een en ander veranderd. Hitier kwam
aan het bewind en roeide in een korte
spanne tijds de Duitsche communisten
uit. Op zichzelf had dat geen verwijde
ring met de Sovjets ten gevolge hoeven
te hebben. Dat heeft men aan Italië kun
nen zien, waar Mussolini hetzelfde pre
steerde en desondanks dikke vrinden met
Moskou bleef. Maar Hitier gooidemet
het badwater ook het kind weg. In-
plaats van te doen, alsof de Duitsche j
communisten niets met de Sovjet-Unie
te maken hadden, ging hij onophoudelijk
tegen de Russen fulmineeren. Het resul
taat was een volledige breuk: Rapallo
had afgedaan.
Intusschen waren de Japanners zich
sinds geruimen tijd in het Verre Oosten
aan het roeren gegaan. Zij joegen de
bolsjewiki bij wijlen den doodschrik op
het lijf met hun Mantsjoerijsche escapa
des. Dat noodzaakte Moskou nog meer
dan de gebeurtenissen in Duitschland
hier of daar, politiek gesproken, een
goed heenkomen te zoeken. Litwinof, de
gewiekste minister van buitenlandsche
zaken, trok er op uit en hij kwam niet
met leege handen terug: een vriend
schapsverdrag met Polen; herstel van de
diplomatieke betrekkingen met de Ver.
Staten; hartelijker verstandhouding met
de Kleine Entente: Roemenië incluis.
En lest-best: een bondgenootschap met
Prankrijk. Een en ander mogelijk ge.wor-
den, doordat al deze landen zich door
dezelfde gevaren als de Rusen bedreigd
voelden: Amerika, om zijn belangen in
het Verre Oosten, door Japan; Frankrijk
c.s. door Duitschland. Men had te Parijs
en in al de andere hoofdsteden opeens
niet de minste gewetensbezwaren meer,
om met Moskou aan te pappen. Het
compromittante van het gezelschap was
weggesmolten als lente-sneeuw voor de
zon.
Frankrijk heeft van stonden aan de con
sequenties uit deze wijziging der inter-
natioale machtsverhoudingen getrokken.
Indien men voldoende wil van de Sov
jets zali hebben, moeten ze lid van den
Volkenbond worden, redeneerde men te
Parijs. Een logische redeneering. De Vol
kenbond is, ondanks zijn gebreken, een
belangrijk centrum van 's werelds poli
tieke spel, in 't bijzonder wat de Euro-
peesche aangelegenheden betreft. Wie
zich wil laten gelden, moet lid van het
instituut zijn (Duitschland ondervindt
reeds wat het wil zeggen buiten het
werk te Genève te staaan.)
Frankrijk is dus voor de toetreding
der Sovjets gaan ijveren. Het had daar
bij verschillende bezwaren te overwin
nen- Er waren altijd nog diverse landen,
die van de Sovjets niet wilden weten:
uit gevoelsargumenten en om redenen van
practische politiek. Indien Rusland een
maal lid van den Volkenbond is, zijn de
overige leden eigenlijk wel genoodzaakt
de diplomatieke betrekkingen met Mos
kou te herstellen, de Sovjet-Unie dus te
erkennen (voor zoover ze dat nog niet
deden). In verschillende landen vreest
men echter, daarmee het paard van
Troye binnen te halen. De ervaring heeft
geleerd, dat men met een Russischen ge
zant een haard van Sovjet-propaganda
op zijn dak krijgt. Zeer fel is de tegen
stand steeds in Zwitserland geweest, dat
reeds te kennen gaf, tegen te zullen
stemmen. Hetzelfde gaat Griekenland
doen en allicht komen er nog een paar
landen bij- Andere kleinere mogendhe
den, als Nederland en België zullen zich
in elk geval van stemmen onthouden
Het lijkt echter allerminst waarschijnlijk
dat de tegenstand voldoende is, om de
zaak te keeren. Een meerderheid van
tweederde der stemmen is voor de uit-
noodiging tot itoetfedünjg verteischt.
Frankrijk c.s- zouden het voorstel niet
op de agenda plaatsen, indien ze niet
van die meerderheid verzekerd waren.
De heer H. P. Gelderman,
voorz. van het Verbond van
Ned. Werkgevers neemt den
landbouwsteun onder de
loupe.
Hedenmiddag is te Apeldoorn het Ver
bond van Nederlandsche werkgevers in
algemeene vergadering bijeengekomen.
De voorzitter, de heer H. P. Gelderman,
hield een openingsrede, waarin o.m. de
landbouwcrisissteun de revue passeerde.
Wij ontleenen aan dit deel der rede het
volgende:
„Vooropgesteld, dat ons Verbond zich
nooit tegen het geven van landbouw
steun verklaard heeft en dat ook thans
niet doet, vraagt men zich toch af, waar
dit naar toe moet. Wèl heeft de regee
ring in den loop van dit jaar verschil
lende malen verklaard, dat een vermin
dering van den landbouwsteun moest
plaats hebben maar verder dan een ver
laging van den tarwesteun van 12.
op 11.en een verlaging van den bie-
tensteun, was men tot voor kort niet
gekomen. Op het totaalbedrag van
220 millioen beteekenen deze verla
gingen niet veel en daarom rijst thans
de vraag, nu de regeering principieel op
het standpunt van landbouwsteun-ver
laging staat, of het niet hoog tijd wordt,
gezien de stijgende graanprijzen tenge
volge van de mis-oogsten in Amerika
en elders, de monopoliewinsten op graan
en producten daarvan, thans ook te ver
lagen. De stijging der graanprijzen voor
enkele granen is in de laatste maand
n.l. zoodanig geweest, dat de monopolie
winst van 1.50 daardoor vrijwel ge
heel is ingehaald. Aangezien deze mo
nopoliewinsten gebaseerd zijn op we
reldmarktprijzen, is het voor enkele
granen, b.v. gerst, zelfs mogelijk de
monopoliewinst geheel af te schaffen.
Hiervoor is te meer aanleiding, om
dat b.v. in November 1933 de regeering
de monopoliewinst op tarwe, gerst, rog
ge, mais en producten daarvan, met 50
pet. verhoogde, met de motiveering, dat
de sterk gedaalde wereldmarktprijs
zulks noodig maakte.
27.)
door H. BINDLOSS.
n feDj kleine, behagelijk-warme ka
mer stond een maaltijd op hen te wach
ten, welke in zijn eenvoud en overvloe
digheid bijna^ barbaarsch te noemen was,
- mannen in het barre Noord-Westen
leeren wel, om op Homerische wijze te
leven en te eten na ettelijke koppen
groene th®e schoof de jonge man zijn
gast de whisky toe - met een lachend
gezicht vulde deze zijn glas tot aan den
rand.
„Op een betere kans voor Witham"
zeide hij. De jonge officier staarde hem
over tafel aan. „Neen", zeide hij beslist,
„als alles, wat je thuis geleerd hebt een
ietsje waarheid bevat, dan is Witham
op het oogenblik in
Hij zweeg, geboeid door een eigenaar
dige uitdrukking in de oogen van zijn
gast.
„Neenzeide deze langzaam, ,,een
of twee keer heeft het weinig gescheeld,
of hij had die plaats tijdens zijn leven
al leeren kennen misschien, om alles
wat hij toen doorgemaakt heeft, is er
in de toekomst iets voor hem weötfe-
legd."
Zijn metgezel keek hem verbaasd aan,
maar gelukkig voor Witham, onthield
hij zich van eenig commentaar.
Toen de tafel afgeruimd was, haalde
hij een spel kaarten te voorschijn en
trok de tafel uitnoodigend tot vlak bij
de gezillig knappende kachel. Een Tijd
lang speelden ze zonder eenige onder
breking voort, maar toen Witham, na
een half uur, voor den tweeden keer een
troef weggooide, gaf de jonge man uiting
aan zijn gevoelens door een wanhopig
steunen.
„Of u bent niet goed in orde", zeide
hij teleurgesteld, „of u heeft iets, dat u
hindert".
Met een eigenaardige tinteling in zijn
oogen keek Witham hem aan. „Ik ben
zoo goed, als het maar kan en ik zou
niet weten, wat me hinderde", zeide hi).
„Dan bent u niet Lance Courthorne
of de lui in Regent weten niet meer, wat
een troef is", antwoordde de jonge man
beslist. „Na alles wat ik van u gehoord
heb, zou ik er vijftig dollars voor over
gehad hebben, alleen om u te zien spe
len en nu ik hel zie, is het geen steek
waard."
Witham begon te lachen. „Laten we
liever wat praten", zeide hij. „Je bent
niet altijd in een stemming om te spelen
en dan sommige menschen zijn be
roemd zonder dat ze 't verdienen".
Tot bij twaalven bleven ze zitten pra
ten, ieder in een stoel, aan weerszijden
van de snorrende kachel. Buiten stond
een orkaan; telkens sloeg de sneeuw,
De regeeringsmaatregel, waarbij de
uitkeeringen aan' de landbouwers per
100 kg. gerst is verlaagd van 3.50 op
2.50 en de toeslag bij denaturatie van
rogge is verlaagd van 3.50 op 3.
in verband waarmede eveneens de mo
nopoliewinst op rogge is verlaagd van
5.op 4.50 moge dan ook een stap
in de goede richting zijn, maar naar mijn
oordeel gaat men niet ver genoeg.
Immers ondanks de stijging der graan
prijzen zal de Nederlandsche bevolking
eenzelfde belasting moeten opbrengen
ten behoeve van onzen landbouw.
Het Landbouwcrisisfonds zal daaren
tegen een grooter saldo verkrijgen, het
geen zal worden besteed om in de toe
komst de steun op andere producten op
de bereikte hoogte te houden.
De regeering meent, dat de verlaging
van de toeslagen slechts een geringe
verlaging van de monopoliewinsten
rechtvaardigt, waartegen ik wil opmer
ken, dat, iedere mogelijkheid tot verla
ging, hoe klein dan ook, met beide han
den dient te worden aangegrepen."
Spreker haalde vervolgens de geschie
denis van de afslachting van 100.000 run
deren op, welke tot blikvleesch wer
den verwerkt. Deze runderen beston
den uit afgedankte dieren. De kalve
ren-productie ging intusschen gewoon
door, zoodat het geval geen eigenlijke
inkrimping van den veestapel bracht,
doch desalniettemin schatten gelds kost
te, welke de consument in den vorm van
accijns had te betalen. Bovendien werd
er sabotage ten deze gepleegd.
Tenslotte wees de heer Gelderman
op de regeling van de consumptie-aar
dappelen, welke momenteel zelfs aan de
boeren aanleiding tot klachten geeft".
„De Nederlandsche Aardappelcentrale
aldus spr. heeft een regeling ontwor
pen om den teler aan een redelijken
prijs voor zijn aardappelen te helpen.
Deze regeling, welke in 1933 van kracht
is geweest tot tevredenheid van de boe
ren, wordt door de AardappelcentTale
gehandhaafd voor den oogst 1934. De
„Tuinderij" (Officieel Orgaan van het
Centraal Bureau voor de Veilingen) pro
testeert hiertegen en wijst op het ge
vaar, dat de consument te hooge prijzen
moet betalen, omdat momenteel de
aardappeloogst zoodanig is, dat zelfs
zonder regeling een behoorlijke prijs
voor den aardappelteler gewaarborgd
schijnt. Daarom oordeelt bovenge
noemd orgaan het in werking-stellen
van de regeling van het vorig jaar on
verantwoordelijk. Men maakt den steun,
dien men bedoelt te geven, impopulair
en legt het bedrijfsleven een niet ge
rechtvaardigden last op.
Hoewel ik de taak van den nieuwen
minister van economische zaken zeker
niet zal willen verzwaren, mag toch
eindelijk wel eens Tie vraag gesteld wor
den: „Wat moet men op den duur met
onzen land- en tuinbouw doen?" Waar is
het vaste plan, dat men voor de toe
komst zou moeten opmaken en wat
kost dat Weet men in land- en tuin-
bouwkringen zelf wel wat men wil
Men kan toch niet verlangen, dat het
Nederlandsche publiek tot in lengte van
dagen deze heffingen opbrengt
Zeg het publiek, wat men wil, hoe
men wil aanpassen, inkrimpen, of van
teelt wil veranderen, hoe lang dat duurt
en wat het kostMen zal het dan be
reid vinden ten bate van onzen land- en
tuinbouw nog veel te offeren, dat en
orm groote belang wordt in ons land
heusch wel ingezien, maar „ins blaue
hinein" hierin bijpassen, zonder dat men
eenig perspectief ziet, kan men op den
duur van den consument niet eischen".
„Het is echter niet billijk om in dit
verband alle duurte te wijten aan den
landbouwsteun, zooals in den laatsten
tijd nog weieens gedaan wordt. Als men
weet, dat het verwerken van 100 kg
bloem tot brood thans ongeveer 10.
meer kost of ongeveer 3 maal zoovee
kletterend als zachte regen, tegen de ra.
men op; bij iederen nieuwen windstoot,
die als een ijzige tocht door de kleinste
spleten van deuren of vensters drong,
flikkerde de lamp, stonden de hoeken
van de kamer vol met' onrustig bewegen
de schaduwen. Om even voor twaalven
stond de jonge officier op. ,,'t Is hier een
naargeestig, verlaten land", zeide hij.
„Gelukkig de oogenblikken waarop je
kan slapen en de heele zaak vergeten"
woorden, die volkomen de gevoelens van
Witham uitdrukten.
Hij had echter een eervol beroep en
den troost te weten, dat hem, na verloop
van tijd, toch weer het leven in de be
schaafde wereld te midden van familie
en vrienden wachtte de man, die ach
ter hem aan langzaam de kamer uitging
daarentegen niets dan de overtuiging,
gebaseerd op zijn optimistisch karakter,
dat de toekomst allicht niet moeilijker
en eenzamer zou zijn, dan de tijd, die
achter hem lag. Maar daar hij een ge
zonde, jonge man was met een rustig ge
loof in eigen kracht, was ook hij binnen
tien minuten in slaap.
Toen hij den volgenden morgen bene
den kwam, zat zijn gastheer al aan tafel
met een stapeltje brieven voor zich; een
ervan, in een gewichtig-uitziende enve
loppe en geadresseerd aan Courthorne,
lag naast Witham's bord. De jonge man
knikte hem bij zijn binnenkomen vriend
schappelijk toe.
„Vanmorgen vroeg heb ik de mail ge-
als vóór den oorlog, dan beteekent dit
een verhooging van den broodprijs van
circa 5 cent per brood vein 800 gram,
een bedrag, dat heel wat meer bedraagt
dan de invloed van den tarwesteun en
dat vnl. terug te vinden is in hoogere
loonen en sociale lasten. Ook op sociaal
gebied zal naar vermindering van lasten
gesreefd moeten worden".
Het begin is er. Een
werk van nationale be-
teekenis.
Zooals men weet, hebben de Kamers
van Koophandel en Fabrieken te Breda,
Delft, Dordrecht, Eindhoven, 's-Graven-
hage, 's-Hertogenbosch, Middel
burg, Rotterdam, Tilburg, Venlo,
Vlaardingen en Waalwijk indertijd een
Comité van Actie gevormd voor de
overbrugging van het Hollandsch Diep.
Nu het begin van uitvoering met dit
groote werk is gemaakt heeft het uit
voerend comité van het Comité van Ac
tie een aantal autoriteiten en persverte
genwoordigers uitgenoodigd, een be
zoek te brengen aan hetgeen reeds is
tot stand gekomen.
Gisteren vond de tocht plaats. De
meeste genoodigden kwamen te Rotter
dam aan boord, van „De Nederland" 'n
ruime boot voor een tocht' lals deze,
waaraan ruim 120 personen zouden deel
nemen. Wij sloten ons aan bij hen, die
te Dordrecht aan boord kwamen, waar
de Kamer van Koophandel zich reeds
een vriendelijke gastvrouw had getoond.
Onder de aanwezigen waren o.m. den
minister van waterstaat, ir, J. A. Kalft,
de Commissarissen der Koningin in Z.-
Holland en Noord-Brabant en leden van
Ged, Staten dier beide provincies, leden
der Tweede Kamer, verschillende bur
gemeesters 'van Breda, Dordrecht, 's-
Gravenhage, 's-Hertogenbosch, etc., ver
schillende hoofdingenieurs van den
Rijkswaterstaat en van den Prov. Wa
terstaat in N.-Brabant, vertegenwoordi
gers van den K. N. A. C-, de A. N. W'
B„ den B. B. N„ de A. N. V. V„ het
„Wegencongres'", de commissie van
overleg voor de wegen, de Staatscommis
sie van het verkeer, uitvoerders van den
onderbouw van het werk en leden van
allen genoemde Kamers van Koophan
del, voor die te Middelburg waren aan
wezig de heeren M. Laernoes, L. A.
Stofkoper en mr- H. Doorenbos.
Toen allen aan boord waren, heeft
de heer C. J. van Helden, voorzitter van
de Kamer te Dordrecht, met eenige toe
passelijke woorden aan de Kamer te
Rotterdam, een Oranjevlag met em
bleem aangeboden.
De minister van waterstaat heeft die
vlag in top geheschen en daarbij den
wensch uitgesproken, dat de vlag het
teeken moge zijn van de oplossing van
alle geschillen tusschen Dordrecht en
Rotterdam.
De voorzitter van de Kamer te Rot
terdam, de heer W. A. Engelbrecht,
heeft Dordrecht dank gebracht voor de
op prijs gestelde attentie.
Hierna zette „De Nederlanden" zich
weer in beweging en koerste door de
Dordtsche Kil naar het Hollandsch Diep.
Alvorens men Willemstad bereikte,
heeft ir. W. J. H. Harmsen, hoofd-in-
genieur van den Rijkswaterstaat, direc
tie wegenverbetering, enkele mededee-
lingen gedaan over de werken en het
geen men zou aan aanschouwen.
Daaruit vernamen wij, dat de brug
ongeveer 600 meter benedenwaarts van
de spoorbrug zal worden gelegd. Aan'
den Zuid-Hollandschen oever komt de'
brug benoorden de aanlegplaats van de
pont.
Aan den Brabantschen kant zijn 114
km van het dorp Moerdijk, dus is daar
alle gelegenheid voor een wegsaanslui-
ting.
De afstand tusschen beide oevers is
1400 meter, doch de brug zal slechts
1000 m. lang zijn. Van den Zuid-Holland-
sche oever af zal n.l. een strekdam wor
den gemaakt over 400 m. die den weg
naar de brug zal vormen. Het Hollandsch
Diep wordt ter plaatse dus 400 m. ver
smald.
De brug zal evenals de spoorbrug bo
gen, uit bogen van 100 m lengte be
staan zoodat er 2 landhoofden en 9
stroompijlers komen. De brug krijgt 4
verkeersstrdoken, samen 12 m breed
daarenboven nog fiets- en looppaden
van 2 m. 50, dus totaal 17 m nuttige ver-
keersbreedte. Aan den zuidelijken oever
is men reeds gereed met een voornaam
deel van het grondwerk. Het werk aan
de pijlers en het bagger- en graafwerk
moet zooveel mogelijk in de zomermaan
den plaats hebben en m enis begon
nen van den Brabantschen oever af,
zulks met 3 pijlers tegelijk.
Eerst wordt een houten steiger door
middel van tal van palen gemaakt om
de heimachine er op te kunnen plaatsen.
Dan volgt het inbrengen van het kuip-
ijzer, waardoor de heikuip ontstaat.
Men krijgt dan het inheien der beton-
palen en het aanbrengen van een beton
plaat, waarna de uitstekende deelen der
palen worden afgekapt. Tot zoover
zijn het massieve pijlers, maar daarop
komen 2 zware kolommen net als bij de
brug te Zaltbommel. Ten slotte wordt
het bovendeel van de ijzeren kuipwan-
den afgebrand en dan zijn de pijlers ge
reed, om er de staalconstructie op aan
te brengen. Het maken daarvan is op
gedragen aan de firma Penn en Bauduin
te Dordrecht, doch verschillende con
structiewerkplaatsen maken bepaalde
onderdeelen.
Men hoopt om de 2 maanden een deel
van de brug er op te kunnen brengen,
op die deelen worden dan geleidelijk
ook de vloeren gelegd, en zoo hoopt men
begin 1937 met de brug gereed te zijn.
De totaalkosten zijn nog niet op te ge
ven, maar worden geraamd op 4 tot 4%
millioen gulden.
Niet alleen aan de pijlers, maar ook
aan den strekdam is men volop bezig.
Het maken der pijlers geschiedt door de
Amsterdamsche Ballast Maatschappij, 't
bagger- en grondwerk door de firma Bos
en Kalis uit Sliedrecht.
Na deze uiteenzetting verliet men de
boot, om een kijkje te gaan nemen op
(Ingez. Med.)
kregen prettige tijding voor uw
vrienden in Canada zullen 't u niet meer
lastig maken", zeide hij. „U bent dus vrij
om te komen of te gaan, maar als u nu
nog een paar dagen blijven wilt, zult u
mij er een groot genoegen mee doen".
Ondertusschen had Witham de enve
loppe opengesneden. Nu hij zijn besluit
eenmaal genomen had, waren alle halve
maatregelen uit den booze maar toch
aarzelde hij een oogenblik, toen hij den
brief doorgelezen had- Het was een
schrijven van een advocaat uit Winnipeg,
waarin hem, Courthorne, verzocht werd,
om ter bespreking van eenige voorstel
len van Colonel Barrington naar Anner-
ly, een 'klein stadje in de buurt of wat
in Amerika in de buurt genoemd wordt
te komen. Maar na een kort oogen
blik van aarzelen besloot Witham, om
met zijn rol door te gaan.
,,'t Spijt me, maar 't gaat niet.ik
moet vandaag nog naar Annerly", zeide
hij.
„Naar Annerly.dan kunnen we sa
men gaan", antwoordde de jonge man.
„Ik moet er zelf ook heen voorraden
inslaan".
Dadelijk na het ontbijt gingen ze weg,
maar pas den volgenden dag tegen den
avond kwamen ze op hun plaats van be
stemming aan. Het was al donker, toen
Witham de kleine wachtkamer van het
ïouten hotel binnenging, waar een man
van middelbaren leeftijd met een mager,
verstandig gezicht op hem zat
te wachten. Ondanks de dubbele ramen
flikkerde de groote nikkelen lamp bij el-
ken rukwind, een feit, waarvoor Wit
ham, ook al was hij voor het uiterlijk vol
komen beheerscht, in zijn hart dankbaar
was. Het stoere geduld en de rustige
zelfbeheersching, waarmede hij het ver
lies van zijn oogst en zijn paarden gedra
gen had, kwam hem nu goed van pas.
Toen hij ging zitten kreeg hij den indrukr
dal de rechtsgeleerde hem een oogenblik
verbaasd en onderzoekend tegelijk aan
keek; ongerust vroeg hij zich af, of de
man, als Barrington's afgezant, misschien
den echten Courthorne zou kennen
tot zijn voldoening werd die vraag bijna
onmiddellijk beantwoord.
„Ik heb wel nooit het genoegen ge
had, om u persoonlijk te ontmoeten'#
begon de advocaat, „maar als raadsman
van Colonel Barrington gedurende al de
jaren, dat hij op Silverdale woont, ben
ik geheel op de hoogte van zijn zaken,
welke, zooals u weet, met die van uw
familie ten nauwste samenhangen. We
kunnen dus vrijuit praten. Ik hoop al
leen, dat u van uw kant moeite zult wil
len doen, om niet weer ---.-elfden
hatelijken toon van vrr cger te ver val
len. 't Eenige wat u eimee wint is, cht
u Colonel Barrington steeds meer ver
bittert."
„Hmbegint u maar, ik luister'V
antwoordde Witham, die nog nooit van
Colonel Barrington gehoord had.
(Wordt vervolgd-V
