ZONDAGSBLAD
VAN DE PROVINCIALE ZEEUVSCHE MIDDELBUBGSCHE COUPANT
ËMEïïKirïaEH
25 Aug. 1934
X
DE BIGGEKLAS.
VOOR HET EERST.
RAADSELHOEKJE.
RRIEFGESCHRIEF
JAN EN JEWANNES.
ZEEUWSCHE KRONIEK.
(■MM*
de mijne stuk is, is e,f»cn
schuld". Toen duwde hij zijn ge
zicht even tegen dat van riet,
want eigenlijk was hij al te groot
om een zoen te geven I
„Zoo, nu is de vrede gesloten",
zei Tante, ,,en nu steken we de
vredesvlag uit". Ze bond een wit
ten doek om Pietje's stok, en toen
trokken ze in optocht naar het
prieel, waar de stok hoog in het
latwerk werd gestoken, zóó, dat
de witte vlag vroolijk in 't windje
wapperde.
Ziehier de geschiedenis van de
twee wandelstokjes. Een deel van
het blauwe stokje werd later voor
zweepje bij het tollen gebruikt en
het andere stokje deed langen tijd
dienst als vlaggestok.
Helena A, H. Marcus.
i.
Negen kleine biggetjes
Zaiten in de klas.
t Meester Knor vertelde, waar
't Eikelboschje was.
2.
't Was daar echt Luilekkerland:
Eikels overal
En ter eere van den oogst
Gaf de vorst een bal.
3.
Koning Krulstaart danste vóór
Met de Koningin.
Rosabianka heette zij,
Het was een vorstin.
4.
In het heele bosch bemind:
Vriend'lijk, lief en goed.
De prinsesjes Rondekin,
Gladvel, Rosesnoet
5.
En de prinsjes Staartjedun,
Ringsnuit, Knorreding,
Werden altijd toegewuifd
Op de wandeling.
6.
Nog veel meer werd er verteld
In de biggeklas.
Allen dachten: 'k Wou, dat ik
'n Biggeprinsje was 1
7.
Of een klein prinsesje-lief
Uit dat sprookjes-bosch
Waar de eikels overal
Liggen op het mos.
8.
Biggen luist'ren net als wij
Naar een sprookje graag
Hét kind:
Klein vogeltje toch Zeg, wat
zit je daar droef,
Met 't kopje zoo diep in de
veeren
,Zeg, heb je verdriet Zing je
daarom niet meer
'Vertel me, wat kan je toch
deren
Toe, kijk eens naar buiten, de
zon schijnt zoo blij
De bloemetjes bloeien en geuren!
Is dat juist geen reden om
vroolijk te zijn
En toch zit je stil maar te
v V v treuren
- Het vogeltje:
Ach kindlief Hoe wil je, dat 'k
vroolijk nog ben
Ja, 'k weet het, de wereld is
mooi
En graag zou ik zingen van
bloemen en zon
Maar 't kan niet, want 'k zit
in een kooi
O, 'k sterf van verlangen naar
vrijheid en lucht
Naar 't nestje, verscholen in 't
groen
't Werd alles, 't werd alles m'
ontnomen mijn kind
Hoe konden de menschen het
doen
Nu zit ik gevangen Ik lijd
geen gebrek
Mijn voedsel, ik krijg het op
tijd
Maar vraag je: „waarom dan
zoo droef en zoo stil
Mijn vrijheid, mijn vrijheid
ben 'k kwijt
R. Winkel.
En in 'l biggeklasje klonk
Dan ook plots de vraag:
9.
Meester, is het echt gebeurd,
Of is 't een verhaal
Lachend zei de meester toen:
Luister allemaal
10.
't Is een sprookje, dat ik deed
Uit Luilekkerland
Wroeten jullie, bigjes maar
In het zwarte zand
■JW9H
Kleine Riekje gaat naar school toe
Voor de allereerste maal,
Broertje Henk praat heel gewichtig
Over aardrijkskund' en taal
Kleine Riekje kijkt wat ernstig,
't Is ook pas de éérste keer
En zij wordt een beetje angstig
Voor de juffrouw en meneer
Moeder, die met 't tweetal
meegaat,
Lacht haar meisje maar eens toe
En klein Riekje zegt heel zachtjes:
't Is op school wel leuk, hè
Moe
Moeder lacht: Wel ja, 'k weet
zeker,
Als de bel om twaalf uur luidt,
Dat je heel verbaasd zult zeggen:
Hè, gaat nü de school al
uit"?
M, Hoekendijk.
OPLOSSINGEN DER RAADSELS
UIT T VORIGE NUMMER.
VOOR GROOTEREN.
1. Karpaten, Peren, rat, karper,
Peter, karpet.
T
O
N
G
O
D
E
R
N
E
R
O
G
R
O
T
3. Gouden regen en blauwe regen.
4. Moeder kwam u gister tegen,
Tante. (mug).
Heeft Cato rozen uit den tuin ge
bracht (tor).
Is de oude man in Weesp inge
stapt of in Bussum (spin).
We gaan met Oom Otto in de va-
cantie naar Artis. (mot).
VOOR KLEINEREN.
1. Het haantje van den toren.
2. Een zaag.
3. N Nijmegen,
p ij n
z o me r
N ij me g e n
regen
bek
n
4. Een waterval.
OM OP TE LOSSEN.
VOOR GROOTEREN.
1. Schrijf onder elkaar
lo een deel van je gezicht.
2o een riviertje in Noord-Bra
bant.
3o een sappige vrucht.
4o een viervoetig dier.
5o een metaal.
6o een weekdier.
De beginletters moeten, van bo
ven naar beneden gelezen,
den naam van een stad in Ita
lië vormen, terwijl de woor
den alle uit 4 letters bestaan.
2. Wat is kleiner dan de mensch,
maar toch altijd hooger ge
plaatst
3. Mijn geheel wordt met 7 letters
geschreven en noemt een vo
geltje.
1, 5, 6, 7 is een jongensnaam.
Een 3, 2, 7 is een knaagdier.
Een 7, 2, 2, 3, 7 is een traktatie.
Een 4, 2, 3 is een voertuig.
Een 1, 5, 6, 4 is een lans of
spies, ook wel iets puntigs.
4. Verborgen natuurverschijnselen.
Nu weet ik, hoe de vork aan den
steel zit
In het kleine huisje bij de gracht
zijn een dreg en een zuurstof
toestel te vinden.
Na tien minuten kon weer op
nieuw begonnen worden.
Wie vertelde je het nieuws: hij
zelf of zijn broer
VOOR KLEINEREN.
1.Mijn eerste is een uurwerk,
Mijn tweede woon je in.
't Geheel vindt men in vruchten,
't Bevat weer een begin.
Je zult het zeker raden,
Want 't woord ken je heel
goed.
Zeg dus maar, wat het antwoord
Van 't raadsel wezen moet
2. Welke schepen varen niet op 't
water en leggen toch soms
groote afstanden af
3. Je ziet mij in den spiegel.
Maar keer je mij eens om,
Reken als medicijn dan,
Dat 'k stellig wederkom.
4. Op de zigzag-kruisjeslijn komt,
van boven naar beneden gele
zen, de naam van een bloem,
die in het wild groeit.
X lo rij een boom.
X 20 rij 'n scherp wapen.
X 30 rij een jongensnaam
X 4o rij een getal.
X 5o rij tuinmansgereed-
X - schap.
X 6o rij een vogel (stelt-
X looper).
X fij ®en metaal.
X 80 rij een vaartuig.
9o rij een lichaamsdeel
lOo rij het tegenoverge-
n stelde van recht.
{BUS*
Wijsheid met wetenschap.
De wijze mensch streeft naar
veelzijdigheid van diep inzicht.
De drang naar de grootst moge
lijke veelzijdigheid schept de mo
gelijkheid tot wijsheid.
De verwerving van diep inzicht
in oorzaken en gevolgen, werkin
gen en uitwerkingen, kan echter
deze mogelijkheid pas verwezen
lijken.
Hier raken wetenschap en wijs
begeerte elkaar.
Hier moet de een aan den ander
gelascht worden autogeen.
Het is volkomen verkeerd, te
onderstellen, dat de wetenschap
„louter" zou wezen.
Loutere wetenschap bestaat op
aarde, in den mensch, evenmin
als loutere goedheid.... of wijs
heid.
Loutere, dat is zuivere en uit
sluitend verstandelijke weten
schap, is menschelijk onbestaan
baar zonder drijfveeren uit de ge
voelsgebieden van onzen geest:
zucht naar eer, drang tot maat
schappelijk slagen, of, op z'n best,
den drang tot vermeerdering van
den inhoud van 't reservoir der
menschelijke kennis en weten
schap. Dat is de zuiverste vorm
maar zelfs die kan nog tot een be
zetenheid, die verre van redelijk
is, voeren.
Omgekeerd kan de wijsheid de
wetenschap niet ontberen. Loute
re. of zuiver redelijke wijsheid is
koud en onvruchtbaar, zonder fun
dament en zonder uitzicht. Wijs
heid moet steunen op concrete fei
ten.
Concreet wil hier niet zeggen:
tastbaar, materieel. Er zijn meer
feiten de belangrijkste des le
vens die wèl concreet, maar
niet materieel zijn. Ik bedoel hier
mede niets diepzinnigs. De liefde
voor uw kind is een begrip, een
gevoel, een idee, een bewustzijns
inhoud, een geestesgesteldheid,
wat u maar wil desalniettemin
is zij een concreet feit.
Het is een fout te denken, dat
wetenschap uitsluitend te vereen
zelvigen ware met microscopen,
logarithmentafels, reageerbuizen,
anoden en kathoden, prisma's en
wat dies meer zij.
Toegegeven: als dit zoo ware,
dan zou de ware wijsheid mis
schien niet zoo machtig veel met
die wetenschap van doen behoe
ven te hebben.
Maar het gebied der wetenschap
is oneindig veel grooter. En naar
de mate de wetenschappelijke vor-
scher zich van de domeinen der
materie afwendt en zijn oogen
richt op de gebieden van den geest,
vindt hij voortdurend meer draden
die van de wetenschap naar de
wijsbegeerte.... en vandaar naar
de wijsheid zelve leiden.
Veel weten zal hier stellig tot
toenemende wijsheid bijdragen.
Alleen zal ook hier nimmer een
vereenzelviging kunnen plaats vin
den.
Want de hoogste wetenschap,
zelfs de .veelomvattendste kennis
op het terrein der wetenschappe
lijke wijsbegeerte, maakt van den
weter en kenner nog geen wijs
man.
Er komt altijd nog iets bij.
Van het hart.
Seneca Jr.
TUSSCHEN
Middelburg, Aug. 1934,
Goeie vriend Jan
Dae las 'k werentig, dat jie ielk
jaer een kerremesse of drie, viere
wou ouwe. 'k E m'n oógen is
uugevreve en toen 'k nog is ge-
kek e, mè jae, 't stieng er. Ncc moe
'k toch werentig vraege, of je nie
wiesder bin. J'oeft dan ook van
self niet te dienken, da 'k m'n an-
strante schoenen an za trekke om
an de burregemeêster te gae vrae-
gen, of 'n d'er nog een paer kerre-
messen bie wii maeke. En waerom
nie Luuster. 'k E j'in m'n lesten
brief a laete merreke, dat de
wienkeliers gemeênlienge a nie,
vee aordigeid in de kerremessen
'k Dienke dan ook wè, da z' ul-
der lippe nog langer zouwe laeten
ange, as t'er nog een paer bie kom-
me. Mè nog is wat. Doch jie, dat
d'echte kerremesgangers minder
mismoedig zouwen oöre Kiek,
zonder den fielezoof uut te willen
angen, moe 'k je toch zeie, dat er
een groot onderscheid is tusschen
plezier, of zoó as wulder zegge:
leut, en blieschap. D' eèste zit mer
an de butenkant: zoó 'n bitje opge
plakt, mè de leste zit dieper en
duurt dan ook langer en g'loof noe
mè nie, dat de blieschap deu ker
remessen komt. 'k Durreve wè
zeie, dat de kerremesleute bie eêl
wat menschen laeter zelfs zuur op
breekt. En noe za 'k 't vier nie uut
m'n sloffen loópe om de kerremes
sen afgeschaft te kriegen, oór,
mè 'k zegge toch uut de grond van
m'n arte, as de mart wi schóón is:
opgeruumd stae netjes. En 'k za
dan ook eêlemaele nie rouwe, as
de kerremesse begraeven oórt.
En noe ao j' !t ook over de kon-
treleurs en dat er is zeventiene
bie één schip mit aerepels stienge
en dat er toch nog geknoeid wier.
Kiek, da bewiest noe vanself nog
niks tegen de maetregels van de
regeerienge, mè wè tegen die men
schen. En noe moch ik 't zeie, a 'k
raed wist. Noe, die wi 'k gee. 'k
Docht er in eenst an, da je van
een slimme stroóper een beste
jachtopziender kan maeke en daer-
om zeg 'k: laete z' is probbeere mi
gewiekste knoeiers op een flienk
trektement kontreleurs te maeken.
Je schreef ook nog, dat de mees
ters de guus pienige mit aolderlei
lessen, dae ze laeter niks an
G'liek ei je. Die meneer van de
Loskaoie ao t'er lest ook nog over
en die zei, dat die meesters dae-
deur dikkels de wet overtraede,
wan ze moete nuttige kundigheden
biebrienge. En ie vroeg mien, wa
voo nut dae noe in stak, dat de
guus de rivieren in Siberië of in
andere verre landen kende. Ie
vond 't beter, dat de guus in d'
oógste klassen is een spoorboekje
in ulder anden krege. 'k Gaf 'n
g'liek. Mer Endrik zei, dat wulder
nie gedocht aode an d' ekzaomens,
wae ze zukke raore vraegen doe.
En noe za jie ook wè begriepe, dat
de guus zotte kennisse moete leê-
re, zó lank as t'er zotte ekzaomens
bin.
En noe is eêl wat anders. 'k
Weet nie, Jan, of jie die veraeltjes
a gelezen eit uut da boekje „Langs
dieken en wegen" van dien meneer
Poldermans, Zó nie, dan kan 'k joe
en Jannetje wel anraoie om 't is
te pakken te zien te kriegen. 'k
Moe je zeie, da Jikkemien bie da
veraeltje van den ouwen Jan ei
zitte jule en werentig 'k kreeg ook
een brok in m'n kele. Mer om op
m'n apperepo te kommen: dien
ouwen Jan zeit op z'n Goesch: „Mè
sommigte menschen bin liever
ersten anders as tuus, 'k Moe
zeie, daer eit 'n ongelukkig ge
noeg g'liek in. En noe dienk 'k
vanself wel in d' eêste plaese an
zóvee manskaerels, die vee te vee
in d' erreberrege zitte. 'k Moe
vanself toegee, dat dat loópen nae
de kroeg deur aolderlei oörzaeken
vee geminnezeerd is en nie 't
minst deu den broerden tied. Mè
toch bin d'er nog aoltied eêl wat,
die de centen verdrienke, dae ze
tuus gebrek an 'k E m'n eige a
wa dikkels afgevroge, oè 't toch in
de waereld meugelijk is, dat een
erreberregier en z'n vrouwe zuk
geld op kunne strieke. Het praotje
van sommigste: „As wuMer nie
tappe, dan doet 'n ander 't", is
vanself deu den duvel bedocht. Mè
'k dienke nie alleene an d' erre-
berregloópers. Kiek, dae bin ook
een eêleboel mannen vee bu-
tensuus deu da ze lid bin van aol
derlei vereênegiengen. En da be
schouw 'k ook as een kwaed. 'k
Durreve wè zegge, as zukke men
schen getrouwd bin en kinders
da ze dikkels as man en vaoder in
ulder verplichtiengen te kort schie-
te. En 't is nog a treuriger as moe
ders eêlemaele opgae in 't ver-
eênegiengsleven. 'k Wil vanself
nie onkenne, dat er op joenge-
liengs- en joengedochtersvereêne-
giengen, van wa voo kleur da ze
bin, vee geleerd kan oóre, al liekt
't meestenties meer as 't is, wan
oudt 't er mè vóór, dat dae vreêd
vee mit 't kalf van een ander ge
ploegd oórt. Mè laete m'n ook mè
gerust g'loove, dat er eêl wat joen-
gers en meisen lid oóre om is van
uus te kunnen. Da 's de kwaeje
kant van 't vereênegiengsleven.
En noe moe je begriepe, dat dien
Endrik net mit een ouwen Oos-
burgschen almanak nae me toe
kwam en dae stieng in, dat dege
ne, die buten een uusgezi.i leve de
gèvaerlijkste burregers bin v
den staet. Noe, da 's vanself wel'
eên bitje overdreve. Nae mien
meênienge is 't de volle waereid,
da ze buten 't uusgezin gauw ge-
vaerelijk oóre en 't is ook waere,
dat uselijke menschen goeie staes-
burregers bin. En as d' ankommen-
de joengers en meisen dat noe mè
goed wouwe verstae, dan konde
we geruster weze voo de toekomst,
dan da ze 's aevens mè liever tuus-
komme as een soort van kosgan-
gers van ulder moeder.
Mit den agosie an de deure wordt
nog erreger. Jan. Jikkemien is noe
zoó verre, da ze de vreemde koop
lui an de deure moet afschepe. Mi
zoo'n koopman 'k lest een eêle
stuit an de deure stae praote. "Wa
kon 'n riddeneêre. 'k Èb ook wè
begrepe as die man menister oórt,
dat den broerdentied gauw vöbie
zou zien. Mè de kappetaolisten
zouwe vreêd rnoete bloe, oór. Mè
die man lie z'n eige onfalle,
da bienae aol z'n koöpwaer
uut den vreemde kwam, 't
meest uut Duisland en Japan.
Mer an de verpakkienge kö
je 't nie zie, oór. Ie ao scheermes
jes in pappiertjes mit Engelsch en
andere in rood, wit, blauwe pap
piertjes mit ienkel Ollansch d'er
op, Mè dat was aol bedrog, zeid 'n.
Dat was noe voo mien juust een
reden te meer om nie te koopen.
Mer ie vond dat nog nie zoo erreg.
Nae zien meênienge was 't vee lil-
leker, dat Ollansche kappietaolis-
ten ulder geld an Duisers leêne om
ier de fabrieken kappot te maeken.
Kiek, Jan as dat noe toch wezen-
tlijk waere is, kan 'k dae die man
toch geen ongliek in gee. 't Spiet
m'n, da 'k weêr uut moe scheê.
Aolebei de groetenisse van Jik
kemien en
je goeie vriend,
Jewannes.
2125 Augustus 1894.
H. M, de Koningin en de Konin
gin-Regentes bezoeken Walcheren.
Het is deze week juist 40 jaar ge
leden, dat Hare Majesteiten een
bezoek brachten aan Zeeland. Het
was voor de eerste maal, dat Zij
dit gewest bezochten. Zij kwamen
Dinsdag 21 Augustus te Middel
burg aan. Op dezen dag werd op 't
Abdijplein door schoolkinderen
uitgevoerd een gedeelte van de
kindercantate M. A. de Ruyter
van A. Lijsen en W. H. Hassei-
bach. Daarna werden aan Hare
Majesteiten voorgesteld een 30-tal
meisjes in de verschillende Zeeuw-
sche kleederdrachten. Het plan
hiertoe was uitgegaan van de re
dactie der Middelburgsche cou
rant. Heel de stad was in feest-
dosch. De fontein op de Balans is
toen aangelegd.
Op Woensdag 22 Augustus werd
gereden langs den Noordweg naar
Gapinge, Veere, Vrouwenpolder,
Oostkapelle, Domburg en Westka-
pelle. Hier werd o.a, de zeedijk be-
