KRONIEK van den DAG.
FORTINBRAS,
BINNENLAND.
ZEELAND.
L EVENS V ERZE KERIN G-BA N K
betaalt f 10.000
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 4 JUNI 1934.
No. 129,
FEUILLETON.
DE KOOPMAN IN GELUK,
Tobt Gij met
ROTTERDAM
na 35 jaar of bij Uw eerder
overlijden
indien gij van Uw 30s,e jaar af,
gedurende hoogstens 35 jaar,
jaarlijks 211.- stort
MIDDELBURG.
De ontwapeningsconferentie.
Een hopeloos geval? Mis
schien biedt Litwinof's voorstel
een uitweg, Berlijn bereidt
zich voor.
Sir John Simon, de Engelsche minis
ter van buitenlandsche zaken, is naar
Londen teruggekeerd. Hij laat het rijk te
Genève over aan den Lord Grootzegel
bewaarder, Anthony Eden, die een be
kwaam manTieet. Heel wat bekwamer
dan Sir Simon zelf. Engeland lijkt het
met dezen minister van buitenlandsche
zaken'slecht getroffen te hebben. De
man heeft geen vaste hand en boven
dien schijnt z'n manier van praten on
sympathiek. Men hoort telkens, dat hij
z'n toehoorders, te Genève prikkelt door
een zekere ^aartsvaderlijke arrog;antïe.
Misschien had Barthou 't verleden week
Woensdag wel een beetje op z'n zenu
wen gekregen, door de rede, die Sir Si
mon vlak voor hem afstak en is de
Franschman daardoor zoo stekelig van
leer getrokken. Sir Simon deed in elk
geval weer eens, alsof hij alleen maar
wist, hoe of het moet. Barthou had zich
natuurlijk moeten beheerschen; daar is
hij staatsman voor. Maar men kan er in
kómen, dat Simon's eigenwijsheid hem
'zwaar óp uè maag ging liggen.
Op zichzelf is het dus eerder een ge
luk dan een ongeluk, dat de Engelsche
minister Genève den rug heeft toege
keerd. Aan den anderen kant /echter
knoopt men vrij algemeen aan zijn ver
trek de meening vast, dat het nu wel uit
zal zijn met de ontwapeningsconferen
tie. Simon zou gebleven zijn, als er nog
een kans op eenigerlei resultaat was,
zegt men. Er bestond geen enkele drin
gende aangelegenheid, die zijn aanwe
zigheid te Londen noodzakelijk maak
te. Deze opvatting lijkt jammer genoeg
juist. De vooruitzichten bieden in
derdaad weinig hoop, dat er alsnog een
overeenstemming tot stand zal komen.
Men dient er dus rekening mee te hou
den dat de ontwapeningsconferentie zeer
binnenkort in de grafkelders van Genè
ve wordt bijgezet.
Tenzij het idee, dat Litwinof naar vo
ren heeft gebracht, levensvatbaarheid
zou mogen bezitten. De Rus wil, zooals
pien weet, de conferentie permanent
maken en haar dan omdoopen in „vre
desconferentie". Laten we maar erken
nen, zeide hij, dat van eenige verminde
ring der bewapening, voorloopig geen
sprake kan zijn. Het eenige, wat ons
overblijft, is te trachten voorwa/arden
te scheppen, die een oorlog kunnen ver
hinderen. Naast den Volkenbond zou
men dan dus een aparte organisatie krij
gen, om allerhande veiligheidsverdragen
in het leven te roepen, ter verzeker-tig
van den vrede. Het gevaar van zoo'n
vredesconferentie is echter, dat er bond
genootschappen (militaire) worden ge
vormd, gericht tegen een of meer sta
ten. Wij wezen daar reeds eerder op:
Rusland en Frankrijk lijken er naar te
streven, een omvangrijke alliantie tegen
Duitschland in het leven te roepen. Dit
gevaar zou echter nog grooter zijn, als
de ontwapeningsconferentie mislukte en
zonder meer uiteenging. Parallel met het
voorstel van Litwinof loopt dat van
Turkije, hetgeen trouwens niet hoeft
te verwonderen. Rusland en Turkije wer
ken sinds jaren nauw samen.
Het voorstel, dat de zes z.g. „ex-neu
tralen" indienden, bij monde van den
Zweedschen minister Sandler, is op
zichzelf heel aardig, (het zou bewape
ningsvermindering meebrengen) doch 't
lijkt te weinig rekening met de praktijk
te houden. Vermoedelijk zal het, als de
algemeene commissie overmorgen weer
door
WILLIAM LOCKE.
32)
Och zwijg daarover, wat ik je bid
den mag, riep Bigourdin op ongewoon
ongeduldigen toon. 't Is geen grap, dat
verzeker ik U, zei Martin.
Ik heb geen geld meer! Ik moet wer
ken. U moet vroeger of later een plaats
vervanger hebben voor Polydore. Geeft
u mij het loon van Polydore, dan zal ik
zijn plaats innemen. Onbekwamer dan hij
kan ik niet zijn en ik heb misschien meer
gezond verstand.
Is het ernst? t
Ik spreek in vollen ernst.
Bigourdin streek met de hand over
zijn gezicht.
Ik ging gisteravond slapen in een
gewone wereld, dezen morgen ont
waakte ik in een fantastisch universum,
waarin ik niets ben dan eén blad, door
den wind voortgedreven, zooals die daar,
en met de hand wees hij naar buiten. Ik
weet niet meer wat recht, wat krom is;
maak jullie maar alles in orde.
Dus u neemt mij als bediende in
het Hotel des Grottes?
Mon cher, zei Bigourdin, in mijn
ontredderden toestand vind ik alles
goed.
De ontreddering of liever de omver
bijeenkomt, spoedig van de baan raken.
Hoe men de dingen ook beziet, het
staat er vrij hopeloos met „de ontwape
ningsconferentie voor. En de vraag: wat
daarna? wordt dan ook steeds nijpen
der. Als vanzelf richten de gedachten
zich bij die vraag op Duitschhland. Wat
zal Duitschlhand doen, als het misloopt
met de conferentie? Het antwoord kan
niet moeilijk zijn. Duitschland zal zich
dan in elk geval ontslagen achten van-
de beperkingen, die 't verdrag van Ver
sailles het inzake de bewapening oplegt.
Er doen zelfs geruchten de ronde, dat
het het geheele Verdrag zou willen op
zeggen. In „welingelichte politieke krin
gen" te Berlijn wordt dat echter met
stelligheid tegengesproken. De Duitsche
regeering zou, bij een mislukking der
ontwapeningsconferentie zich bepalen
tot de verklaring, dat het thans voor zijn
eigen veiligheid heeft te zorgen, m.a.w.,
dat het de reeds begonnen herwapening
met groote kracht en ongelimiteerd zal
voortzetten. Naar de correspondent van
de „N. R. Ct." meldt, hebben Hinden
burg en Hitier te dezer zake de laatste
dagen drukke besprekingen gevoerd en
zou alleen de vorm, waarin de verkla
ring dient te geschieden, nog niet vast
staan. Misschien gaat men den Rijksdag
er voor bijeenroepen. Zoo niet, dan zal
er vermoedelijk een manifest worden
afgekondigd.
De andere landen kunnen hier natuur
lijk niets tegen doen, tenzij door middel
van een preventieven oorlog. Maar dat
liep vast en zeker op een werkelijken
oorlog uit. Het zou een middel zijn, dat
erger dan de kwaal is.
verstopping of stoelgang? 'Neem dan
eens
Mijnhardt's Laxeertabletten.
Deze regelen vlug zonder kramp of pijn.
Doos 60 ct. Bij Apothekers en Drogisten
(Ingez. Med.)
SURSéANCE VAN BETALING.
De regeering stelt invoering
van een dwang-accoord buiten
faillissement voor.
Bij de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp tot nieuwe regeling
van de surséance van betaling. Daarin
WGrdt o.m. de invoering van een dwang-
accoord buiten faillissement voorge
steld.
Het is geen zeldzaamheid, aldus de
Memorie van Toelichting, dat een
schuldenaar, de groote meerderheid van
zijn schuldeischers bereid vindend tot
een onderhandsch accoord toe te tre
den, stuit op den tegenstand van een
kleine minderheid, die in de hoop zich
bijzondere voordeelen te kunnen bedin
gen of om andere redenen haar mede
werking weigert. In dat geval staat de
schuldenaar machteloos, omdat het Ne-
derlandsche recht een dwangaccoord al
leen kent in geval van faillissement.
Voor deze beperking bestaat naar het
oordeel van den minister geen goede
grond. Zij leidt ertoe, dat faillietver
klaringen die als oneervol worden be
schouwd en de betrokkenen niet zelden
blijvend schaden in hun crediet moe
ten worden uitgesproken in gevallen
waarin het ook voor de schuldeischers
beter ware geweest, indien dit voorko
men had kunnen worden.
Bij de invoeging van de accoordpro-
cedure in de surséance-regeling doet
zich de vraag voor, of de behandeling
van een vóór de beslissing over het sur-
werping hij gebruikte het woord
bouleversement van den forschen man
was zeer merkbaar. Hij zat daar als ver
slagen. Iemand, ten prooi aan de hevig
ste zeeziekte, kon niet minder onver
schillig zijn omtrent zijn lot. Fortinbras
nam hem nauwlettend op en zijn volle
lippen maakten een fluitende beweging.
Toen wisselde hij een blik met Martin,
die er dadelijk het zijne van dacht.
Ze verdient een pak slaag, zei hij
in het Engelsch,
Hem vriendelijk aanziende, zei Fortin
bras tot Martin: Je hebt wat aan mij te
danken, is het niet?
Een heele boel, zei Martin,
Félise, met een gewichtig gezichtje
snelde de salie a manger binnen,
De oude Didier laat weten dat hij
zijn kalf pas de volgende week wil
slachten. Wat moeten we doen?
Dan eten we asperges, zei Bigour
din, en hij staarde weer naar den No-
vember-regen.
Zwijgend zaten de twee mannen te
rooken. Toen gooide Fortinbras zijn
eindje sigaar weg in Corinna's kopje,
stond op, rekte zich uit en geeuwde luid.
En na mijn voornemen ten uitvoer
gebracht te hebben, trek ik mij terug om
een welverdiende rust te genieten. En,
u, Monsieur Polydore Martin, moet uw
nieuwe taak beginnen.
En Martin haalde uit de provisiekast
een blad en een voorschoot, trok zijn
jas uit, sloeg zijn hemdsmouwen op en
begon het ontbijt weg te ruimen.
En zoo is dan Martin, de Ieeraar,
gemétamorfoseerd tot volmaakten be
diende volmaakt wat betreft vlijt,
_;~J -'A- Z
-- r
AT IONALE
(Ingez. Med.)
séanceverzoek aangeboden accoord aan
die beslissing moet voorafgaan of daar
op moet volgen.
De minister acht een tusschenoplos-
sing gewenscht, welke als regel stelt,
dat het accoord eerst in behandeling
komt na de definitieve verleening der
surséance, doch den rechter de bevoegd
heid geeft, om, ingeval het ontwerp van
accoord tegelijk met het verzoekschrift
tot het verkrijgen van surséance ter grif
fie is nedergelegd, de behandeling van
het accoord in de plaats te doen treden
van die der surséance.
Is eenmaal definitief beslist over het
aangeboden accoord, dan kan de sur
séance vervallen, niet alleen wanneer
het accoord is tot stand gekomen, doch
ook in het tegenovergestelde geval. In
het laatste geval moet worden aangeno
men dat er geen vooruitzicht meer be
staat, dat de schuldenaar in staat zal
zijn, zijn schuldeischers te bevredigen.
De ontworpen regeling van het ac
coord kan executie van den schuldenaar
voorkomen, terwijl gewaarborgd is, dat
de schuldeischers niet onredelijk wor
den benadeeld.
DE VERDERE INPOLDERING DER
ZUIDERZEE
Voortzetting gewenscht, zegt
de regeering.
In de Memorie van Antwoord op het
Voorloopig Verslag der Eerste Kamer
nopens de begrooting van het Zuiderzee-
fonds, wordt medegedeeld, dat de Mi
nister den Memorie-post inzake den
Noord-Oostelijken polder op de begroo-
ting heeft geplaatst, teneinde de Volks
vertegenwoordiging in de gelegenheid te
stellen zich over de verdere droogma
king in het meer Flevo te kunnen uit
spreken. De regeering toch dient te we
ten of zij in dezen op de medewerking
van de Volksvertegenwoordiging kan re
kenen, want enmaal begonnen, moet het
werk worden voortgezet.
Ongetwijfeld zijn na de inpoldering
van de Wieringermeer de toestanden
op agrarisch gebied sterk veranderd,
vooral door de belangrijke belemmerin
gen van den export en mede door de
verhoogde aandacht, welke in naburige
industrieele staten aan den landbouw
wordt geschonken. Daardoor wordt me
dedingen van Nederlandsche landbouw
producten op de wereldmarkt zeer be
moeilijkt.
De minister acht dan ook de bezwa
ren van hen, die uitbreiding van cultuur
grond onder deze omstandigheden onge-
wenscht achten, op zichzelf begrij
pelijk, doch daarnaast begrijpt hij ook
hen, die van oordeel zijn, dat de ongun
stige oeconomische toestand niet altijd
zal voortduren en dat, wanneer in de
toekomst verbetering mocht intreden,
de verdere inpolderingen bij toenemen
de bevolking niet alleen een nationaal
gewenscht, maar ook een noodzakelijk
bezit zullen blijken te zijn.
Zou men alleen er op willen letten,
manieren en kleeding. Zijn rok van
verouderden snit, maar zoo goed als
nieuw, gaf aan de salie a manger iets
van fijne beschaving en welvaart. Eerst
wilde Bigourdin, nog verlegen met de
veranderde omstandigheden, dit uiter
lijk teeken van dienstbaarheid niet toe
laten. Een man kon net zoo goed tafel
dienen in een jas als in een rok, .een
oordeel, dat Fortinbras heftig bestreed.
Hij vertelde zijn zwager een en ander
over de psychologische beteekenis, ze
bracht het objectieve en het subjectie
ve met elkaar in harmonie. Een rech
ter zou onmogelijk al zijn krachten
kunnen wijden aan de toepassing van
het recht, als hij er zich van bewust
was, gekleed te zijn als een harlekijn.
Martin, uitgedost als toerist, zou zich
als bediende niet op zijn gemak gevoe
len en zou niet tafel kunnen dienen met
die vaardigheid, die voor zijn vak ver-
eischt wordt. En buitendien had hij zijn
discipel aangeraden om niet te dienen
als een amateur. De amateursmanieren
waren allernoodlottigst. Neen, als Mar
tin zijn servet onder zijn linkerarm
nam, dan borg hij in de vouwen van dat
servet een stukje van zijn hart als een
echte bediende.
Doe dan maar zooals je zelf
wilt, zei Bigourdin vermoeid. Fortin
bras gaf eenige wenken en Martin werd
de volmaakte dienstknecht. Het vak
zelf moest hij leeren door den raad van
Bigourdin en ook wel door de hulp, die
Félise hem beschroomd gaf. rt Ver
wonderde hem zooveel beslag als er
werd gelegd op zijn verstand en op
om in dezen crisistijd de uitgaven tot
een minimum te beperken dan zou on
getwijfeld alle aanleiding bestaan, om
den inpolderingsarbeid te staken en uit
te stellen tot betere tijden. Het wil aan
de regeering voorkomen, dat dit stand
punt niet kan worden ingenomen, want
de inpolderingsarbeid blijft naar haar
zienswijze een oeconomigch te verant
woorden arbeid, welke niet uitsluitend
met het oog gericht op de oogenblikke-
lijke verhoudingen mag worden bezien.
Werken van den omvang als de onder
havige inpolderingen, worden uitge
voerd in een reeks van jaren, waarin de
oeconomische aspecten voortdurend wis
selen. Er is zelfs iets voor te zeggen, dat
werken als waarover het hier gaat, van
overheidswege worden uitgevoerd in
minder gunstige tijden, in de verwach
ting, dat zij in een later tijdstip vruch
ten zullen dragen.
NOGMAALS: DE VIER DUUSCHERS,
Naar aanleiding van de mededeelingen
in de ,,N. R. Ct." volgens welke de vier
Duitschers, die te Laren werden gear
resteerd, geboeid over de Duitsche grens
zijn geleid, schrijft mr. A. Joekes in de
„Vrijz.-Democraat":
Wij achten een nader onderzoek en
opheldering in deze aangelegenheid
dringend geboden. Het geldt daarbij niet
de vraag' of de betrokkenen uitgewezen
moesten worden, daaromtrent deelen wij
het oordeel van den minister. Doch de
vraag dringt zich opnieuw op: waarom
heeft men deze jongelieden op deze wij
ze over de Duitsche grens geleid en
„overgeleverd" aan de Duitsche autori
teiten, hoewel men wist welke de ver
schrikkelijke gevolgen daarvan voor hen
(zouden zijn, onder het tegenwoordige
Duitsche régime. Is het waar, dat de be
trokkenen herhaaldelijk en hartstochte
lijk hebben gevraagd hen over een an
dere grens te zetten?
De zaak is niet slechts van belang uit
een oogpunt van rechtvaardigheid te
genover de betrokkenen, waarvan er
een thans in ons land moet zijn terugge
keerd. Zij is evenzeer van belang ter be
oordeeling van de betrouwbaarheid van
de Larensche autoriteiten. Indien de in
lichtingen van den schrijver in de „N. R.
C," juist zijn, zullen maatregelen tegen
over zekere Larensche autoriteiten niet
kunnen uitblijven.
Wij vertrouwen, dat de minister van
justitie de toedracht van het gebeurde,
na de mededeelingen in de „N. R. C.",
opnieuw zal doen onderzoeken en dat
de minister er prijs op zal stellen om,
voorzoover hem mocht blijken, dat de
vroegere door hem aan de Kamer ver
strekte inlichtingen niet juist, zijn, de Ka
mer beter in te lichten.
Vragen van een Kamerlid,
Het Tweede Kamerlid Sneevliet (rev.-
soc.) heeft den Minister van Justitie
schriftelijk eenig'e vragen gesteld, o.m.
of Z.Ex. niet van oordeel is, dat de nieu-
zijn lichamelijke vaardigheid.
Je moest jongleur zijn om een zwaar
vol blad netjes te kunnen balanceeren
op één hand. Een heelen dag oefende
hij zich met een blad vol steenen,
voor hij met een blad vol borden en
schotels dorst rond te loopen. Door
deze oefeningen kreeg hij gespierde
armen. Hij leerde ook, dat de deftige
stap van den Ieeraar niet paste bij de
vlugheid van den knecht. Hij leerde
koude sla aanmaken en servetten op
fantastische wijze plooien. Niet handig
met zijn handen, vond hij flesschen
open trekken een lastig werkje. Maar
hij overwon deze moeilijkheid evenals
de andere moeilijkheden in zijn nieuw
beroep. En hij vond het prettig, het
amuseerde hem en het interesseerde
hem. 't Was werk waarvan je de uit
komst zag. De tafels, gedekt voor den
maaltijd, gaven blijk van zijn handig
heid. Nooit was het zilver zoo mooi,
waren de messen zoo glanzend en de
glazen zoo helder geweest in die hon
derd jaren, dat het Hotel des Grottes
bestond. En het was aardig de ver
schillende gasten volgens een vast ge
steld plan te bedienen en door zijn
handigheid critiek te ontwapenen. Hij
stond vroeg op en ging laat naar bed,
moe als een hond, en sliep dan den
slaap van de tevredenheid.
Bigourdin gaf hem menig pluimpje,
maar haalde zijn schouders op.
Ik kan maar niet vatten, vriend,
waarom je het doet.
Voor het heil van mijn ziel, lachte
Martin, en om gelukkig te worden.
we 'gegevens in 'lijnrechten strijd zijn
met de mededeelingen, die deze 25 April
j.l. in de Kamer deed; en of Z. Ex. be
reid is een nieuw onderzoek in te stel
len en zoo noodig maatregelen te nemen
tegen de verantwoordelijke ambtena
ren, die den Minister blijkbaar maar
wat hebben voorgelogen.
NATIONAAL-SOCIALISTISCHE
STUDENTEN.
Zaterdag is in het hotel „Heidepark'
te Bilthoven de eerste landdag van dc
Nederlandsche Nationaal-Socialistische
Studenten gehouden. De groote zaal
van 't hotel was rijkelijk getooid met de
driekleur en de vlag der N.S.B. De con
trole aan de zaal was buitengewoon
scherp.
Het woord werd o.m. gevoerd door
mr. J. C. F. Hellwig, die door ir. M)us-
sert is aangewezen als algemeen leider
van de federatie van N.N.S.S. Hij zeide
o.m. het volgende:
„Wij jongeren werden voorbestemd te
leven in een tijdsgewricht van overgang
en wij zullen de heroïsche opdracht, wel
ke ons met deze voorbestemming werd
gegeven, weten te aanvaarden. Wij wil
len het als de ons opgelegde plicht er
kennen, bewust ons in te zetten in den.
strijd voor de wederopstanding van een
volk, dat temidden van een warreling
van systemen en ideologieën schier zich
zelf is kwijtgeraakt, en dat met de ont
wijding van zijn geloof, de verlooche
ning van zijn verleden, en de ontken-
tenis van zijn roeping welhaast schijnt
te zijn weggeëbd in een nevelig en on
bestemd verschiet. Dien strijd om het
bestaansrecht van een volk aanvaarden
wij, want tè jong en levenskrachtig zijn
wij nog, om zonder meer ons mede te
laten afsterven met dit volk".
De landdag werd bezocht door onge
veer 300 studenten. Medegedeeld werd,
dat de leden van de N.N.S.S. zich zullen
aansluiten bij de „weerafdeeling"
Ir. Mussert was verhinderd de bijeen--
komst bij te wonen.
HET CRISIS-COMITé.
Naar wij vernemen heeft ds. M. vam
Empel ontslag genomen als voorzitter
van het plaatselijk crisis-comité.
De Rijkswaterstaat verplaatst.
Men zal de laatste maanden bemerkt
hebben, dat groote veranderingen plaats
hadden in het gebouw in de St. Pieter
straat, waar vroeger de huishoudschool
gevestigd was. Men is met de werk
zaamheden gereed gekomen; thans zijn
daar de bureaux van de gecombineerde
hoofdingenieurskantoren van den Rijks-
Onze goede vrienden, de Engel-
schen, zei Bigourdin, zijn een waarde
volle natie en ik heb groote bewonde
ring voor hen, maar er is niemand on
der hen, door wie niet een streepje
loopt.
Op het café de l'Univers gaf hij even
wel een geheel andere uitlegging van
het dalen van den Ieeraar Martin op
de maatschappelijke ladder.
Monsieur Martin, zoo zei hij, had
zijn leeraarschap vaarwel gezegd om
de meer winstgevende paden van den
handel te betreden, en hij had plan om
in Engeland een hotel te openen, en
nu wist iedereen, dat de hotels daar
heel slecht zijn, want men krijgt er te
hard gebakken ham met eieren en te
rauwe biefsteak. En nu wilde de Ieer
aar eerst eens goed polshoogte nemen,
hoe op het vasteland een hotel be
stuurd wordt. Daar de omvangrijke
Gaspard Bigourdin, zoon van den over
leden en even omvangrijken, eenarmi-
gen en eenbeenigen Amédéé Bigourdin,
zooals heel Brantóme wist, bordewas-
scher, bediende, onderchef van de keu
ken of tweede kok, onder-directeur en
boekhouder in verschillende hotels in
Lyon was geweest, voor hij de uitne
mende hotelhouder werd, die hij nu
was, wekte deze mededeeling geen
verbazing. De Ieeraar aan de normaal
school betreurde zijn eigen killen aca-
demischen graad en noemde Martin
een gelukkigen kerel.
(Wordt vervolgd.)
