GARANTIE"
BLUE BAND
efü
BINNENLAND.
ZEELAND.
KRONIEK van den DAG.
rWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRIJDAG 13 APRIL 1934.
No. 87,
BARBARA, DE HEKS VAH
WINSLEA
MIDDELBURG.
WALÖHEREH.
het
BAND-mefsJa
de garantie van een product, bereid onder de strengste contröle. Een
waarborg, dat slechts de beste grondstoffen werden uitgezocht om
Blue Band te maken. Een belofte voor een smakelijk maal, waar
groot en klein van zullen smullen
VERSCH GEKARND
revrss-jt:;.*-- .«jWeaWM<ll.f ,l,|]8a. WOTlWrWi■WWWWlWI'rWBeai 11 I IIMIIilIM I
te Moskou is eens door 't roode gepeu-
I pel geplunderd en hun zaakgelastigde
i vermoord. Hoewel dit jaren geleden ge- j
Rusland en de Volkenbond beurde, schijnen de Zwitsers het niet te
Frankrijk als promotor voor kunnen vergeten en leggen zij thans den
toetreding der Sovjets. Russen moeilijkheden in den weg. Het
Wat voor bezwaren over- zal echter de vraag zijn, of zij daarin
wonnen moeten worden. i kunnen volharden. Tenslotte mogen de
Er is tegenwoordig om de haverklap
wat te doen over de mogelijkheid van
toetreding van Sovjet-Rusland tot den
Volkenbond. Uit Franschen bron duiken
daaromtrent regelmatig mededeelingen
op. Onlangs heette het zelfs, dat de zaak
grootendeels al in kruiken en kannen
was: binnen luttelijke weken kon men
de vereischte stappen tegemoet zien.
Blijkbaar is hier de wensch de vader
van de gedachte geweest, zoozeer zelfs,
dat men over eigen voortvarendheid
belangen, waar het hier om gaat, niet
door zekere wraakzuchtige of haatdra
gende gevoelens in de waagschaal ge
steld worden. Op de een of andere ma
nier zullen de Zwitsers over hun anti
pathie moeten heenkomen, 't Lijdt geen
twijfel, dat de Franschen al lang hun
best doen, het zoover te krijgen;
Voor verschillende andere landen
ook Nederland geldt mutatis mutan
dis hetzelfde als voor Zwitserland. Zij
hebben Sovjet-Rusland nog steeds niet
de jure erkend. Treden de Sovjets ech
struikelde en een paar dagen later moestter tot den Volkenbond toe waartoe
melden, dat het minstens wel Septem- j een meerderheid van twee-derde der
ber zou worden. j stemmen vereischt wordt dan zullen
Oorspronkelijk is de gedachte, gelijk j ze genoodzaakt zijn, tot die erkenning
een proefballon d'oor de Sovjets zelf op- over te gaan. Tenzij ze het zouden pre-
gelaten. De ontwikkeling van den toe- fereeren, om als lid voor den Volken
stand in het Verre Oosten noopte hen
tot een herziening van hun politieke op
vattingen. Men zal zich herinneren, hoe
de vrees voor het Japansche imperialis
me den Russen reeds hals-over-kop al
lerhande vriendschapsverdragen (met
bond te bedanken. Wat natuurlijk te gek
is, om los te loopen.
Men schijnt in Frankrijk en ook in
Genève goeden hoop te koesteren,
dat tegen September al deze moeilijkhe
den uit den weg zijn geruimd en dat de
Polen, Roemenië en zelfs Amerika) Volkenbond, die kort geleden zoon
deed sluiten. Tevens ontdekten ze op zwaar verlies leed door het heengaan
dit tijdstip, dat de Volkenbond, dien van Duitschland en Japan, dan weer met
weleer zooveel mogelijk afbreuk j een groote mogendheid als lid versterkt
kan worden. Het spreekt vanzelf, dat de
Sovjets dan een permanenten zetel in
den Raad moet worden toegewezen
Hun positie van groote mogendheic
geeft hun daarop rechten.
ze
had'den trachten te doen, een bemin
nenswaardig instituut was. Men hoor
de Moskou opeens den loftrom
pet over Wilson's schepping ste
ken, op hetzelfde moment, dat Duitsch
land en Japan haar den rug toedraaiden.
Nergens heeft men die loftuiting met
grooter welgevallen vernomen dan in
Frankrijk, dat zich reeds jarenlang
zij het niet heelemaal uit altruïstische
motieven de ridderlijke kampvech
ter der Volkenbondsgedachte voelt. En
van stonden aan is men toen van Parijs
uit de rest der wereld gaan bewerken:
Rusland dient de toetreding tot het Ge-
neefsche instituut mogelijk gemaakt te
MINISTER VERSCHUUR VRIJWEL
HERSTELD.
Inzake den toestand van den minister
voor oeconomische zaken, mr. Ver
schuur, die in verband met een nier
steen-aandoening in het Maria-Pavil-
worden, heette het. En in diplomatieke joen te Amsterdam wordt verpleegc
zaak aan de wordt medegedeeld, dat het niersteen
het geheim tje grootendeels is vergruisd, waardoor
Fransch-Russische onderhandelingen tot verdere verpleging in het ziekenhuis
binnenkamers werd de
orde gesteld, nadat
een gemeenschappelijk akkoord heetten
niet meer noodzakelijk wordt geacht
te hebben geleid. Een week of wat ge
leden is zulks officieus medegedeeld.
Er valt bijna niet meer aan te twij
felen, dat de Sovjets eerlang inderdaad
lid van den Volkenbond zullen worden..,
De Fransche diplomaten - men kan bezigheden te hervatten
Waarschijnlijk zal de minister Zaterdag
a.s. het ziekenhuis dan ook mogen ver
laten. De behandelende chirurg heeft
den minister aangeraden eenigen tijd
vacantie te nemen, alvorens zijn ambts
zulks uit verschillende dingen opmaken
houden het vuurtje brandende en
trachten dag aan dag de bezwaren en
moeilijkheden, die de zaak aankleven,
tot een oplossing te brengen. Van ge
ringen aard zijn die bezwaren geens
zins. Een bericht, dat dezer dagen uit
Genève kwam, getuigt daarvan. „In Vol
kenbondskringen hoopt men zoo
luidt het dat het mogelijk zal blijken
een regeling tot stand te brengen, zoo
dat Rusland op de aanstaande Assem-
blée in September als lid van den Bond
zal worden toegelaten. Er zijn echter
eenige ernstige hinderpalen, welke het
tot stand komen van een regeling be
lemmeren, n.l. dat Sovjet-Rusland een
aantal voorwaarden stelt, waarmede
eenige andere leden van den Bond niet
kunnen instemmen en voorts de omstan
digheid dat Zwitserland tot dusver Sov
jet-Rusland niet heeft erkend. Vooral dit
tweede punt acht men een groot be
zwaar, daar de Volkenbond zijn zetel op
Zwitsersch grondgebied heeft en zeke
re waarborgen en faciliteiten van de
Zwitsersche regeering ontvangt."
De antipathie der Zwitsers is begrij
pelijk. Ze hebben eenige ervaringen met
de Sovjet-Russen opgedaan: hun legatie
door MAY WYNNE.
57).
Haar eerste gedachte was een bezoek
t® brengen op Barkleigh Towers. Lady
Ainslie, de moeder van Hugh, was een
paar maanden geleden gestorven, maar
zeker zouden enkele van de bedien
den toch wel weten, waar hun heer
was.
De vernieling van Pontefract had zij
met eigen oogen aanschouwd, maar naar
haar geliefde had zij nog niet durven
vragen.
Ze kon het nu echter niet langer uit
houden, want ze voelde zich weerga
loos eenzaam en verlaten, zonder een
enkelen vriend of raadgever, tot wien
zij zich wenden kon.
Zoo spoedde zij zich de lange oprij
laan af, naar Barkleigh Towers, maar,
naarmate zij het huis naderde, ging zij
langzamer loopen. ,t.
„Wat ter wereld zou-zij toch begin
nen, als zij hoorde, dat Hugh ziek was,
of gevangen zat, of
Een man trad door de oprijlaan; Mar-
jorie herkende hem als Greyson, den
tuinman, en hield hem staande.
„Je heer?...." stamelde zij. „Waar
's je heer?v
Hij keek ten zeerste verrast, want er
waren vreemde geruchten in omloop ge
weest betreffende Marjorie Stapfeton.
"ij voelde echter medelijden met haar
®n antwoordde vriendelijk:
DE KWESTIE-ZWERTBROEK.
Te Zaandam hebben een aantal socf-
aal-democraten een comité gevormd, ter
bescherming van de rechten van Oen
heer Zwertbroek, den ontslagen secreta.
ris van de V A.R.A. Deze groep is niet
tevreden met de commissie van onder
zoek, door het partijbestuur aangewe
zen en eischt een onpartijdige commis
sie, waarvan drie leden, door de V.A
R.A. worden benoemd en drie door
den heer Zwertbroek, met een niet-
sociaal-democraat als voorzitter.
Leider van deze groep is de heer C
C. Bakker, oud-voorzitter van de afdee-
ling Zaandam van de S.D.A.P-
HET N. V. V. IN 1933.
Daling van 't ledental.
Het Nederlandsche Verbond van Vak-
vereenigingen publiceert in de Vakbe
weging van deze maand de ledentallen
op 1 Januari 1934.
Uit deze cijfers blijkt, dat de daling
van het ledental, die na het eerste
kwartaal 1933 zich heeft vertoond, is
doorgegaan. Op 1 Januari 1933 was het
ledental 339.403. De aanwas zette zich
door tot April 1933 toen het ledental
„Hij is niet hier, mistress. Hij is ook
niet weergekeerd na de overgave van
het kasteel. Ze zeggen, dat de generaal
van de Rondhoofden eischte, hoe hij en
vijf van zijn wapenbroeders uitgeleverd
en d'an gehangen zouden worden, maar
ze hebben ze geen van allen gevonden.
Dus heeft de generaal het slot met den
grond gelijk gemaakt en is weggetrok
ken. Maar nog altijd hebben wij van
onzen heer niets gehoord, al zeggen
sommigen dan ook dat hij naar Frank
rijk ontsnapt is, en anderen, dat hij bij
het beleg den dood vond."
Marjorie uitte een kreet en riep:
„O neen, niet dood!.... Toch niet
gedood!
„Dat geloof ik ook niet, mistress",
zei de man om haar te troosten. „Hij
zal te eeniger tijd wel weer terugkomen,
als de koning weer op Whitehall is."
„Zou dit ooit nog gebeuren?" vroeg
zij ongeloovig.
Maar Greyson scheen den toestand
niet zoo hopeloos in te zien en sprak
overtuigd:
„Zeker, zal dit nog wel gebeuren!
En dan zal mijn heer jfoed en wel op
Barkley Towers terugkeeren. Een
schoone dag zal dit zijn voor ons allen!"
Hij spoedde zich weg en herhaalde de
laatste woorden, bij wijze van aanmoe
diging, terwijl hij zich met recht ver
lucht voelde, toen hij dat tragische fi
guurtje niet meer zag.
Wat zou Marjorie nu doen?
Haar vader was dood, haar huis vei-
laten, haar verloofde of gedood of in
ballingschap. En vrienden, och, naar wie
zou zij nu toegaan in haar wanhoop?
zijn hoogsten stand bereikte n.l, 342.027.
Daarna kwam de inzinking. Iedere
maand daalde het aantal leden en op i
Januari 1934 waren 324.852 leden inge
schreven. Een daling sinds 1 Ajpril 1933
van 17.175 leden.
Het zwaarst werden getroffen de brui
den van overheidspersoneel.
De ambtenaren verloren 1442 leden,
de Bond van Overheidspersoneel, de
werklieden, 2198 en de Nederlandsche
Vereeniging van Spoor- en Tramperso
neel, die als semi-overheidspersoneel-
organisatie kan worden beschouwd 1724
leden.
Verder verloren de bouwvakarbeiders
590; diamantbewerkers 199; fabrieksar
beiders 408; metaalbewerkers 1100;
meubelmakers en behangers 101; mijn
werkers 114; particuliere chauffeurs 121;
schilders 271; sigarenmakers 203; stu-
cadoors 215 en de textielarbeiders 1982
leden.
Ook de socialistische arbeidersomroep
de Vara, had volgens de jaarcijfers, die
wij in enkele bladen van vakbonden
vonden, in 1933 met ledenverliezen te
kampen. Het ledental daalde van
139.508 tot 129.039.
Kan nog worden opgemerkt, dat ook
de andere vakcentrales in ons land, het
Chr. Nat. Vakverbond alleen uitgezon
derd in ledental achteruit gingen.
De Emmab'oem collecte.
De dames, d'ie zich Woensdag en Don
derdag belast hadden met den verkoop
van de Emmabloem hebben zich daaraan
met groote toewijding gegeven en al
staat men nog dikwijls verbaasd', ,dat
vele personen deze collecte, die geldt
voor lijdende personen van alle gezind
ten, weigeren te steunen, toch mogen de
verkoopsters dankbaar op het resultaat
terug zien. De collecte bracht f 750 op
tegen verleden jaar f 730,
Een ernstige val.
Gisternrddag reed de werkman J. B
G. per rijwiel door de Molstraat op weg
naar zijn woning in de Rozenstraat. Uit
de Pijpstraat kwamen twee honden aan
rennen; de wielrijder kwam over de
honden te vallen. Hij bleef bewusteloos
liggen met een hoofd- en and'ere ver
wondingen.
De ter hulp gekomen geneesheer con
stateerde een hersenschudding. G, is
naar het Gasthuis overgebracht, nadat
hij aanvankelijk in de leeszaal was bin
nengedragen.
RAAD VAN GRIJPSKERKE.
Tewerkstelling van arbeiders
in het landbouw-bedrijf. On
der bepaalde voorwaarden wil
de gemeente 5 pCt. toeslag op
het loon geven.
GRIJPSKERKE. Woensdag vergader
de de Raad dezer gemeente onder voor
zitterschap van burgemeester de Keij-
zer.
Afwezig de heer Vos wegens onge
steldheid.
Alvorens tot behandeling der ver
schillende zaken wordt overgegaan her
denkt de voorzitter het overlijden van
H. M. de Koningin-Moeder, hetwelk
door allen staande wordt aangehoord.
Tevens doet de voorzitter mededeeling
dat hij bij het overlijden der Koningin-
Moeder, namens het gemeentebestuur,
een telegram van deelneming heeft ver
zonden aan de Koninklijke familie.
Van Ged. Staten is goedgekeurd te
rugontvangen het raadsbesluit tot aan
koop van een gedeelte grond in de kom
der gemeente, in verband met het uit te
voéren rioleeringswerken.
De V o o r z. merkt dienaangaande op,
dat een gedeelte der werkloozen met de
daaraan verbonden werkzaamheden zijn
begonnen.
De V o o r z. zet vervolgens uiteen,
dat deze vergadering wat is vervroegd,
teneinde zoo spoedig mogelijk over te
kunnen gaan tot het vaststellen eener
regeling voor het te werk stellen van
werklooze arbeiders in den landbouw,
met loontoeslag vanwege de gemeente.
Over deze zaak volgt een breedvoeri
ge bespreking.
De heer Geschiere licht d'eze
zaak nader toe, en ontvouwt de reden,
die voor de commissie van werkver
schaffing aanleiding is geweest deze re
geling te ontwerpen. Werkobjecten, zijn
er in deze gemeente niet. Het komt spr.
voor, dat zoowel voor werkgevers als
voor werknemers, deze regeling goed'
kan werken.
De heer A. Louwerse vraagt
zich af, of hiermede wel in de goede
richting wordt uitgegaan, Spr. gevoelt
wel de moeilijkheden die bestaan om de
werkloozen aan den arbeid' te houden,
maar hij vindt ook, dat de landbouwers
zoodanigen steun van 't Rijk krijgen, dat
hierdoor de bedrijven voldoende ge
steund worden.
Opgemerkt wordt, dat dit op zich
zelf waar moge zijn, maar desondanks
is het nog lang geen weelde in den land
bouw.
Met algemeene stemmen wordt ten
slotte de regeling voor het te werkstel-
len van werkloozen bij landbouwers met
loon-toeslag, aanvaard.
De voornaamste bepalingen daaruit,
zijn, dat de gemeente 50 pet. zal bijdra
gen in het loon van het bij contract vast
gestelde normale loon per dag per te-
werkgestelden arbeider.
De regeling is verder zoodanig ont
worpen, dat er geen vaste arbeiders
kunnen worden ontslagen; er is een
grens getrokken, waarbinnen een zeker
aantal verplichte arbeiders is voorge
schreven, alvorens over een werklooze
met loontoeslag beschikt kan worden.
Eveneens wordt bepaald, dat men ge
durende één jaar in de gemeente woon
achtig moet zijn vóór men in aanmer
king kan komen om tewerkgesteld te
worden bij deze werkverschaffing.
Aanvragen moeten gericht worden
aan het agentschap der arbeidsbemidde
ling in deze gemeente, waar nadere in
lichtingen zijn te verkrijgen.
Een bedrag van 1000 wordt voor de
zaak op de begrooting uitgetrokken. Op
een en ander zal de vereischte goed
keuring van Ged. Staten worden ge
vraagd.
Daarna wordt overgegaan in besloten
zitting.
Na heropening wordt besloten niet
over te gaan tot het laten verbouwen
van de woning, verhuurd aan den heer
Dronkers.
Algemeen is het gevoelen, dat wil de
ze verbouwing goed geschieden, de kos
ten dan te hoog worden.
Besloten wordt het hiervoor ontwor
pen plan dan ook niet te laten uitvoe
ren.
Doelloos liep ze verder, onwille
keurig den weg inslaand, die naar Pon
tefract voerde.
Wat had Greyson ook weer gezegd?..
Dat hij misschien in het beleg gedood
was? O, als dit zoo was, mocht zij dan
ook sterven, daar het leven een te zwa
re last voor haar was, om dien alleen
te dragen.
In de schemering hadden die grijze
ruïnen iets spookachtigs. Ze kon haast
niet begrijpen, dat dit nu drie weken ge
leden kasteel Pontefract was geweest,
dat ze van haar vroegste kindsheid af
had gekend.
Alom heerschte dood en vernietiging.
Het leek haar of zij een treurzang hoor
de en zoo zeer voelde zij zich over
stelpt door haar leed, dat zij neerzonk
op een hoop vernielde steenen.
Och, kon zij toch maar sterven, ster
ven
Het was biter koud, maar hierop acht
te zij haast niet: de koude van buiten
toch was niets bij de ijzige koude van
ïaar gemoed.
Allen dood! Dood en weg! Zij alleen
over, zij, Marjorie Stapleton, beroofd
van aller liefde en bescherming, hier ge
zeten als 't ware tusschen de puin-
ïoopen van jeugd en liefde!
Het gegons van vele vleugels boven
ïaar hoofd joeg haar geen schrik aan:
ïaar leed en haar verlatenheid konden
immers niet grooter worden,
Een vreemd geratel van steenen deed
tiaar oprijzen.
Wat was dat voor een leven?
Zou een gedeelte van de ruïne nog
instorten?
BBfctC.
(Ingez. Med.)
Met een schreeuw ijlde zij weg en
stond eerst stil, toen het geluid van af
brokkelend steen had opgehouden.
Waar was dat toch eigenlijk vandaan
gekomen?.... Zou zij dan toch niet al
leen zijn? Die gedachte deed haar hart
nog onstuimiger kloppen.
Zij moest gaan van deze verschrikke
lijke plaats
Struikelend ijlde zij weg, toen een
lange gedaante te voorschijn trad achter
een stuk muur vandaan: een mannen
figuur, overdekt met stof en vuil, die
haastig op haar toeliep. Ze keerde zich
om en zou gevlucht zijn, als ze hem niet
had hooren roepen:
„Marjorie! Marjorie!"
Was dit een stem van de dooden?.
Degenen, die in het kasteel verslagen
waren en die nu als geest verschenen
voor de eenzame rouwdraagster?
„Marjorie! Marjorie!
Dit was toch geen echo van de doo
den, maar een kreet van levende lip
pen.... een juichtoon, teeder en innig.
Geen armen van een geestverschijning
ook, die om haar heen geslagen wer
den en haar dicht tegen zich aandruk
ten, in spijt van stoffige jas en wam
buis.
..Hugh!"....
Zij klampte zich aan hem vast, of ze
hem nooit weer zou laten_ gaan, zich
telkens weer overtuigend, 'dat het
inderdaad haar geliefde was, die daar
voor haar stond in het half duister.
Alle vrees, alle bezorgdheid scheen
hun beiden van het hart genomen: had
den zij niet elkaar weergevonden?
Later, toen de eerste verrukking van
het weerzien voorbij was, had ieder van
hen een geschiedenis te vertellen, een
geschiedenis, die in het hart van den
ander tallooze ontroeringen wekte.
Wat hadden zij beiden veel doorge
maakt, maar dit schoone oogenbiik
scheen alles weer te vergoeden!
Maar toen zij samen heuvelafw^arts
gingen, en een blik oostwaarts van de
vennen wierpen, fluisterde Marjorie
snikkend:
„O, waren zij toch maar hier!"
En Ainslie wist, dat zij dacht aan
haar vader en aan Barbara.
Nog dichter voelde zij zijn armen om
haar heen en dit gaf haar zoo'n zalig
gevoel van beschermende liefde, dat zij
glimlachen moest, door haar tranen
heen.
Zoo gingen zij samen nog een veelbe
wogen leven tegemoet, want ze zouden
meemaken de terechtstelling van Karei
I en de Restauratie van diens zoon.
Maar in de eenzame hut op de ver
laten vennen treurde Zwarte Meg van
Winslea nog steeds over het wreede
verlies van haar moedig dochtertje,
waardoor alle zonneschijn uit haar be
staan geweken was.
En er zijn er nog wel. die beweren,
dat Jack of Lanthorne, wiens gelaat im
mers nooit bij daglicht gezien werd, nog
over de vennen daar in Yorkshire rijdt,
en dat de echo van zijn opgewekte stem
nog wordt voortgedragen over heuve
len en dalen: r -
Hev for Cavaliers!
vHo for Cavaliers!
Pray for CavaSSaft!
EINDE.
