AKKER.CACHE15
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOel
ZEELAND.
KRONIEK van den DAG.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN MAANDAG 26 MAART 1934.
N*. 72.
BARBARA, BE KEKS VAN
WIKSLEA
ZEEUWSCHE VEREENIGING
VOOR LUCHTVAART.
duo#*1
MIDDELBURG.
Frankrqk schenkt klaren wijn
Engeland voelt nu, hoe laat
't is Bedenkelijke verklarin
gen van De Broqueville De
crisis
Men kan respect hebben voor het Za
terdag gepubliceerde memorandum der
Fransche regeering inzake het vraag
stuk der bewapeningsbeperking. Het
heeft de groote verdienste van kordate
klaarheid. Men weet nu precies, waar
men aan toe is. Voordat het kabinet-
Doumergue aan het bewind kwam,
scharrelde Frankrijk om de zaak heen,
als de kat om de heete brij. Maar er
waait nu een andere wind te Parijs.
Frankrijk heeft kleur bekend; de we
reld hoeft niet langer in twijfel te ver-
keeren over den stand van ontwape
ningszaken. De stukken liggen thans
open en bloot op tafel.
En dat is in ieder geval wat waard.
Men kan nu de rekening eindelijk op
maken en zien, of ze op de een of ande
re manier nog sluitend te krijgen is. Tot
dusver stonden er als 't ware te veel
posten open. Optelling en vergelijking
waren vrijwel onmogelijk. Men moest j
rekenen met eventualiteiten, waar de
waarde niet van te bepalen viel. Thans j
niet langer aldus. Men weet nu precies,
waar men aan toe is. Een akkoord op
het gebied der bewapening kan alleen j
nog mogelijk heeten op grond van een
algemeen veiligheidspact. De landen
moeten bij voorbaat hun militaire appa
raten beschikbaar stellen voor de ge
zamenlijke bestraffing van een eventu-
eelen schender der verdragen. Dat wil
Frankrijk. Het voelt zich steeds meer
bedreigd door Duitschland, dat dag in
dag uit met militarisme wordt ingespo
ten. De vorige week hebben we daar de
beteekenis reeds van uiteengezet. Het
Fransche wantrouwen zit te diep, dan
dat een akkoord tot stand zou komen,
dat geen tegenwicht voor dat wantrou
wen bevatte. En het eenige tegenwicht
is de veiligheidsgarantie.
Frankrijk heeft altijd op dit stand
punt gestaan. Vorige regeeringen zeg
den het alleen wat minder onomwon
den, gingen aan het schipperen, zoodat
men soms moest denken, dat ze tot con
cessies bereid waren. Op den keper be
schouwd, is dat nimmer het geval ge
weest. En daarom mag men het huidi
ge kabinet als een verdienste aanreke
nen, dat het klare wijn geschonken
heeft. De lamlendige onzekerheid, waar
in men tot dusver verkeerde en die
haar ontstaan in gebrek aan moed vond,
behoort nu tenminste tot het verleden.
En dat is een geluk. Want: men dient
licht bij een ongeluk. Want: men dient
klaar onder oogen te zien, dat de kans
op een overeenkomst thans aan een zij
den draad hangt. Engeland zal de red
dende hand moeten uitsteken, zal een
frincipe ten offer moeten brengen door
rankrijk de gewenschte toezeggingen
te doen, wil het schip der ontwapening
weer vlot gebracht kunnen worden. Die
mogelijkheid mag men helaas nog niet
hoog aan slaan. Maar het geeft toch een
beetje moed, dat Londen haar in ieder
geval overweegt en in nader overleg
met Parijs is getreden. Londen legt
daarbij zelfs haast aan den dag, hetgeen
men moet toejuichen. Tegelijkertijd ech
ter kan dat beteekenen, dat de toestand
in werkelijkheid ernstiger is, dan de
buitenwacht wel beseft. Hetgeen dan
zou kloppen met een verklaring, die
minister-president De Broqueville dezer
dagen in de Belgische Kamercommissie
voor buitenlandsche zaken moet heb
ben afgelegd.
Die verklaring geschiedde in het ge-
Je™. doch er lekte iets van uit, n.l„
dat De Broqueville een nota zou heb
ben voorgelezen, waal' heel onprettige
dingen in stonden. De politieke situatie
in Europa zou op 't oogenblik maar wei
nig minder gevaarlijk zijn dan kort voor
het uitbreken van den wereld-oorlog.
Verder had de Belgische minister-presi
dent aan de hand van vertrouwelijke ge
gevens betoogd, dat Duitschland op het
oogenblik nog niet sterk genoeg bewa
pend is, om eventueel tot een offensie
ven oorlog tegen Frankrijk, Engeland en
België over te gaan, maar wel, om een
preventieve militaire actie van de geal
lieerden met het doel een verdere
(Duitsche) herbewapening te beletten,
met succes af te slaan. De kamer
commissie zou nog al onder den indruk
der verklaringen zijn geraakt. Hetgeen
te begrijpen valt, als men bedenkt, dat
bovengenoemde zaken er slechts een
deel van uit maken. Ze zullen natuur
lijk met geheime gegevens zijn geïllu
streerd en het is zeer wel mogelijk, dat
die van ernstigen aard waren.
Toch gelooven we, dat men zich door
dergelijke dingen niet van de wijs moet
laten brengen. Tenslotte is er een vrij
sterke anti-oorlogsgeest over de wereld
vaardig. En die zal een gewapend con
flict niet gemakkelijk toestaan. In dat
opzicht liggen de dingen nog wel een
beetje anders dan in de jaren 1913 en
'14. Wellicht moet er eerst een soorte
ment crisis doorstaan worden, voordat
de ontwapeningsbesprekingen opnieuw
voortgang kunnen hebben. En het ziet
er naar uit, dat we op 't oogenblik die
crisis beleven. Mage ze heilzaam
van niet te langen duur zijn.
en
door MAY WYNNE
42).
Ze wierp het donkere hoofdje achter-
tintelendeeoogeenm
"Ueo f "T11 Setoord van Moll Cut-
PU+?e A laaiM k®*3 ik mijn voorbeeld
ontleend. Maar lk heb nooit de dingen
gedaan, die op rekening van Jack of
Lanthorne worden geschoven. Toch heb
ben de vennen nooit een anderen Jack
gekend dan je verloofde!
Zij sprak zoo overtuigend, dat hij er
wel geloof aan moest slaan, hoe onmn-
M °°k k'onk'
Maar Barbara had andere reden om
haar geschiedenis te vertellen, dan en
kel om de verbazing op te wekken van
haar geliefde.
Jack of Lanthorne kon immers nog
over de vennen rijden en de zaak van
en koning beter dienen dan Barbara
Larcroft hoezeer dit ook haar harte-
wensch mocht zijn.
En dan was er immers nog de Friar's
rassage onder den toren van Swilling-
ton?
Dick Morrice voelde onder het luis
teren steeds meer bewondering voor 't
moedige meisje, dat zijn hart gestolen
Zaterdagmiddag had op de bovenzaal
der sociëteit de Vergenoeging te Mid
delburg de tweede vergadering plaats
van de Zeeuwsche Vereeniging voor
Luchtvaart.
De voorzitter van het voorloopig co
mité, de heer C. A. van Woelderen. ver
zocht de aanwezigen een oogenblik op
te staan en herdacht in pakkende be
woordingen het verlies, dat Nederland
heeft geleden door het overlijden van H,
M. de Koningin-Moeder.
Spr. meende, dat men in den geest
van de overledene zou handelen door de
werkzaamheden der vergadering ge
woon voortgang te doen hebben.
Spr, deelde mede, dat de vereeniging
thans 126 leden telt en heette in het bij
zonder welkom den burgemeester van
Middelburg en burgemeester Bannink
Zierikzee als vertegenwoordiger van de
bevriende zustervereeniging op Schou
wen en Duiveland. Spr. hoopte dat men
iets meer zou hooren in veband met de
plannen tot samensmelting.
De heeren dr. A: P. Smitt te Vlissin-
gen en P. J. Elout te Domburg hadden
bericht van verhindering gezonden we
gens uitstedigheid.
De K. L. M. schreef, dat de heer Du-
dok van Heel was verhinderd, maar
voegde daaraan toe de beste wenschen
voor de vergadering, speciaal ten op
zichte van de zoo gewensche fusie met
de Schouwensche vereeniging.
Hierna las dr. Smeding, vice-voorzit-
ter, de ontwerpen voor de statuten en
het huishoudelijk reglement voor. waar
op geen aanmerkingen werden gemaakt.
De voorzitter deelde in dit verband me
de, dat nog onderhandeld wordt met de
Nederlandsche Vereeniging ten opzichte
van het plan om hen, die lid worden
dier vereeniging tot de Provinciale toe
te laten, als iid, en dan van het bedrag
van 12 aan deze laatste vereeniging
2.50 af te staan. De Nederl. Ver wees
er op, dat de plaatselijke en districtsver-
eenigingen als paddestoelen uit den
grond verrijzen en men daarom eerst
een algemeene regeling wil treffen.
De moge ijkheid is geschapen om in de
Provinciale vereeniging plaatselijke of
districtsafdeelingen te vormen.
Statuten, waarop Kon. goedkeuring zal
worden aangevraagd, en reglement zijn
z h, s goedgekeurd.
Hierna koos de vergadering het vol
gende defhrtief bestuur: de heer C. A.
van Woelderen te Vlissingen. vooizitter
en als leden de heeren dr. S. S. Smeding,
Middelburg; ir. F. A. Holleman, Veere; L,
H. C baron van Randwijck te M:ddel-
b' rg. A. Smit, Luchtvaj -■ m.S'.I Vlis
singen; A van der Have, consul van
de K.N.A.C te Kapelle; C. van Bleijs-
wijk Tierens Verhagen, consul A.N.W.
B. te Wolphaartsdijk; mr. A J. Koster te
Kortgene voor N.-Beveland, dr. P. J.
Duinker te Tho'en, voor Tholen, J. Hui-
zinga te Terneuzen voor O. Z -Vlaande
ren, M. Wagtho te Groede en C. Wind
van Merkensteijn te Terneuzen voor de
beide deelen van Z.-Vlaanderen.
De vergadering ging mede met het
voorstel van den voorzitter om aan den
Commissaris der Koningin, het be
schermheerschap der vereeniging aan te
bieden.
Nog deelde de voorzitter mede, dat 't
bestuur aanvankelijk het plan had op 14
Juli een stervlucht of ralley te doen
plaats hebben, maar met het oog op den
vliegdag te Soesterberg is die thans na
der op 25 Augs. bepaald.
De heer Bannink wenschte namens
de Schouwsche Vereeniging geluk met
de definitieve totstandkoming van de
Zeeuwsche vereeniging. Spr. betwijfelde
voorloopig echter nog, dat men tot sa
mensmelting zal komen. Er zijn verschil
lende moeilijkheden. Zoo is er het eerst
geboorterecht, maar het grootste be
zwaar is toch het financieele.
De Voorzitter zeide, dat blijkt,
dat hij het juist had, toen hij zeide, dat
men deze kwestie nog eens onderling
moet bespreken. Bezwaren zijn er om
overwonnen te worden Spr. gaf dan ook
den moed niet op en zag ook geen
onverkomelijk financieel bezwaar. De
bewoners van Schouwen en Duiveland
mogen in dezen niet achter blijven staan
bij alle andere goede Zeeuwen,
De geschiedenis van de
Zeeuwsche Luchtlijn.
Vervolgens heeft dr. S. S. Smeding,
bestuurslid der Zeeuwsche Ver. voor
Luchtvaart, een voordracht gehouden
over de vroegste geschiedenis van de
Zeeuwsche Lucht Lijn,
Spr. ving aan met te wijzen op het
innige verband tusschen de aanwezig
heid van goede vliegvelden en het ont
staan van luchtlijnen; daarom valt de
geschiedenis van de Z.L.L. voor een
goed deel, althans in haar aanvang, sa
men met de geschiedenis der Zeeuwsche
vliegvelden.
Reeds gedurende den wereldoorlog,
dat is voor Nederland de periode van
de mobilisatie, deed zich de behoefte
aan een militaire vliegweide op Wal
cheren gevoelen; men vond dit vlieg
kamp op het exercitieterrein van de
landmacht, ongeveer ter plaatse van het
huidige vliegveld. Uitvoerig ging spr. na,
hoe de ontwikkeling van dit terrein was;
hoe het Middenreduit, een der oude Na
poleontische forten van Vlissingen, ge
slecht en er bij getrokken werd, hoe de
tegenwoordige fraaie en doeltreffende
(Ingez. Med.)
Toen drong zijn liefde hem tot het
pleidooi:
,,Je moet je niet aan dit gevaar bloot
stellen, Babs. Want daar is een risico
aan verbonden, waarvoor een man zou
terugdeinzen."
,Ja, een man maar een vrouw niet.
Mijn geest zal mijn lichaam behoeden,
Dicksoon, en Pontegract ook, als gelof
ten in den hemel verhoord worden
,,Je bent het koenste, stoutmoedigste
en tegelijk het liefste meisje, dat ooit 'n
man kan plagen en hem ook het hoofd
op hol kan brengen!" verklaarde hij. En
hij kuste haar met al de vurigheid, die
zij verlangde, terwijl hij de donkere krul
letjes van haar voorhoofd streek. „Mijn
moedig, lief ding!" zei hij op fluisteren
den toon, die tot in het diepst van haar
ziel drong, „liefste, kameraad en eens
mijn geliefde vrouw! Maar dan verbied
ik je die stoute grappenmakerijen, Bab,
al zeg ik dan nu ook nog: God zij met
je op roekeloos ondernemen!"
„Stoute grappenmakerijen, of dappere
daden!" lachte zij, de tranen wegpin
kend uit haar levendige oogen. „Wat
komt er een naam nu op aan, als ik de
zaak van den koning maar dien en van
mijn geliefde, binnen de muren van het
belegerd kasteel!"
Zoo namen ook die twee afscheid met
een glimlach op de lippen en met har
ten, die luide-klopten bij de gedachte
dat, als liefde en moed hand aan hand
gingen, ze weer tot elkaar gevoerd zou
den worden en de volgelingen van den
koning dan een toast zouden uitbren
gen op „Barbara Carcroft, die kasteel
Pontefract ontzette."
Koud blies de wind toen zij zich alleen
heuvelopwaarts begaf en huiverend
sloeg zij haar mantel dichter om zich
heen.
Had de schaduw van die grijze muren
haar die rilling aangejaagd, zoodat het
warme bloed haar minder onstuimig
door de aderen vloeide en een bang
voorgevoelen haar bedreigde?
Ze kon dien avond niet zingen, want
het was alsof haar de keel werd toe
geknepen, terwijl een tranenfloers voor
haar deed verloren gaan de kalme
schoonheid van het landschap, zooals dit
daar voor haar lag in den rooden gloed
van den zonsondergang.
Daar ginds achter die vreedzame hoo
rnen en valleien richtten de wrekers
hun schreden naar Pontefract.
En het was het zwaard van Dick Mor
rice geweest, dat George Rainsborough
den vriend van Cromwell, had versla
gen!
Onwillekeurig vouwde zij de handen
over de borst, als wilde zij daarmee te
rugdringen het vreeselijk voorgevoelen
dat doof die gedachte werd gewekt.
Was de liefde, die zij zoo half en half
bespot ha.d, omdat ze er niet genoeg
zaam voldoening in meende te vinden
in haar levendig en naar avonturen ha
kend temperament, haar nu tot vijandin
geworden, die zich tegen haar keerde
door de pijn, die haar aan het hart
knaagde bij de gedachte aan Dick's knap
gelaat en zijn lachende oogen, toen hij
tot haar gesproken had van de vreug
de-volle dagen, die later voor hen ko
men zouden.
„Later!" fluisterde zij, „later!"
De zon was ondergegaan en spook
achtig verspreidde een grauwe nevel
zich over het landschap.
HOOFDSTUK XXI.
Een middernachtelijk bezoek.
Een zwaar beleg en een dappere ver
dediging, daarvan wordt in legenden
en geschiedenis gesproken, in het blon
de graafschap York.
Hoog op den heuveltop stond het
groote oude kasteel, dat onneembaar
werd geacht in zijn rotsige sterkte. Maar
de gelederen van den vijand waren dicht
als de mazen van een net er omheen
gespannen en, terwijl generaal Lam
bert, die orders had gekregen tot de
grootste gestrengheid, zich dan ook
geen laks bevelhebber toonde, was het
dus alleen een zaak van tijd, om het
garnizoen daar binnen tot den hongers
nood te, brengen.
Sir John Digby en zijn kapiteins door
hangar, het stationsgebouwtje en restau
rant van de K.L.M., de landingslichten
en de vuurtoren, tenslotte de radio er
tot stand kwamen.
Vervolgens ging spr. na de wijze van
tot stand komen van het vliegveld Haam
stede; was dat van Vlissingen uit mili
taire noodzaak geboren, het Schouwen-
Duivelandsche terrein heeft zijn ont
staan uitsluitend aan het particuliere
initiatief van de drie pioniers: de hee
ren Cock, Van den Broek en ds. Voors,
met hun schare van enthusiaste volge
lingen te danken.
Daarna memoreerde spr. de oprich
ting, einde 1920, van het Walchersche
Propaganda Comité voor de Luchtvaart,
onder eere-voorzitterschap van den
toenmaligen commissaris der Koningin
in Zeeland, mr. Dijckmeester, en met als
voorzitter den heer Van Woelderen,
burgemeester van Vlissingen. Hiermede
werd de kiem voor de Zeeuwsche Lucht
Lijn gelegd; het feitelijke tot stand ko
men ervan is zeker enkele jaren ver
vroegd door de krachtige actie, welke
het in Mei 1925 opgerichte Comité tot
bevordering van een geregeld luchtver
keer tusschen Schouwen-Duiveland en
Rotterdam, onder voorzitterschap van
den heer J. J. Cock ontwikkelde.
Na een summier overzicht van het
geen aan de daadwerkelijke opening
van de Zeeuwsche Lucht Lijn vooraf
ging, vatte de spreker zijn betoog aldus
samen
In den tijd van den wereldoorlog ont
stond het vliegkamp Souburg; uit mili
taire noodzaak geboren is het thans tot
een druk bevlogen burger-vliegveld
Vlissingen gegroeid;
een tiental jaren later ontstond, dank
zij een alles overwinnende particuliere
activiteit, op West-Schouwen, 't vlieg
veld van dien naam, thans tot het vlieg
veld Haamstede geworden;
eind 1920 is opgericht het Walchersch
Propaganda Comité voor de Luchtvaart,
hetwelk zich de inschakeling van Wal
cheren in het nationale en internatio
nale luchtverkeer ten doel stelde, het
comité bestaat nog en het heeft zijn doel
ten deele reeds bereikt;
Mei 1925 is opgericht het Schouwen-
Duivelandsche Comité voor een gere
gelde luchtverbinding met Rotterdam;
het bestaat nog, en het heeft zijn aan
vankelijke doelstelling volledig bereikt;
den 4en Juli 1931 is het eerste en
drukst bevlogen gedeelte van de
Zeeuwsche Luchtlijn: Rotterdam-Haam
stede geopend en het is tot een dave
rend succes geworden;
in 1932 is de Z.L.L. doorgetrokken tot
Vlissingen en in 1933 tot Knocke-De
Zoute en voorjaar 1934 is een permanen
te dubbeldaagsche dienst voor zomer en
winter in het leven geroepen.
Spr. besloot met den oproep tot een
drachtige samenwerking, teneinde de
groote verwachtingen, die Zeeland van
de luchtvaart voor dit gewest koestert,
te kunnen verwezenlijken.
Na deze rede gaven de aanwezigen
door luid applaus blijk van instemming
De voorzitter bracht dr. Smeding
dank voor zijn boeiende en interessante
voordracht. Hij wees er op, dat het ge
sprokene zeer goed gedocumenteerd
was. Op zijn verzoek verklaarde dr.
Smeding zich bereid het gesprokene in
brochurevorm te doen verschijnen.
De heer Bannink wees er nog eens
op hoe men op Schouwen alles in het
werk heeft gesteld, om propaganda te
maken voor het vliegen en dit veelal
met succes, al zijn er nog burgemees
ters op Schouwen, die niet vliegen wil
len.
De voorzitter zeide, dat men op
Product
Voelt Ge U rillerig en on*
prettig, zoo echt grieperig f
Neem dan 's avonds voos
het naar bed gaan één of
twee "AKKERTJES" en tien
tegen een, dat Ge U 's mop
gens weer zoo frisch als
een hoentje voelt, want
"AKKERTJES" zijn echte
koorts-verdrijvers! Onover*
troffen bij rheumaliek, spier
pijn, spit, zenuwpijn, ens.
Per 12 stuks slechts 50 cent.
Gebruikt dus voortaan uifsluiteixh
Volgens recept van Apotheker Dumont
"AKKERTJES"
Bovengenoemde prijs wordt verhoogd
met Bijslag voor Omzet-belasting.
(Ingez. Med,|
Schouwen zeker met groote energie
heeft gewerkt en spr. hoopte,, dat de
Zeeuwsche Vereeniging moge groeien en
bloeien in dezelfde mate als de Zeeuw
sche Luchtlijn rendeert.
Naar wij vernemen heeft het b e-
stuur de functies als volgt verdeeld:
vice-voorzitter dr. S. S. Smeding; se
cretaris ir. F. A. Holleman; penning
meester L. H. C. baron van Randwijck;
de vergadering koos overeen
komstig de statuten den heer C. A.
van Woelderen tot voorzitter.
DE VESTEN.
Het Dagelijksch Bestuur van den
Bond „Heemschut" heeft een adres aan
het gemeentebestuur van Middelburg
gezonden dat luidt als volgt: „Naar ons
Bestuur vernam, is het de bedoeling van
uw gemeentebestuur, om de Singelgracht
om Middelburg te doen uitbaggeren en
de uitkomende specie te doen storten in
den Dampoortvest. Aannemende dat dit
bericht juist is meenen wij het volgende
onder de aandacht van uw college te
moeten brengen.
De stad Middelburg vormt voor Ne
derlanders en buitenlanders een zeer bij
zondere bezienswaardigheid, hetgeen
bewezen wordt door het vreemdelingen-
bezoek, speciaal op de zomersche markt
dagen. Wil de stad Middelburg mede
in haar eigen belang leze aantrek
king blijven behouden dan dient alles
a an om de stad te verfraaien en aan
genamer te maken.
Middel! urg bezit vrijwel complete de
oude vestinggracht behoudens het dee',
dat indertijd bij den aanleg van den
spoorweg is verdwenen. De bebouwing
binnen de singelgracht is over het alge
meen zeer aantrekkelijk en is bij aesthe-
tisch overheidstoezicht waarbij het
goede oude bewaard wordt en 't nieu
we verbeterd nog te verbeteren. De
bebouwing buiten de vesten is bepaald
leelijk, wegens de soort bouwkunst en
wegens den aanleg.
Het ligt dus voor de hand dat een uit
breidingsplan gemaakt dient te worden
met de oude Singelgracht tot uitgangs
punt,
Deze gracht is een schoon bezit dat
zagen dit wel en menige koene uitval
werd gewaagd gedurende de volgende
weken, die echter tot niets leidde dan
tot een groot verlies van menschenle-
vens, aan weerskanten.
Maar tenslotte, waar dienden die hef
tige gevechten toe, als er geen hulp
van buitenaf kon verkregen worden.
Zoo vroegen velen van de oudsten zich
af, die een somber lot voorzagen, voor
hen, daar binnen de dikke muren van
kasteel Pontefract-
Hoe ging het inderdaad met de zaak
van den koning? Het is makkelijk die
vraag te stellen, maar minder makke
lijk ze te beantwoorden, als de vijande
lijke gelederen vlak langs de wallen
liggen geschaard. Maar dat er toch wel
nieuws hieromtrent uitlekte en ook nog
wel ander betreffende het doen en la
ten van den vijand, werd generaal Lam
bert al spoedig bekend.
Ongetwijfeld hielden enkelen van den
landadel daar uit den omtrek gemeen
schap met het garnizoen van Pontefract,
maar ook bij een nauwkeurigst acht ge
ven en waken kon men niet ontdekken
langs welken weg die tot stand kwam.
Lambert gaf zijn bevelen uit voor be
waking in verdubbeld aantal, zonder dat
er iemand gearresteerd werd of dat ver
denking viel op enkele personen; binnen"
de muren,
7 f (Wordt vervolgd.)*