DIAMANT AKKER.CACHE15 KRONIEK van den DAG. BINNENLAND. Bak- en Braadvet ZEELAND. KERKNIEUWS. KUNST EN WETENSCHAP. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN WOENSDAG 14 MAART 1934. No. 62. BARBARA, DE HEKS VAN W1NSLEA WALCHEREN. £U!0»BEVELAND. Neem straks een "AKKERTJE" voor Uw beginnende verkoudheid, want overal zweven kwaadaardige griep-bacillen om U heen en doen Uw verkoudheid lot griep verergeren. "AKKERTJES" verjagen de koorts, stuiten dien griep-aanval en bespa ren U dagen van veel narigheid. ^AKKERTJES' iHaaa tegen Iff, Kou- kterdag- prraagd, is kun- Iril. Van |M. van slburg. nieuwe |r electr. Bureau }p aan- Met ga- Piano- Irdstraat Gömbös en Dolfuss te Rome. Mussolini zou slechts eco nomische aspiraties koeste ren. De kleine Entente houdt zich koest. Mussolini stuurde onlangs zijn onder minister van buitenlandsche zaken, Su- vich, voor een bespreking naar Weenen en Boedapest. Het onmiddellijk gevolg er van was: luidruchtig gekakel in het politieke hoenderhok. Vooral xn Duitsch land en in de landen der kleine Enten te (Tsjecho-Slovakije, Roemenië en Zuid-Slavië) ging veel lawaai op. Men verbeeldde zich, dat de Duce Oosten rijk en Hongarije weer aaneen wilde smeden en uit de asch van de oude Donau-monarchie een nieuw maar dan wat kleiner Donau-rijk wilde doen herrijzen. De storm bleek alras niet meer dan een storm in een glas wa ter te zijn geweest. Toen de steen des aanstoots Suvich, weer hoog en droog in Rome zat, verstomde het kabaal even snel, als het was losgebroken. Moest men daaruit afleiden, dat Mussolini ge schrokken was van het rumoer en zijn plannen nu maar gauw opgaf? Het is niet mogelijk die vraag met een eenvou dig ja of neen te beantwoorden, omdat men nooit geweten heeft, wat de Ita- liaansche dictator precies in zijn schild voerde. Algeheel heeft hij zijn plannen echter niet opgegeven. Want vandaag begint te Rome een bespreking tusschen hem, den Hongaarschen premier Göm bös en den Oostenrijkschen kanselier Dolfuss, een bespreking die als een uit vloeisel en een vervolg van de reis van 'Suvich moet worden opgevat. Het merkwaardige is, dat deze bij eenkomst niet vergezeld wordt van veel politiek gerucht in de landen, die zich het geval aantrekken. Men kan aan dat feit drieëerlei uitleg geven: öf de Duce heeft nooit het plan gehad, om van Oostenrijk en Hongarije weer één staat te maken, waarmee de belanghebben den dan in kennis zullen zijn gesteld, öf hij heeft zijn plannen dienaangaande gewijzigd; öf men heeft er zich bij neer gelegd. De laatste onderstelling is heel onwaarschijnlijk. Een aaneensmeding van Oostenrijk en Hongarije, ook in po litiek opzicht, wat vermoedelijk dan nog het herstel der Habsburgers tengevolge zou hebben, zou de kleine Entente in geen geval goedschiks gedoogen. Tsje cho-Slovakije is geheel uit de vroegere Donau-monarchie voortgekomen, Roe menië en Zuid-Slavië slokten er bij de vredesverdragen belangrijke deelen van op. Een herleving van de kern dier mo narchie kan daarom begrijpelijkerwijze geen dier landen welgevallig zijn. En zoo blijft over, dat Mussolini slechts een nauwere economische aan eensluiting tusschen Oostenrijk en Hon garije nastreeft. Hij kan dat van den be ginne af voorgestaan hebben; hij kan naderhand tot de overtuiging zijn geko- menx dat zulks voor 't oogenblik al thans het eenig bereikbare is, ge waarschuwd door het bovengenoemde kabaal, geen verdere aspiraties te koesteren. En men moet nu hopen, dat Mussolini hiermee zal slagen. We wezen er reeds eerder op: Oostenrijk is een topzwaar geval, dat op de een of andere manier steun van buiten dient te ontvangen. Een soort van economisch verbond met Hongarije kan in dit verband zeer ze ker dienstig zijn, tot wederzijdsche pro fijt. Natuurlijk is de opzet van Mussolini niet louter altruïstisch. Hij beoogt voor zichzelf, of beter voor Italië, ook eenig voordeel: op de eerste plaats politieke invloed in midden-Europa. Maar dat moet men dan maar op den koop toene men. Als hij in dit opzicht een beetje maat zal weten te houden, kan het ver door MAY WYNNE. 32). Hij had mistress Marjorie nu al van kind af gekend, maar nog nooit had hij haar zóó overmoedig gestemd aange troffen. .,Ja, als het nu voor den koning is", mompelde hij, „dan zullen wij er maar een ontmoe ting met Jack of Lanthorn op wagen!" lachte zij en liet zich door hem in het zadel helpen. Bij t gaan door de stadspoorten scheen het Lot hen dan wel te begun stigen, want ze vonden die poorten open, om enkele verlate reizigers bin nen te laten en in de verwarring van het oogenblik schonk de wachthebben de maar weinig aandacht aan de in der haast verzonnen leugen van een zieke bloedverwante in Hurst-Courtney, waar heen de jonge dame ijlings geroepen was. Nu nog tien mijlen over de vennen, dan zou het dorpje aan hun voeten lig gen en zou Marjorie de vrienden waar schuwen; bovenal haar vader en Hugh, Het was een lichte maan en heerlijk zacht was het in de lucht met de bal semende bloemengeuren. De witte uil, die krassende neerstreek voor Betsy King, deed wel het paard, moedelijk geen kwaad, integendeel zelfs, zou er wat goeds van kunnen uitgaan. Mussolini is een behendig diplomaat en een snippertje curateele van zoo iemand zal het ietwat zenuwachtige midden- Europa geen kwaad doen. De kalmte, waarmee de kleine Enten te het geval thans opvat, houdt wellicht ook verband met de geruchten, dat Mus solini's plannen in het vreedzame veel verder strekken en zouden be oogen, op den duur ook die Kleine En tente zelf in de Oostenrijksch-Hongaar- sche samenwerking op economisch ge bied te betrekken. Merkwaardig te de zen aanzien is, dat op hetzelfde oogen blik, dat Dolfuss naar Rome vertrok, dr. Wiesner, de leider van de politiek-eco- nomische afdeeling van het Oostenrijk- sche ministerie van buitenlandsche za ken, zich naar de Tsjechische hoofdstad Praag begaf. Hij zou opdracht hebben, om de Kleine Entente de groote betee- kenis en de vredelievendheid van Mus solini's ontwerp onder oogen te bren gen. Men moet hem veel succes toewen- schen. EEN VOORSPELLING, DIE NIET IN VERVULLING GING. De Velpsche. medewerker van de „Gelderlander" schrijft aan dit blad: Door bemiddeling van den heer Th Berendsen, eigenaar van de bekende landbouwwerktuigenfabriek, Kampo de Wild Co. kregen wij een zeer eigen aardig document in handen, terwijl hij ons omtrent de ontdekking nog de na volgende bijzonderheden wist mede te deelen. De heer P. Jansen, landbouwer te Duiven, kreeg ongeveer een maand ge leden panne aan zijn dorschmachine, een Holthaus-machine, afkomstig uit Dinklage (Duitschland), model 1920. Bij demontage van de rotatietrommel ontdekte hij, stevig vastgeklemd een vergeeld document, dat daar al sedert den bouw van het werktuig moet zijn verborgen geweest. De heer Berendsen deelde ons voorts als deskundige nog mede, dat deze trommels, die met een snelheid van ongeveer 1300 omwentelin gen per minuut toeren, zelden of nooit defect geraken, zoodat deze profeet een goede bergplaats had uitgezocht, waarin 't document nog véél langer verborgen had kunnen blijven. Vermoedelijk werd het door één der firmanten die bekend stonden om hun trouw aan de dynastie, in dezen origi neelen schuilhoek aangebracht. De heer Jansen zond onmiddellijk het origineel aan den Keizer te Doorn, doch mocht hierop geen anwoord ont vangen. De vertaling er van luidt als volgt: Dinklage, 25—9, 1920. In oprechte Duitsche trouw een har- telijken groet uit Duitschland aan onzen beminden keizer Wilhelm II. Wanneer deze trommel .weer geopend wordt, dan zal ons lieve, Duitsche va derland wederom bloeien en sterk zijn en dan zullen wij Frankrijk weder herin neren aan den smadelijken vrede, Groot Duitschland en Uw onoverwon nen dapper leger, eens zal men in de wereld met eer en achting van U spre- 45 cis p. pond - 221 ets p. half pond (Ingez. Med.j maar niet de meesteresse opschrikken. Had zij niet Doncaster en James Bir ley achter zich en haar huis en Hugh Ainslie voor zich? Wat zou er dan te vreezen zijn? Job Parker was naast zijn jonge mees teresse komen rijden. „God geve, dat wij niet Jack of Lant horn tegen komen, mistress Marjorie!" zei hij, klappertandend van vrees na die obscure waarschuwing. „Jack of Lanthorn? Wel, er wordt immers beweerd dat hij arme reizigers niets doet, en ik geloof, dat we met ons beiden nog geen tien zesstuiverstukken rijk zijn!" „Nu, dan heb ik andere verhalen over hem gehoord, mistress! Hij moet zijn ziel aan den Booze verkocht hebben en moet dan ook op het voorhoofd getee- kend zijn, vandaar dat hij het gezicht altijd achter aen maisker verbergt en nooit openlijk overdag over de vennen rijdt, zooals ouwe Jack Swill-Tubb, die eindelijk gehangen werd voor zijn wan daden". Parker veegde zich met de mouw van zijn buis over het natte voorhoofd, „Stil!" gebood Marjorie, met veel vertoon van moed, ofsclioon zij innerlijk toch ook wel eenige vrees koesterde, „Is het al niet gebleken dat de Hemel onze onderneming zegent? Vooreerst door mij stil uit het huis van mijn tante te laten gaan, zonder dat er een haan naar kraaide; vervolgens door ons de stadspoorten door te laten, en dan door ken, want roem is onvergankelijk en uwe daden zijn onvergetelijk. Heil Keizer Wilhelm II, eens zal de wereld U als vredeskeizer roemen. Mocht de trommel in Holland geopend worden, dan aan onzen geliefden keizer opzenden s.v-p. DE WERKLOOSHEID. Overzicvht van den stand der werk loosheid in het district Middelburg aan het begin dezer maand. Middelburg 921; Vlissingen 1092; Aag- tekerke 11; Arnemuiden 215; Baarland 33; Biggekerke 23; Borssele 80; Colijns- plaat 120; Domburg 76; Driewegen 32; Ellewoutsdijk 24; Goes 233; 's-Graven- polder 36; Grijpskerke 22; 's-Heer Abts- kerke 5; 's-Heer ArendskerEe 65; 's- Heerenhoek 66; Heinkenszand 109; Hoe- dekenskerke 60; Ierseke 77; Kapelle 79; Kats 5; Kattendijke 16; Kloetinge 29; Kortgene 34; Koudekerke 130; Krab- bendijke 46; Kruiningen 95; Melisker- ke 11; Nieuwland 40; Nisse 16; Oostka- pelle 22; Oudelande 38; Ovezande 26; Ri.land-Bath 62; Ritthem 31; Schore 29; Serooskerke 37; St. Laurens 10; Souburg 253; Veere 28; Vrouwepolder 34; Waar de 69; Wemeldinge 53; Westkapelle 267; Wissenkerke 180; Wolphaartsdijk 53; Zoutelande 38. Totaal 5031. SINT LAURENS. Maandagavond ver gaderde de Landbouwvereeniging on der voorzitterschap van den heer M, Francke. Na afdoening der huishoude lijke werkzaamheden werd door den heer Loeff, landbouwkundig ingenieur te Amsterdam een lezing gehouden over 't economisch voordeel van het gebruik van graanmaaimachines in het akker- bouwbedrijf- Aan de hand vaii, cijfers en practische ervaringen werd door spre ker aangetoond, dat 't machinaal maai en van granen groote besparing aan loon en arbeidskrachten geeft. Duidelijk stelde hij in het licht de vele verbete ringen, welke in de laatste jaren aan de graanmaaimachines werden aange bracht. Vervolgens gaf spreker een ren- tabiliteitsberekening van het maaien met de machine in vergelijking met het met de hand maaien. Daarna werd een film vertoond, aangevende de verschil lende systemen van graanmaaimachines VROUWENPOLDER. Maandag werd alhier in het café van den heer Duve- kot een vergadering gehouden door de Vereeniging van aandeelhouders van de Weegbrug „Algemeen Belang", onder leiding van den hr. P. Melis Wzn. Het doel der vergadering was de wensche- lijkheid te overwegen om te geraken tot samensmelting der twee te Veere ge vestigde Weegbrugvereenigingen n.I. „Algemeen Belang" en „Veersch land bouwbelang". Op de te Veere op 13 Feb. j l. gehouden jaarvergadering Is deze kwestie reeds ter sprake gebracht en in beginsel tot samensmelting beslo ten, onder voorwaarde dat bij doorvoe ring der1 combinatie de brug van „Veersch landbouwbelang" zou komen te vervallen. Het bestuur van laatstgenoemde ver eeniging werd bij monde van den heer J. Lampert deze aangelegenheid nader in den breede toegelicht, waarna tot combinatie der beide vereenigingen tot één vereeniging onder den naam van: „Algemeen Belang" werd besloten. Aan de overname der aandeelen van „Veersch landbouwbelang" werd de voorwaarde verbonden dat 4 per aan deel moet worden bijbetaald, terwijl be ons heldere maan te geven voor een reis, die waarlijk gevaarlijk had kunnen zijn in het donker, wegens de verrader lijke, moerassige plekken hier en daar". „Jawel, maar met uw verlof, mistress: het licht waarbij wij de moerassen zien, verklapt ons aan onze vijanden!" „Ik geloof niet, dat er vannacht vijan den over de vennen zullen rijden, of dat over het geheel, iets rampspoedigs ons treffen zal, eer wij veilig in Knottingley zijn". En het was ook zeer goed mogelijk, dat de tocht goed afgeloopen zou zijn, als master Harry Pennerton zich niet bezwaard had geacht door het bezoek van de „goddelooze". In het eerst was zijn geweten wel in slaap gewiegd door de lekkernijen op tafel, maar toen hij later benauwd ont waakte doör een heftige nachtmerrie, waarin bloeddorstige goddeloozen hem in stukken hadden willen hakken, om dat hij de zoon van zijn vader was, kon hij 't toch niet langer uithouden klom uit het hooge ledikant, dat hij deelde met Thomas en Markham en ging re gelrecht naar de studeerkamer van zijn vader. John Pennerton zat nog steeds met James Birley den staat van zaken te bespreken, toen "4de jongen (verscheen i#i zijn wit nachthemd, als pen ware geestverschijning, zóó bleek en ontdaan zag hij er uit. Zijn vader zou hem naar bed hebben teruggestuurd met de scherpe verma sloten werd de regeling van de oprui-) ming van de brug van „Veersch land- bouwbelang" aan het bestuur over te laten. RILLAND BATH Gisteravond ver gaderde alhier onder leiding van den hr. W. Lobbezoo de Chr. Historische kiesvereeniging. Er waren 12 van de 23 leden aanwezig. Mede was op uitnoodi- ging tegenwoordig de heer P. J Domi- nicus, bux-gemeester dezer gemeente. In plaats van de aftredende bestuursleden de heeren J Deurloo en J. Dansen, werden gekozen de heeren W Taillie en L. Lobbezoo. RILLAND BATH. Gisteravond werd door het Com:té tegen anti geestelijke stroomingen, een openbare vergadering gehouden in de zaal van den heer Wie- berdinck alhier. De vergadering stond onder leid ng van den heer Schrier te Waarde. Als spreker trad op ds J. He- tebrij alhier met het onderwerp „Het nationaal socialisme", Spr. zette uiteen dat de N.S.B. een gezagsondermijnende beweging is, waartegen n:et genoeg kan worden gewaarschuwd. Vooral de jonge menschen moeten zeer voorzichtig zijn, vooral omdat het doel dezer beweging er op gericht is, om met valsche leuzen, de jongen menschen te winnen Heden herdenkt ds. P. Warners, Ned. Herv. Predikant te Doetinchem, zijn zilveren ambtsjubileum. Ds. P. Warners werd 14 Maart 1909 in' zijn eerste gemeente G a p i n g c be vestigd. In 1913 werd het beroep naar Heinkensz and aangenomen. Na twee Zeeuwsche gemeenten ge diend te hebben, kwam ds. Warners 5 Juli 1921 te Nederhorst den Berg, ter wijl hij 22 Juni 1930 als predikant te Doetinchem werd bevestigd. De jubilaris zal Zondagavond 18 Maart in de Groote Kerk een gedachtenisrede houden. Geref. Kerk. Ds. J. C. J. Kuiper te O. en W. Sou burg is beroepen te Arnhem. „SURSUM CORDA." J ubileum-uitvoer ing. .(-§-) Ter gelegenheid van zijn tienjarig bestaan, gaf het Christ, gemengd a ca- pella koor „Sursum Corda" gisteravond in de Concertzaal te Middelburg een jubileum-uitvoering. Een groot aantal belangstellenden had zich opgemaakt, om het met zorg samengestelde pro gramma te beluisteren. Begonnen werd met het „Wilhelmus"1, in de toonzetting van Julius Röntgen; staande namen de aandachtige toehoorders de uitsteken de verklanking der nationale hymne In zich op. Een woord van groote waar deering voor de uiterst zorgvuldige wijze, waarop dit altijd weer ontroe- rend-mooie lied bleek ingestudeerd, mag den dirigent en zijn koor niet wor den onthouden. Het geheele programma getuigde trou wens als steeds van nauwgezette studie en krachtige leiding. We doen slechts een enkele greep: Hoe keurig werd dat fraaie „Avondlied" van Frans Abt gezongen, met die mooie beginre gels: „De nacht komt stil op donk're vleug'len dalen; ning, dat kleine jongens zich wel eens dubbel bedenken mochten, eer ze hun ouders kwamen storen, maar James Bir ley, wiens opmerkingsvermogen scher per was en die wel degelijk aan den jongen zag, dat hij zich ernstig bezwaard voelde, zette hem aan tot spreken. En zoo kwam Harry te voorschijn met een onsamenhangend verhaal betreffende (de „goddelooze", die vroeger op den avond had geluisterd naar hetgeen neef James had medegedeeld. Ofschoon de heeren nog enkel maar de hoofdzaak begrepen, was hun belang stelling nu toch voldoende gewekt, dat ze Harry dwongen de geschiedenis nog eens te vertellen, waar tusschen door ze hem van allerlei vragen stelden. O ja, hij wist zeker, dat de naam van de dame Marjorie Stapleton was. Een beschrijving van haar persoon deed Birley dan ook voldoende inzien, dat Harry gelijk had en master Penner ton was zoo verontwaardigd, dat hij wraak zwoer op nicht Janet en op zijn bandelooze kinderen, wien hij immers een jveel te groote 'tegeeflijkheid had getoond, en zoo voort, en zoo voort. Birley maakte aan die zelfverwijten een einde, doordat hij vroeg: „Zou ze waarlijk in die schuilplaats iets hebben gehoord, van wat wij be spraken?" Harry knikte overtuigend. „Ze zei wel, dat ze geslapen had," luidde zijn verklaring, ,maar dat geloof ik niet want haar oogen stonden helder Nêderlandtdi Ongeëvenaard bij gevatte koui Product Griep, rheumatische pijnenJ Zenuwpijnen, Hoofdpijn, ens. Per 12 stuks slechts 50 cent.! Volgens recept van Apotheker Bovengenoemde prijs wordt verhoogd met Bijslag voor Omzet-belasting. (Ingez. Med.) Een enk'le ster blikt al van boven neer." Prachtig van toonvormnig was dat. En dan het „O gulden hoofd" van Bonset, met z'n rijke akkoorden, een van de beste liederen van dezen steeds te weinig gezongen componist. Het schoone gedicht van Guido Gezelle vond in hem den waren verklanker. Hoewel misschien niet doorzichtig, niet teeder genoeg, gaf ook de vertol king van Mozart's „Ave Verum Corpus' veel te genieten. De perfecte dyna mische verzorging vormde een te genwicht tegen wat men aan kleur te kort kwam. En tot zekere hoogte geldt dit ook voor het aangrijpende „Agnus Dei" van Palestrina, dat schijnbaar mak kelijk te zingen, in wezen een zeer moeilijke opgaaf voor elk koor is. Wat de heer Winter ten deze tot stand had gebracht, dwong in hooge mate res pect af. Door de talrijke aanwezigen werd het meest het leutige „Jong Hendrik" van Wettig Weissenborn gewaardeerd, dat met veel verve gezongen, gebisseerd moest worden. Wij hadden ook „Ic weet een reyn casteel" van Röntgen nog wel eens een keer willen hooren en dan na tuurlijk eveneens diens onovertroffen „Bede voor het Vaderland". Wellicht presteerde het koor nog het allermeest in dit lied. Vooral de derde regel: ,,'t Schuimende, woelige meer kunt maken stille", met zijn typische decrescendo gaf een staaltje van prachtige zangkunst te hooren. Jammer dat het slot van dit lied een paar rammelende inzetten bracht, die even de stemming stoorden. Een ongelukje had men met het „Panis Angelicus" van César Franck. Dit zij naast al het mooie, dat te genieten viel, echter gaarne vergeven. Franck is nu eenmaal een lastige baas, en niet alleen voor koren; ook leerling-pianisten we ten er van mee te spreken. Aan het slot van den avond sprak de voorzitter van de vereeniging den direc teur in verband met het 10-jarig jubi leum toe, en bood hem namens de leden als blijk van waardeering voor zijn groo te toewijding een prachtige mand met bloemen aan. en ze zag er heelemaal naar uit of zij in spanning naar iets geluisterd had. De heeren keken elkander aan en schamper merkte Birley op: „Ik dacht niet, dat ik zulk een luister vink bij u in huis zou hebben gevon den, oom!" „Morgen zal er afgerekend worden, bromde master Pennerton, „maar eerst moeten wij goed zeker zijn van onze zaak. Ik kan nog niet zoo grif aannemen, dat onze bespreking kan zijn afgeluis terd. Vertel eens even...." Maar Harry was gevlucht, en, of schoon zijn vader den jongen had wil len terughalen, om hem nog eens tot in de kleinste bijzonderheden te ondervra gen, wilde Birley daar niet van hooren: „Dat geeft niet! Hij kan ons toch niets vast zeggen, want de goddelooze heeft tegen hem gelogen". „Neen, ik geloof nooit, dat zij van daar onze bespreking kan hebben ge boord. Birley haalde de schouders op: „Als dit zoo is, dan zal zijn iet lang gedraald hebben om dien sluwen gees telijke, haar vader, het nieuws mee te deelen. Ongetwijfeld hebben zij samen den dag in de stad doorgebracht. Daar om zal ik mij nu onverwijld naar de poorten begeven en daar een onderzoek instellen, wie er vanavond al zoo door gereden zijn. Zult u mij ook vergezellen, waarde oom?" (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1934 | | pagina 5