Mercurius Havermout >j KRONIEK van den DAG. BINNENLAND. ZEELAND. KUNST EN WETENSCHAP. INGEZONDEN STUKKEN. SPORT. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRUDAG 9 MAART 1934. No. 58. BARBARA, DE HEKS VAN WtMSLEA cent per pondspak MIDDELBURG. ZUID-BEVELAND. dat ieeli- Post- Zie- Ziet Lange- Irsche 10 ct., aaten, land- P* P' liven, endse, 185, |,ange- >esch: en 55 >oulet krnaas- [uiven, Jpelen, Burg rkt K alles. Ziet Een Jpelen, Fijne Ver- slburg, ter 79 voor cent Laljers, ..ange- leeren: cent, rst 40 Goe- boter is 35 laf 18 geer- 4 ons |p „De iburg. us be- ïroed- fevens Hoen- Mid- ims n s *ase Oost- lfd aan rozen, en Jol te |>m den A.s. I retour. Irbeurs, J. P. Mid- Frankrijk, Duitse hl and, Versail les en de opzienbarende rede van de Broqneville Geef den keizer, wat des keizers is en ga niet vechten. Artikel 213 van het Verdrag van Ver sailles verklaart het volgende: „Zoolang dit Verdrag van kracht blijft, verplicht Duitschland zich, elk onderzoek te dul den, dat de Raad van den Volkenbond bij meerderheid van stemmen noodzakelijk acht". De Franschen heb ben dit artikel altijd als een hoeksteen van het verdrag beschouwd. Ze dachten er een stok-achter-de-deur in te bezit ten, waarmee die snoode Duitschers bij voorkomende gelegenheid tot rede te brengen zouden zijn. Zelfs den laatsten tijd dook het nog herhaaldelijk in de Fransche pers op, wanneer er sprake van „geheime bewapening" van Duitsch land was. Men trachtte zichzelf blijk baar wijs te maken, dat de Volkenbond als het water (volgens Fransche op vatting) eens over de hooge schoenen mocht loopen eenvoudig zou decre- teeren, dat er nu maar eens een onder zoek moest plaats hebben. Alsof de Vol kenbondsraad niet wist, dat de Nazi s een dergelijke „inbreuk" op Duitsch land" s souvereiniteit in geen geval zou den gedoogen en weinig anders dan een gewapend conflict er het onmiddellijk gevolg van zou kunnen zijn. De tijd, dat een internationale commissie maar eens even over de Duitsche grenzen zou heb ben te stappen, om daar poolshoogte te nemen van de stand van zaken betref fende de bewapening, ligt al lange jaren in het verleden. Dat gaat vandaag aan den dag niet meer. Duitschland mag niet langer beschouwd worden als een min derwaardige onder de staten, die zich een willekeurige inmenging van ande ren in zijn nationale zaken dient te la ten welgevallen. Het wenscht op voet van gelijkheid te leven met de rest van de wereld; het eischt het recht op een militair opparaat in evenredigheid met zijn „standing". Welk redelijk denkend mensch zou het die elementaire dingen nog langer durven ontzeggen Zeker het Verdrag van Versailles met zijn 440 artikelen, geeft Frankrijk juridisch het recht tot verzet. Maar wat moet zulk een juridisch recht beteekenen, als het zoo klaarblijkelijk strijdt met de moree- le begrippen ten deze En als daar dan nog bij komt, dat in de praktijk handha ving er van op oorlog zou neerkomen Het is bijna niet te gelooven, dat er in Frankrijk nog één sterveling is, die met het verdrag van Versailles meent te kunnen verhinderen, dat Duitschland zich een nieuw militair costuum aan meet. En heeft men daar eigenlijk zelf niet de meeste schuld aan Wat is er terecht gekomen van de belofte, zelf na verloop van tijd ook te zullen ontwape nen Neen men kan het nog zoo zeer betreuren, maar Duitschland valt geen verwijt te maken, als het zich tracht aan te schaffen, wat de anderen nooit hebben willen afschaffen. Frank rijk steke de hand in eigen boezem en belijde schuld. Dat het op t oogenblik met de ont- of beter wellicht: b e wapeningsbesprekin gen zoo vast als een huis geloopen is, vindt zijn oorzaak louter in de mentali teit van Parijs. Daar wil men nog steeds niet toegeven, dat er maar één moge lijkheid is om een akkoord tot stand te brengen: Duitschland geven, waar het moreel aanspraak op kan maken. Zelfs het feit, dat Frankrijk zich door zijn starre houding langzamerhand lee- lijk gaat isoleeren, heeft het tot dusver niet van de dwalingen zijns weegs kun nen doen keeren. Men mag zich daar over verbazen: Engeland en Italië gaven reeds maandenlang blijk, tegen geen en kelen prijs een conflict met Duitschland door MAY WYNNE. 28). Dat Marjorie in haar voetstappen van den ongetrouwden staat zou vol gen, was de vurige wensch van miss Stapleton. Marjorie was gewoon om te luisteren met uiterlijke onderworpenheid en in nerlijke oproerigheid, naar lange verhan delingen over de wispelturigheid, on waardigheid en verraderlijkheid van de mannen. Eens, nu jaren geleden, had zij in haar onschuld gevraagd, of tante ooit een ge liefde had gehad, en zij had toen een geweldige berisping gekregen en was, voor haar straf, zonder avondeten naar bed gezonden. Toen Marjorie ouder werd, was ze bescheidener geworden en had zij veilig heidshalve het onderwerp vermeden van geliefden zij dan van haar tante of van zichzelve! Maar verbeeld je nu eens dat Hugh haar kwam opzoeken op Rosemary Lod ge! Ze durfde er zich eenvoudig niet in denken, wat daaruit al voor tragedieën zouden voortkomen! Dus onder veel tranen, veel voorge wende opgewektheid en vele opdrach te willen; Polen sloot een vriendschaps- en een handelsverdrag met Duitschland; de Kleine Entente maakt zich steeds meer van Franschen invloed los; en Oostenrijk heeft toenadering tot Italië gezocht. Alle Fransche steunpunten in Europa zijn zoodoende op zijn minst wankelbaar geworden. Maar deson danks doet Parijs alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Hoe lang nog En vooral: hoe lang nog, nu ook het laatste vermeende bolwerk vermoede lijk aan Frankrijk is ontvallen Nu mi nister-president De Broqueville in den Belgischen Senaat een onverschrokken woord heeft gesproken „Om Duitsch land te beletten zich opnieuw te bewa penen, bestaat er geen ander middel dan een onmiddellijke oorlog. Wat m ij betreft: ik weiger België den weg op te jagen van een dergel ij k avontuu r", zeide hij. En verder: „Laten wij vaarwel zeggen aan nuttelooze spijt, zoowel als aan ijdele hoop, en laten wij het vraagstuk j stellen zooals het zich in Maart 1934 voordoet. Men moet den moed kunnen hebben de werkelijk- heid in het oog te zien. In dergelijke zaken leiden droomen tot niets, tenzij soms tot eene ramp." Dat is duidelijke taal, die ook in Frankrijk niet misverstaan kan worden. Men moet respect -hebben voor den moed van den Belgischen staatsman, dat hij zoo onomwonden man en paard durf de noemen. Zijn rede wekte sensatie, maar ten deze kan men dar niet het minste bezwaar tegen hebben. Het lijkt ons gezond, dat de Broqueville zoo ge weldig van leer trok. Indien de Fran schen de schellen van de oogen zullen vallen, moeten ze hardhandig aangepakt worden. En al gaat de Fransche pers zich dan nu te buiten aan een onthut ste polemiek: dat is niet erg. Onpasse lijkheid verdwijnt wel, als men eerst maar eens flink gebraakt heeft. Op de keeper beschouwd vertelde De Broqueville natuurlijk weinig nieuws. Wie ooren heeft om te hooren, wist al lang, hoe de zaken eigenlijk stonden. Het kwam er maar op aan, dat er nu eens een staatsman zou komen met ge noeg durf, om de waarheid te zeggen. Dat dit de Belgische minister-president is geweest, stemt in dubbele mate tot voldoening. Nergens beter dan te Brus sel mag zoo'n onverschrokken woord op zijn plaats heeten. België weet er het een en ander van, wat het begrip „oor log" beteekent. En België heeft meer beteekenis voor Parijs dan welk ander land ook. Men moet hartgrondig hopen, dat de Fransche regeering zich de woorden van De Broqueville in de ooren zal knoopen. Dan is een akkoord inzake de militaire aangelegenheden zeer zeker nog mogelijk. En al zal dat dan geen of nauwelijks bewapeningsbeperking bren gen; als een bewapeningswedloop maar wordt voorkomen, dan is men al een heel eind op weg. Elk akkoord is gelijk De Broqueville zeide beter dan zoo'n bewapeningswedloop, die onver biddelijk tot ooi log moet voeren. Er gaan geruchten, dat de Belgische minister-president zijn rede heeft afge stoken mede op instigatie van de En- gelsche en Italiaansche diplomatie. „Zooveel te beter", zou men daarvan kunnen zeggen. En dat Parijs dat dan aan de weet kome en beseffe, hoe laat het is. ANGSTIGE BELASTINGONTDUIKERS. Te Den Haag blijkt 30 millioen te weinig aangegeven. Te Den Haag is naar de N.R.Crt. meldt den laatsten tijd een ware run van ontduikers op het kantoor van den belasting-inspecteur geweest. Gis teren hadden zich er niet minder dan 1192 aangemeld! Onder deze zijn er ve len voor kleine bedragen, maar ook groote en zelfs heel groote bedragen komen op de lijsten voor. Van de 1192 aangiften zijn er tot dusver 1089 afge handeld. Het totaal aan te weinig opge geven vermogen, dat hierbij betrokken is, bedraagt 29.695.000, dat van het te weinig opgegeven inkomen 2.150.000, of in totaal ruim dertig millioen over de laatste drie jaar. De grootste te 's-Gravenhage aangege ven ontduiking bedraagt 1.320.000 ver mogen en 75.000 inkomen. Men schat, dat het Rijk tegen 1 Mei een bedrag van een half millioen zal kunnen innen, wel te verstaan alleen in Den Haag! Blijkbaar heeft de op 25 Febr. in wer king getreden couponbelasting, waarbij het effectenbezit onfeilbaar aan den dag moet komen, velen van de ontduikers opgejaagd. Onder degenen, die zich hebben aangemeld, zijn vele kleine spaarders, die in de misvatting verkeer den, dat zij geen aangifte behoefden te doen van de rente van uit inkomen ver gaarden spaarpenningen. Anderzijds zijn er onder de ca, 1200 aangiften ook ver scheidene van meer dan een ton gouds. Van deskundige zijde raamt men het bedrag der aangiften van verzwegen vermogens voor de inspectie Haarlem op ruim 10 milloen. Er zijn dagen dat er voor 8 ton werd aangegeven. Er was ook een aangifte die meer dan 8 ton be droeg. Gebleken is, dat zich in deze gemeente'ren, dat Noad niet met leege handen vele bloemenvrienden en vriendinnen huiswaarts keerde. bevinden ook onder de schoolkinderen. In IIA, kwam, aan den kop geen ver- De bloemenvereeniging heeft reeds bij andering. Hero won met flinke cijfers velen dez in voor het schoone bevor- van T.S.C., terwijl de Baronie wellicht derd en spr. hoopte dat de vereeniging de lastigste klip Breda, omzeilde door zich in een toenemende belangstelling de club van Bouwmeester in eigen home zal mogen verheugen. te kloppen. Dosko werd voor goed uit- 't Bestuur der vereeniging had prach- geschakeld door van Axel, nummer tige stands gemaakt en de planten en laatst, te verliezen en waar Alliance in bloemen zoodanig gerangschikt dat de de Roosendaalsche derby opnieuw te- groote verscheidenheid den bezoeker leurstelde, is het lang niet uitgesloten, in een waren bloementuin verplaatste, dat de Axelaars den dans ontspringen. De vele in bloei staande tulpen, hya- De Vlissingsche club, de Zeeuwen, cinten, crocussen, sneeuwklokjes, clyvi- won vrij regelmatig van IJzendijke, a's, met de vele soorten en vormen waardoor zij een trede dichter bij de van cactussen en sierplanten waren *n ..mcisterschaft" zijn aangeland, bezoek aan deze tentoonstelling ten VLUGKOKEND EE WIG NEDERLANOSCH FABRIKAAT/ - i "Y (Ingez. Med.) REORGANISATIE VAN DEN RIJKSWATERSTAATSDIENST Zooals bekend is, werd op 1 April 1931 het arrondissement Vlissingen van den rijkswaterstaatsdienst opgeheven en het aldaar gevestigde bureau toege voegd, aan dat van den hoofdingenieur directeur van den rijkswaterstaat te Middelburg. Thans is vastgesteld dat ditzelfde op 1 Mei ook zal gebeuren met het arr. bureau Goes, tengevolge waar van de bureauchef, de heer A, van Al- tena, met ingang van dien datum op wachtgeld zal worden gesteld. Als gevolg van deze samenvoegingen biedt het pand aan den Seissingel, waarin thans het bureau van den hoofd ingenieur-directeur is gevestigd, te wei nig ruimte en heeft men uitgezien naar een grooter gebouw. Men is daarin thans geslaagd, en zoo zal op 1 Mei het bureau van genoemden hoofdambte naar gevestigd worden in het pand aan de Korte St. Pieterstraat 81, waarin thans het bureau van den districtscom mandant van de rijksveldwacht is onder gebracht. Deze laatste zal met ingang van genoemden datum het door den Rijkswaterstaatsdienst ie verlaten pand aan den Seissingel betrekken. HEINKENSZAND. Donderdagmiddag werd alhier een bloemententoonstel ling geopend, die gehouden is in het ge meente vergaderlokaal en georganiseerd door de bloemenvereeniging „Vergeet m?j Niet". De Voorzitter, de heer C. Nijsse Gz., wees er op dat deze eerste bloemententoonstelling in deze gemeen te bevredigend mag worden genoemd. ten, die heel dwaas zouden hebben ge klonken in minder belangstellende ooren, scheidden de gelieven, waarop Marjorie met haar vader naast zich, en Parker en een bediende achter zich, naar Doncaster reed. Dr. Stapleton zelve bleef net lan'g ge noeg om naar de gezondheid van zijn geachte zuster te vragen, haar wijn en wei en kaascake te proeven, en maakte toen ijlings een excuus om te vertrek ken, daar de vennen in de avondsche mering gevaarlijk waren, vooral waar er een otmoeting viel te duchten met Jack of Lanthorn en zijn soortgenooten. Deze Jack of Lanthorn was een be ruchte persoonlijkheid in West-Yorks hire, vooral in den omtrek van Winslea en Pontefract, ofschoon men ook wel op een afstand van twintig mijlen en meer van Brayton Barf en Stambleton Heigh van hem hoorde. Er werden van allerlei dingen van hem verteld, en, ofschoon het meer grappenmakerijen dan schurkenstreken waren, had niemand ooit de identiteit weten te bepalen van dien alom zich vertoonenden struikroover- Drie jaar lang had hij nu al de schroomvalligen zich eens extra doen bedenken, eer zij na zonsondergang den tocht over de vennen ondernamen, en gedurende al dien tijd had toch niemand ooit het gelaat te zien gekregen, dat be dekt was met een dicht masker en even min had men ooit 't paard, of het tuig laat staan den man zeiven bij daglicht te zien gekregen. Geen waard zou Jack of Lanthorn hebben verwelkomd in zijn herberg, geen knappe meid, die ooit werd lastig t gevallen door de hofmakerij van den schurk. Een nachtuil was hij inderdaad, J maar één, wiens grappen altijd van on schuldig-schertsenden aard waren. Hier bij kwam nog, dat geen reiziger, wiens zadelzakken plat waren, of die er over het geheel armoedig uitzag, werd aan- gehouden door Jack, wiens grijs paard, voor zoo een uit den weg placht te gaan, terwijl ridderlijk een hoed met breeden rand van een schoon gevormd hoofd werd genomen en Jack of Lan thorn, verder draafde over de vennen, lachende als een jongen, die appels van de boomen had gekaapt en er afkwam, zonder achtervolgd te worden. Maar Jack kwam hem nu toch goed te pas, dacht dr. Stapleton, toen hij de laatste kruimel kaascake had genuttigd en verlangde naar het heiligdom van zijn studeerkamer, waar hij ongestraft kon snuiven en waarheen hij dus nu ook des- te vroeger kon terugdraven met den struikroover als boeman. Dien middag omhelsde Marjorie haar vader misschien wat langer dan anders, terwijl zij hem smeekend influisterde,' volle waard. WEMELDINGE, De sleepboot „Cor- nelis voer met een op sleeptouw ge nomen sclrp op een zandbank in de Ooster Schelde en bleef zitten. Door de sleepbooten .Zeehond" en „Dorus Rij kers" werden de vaartuigen bij hoog wa ter vlot gebracht. Het motorschip „Martha" varende in de beurt van Rotterdam naar Antwer pen, kreeg op de Ooster Schelde brand in de machinekamer. Het vuur werd ge- bluscht door het bergingsvaartuig „Zee hond". Jim Frater. De uit Domburg afkomstige schilder Jim Frater heeft onlangs met Willem Depauw in Brussel geëxposeerd, Robert Boxus schrijft over z'n werk o.m. in „La Province de Namur", dat het getui genis ervan aflegt te zijn „van een merkwaardig begaafd kunstenaar, die met geestdrift en knap werkt. In zijn wijde panorama's "is Frater meer bepaald op z'n best; hij toont zich daar een vir- s tuoos colorist in de wijze waarop hij zijn bruinen hanteertelders ziet men het stralende zonlicht of gevoelt men het vallen van den regen in zijn doeken; de drama's van een winter- of herfstlucht worden er met evenveel nauwgezetheid als kracht in verstaan en weergege ven.". Het programma luidt: Eerste Klasse. BleijerheideNoad, Derde Klasse A. Terneuzen IIBreskens. Vlissingen IIZeelandia II. Derde Klasse B. ZeelandiaZierikzee. Middelburg IIDosko II Bekerronde. VlissingenWillem II. I. Afzenders onbekend stuk in de prullen mand. 2. Briefwisseling wordt over ingezon den stukken geplaatst of geweigerd niet gevoerd. 3. «De kopij wordt niet terug gezonden. 4. Maakt het kort 1 Voetbal, Na Ajax, K. F. C. en Heracles is j.l. Zondag nummer 4, Velocitas, bij de kampioenen ingedeeld, doch in het Zui den daarentegen is het nog even wach ten op Willem II. De nationalen zijn thans 4 punten voor op Longa, waardoor het uitgesloten is dat hun den eeretitel kan ontgaan. Zijn reeds in de afdeelingen I, II en III alle wedstrijden achter den rug in het Noorden is het ook bijna afge- loopen met het Zuiden is het raar geloopen. Hier is nog heel wat af te werken, we noteeren voor 2 clubs nog zelfs 4 te spelen wedstrijden, n.l. voor Bleijerheide en Noad, de beide leidende teams Willem II en Longa moeten ook nog drie keer in het strijdperk, terwijl B.V.V. en Nac nog twee partijen af te handelen krijgen. De rest staat voor de finish. Door de uitslagen van verleden Zon dag, wordt de strijd om de onderste plaats spannender dan ooit. Nog 4 clubs zijn er bij betrokken en als sensatie komt hier nog bij, dat juist in de res- teerende wedstrijden deze ploegen el kaar, op een enkele uitzondering na, nog ontmoeten, het zij thuis of uit. Bleijerheide kan zich met nog 4 mat ches en 13 punten veilig achten, waar door het wel eens zou kunnen gebeu- Geachte Redactie, Met belangstelling heb ik de laatste ingezonden stukken gelezen, Yan e€n oplossing voor de werkloosheid hoort men echter niets. Als werkloos los ar beider zou ik willen vragen, of het nu niet op den weg der patroons ligt te be ginnen met het ontslaan van de gepen sioneerden, en daarvoor werkloozen in de plaats te nemen Ik voor mij heb liever werk dan steun, want van dat ge- slenter wordt men er niet beter op. Ve le anderen hebben denzelfden wensch. Laten zij, die er wat voor gevoelen, daar nu eens een aanvang mee maken. En nu een mooi werkobject. Wij zit ten in de hoofdstad nogal eens in moei lijkheden wat betreft een parkeergele genheid. Een prachtige oplossing is daarvoor te vinden, door het Dok te Middelburg te dempen en te bestraten. Dit zou dan een prachtige ommuurde gelegenheid voor een parkeerterrein zijn; men zou er in heel Nederland niet zoo "n vinden! Later zouden enkele er als oppasser mee gebaat zijn. Een los werkman. MIDDELBURGIANA Mijnheer de Hoofdredacteur, Gaarne zou ik nog eens gastvrijheid in Uw blad willen vragen om den heer Jeronimus langs dezen weg een ant woord te geven. Ik dank hem voor het vertrouwen in mij gesteld, om mij een zetel in onzen Raad waardig te keuren. Wat mij persoonlijk betreft, ik heb daar in 't geheel geen verlangen naar. Bovendien vervult ge met e e r e, den post, U toevertrouwd, maar U kunt, al is U Raadslid, niet alles weten. Daarom wil ik, nu ik toch aan U schrijf een on gevraagd advies geven. Wanneer n.l. in den Raad een subsidieaanvrage aan het Rijk voor herstel van den Langen Jein ter sprake wordt gebracht, moet ge eens informeeren bij B. en W., onder welke voorwaarden zulk een subsidie eventu eel verleend wordt. Aan U, die knel lende overheidshanden uit den bopze vindt, en terecht, zal ik het alvast ver klappen. Het Gemeentebestuur moet dan een verklaring teekenen, waarin o.m. staat vermeld dat: le Van Rijk wege wordt vastgesteld, dat hij dien dag over drie weken toch wel heel vroeg zou komen. De doctor knikte van ja; misschien met wat meer sympathie dan gewoon lijk. Hij streek haar eens liefkoozend over het hoofd en vermaande haar zooals hij dit altijd deed om haar tante te gehoorzamen. Het diene gezegd dat Marjorie nooit minder lust had gevoeld om dit te doen, dan toen zij haar vader nakeek, en toen ze eindelijk het puntje van den staart van Gray Thomas had zien verdwijnen, ijlde zij naar boven, wierp zich te bed en snikte niet omdat haar vader weg was maar omdat drie weken haar 'n eindeloozen tijd toeschenen, eer zij haar geliefden Hugh zou weerzien. Dien avond na het souper moest Mar jorie stijf en netjes rechtop op haar stoel met hooge leuning zitten luiste ren naar de wijze lessen van tante Pe-! nelope. Gedurende anderhalf uur hield het jonge ding het vol met stoïcynsche kalmte, maar toen tante's aanklacht te gen de mannen eindelijk haar hoogte punt had bereikt, brak Marjorie's naald, haar patroon viel op den grond en met hoogroode kleur van ergernis en veront waardiging ging zij met gevouwen handen vlak tegenover tante staan. „Het is niet waar!" riep zij. „O neen tante Penelope! Het is niet waar dat.dat alle mannen zoo zijn!" „Marjorie!" Als mistress Stapleton zich in haar waardigheid gekrenkt achtte, dan was zij geweldig. Beschaamd sloeg Marjorie de oogen neer, toen tante haar gebood naar haar kamer te gaan en nog eens goed haar woorden te overdenken en te overpein zen. Eigenlijk was die straf niet anders dan waarop het nichtje al anderhalf uur had uitgezien. Met zedigen groet verliet zij dan ook zoo gauw mogelijk 't vertrek, waar mistress Penelope zich bleef zitten ergeren over de onbe schaamdheid van 't opkomend geslacht en zich vast voornam om van haar broer te weten te komen met wie Mar jorie al zoo omging. Had het Lot haar in kennis gebracht met Barbara Carcroft, dan zou mis tress Stapleton zeker niet bewaard zijn gebleven voor een beroerte! Dat een slechte invloed *1 werd die dan ook enkel vermoed moest tegengewerkt worden door een goeden, was de overtuiging van tante Penelope, die dan ook steeds met den grootsten nadruk terug kwam op haar aan- en terechtwijzigingen, hetgeen een. jonge dame van stand behoorde te doen- (Wordt vervolgd

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1934 | | pagina 5