Mercurius
Havermout
>j
KRONIEK van den DAG.
BINNENLAND.
ZEELAND.
KUNST EN WETENSCHAP.
INGEZONDEN STUKKEN.
SPORT.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRUDAG 9 MAART 1934.
No. 58.
BARBARA, DE HEKS VAN
WtMSLEA
cent per pondspak
MIDDELBURG.
ZUID-BEVELAND.
dat
ieeli-
Post-
Zie-
Ziet
Lange-
Irsche
10 ct.,
aaten,
land-
P* P'
liven,
endse,
185,
|,ange-
>esch:
en 55
>oulet
krnaas-
[uiven,
Jpelen,
Burg
rkt K
alles.
Ziet
Een
Jpelen,
Fijne
Ver-
slburg,
ter 79
voor
cent
Laljers,
..ange-
leeren:
cent,
rst 40
Goe-
boter
is 35
laf 18
geer-
4 ons
|p „De
iburg.
us be-
ïroed-
fevens
Hoen-
Mid-
ims n
s *ase
Oost-
lfd aan
rozen,
en
Jol te
|>m den
A.s.
I retour.
Irbeurs,
J. P.
Mid-
Frankrijk, Duitse hl and, Versail
les en de opzienbarende rede
van de Broqneville Geef den
keizer, wat des keizers is en
ga niet vechten.
Artikel 213 van het Verdrag van Ver
sailles verklaart het volgende: „Zoolang
dit Verdrag van kracht blijft, verplicht
Duitschland zich, elk onderzoek te dul
den, dat de Raad van den Volkenbond
bij meerderheid van stemmen
noodzakelijk acht". De Franschen heb
ben dit artikel altijd als een hoeksteen
van het verdrag beschouwd. Ze dachten
er een stok-achter-de-deur in te bezit
ten, waarmee die snoode Duitschers bij
voorkomende gelegenheid tot rede te
brengen zouden zijn. Zelfs den laatsten
tijd dook het nog herhaaldelijk in de
Fransche pers op, wanneer er sprake
van „geheime bewapening" van Duitsch
land was. Men trachtte zichzelf blijk
baar wijs te maken, dat de Volkenbond
als het water (volgens Fransche op
vatting) eens over de hooge schoenen
mocht loopen eenvoudig zou decre-
teeren, dat er nu maar eens een onder
zoek moest plaats hebben. Alsof de Vol
kenbondsraad niet wist, dat de Nazi s
een dergelijke „inbreuk" op Duitsch
land" s souvereiniteit in geen geval zou
den gedoogen en weinig anders dan een
gewapend conflict er het onmiddellijk
gevolg van zou kunnen zijn. De tijd, dat
een internationale commissie maar eens
even over de Duitsche grenzen zou heb
ben te stappen, om daar poolshoogte te
nemen van de stand van zaken betref
fende de bewapening, ligt al lange jaren
in het verleden. Dat gaat vandaag aan
den dag niet meer. Duitschland mag niet
langer beschouwd worden als een min
derwaardige onder de staten, die zich
een willekeurige inmenging van ande
ren in zijn nationale zaken dient te la
ten welgevallen. Het wenscht op voet
van gelijkheid te leven met de rest van
de wereld; het eischt het recht op een
militair opparaat in evenredigheid met
zijn „standing". Welk redelijk denkend
mensch zou het die elementaire dingen
nog langer durven ontzeggen Zeker
het Verdrag van Versailles met zijn 440
artikelen, geeft Frankrijk juridisch het
recht tot verzet. Maar wat moet zulk
een juridisch recht beteekenen, als het
zoo klaarblijkelijk strijdt met de moree-
le begrippen ten deze En als daar dan
nog bij komt, dat in de praktijk handha
ving er van op oorlog zou neerkomen
Het is bijna niet te gelooven, dat er in
Frankrijk nog één sterveling is, die met
het verdrag van Versailles meent te
kunnen verhinderen, dat Duitschland
zich een nieuw militair costuum aan
meet. En heeft men daar eigenlijk zelf
niet de meeste schuld aan Wat is er
terecht gekomen van de belofte, zelf na
verloop van tijd ook te zullen ontwape
nen Neen men kan het nog zoo
zeer betreuren, maar Duitschland valt
geen verwijt te maken, als het zich
tracht aan te schaffen, wat de anderen
nooit hebben willen afschaffen. Frank
rijk steke de hand in eigen boezem en
belijde schuld.
Dat het op t oogenblik met de ont- of
beter wellicht: b e wapeningsbesprekin
gen zoo vast als een huis geloopen is,
vindt zijn oorzaak louter in de mentali
teit van Parijs. Daar wil men nog steeds
niet toegeven, dat er maar één moge
lijkheid is om een akkoord tot stand te
brengen: Duitschland geven, waar het
moreel aanspraak op kan maken.
Zelfs het feit, dat Frankrijk zich door
zijn starre houding langzamerhand lee-
lijk gaat isoleeren, heeft het tot dusver
niet van de dwalingen zijns weegs kun
nen doen keeren. Men mag zich daar
over verbazen: Engeland en Italië gaven
reeds maandenlang blijk, tegen geen en
kelen prijs een conflict met Duitschland
door MAY WYNNE.
28).
Dat Marjorie in haar voetstappen
van den ongetrouwden staat zou vol
gen, was de vurige wensch van miss
Stapleton.
Marjorie was gewoon om te luisteren
met uiterlijke onderworpenheid en in
nerlijke oproerigheid, naar lange verhan
delingen over de wispelturigheid, on
waardigheid en verraderlijkheid van de
mannen.
Eens, nu jaren geleden, had zij in haar
onschuld gevraagd, of tante ooit een ge
liefde had gehad, en zij had toen een
geweldige berisping gekregen en was,
voor haar straf, zonder avondeten naar
bed gezonden.
Toen Marjorie ouder werd, was ze
bescheidener geworden en had zij veilig
heidshalve het onderwerp vermeden
van geliefden zij dan van haar tante
of van zichzelve!
Maar verbeeld je nu eens dat Hugh
haar kwam opzoeken op Rosemary Lod
ge! Ze durfde er zich eenvoudig niet in
denken, wat daaruit al voor tragedieën
zouden voortkomen!
Dus onder veel tranen, veel voorge
wende opgewektheid en vele opdrach
te willen; Polen sloot een vriendschaps-
en een handelsverdrag met Duitschland;
de Kleine Entente maakt zich steeds
meer van Franschen invloed los; en
Oostenrijk heeft toenadering tot Italië
gezocht. Alle Fransche steunpunten in
Europa zijn zoodoende op zijn minst
wankelbaar geworden. Maar deson
danks doet Parijs alsof er geen vuiltje
aan de lucht is. Hoe lang nog
En vooral: hoe lang nog, nu ook het
laatste vermeende bolwerk vermoede
lijk aan Frankrijk is ontvallen Nu mi
nister-president De Broqueville in den
Belgischen Senaat een onverschrokken
woord heeft gesproken „Om Duitsch
land te beletten zich opnieuw te bewa
penen, bestaat er geen ander middel
dan een onmiddellijke oorlog. Wat m ij
betreft: ik weiger België den
weg op te jagen van een
dergel ij k avontuu r", zeide hij.
En verder: „Laten wij vaarwel zeggen
aan nuttelooze spijt, zoowel als aan
ijdele hoop, en laten wij het vraagstuk j
stellen zooals het zich in Maart 1934
voordoet. Men moet den moed
kunnen hebben de werkelijk-
heid in het oog te zien.
In dergelijke zaken leiden droomen tot
niets, tenzij soms tot eene ramp."
Dat is duidelijke taal, die ook in
Frankrijk niet misverstaan kan worden.
Men moet respect -hebben voor den
moed van den Belgischen staatsman, dat
hij zoo onomwonden man en paard durf
de noemen. Zijn rede wekte sensatie,
maar ten deze kan men dar niet het
minste bezwaar tegen hebben. Het lijkt
ons gezond, dat de Broqueville zoo ge
weldig van leer trok. Indien de Fran
schen de schellen van de oogen zullen
vallen, moeten ze hardhandig aangepakt
worden. En al gaat de Fransche pers
zich dan nu te buiten aan een onthut
ste polemiek: dat is niet erg. Onpasse
lijkheid verdwijnt wel, als men eerst
maar eens flink gebraakt heeft.
Op de keeper beschouwd vertelde De
Broqueville natuurlijk weinig nieuws.
Wie ooren heeft om te hooren, wist al
lang, hoe de zaken eigenlijk stonden.
Het kwam er maar op aan, dat er nu
eens een staatsman zou komen met ge
noeg durf, om de waarheid te zeggen.
Dat dit de Belgische minister-president
is geweest, stemt in dubbele mate tot
voldoening. Nergens beter dan te Brus
sel mag zoo'n onverschrokken woord
op zijn plaats heeten. België weet er het
een en ander van, wat het begrip „oor
log" beteekent. En België heeft meer
beteekenis voor Parijs dan welk ander
land ook.
Men moet hartgrondig hopen, dat de
Fransche regeering zich de woorden
van De Broqueville in de ooren zal
knoopen. Dan is een akkoord inzake de
militaire aangelegenheden zeer zeker
nog mogelijk. En al zal dat dan geen of
nauwelijks bewapeningsbeperking bren
gen; als een bewapeningswedloop maar
wordt voorkomen, dan is men al een
heel eind op weg. Elk akkoord is
gelijk De Broqueville zeide beter dan
zoo'n bewapeningswedloop, die onver
biddelijk tot ooi log moet voeren.
Er gaan geruchten, dat de Belgische
minister-president zijn rede heeft afge
stoken mede op instigatie van de En-
gelsche en Italiaansche diplomatie.
„Zooveel te beter", zou men daarvan
kunnen zeggen. En dat Parijs dat dan
aan de weet kome en beseffe, hoe laat
het is.
ANGSTIGE
BELASTINGONTDUIKERS.
Te Den Haag blijkt 30 millioen
te weinig aangegeven.
Te Den Haag is naar de N.R.Crt.
meldt den laatsten tijd een ware
run van ontduikers op het kantoor van
den belasting-inspecteur geweest. Gis
teren hadden zich er niet minder dan
1192 aangemeld! Onder deze zijn er ve
len voor kleine bedragen, maar ook
groote en zelfs heel groote bedragen
komen op de lijsten voor. Van de 1192
aangiften zijn er tot dusver 1089 afge
handeld. Het totaal aan te weinig opge
geven vermogen, dat hierbij betrokken
is, bedraagt 29.695.000, dat van het te
weinig opgegeven inkomen 2.150.000,
of in totaal ruim dertig millioen over de
laatste drie jaar.
De grootste te 's-Gravenhage aangege
ven ontduiking bedraagt 1.320.000 ver
mogen en 75.000 inkomen. Men schat,
dat het Rijk tegen 1 Mei een bedrag van
een half millioen zal kunnen innen, wel
te verstaan alleen in Den Haag!
Blijkbaar heeft de op 25 Febr. in wer
king getreden couponbelasting, waarbij
het effectenbezit onfeilbaar aan den dag
moet komen, velen van de ontduikers
opgejaagd. Onder degenen, die zich
hebben aangemeld, zijn vele kleine
spaarders, die in de misvatting verkeer
den, dat zij geen aangifte behoefden te
doen van de rente van uit inkomen ver
gaarden spaarpenningen. Anderzijds zijn
er onder de ca, 1200 aangiften ook ver
scheidene van meer dan een ton gouds.
Van deskundige zijde raamt men het
bedrag der aangiften van verzwegen
vermogens voor de inspectie Haarlem
op ruim 10 milloen. Er zijn dagen dat er
voor 8 ton werd aangegeven. Er was
ook een aangifte die meer dan 8 ton be
droeg.
Gebleken is, dat zich in deze gemeente'ren, dat Noad niet met leege handen
vele bloemenvrienden en vriendinnen huiswaarts keerde.
bevinden ook onder de schoolkinderen. In IIA, kwam, aan den kop geen ver-
De bloemenvereeniging heeft reeds bij andering. Hero won met flinke cijfers
velen dez in voor het schoone bevor- van T.S.C., terwijl de Baronie wellicht
derd en spr. hoopte dat de vereeniging de lastigste klip Breda, omzeilde door
zich in een toenemende belangstelling de club van Bouwmeester in eigen home
zal mogen verheugen. te kloppen. Dosko werd voor goed uit-
't Bestuur der vereeniging had prach- geschakeld door van Axel, nummer
tige stands gemaakt en de planten en laatst, te verliezen en waar Alliance in
bloemen zoodanig gerangschikt dat de de Roosendaalsche derby opnieuw te-
groote verscheidenheid den bezoeker leurstelde, is het lang niet uitgesloten,
in een waren bloementuin verplaatste, dat de Axelaars den dans ontspringen.
De vele in bloei staande tulpen, hya- De Vlissingsche club, de Zeeuwen,
cinten, crocussen, sneeuwklokjes, clyvi- won vrij regelmatig van IJzendijke,
a's, met de vele soorten en vormen waardoor zij een trede dichter bij de
van cactussen en sierplanten waren *n ..mcisterschaft" zijn aangeland,
bezoek aan deze tentoonstelling ten
VLUGKOKEND
EE WIG NEDERLANOSCH FABRIKAAT/
- i "Y
(Ingez. Med.)
REORGANISATIE VAN DEN
RIJKSWATERSTAATSDIENST
Zooals bekend is, werd op 1 April
1931 het arrondissement Vlissingen van
den rijkswaterstaatsdienst opgeheven
en het aldaar gevestigde bureau toege
voegd, aan dat van den hoofdingenieur
directeur van den rijkswaterstaat te
Middelburg. Thans is vastgesteld dat
ditzelfde op 1 Mei ook zal gebeuren met
het arr. bureau Goes, tengevolge waar
van de bureauchef, de heer A, van Al-
tena, met ingang van dien datum op
wachtgeld zal worden gesteld.
Als gevolg van deze samenvoegingen
biedt het pand aan den Seissingel,
waarin thans het bureau van den hoofd
ingenieur-directeur is gevestigd, te wei
nig ruimte en heeft men uitgezien naar
een grooter gebouw. Men is daarin
thans geslaagd, en zoo zal op 1 Mei het
bureau van genoemden hoofdambte
naar gevestigd worden in het pand aan
de Korte St. Pieterstraat 81, waarin
thans het bureau van den districtscom
mandant van de rijksveldwacht is onder
gebracht. Deze laatste zal met ingang
van genoemden datum het door den
Rijkswaterstaatsdienst ie verlaten pand
aan den Seissingel betrekken.
HEINKENSZAND. Donderdagmiddag
werd alhier een bloemententoonstel
ling geopend, die gehouden is in het ge
meente vergaderlokaal en georganiseerd
door de bloemenvereeniging „Vergeet
m?j Niet". De Voorzitter, de heer C.
Nijsse Gz., wees er op dat deze eerste
bloemententoonstelling in deze gemeen
te bevredigend mag worden genoemd.
ten, die heel dwaas zouden hebben ge
klonken in minder belangstellende
ooren, scheidden de gelieven, waarop
Marjorie met haar vader naast zich, en
Parker en een bediende achter zich,
naar Doncaster reed.
Dr. Stapleton zelve bleef net lan'g ge
noeg om naar de gezondheid van zijn
geachte zuster te vragen, haar wijn en
wei en kaascake te proeven, en maakte
toen ijlings een excuus om te vertrek
ken, daar de vennen in de avondsche
mering gevaarlijk waren, vooral waar
er een otmoeting viel te duchten met
Jack of Lanthorn en zijn soortgenooten.
Deze Jack of Lanthorn was een be
ruchte persoonlijkheid in West-Yorks
hire, vooral in den omtrek van Winslea
en Pontefract, ofschoon men ook wel
op een afstand van twintig mijlen en
meer van Brayton Barf en Stambleton
Heigh van hem hoorde.
Er werden van allerlei dingen van
hem verteld, en, ofschoon het meer
grappenmakerijen dan schurkenstreken
waren, had niemand ooit de identiteit
weten te bepalen van dien alom zich
vertoonenden struikroover-
Drie jaar lang had hij nu al de
schroomvalligen zich eens extra doen
bedenken, eer zij na zonsondergang den
tocht over de vennen ondernamen, en
gedurende al dien tijd had toch niemand
ooit het gelaat te zien gekregen, dat be
dekt was met een dicht masker en even
min had men ooit 't paard, of het tuig
laat staan den man zeiven bij daglicht
te zien gekregen.
Geen waard zou Jack of Lanthorn
hebben verwelkomd in zijn herberg,
geen knappe meid, die ooit werd lastig
t gevallen door de hofmakerij van den
schurk. Een nachtuil was hij inderdaad,
J maar één, wiens grappen altijd van on
schuldig-schertsenden aard waren. Hier
bij kwam nog, dat geen reiziger, wiens
zadelzakken plat waren, of die er over
het geheel armoedig uitzag, werd aan-
gehouden door Jack, wiens grijs paard,
voor zoo een uit den weg placht te
gaan, terwijl ridderlijk een hoed met
breeden rand van een schoon gevormd
hoofd werd genomen en Jack of Lan
thorn, verder draafde over de vennen,
lachende als een jongen, die appels van
de boomen had gekaapt en er afkwam,
zonder achtervolgd te worden.
Maar Jack kwam hem nu toch goed
te pas, dacht dr. Stapleton, toen hij de
laatste kruimel kaascake had genuttigd
en verlangde naar het heiligdom van zijn
studeerkamer, waar hij ongestraft kon
snuiven en waarheen hij dus nu ook des-
te vroeger kon terugdraven met den
struikroover als boeman.
Dien middag omhelsde Marjorie haar
vader misschien wat langer dan anders,
terwijl zij hem smeekend influisterde,'
volle waard.
WEMELDINGE, De sleepboot „Cor-
nelis voer met een op sleeptouw ge
nomen sclrp op een zandbank in de
Ooster Schelde en bleef zitten. Door de
sleepbooten .Zeehond" en „Dorus Rij
kers" werden de vaartuigen bij hoog wa
ter vlot gebracht.
Het motorschip „Martha" varende in
de beurt van Rotterdam naar Antwer
pen, kreeg op de Ooster Schelde brand
in de machinekamer. Het vuur werd ge-
bluscht door het bergingsvaartuig „Zee
hond".
Jim Frater.
De uit Domburg afkomstige schilder
Jim Frater heeft onlangs met Willem
Depauw in Brussel geëxposeerd, Robert
Boxus schrijft over z'n werk o.m. in
„La Province de Namur", dat het getui
genis ervan aflegt te zijn „van een
merkwaardig begaafd kunstenaar, die
met geestdrift en knap werkt. In zijn
wijde panorama's "is Frater meer bepaald
op z'n best; hij toont zich daar een vir- s
tuoos colorist in de wijze waarop hij
zijn bruinen hanteertelders ziet men
het stralende zonlicht of gevoelt men het
vallen van den regen in zijn doeken; de
drama's van een winter- of herfstlucht
worden er met evenveel nauwgezetheid
als kracht in verstaan en weergege
ven.".
Het programma luidt:
Eerste Klasse.
BleijerheideNoad,
Derde Klasse A.
Terneuzen IIBreskens.
Vlissingen IIZeelandia II.
Derde Klasse B.
ZeelandiaZierikzee.
Middelburg IIDosko II
Bekerronde.
VlissingenWillem II.
I. Afzenders onbekend stuk in de prullen
mand. 2. Briefwisseling wordt over ingezon
den stukken geplaatst of geweigerd
niet gevoerd. 3. «De kopij wordt niet terug
gezonden. 4. Maakt het kort 1
Voetbal,
Na Ajax, K. F. C. en Heracles is j.l.
Zondag nummer 4, Velocitas, bij de
kampioenen ingedeeld, doch in het Zui
den daarentegen is het nog even wach
ten op Willem II. De nationalen zijn
thans 4 punten voor op Longa, waardoor
het uitgesloten is dat hun den eeretitel
kan ontgaan.
Zijn reeds in de afdeelingen I, II en
III alle wedstrijden achter den rug
in het Noorden is het ook bijna afge-
loopen met het Zuiden is het raar
geloopen. Hier is nog heel wat af te
werken, we noteeren voor 2 clubs nog
zelfs 4 te spelen wedstrijden, n.l. voor
Bleijerheide en Noad, de beide leidende
teams Willem II en Longa moeten ook
nog drie keer in het strijdperk, terwijl
B.V.V. en Nac nog twee partijen af te
handelen krijgen. De rest staat voor de
finish.
Door de uitslagen van verleden Zon
dag, wordt de strijd om de onderste
plaats spannender dan ooit. Nog 4 clubs
zijn er bij betrokken en als sensatie
komt hier nog bij, dat juist in de res-
teerende wedstrijden deze ploegen el
kaar, op een enkele uitzondering na,
nog ontmoeten, het zij thuis of uit.
Bleijerheide kan zich met nog 4 mat
ches en 13 punten veilig achten, waar
door het wel eens zou kunnen gebeu-
Geachte Redactie,
Met belangstelling heb ik de laatste
ingezonden stukken gelezen, Yan e€n
oplossing voor de werkloosheid hoort
men echter niets. Als werkloos los ar
beider zou ik willen vragen, of het nu
niet op den weg der patroons ligt te be
ginnen met het ontslaan van de gepen
sioneerden, en daarvoor werkloozen in
de plaats te nemen Ik voor mij heb
liever werk dan steun, want van dat ge-
slenter wordt men er niet beter op. Ve
le anderen hebben denzelfden wensch.
Laten zij, die er wat voor gevoelen,
daar nu eens een aanvang mee maken.
En nu een mooi werkobject. Wij zit
ten in de hoofdstad nogal eens in moei
lijkheden wat betreft een parkeergele
genheid. Een prachtige oplossing is
daarvoor te vinden, door het Dok te
Middelburg te dempen en te bestraten.
Dit zou dan een prachtige ommuurde
gelegenheid voor een parkeerterrein
zijn; men zou er in heel Nederland niet
zoo "n vinden! Later zouden enkele er
als oppasser mee gebaat zijn.
Een los werkman.
MIDDELBURGIANA
Mijnheer de Hoofdredacteur,
Gaarne zou ik nog eens gastvrijheid
in Uw blad willen vragen om den heer
Jeronimus langs dezen weg een ant
woord te geven. Ik dank hem voor het
vertrouwen in mij gesteld, om mij een
zetel in onzen Raad waardig te keuren.
Wat mij persoonlijk betreft, ik heb daar
in 't geheel geen verlangen naar.
Bovendien vervult ge met e e r e, den
post, U toevertrouwd, maar U kunt, al
is U Raadslid, niet alles weten. Daarom
wil ik, nu ik toch aan U schrijf een on
gevraagd advies geven. Wanneer n.l. in
den Raad een subsidieaanvrage aan het
Rijk voor herstel van den Langen Jein
ter sprake wordt gebracht, moet ge eens
informeeren bij B. en W., onder welke
voorwaarden zulk een subsidie eventu
eel verleend wordt. Aan U, die knel
lende overheidshanden uit den bopze
vindt, en terecht, zal ik het alvast ver
klappen.
Het Gemeentebestuur moet dan een
verklaring teekenen, waarin o.m. staat
vermeld dat:
le Van Rijk wege wordt vastgesteld,
dat hij dien dag over drie weken toch
wel heel vroeg zou komen.
De doctor knikte van ja; misschien
met wat meer sympathie dan gewoon
lijk. Hij streek haar eens liefkoozend
over het hoofd en vermaande haar
zooals hij dit altijd deed om haar
tante te gehoorzamen.
Het diene gezegd dat Marjorie nooit
minder lust had gevoeld om dit te doen,
dan toen zij haar vader nakeek, en toen
ze eindelijk het puntje van den staart
van Gray Thomas had zien verdwijnen,
ijlde zij naar boven, wierp zich te bed
en snikte niet omdat haar vader weg
was maar omdat drie weken haar 'n
eindeloozen tijd toeschenen, eer zij haar
geliefden Hugh zou weerzien.
Dien avond na het souper moest Mar
jorie stijf en netjes rechtop op haar
stoel met hooge leuning zitten luiste
ren naar de wijze lessen van tante Pe-!
nelope.
Gedurende anderhalf uur hield het
jonge ding het vol met stoïcynsche
kalmte, maar toen tante's aanklacht te
gen de mannen eindelijk haar hoogte
punt had bereikt, brak Marjorie's naald,
haar patroon viel op den grond en met
hoogroode kleur van ergernis en veront
waardiging ging zij met gevouwen handen
vlak tegenover tante staan.
„Het is niet waar!" riep zij. „O
neen tante Penelope! Het is niet waar
dat.dat alle mannen zoo zijn!"
„Marjorie!"
Als mistress Stapleton zich in haar
waardigheid gekrenkt achtte, dan was
zij geweldig.
Beschaamd sloeg Marjorie de oogen
neer, toen tante haar gebood naar haar
kamer te gaan en nog eens goed haar
woorden te overdenken en te overpein
zen.
Eigenlijk was die straf niet anders
dan waarop het nichtje al anderhalf
uur had uitgezien. Met zedigen groet
verliet zij dan ook zoo gauw mogelijk 't
vertrek, waar mistress Penelope zich
bleef zitten ergeren over de onbe
schaamdheid van 't opkomend geslacht
en zich vast voornam om van haar
broer te weten te komen met wie Mar
jorie al zoo omging.
Had het Lot haar in kennis gebracht
met Barbara Carcroft, dan zou mis
tress Stapleton zeker niet bewaard zijn
gebleven voor een beroerte!
Dat een slechte invloed *1 werd
die dan ook enkel vermoed moest
tegengewerkt worden door een goeden,
was de overtuiging van tante Penelope,
die dan ook steeds met den grootsten
nadruk terug kwam op haar aan- en
terechtwijzigingen, hetgeen een. jonge
dame van stand behoorde te doen-
(Wordt vervolgd