Middelburg, Westkapelle,
Oostkapelle, Aagtekerke,
St. Laurens, Koudekerke en
Goes er collectes voor „Hoenderloo'
worden gehouden. Verschillende Dames
en Heeren hebben zich reeds als vrij
willige collectant aangeboden.
Temeer daar deze collecte bestemd is
voor een jeugdarbeid, die de sporen
heeft verdiend in den loop van vele
tientallen jaren en het hier geldt mis
deelde kinderen, zal niemand zich ont
trekken, maar willen wij gaarne offeren,
onzen penning, ons dubbeltje, ons kwart
je of onzen gulden. Men zie de desbe
treffende advertenties.
WALCHEREN.
RAAD VAN ARNEMUIDEN.
ARNEMUIDEN. Donderdagavond ver
gaderde de Raad dezer gemeente, onder
leiding van den heer L. Puijpe, wethou
der.
Afwezig met kennisgeving de heer A,
Schuit.
De voorzitter deelt mede, dat aan
burgemeester H. G. Horninge van 2 tot
en met 29 Augustus verlof verleend is.
Het eenige punt der agenda is vast
stelling bouwverordening.
De voorzitter wijst er op, dat deze
reeds in een bijeenkomst door den Raad
is besproken; in het ontwerp zijn toen
eenige wijzigingen aangebracht.
Naar aanleiding dezer wijzigingen
schrijft de Gezondheidscommissie, het
gewenscht te achten, dat in elke woning
een inrichting tot afvoer van huishoud-
water aanwezig is, en verder dat alkoof
bouw zonder rechtstreeksche verbinding
met de buitenlucht door een openslaand
raam verboden dient te zijn.
Na breedvoerige bespreking komt de
Raad aan den wensch der Gezondheids
commissie tegemoet om artikel 64 der
verordening afvoer huishoudwater in
zijn oorspronkelijken toestand te laten.
Teneinde den alkoof bouw in een in
gebouwde woning mogelijk te maken,
wil de Raad zooveel mogelijk door het
aanbrengen van een gelegenheid tot
luchtverversching aan den wensch der
Gezondheidscommissie tegemoet komen.
Deze alkoofbouw onmogelijk te maken
voor ingebouwde woningen, hiertoe wil
de Raad niet medewerken, zoodat de
wijziging van artikel 70 der Bouwveror
dening door den Raad wordt gehand
haafd.
Hierna wordt de Bouwverordening
vastgesteld.
Vervolgens deelt de voorzi t t e r
mede, dat de laatst gehouden verpach
ting der landerijen in totaal heeft opge
bracht 928, vorige verpachting 968
die der weilanden 63, vorige verpach
ting 72.
De gemeente-begrooting voor 1934
wordt hierna aangeboden in ontvang en
uitgaaf op een bedrag van 90.789 met
een onvoorzien van 2346.
In deze begrooting is opgenomen een
bedrag van 8475, als goed slot der
rekening 1932.
Om de begrooting sluitend te maken
is noodig een verhooging der opcenten
op de Vermogensbelasting tot het maxi
mum van 50; de opcenten op de perso-
neele belasting dienen te worden ge
bracht van 100 op 150.
Hiertoe zal de Raad voor 1 September
aanjstaande een beslissing moeten ne
men, daar deze verhooging anders niet
meer in werking
dienstjaar 1934.
De begrooting
worden rondgezc
De gemeenter<
in ontvangsten j
86015, kapitaal
geven 5739.
Van het goed
dienst is benoodi
6650 om voor
evenwicht tussch
gaven te herstelh
Vervolgens zit
van 1896 in, w
goeding voor het
noten, zoodat h
dat op den dieni
overgebracht als
draagt.
RAAD VAN
De begro
genomen
meene b
raad wil
verhoogd
SINT LAURE
vergaderde de
voorzitterschap v<
't Hoff. Ingekome
ling van den Rijk:
heidsverzekering,
taal 73 moet w
de normale, en o
subsidie ingevolg(
besluit 1917. De b
nemen van werkl
burg gehouden o
bedraagt voor het
samen 23.54.
Inzake de vraaj
reid is mede te w
van een barak voo
lijke ziekte met J
gen, stellen B. en
den, dat de gemee:
geling bereid is, d<
het bedrag niet ki
nadere gegevens.
De heer H a m e
Laurens zich in te
re gemeenten, ber
aangaan van een
deze gemeente op
gewezen. Z.h.s. wc
B. en W. aangenor
De voorzitt
na de bespreking
bouwverordening i;
dering vafl den Ra
Gezondheidscommi
De door deze con
kleine wijzigingen i
Het voorstel van d
om het maken van
toestemming van E
wordt met 5 tegen
pen.
De gemeentere
wórdt voorloopig 1
gewonen dienst in
en in uitgaaf op J
kapitaaldienst in o
1033.
Van de gelegenh
van algemeene bes
daarna aan de ore
der gemeente voor
geen der leden gel
Bij de artikels^
deelt de heer R i e
kunnen meegaan n
Bnefgeschrief tusschen Jewannes uiit W
Jan de Smid uut Goesche Land.
Poeldurp, Oestmaend '33.
Vriend Jewannes!
Ei je 't gister' eleze Jewannes, oedat
de Vrouwe van d'Oeve 't awee op Jan
de Smid verzien eit? Noe moch jie nog
wè zegge in je lesten brief: „Affijn, dat
m'n awee g'ad." Noe vind' ik, dat de
Vrouwe d'i brief wel 'n bitje korter a'
kunne maeke, want z'angt 'r 'n boel
kwispcls an, die net zoo goed wig a
kunne bluve. Meschien was dan aol dat
geleerdachtige ök wig ebleve. Dan
was 'n voe mien ok 'n bitje dudelikker
ewist. Ik ouwe nie erg van dat gescherm
mie groote woorden. Affijn, 'k zal over
dien brief nog 't een en 't aar zegge.
Leit 'n mè neffen je.
Lees je 't goed, Jewannes, wat of de
Vrouwe schrieft: „iedere bewoner van
een Hoeve bezit een historisch recht op
het houden van een eigen equipage."
Zöö erg wist 'k nie, da 't was. As de
boerinnen d'r aol zoo over dienke, dan
zou 't agauw jammer weze, dat ze d'r
gouwe stikken en spellen nie Hete ver-
maeke voe kroontjes op d'r ood. Me
wete 't dan noe, dat volgens de Vrouwe
ielken boer 't recht eit om in 'n auto
te rien. Waevoe of de Vrouwe 't d'r
eigen noe zoo moeilik maekt over dien
auto, dat begriep' 'k nie. Ik toch nie
ezeid, dat 'n boer nie in 'n auto mag
zitte? Mè de Vrouwe lèès nie goed. Ik
vroeg toen: „bin d'r bie de Vrouwe nog
zukke boeren?" En as ze noe feest,
wat of dae vóór stieng, dan begriep ze
meschien, da'k bedoelden „boeren mie
kappetaalsbezit, die nog geen auto
Waerom of noe net persies 'n böèr
't recht mot waerom of de waerdig-
heid van „Baes op de Hoeve" eischt
dat 'n „de Vrouwe" nae kerke briengt
of nae de mart of op verziete in z'n
auto, dat za wè geen mensch begriepe.
Mè zie je wè goed, Jewannes, waevoe
of de Vrouwe den auto noodeg eit? Voe
d'r eigen plezier!
tied bin d'r zoo vee
auto magge doe al
„op 'n eigen equipa
za' de Vrouwe toe
vee te maeken a
zin eit om nae de i
ken in de stad- W;
beuter en een mie
we beslist nie.
Ik vinde, Jewanm
die zónder steun ge
om d'r 'n auto op n
rust doe mag. Mè oe
meugelik, dat iemed
gen tied, die anspra,
voe wat dan ok, durft tv
„recht op 'n eigen equipage!" Da
nog a sterk! Dat 'n boer vroeger 'n
paerd voe 't gerij spanden, da's nog a'
glad. Ie a' ze mè voe 't langen. Dat kun
ne ze nóg en geen mensch za' d'r ies
van zegge. Dae kookt noe de Vrouwe 't
recht uut van 'n auto voe de boeren.
Dien auto doe wat bie d'r öf. Ik zou
zegge: „m'n lieve ziele, as jie in 'n
auto wil rie, dan doe je 't- En as je d'r
de centen nie voe eit, dan doe je net
as 'n aar: loope of fietse."
Jewannes, dae 'zulle d'r zoo vee
weze, die in een auto zouwe wille rie,
omdat d'r vaoder, d'r grottevaoder.
d'r över-óver grottevaoder ,,'n eigen
equipage" a, mè die noe nae kerke
magge kuiere; die op de mart net zoo
vee noodeg e as de Vrouwe; die om 'n
aer geen fersoendelikke kleeren om
op verziete te gaen. De Vrouwe
praot over: récht. Wien maekt de rech
ten? Die ze z'n eigen toe-kent. Som-
megte zegge: „ieder mensch ei recht op
'n onbekommerden ouwen dag; ielken
errebeier ei recht op goeie verplegege
as 'n wat mekeert; as 'n ziek is." Goed,
die d'r om vroege, die krége dat recht,
mè a'k 't wel begriepe, dan lacht de
Vrouwe nie om „die vele sosiale wet-
over het stof, dat in de melk was
gevallen.
„Ze zijn te lui, om het deksel be
hoorlijk te sluiten," morde de pan
tot een kleinen waterketel, die
vroolijk op het gas stond te zin
gen.
Neen, daar begreep Margreetje
nu toch heelemaal niets van!
„Waarom mopperen toch al die
lepels, vorken, en al het andere
keukengerei vroeg zij zich af.
„Waarom was dat mooie theepot
je zoo ontevreden? En waarom
wilde zelfs de vloerbezem weg-
loopen? En die kleine waterketel
staat daar toch zóó vroolijk te
zingen, alsof hij het hier heel ge
noeglijk en erg naar zijn zin heeft
Hoe is dat nu toch mogelijk
De kleine tevreden waterketel,
die juist nog luider begon te zin
gen, scheen ook waarlijk te hoo-
ren, hoe Margreetje, naar hem
kijkende, op eens verbaasd uitriep:
„Maar is die kleine ketel dan
de eenige van al het keukengerei
die geheel tevreden is? Heeft hij
zich dan nergens over te bekla
gen?"
En tot haar nog grooter ver
bazing hoorde zij toen heel duide
lijk den kleinen ketel zingen:
„Waarom zou ik mij over iets
beklagen? Men vult mij toch altijd
met zuiver water en zet me dan
op het vroolijk-vlammende vuur.
En ik, die dan mijn best doe, het
water zoo vlug mogelijk te laten
koken, zing daarbij een vroolijk
liedje. Zoo ben en blijf ik tevre
den en verlang dus niet naar iets
anders, 'k Heb het hier best, en 't
is dwaas om naar iets te verlan
gen, dat men toch nimmer kan
krijgen. Heel dwaas zijn zulke
verlangens, dié nooit verwezen
lijkt kunnen worden, 't Zou niet
kwaad zijn, als iedereen in deze
keuken daar eens aan dacht.."
„Die kleine waterketel is waar
lijk nog zoo dom niet," mompelde
Margreetje en ze keek naar de
pannen, de saus- en de roerlepels
en naar de braadvorken en den
zoo héél ontevreden bezem. Ze
raapte hem dan ook vlug op en
zette hem weer naast het lepel-
rek neer. Daarna keerde zij terug
tot de worteltjes, keek naar het
half geschraapte in het water en
naar het mesje dat uit haar hand
op den grond gevallen was en ze
mompelde: „Zou ik, al schrapende,
zijn ingeslapen? Zou ik dit alles
hebben gedroomd Maar dat is
toch niet mogelijk 'k Heb toch
zoo heel duidelijk verstaan, wat al
die dingen tot elkander zei-
tel Maar die heeft me, ook al heb
ik alles gedroomd, heel veel goeds
geleerd. Die heeft me verteld, dat
tevredenheid ons veel gelukkiger
maakt dan ontevreden te zijn.
Daarom wil ik ook voortaan heel
tevreden het werk doen, dat mij
is opgedragen. Ik wil niet meer de
mooi gekleede dames, die komen
theedrinken, benijden, 'k Wil dank
baar zijn voor alles; ik wil me nut
tig maken, dat wil ik
En Margreetje, het vijftienjarige
meisje, dat de dames, die bij de
oude mevrouw kwamen theedrin
ken, moest binnenlaten en aan
dienen, had nog wel vaak moeite
met het onthouden van al die vele
vreemde, lange en moeilijk uit te
spreken namen, maar ontevreden
met haar bestaan was ze niet
meer, zelfs al had ze het nog zoo
druk,
Zoo werd toen de vroeger zoo
ontevreden Margreetje een lief,,
verstandig meisje, waarvan ieder
een weldra heel veel hield. En als
soms de andere dienstmeisjes in
het groote, mooie huis tot haar
zeiden: „Wat ben jij toch ten goe
de veranderd, Margreetje Hoe
ben jij, die vroeger zoo'n ontevre
den meisje was, zoo verstandig ge
worden
Dan was steeds het vroolijk-la-
chende antwoord: „Vraag dat
maar eens aan den kleinen water
ketel, die iederen dag zoo vroolijk
op het gas staat te zingen
Tante Joh.
WAAR WAS DE KOE?
Oom Dolf is bij Robbie's vader
en moeder op bezoek, Ook al, om
even iets te vertellen over Tante
Mary, die den geheelen winter en
het voorjaar gesukkeld heeft en
nu op raad van den dokter de zo
mermaanden naar buiten moet.
Ze zitten met hun drietjes in de
open serre, gezellig bij een kopje
tbee en op de tuinbank, onder den
kastanjeboom, zit kleine Rob. Hij
leest, maar zoo af en toe luistert
hij toch ook wel eens even naar
hetgeen oom Dolf te vertellen
heeft
„Nu", zegt deze, „ik kan niet an
ders beweren dan dat we het ge
troffen hebben. Toevallig vernam
ik van een vriend, dat kennissen
van hem, die op een heel mooi
plekje van de Veluwe een buitentje
bewonen, voor geruimen tijd naar
het buitenland gaan en nu zoolang
hun huisje wel verhuren willen. Ik
heb de koe toen maar dadelijk bij
de horens gepakt en ben er op af
gegaan Ik moet je zeggen: 't was
precies wat we zochten Niet te
groot en niet te klein. Een mooie
tuin er omheen, flinke garage en
vlak bij het bosch. We hebben 't
voorloopig voor drie maanden ge
huurd en trekken er de volgende
week al in
„Wat een bof zegt Moeder
hartelijk, ,,'k Ben blij voor jullie,
hoor Wij komen eens gauw kij
ken
Nog een poosje praten de drie
groote menschen door. Dan staat
oom Rudolf op en bij het afscheid
nemen zegt hij met een kneepje in
Robbie's wang
„Als je komt, breng je dien klei
nen rakker zeker wel mee Geloof
maar, dat hij bij ons spelen en ra
votten kan
Het is enkele weken later, als
het beloofde bezoek wordt ge
bracht.
Nadat eerst het huis en daarna
ook de tuin is bekeken, zegt moe
der verrukt tegen oom Dolf:
„Je hebt niet overdreven, hoor
Ik ivind het hier werkelijk meer
dan mooi
„En jij, Rob," vraagt tante Ma
ry lachend „vertel eens: draagt het
jouw goedkeuring ook nogal weg?"
„O ja, tante," antwoordt Rob.
Dan grijpt hij plotseling oom Dolf
bij den arm en vraagt:
„Gaan we nu naar de koe, oom?"
„De koe herhaalt oom Dolf
hoogst verbaasd.
„Ja," zegt Rob en hij voegt er
aan toe: weet wel, die koe, die
u bij de horens hebt gepakt, toen
u hier voor het eerst kijken ging
Dat hebt u toch immers zelf aan
vader en moeder verteld
R. Winkel.
WAAR BLEEF HET
VERSCHIL IN TAAL?
't Is heerlijk zomerweer. We gaan
Nu samen naar het strand
Daar zien we heel veel kinderen,
Soms uit een ver, vreemd land,
Verlegen kijken zij elkaar
Telkens opnieuw weer aan.
Ze kunnen doen zij ook hun
best
Elkander niet verstaan.
Maar gaat dan straks op eens
heel luid
In hun hotel de bel,
Dan staken zonder onderscheid
Ze allemaal hun spel.
Want die taal: van de etensklok
Verstaan ze allen goed.
En samen gaan ze hand aan hand
Op vlugge, rappe voet
Naar hun hotel Waar bleef
nu plots
Verschil van land en taal
Bij 't luiden van de etensbel
Ging dat vlug aan den haal
VRAGEN.
Moeder, toe vertel eens even:
Wie steekt alle sterren aan,
Die er 's avonds, als 'k in bed lig,
Aan den donk'ren hemel staan
Moeder, wil je mij eens zeggen:
Waar vandaan komt toch de
wind
Dikwijls komt hij met den regen,
Is dat soms zijn beste vrind
Moeder, 'k zou graag willen weten,
Waar de zon blijft eiken nacht,
Zou zij net als Jaap en ikke
Ook naar bed worden gebracht?
Moeder, 'k wou je nog wat vragen,
Waarom is de sneeuw zoo koud?
Zou het daarom zijn, dat Oma
Heelemaal van sneeuw niet
houdt
Jongen, jongen, wat 'n vragen
Als je groot bent, kleine man,
Hoop ik, dat je zelf het antwoord
Op die vragen geven kan
Carla Hoog.
RAADSELHOEKJE.
OPLOSSINGEN DER RAADSELS
UIT 'T VORIGE NUMMER.
VOOR GROOTEREN.
1. Noorderlicht, Nicht, Dordrecht,
Rolde, rood, lor, Londen.
2. G Groningen,
urn
snoek
Maandag
Groni ngen
v 1 o n d e r
t ij g e r
den
n
Doorn is mooi. Heeft Bob er ge
noten in zijn vacantie
(Bergen).
Oom Joost en de kinderen ko
men bij ons logeeren.
(Ostende).
Ik wist niet, dat meneer Rood in
antiquiteiten handelde.
(Dinant).
We moeten wat voor elkander
overhebben. (Orel).
4. Nicotine. Nico. Tine.
VOOR KLEINEREN.
1. Klap, roos; klaproos.
2. Voet Vingerhoed.
pier
pink
zaag
brem
iris
haas
boos
beer
lood
3. Een spiegeleitje.
4. Een zeepbel.
0
OM OP TE LOSSEN.
VOOR GROOTEREN.
1. Welke jongensnaam is tevens
een zeedier
2. Schrijft onder elkaar:
lo een edelsteen,
2o een bolgewas.
3o een geldstukje.
4o een ander woord voor opge
geven werk,
5o een kleur.
6o een rivier in Duitschland.
7o een koninkrijk in Europa.
8o een lichaamsdeel van een
dier.
9o een kleedingstuk.
De beginletters vormen, van bo
ven naar beneden gelezen,
den naam van een bekend
spreekwoord,
3. Vul deze 16 vakjes in met:
3A3E2D3K4L IS
maar doe het zóó, dat je van
links naar rechts en van bo
ven naar beneden leest:
lo een weekdier.
2o een deel van een tafel of
kast.
3o een stand.
4o een deel van een bloem,
4. Verborgen rivieren in het bui
tenland.
Wat zullen Roel en Anton op
kijken van ons plan
Ken je de kasteelbewoonster
Ik heb haar verleden week
een bezoek gebracht. (3)
Laat haar nog slechts éénmaal
waarschuwen.
Wij hadden Emma in drie we
ken niet gesproken.
VOOR KLEINEREN.
1. Mijn geheel noemt een smake-
lijken toespijs en wordt met 8
letters geschreven.
Een 6, 5, 3 is een klein vruchtje.
Een 3, 4, 5, 7 is een hemellichaam
8, 3 is altijd koud.
De 1, 5, 3, 4 is wat overblijft.
Een 6, 2 is een insect.
2. Mijn zusje kreeg een ander hoofd
en toen werd zij een bloem.
Hoe kan dat
3. Welke ezel kan niet balken
Welke knecht kan niets
verstaan
Wat heeft ooren, kan niet
hooren,
Welke looper kan niet gaan
4. Mijn beide eerste deelen vor
men een getal, mijn derde deel
is niet vuil en mijn geheel
noemt een bloem.
Jewannes. De Vrouwe voelt eelegansch
geen verschil tusschen 'n ziekte van 't
licbaem en 'n ziekte van t bestaen. As
t'r ies besmettelik is in die krizis, dan
zou 't motte weze, dat zoowat iederen-
deen steun zou willen
De Vrouwe ou mè vol. Jewannes, dat
d'errebeiers ök goed wazze mie de tei"-
vesteun. Noe vraeg ik: „oevee verdien
den d'errebeiers mie 't wieën in de ter-
ve, mie terve-snien en oevee zulle ze
verdiene mie 't dosschen?" Ier in den
omtrek wier zoo goed as nie ewied.
Snie naebie aol mie de zelfbinder en
dossche vast en zeker mie 't mesien.
A'k je zegge, dat 'r noe, midden in den
oest, in den tied, die vroeger 't drukste
was van 't eele ijaer, groote kaerels
gae raepe; dat 'r verscheie bin, die mie
'n paer weken zonder werk zitte; die
van 't eele jaer nog weineg of niks ver
dienden; dat 'r van 't voorjaer dag in-
dag uut 'n eele kroo an den oek stieng,
zou jie dan nog durve zegge: „de terve-
steun elpt errebeiers, voe 'n groot deel
van 't jaer 'an werk?" Dat durft de
Vrouwe.
Ze zeit: ,,'t bedriet wor esteund. En
as 't bedrief esteund wordt, dan wordt
ge dat ze weineg of niks te doen Oe
komt dat? Omdat de boeren zoo vee
laete doe, deurdat ze steun trokke?
Begriep m'n goed: as de boeren nie
kunne, dan kunne ze nie. Dae zeg 'k
niks van. Ik bin d'r van overtuugd, dat
't voe de boeren ok 'n eelen slechten
tied is. Mè ze motte bie mien nie an-
komme mie praotjes, dat errebeiers en
ambachslui proffeteere van de steun die
de boeren trokke. Vraegt 'r mè is naet<
Jewannes. En de Vrouwe mot mè eest'
is goed in de ronte kieke en is goed
luustere, voeda ze dat nóg is 'n keer
zwart op wit neer durft te schrieven-
De Vrouwe ou vee van geliekenissen.
Eest die geeselsteen, dae menister Co-
lijn mè is even vuuf jaer voe zou motte
stae en noe wee van 'n rechter, die z'in
't kot zou wille zette om is te proeven
oe of dat smaekt. Begriept de Vrouwe
wè goed waevoe of 'n rechter veroor
deelt? Toch nie zekeb, omdat 'n dienkt:
,,'k za joe wè is waerneme!?" Zoo zou
j'ok kunne zegge: „iedere tandmeester
moste z'eest is 'n stik of wat tanden
uuttrokke „opdat hij wist wat dit be-
teekende voor".... iemed die de tan
pien 'a". En in den ouwen tied a ze
eit as voe de grootste dame uut de stad.
'n Degelikke boerestand, dae gaet t
bie mien om.
En toe besluut dit. Is Jewannes me
blie, dat Jikkemiene nie an d'r schrief-
bero gae zitte?
Da's waer, dat 'k de vorege keer
vergete. Noe ei je 't dubbel: de groe-
tenisse aollebei van Jaonetje. Ik groete
julder ok en 'k wensche je 'n goeie ge-
zond-eid.
Je vriend
Jan de Smid.
En hiermede sluiten wij van beide
Kanten de discussie. Zij is ons een be
wijs hoe twee partijen, beiden met niet
al te zachte pen, elkaar vrij vruchteloos
te lijf kunnen gaan terwijl ze allebei
het goed voor hebben. Van dat laatste
zijn wij vast overtuigd! Red.
Dat moest o.i. ook niet: „Vrou
we" op de hoeve, en in de stad
onder stedelingen „Mevrouw" waar
een degelijke boerinne zeker vele ma
len meer recht op heeft dan wat zich
thans in de stad" „Mevrouw" laat noe
men. Red.
