ZEELAND.
1
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEÜWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN VRUDAG 18 AUGUSTUS 1933. No. 194.
:ht!ï
aat-
art
MIDDELBURG.
KAPITEIN SAXON.
GOES.
DAT IS GOEDKOOP
L P. Bendien Pokonfabriek Naarden
ZUiD-BEVELAND.
ZEEUWSCK-VLAANDEREN O.D.
\.DRES
ruimen,
is bij
liddelb.
ALING
toomde
lmbok-
we ha-
Van
urg.
Lange-
orhan-
lever,
braden
rund-
3 pond
nt per
raven-
kalfs-
anstr.,
over
reiend,
>5.
iSBË
IB«S«
Goe-
Zon-
en re-
narkt,
Lom-
weg,
aeve-
A. C.
zoekt
jon-
>eding
Asyl,
sin da
dag
rege-
A".
eden
eran-
goe-
le-
3ofde
rtaan
r mei
egen
del-
3 om-
a
le-
root
te
De
rent
oer<
WAARDEERING VOOR NEDERLAND,
Vanwege onze hulpverleening
aan Joodsche vluchtelingen.
De „American Hebrew and Jewish
Tribune", het te New-York verschijnen
de bekende Joodsche weekblad van den
28 Juli j.l. publiceert een artikel, waar
in de ontvangst in Nederland der uit
Duitschland gevluchte Joden wordt be
schreven.
Nadat de arbeid der diverse hulpver
leenende Comité's uitvoerig is beschre
ven, richt de correspondent zich tot alle
Joden met de volgende aansporing:
„En ten slotte gedenk Holland
Dit kleine land, tezamen met Frankrijk
hebben zeer ridderlijk gehandeld, door
de eerste en practisch gesproken ook de
eenige staten te zijn, welke hun deuren
voor de vluchtelingen hebben openge
steld, daardoor blijk gevende van een
grootmoedigheid en humaniteit, waardig
aan de beste tradities in de geschiede
nis van deze twee landen.
En laat de Joden over de geheele
wereld hun dankbaarheid aan Holland
toonen, door hun zakenrelaties met dit
land te ontwikkelen. Iedere Hollandsche
consul zal U gaarne vertellen, wat U
in Holland kunt koopen. Brengt uw va
cantie in dit land door en ziet zijn won
derlijk interessante oude steden; koopt
Hollandsche goederen; reist met Hol
landsche passagierbooten, indien U
daartoe de gelegenheid openstaat.
De vriendelijkheid en sympathie, wel
ke ons door de Hollanders is bewezen
mag door geen enkelen Jood, waar ter
wereld hij zich ook bevindt, ooit wor
den vergeten!"
VREEMDELINGENBEZOEK.
Een drukke Donderdag
Er is o.i. dit maal wel aanleiding terug
te komen op den dag van gisteren, om
dat het een voor de huidige tijdsom
standigheden werkelijk zeer drukke
marktdag is geweest.
Zeker gaven wij gisteren reeds enke
le cijfers, maar die kunnen toch nimmer
aangeven hoeveel menschen van buiten
de gemeente, de bevolking kwamen ver
meerderen, voor korter of langer tijd-
De cijfers 2177 van de provinciale boot
en 284 van de mailboot Stad Antwerpen
zouden wellicht doen verwaachten dat
er slechts een 2500-tal vreemdelingen
de stad bezochten, maar dit aantal is
eenige honderden meer. De extratrein
bracht er ditmaal maar een paar hon
derd aan, tegen verleden week een 600,
maar het aantal autobussen uit Neder
land, buiten Zeeland, was belangrijk en
het aantal particuliere auto's met NL. en
een andere letter dan K is dagelijks,
maar vooral op Marktdag zeer groot.
Daarbij komen dan nog de hier in ho
tels vertoevenden en de badgasten uit
Domburg, Vrouwepolder, Zoutelande,
Vlissingen enz. die den marktdag uitzoe
ken voor een bezoek aan de stad, de vele
uit Walcheren en Zuid- en Noord Beve
land en dan denken wij daarbij niet het
laatst aan talrijke inwoners van Vlissin
gen, die ook op Donderdag naar Mid
delburg komen en van wier belangrijk
aantal de volle trams getuigen.
Men komt dan natuurlijk ver over de
3000 bezoekers en nu kan men delibe-
reeren over wat ieder gemiddeld uit
geeft tijdens dat bezoek, wij weten dat
dit zeer verschillend is en wellicht in
doorsnee minder dan in jaren van hoog-
conjuctuur doch ten slotte kan niemand
Oorspronkelijk verhaal door
G. P. BAKKER.
13). -
HOOFDSTUK IX.
Boem, bats, boem. Saxon schrok wak
ker. Het was alsof reuzen bezig wstren
boven zijn hoofd met rotsblokken te
gooien. Hij sprong op en begreep. Het
huis en de toren waren ingestort. Een
scherpe brandlucht drong den kelder
binnen. Hij hoorde het geknetter der
vlammen.
Op hetzelfde oogenblik klopte Marion.
„Het huis stort in", riep ze.
Zij opende de deur, liet hem binnen
en schoof den dikken grendel er weer
voor.
Geen vrees. Het gewelf zal het best
houden", sprak hij vol overtuiging.
Toen plotseling een ontzettende slag,
een helsch lawaai, geraas en gerommel,
alsof een zware lawine op hun hoofden
neerdaalde.
„De toren", zei Saxon. „Eeuwen heeft
hij gestaan en nu gaan die brandstich
ters al dat moois vernielen".
„Die mooie, oude toren", zuchtte Ma
rion zacht. „Het is alsof ik een besten
vriend verlies".
Vol bewondering keek Saxon naar
haar lief, bedroefd gelaat.
„Kom", zei hij. „Wij zullen ons reis-
klaar maken. Hoe eerder we deze ru-!
ines verlaten, hoe beter".
„Wat moeten we meenemen?" klonk
ontkennen dat dit bezoek 'n belangrijke
bron van inkomsten voor de stad in haar
geheel is. Dit kan niet genoeg gezegc
en geschreven worden, omdat er nog al
tijd menschen zijn, die dit niet voldoende
beseffen.
Het is ook van groote beteekenis, dat
j de vreemdelingen, die bijna zonder uit
zondering verbaasd staan over hetgeen
zij hier zien en ook over de groote druk
te op zulk een dag, zoo voorkomend mo
geluk behandeld worden.
Het is altijd aangenaam, daarvan een
bewijs te kunnen leveren en wij vonden
daartoe gelegenheid, toen wij gisteren
even het Stadhuis binnen liepen en het
bezichtigen van dit voor Middelburg
zoo onschatbaar kunstwerk door vreem
delingen medemaakten. Niet minder dan
327 betalenden hadden tot half vijf
daar een kijkje genomen, waarbij het
maximum van 1932 bijna bereikt was
toen was de drukste dag 335- Deze
vreemdelingen vinden daar de beide bo
des en hen wordt niet alleen in het Ne
derlandsch, doch zoo noodig ook in het
Engelsch of Fransch uitleg gegeven van
hetgeen het stadhuis, speciaal op de
oudheidskamer en in de vierschaar, te
bewonderen biedt.
Herhaaldelijk merken wij ook hoe
agenten van politie, en ook vele particu
lieren de- vreemdelingen bij het zoeken
van den weg enz. behulpzaam zijn, a
zullen ook hier wel uitzonderingen den
regel bevestigen.
Ook de welwillendheid van de amb
tenaren der posterijen ten opzichte
van hen, die postzegels komen koopen
mag niet onvermeld blijven.
Om nog eens meer speciaal op den
dag van gisteren terug te komen, zij nog
eens gewezen op het aangename gezicht
van 'n groote mailboot met de daarbij
behoorende bedrijvigheid, gemeerd lig
gend aan de Loskade. Men zou niets lie
ver zien, dan dat dit iedere week, zoo
mogelijk meer dan eens in het seizoen
plaats had. De ruimte en gelegenheid is
er te over.
Behalve de mailboot lagen er enkele
jachtjes en die zijn niet minder welkom
Wij hebben de beweging bij de Sta
tionsbrug en Loskade eenigen tijd gade
geslagen en zoo ooit dan ware het zeker
op zulke dagen zeer gewenscht, dat be
doelde brug electrisch gedraaid kon wor
den. Want nauwelijks zijn de hekken
gesloten of aan beide zijden staan filles
auto s, wagens enz. te wachten om
„over de brug" te kunnen komen.
Moge de nog restende seizoenweken
ook een groot aantal toeristen naar Mid
delburg en Walcheren brengen, tot voor
deel van velen.
Woensdagmiddag heeft te Gronin
gen, waar hij Zondag is overleden, de
begrafenis plaats gevonden van het stof
felijk overschot van den oud-Goesenaar,
den heer D, de Koning, in leven direc
teur der gemeentelijke gasfabriek te
Meppel. Tegenwoordig waren o.m. de
jaar Uw kamerplanten bemesten 2 cent
vaas bloemen langer goedhouden V2 cent
En dat nog wel met „POKON", den be
tenden oplosbaren kunstmest voor ka
merplanten. Verkrijgbaar in flesschen
van 40 cent, 1.75 en 3.bij de
sloem- en zaadwinkels, waar gratis kleu
renfoto's met behandeling van veel
planten beschikbaar zijn.
(Ingez. Med.)
de wedervraag.
Hij legde zijn schouderbedekking en
zijn zwaard af, bond een spade aan zijn
gordel.
„Een zak met voedsel, wat wijn, kaar
sen. Een tondeldoos heb ik!"
Marion vond een reiszak, geschikt om
op den rug te binden, deed er alles in.
Ze hing een grooten mantel om en ver-
jorg haar dikke, zwarte krullen onder
de lakensche capuchon. Hijzelf sloeg 'n
zwaren, rooden ruitermantel over de
schouders,
„Hebben we voor een dag of drie te
eten?" vroeg hij.
„Dat geloof ik wel".
„Dan eerst een flink ontbijt".
Ze aten, maar spraken weinig. Daarna
verdwenen ze achter het groote fust.
Saxon stapte weer op den breeden
steen, het fust draaide om zijn as. Hij
drukte zijn dolk op de veer en door den
geopenden achtermuur betraden ze het
geheime gewelf. Dan ging hij terug,
bracht het fust op zijn plaats terug en
sloot de kleine deur achter zich. Het
had hem weinig moeite gekost te ont
dekken, dat de deur op dezelfde wijze
als aan de binnenzijde van buiten ge;
sloten en geopend kon worden. Over de
eiken deel begonnen ze hun tocht. Het
was er donker. Hij ging voorop met den
lantaarn, die een geel, spookachtig
schijnsel vooruit wierp. De atmosfeer
was gedompt en van een vochtige vun
zigheid, maar langzamerhand gewenden
ze er aan en gelukkig bleef de kaars
branden.
De stemming van Saxon was zeer op
gewekt en onwillekeurig oefende "dit
leden van het dagelijksch bestuur dezer
gemeente met den secretaris, vertegen
woordigers van de vereenigingen van
gasdirecteuren en gasfabrikanten en tal
rijke leden en oudgedienden van het
personeel der gasfabriek. Op uitdruk
kelijk verlangen van den overledene,
werd alleen 't woord gevoerd door diens
vriend, ds. Th. H. van Veen, doopsge
zind predikant te Meppel.
GEBOUW GROENE KRUIS
KRABBENDIJKE.
Eerste steenlegging.
KRABBENDIJKE. Woensdagavond
had alhier de eerste steenlegging plaats
voor het gebpuw van het Groene Kruis;
daarbij waren aanwezig het bestuur en
de architect.
De voorzitter, de heer J. Frelier,
sprak daarbij het volgende:
We staan hier voor een belangrijk feit
in de geschiedenis van het Groene
Kruis. Van een kleine vereeniging, door
dr. Geill opgericht, is het geworden een
machtig lichaam, steunend op de ge
meenschap van ons gansche dorp.
We zijn nu bijeengekomen om uit te
voeren en getuige te wezen van de eer
ste steenlegging voor een gebouw, voor
de stichting waarvan onze penningmees
ter, de heer Jacobusse, het initiatief
nam en dat bestemd zal zijn om de wer
king van het Groene Kruis te vergemak
kelijken, zoo mogelijk nog meer uit te
breiden.
Er is een vreemd spreekwoord dat
zegt: „Gouverner c'est prévoir" d.w.z.
regeeren is vooruitzien. We zouden dit
ook in toepassing kunnen brengen bij het
stichten van een gebouw als dit en zeg
gen: „Bij het bouwen moet men vooruit
zien". Hier toch waren de aanvankelijke
plannen heel eenvoudig; het betrof al-
1^3n het zoeken naar een geschikt ter
rein om daarop een eigen magazijn te
plaatsen. Dit plan is echter later uitge
breid tot een magazijn met woning, toen
een magazijn met garage en woning en
bij het laatste besluit deed dr. Nieuwen-
huyse het denkbeeld aan de hand om
bij de inrichting rekening te houden met
een lokaliteit voor consultatiebureau en
voor het gebruik van de hoogtezon. Zoo
is het geschied en bij dezen bouw is
dus wel degelijk vooruit gezien.
Door dit alles krijgen we een inrich
ting, die voorloopig aan alle eischen
voldoet; we zijn daartoe in staat gesteld
door kleine en groote giften van de
Krabbendijker burgerij.
We hopen dat alle moeite en zorg,
die aan voorbereiding en uitvoering
van dit werk is en wordt besteed, waar
deering zal vinden bij de bevolking. Mo
ge het zijn, dat het gebouw, dat nu zal
verrijzen en in zijn geboorte moeilijke
barensweeën heeft doorgemaakt, de
goedkeuring van onze gemeentenaren
zal wegdragen en aan het schoone doel
beantwoorden dat het Groene Kruis
zich steeds voor oogen stelt, in korte
woorden gezegd:
„Het lijden van de menschheid trach
ten te verlichten".
De heer A. Wabeke, architect, wensch-
te het bestuur geluk met de eerste steen-
egging, sloot zich aan bij het gezegde
en zou zooveel mogelijk trachten het
werk naar genoegen af te leveren.
De heer J. Vogelaar sprak de hoop
uit, dat de voorzitter die nu reeds 20
jaar deze functie bekleedt, nog vele ja
ren den groei en bloei van het Groene
Gruis zou mogen beleven, wat de voor
zitter aanvulde met den wensch dat het
aestuur in zijn huidige samenstelling dit
eveneens ten deel mocht vallen.
HANSWEERT. De heer J. van Ant
werpen, kommies bij de Directe Belas
een heilzamen invloed uit op den ge
moedstoestand van zijn reisgenoote.
„Het begin is goed, dat geeft een
trijgsman moed!" rijmde hij. „Als de
caars uitgegaan was, zou het er leelijk
oor ons hebben uitgezien. Wel hangen
lier niet de geuren van een danszaal,
maar in een onderaardschen gang heb
1 dat nooit geroken."
Een glimlachje kwam op Marion's ge
zicht.
„De monniken dansten niet!" viel ze
ïem in de rede.
„Maar het bagijntje wel. Kent u dat
Vlaamsche liedeke „Kwezelke wilde gij
dansen"?
Zoo keuvelden ze, dat wil zeggen,
Saxon voerde grootendeels het gesprek,
alsof er geen zorgen bestonden. Zij wan-
elden de gang door, die hier tamelijk
sreed was en weinig scheen geleden te
hebben van den tijd, die alles vermolmt.
Jet was een lange, bochtige, vervelende
weg, maar ze behoefden niet te overleg
gen welke richting ze zouden inslaan;
er bestond maar één mogelijkheid en ze
kwamen bij geen tweesprong.
„Gemakkelijk", zei Saxon. „Geen ver
schil van meening, geen keuze rechts
of links, geen kans om te verdwalen,
volkomen overeenstemming tusschen al
le reisgenooten. Ik heb nog nooit zoo'n
gewillig, ja, zachtmoedig gezelschap ge
had."
„En ik nooit een gids, die zoo nauw
keurig den weg wist", spotte ze terug.
„In welke richting marcheeren we?"
„Naar het noorden, naar de stads
muren, in de richting van de Nieuwstad.
Het is niet de kortste weg, dan zouden
tingen enz. alhier, wordt met ingang
van 1 September a.s. overgeplaatst naar
Valkenswaard.
Door gassen bedwelmd.
WEMELDINGE. Donderdagmiddag
is de 22-jarige arbeider J. A. uit Hans-
weert, bij het afdalen in een der sluis
deuren te Wemeldinge welke moest'
schoongemaakt worden, door gassen,
die zich daar verzameld hadden, be
dwelmd. Na een half uur werd het
slachtoffer door een duiker, die een
gasmasker had voorgedaan, gevonden.
Twee doktoren hebben nog geruimen
tijd gepoogd, de levensgeesten op te
wekken, doch men is hier niet in ge
slaagd. Het slachtoffer was gehuwd en
vader van twee kinderen.
De oogst.
Door het bijzonder gunstige weer der
eerste helft van de maand Augustus,
waarin geen regendagen voorkwamen, j
zal zoo meldt het Dagbl. v. N.-Br., deze
week de oogst in geheel Z.-Vlaanderen
binnen zijn, tenzij nog enkele regenda
gen dit zouden beletten.
Zoodoende zal de oogst dit jaar ze
ker een week of tien dagen eerder ge
borgen zijn dan andere jaren.
RAAD VAN TER NEUZEN.
Reorganisatie openbaar lager
onderwijs aangehouden.
TERNEUZEN. De gemeenteraad kwam
Donderdagvoormiddag bijeen.
Bij den aanvang der vergadering deed
de voorzitter blijken van het medege
voel van den Raad in het verlies dat de
wethouder de heer Scheele heeft getrof
fen door het overlijden zijner echtgenoo-
te en een ander sterfgeval in zijn fa
milie.
Uit de mededeeling van ingekomen
stukken bleek, dat deze gemeente thans
beschikt over een goedgekeurde ge-
meentebegrooting voor 1933 en dat de
verordening ingevolge de Winkelslui
tingswet de Koninklijke goedkeuring
verwierf zoodat nu gedurende den zo
mertijd de winkels tot 9 uur open mogen
blijven.
Goedgekeurd werd een gewijzigd ta
rief voor de electrische straatverlichting
in de buurtschappen, terwijl B. en W.
verder met de P.Z.E.M. zullen onder
handelen of het ook mogelijk zal zijn
voordeeliger voorwaarden te bedingen
voor de straatverlichting in de kom. Met
het nieuwe contract wordt pl.m. 1000
voordeel per jaar behaald.
Na breedvoerige bespreking werd de
positie van den heer Jansen, klerk der
arbeidsbeurs aldus geregeld, dat zijn
jaarwedde wordt bepaald van 1200 tot
1600, te verwerven na 4 tweejaarlijk-
sche verhoogingen, waarvan er terstond
2 zullen worden toegekend, behoudens
goedkeuring van den betrokken Minis
ter, die zich reeds met het toekennen
van één verhooging had vereenigd.
Nu kwam aan de orde de bespreking
van reorganisatie van het openbaar la
ger onderwijs. Deze kwestie is eerst in
de laatste weken ontstaan, als gevolg
van regeeringsmaaregelen of aangekon
digde maatregelen- en W. achten 't
in het belang van het onderwijs dat
school A kan blijven een volledige
school met 6 leerkrachten, waarvoor
dan leerlingen van C naar A moeten
worden overgeplaatst. C. zou dan een
school met 4 leerkrachten kunnen blij
ven.
De heer Van Driel bestreed na
mens zijn fractie de cijfers en datums
van B. en W. Hij ziet ook niet in dat
juist school A de 6-klassige school moet
blijven, aangezien men die alleen kan
we meer oostelijk moeten houden."
Het was in 't geheel geen avontuur
lijke tocht. Behalve dat ze af en toe
moesten uitwijken voor een modderpoel,
ontmoetten ze niets bijzonders, dan na
ruim een half uur in een hooge nis het
aeeld van den Verlosser en nu en dan
zagen ze de kraaloogjes van een ver
schrikten rat.
Eindelijk werd de gang breeder. Tot
ïun groote verwondering bemerkten ze
ïeel in de verte een lichtstraal, maar
het was geen daglicht. Het licht moest
afkomstig zijn van een kaars en toch
voelden ze versche lucht om hun hoof
den waaien.
„Wat zou dat beteekenen?" vroeg
Marion zacht.
„Afwachten, niet bang worden!" klonk
het antwoord. Ze stonden stil.
„Hier moeten luchtkokers wezen!"
„Hoe zou dat kunnen?"
„We moeten onder een kerk of een
kerkhof zijn, anders zcu men in al die
jaren wel iets ontdekt hebben", luidde
Saxon's oordeel. „Daar konden de mon
niken een verbinding met de onder
wereld maken!"
„Laat mij nu vooruit gaan", fluisterde
hij.
Ze kwamen bij een gewelf, waarop
blijkbaar drie gangen uitkwamen. Het
was gebouwd in romaansche kruisbogen
en steunde op een ronde zuil met een
vierkant kapiteel. „De Margaretha-kapel
in Neurenberg" dacht Saxon. Aan den
ingang stond op een steenen voetstuk
een aquamanile, zooals de priesters ge
bruikten om de handen te reinigen, in
den vorm van een vreemdsoortig paard.
bevolken door leerlingen van over de
brug daarheen te halen, hetgeen volgens
hem een bezwaar is. Afgezien daarvan
bepleitte hij, dat B. en W. over deze
zaak overleg hadden moeten plegen
met de onderwijzers-organisaties en
de betrokken ouders. Teneinde dit als
nog te kunnen doen, stelde hij uitstel
van behandeling voor-
De Voorzitt e r bestreed dit voor
stel en acht thans beslissing noodig.
Ten slotte werd het voorstel van Van
Driel c.a. in stemming gebracht en ver
klaarden zich 7 leden voor en 7 tegen.
Automatisch moest de behandeling
dus worden opgeschort.
In plaats van den heer J. C. Jansen,
die naar elders is vertrokken, werd be
noemd tot lid der commissie van toe
zicht op het L. O. voor Sluiskil-Drie
wegen de heer J. Eelderink, het nieuw
benoemd hoofd der bijz. school te Drie
wegen.
De rekening van het Burgerl armbe
stuur werd goedgekeurd op een bedrag
in ontvangst van 33.152 en 33.120
in uitgaaf.
De gemeenterekening over 1932 werd
aangeboden, voor den gewonen dienst
in ontvangsten bedragende 503.566,
uitgaven 505.029, nadeelig slot 1463,
en de kapitaaldienst ontvangsten
ƒ88.148, uitgaven ƒ89.210.
De begrooting voor 1934 werd aange
boden op een eindcijfer van 549.970.
Aan een nieuwe straat in den Louisa-
polder te Sluiskil werd den naam Mid
denstraat gegeven.
Vervolgens werd overgegaan tot het
behandelen van de Bouwverordening,
die tenslotte m. a. st. vastgesteld is.
Bij omvraag vroeg o.m. de heer Vein
Doeselaar om licht in de nieuwe stra
ten te Sluiskkil en de heer Van Cad-
sand uitbreiding der straatverlichting
aan de Oostzijde van het kanaal.
GEMEENTERAAD
GOES.
VAN
Nieuwe bouwverordening,
Opening sportpark 15 Sept.
De Raad dezer gemeente kwam Don
derdagmiddag drie uur in openbare ver
gadering bijeen onder voorzitterschap
van den burgemeester, den heer G. A.
Hajenius. De heeren Goedbloed, Adri-
aanse en De Roo, zijn afwezig.
Enkele ingekomen stukken, goedge
keurde raadsbesluiten, e.d. worden v.
k.g. aangenomen.
B. en W. stellen voor over te gaan tot
opheffing der onbewoonbaarverklaring
van de perceelen Oostwal 17 en 19. Al
dus wordt besloten.
Bouwverordening.
B. en W. bieden den raad ter vast
stelling aan, een nieuwe bouwveror
dening. De directeur van Gemeentewer
ken, de heer Rothuizen, komt ter ver
gadering, om eventueel nadere inlich
tingen te verschaffen.
De VOORZITTER deelt mede, dat B.
en W. in de oorspronkelijke veror
dening, eenige wijzigingen aangebracht
hebben.
De heer VAN POELGEEEST brengt
de samenstellers van deze verordening
hulde, voor hun jarenlangen arbeid. Zijn
eenige principieele bezwaar is, het ver
zwaren der bepalingen, die eventueel
het bouwen duurder maken. Welke be
palingen zijn dat. De raad stelde inder
tijd een degelijke verordening samen en
spr. kan zich indenken dat de heer
Rothuizen, deze nieuwe niet al te en
thousiast ontving. Spr. verklaart ver
der, vooral ook als lid der gezondheids
commissie de bepalingen, die de hygie
ne beoogen, te waardeeren, doch hier
De staart diende tot zwengel; uit den
bek kwam het water. In het midden
stond een groote eikenhouten tafel,
waarop een groote ijzeren kandelaar op
drie pooten, versierd met menschen-
hoofden, op de pin was een groote kaars
gestoken. Eenige houten vouwstoelen
stonden er om heen.
Met één blik had Saxon dit alles in
zich opgenomen, toen eerst zag hij, ver
scholen achter den pilaar, een man zit
ten. Hij greep naar zijn pistool en zijn
spade, maar de ander stond kalm op
en nu herkende hij de vreemdeling, die
in de schuilplaats op de oude markt zoo
onverwachts naast hem gestaan had.
„Berg uw wapens maar rustig weg,
ik ben geen vijand, misschien een
vriend", sprak hij en zijn kalme toon
stemde zelfs Marion gerust.
„Dit is de derde keer, dat ik u ont
moet, hopman."
„De derde keer?" vroeg Saxon ver
baasd.
„Den tweeden keer zag u mij niet. Ik
stond in de deuropening achter dien
onderofficier der' Kroaten. Hij zag mij
wel!"
Vol verbazing keek Saxon in zijn
mager gezicht, dat half verscholen ging
onder de roode kap met de rechtop
staande punten. y
„Neem plaats. Angst behoeft u niet
te hebben, schoone dame. U kijkt naar
mijn muts. Mijn kleuren zijn anders
zwart en geel", voegde hij er bij met
een vreemd lachje.
„De mijne ook", liet Saxon zich ont
vallen.
(Wordt vervolgd.)
