RECHTZAKEN.
HANDEL EN NIJVERHEID.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE CRT.) VAN DINSDAG 15 AUGUSTUS 1933. N*. 191.
Maat-
vaart
Mensch en Maatschappij in
Nederland en Indië.
KAPITEIN SAXON.
GROOT INTERNATIONAAL
VLIEGFEEST
TE KNOCKE-DE ZOUTE.
ONBESCHEIDEN OPMERKINGEN*
-
veiling.
se sinda
ken dag
nstrege-
oot
INA".
geleden
leveran-
sijn goe-
stoep le-
orloofde
voortaan
ïvermel-
kregen
Middel-
Stoom-
nzen le-
ol groot
qnce te
N.V. De
Courant
:n Boer*
ni.
Soekarno's noodwendige
arrestatie.
Na de communistische opstanden op
Java en Sumatra in 1926 en 1927, die ge
volgd werden door de interneering van
vele leiders aan den Boven-Digoel in
Nieuw-Guinea, is er een periode van
rust op politiek gebied gekomen. De
schrik zat er een beetje in. Van langen
duur is die rustperiode echter niet ge
weest. In het vorige artikel heb ik reeds
aangetoond, hoe actief ir. Soekarno en
zijn aanhangers in de P. N. I. werkzaam
waren en hoe deze politieke werkzaam
heid eindigde.
De groep van Soekarno behoorde tot
de uiterste nationalisten, de non-coöpe-
rators, die van geen samenwerking met
de Indische regeering wilden weten.
Zetels in de volksvertegenwoordiging,
den Volksraad, begeerden zij niet. Daar
naast trof men verschillende schakee
ringen van nationalisten aan, de gema
tigden, die wel genegen zijn tot samen
werking met de regeering, o.a. de groep,
waartoe de vroegere regent van Ban
doeng, Raden Wiranata Koesoema be
hoort, de groep van het Volksraadslid
Thamrin, nauw gelieerd met Soekarno,
die „op 't kantje af revolutionair" is
genoemd, de Javaansche adel, georgani
seerd in Boedi Oetomo.
Want nationalist is vrijwel elke In
lander van eenige ontwikkeling. Zou
men m een land, dat onder vreemde
overheersching staat, nog anders kun
nen verwachten?
Toen Soekarno einde 1931 uit de ge
vangenis kwam, gaven twee partijen in
de revolutionair-nationalistische bewe
ging den toon aan, n.l. de P. I. (Partai In
donesia) onder leiding van een beken
den, Javaanschen dokter te Soerabaja,
Soetomo, een vurige nationalist en non-
coöperator, en de P. N. I, (Pendidikan
Nasional Indonesia) onder leiding van
een Javaanschen advocaat, mr. Sartono.
Soekarno voelde zich 't meest aange
trokken tot de partij van dokter Soeto
mo en door z'n activiteit en redenaars
gaven had hij er spoedig de leiding ver
overd.
De malaise met als gevolg groote
werkloosheid moeten wel de oorzaak ge
weest zijn, dat de toeloop tot deze bei
de partijen in den laatste maanden zoo
groot is geweest.
Voor talrijke Javaansche en Suma-
traansche jongelui, die de Mulo- en mid
delbare scholen jaarlijks afleveren, is er
thans nergens een betrekking te vinden.
Zij komen terug bij hun familie, in de
steden en de dorpen, waar hun vaders
en verdere familie, thans onder vaak
moeilijke omstandigheden, handel drij
ven of het landbouwbedrijf uitoefenen,
of een laagbezoldigde ambtenaarsfunctie
bekleeden. Jarenlang hebben hun ouders
krom gelegen om hen een betere op
voeding te geven dan zijzelf hebben ge
had, opdat de jongens 't in hun leven
beter zullen hebben dan zijzelf. De op
offeringen, die laagbezoldigde, inland
sche ambtenaren zich soms getroosten
om hun kinderen te laten studeeren, zijn
dikwijls groot.
Nu heeft de malaise plotseling aan
hunne verwachtingen den bodem inge
slagen.
Volgens onze Europeesche begrippen
kan een jongeman met een Mulo-diplo
ma op zak nog best handenarbeid ver
richten. Hij is er niets minder om. Maar
de Javaan, en vooral de Minangkabauer
van Sumatra's Westkust, acht, wanneer
hij „gestudeerd" heeft, handenarbeid be
neden z'n waardigheid.
Oorspronkelijk verhaal door
G. P. BAKKER.
10.)
Zoo zaten zij zwijgend tegenover el
kaar. De gevoelens werden somberder.
„Ik maak mij bezorgd over mijn oom",
verbrak Marion eindelijk de stilte.
„De keizerlijke officieren hebben de
rijkste burgers gevangen genomen. Zij
zullen tegen een flinken losprijs zeker
vrijgelaten worden", stelde Saxon haar
gerust. „Zij worden uitstekend behan
deld. Dat is eigenbelang. Het bezit is
het doel van den oorlog. Zoo was het
voor drie eeuwen in den tijd van Dante,
zo,j z,' het na drie eeuwen nog zijn. De
™'ddelen veranderen, doch het doel
blijit. Vroeger vocht men met hand
wapenen en katapulten, nu met kanon
nen, bussen en pistolen en de hemel
weet waarmede de menschen elkander
later zullen vernietigen. Wallenstein, de
artillerist, was de man die het geschut
op den voorgrond plaatste en de dis
cipline invoerde. De krijgskunst zal
steeds vooruitgaan, maar het doel van
den oorlog zal hetzelfde blijven door al-
,e .e?V.Yfei) heen. Het doel van den oor
log blijft het bezit".
„En dan de oorlogen om het geloof?"
V lij hlve freule. het blijft allemaal
hetzelfde. De protestanten vechten thans
voor hun geloof, maar de kern der zaak
is toch het bezit: hun kerken, hun
kerkelijke goederen en hun landerijen.
De Katholieken redeneeren: het zijn
Deze jongelui blijven dus op kosten
van de familie thuis hangen, bezoeken
politieke vergaderingen, waar geraffi
neerde leiders, die dikwijls aan zelfover
schatting leiden bij den Javaan één
zijde van het minderwaardigheids
complex, dat bij hem zoo sterk ontwik
keld is met een vloed van woorden
verkondigen, dat, wanneer zij eenmaal
de baas zullen zijn, alles veel beter zal
gaan, dan onder de „blanda's" (Euro
peanen), en er dan van werkeloosheid
geen sprake zal zijn. Zij vinden een wil
lig oor bij de vele teleurgestelde jonge
menschen.
In den laatsten tijd was 't zoo erg ge
worden met deze vergaderingen, waar
een revolutionairen geest gekweekt
werd, dat de Europeesche pers er her
haaldelijk op wees, dat 't zoo niet lan
ger ging.
De politie en het binnenlandsch be
stuur moesten telkens openbare verga
deringen van de P.I. en P.N.I. ontbin
den, opruiende pamfletten in beslag ne
men, en leiders, die in een bepaald ge
west een propagandareis maakten, het
verder verblijf aldaar ontzeggen.
Door de arrestatie van ir. Soekarno
en andere leiders van de Partai In
donesia heeft de regeering juist bijtijds
ingegrepen om bloedige botsingen te
voorkomen.
Op Sumatra's Westkust draagt de po
litieke actie weer een sterk godsdien
stig tintje. De Minangkabauer, vroom
Mohammedaan als hij is, weet nimmer
politiek van geloof te scheiden. De fa
natiekste communisten vond men in 1925
onder de leerlingen van de Thawalib
school te Padang Pandjang, een school
tot opleiding van godsdienstonderwij
zers. Verscheidene leiders kwamen er
uit voort.
Thans is het weer precies hetzelfde
De oprichter en leider van de nieuwe
politieke partij aldaar, de Persatoean
Moslim Indonesia (Bond van Moham
medanen in Indië), die thans gearres
teerd is, is een hadji, dus een geloovige,
die Mekka bezocht heeft.
Hij zat in het bestuur van het onlangs
opgerichte Islam college en was direc
teur van de Sumatra Thawalib-scholen,
die onlangs onder leiding van de Persa
toean Moslim Indonesia gekomen zijn.
Deze partij hield, naar gemeld wordt,
relaties met de P- I. en P. N. I, op Java.
Ik vermoed, dat de betrekkingen met
de P. N. I. nauwer geweest zullen zijn
dan met de P. I., omdat in den laatsten
tijd leider van de P. N. I. was, Moha
mad Hatta, een Minangkabauer, die ge
studeerd heeft aan de Handelsjhooge-
school te Rotterdam en die eenige jaren
geleden nogal opzien gebaard heeft,
wegens een poliitek proces, dat toen
voor de Haagsche rechtbank tegen hem
en andere leiders van de revolutionaire
Indische studentenvereeniging „Perhim-
poenan Indonesia" gevoerd is.
De Minangkabauer, die bijna altijd
met z'n zekere geringschatting neerziet
op den Javaan, die als „contractarbei
der voor de Europeesche landbouwon
dernemingen naar Sumatra komt", zal
zich niet licht onder leiding van een
Javaan stellen.
De arrestatie van Soekarno en andere
leiders zal wel gevolgd worden door een
interneering in Nieuw-Guinea of op een
der eilanden van de Molukken, Zij ver
dwijnen dus van het politieke tooneel.
Ook de beperking van het vergader-
recht is een goede maatregel, die de
opgezweepte gemoederen zal kalmeeren.
De leiders hebben getoond, dat het
recht van vergaderen en van het vrije
woord bij hen niet in goede handen is.
Te veel vrijheid op dit gebied leidt tot
misbruik.
J. K. Mesu.
oorspronkelijke Katholieke goederen.
Zij moeten aan ons terugkomen. De
protestanten: het zijn onze goederen, en
blijven het, al zijn wij protestant ge
worden",
„Voor u is het gemakkelijk genoeg:
hoogere opvattingen kent u niet. Een
huurling, die voor geld vecht, laat alles
koud". Zij verborg haar minachting niet
„Als handwerk is het even goed als
elk ander, alleen iets gevaarlijker en
daardoor aantrekkelijker voor een avon
turier".
„En wat doet u nu?" vroeg ze.
„Ik ben zoo'n beetje voor Wallenstein
aan het rondneuzen. Hij wacht na zijn
ontslag rustig in zijn prachtig paleis te
Praag de komende dingen af".
„Dus u bent een spion?"
„Inderdaad, Marion", en nu aarzelde
hij niet haar naam uit te spreken. „Maar
ook een spion kan soms iets goeds
doen".
„U hebt mij tenminste het leven ge
red", maar ofschoon zij hém daarvoor
dankbaar was, onderdrukte zij haar
minachting niet.
Zij wilde het zich zelf niet bekennen,
hoe gaarne zij in hem inplaats van een
verachtelijken spion een edelen ridder
gezien had. Dat hij zich voor zijn levens
wijze in 't geheel niet scheen te scha
men, was nog het allerergste- Zijn mo
raal lag buiten haar bevattingsvermo
gen.
De stilte werd drukkend. De kleine
vleug van opgewektheid was totaal ver
dwenen. De kritieke toestand versom
berde alles.
v SÉ--,.
Sportvliegtuigen- Zweeftoe
stellen- Hoogeschoolvliegen.
Aanval op het wereldrecord
rugvliegen. Een Neder-
landsche militaire escadrille
oogst grooten bijval,
Het zwaartepunt der Nederland-
sche vliegerij, langen tijd boven den
Moerdijk gelegen, heeft zich dit jaar een
beetje naar Zeeland verplaatst. De
luchtlijn van Amsterdam over Rotter
dam naar Haamstede, Vlissingen en de
Belgische kust (Knocke-De Zoute) is een
overweldigend succeis; men vliegt over
en weer met veel animo en het vreem
delingenverkeer wordt zoodoende in
beide richtingen zeer bevorderd.
De mogelijkheid van het vervoer door
de lucht, snel en comfortabel, was ook
de reden dat wij gaarne aanvaardden de
uitnoodiging van het Plaatselijk Comi-
teit te Knocke van het Roode-Kruis van
België, om het groote internationale
vliegfeest bij te wonen, dat het daar
gisteren had ingericht.
Het ils een mooie dag geworden,
's Morgens met een tweemotorige Fok
ker van de K.L.M. naar Knocke; des
namiddags, toen de Fransche lucht
acrobaat Louis Rouland in zijn fel-roode
tweedekker nog bezig was te trachten
het wereldrecord rugvliegen op zijn
naam te brengen, weer met onze 14-
perisoons K.L.M.-er terug. De hoofd
schotel van het vliegfestijn hadden we
toen echter wel genoten.
's Morgens eerst een verkennings
tochtje over 't veld en langs de loodsen.
Het ongeluk, dat den vorigen dag een
militairen vlieger, die brandend omlaag
was gestort, het leven kostte, bracht
geen ontmoediging teweeg
Omstreeks elf uur komen drie mfli
taire toestellen binnen: de Belgen. Kort
daarop de Nederlandsche escadrille, on
der commando van kapitein Van Weer
den Poelman. Ze zouden later op den
dag nog laten zien, wat ze konden; de
aankomst op zichzelf was echter al
keurig.
Het eerste toestel op 't veld is de
korte, krachtige gedrongen roode twee
dekker van Rouland. Een Siemens mo
tor van 120 P.K., met specialen carbu
rator voor het onderstboven-vliegen.
Z'n snelheid bedraagt 160 km/h.
Voor de hangars twee zweefvliegtui
gen; er binnen een zweefvliegtuig.,
met een motortje van 6 PK. Met een
snelheid van 30 km/h kan het hiermede
opstijgen; in de lucht kan dit toestel
letje zich op z'n motortje met 50 km/h
voortbewegen.
Verder nog enkele andere sport- en
acrobatietoestelletjes.
Omstreeks twee uur begint het pu
bliek toe te stroomen en als om drie
uur de reuzen-luidsprekers het begin
van 't feest aankondigen, dan zijn dui
zenden op de verschillende, dure en
goedkoope, rangen verzameld.
Het eerst gaat een grappig doch zeer
handig sportvliegtuigje (net een klein
houten Junkertje) de lucht in, bestuurd
door E. Dubois. Dan geeft de in Belgie
populaire sportvlieger George Hanet op
een Engelsch toestel, de G-A AFA een
keurige demonstratie met enkele loo
pings en tenslotte een landing in vol
plané van ongeveer 300 m hoogte af.
Daarna twee zweefvliegtuig-demon
straties, met een „Falke" en een „Kas
sei 12". Ze zweven beiden ongeveer 1
minuut en 15 seconden, gevolgd door
een fraaie landing. Het grappige din
Saxon gevoelde een groot medelijden
met haar en zocht naar een middel om
haar minder triest te stemmen. Hij wist
bij ondervinding, dat de stemming de
omstandigheden heheerscht.
„Als ik uw losprijs verdienen wil,
waar moet ik u dan brengen?" vroeg
hij.
Zij bedacht zich even.
„Bij den koning van Zweden, Gustaaf
Adolf", antwoordde zij. „In zijn kamp".
„Het kamp ligt thans niet ver van
Berlijn. Het is een lange weg. Het zal
niet gemakkelijk zijn een groot ge
deelte door vijandelijk gebiedmaar
ik neem het aan, al lijkt het op het
oogenblik moeilijk. Ik zal mijn best
doen u er te brengen".
„Als wij maar eerst buiten de stad
waren", zeide ze moedeloos. „Het zal
ons wel niet gelukken".
„In elk geval", meende Saxon, „zal
het beste zijn nu te gaan slapen. De
eerste voorwaarde is kracht. Wij maken
voor u hier een leger gereed. Ik ga aan
de andere zijde mijn kwartier inrichten.
Achter deze zware deur, zal ik rustig
van verdere avonturen droomen", ver
volgde hij met een lachje.
Aldus geschiedde. Op warmen toon
wenschte Saxon Marion goeden nacht
en hoorde, hoe zij de deur achter hem
grendelde.
Voor hem was de rust nog niet ge
komen. Zekerheidshalve deed hij nog
eerst de ronde en begaf zich dan weer
naar den kelder. Juist was hij begon
nen de zware ruiterlaarzen uit te trek
ken, toen hij Marion op de deur hoorde
getje, de B.A.C. wordt gevlogen door
Manchoulas.
Dan komt Louis Rouland aan den
slag. Dit is wel het interessantste voor
den belangstellenden leek. Dat „Immel-
mannt" en „feuille- mortet", dat
„loopt" en „tonneaut" alsof het alles
maar kinderspel wareKranig werk.
Maar reeds draaien de motoren van
Van Weerden Poelmans escadrille. Dan
zwelt hun roffel tot een davering aan,
en alsof ze aaneengesmeed waren trek
ken ze de lucht in. Het maakt zichtbaar
indruk; de omroeper voor den microfoon
wijst zijn landslieden op den keurigen
samenhang.... Inderdaad, het Was
schitterend. En toen direct daarop de
Belgische escadrille demonstreerde, ook
fiksch en flink, merkte een der Belgi-
scre notabele deskundigen naast mij
op: „keurig, maar ze houden niet zóó
prachtig verband als de Hollanders!"
Schoone lof, zonder eenig spijt betuigd,
en geaccentueerd door het spontane en
hartelijke applaus, dat onzen kranigen
vliegers en hun commandant gewerd.
In de plaats van den Engelschman
Stanniland, die niet verscheen, heeft
toen de Belgische adjudant Van Dam op
een jager voor ons gestunt.
Het vele en hartelijke applaus, dat
hem ten deel viel, was zeker verdiend.
Inmiddels hadden nog enkele balon-
nenjachtjes plaats gevonden: men laat
een zestal van die kleine Vroom en
Dreesmann balonnetjes drie witte en
drie oranje los en dan stijgt een vlieg
tuig op, dat tracht ze met z'n schroef te
verpletteren, Verscheidene balonnetjes
moesten het zoo ontgelden, al wist een
enkele den dans te ontspringen.
En toen zou Rouland op z'n roode
tweedekker dan den aanval op het we
reldrecord rugvliegen gaan ondernemen,
Met meer dan 1 uur 5 minuten kon hij
niet meer volstaan, nu net drie dagen
geleden in Amerika het record met een
goed half uur verbeterd was!
Hoe dit afliep konden we echter niet
meer waarnemen: juist toen Louis Rou
land onderst-boven „in de lucht hing"
was het half zes (Belgische tijd) en toen
moesten wij den terugtocht of, zoo
ge wilt, de terugvlucht aanvaarden
We hadden nog net den tijd om te
zien en hooren, hoe de heer Plesman
van de K. L. M. aan de telefoon den
commandant van Soesterberg de toe
stemming ontfutselde, de mannen van
Van Weerden Poelmans escadrille dien
avond in Knocke te laten. Met een
hoera'tje gingen toen de kepi's de lucht
in!
Zes uur waren we weer op 't vlieg
veld-Vlissingen.
Kantongerecht te Middelburg.
De Kantonrechter te Middelburg
heeft veroordeeld wegens:
met een rijwiel niet de rechterzijde
van den weg houden: G. D., te Middel
burg 3 b. s, 3 d. h,; M. P. H. te Vlis
singen 5 b, s. 5 d. h.;
met een rijwiel eèn weg in verboden
richting berijden: J. v. H. te Middel
burg, 3 b. s. 3 d. h.;
een verboden weg met rijwiel berij
den: J. J, J, te Vlissingen, 3 b. s. 3
d. h.;
met een motorrijtuig over een weg
rijden, zonder verlicht nummer met let
ter: J. v, d. H. te Barcelona, ƒ3 b. s,
3 d. h.;
openbare dronkenschap: L. T. te
Middelburg, 10 b. s. 10 d. h.;
op Zondag een openbare verma
kelijkheid houden: P. de J., P. S., A. P.
en W. V. allen te Domburg: schuldig
verklaring, zonder toepassing van straf
kloppen. Angstig riep ze hem toe:
„Mag ik de deur openen. Ik hoor ge
luiden".
„Zeker, schuift u den grendel maar
terug".
Bevend stond Marion voor hem met
vertrokken doodsbleek gelaat. De flik
kerende, bijna afgebrande kaarsen wier
pen een fantastisch licht door het ge
welf de sprookjeskelder, zooals zij
hem noemde en speelden een won
derlijk spel van grillig bewegende scha
duwen op de muren. Alles wat zij de
laatste dagen had doorgemaakt, had haar
volkomen uitgeput en het geluid, waar
aan zij zich in gewone omstandigheden
weinig zou hebben gestoord, deed haar
thans alle zelfbeheersching verliezen.
Zoo zacht mogelijk liep Saxon naar
de plek, welke zij angstig aanwees. In
den hoek hoorde hij een rat knagen op
hout. De hoek was verborgen achter
een groot, recht opstaand eiken fust, dat
er uitzag alsof het daar eeuwen gestaan
had.
Gespannen luisterde hij en keek Ma
rion aan, den vinger op den mond. Nu'
hij bij haar was, werd ze weer wat kal
mer. De rat scheen eindelijk zijn weg
gevonden te hebben. Saxon beproefde
het vat op zij te duwen, echter zonder
resultaat. Verwonderd keek hij Marion
aan en haalde schouders op. De rat be
gon weer te knagen. Marion was bij
Saxon blijven staan en probeerde hem
te helpen, maar het fust bewoog zich
niet.
„Achter het vat moet een houten
stuk in den muur zitten'V fluisterde i
U hebt natuurlijk óók gelezen van
die Engelsche artist een humorist nog
wel, geloof ikStel je voor! die
een vlek op Saturnus heeft ontdekt.
Het gerucht dat de firma's Palthe en
Hoyer hebben aangeboden om deze
vlek te verwijderen schijnt onjuist te
zijn; maar wèl heb ik gisteren dr. Jan
Jacob Etwal van de universiteit van
Point Lama, lid van de secte der Neo-
Transversalen en correspondeer.end lid
van de Academie van Wetenschappen-
te Lake-Straperlo, kunnen interviewen,
ten einde zijn meening over deze fabu
leuze geschiedenis te vernemen.
In de eerste plaats, zoo zeide de
heer Etwal, en hij bood mij een zijner
geurige jan-hageltjes aan, in de eerste
plaats kan ik u als vaststaand mede-
deelen dat Saturnus géén vlekziekte--
heeft. De patholoog-anatoom, mijn col
lega Snijders Mesmans K.B.E.; H.K.S.;
K.P.M.; H.V.A.; M.P.; heeft mij uitdruk
kelijk verzekerd dat daarvoor geen
vrees bestaat.
Overigens heeft de humorist uitdruk
kelijk verklaard dat hij bij de ontdek
king niet humoristisch is geweest.
Deze beide feiten moet ik vooropstel
len, teneinde te komen tot mijn speciale
theorie over deze opzienbarende zaak
en wel deze:
Deze nieuwe vlek is, daarover be
staat niet de allerminste twijfel, een
symptoom of, zoo ge wilt: een gevolg
van trogyllatie (trogyllatio subsequens
arvensis) of althans van quasi-trogyllatie
(libido bulbosa in undis), welke op haar
beurt weer ontstaan is door (of de bron
is van) een intern systeem van clabreu-
ze erupties in den magnetischen korst
van het sterrelichaam. Ik word in deze
meening versterkt door de laatste publi
catie van mijn gewaardeerde confrère
Brinio m' Ahesa burggraaf de Quito van
de universiteit van Port-au-Prince, die
immers verklaard heeft, dat, indien de
plaats verinigiaal is dat wil zeggen:
beïnvloed door thalassische oedipus
complexen wij met groote zekerheid
een partieele corrusie van vepide cunc-
tatoria mogen verwachten. Doch indien
wat geenszins ongerijmd is de vlek
blijkt te zijn een eenvoudig quodiculum
van gecindriliseerde nevel-substanties,
dan zullen wij goed er aan doen te zien
of zich geen verschijnselen voordoen van
debiridatis van de scoutische crellis,
welke dan gepaard zal moeten gaan met
vier of vijf tregiminationes.
En zachtjes voegde hij eraan toe: het
verschijnsel gooit de heele theorie van
Plantus Bifrons omver!
Ik heb mij gehaast mijn lezers dit be
langrijke nieuws mede te deelen in de
hoop, dat aan hun onzekerheid hierme
de een einde is gemaakt.
Frater Modestus.
[Wij hopen het voor onze lezers. Zelf
snappen we er, eerlijk gezeid, geen sik
kepit van Red.]
Werkloosheid.
Bij de Arbeidsbeurs te Middelburg
stonden Zaterdag ingeschreven:
Geheel werkloos:
8 typografen, 1 fotograaf, 23 grond
werkers, 10 metselaars, 29 opperlieden,
15 schilders, 1 stucadoor, 49 timmerlie
den, 4 loodgieters, 6 stoffeerders, 1 wa-
terb. opzichter, 1 ass. apotheker, 5 cir
kelzagers, 7 politoerders, 33 meubelma
kers, 3 kleermakers, 4 schoenmakers, 21
Saxon opgewonden. „Misschien de weg
naar de gang",
„Gelooft u aan wonderen?" vroeg
Marion eenigszins minachtend. „De
prinses en de edele ridder belegerd in
den kelder. Een rat knaagt en wijst hun
den weg naar buiten. De ridder fluit en
plotseling verschijnen twee melkwitte
schimmels om de prinses en den ridder
veilig naar het kamp van den koning
te brengen. Is zoo het sprookje niet?"
„Juist", prees Saxon, „buitengewoon
juist", vervolgde hij op haar bittere
scherts ingaande, „maar helaas een der
schimmels trapt in een molshoop en
verstuikt zijn voorbeen. Is het een on
heil of geluk? Hoe het zij, de ridder
moet de prinses voor zich in den zadel
nemen en galoppeert met haar over
velden en door bosschen, tot zij einde
lijk vermoeid van de lange rit en de vele
avonturen haar zwartgelokt hoofd op
zijn schouder laat rusten en vermoeid
inslaapt. En de liefde is in zijn hart ont
waakt. Bij het kamp van den koning
gekomen, wekt hij haar zacht met een
kus
Verontwaardigd wilde Marion hem in
de rede vallen, maar hij legde haar met
een vinger op den mond het zwijgen op
en wees in de richting waar de rat nog
steeds knaagde.
Onverstoorbaar vervolgde hij:
„De ridder brengt de prinses bij dén
koning, die hem hoffelijk en dankbaar
ontvangt en hem aldus aanspreekt.
„Ridder, gij hebt deze jonkvrouwe het
leven gered. Bemint gij haar?"
(Wordt vervolgd.)'
