BINNENLAND.
ZEEUN0.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT (W.O. DE GOESCHE COURANT) VAN DONDERDAG 27 JULI 1933. No. 175
DE WIJZIGING DER HOOGER
ONDERWIJSWET.
DE CONCURRENTIE DER NEDER-
LANDSCHE AARDAPPELEN
IN ENGELAND.
GOES.
VAKSCHOOL VOOR MEISJES.
Na vijftien j'aar.
TOM NEILLAN'S PROEFTIJD.
H00RD-BEVELAND.
Circulaire aan werkgevers,
SOHOUWEK-DUIVELASID.
ZEEUWSCH-VLAASSBEREN O.D.
ONBESCHEIDEN OPMERKINGEN.
Frater Modestus.
Verschenen is het Voorloopig Verslag
der Eerste Kamer inzake het wetsont
werp tot wijziging en aanvulling van de
hooger onderwijswet.
Er wordt aan ontleend, dat bij het
afdeelingsonderzoek verscheidene leden
tegen de voorgestelde wijziging ernstigc
bezwaren opperden.
Eenige leden meenden, dat het be
drag, dat de tenuitvoerlegging der voor
stellen zou opleveren, te gering is in
verhouding tot de algemeene kosten
vein het hooger onderwijs om aanvaar
ding dier voorstellen raadzaam te ma
ken. Voorts zal het, komt deze wet tot
stand, voor onbemiddelden ongetwijfeld
nog moeilijker worden, hun kinderen te
laten studeeren. Hierin was voor deze
leden voldoende aanleiding om zich te
gen het wetsontwerp te verzetten.
Volgens eenige andere leden, die zich
bij dit betoog aansloten, verdient een
progressieve regeling van het college
geld verre de voorkeur.
Viele leden betwistten, dat de ver
meerdering der rijksmiddelen, gevoli
van deze wet, betrekkelijk gering zou
zijn te noemen. Maar al ware het wel
zoo, naar versterking dier middelen
moet worden gestreefd, waar zij eenigs-
zins mogelijk is.
De „Daily Express" van gisteren be
vat een uitvoerig artikel over den nood
toestand der Engelsche aardappelkwee
kers, waarin o.a. de beschuldiging wordt
geuit, dat door middel van dumping de
Nederlandsch'e aardappelen de
gevaarlijke concurrenten voor het En
gelsche product zouden zijn geworden
De bestaande Engelsche tarieven zou
den te gunstig zijn en in het artikel wor
den hooge invoerrechten geëischt om de
Engelsche aardappelenkweekers tegen
de buitenlandsche concurrentie te be
schermen.
Het Burgerlijk Armbestuur te
Maastricht heeft aan den raad
medegedeeld, dat in het eerste halfjaar
alleen van de zijde van het Burgerlijk
Armbestuur aan ondersteuning uitge
keerd is een bedrag van 96.200. Voor
het tweede halfjaar wordt een even
groot bedrag begroot. De totale uitgave
wordt geschat op 200.000 voor het
jaar 1933.
In St.Crt- 144 is opgenomen het
met ingang van 1 Sept. 1933 van kracht
wordend reglement betreffende het on
derzoek door de tot den ijk bevoegde
ambtenaren van den dienst van het IJk
wezen van voorwerpen, welke niet aan
ijk onderworpen zijn, zoomede betref
fende de daarvoor verschuldigde ver
goeding.
Oudergewoonte was ook gisteren aan
de uitreiking der getuigschriften aan de
geslaagden van de Vakschool voor meis
jes een feestelijk karakter gegeven.
Toen de voorzitter, mr. Ph. R. Hugen-
holtz, te ruim twee uur, de traditioneele
bijeenkomst met een woord van welkom
opende, was het daarvoor ingerichte
schoollokaal geheel gevuld met leerlin-
Oorspronkelijke novelle van
CORRY DOMMERING.
(Nadruk verboden).
5). -
Hij ging daar in dezen tijd nooit voor
bij zonder scherp op te letten en einde
lijk, vanavond, lukte hem iets te zien
van hetgeen hij graag te weten wilde
komen.
De bus zwenkte de Greenstraat in en
hij reed opzettelijk langzaam om beter
op te kunnen letten. In de straat, dicht
bij den hoek van Marketstreet, bevond
zich 'een kroegje, een der obscure Chi-
neesche drankwinkeltje, die aan den
achterkant een stinkende gelagkamer
verborgen. Tom had al lang in de gaten,
dat hier drank gesmokkeld werd en of
het daarmee in verband stond of niet
dat wist hij niet, maar reeds drie weken,
dag in dag uit, stond er om half negen
's avond op den hoek van de straat een
vrouw. Zij scheen op iemand te wach
ten en zag 'er sjofeltjes uit. Een zwarte
omslagdoek verborg gedeeltelijk haar
gelaat en hij kon alleen constateeren
dat ze slank was en goed gebouwd. Het
was niet noodzakelijk dat ze tot de
Chineesche kaste behoorde, hoewel hij
een heimelijke hoop had, dat dit wel het
geval zou zijn, want geen enkele Euro-
pe'esche vrouw waagde zich in deze
buurten als zij niet heel laag gezonken
was.
Deze vrouw wekte in hevige mate
Tom's nieuwsgierigheid, er was een on-
gen, personeel en bestuur der school
benevens eenige genoodigden, w.o. wet
houder mr. Goedbloed als vertegenwoor
diger van B. en W.
Mr. Hugenholtz wees op het bijzon
dere feit, dat de school dit jaar 15 jaar
bestaat. 1 Mei 1918 werd de school ge
opend, in een paar lokalen van de oude
Ambachtsschool, terwijl de keuken in
het gasthuis was ondergebracht. Daarna
ging men naar het gebouw van de Nat,
Bank aan de Beestenmarkt, doch de
keuken bleef in het Gasthuis en er moest
ook in het gebouw van de Breede Wa
tering een cursus ondergebracht wor
den. Een volgende verhuizing was naar
het gebouw van de Warenkeuring, dat
thans nog in gebruik is, maar toen in
heel anderen toestand verkeerde. Gelei
delijk werden veranderingen en verbe
teringen aangebracht en tenslotte kon
de geheele school, met medewerking
van het gemeentebestuur, in dit eene
gebouw ondergebracht worden.
Ook daarna werden nog verbeterin
gen en uitbreidingen aangebracht, o.a
electrisch licht en er zijn nog verdere
plannen, b.v. voor een centrale verwar
ming.
De school groeide regelmatig, begon
nen werd met 34 leerlingen; na 5 jaar
was dit 70 en nu zijn er ongeveer 120
met verschillende buitencursussen. Spr.
bracht voor dezen groei hulde aan de
leiding, in het bijzonder aan de tegen
woordige directrice, mej. Weststeyn, die
1 Sept. a.s. 10 jaar deze functie vervult
en aan de school steeds haar beste
krachten gaf.
Spr. wees er vervolgens op, dat de
toestand, door de groote bezuiniging van
regeeringswege, er voor de school niet
gemakkelijker op wordt, doch hij sprak
de hoop uit, dat de kwaliteit van het
onderwijs er niet door geschaad zou
worden.
De directrice, mej. Weststeyn, reikte
vervolgens de diploma's uit, en daarna
aan de hieronder genoemde leerlingen
de Ochtman-prijzen, die elk jaar beschik
baar gesteld worden voor hen, die zich
door gedrag en vlijt onderscheiden heb
ben. Dat waren: Jenny de Visser, Beb
Gunst, Annie v- d. Zee, Arentje Deur-
lo, Leuntje Rottier, Els Beth, Marie
rerschure en Coos van Beloys.
Spr. wees er op, dat, nu de voorbe
reidende cursus slechts twee jaar mocht
duren, vooral dat „voorbereiden" nog
meer zijn werkelijke beteekenis krijgt.
Zij vond 't daarom verblijdend dat velen
bleven om het. onderwijs verder voort
te zetten. Verder prees zij zich gelukkig
met haar staf personeel, die zijn taak
verstaat en boven den staf staat. Daar
door weten zij zooveel mogelijk aan de
leerlingen mede te geven,
Spr. zeide verder, dat de toekomst
voor hen die de school verlaten niet be
moedigend is. Het zal moeilijk vallen
werk te vinden, doch zij raadde aan
zonder op belooning te letten, in elk ge
val bezigheden te zoeken. Eens zou er
toch wel weer werkverruiming komen
Spr- besloot met den voorzitter dank te
brengen voor zijn waardeerende woor
den en te wijzen op de prettige verhou
ding die steeds tusschen bestuur en
school bestaat.
Mr. Goedbloed, wees de geslaagden
op de gelijkenis der wijze en dwaze
maagden, en raadde haar aan, steeds
de lampen gevuld te houden, dat is,
steeds zijn plicht te doen, zich dienstbaar
te maken voor den naaste. Spr. wensch-
te het bestuur vervolgens geluk met den
grooten groei in de achterliggende vijf
tien jaar, verzekerde, dat B, en W. aan
de school steeds gaarne hun medewer
king verleenen, en besloot met zijn bes
te wenschen voor de komende cursus
sen en zijn complimenten aan d egediplo-
meerde leerlingen.
miskenbare gratie in haar figuur en er
was in ieder geval iets in haar dat af
week van het genre dat hij hier had
aangetroffen. lederen avond hoopte hij
dat er iets zou gebeuren, dat licht
wierp op dat geheimzinnig iets dat om
deze vrouw heenlag.
Toen hij dus de bus liet stoppen om
eenige passagiers op te nemen, zag hij
■een man die haastig de vrouw voorbij
wilde loopen. Hij scheen in gedachten
verzonken en schrok toen zij opeens
haar hand op zijn arm legde en hem
aankeek. Haar omslagdoek was een
weinig achterover gegleden en Tom
kon nu beter haar gezicht onderschei
den. Het was meer dan hij verwacht
had zag dat zij jong was en mooi,
niettegenstaande haar holle wangen en
diep liggende oogen en niet behoorde
tot de klasse waarin zij momenteel
scheen te leven, evenmin als tot de
Chineesche kaste.
De oude rimpels kwamen weer tus
schen Tom Neillan's oogen, medelijden
voor deze verdwaalde sloop in zijn hart»
en hij nam zich voor, zoodra zijn vrije
tijd hem daarvoor in de gelegenheid zou
stellen, uit te vinden waarom zij daa*
was en of hij op de 'een of andere wijze
helpen kon, want dat zich hier een
droevig levensdrama afspeelde, daar
was hij zeker van.
Toen hij de bus weer aanzette, reed
hij dicht langs den man en de vrouw,
en hoorde haar zeggen: „Doe het niet,
vanavond niet,T toe, wees sterk
Maar de man scheen niet te willen luis
teren en vervolgde even later zijn weg.
De voorzitter sprak hierna nog een
bemoedigend woörd tot de leerlingen,
ie nu, van de theorie in de praktijk ko
men, uitte zijn dank aan mr. Goedbloed
voor diens woorden, en sloot daarna de-
e geanimeerde samenkomst,
W3SSENKERKE. Naar aanleiding der
beëindiging der werkverschaffingsob
jecten, is door het gemeentebestuur aan
de landbouwers een circulaire verzon
den met den volgenden inhoud:
Wij deelen U mede, dat alle werkv<Ir-
schaffingswerken thans zijn afgeloopen.
De gemente heeft nu geen productie
werk meer. Toch zijn er nog plm. 45
werkloozen, en die waren er verleden
jaar om dezen tijd niet. De landbouwers
had ze toen in dienst genomen.
Wanneer ieder die deze circulaire
ontvangt, nu één man meer te werk
stellen was de werkloosheid ineens ver
dwenen.
Blijven de menschen zonder werk,
dan dient de gemeente ze wel te hel
pen. Ze kunnen toch niet leven zonder
inkomsten. Er zou, wat nog altijd is te
gen gehouden, een steunregeling moe
ten komen, en die kost veel geld. Bo
vendien staat er dan niets tegenover;
de gemeente kan niet zeggen, dit of dat
hebben wij door het geld uit te geven
verkregen. Het benoodigde geld moet
worden opgebracht, doch de belastingen
zouden nog meer moeten worden ver
hoogd.
Het is daarom ons aller belang, dat
de menschen aan het werk komen en
daarom verzoeken wij U een man meer
op Uw bedrijf te nemen. Het is ons be
kend, dat binnen kort, weer eenig open
baar werk vanwege de provincie ge
beurt.
Uw hulp zal dus Vermoedelijk tijde
lijk moeten zijn. En daarna zullen de
werkzaamheden in den landbouw van
zelf de arbeidskrachten opvorderen.
Neem er dus een man bij, ge helpt daar
mede dien man, de gemeente en ten
slotte U zelf.
U kunt dagelijks bij den agent der ar
beidsbemiddeling ter secretarie (voor
Kamperland bij van de Vreugde) ver
nemen wie werkloos zijn.
RAAD VAN ZIERIKZEE,
Salariskwestie keuringsveearts.
ZIERIKZEE. In de Dinsdag j.l. gehou
den raadszitting deelde de Voorzit
ter mede, dat de gemeente-rekening
sloot met een nadeelig slot van 2875,
wat echter voor een deel nog kan wor
den verminderd, wanneer verschillende
pachtsommen worden aangezuiverd.
Aangenomen wordt een voorstel van
B. en W- om aan den hoofdagent De
Puyt een gratificatie te geven, omdat
door het betalen van 8% pCt. pensioen
premie, zijn salaris minder zou worden,
dan hij nu ontvangt.
De heer W. den Boer had aan
vankelijk bezwaar, omdat hij het nu den
tijd vond een andere koers in te slaan.
Aangevoerd werd echter, dat bezuini
ging niet individueel moest geschieden.
In behandeling kwam nu het kardi
nale punt: de kwestie betreffende de
vraag, of de keuringsveearts al- of niet
recht had op den 5000, die hem" z.g
toekwamen als te weinig uitgekeerd sa
laris. 8 Mei 1922 werd n.I. een instruc
tie voor den keuringsveearts vastge
steld, met als aanvangsjaarwedde
2000 en maximum 4000, door 8 2-
jaarlijksche verhoogingen. Echter wer
den hem direct 4 periodieke verhoogin
gen van 250 toegekend, zoodat hij met
HOOFDSTUK IV.
De kroeg.
Tom's vrije dag kwam eerder dan hij
verwacht had. Hij had 's morgens dienst
gehad tot twee uur en was tot den vol
genden morgen tien uur vrij. Omstreeks
zeven uur in den avond ging hij de
deur uit het was een mooie zomer
avond en niet zoo warm; hij nam dus
de bus naar China-toWn en voelde zich
als een prins nu hij eens als passagier
mee mocht rijden. Hij was reeds zoo
aan zijn bestaan gewend, dat hij het
niet eens vreemd zou vinden wanneer
hij zijn heele verdere leven op deze ma
nier voort moest gaan.
De bus was bijna leeg, toen bij een-
halte een heer instapte. Met een schok
zat Tom Neillan overeind en trak zij
lange beenen in, die hij juist heerlijk
lui had uitgestrekt onder den bak. Die
heer was een oude bekende, het was
Mason Carringham, een vriend van zijn
l vader, die wel een van de laatste was
die hij wenschte te ontmoeten.
Carringham kwam regelrecht op hem
af en stak zijn hand uit.
Tom deed net alsof hij dit niet zag
en keek hem onbevangen aan: „Met
wien heb ik het genoegen?"
Een verbaasde blik van Carringham
was het antwoord. Toen begon hij te
lachen en zeide: „Wel Tom, hoe heb ik
't met je, je kent Mason Carringham
toch wel?"
Tom zette een strak gezicht en liet
zich niet uit het veld slaan. „Het spijt
me, maar ik geloof dat u zich vergist
mijnheer; ik ben Thomas Williams en
3000 begon. Jaren maakte hij zijn
begrooting op met dit bedrag, totdat de
heer Gerritsen ten slotte tot
de meening kwam, dat de vijfde perio
dieke verhooging moest aansluiten twee
jaar nd de eerste vier. B. en W. ontken
den dit, en het gevolg was, een drukke
briefwisseling, ook met Ged. Staten,
waar deze kwestie was aanhangig ge
maakt, en die aan B. en W. schreven,
dat de heer Gerritsen gelijk had en
de gemeente den te weinig betaalde
5000 met rente had te betalen.
De Voorzitter memoreerde in 't
kort de geschiedenis nog eens en drong
aan, het voorstel van B, en W., om niet
te voldoen aan den eisch van Ged. Sta
ten, aan te nemen- Enkele leden voer
den hierover nog het woord, die met B,
en W. meenden, dat de veearts het be
drag niet toekwam.
Het voorstel van B. en W, werd
daarop aangenomen met de stem van
den heer Gerritsen tegen.
BURGH. Maandag j.l, kwam de raad
in- voltallige vergadering bijeen. Bij de
opening wenscht de voorzitter den heer
Krijger geluk met diens herstel, na een
langdurige ziekte. Hij deelt mede, dat de
aanbesteding van den verbouw der ge
meentewoningen waarschijnlijk de vol
gende week kan plaats hebben.
Besloten wordt aan de landbouwers
een circulaire te richten met verzoek
om medewerking tot het doen snijden
van meerder koren.
Op voorstel van B. en W. wordt be
sloten tot aansluiting bij het Centraa"
Archief- en Inlichtingsbureau.
Goedgekeurd worden de rekeningg
1932 van den Vleeschkeuringsdienst
in ontvang en uitgaaf met 3.828 en
3.079, de begrooting 1934 van dezen
dienst in ontvang en uitgaaf mei 3300,
de rekening 1932 van het Burgerlijk
Armbestuur in ontvang en uitgaaf met
4.612 en 4.090 en de begrooting
1934 van genoemd bestuur in ontvang
en uitgaaf met 3.914.
Het voorstel Kloet tot het verleenen
van een bijdrage 5 per jaar en per
kind) voor het bezoek van kinderen uit
deze gemeente aan de bewaarschool te
Haamstede over welk voorstel ter vo
rige vergadering de stemmen staakten
werd met 4 tegen 3 stemmen verwor
pen.
AXEL. In een algemeene vergadering
van de winkeliersvereeniging „Een
dracht maakt Macht" te Axel, is be
sloten om tijdens de twekelijk|sqhe
graanmarkt op Zaterdag, ook een goe
derenmarkt te houden in den vorm van
kramen,, ververschingstenten, amuse-
mentsspellen, enz. Men zal daartoe voor
attractie de medewerking vragen van
plaatselijke vereenigingen en door film
en radio in openlucht zooveel mogelijk
menschen ook uit de omgeving trachten
te lokken, om hunne benoodigdheden
op die markten in te slaan.
Gezien de ligging van Axel in het
centrum van Oost Zeeuwsch-Vlaande-
ren, evenals Middelburg in Walcheren
en Goes op Zuid-Beveland, acht men
ook met het tegenwoordige verkeer,
daartoe zoo niet de behoefte aanwezig,
dan toch alle aanleiding voor de hand
liggend om datgene te doen, wat in
vroegere tijden is nagelaten, om dat
centrum te maken tot een aantrekkings
kracht voor handel en industrie, nu de
landbouw het hoofd in den schoot moet
leggen.
RAAD VAN AXEL.
AXEL. In de Dinsdagmiddag gehou
den raadszitting werd een voorstel van
den heer C. Hamelink e.a. om de nor-
ik heb uw naam nog nooit gehoord".
„Wel allemachtig, jij bent Tom Neil
lan uit Minniapolis en als je liever hebt
dat ik om de een of andere reden m'n
mond houdt over onze ontmoeting, dan
moet je 't me zeggen; je kunt op Mason
Carringham rekenen jongen".
De situatie was hoogst pijnlijk en be
dierf Tom's luxe-tocht in zijn eigen bu,s.
Hij was dit spelletje nu eenmaal begon
nen en had zich vast voorgenomen het
tot het einde toe te blijven spelen. Hij
gaf zich gelaten aan een nauwkeurig
onderzoek van den heer Carringham
over, die eindelijk zeide: „Als je Tom
Neillan wèl bent, dan ben je veranderd,
ja, hoe zal ik 't je zeggen, sportiever ge
worden flinker, niet meer zoo'n ver
wend zoontje van papa. En als je Tom
Neillan niet bent, dan mocht hij willen
dat hij er zoo uitzag als jij, maar ik
weet waarlijk niet wat ik er van den
ken moet".
Als iemand hem een paar maanden
geleden een verwend zoontje van papa
had genoemd, dan was hij zeker kwaad
geworden bij gebrek aan een bewijs om
zich te kunnen verdedigen. Nu moest
hij er om lachen, want hij was niet meer
Tom Neillan van een paar maanden ge-
eden.
Mason Carringham zag den glimlach
en klopte Tom op den schouder. „Als
je Tom Neillan niet bent, maar Thomas
Williams, kom mij dan opzoeken in ho
tel Comodore, kamer 724, ik moet er
hier uit". Hij schudde Tom stevig de
hand en verdween even later id- de
menschenmassa.
Tom zuchtte van verlichting. Ook de
ze klip had hij met goed gevolg omzeild
IEr zijn géén rechters in Potsdam
maar wèl in Arnhem. De „rechters", die
géén rechters zijn in Potsdam en daar
omtrent zijn doodelijk ernstig en van
achter de blinddoek leken Justitia's
tranen; de rechters die wèl en terdege
rechtspreken te Arnhem zijn grapjassen
en het lachen van Themis doet heur
gouden weegschalen glinsteren in de
zon.
Ziet hier het Arnhemsche geval, héél
kort verteld: er was in Arnhem strijd
tusschen twee concurreerende taxi-
ondernemingen, de eerste en oorspron
kelijke die voor tien centen zeer vlug
reed voerde als embleem een pijl
symbool der snelheid; de tweede en
niet-oorspronkelijke ging als een em
bleem ópik een pijl voeren.
Hinc lacrimae, zouden de Romeinen
gezegd hebben.
Vandaar 't gedonder in de glazen, zei
mijn sergeant majoor.
U begrijpt 't wel: het werd een erg
hevige rechtzaak voor de Arnhemsche
rechtbank, of liever voor den president
van dat gewichtige college den heer mr.
Quintus, die in kort geding den tweeden
pijlvoerder in het ongelijk stelde.
Tot zoover de zaak, kort en bondig
en niet bijster belangrijk.
Maar: de hoogwelgeboren zeer ge
strenge Quintus motiveerde naar den
eisch zijn uitspraak en één zijner over
wegingen lijkt mij de moeite wel waard
om hier even over te nemen. Ziet hier:
Overwegende dat het oogmerk van
gedaagde, om zich aan die onmaat
schappelijke daad tegenover eischeres
schuldig te maken, te meer in het oog
springt, nu hij een symbool van snel
heid wenschende, juist dat van
eischeres koos, alhoewel op dat ge
bied een ruime keus voorhanden was,
o.a. bij diersoorten, zooals een haas,
een zwaluw, een antilope, welk laat
ste embleem bovendien nog als woord
een zinspeling zou inhouden ten gunste
van het rijden tegen het loopen.
Ziedaar.
Is-ie niet goe-oed?
Vindt u hem niet moppig?
Ha-ha: antilope anti-loopen.
En dat in een ernstig zéér edel, ge
streng vonnis.
Ik heb zoo stiekum bij mij zelf ge
dacht: Zou deze overweging niet er bij
zijn gevoegd expres öm 't mopje te
kunnen plaatsen?
Ik ken mr. Quintus niet.
Maar ik druk hem in gedachten de
hand.
Het nieuwe Germaansche recht gaat
zoeken naar aanrakingspunten met het
volk.
In Arnhem is 't teerste- punt al ge
raakt: de humor.
En het recht komt er niet bij in de
verdrukking, zooals ginds.
Bravo, meneer Quintus!
men voor de «teunuitkeeringen voor
werkloozen te verhoogen verworpen
met 9 tegen 3 st.
Als lid van de commissie -van toe
zicht op het L. O. werd gekozen de heer
H. Duijn, in de plaats van den heer J.
M. Baert, die wegens ouderdom had
bedankt.
Niet goedkeuring begroo
ting 1933.
Zooals bekend hadden Ged. Staten
bericht, dat zij de gemeentebegrooting
voor 1933 niet goed keuren, op grond
dat geen sluitende begrooting is te krij-
en hij vroeg zich af wat hierop volgen
zou. Hij voelde intuïtief, dat zijn bezoek
aan de Chineesche stad niet zonder ge-
olgen zou blijven, een stem in zijn bin
nenste waarschuwde hem voorzichtig
te zijn het was altijd gevaarlijk zich
ergens in te mengen, want het volk daar
was nu niet bepaald vredelievend van
aard, maar het gezicht van de vrouw
op den hoek riep als het ware om hulp
en hij moest er het zijne van hebben.
Aan het begin van de Greenstraat
stapte hij uit en slenterde de straat op.
Hij had een pet gekocht en een twee
dehands pak om onopgemerkt te blij
ven, Gele kindergezichtjes keken hem
nieuwsgierig aan, maar verder werd er
geen aandacht aan hem geschonken.
Naast het huis, dat het doel was van
zijn tocht, bevond zich de winkel van
'n Chineeschen dierenkoopman en Tom
besloot daar binnen te gaan, om te
trachten het een en ander te weten te
komen. In het begin kon hij zich niet
verstaanbaar maken, want de honden
in hun hokken begonnen te blaffen en
waren moeilijk tot zwijgen te brengen.
Een oude Chinees met grijzend haar,
dat een eigenaardig contrast vormde
met zijn gerimpelde gele gezicht, stond
met gebogen rug bij een grooten hond,
die blijkbaar iets aan zijn poot man
keerde. Hij draaide zich langzaam om
toen zijn bezoeker binnen kwam en
wenkte hem dichterbij te komen. Tom
zag nu dat hij bezig was een zwachtel
om den voorpoot van het dier te win
den.
(Wordt vervolgd).
