Mx
GOES.
WAL0HEREH.
NAAR DE VLAAMSCHE
ARDENNEN.
SCHOUWEM-DUIVELAND.
ZEËUWSCS3-VLAANDEREN W.D.
len blijven geven en overhandigde een
der medailles de andere is nog niet
toegezonden aan den voorzitter, die
haar aan het vaandel bevestigde.
Volgens de reeds vermelde route
keerde het gezelschap naar den Buiten
tuin terug.
Chr. Besturenbonden.
GOES. Zaterdag werd onder leiding
van den heer J. Schipper, s'ecretaris van
het Chr. Nat. Vakverbond te Utrecht,
een vergadering van Chr. Besturenbon
den in Zeeland gehouden, die in den af-
geloopen winter een studieclub hebben
opgericht.
De voorzitter wees er in zijn openings
woord op, dat dezen winter voor het
eerst de opzettelijke, planmatige scho
ling der leden is ter hand genomen.
Meer dan 100 studieclubs zijn door de
Chr. Besturenbonden opgericht.
De afgevaardigden van Middelburg,
Vlissingen, Goes, Souburg en Zaamslag
rapporleerden nu over de gehouden cur
susavonden (Serooskerke en Axel wa
ren afwezig). Deze rapporten luidden
gunstig. Het bezoek was goed en de be
spreking leerzaam. Ten zeerste werden
de leiddraden van het C.N.V. geroemd.
Het C.N.V. zal dezen zomer een plan
opmaken voor den a.s. winter. Tal van
onderwerpen, waarvoor belangstelling
bestaat, werden vanuit de vergadering
genoemd.
RAAD VAN VEERE.
Te weinig betaalde pensioen
bijdragen. Bebouwing N,zijde
haven.
VEERE. Zaterdagmorgen vergaderde
de raad van Veere onder voorzitter
schap van den heer H. Dronkers. Alle
leden waren aanwezig.
Ingekomen stukken.
Mededeeling van de gemeente Mid
delburg, dat de kosten van het stem
bureau zijn bepaald op 6.14.
Het bekende verzoek van den Raad
der gemeente Poortvliet om adhaesie
aan hun verzoek tot steun aan den land
bouw om ter verruiming van den arbeid
zulks zooveel mogelijk met de hand te
doen. Geïnformeerd zou worden naar
de consequenties, zoodat het verzoek
voor kennisgeving aangenomen werd.
Correspondentie met de gemeente
Middelburg betreffende de deelname
van Veersche werkloozen aan den ont
wikkelingscursus. De voorzitter
deelt mede, dat er twee gegadigden wa
ren voor dezen cursus, waarvoor Mid
delburg 'n geldelijke vergoeding vraagt.
De kosten konden echter niet worden
opgegeven. In principe zijn B. en W.
De Nederlander reist en trekt graag-
Dat is een bekend feit. Naar der vade
ren aard, slaan ook wij graag onze vleu
gelen uit om iets meer van de wereld
te zien, dan de omgeving waarin wij
dagelijks verkeeren. Wie zal zeggen,
hoe soms zuinig dubbeltje bij dubbel
tje gespaard wordt om straks een „trip"
te maken? Eerst bescheiden in eigen
streek, maar dra komt dan de lust naar
boven om ook vreemde oorden op te
zoeken.
Vaak zien 'we echter gebeuren dat
men direct de grens overstapt om eens
bij de buren te kijken. En nu verkee
ren wij Zeeuwen in een bevoorrechte
positie, want op enkele uren afstand
ligt er een toeristengebied voor ons
open, dat de moeite loont.
Met de boot van Vlissingen naar
Breskens en daarna per tram, auto of
fiets België binnentrekken is een zich
meer en meer uitbreidende dagtocht.
En terecht. Knocke, Blankenberghe en
meer landwaarts Brugge, zijn niet lan
ger onbekend. Wij weten er het schoone
te waardeer'en.
Maar, achter den boulevard, die de
Belgische kust als één lang snoer om
spant, ligt een gebied, dat zeer schoon
is, maar helaas voor velen onbekend!
Vlaanderen houdt niet op bij Brugge,
Integendeel, daar begint het. Het
sappige, gulle Vlaanderland, met zijn
grootsche verleden, in den loop der
eeuwen nooit tot rust komend. Steeds
opnieuw geteistert maar óók: steeds
opnieuw herrijzend en bloeiend.
Vlaanderen. Wij hebben het nu ge
zien, op een stralenden zomerdag, daar
toe uitgenoodigd door de V.V.V. „De
West-Vlaamsche Bergen" te Yperen-
Moge dan hier een getrouwelijk ver
slag volgen van hetgeen wij op dien
tocht zagen.
Na de nachtrust genoten te hebben
in Brugge, waar we 's avonds opnieuw
onder de bekoring kwamen van deze
wondermooie stad, waar de zomer
avondstilte een weldadige rust ver
spreidde, slechts verbroken door het
wegtinkelend geluid van des belforts
klokkenspel, ging de tocht den volgen
den morgen per trein over Thourout
naar Yperen, het punt van uitgang voor
den tocht van dien dag.
Gastvrij werden de persvertegen
woordigers van België en Nederland
verwelkomt door den voorzitter van
„De West-Vlaamsche Bergen", den heer
bereid hun medewerking te verleenen,
onder voorbehoud van de goedkeuring
van den Raad. Als antwoord op een des-
betreffenden brief aan den Minister van
Binnenlandsche Zaken werd uiteenge
zet hoe, in verband met de tijden, de
uiterste soberheid moest worden be
tracht. Het verdient aanbeveling een
uniform bedrag per werklooze vast te
stellen, in casu f 3.50, waarvoor Veere
dat ten hoogste negen maal dit bedrag
zal mogen besteden. Waar het Rijk ook
een vergoeding geeft, behoeft momen
teel het uit te keeren bedrag niet zoo
hoog te zijn. B. en W. stellen voor ten
hoogste 31.50 hiervoor beschikbaar te
stellen. De heer S i m o n s e vraagt of
Veere dan niet procentsgewijze meer
moet betalen dan Middelburg. De
voorzitter zegt, dat het percenta
ge nog niet vastgesteld is, dus dat de
meeste gemeenten nog niet eens weten
wat zij van het Rijk zullen gerestitueerd
krijgen. Er worden stappen gedaan om
uniforme bedragen vast te stellen. De
heer G i d e o n s e vindt, dat, daar al
les toch nog in de lucht hangt, in dit
geval moeilijk een beslissing kan worden
genomen.
De raad vereenigde zich m. as. met
een bedrag van 31.50.
De commissie tot het beheer van den
straatweg naar Middelburg biedt haar
rekening en verantwoording aan. Over
het jaar 1932 is een batig saldo gecon
stateerd van 3059, daar er nagenoeg
geen onkosten dat jaar gemaakt zijn. De
heer S i m o n s e stelt voor een com
missie te benoemen om de rekeningen
na te zien. Dit wordt besloten en de
heer en Van Beveren en Simonse be
noemd. De heer C a s t e 1 vraagt, hoe
het staat met den wegwerker G., die
indertijd een ongeluk overkomen is,
doordat hij aangereden werd door een
auto. De voorzitter deelt mede, dat
de automobilist inmiddels is vrijgespro
ken, en dat de onkosten, voortvloeiend
uit het ongeval, vergoed zijn. De heer
C a s t e 1 zegt, dat G. in de ongevallen
en ziekteverzekering moet worden ge
daan en stelt voor, dat de commissie van
den weg hierop attent gemaakt zal wor
den. De voorzitter zegt, dat de
zaak in onderzoek is. De heer v. B e-
veren zegt, dat de commissie verplicht
is haar arbeiders, hetzij losse of vaste
werknemers, in de verzekering te doen.
De voorzitter zegt dat genoemde
persoon in een bijzondere positie staat
tegenover de commissie, doch de heer
Van ^everen meent, dat zij hem
toch in ieder geval in de verzekering
moet doen. Een discussie volgt, doch de
voorzitter vindt, dat het hier al
leen gaat over de goedkeuring der reke
ningen en niet over de andere quaesties.
De heer Van Beveren kan zich
hiermede niet vereenigen, daar het niet
Vandromme, waarna de heer Buckinckx,
secretaris van de V.V.V. „De West-
Vlaamsche Bergen" een kort overzicht
gaf van het ontstaan, groei en, naar hij
vurig hoopte, in de toekomst ook bloei
van de nog jonge vereeniging.
Daarvan gewaagde ook de burgemees
ter van Yperen, de heer Vanderghote,
die in welgekozen bewoordingen de
pers ten stadhuize een hartelijk welkom
toeriep en daarbij de hoop uitsprak, dat
de schoonheid van Yperen, de uit het
puin herrezen stad, en de heerlijke om
geving, de bekendheid mocht verwer
ven, die het toekomt.
Onder de deskundige leiding van den
heer Coomans, architect van Yperen,
die aan den herbouw van de stad zoo'n
groot aandeel heeft gehad, mochten wij
een rondgang maken. Wij konden het
niet beter treffen.
Yperen met zijn machtig verleden
moet een prachtige stad geweest zijn,
totdat de oorlog kwam en al die heer
lijkheid in eenen weg schoot. Totaal
weg. Slechts puin en nog eens puin, was
alles wat overbleef van stad en huizen,
van wat eens de Lakenhal en de Ka
thedraal was.
Nu, 15 jaar later, is er weer een Ype
ren. Niet enkel de openbare, maar ook
de particuliere gebouwen zijn zooveel
mogelijk in den ouden stijl herbouwd.
Maar toch.... de atmosfeer is weg, al
is het nu weer een mooie plaats. Een
bijzonder cachet werd verkregen door
het aanwenden van den witten Yper-
schen steen, die de igeheele stad
een licht en ruim aanzien geeft.
De groote Kathedraal is gelijk een
Phoenix uit haar asch herrezen. Uit den
8 m hoogen puinhoop, die in 1918 over
bleef, heeft men het bruikbare mate
riaal verzameld. Veel was dat niet. Maar
nu prijkt de kerk weer in volle glorie.
Imposant is het interieur, dat een bij
zondere grijze en daardoor lichte, doch
warme kleur kreeg, door het gebruiken
van verschillend getinte steen.
De schilderstukken zijn gelukkig ge
spaard gebleven. Vóór de vernietiging
van Yperen hegon, werden de schil
derijen opgerold en veilig geborgen-
Triest is de indruk van hetgeen over
bleef van de Lakenhal, eens de oudste
van Vlaanderen en aantoonend de macht
van het burgerdom. De toren is met
steigers omgeven en zal binnenkort
klaar komen, maar de zijvleugels zullen
nog lang de brokstukken blijven die 't
nu zijn. De groentenhandelaars stallen
er hun waren tusschen uit.
De plannen tot herbouw liggen ge
reed, maar, zoo zeide ons de heer Coo
mans, 'het initiatief ontbreekt op het
oogenblik en ook het geld. En dat laat
ste vooral is noodig, als men bedenkt
vermelden van een post als de vergoe-
ding van de gemaakte onkosten voor j
verpleging van G. wel degelijk aanlei- j
ding kan zijn voor hem om zijn goedkeu- j
ring te onthouden.
Pensioengrondslag Gemeente
ontvanger.
De pensioengrondslag wordt dit jaar
weer verhoogd met 60 en gesteld op
530 en met algemeene stemmen goed
gekeurd.
Kohier hondenbelasting.
Het kohier is door B. en W. vastge
steld op 177 en wordt eveneens met
algemeene stemmen aangenomen.
3-jaarlijksche afrekening bijz.
lagere school.
De vergoeding over 1928 bedroeg
568.89, over 1929 944 en over 1930
1251. De vergoeding per leerling be
droeg dan 9.03. De eindafrekening
over de voorgaande periode van drie
jaar wijst aan, dat er 83.6814 terug
ontvangen moest zijn wegens te veel
betaalde bedragen, terwijl het voorge-
schotene voor 1933 814.95 bedraagt,
zoodat er nog moet worden uitbetaald
731.2614. Met algemeene stemmen
wordt dit goedgekeurd.
Aan het einde der agenda gekomen
deelt de Voorzitter mede, dat een
niet al te aangename verrassing voor
Veere is binnengekomen in den vorm
van een schrijven van den Pensioenraad
te 's-Gravenhage, die inhoudt, dat
Veere zal moeten betalen een bedrag
van 5.143 aan te weinig betaalde pen
sioenbijdragen. De voorzitter heeft
een onderzoek laten instellen, waaruit
gebleken is, dat een gedeelte van dit
bedrag kan worden teruggevorderd,
doch dat er toch een zeer groote som,
die over een reeks van jaren loopt, zal
moeten worden betaald. Een schrijven
aan den Pensioenraad, waarin bezwa
ren werden geuit, werd weerlegd door
dit College, dat tevens een dringend
verzoek tot B. en W. richtte het ver
schuldigde uiterlijk 14 dagen na dato te
willen storten.
De heer Van Beveren zegt, dat
wijlen zijn vader afstand gedaan heeft
van zijn pensioen over het geringe be
drag, dat hij ontvangen zou. Dit is schrif
telijk geschied, maar gebleken is, dat dit
niet rechtsgeldig is, zoodat voor al die
jaren de pensioensstorting toch betaald
moet worden. Hetzelfde schijnt met an
deren ook het geval geweest te zijn, zoo
dat men tot de slotsom gekomen is, dat
1.140.31 zal kunnen worden terugge
vorderd, terwijl er 4.002.54 door de
gemeente zal moeten worden betaald.
De voorzitter drukt zijn leedwe
zen hierover uit en vraagt machtiging
van den Raad het bedrag te vereffenen.
Allen zijn overtuigd, dat dit zal moeten
dat de herbouw van den Kathedraal
alleen reeds 18 millioen francs gekost
heeft.
Yperen kent ook zijn nieuwen stijl,
maar het gedenkteeken, dat dien stijl
vertegenwoordigt, is een herinnering
met droeven achtergrond. De Engel-
schen bouwden tusschen de oude wal
len, die het geschut van den belager
weerstonden, een gedenkboog, waarin
56.000 namen gebeiteld staan, van hen
die vielen bij Yperen, en wier graf on
bekend is. „The Menin Gate" is wel een
tragisch gedenkteeken, doch het past
in deze zwaar geteisterde stad. Men
voelt als het ware de onverbiddelijke
eenheid, die alles te zamen bindt, op
grond van eenzelfde droevig verleden.
Dat is trouwens in geheel Vlaanderen
den donkeren achtergrond, die den be
zoeker, die wil en kan zien, onmiddellijk
treft.
Maar het is ook zooals de heer
Buckinckx het zeide: „Ieder jaa.r komt
echter over Vlaanderen de zomer met
zon en bloemen". De tijd heelt ook deze
wonden.
Na een korte omwandeling in de stad
werd de gezamenlijke lunch gebruikt.
Daar heeft de heer Joh, de Maegt
de onzen lezers wèl-bekende Vlaamsche
journalist als tolk van alle pers
broeders in eendracht vereenigd, dank
gebracht voor al het gebodene, voor wat
zij hadden gezien en nog zouden zien.
Een collega van de Waalsche pers
deed het namens de in de Fransche taal
verschijnende bladen.
En daarna is de tocht begonnen, die
den stralenden zomerdag tot een ware
vreugde maakte. De West-Vlaamsche
bergen ging het tegemoet, die niet ten
onrechte de Vlaamsche Ardennen ge
noemd worden.
Eerst langs de typische Vlaamsche
wegen, langs sappige landouwen, en de
reeds golvende roggevelden met hun
wijde luchten-
Opvallend verschil met onze Zeeuw-
sche landen, waar de stukken bouw- en
weiland keurig naast elkaar gerijd, om
geven en doorsneden worden met sloo-
ten en watergangen. Hier is zooiets on
bekend. De velden sluiten zich nauw
aanéén en de weg slingert zich er met
sierlijke bochten door. Hier geen paal
tjes met prikkeldraad en bordjes met
„Verboden Toegang Art. 461 W. v. S."
Welk een heerlijk land!!
Voort stoof de groote autocar, want
de tocht was ver en de tijd kort en wij
moesten de bergen zien.
Poperinge werd aangedaan en zijn
rijke St. Bertinuskerk bewonderd. Welk
een schoonheidsontroering vermag toch
de aanblik van zulk een bedehuis te
verwekken. De prachtig gesneden biecht-
geschieden, want als men niet betaalt
zal men bovendien nog 5 pet. rente moe
ten vergoeden. Met alle stemmen goed
gekeurd.
De voorzitter komt nog even te
rug op de bebouwing van de noordzijde
der haven. Van hoogerhand is er op ge
wezen, dat Veere reeds eerder deze
zaak ter hand had moeten nemen. Nu is
het te laat. De voorzitter heeft echter
een onderhoud gehad met den eigenaar,
den heer D. K'asse Dzn., die genegen
bleek de rest van dit perceel aan de ge
meente te willen verkoopen. De voor
zitter stelt voor na de rondvraag tot
besloten vergadering over te gaan ten
einde dit punt te bespreken en bedra
gen te kunnen noemen. Aldus besloten.
Rondvraag.
De heer Gideonse vraagt of de
keien aan den Veersch-Middelburg-
schen Weg toch eens eindelijk opge
ruimd kunnen worden. Vele pachters
van het gras aan den wegkant hebben
last van de steenen.
De voorzitter deelt mede, dat de
keien zijn verkocht, doch nog niet weg
genomen zijn. Hij zegt toe met de Pro
vincie erover te spreken, ten einde een
en ander op te kunnen ruimen.
WESTKAPELLE, Dinsdag a.s., 's na
middags ten 7 uur komt de Raad in
openbare vergadering bijeen.
Punten van behandeling:
Ingekomen stukken; verzoek eervol
ontslag mej. D. W. den Hollander als
helpster bij het onderwijs in de nuttige
handwerken; benoeming helpster bij het
onderwijs in de nuttige handwerken; wij
ziging gemeente-begrootingen 1932 en
1933; rekening 1932 en begrooting 1934
van het Burgel. Armbestuur; reclame's
baatbelasting; reclame's schoolgeld.
HAAMSTEDE. Bij het te Amsterdam
gehouden examen van het Nederl. In
stituut van accountants slaagde voor
Belastingrecht de heer D. J. Branden
burg, geboortig te Haamstede.
GROEDE. Zaterdagnamiddag j.l. had
alhier op de algemeene begraafplaats
onder zeer groote belangstelling de be
grafenis plaats van den Donderdag j.l.
op zoo noodlottige wijze verdronken
W, v. K. De stoet werd behalve door
familie, gevolgd door verschillende ka
meraden van de afdeeling van de N.V.
Van Melle's Confect-Works te Bres
kens, waarin hij werkzaam was, terwijl
hij door acht kameraden der afdeeling
werd gedragen. Eveneens had de voet-
stoel en preekgestoelte de gebrande
glazen en 't meters hooge middenschip,
alles even imposant en treffend.
In Vlaanderen zijn vele steden en dor
pen en als even zoovele trouwe herders
wijzen de kerktorens naar den oneindi-
gen hemel.
Vlaanderen, land der torens, land van
eeuwenoude cultuur en vroomheid, wat
zijt gij schoon!
De auto stijgt en stijgt en een pano
rama van velden, dorpen en steden ont
rolt zich voor het oog. Dan, veel te vroeg
eigenlijk, de eerste halte, waar van het
uitzicht genoten wordt. Snel instijgen
en den Zwarten Berg tegemoet. Daar-
genieten we de eerste lange rust.
De Zwarte berg ligt op Fransch
grondgebied en als we langzaam in de
blakerende maar weldadige zon naar
boven loopen wordt ons gewezen op
een merkwaardig Nederlandsch monu
ment. Heel bescheiden weliswaar, maar
toch een historisch gedenkteeken- Op
de grens tusschen België en Frankrijk
(hetwelk aangegeven is op de muren
van twee schuin tegenover elkaar ge
legen café's) staat een klein steenen
grenspaaltje. Dit bescheiden paaltje gaf
eens aan, waar Nederland eindigde
en Frankrijk begon, 1819 staa.t er aan
de zijkant ingegrift en aan de vóór- en
achterzijde F. en N. Klein beschei
den steentje, wat heb je het lang uitge
houden!
Boven op den berg zitten wij in N.
Frankrijk en van het terras is het een
bijzonder fraai gezicht over het Vlaan
derland en het Noorden van Frankrijk.
Het trof ons, terwijl wij de vlakten
aanschouwden, hoe dicht bevolkt dit
gedeelte van Vlaanderen is. In de verte
de torens van Yperen, Kemmel, Pope
ringe en Loker en overal waar de blik
zich ook wendt de welige rijkdom van
het land.
En dan dringt het als een schok tot
ons door, dat dit alles eens een woes-
ternij was. Vijftien jaar geledenhoe
kort nog, toen het immer dofdreunend
kanon ophield te spreken, bleef er één
ontstellende chaotische vlakte over.
Maandenlang is hier gevochten om het
bezit van den Kemmelberg, bloedig ge
streden en geleden. Nu, onder den
lachenden zomerhemel, getuigt niets
meer van dien strijd dan de massagra
ven en gedenkteekens.
Het vruchtbare land; de Vlaamsche
zomer, heeft alles wat door menschen-
geest en menschenhand vernield en
vernietigd werd, weer op milde wijze
teruggegeven.
De bergen zijn weer begroeid, de hui
zen herbouwd. En in den stillen namid
dag stonden twee landarbeiders, uit
ziende naar het vreemde gezelschap,
balvereeniging „Blauw-wit" alhier, van
welke vereeniging hij lid en medespe
ler was, zich achter de droeve stoet ge
schaard.
De kist was bedekt met drie kransen
en wel van de directie van Van Melle's
Confectionary Works, de Toffeeafdee-
ling N. V. Van Melle's Confectioary
Works, beiden te Breskens en een van
de voetbalvereeniging „Blauw-wit" te
Groede.
Onder de aanwezigen behoorde
eveneens de heer Iz. van Melle, direc
teur van de N.V. Van Melle's Confec
tionary Works te Breskens, die na
mens de directie een woord van troost
sprak tot de familie en den overledene
herdacht als een betrouwbaar en goed
werkend lid der fabriek. Nadat nog
ds. J- W. v. Kooten 't woord had gevoerd
keerde de droeve stoet huiswaarts.
ZANGCONCOURS VAN „ZANG VER
EDELT" TE VLISSINGEN.
Zaterdag heeft de Zeeuwsche Zan-
gersbond „Zang Veredelt" zijn jaarlijksch
concours te Vlissingen gehouden,
waaraan 18 vereenigingen en twee kin
derkoren deelnamen.
Te 12 uur zijn de besturen van den
Bond en van de Vereenigingen en de jury
leden, de heeren H. van Nieuwenhoven
uit Breda en P. Kallenbach uit Den
Bosch, in de raadszaal op het stadhuis
ontvangen door den burgemeester, den
heer C. A. van Woelderen en de drie
wethouders, de heeren W. P. Edelman,
P. G. Laernoes en J. de Meij.
De zaal bood een feestelijk aanzien,
omdat de vereenigingen hare vaandels
mede naar boven hadden gebracht.
De Burgemeester heette allen
hartelijk welkom. Het komt den laat-
sten tijd herhaaldelijk voor, dat men
het genoegen heeft vereenigingen te ont
vangen, Des te aangenamer is het nu
het betreft, een aantal goede Zeeuwen
uit alle deelen van de provincie. De
Bond is opgericht alleen voor Walcheren
en Zuid-Beveland, maar nu zijn alle dee
len tegenwoordig, zoowel Zeeuwsch-
Vlaanderen als Tholen en ook Schou
wen. Dat is een goed teeken voor het
goede doel der vereeniging, die den
Volkszang de goede richting wil geven.
De Bond heeft voor Vlissingen te meer
beteekenis, omdat den vroegeren actie
ven voorzitter, den heer Winkelman, 'n
Vlissinger was en deze zooveel voor den
Bond heeft gedaan. Opgericht in 1896
met 4 leden is het werk van den Bond
zeer veranderd. Aanvankelijk sprak men
van een festival, een zangersfeest, in
den tijd toen ook de alcohol er een
stil gebogen over hun spade, en hun fi
guren teekenden zich tegen den strak
blauwen hemel af.
Vlaanderen leeft en werkt weer-
Wij hebben gewandeld berg op en
berg af, langs kronkelende wegen en
liefelijke huizen. Wij hebben gestaan,
hoog boven het Hellegat, dat diep be
neden ons lag. Wonderschoon moet het
daar zijn.
Telkens en telkens weer ontdekten
we nieuwe vergezichten. Lokeren lag
voor ons en de Kemmelberg wenkte uit
de verte.
Toen zijn we dien Kemmelberg be
klommen. Stil en beschroomd passeert
men het kerkhof, waar 5200 Fransche
soldaten en officieren rusten, gevallen
tusschen 15 en 19 April 1918. Op den
top van den berg staat het witte en in
zijn strakke eenvoud, mooie gedenktee-
ken.
Van een wondere bekoring is het pa
norama. Wegdoezelend in de verte lig
gen de ontelbare dorpen van Vlaan
deren.
Dan afdalend langs den nu weer be
groeiden heuvel, bereikten we de auto s.
De tocht in de West Vlaamsche bergen
moest beëindigd worden want de trein
van 6 uur, vertrekt op tijd; hij wacht
zelfs niet op de pers.
Bijzonder spijtig was deze bekorting
van de route. Veel interessants en
moois misten we nu.
Maar mooier dan hetgeen we zagen,
had het toch niet kunnen zijn.
Dankbaar zijn we dan ook de V.V.V.
„De West-Vlaamsche Bergen" vóórhaar
uitnoodiging en voor de goede organi
satie van den tocht. De bestuursleden
en enkele autoriteiten vergezelden ons
en gaven vol bereidwilligheid alle mo
gelijke inlichtingen.
West Vlaanderen is nog een onont
gonnen toeristengebied, het is er een
rustige streek, met een gezond klimaat.
Toekomst heeft het zeker, daaraan twij
felen we niet.
Vlaanderen is het waard bekend te
worden als een land waar men gaarne
den vreemdeling zal ontvangen.
Voor de Vlaamsche Ardennen is
Yperen 't aangewezen punt van uitgang.
Het treinen in België is niet duur en
logies evenmin.
Wanneer wij Zeeuwen, die gewoon
zijn aan vlakke landen en wijde verten,
verlangen naar een ander landschap,
dan ligt het o.i. thans voor de hand, dat
wij dan de schreden richten naar „De
West-Vlaamsche Bergen" waar de
Vlaamsche taal geklapt wordt en wij
ons, ook in de bergen, dadelijk thuis
gevoelen.
