„NEUTRAAL" GLAZEN ONDERWIJS. KUNST EN WETENSCHAP. LINTVELT's BAZAR - GOES. LEGER EN VLiÜT. Maat- aart. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 12 OCTOBER 1932. No. 241. EEN MAKELAAR IN HUWE LIJKEN VERTELT. NA DE OPERATIE. •VAH MELLB'S- GOESCHB ONT BYT- KO B K •DEN SOETEH IMVAL- SEDERT IZZ&, bedrog. |on, Mid- Tulpen Ixia 2 ct. far cissen |e Klerk. z„ Midd. Makke helden it licht- au to espreken foophan- s. Aanb., Ichtauto- Midd. 25 tul- Issen, 25 |tia's, al- 1.-. It kost- Idelburg, lamertje. Iven on- lvan dit )P UIT en glas- jlakmeel, injaard- |rs., met zonder nieuw. Adres: lat 47, IESLER, Idelburg. Keeren en da- vraagt /EN 32 Lange tterdam tsen. Vee iboot NA" ber. Rot 8.— 8.— Woens- :ns om evaren. te: neming i'. VOS. .S. HOUT. NHEK. Hoe tal van huwelijken tot stand komen; grepen uit een 30-jarige ervaring; Duitsehe vrouwen willen een „feste Position"; oude vrijgezellen lastiger dan oude vrijsters; over den idealen echtgenoot en over de slanke lijn. (Van onzen specialen verslaggever.) (e) „De buitendeur was open, na het bellen hadt U direct naar binnen kun nen loopen", zei de leider van een be kend Haagsch huwelijks-bureau, toen ik beneden aan zijn huis-trap staande, hem te spreken vroeg. „Kom maar hooger op; de meeste menschen, die hier aan bellen, willen liefst maar zoo snel moge lijk uit het zicht van de straat zijn, van daar is in kantoor-tijd de deur altijd open." Al pratende had hij mij de hand ge drukt en me in een vertrek geloodst, dat het half-slachtig karakter van een zit-werkkamer in hooge mate deelach tig was. Op de medeaeeling, dat mijn bezoek niet het gevolg was van het verlangen naar een huwelijk, maar het uitvloeisel van pure beroeps-nieuws gierigheid naar zijn ervaring, reageerde de leider van het bureau niet zoo ent housiast als voor de krant te intervie wen personen veelal verondersteld wor den te doen, en er was een vrij langdu rige uitwisseling van gedachten, een nogal toegespitst spel in weerlegging van bedenkingen noodig, alvorens hij er niet meer op tegen had een uurtje over zijn werk te praten. Bij mijn pogingen tot overreding had ik het woord geheimzinnigheid in ver band met huwelijksbureaux gebruikt; mijn gastheer, die na de aanvankelijke reserve zich weldra ontpopte als een levendig causeur met een dosis gevoel voor humor, klampte 'er zich aan vast. Hij zei: „Die tijd van geheimzinnig heid, U hadt ook kunnen spreken over twijfelachtige eerlijkheid, is zoo goed als voorbij. Vroeger waren er wel bu reaux, die trouwlustigen geld afhandig maakten, en dan niets meer van zich lie ten hooren, of die aanvragen voor chan tage gebruikten, maar de rijks-recherche heeft een paar jaar geleden een flinke opruiming onder deze zwarte schapen van ons beroep gehouden. Met dat soort geheimzinnigheid hebben huwe lijksbureaux van den goeden ouden stempel natuurlijk nooit iets uitstaande gehad; zij verleenen bemiddeling voor het huwelijk zooals andere instellingen bemiddeling vopr andere overeenkom sten verleenen, en voor geheimzinnig heid is geen enkele reden. Wel voor ge heimhouding. Alle zaken, die in huwe- lijks-bureaux worden afgewikkeld, zijn van zoo delicaten en persoonlijken aard, dat men om de reputatie van betrouw baarheid en kieschheid te behouden (en ons bureau staat of valt daarmede) ui terst voorzichtig moet zijn. Persoonlijke feiten hoort U dus niet van me; voor de rest vraagt U maar wat U wilt we ten." „Hoe brengt U een huwelijk tot stand?" „Dat doe ik niet, maar de cliëntèle zelf. Ik breng slechts personen, die ik meen dat bij elkaar passen, in kennis, en voor de rest moeten ze zelf zorgen." „Vertelt U dan eens hoe dat in zijn werk gaat." „Laten we veronderstellen, dat hier een man onze bemiddeling in komt roe pen. Ik vraag dan niet naar zijn naam of beroep, maar praat met hem over zijn omstandigheden en over het type vrouw dat hij wenscht. Krijg ik den indruk met een ernstig candidaat te doen te heb ben als je ruim 30 jaar in de praktijk van huwelijksbemiddeling zit weet je al gauw wat voor vleesch je in de kuip hebt raad ik hem aan nog eens over een en ander na te denken. Over een Door Dr. Jan Walch, 63. Dat zou een aardig instrument wezen, dacht Clara, zeer geinteresseerd, om eens op Henri te probeeren! En hoe prachtig zou daarmee zijn genezing te demonstreeren zijn O, wat zou het héérlijk wezen als die lie-detector hém véél te verwijten had Ze nam het blad mee naar dr. Ma- relman. Maar er waren veel dingen te bespre ken, vóór zij aan den lie-detector toe waren. Hij ook zag in Henri's duidelijk besef van een onbekend levensgebied een begin van genezing. Hij w i st zich nu abnormaal; hij beschouwde het re deneeren van de menschen, die anders redeneerden dan hij, niet meer als een „gekke manier van praten, zooals vlak-na de operatie, toen hij nog in 't ziekenhuis lag. Neen, hij voelde bij zich zelf een gebrek; en zou dat willen aan vullen. Maar hoe moest hij daarbij ge holpen worden? De m a at s ch a p p ij bracht hem wel het een en ander bij; begrip van zijn toestand, van zijn soci ale onbruikbaarheid, had ze hem nu al bijgebracht „Maar dat zijn paar denmiddelen" zei dr. Marelman. Ik zou paar dagen komt hij dan terug, en is hij bij zijn besluit gebleven, dan wordt hij in onze registers geschreven. Voor deze inschrijving moet betaald worden. We kunnen moeilijk anders doen, om dat kostelooze inschrijving ons bureau zou bederven, en verder omdat wij voor iederen candidaat uitgaven hebben." „Wat bedoelt U met dat bederven van Uw bureau?" „Dit. Als we voor de inschrijving geen behoorlijk bedrag vroegen zou het storm loopen van jongelui en oudere avontu riers, die ons bureau zouden gebruiken om eens kennis te maken met meisjes om er een avondje mee uit te gaan. De inschrijvingssom waarborgt «enigermate de bedoeling tot een serieus huwelijk te komen. Met de uitgaven voor den inge schrevene bedoel ik de kosten voor informatie. Van iedereen, die onze be middeling vraagt, wordt n.l. nagegaan of men ons mondeling juist ingelicht heeft, en zoo niet of de langs anderen weg verkregen gegevens het noodig maken de inschrijving ongedaan te ma ken. Dit laatste komt wel eens voor Getrouwde mannen, die van plan zijn te gaan scheiden zoodra ze hier een ge schikte opvolgster van de vrouw heb ben gevonden, en die daarom voorge ven reeds gescheiden te zijn, worden in onze registers niet geduld. Ook niet de mannen en vrouwen, die eventueel 'n onwettig huwelijk ook wel goed vinden. Daarvoor leenen we ons niet, want, de ethische kant buiten beschouwing gela ten, we hebben er niets aan. Op het ho norarium voor ons werk krijgen we n.l. pas recht als een wettig huwelijk tot stand gekomen is." „Is het erg onbescheiden....?" „Om naar het honorarium te vragen? Dit hangt af van den welstand der bei de partijen. Het ons toekomend bedrag een zeker percentage van de inkomsten van den man en van het vermogen der vrouw, wordt te voren contractueel vast gelegd." En heeft U wel eens moeilijkheden met de inning daarvan?" „Een enkele keer gebeurt 't, dat we er over moeten procedeeren. Jongen men schen veroorzaken nooit last, het zijn altijd menschen op leeftijd,die na het hu welijk probeeren het geld vast te hou den. Ook hebben we wel eens stroppen door de liefde, die zich nu eenmaal niet dwingen laat. Het is wel gebeurd, dat we twee ingeschrevenen tot elkaar brachten, alles liep best, hij kwam na eenigen tijd bij haar thuis, werd ech ter verliefd op haar zuster. Deze trouw de hem buiten onze bemiddeling om en we hadden geen recht van spreken. Maar.... om niet verder af te dwalen, als iemand goéd bevonden is om in onze registers te staan, gaan we, rekening houdende met zijn eischen, na welke vrouwelijke ingeschrevenen voor ken nismaking met hem in aanmerking ko men. Beide partijen krijgen vervolgens van ons bericht, wanneer ze hier ver wacht worden, en komen ze, dan breng ik ze hier in deze kamer, zonder de we- derzijdsche namen te noemen, met elkaar in aanraking. Verder strekt mijn taak niet; of uit het eerste contact een'hu welijk zal groeien of niet moeten de in geschrevenen zelf uitmaken. Sommige partijen bevallen elkaar op het eerste gezicht, gaan van hier uit naar de bi oscoop of naar een restaurant om ver der te praten, en trouwen binnen een paar maanden; anderen daarentegen ma ken tien keer kennis met gegadigden, en slagen dan nog niet. Eenmaal inge schreven behoudt men echter het recht op nieuwe kansen," „De eerste ontmoeting levert zeker meestal moeilijkheden op?" „Dat valt mee. De situatie, erg pre cair lijkend, wordt ergemakkelijkt door het feit, dat beide opgeroepenen het voornemen hebben tot een huwelijk te komen. Ze weten eikaars namen welis waar niet we verzwijgen deze vooral om de vrouwelijne partij voor onaange naamheden te behoeden maar van te voren heben ze soms al portretten ge zien, en ze zijn op de hoogte gebracht l'van eikaars wenschen en omstandighe- i den." „Welke typen hebben een huwelijks bureau noodig om getrouwd te gera- ken?" „Alle typen, die het leven oplevert. De leeftijden van onze ingeschrevenen varieeren van 21 tot 76 jaar; we heb ben candidaten, die geen kapitaal be zitten en candidaten, die ruim een ton meebrengen, bij ons komen mannen en vrouwen, die je doen afvragen hoe ter wereld het mogelijk is, dat ze niet eer der getrouwd zijn geraakt, hier komen mooie en leelijke menschen, menschen recht van lijf en leden, en invaliden. Als ik u vertel, dat in deze kamer gemid deld per jaar de grondslagen van 50 hu welijken worden gelegd, zult U toege ven, dat er het normale leven doortrekt Er komen niet bepaalde typen om be middeling, Niet iedereen, al is men in alles normaal, heeft tijd en gelegenheid om zonder hulp van derden met een hu welijks-kameraad in aanraking te ko men, zelfs niet al is het verlangen naar het huwelijk nog zoo groot. Dit neemt natuurlijk niet weg, dat we soms echte typen hier krijgen, en daardoor komi- ische en tragische levensuitingen op merken, die je ook na 30 jaren prak tijk onder trouwlustigen nog aanpakken. Zoo'n voorbeeld van humor wenscht U? Een ruim 50-jarige welgestelde oud- Indisch-gast, door en door amechtig, als ie boven was moest hij een minuut of tien stil op een stoel zitten voor dat ie kon praten zou en moest een jong meisje trouwen. Hoogstens 24 mocht ze zijn. Verschillende kennismakingen lever den geen huwelijk op. Eindelijk advi seerde ik hem, ook al met het oog op zijn toestand, een 40-jarige ingeschreven verpleegster tot vrouw te vragen, wat hij tenslotte dan ook maar gedaan heeft. Een beetje tragiek? Ergens in de provin cie woonde een weduwe van middelba ren leeftijd in een groote villa. Ze was rijk; hield twee auto's, een chauffeur, 'n paar meiden, enz. Haar kinderen waren in Indië getrouwd. „Ik wil trouwen", zei ze me. „Hooge eischen stel ik aan mijn nieuwen man niet. Als h ijeen heer is van ongeveer mijn leeftijd, zelf zijn kleeding en zijn sigaartje kan bekosti gen is het voldoende, want voor de rest zorg ik wel. Is hij gebrekkig of ziek, het deert niet, ik heb behoefte iemand te verzorgen, en ik wil uit mijn een zaamheid en uit steeds maar kransjes met dames „Het is niet altijd de eenzaamheid, die naar een levensgezel of naar een levensgezellin doet zoeken", vervolgde mijn gastheer na een korte pauze. Als huwelijk-motief kennen we hier alle va riaties. Voor den een is 't het geld, voor den ander de bestaanszekerheid. Vooral Duitsehe dames hechten aan die zeker heid groote waarde. De „feste Position" komt op het verlanglijstje van iedere Duitsehe ingeschrevene voor, en dat idee zit zelfs zoo vast geroest, dat onlangs een Duitsehe een zeer welgestelden rentenier weigerde. Ze zag de „feste Position" in het rentenieren niet. In 30 jaren tijds krijgt men in ons beroep wel een en ander te zien en te hooren. Wat ik o.a. geleerd heb? Dat de spreek woordelijke lastigheid van oude vrij sters van geen beteekenis is, vergeleken bij die van oude vrijgezellen. Een oude vrijster is nog te raden, maar een oude vrijgezel is vast geloopen in zijn ge woonten en liefhebberijen. Hij wil trou wen, maar een vasten societeit-avond laat hij voor een kennismaking niet loopen". „Vindt U, dat de menschen met huwe lijks-verlangens in 30 jaren veranderd Al( zijn? „De trouwlustigen zijn misschien over het algemeen iets minder zwaar tillend geworden de laatste jaren. Veel veran derd zijn ze in ruim een kwart-eeuw echter niet. Vroeger werd bij huwelijken naar geld en karakter en uiterlijk geke ken, nu doet men dat ook nog. Alleen is het aantal jonge menschen met wel- stands-eischen toegenomen. Wat ver der opvalt is, dat de mannelijke jeugc de laatste jaren niet op kennismakingen tegen het einde der maand gesteld is Het salaris schijnt dan op te 'zijn, en bij kennismaking doet men zich graag van den besten kant kennen, nietwaar. So liditeit treft men ook thans nog. Is het niet teekenend, dat 3 ingeschreven hoofdambtenaren zich teruggetrokken hebben omdat zij de gevolgen van het rapport-Weiter willen afwachten alvo rens een besluit te nemen?" Bij het afscheid zei mijn tenslotte zeer goed op dreef geraakte gastheer nog „Ik zou bijna iets vergeten hebben: de slanke lijn heeft voor den huwelijk's- candidaat afgedaan, en de ideale man voor de vrouw is de man, wiens naam ze als weduwe gevoerd heeft". (Ing. Med.) ortö-'v* swryuwarvrvr A het niet aandurven het alleen over te laten aan het spel der machten die om hem zijn. Dat is of je iemand, die, nu ja, e e n i g idee heeft van zwembewegin gen, maar meer ook niet, in 't water gooit. Het is een quaestie van toeval, en, nu ja, van kracht en instinct, of hij zich naar den kant zal weten te werken, of dat 'hij verdrinken zal. Neen, we moe ten beginnen met doseeringen. En het zou eigenlijk het beste zijn, als hij dan, nu, laat ik zeggen: in wat los ser maatschappelijk verband stond Dat is wel heel moeilijk", zei Clara. „Hij zal, vrees ik, wel op-den-duur on mogelijk blijken aan De Middenweg; als hij al niet dadelijk ontslagen wordt Maar we moeten geld verdienen. Ik wil ook heel graag werken, als 't voor hem beter is, 't niet te doen; maar wat voor werk moet ik doen? Ik zou het niet we ten." Ja, dat is moeilijk, peinsde Marel man. „Hebt u misschien.... vermogen de familie; of vrienden, die wat voor hem willen doen? Hij zou het later kun nen teruggeven; er zouden trouwens niet zulke sommen mee gemoeid zijn. Eenige maanden; dit jaar uit.... Ja, ik garandeer niets; dat heb ik al meerma len gezegd, maar het is dan pok geen geldbelegging om hem tijdelijk te steu nen; maar een vriendendienst. Er is ri sico, Maar ik geloof: niet veel." UITSLUITEND VOOR UW INMAAK. (Ingez. Med.) Clara dacht even na. Dus u acht het bepaald wen- schelijk, dat hij zijn betrekking laat va ren. Alle betrekkingen.... Luistert u eens vrouwtje. Er zou géén bezwaar zijn tegen een maatschap- pelijken werkkring, waar hij niet met de „leugen" in aanraking zou komen. Maar kent u zoo'n baantje? Wat zou hij kun nen doen? We spreken nu niet eens van de politiek of.of den wijnhan del of zoo ietsMaar iedere andere handel? Denkt u eens aan alle recla mes, aan alle aanprijzing maar, die daar aan vastzit.... Onmogelijk, nietwaar? dat is u met mij eens Het onderwijs? Daarbij houd je je aan de waarheid.... Maar: kunt u zich een klas met jongens en vooral pardon met meisjes voorstellen, die je niet, die je nooit eens iets voor-liegen? En ik hoef u niet te zeggen, dat dat liegen aanmerkelijk zou toenemen, als de leeraar niet merkte, dat er gelogen werd; en dat ze zoo ie mand hoe langer hoe meer in het ootje zouden nemen, en hem tenslotte open lijk voor den gek zouden houden.... Artikelen schrijven, ik bedoel nu we tenschappelijke artikelen, niet zooals in de courant; maar; artikelen op het ge bied van het recht, dat kan hij ook niet; dat hoeven we trouwens uit een finan cieel oogpunt niet te betreuren, want het levert geen droog brood op. Hij kan, Examen Waterbouwkundig Opzichter. Geslaagd voor het examen Water bouwkundig Opzichter, uitgaande van den Bond van Technische Ambtenaren in Overheidsdienst, groep: Waterbouw' kundige Ambtenaren in Zeeland, gehou den te Middelburg in de maanden September en October, de heeren: W. L. Barentsen, Middelburg; N. van den Berg, Rotterdam; A, Boone, Oost kapelle; A. A. Borket, Middelburg; C. A, van den Broeke, Wilhelminadorp; A, J Broerse, Serooskerke (W,); J. M. de Bruin, Bussum; J. Bungener, Utrecht; J. N. Caro, Almelo; J. J. Coumou, Utrecht; F. C. Dekker, Middelburg; J. van Dijke, Sint-Annaland; J. A. Exalto, Heukelum (Z.-H.); H, H. Harmsen, Willemstad; J. P. den Hartog, Alkmaar; G. G. H. Hen- drikse, Nederhorst den Berg; P. J. H Herzberg, 's-Gravenhage; L. W. Hoek, St. Maartensdijk; L. van der Horst, 's- Gravenhage; C. H. J. H. van Hove, 's Gravenhage; P. J. Israël, Groede; J. D. Jagt, Scherpenisse; J. Th, Kramer, Wis- senkerke; J. H Kramer, Axel; S de Lange, Leiden; B. van Lit, Almelo; D, van Loon, Leiden; J. Lucas, Dubbeldam; R. Th. M. van der Meer, 's-Gravenhage; J. P. de Meester, Kloetinge; P. H. Mes ters, Born (L,); H. Minderhoud, Westka- pelle; J. van Onlangs, Rotterdam; H. J, Oosterhoff, Zwole; G. J. Oosterling, Gouda; U. Palstra, Harlingen; H. Poel, Hengelo; P. de Putter, Axel; H. J Quaak, Scherpenise; C. Rijnberg, St. Maartensdijk; J. Schouten, 's-Graven hage; P. W. van de Schraaf, Wilhelmina dorp; F .A. de Smit, Sluis; A. L. Snel- link, Zutphen; M, H. Stevens, Zutpben; D. C. Stoel, Veerè; C. Stok, Vlissingen; F. Stougie, Doorn; F. M. Sturm, Se rooskerke (W,); Iz. Tange, Middelburg; W. A. Trimpe, Kloetinge; J. vander Veen, Middelburg; A. J. Veerman, Voor burg; H. Voorhans, Middelburg en W. Wind, Leiden. Voor het examen meldden zien 81 candidaten aan, van wie 77 aan het vol ledig examen deelnamen. Geslaagd zijn er 55. De permanente examencommissie be stond uit de heeren: Ir. A. G. Verhoe ven, hoofd-ingenieur der Domeinen, te Middelburg, voorzitter; jhr. J. L. Bo- reel, ingenieur van den Polder Walche ren te Middelburg; ir, A. J. Ilcken, inge nieur van het waterschap Schouwen te tenminste in zijn vak, in de „humaniora" niets beweren dat waar is; omdat al wat „humanum" is, Vol leugen zit; en als je dat niet kan voelen, schrijf jeleu gens over de „humana", enfin, dat is zoo erg niet, maar je schrijft onzin én voor ieder als zoodanig kénbaren onzin, tastbaren onzin, als je schrijft, wat dan „de waarheid" schijnt. De waarheid om trent den mensch is: leugen.Voelt u? Ja, ik voel het wel, zei Clara verslagen.... „Er is alleen heil voor hem buiten de maatschappij. Hij zou zelfs niet, met al zijn waarheidszin, als moralist, kunnen optreden, omdat hij niet weet, dat hij „waarheid" spreekt" Ja, zoo zou je de zaak van aller lei kanten kunnen bekijken. Hij heeft als het ware nog niet van den boom der kennis gegeten; der kennis van goed en kwaad; op dit gebied dan. En de mënschheid wel.Denkt u, dat Adam en Eva van voor den zondenval zouden kunnen leven in onze maatschappij? Ze konden leven in het paradijs.... omdat wij geen Adam's en Eva's meer zijn." En dr. Marelman keek, met eenige in consequente voldoening, naar zijn keu rig colbertje. Clara wist niet meer, wat te antwoor den. En hoorde een klok slaan, Ik houd u niet langer op dokter, zei ze. „Het geeft ook niet veel, of we er nu verder over praten. Ik moet eerst Zierikzee; C. Barentsen, districtsbouw- kundige bij 's Landsgebouwen, Middel burg; W. Coumou, technisch ambte naar van den Rijkswaterstaat, Middel burg; A. P. Steketee, hoofd der Kon. Wilhelminaschool, Maassluis; J. K. Din- gemanse, hoofdopzichter van het water schap „de Breede Watering bewesten Ierseke", Goes; J. A. Louwers opzich ter Polder Walcheren, Vlissingen; J. L. Muller, idem Nieuw Neuzenpolder, Ter- neuzen; P. M, van den Broecke, idem Oostbevelandpolder, Goessche Sas, sec retaris. Het kerkhof te Zoutekfnde, Men schrijft aan de N. R. Crt.: Men is bezig met het afgraven van het kerkhof te Zoute'ande, een verheven heid waarop de middeleeuwsche kerk en toren zijn gebouwd. Hierbij stuit men voortdurend op zware fundeeringen, o.a. van een kruispand, dat blijkbaar voor heen aan het schip der kerk was ge hecht. Ook ander muurwerk, waarschijn lijk niet behoord hebbend tot de kerk, is blootgekomen; mogelijk is dit van 't klooster afkomstig, dat voorheen ten Zuiden der kerk moet hebben gestaan en waarvan ten vorigen jare een ge metseld riool werd opgedolven. Het is zeer jammer, dat de ontdekte fundeeringen zonder meer worden uit gegraven en niet in kaart gebracht. Ge schiedde dit, dan zou door een en an der mogelijk wat meer licht worden ge worpen op de geschiedenis van dit zeer oude „aanzienlijke" dorp, waarvan zoo weinig bekend is. Behalve steenen en geraamten zijn bij de afgraving van het kerkhof talrijke oude munten („duiten") gevonden, waaronder een van 1692 met het rand schrift in het Latijn, verkort „Ca- rolus II, bij de gratie Gods Koning van Spanje, aartshertog van Oostenrijk, her tog van Bourgondië." De afgraving heeft aesthetisch dit voordeel dat kerk en toren rijziger lij ken; daarentegen komt de op de plaats van het voormalige koor in 1905 ge bouwde consistoriekamer bijzonder in 't gezicht, hetgeen den wensch doet op komen dat deze nog eens moge worden afgebroken, omdat zij het overigens zoo aardige kerkje jammerlijk ontsiert. Tengevolge van de afgraving is de om het kerkhof staande haag vernield en vervangen door..... betonnen paaltjes, hetgeen niet bepaald een gelukkige in spiratie van het kerkbestuur kan wor den genoemd. Aan officier van gezondheid 2e kl. W. van Gulden, van het O. I. leger, wien wegens ziekte verlof naar Neder land was verleend, is op zijn verzoek een eervol ontslag uit den militairen dienst verleend. Bij Kon. besluit is met ingang van 16 October a.s. aan den officier van den marinestoomvaartdienst 1ste kl. G. A. Dijkstra eervol ontslag uit den zeedienst verleend; zijn bevorderd tot officier van den marinestoomvaartdienst 1ste kl. de officieren van den marinestoomvaart dienst 2de kl. M. Kraal en H. Riemers. eens over alles denken...." Goed, sprak dr. Marelman, hoffe- ijk opstaande om zijn bezoekster uit te geleiden. Wacht, u vergeet nog iets.." Hij reikte haar de Wereldkroniek aan. Och ja, dokter, zei ze, ontsteld, dat ze hem nu toch nog even zou moeten ophouden. „Ja heeft u nog één oogen- olik? Kijkt u eens even" ze vouwde ïaastig het blad open „hier, leest u dat eens. Ik zal u niet meer ophouden, misschien kunt u in den loop van den dag, of vanavond eens lezen; het is mis schien niets; een beetje Amerikaansche ïumbug; maar. enfin, u zult, als u 't eest, wel begrijpen, dat het me inte resseerde." De dokter bekeek het plaatje, en keek hij had den deurknop weer los gelaten aandachtig het onderschrift in. Toen glimlachte hij den ietwat hoo- vaardigen glimlach die den medicus past, wanneer hij in een plaatjesblad voor leeken iets als een beschouwing op zijn gebied tegenkomt. Het lijkt wel een aardig verhaal tje", zei hij nederbuigend „Maar ik betwijfel Enfin, als er iets in-zit, dan zal er ook wel in de vaktijdschrif ten over geschreven zijn. Maar ik her inner me niet, ef daar iets over gelezen te hebben". (W^*dt vervfG'iï

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1932 | | pagina 5