„NEUTRAAL" GLAZEN
ONDERWIJS.
KUNST EN WETENSCHAP.
LINTVELT's BAZAR - GOES.
LEGER EN VLiÜT.
Maat-
aart.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 12 OCTOBER 1932. No. 241.
EEN MAKELAAR IN HUWE
LIJKEN VERTELT.
NA DE OPERATIE.
•VAH MELLB'S-
GOESCHB
ONT BYT- KO B K
•DEN SOETEH IMVAL- SEDERT IZZ&,
bedrog.
|on, Mid-
Tulpen
Ixia 2 ct.
far cissen
|e Klerk.
z„ Midd.
Makke
helden
it licht-
au to
espreken
foophan-
s. Aanb.,
Ichtauto-
Midd.
25 tul-
Issen, 25
|tia's, al-
1.-.
It kost-
Idelburg,
lamertje.
Iven on-
lvan dit
)P UIT
en glas-
jlakmeel,
injaard-
|rs., met
zonder
nieuw.
Adres:
lat 47,
IESLER,
Idelburg.
Keeren
en da-
vraagt
/EN 32
Lange
tterdam
tsen.
Vee
iboot
NA"
ber.
Rot
8.—
8.—
Woens-
:ns om
evaren.
te:
neming
i'. VOS.
.S.
HOUT.
NHEK.
Hoe tal van huwelijken tot
stand komen; grepen uit een
30-jarige ervaring; Duitsehe
vrouwen willen een „feste
Position"; oude vrijgezellen
lastiger dan oude vrijsters;
over den idealen echtgenoot
en over de slanke lijn.
(Van onzen specialen verslaggever.)
(e) „De buitendeur was open, na het
bellen hadt U direct naar binnen kun
nen loopen", zei de leider van een be
kend Haagsch huwelijks-bureau, toen ik
beneden aan zijn huis-trap staande, hem
te spreken vroeg. „Kom maar hooger
op; de meeste menschen, die hier aan
bellen, willen liefst maar zoo snel moge
lijk uit het zicht van de straat zijn, van
daar is in kantoor-tijd de deur altijd
open."
Al pratende had hij mij de hand ge
drukt en me in een vertrek geloodst,
dat het half-slachtig karakter van een
zit-werkkamer in hooge mate deelach
tig was. Op de medeaeeling, dat mijn
bezoek niet het gevolg was van het
verlangen naar een huwelijk, maar het
uitvloeisel van pure beroeps-nieuws
gierigheid naar zijn ervaring, reageerde
de leider van het bureau niet zoo ent
housiast als voor de krant te intervie
wen personen veelal verondersteld wor
den te doen, en er was een vrij langdu
rige uitwisseling van gedachten, een
nogal toegespitst spel in weerlegging
van bedenkingen noodig, alvorens hij er
niet meer op tegen had een uurtje over
zijn werk te praten.
Bij mijn pogingen tot overreding had
ik het woord geheimzinnigheid in ver
band met huwelijksbureaux gebruikt;
mijn gastheer, die na de aanvankelijke
reserve zich weldra ontpopte als een
levendig causeur met een dosis gevoel
voor humor, klampte 'er zich aan vast.
Hij zei: „Die tijd van geheimzinnig
heid, U hadt ook kunnen spreken over
twijfelachtige eerlijkheid, is zoo goed
als voorbij. Vroeger waren er wel bu
reaux, die trouwlustigen geld afhandig
maakten, en dan niets meer van zich lie
ten hooren, of die aanvragen voor chan
tage gebruikten, maar de rijks-recherche
heeft een paar jaar geleden een flinke
opruiming onder deze zwarte schapen
van ons beroep gehouden. Met dat
soort geheimzinnigheid hebben huwe
lijksbureaux van den goeden ouden
stempel natuurlijk nooit iets uitstaande
gehad; zij verleenen bemiddeling voor
het huwelijk zooals andere instellingen
bemiddeling vopr andere overeenkom
sten verleenen, en voor geheimzinnig
heid is geen enkele reden. Wel voor ge
heimhouding. Alle zaken, die in huwe-
lijks-bureaux worden afgewikkeld, zijn
van zoo delicaten en persoonlijken aard,
dat men om de reputatie van betrouw
baarheid en kieschheid te behouden (en
ons bureau staat of valt daarmede) ui
terst voorzichtig moet zijn. Persoonlijke
feiten hoort U dus niet van me; voor
de rest vraagt U maar wat U wilt we
ten."
„Hoe brengt U een huwelijk tot
stand?"
„Dat doe ik niet, maar de cliëntèle
zelf. Ik breng slechts personen, die ik
meen dat bij elkaar passen, in kennis,
en voor de rest moeten ze zelf zorgen."
„Vertelt U dan eens hoe dat in zijn
werk gaat."
„Laten we veronderstellen, dat hier
een man onze bemiddeling in komt roe
pen. Ik vraag dan niet naar zijn naam of
beroep, maar praat met hem over zijn
omstandigheden en over het type vrouw
dat hij wenscht. Krijg ik den indruk met
een ernstig candidaat te doen te heb
ben als je ruim 30 jaar in de praktijk
van huwelijksbemiddeling zit weet je al
gauw wat voor vleesch je in de kuip
hebt raad ik hem aan nog eens over
een en ander na te denken. Over een
Door Dr. Jan Walch,
63.
Dat zou een aardig instrument wezen,
dacht Clara, zeer geinteresseerd, om
eens op Henri te probeeren! En hoe
prachtig zou daarmee zijn genezing te
demonstreeren zijn O, wat zou het
héérlijk wezen als die lie-detector hém
véél te verwijten had
Ze nam het blad mee naar dr. Ma-
relman.
Maar er waren veel dingen te bespre
ken, vóór zij aan den lie-detector toe
waren. Hij ook zag in Henri's duidelijk
besef van een onbekend levensgebied
een begin van genezing. Hij w i st zich
nu abnormaal; hij beschouwde het re
deneeren van de menschen, die anders
redeneerden dan hij, niet meer als een
„gekke manier van praten, zooals
vlak-na de operatie, toen hij nog in 't
ziekenhuis lag. Neen, hij voelde bij zich
zelf een gebrek; en zou dat willen aan
vullen. Maar hoe moest hij daarbij ge
holpen worden? De m a at s ch a p p ij
bracht hem wel het een en ander bij;
begrip van zijn toestand, van zijn soci
ale onbruikbaarheid, had ze hem nu al
bijgebracht „Maar dat zijn paar
denmiddelen" zei dr. Marelman. Ik zou
paar dagen komt hij dan terug, en is hij
bij zijn besluit gebleven, dan wordt hij
in onze registers geschreven. Voor deze
inschrijving moet betaald worden.
We kunnen moeilijk anders doen, om
dat kostelooze inschrijving ons bureau
zou bederven, en verder omdat wij voor
iederen candidaat uitgaven hebben."
„Wat bedoelt U met dat bederven
van Uw bureau?"
„Dit. Als we voor de inschrijving geen
behoorlijk bedrag vroegen zou het storm
loopen van jongelui en oudere avontu
riers, die ons bureau zouden gebruiken
om eens kennis te maken met meisjes
om er een avondje mee uit te gaan. De
inschrijvingssom waarborgt «enigermate
de bedoeling tot een serieus huwelijk te
komen. Met de uitgaven voor den inge
schrevene bedoel ik de kosten voor
informatie. Van iedereen, die onze be
middeling vraagt, wordt n.l. nagegaan
of men ons mondeling juist ingelicht
heeft, en zoo niet of de langs anderen
weg verkregen gegevens het noodig
maken de inschrijving ongedaan te ma
ken. Dit laatste komt wel eens voor
Getrouwde mannen, die van plan zijn te
gaan scheiden zoodra ze hier een ge
schikte opvolgster van de vrouw heb
ben gevonden, en die daarom voorge
ven reeds gescheiden te zijn, worden in
onze registers niet geduld. Ook niet de
mannen en vrouwen, die eventueel 'n
onwettig huwelijk ook wel goed vinden.
Daarvoor leenen we ons niet, want, de
ethische kant buiten beschouwing gela
ten, we hebben er niets aan. Op het ho
norarium voor ons werk krijgen we n.l.
pas recht als een wettig huwelijk tot
stand gekomen is."
„Is het erg onbescheiden....?"
„Om naar het honorarium te vragen?
Dit hangt af van den welstand der bei
de partijen. Het ons toekomend bedrag
een zeker percentage van de inkomsten
van den man en van het vermogen der
vrouw, wordt te voren contractueel
vast gelegd."
En heeft U wel eens moeilijkheden
met de inning daarvan?"
„Een enkele keer gebeurt 't, dat we er
over moeten procedeeren. Jongen men
schen veroorzaken nooit last, het zijn
altijd menschen op leeftijd,die na het hu
welijk probeeren het geld vast te hou
den. Ook hebben we wel eens stroppen
door de liefde, die zich nu eenmaal niet
dwingen laat. Het is wel gebeurd, dat
we twee ingeschrevenen tot elkaar
brachten, alles liep best, hij kwam na
eenigen tijd bij haar thuis, werd ech
ter verliefd op haar zuster. Deze trouw
de hem buiten onze bemiddeling om en
we hadden geen recht van spreken.
Maar.... om niet verder af te dwalen,
als iemand goéd bevonden is om in onze
registers te staan, gaan we, rekening
houdende met zijn eischen, na welke
vrouwelijke ingeschrevenen voor ken
nismaking met hem in aanmerking ko
men. Beide partijen krijgen vervolgens
van ons bericht, wanneer ze hier ver
wacht worden, en komen ze, dan breng
ik ze hier in deze kamer, zonder de we-
derzijdsche namen te noemen, met elkaar
in aanraking. Verder strekt mijn taak
niet; of uit het eerste contact een'hu
welijk zal groeien of niet moeten de in
geschrevenen zelf uitmaken. Sommige
partijen bevallen elkaar op het eerste
gezicht, gaan van hier uit naar de bi
oscoop of naar een restaurant om ver
der te praten, en trouwen binnen een
paar maanden; anderen daarentegen ma
ken tien keer kennis met gegadigden,
en slagen dan nog niet. Eenmaal inge
schreven behoudt men echter het recht
op nieuwe kansen,"
„De eerste ontmoeting levert zeker
meestal moeilijkheden op?"
„Dat valt mee. De situatie, erg pre
cair lijkend, wordt ergemakkelijkt door
het feit, dat beide opgeroepenen het
voornemen hebben tot een huwelijk te
komen. Ze weten eikaars namen welis
waar niet we verzwijgen deze vooral
om de vrouwelijne partij voor onaange
naamheden te behoeden maar van te
voren heben ze soms al portretten ge
zien, en ze zijn op de hoogte gebracht
l'van eikaars wenschen en omstandighe-
i den."
„Welke typen hebben een huwelijks
bureau noodig om getrouwd te gera-
ken?"
„Alle typen, die het leven oplevert.
De leeftijden van onze ingeschrevenen
varieeren van 21 tot 76 jaar; we heb
ben candidaten, die geen kapitaal be
zitten en candidaten, die ruim een ton
meebrengen, bij ons komen mannen en
vrouwen, die je doen afvragen hoe ter
wereld het mogelijk is, dat ze niet eer
der getrouwd zijn geraakt, hier komen
mooie en leelijke menschen, menschen
recht van lijf en leden, en invaliden. Als
ik u vertel, dat in deze kamer gemid
deld per jaar de grondslagen van 50 hu
welijken worden gelegd, zult U toege
ven, dat er het normale leven doortrekt
Er komen niet bepaalde typen om be
middeling, Niet iedereen, al is men in
alles normaal, heeft tijd en gelegenheid
om zonder hulp van derden met een hu
welijks-kameraad in aanraking te ko
men, zelfs niet al is het verlangen naar
het huwelijk nog zoo groot. Dit neemt
natuurlijk niet weg, dat we soms echte
typen hier krijgen, en daardoor komi-
ische en tragische levensuitingen op
merken, die je ook na 30 jaren prak
tijk onder trouwlustigen nog aanpakken.
Zoo'n voorbeeld van humor wenscht U?
Een ruim 50-jarige welgestelde oud-
Indisch-gast, door en door amechtig,
als ie boven was moest hij een minuut
of tien stil op een stoel zitten voor
dat ie kon praten zou en moest een
jong meisje trouwen. Hoogstens 24 mocht
ze zijn.
Verschillende kennismakingen lever
den geen huwelijk op. Eindelijk advi
seerde ik hem, ook al met het oog op
zijn toestand, een 40-jarige ingeschreven
verpleegster tot vrouw te vragen, wat
hij tenslotte dan ook maar gedaan heeft.
Een beetje tragiek? Ergens in de provin
cie woonde een weduwe van middelba
ren leeftijd in een groote villa. Ze was
rijk; hield twee auto's, een chauffeur, 'n
paar meiden, enz. Haar kinderen waren
in Indië getrouwd. „Ik wil trouwen",
zei ze me. „Hooge eischen stel ik aan
mijn nieuwen man niet. Als h ijeen heer
is van ongeveer mijn leeftijd, zelf zijn
kleeding en zijn sigaartje kan bekosti
gen is het voldoende, want voor de rest
zorg ik wel. Is hij gebrekkig of ziek,
het deert niet, ik heb behoefte iemand
te verzorgen, en ik wil uit mijn een
zaamheid en uit steeds maar kransjes
met dames
„Het is niet altijd de eenzaamheid,
die naar een levensgezel of naar een
levensgezellin doet zoeken", vervolgde
mijn gastheer na een korte pauze. Als
huwelijk-motief kennen we hier alle va
riaties. Voor den een is 't het geld, voor
den ander de bestaanszekerheid. Vooral
Duitsehe dames hechten aan die zeker
heid groote waarde. De „feste Position"
komt op het verlanglijstje van iedere
Duitsehe ingeschrevene voor, en dat idee
zit zelfs zoo vast geroest, dat onlangs
een Duitsehe een zeer welgestelden
rentenier weigerde. Ze zag de „feste
Position" in het rentenieren niet. In 30
jaren tijds krijgt men in ons beroep
wel een en ander te zien en te hooren.
Wat ik o.a. geleerd heb? Dat de spreek
woordelijke lastigheid van oude vrij
sters van geen beteekenis is, vergeleken
bij die van oude vrijgezellen. Een oude
vrijster is nog te raden, maar een oude
vrijgezel is vast geloopen in zijn ge
woonten en liefhebberijen. Hij wil trou
wen, maar een vasten societeit-avond
laat hij voor een kennismaking niet
loopen".
„Vindt U, dat de menschen met huwe
lijks-verlangens in 30 jaren veranderd
Al(
zijn?
„De trouwlustigen zijn misschien over
het algemeen iets minder zwaar tillend
geworden de laatste jaren. Veel veran
derd zijn ze in ruim een kwart-eeuw
echter niet. Vroeger werd bij huwelijken
naar geld en karakter en uiterlijk geke
ken, nu doet men dat ook nog. Alleen
is het aantal jonge menschen met wel-
stands-eischen toegenomen. Wat ver
der opvalt is, dat de mannelijke jeugc
de laatste jaren niet op kennismakingen
tegen het einde der maand gesteld is
Het salaris schijnt dan op te 'zijn, en bij
kennismaking doet men zich graag van
den besten kant kennen, nietwaar. So
liditeit treft men ook thans nog. Is het
niet teekenend, dat 3 ingeschreven
hoofdambtenaren zich teruggetrokken
hebben omdat zij de gevolgen van het
rapport-Weiter willen afwachten alvo
rens een besluit te nemen?"
Bij het afscheid zei mijn tenslotte zeer
goed op dreef geraakte gastheer nog
„Ik zou bijna iets vergeten hebben: de
slanke lijn heeft voor den huwelijk's-
candidaat afgedaan, en de ideale man
voor de vrouw is de man, wiens naam
ze als weduwe gevoerd heeft".
(Ing. Med.)
ortö-'v* swryuwarvrvr A
het niet aandurven het alleen over te
laten aan het spel der machten die om
hem zijn. Dat is of je iemand, die, nu ja,
e e n i g idee heeft van zwembewegin
gen, maar meer ook niet, in 't water
gooit. Het is een quaestie van toeval,
en, nu ja, van kracht en instinct, of hij
zich naar den kant zal weten te werken,
of dat 'hij verdrinken zal. Neen, we moe
ten beginnen met doseeringen.
En het zou eigenlijk het beste zijn, als
hij dan, nu, laat ik zeggen: in wat los
ser maatschappelijk verband stond
Dat is wel heel moeilijk", zei Clara.
„Hij zal, vrees ik, wel op-den-duur on
mogelijk blijken aan De Middenweg;
als hij al niet dadelijk ontslagen wordt
Maar we moeten geld verdienen. Ik wil
ook heel graag werken, als 't voor hem
beter is, 't niet te doen; maar wat voor
werk moet ik doen? Ik zou het niet we
ten."
Ja, dat is moeilijk, peinsde Marel
man. „Hebt u misschien.... vermogen
de familie; of vrienden, die wat voor
hem willen doen? Hij zou het later kun
nen teruggeven; er zouden trouwens
niet zulke sommen mee gemoeid zijn.
Eenige maanden; dit jaar uit.... Ja, ik
garandeer niets; dat heb ik al meerma
len gezegd, maar het is dan pok geen
geldbelegging om hem tijdelijk te steu
nen; maar een vriendendienst. Er is ri
sico, Maar ik geloof: niet veel."
UITSLUITEND
VOOR UW INMAAK.
(Ingez. Med.)
Clara dacht even na.
Dus u acht het bepaald wen-
schelijk, dat hij zijn betrekking laat va
ren. Alle betrekkingen....
Luistert u eens vrouwtje. Er zou
géén bezwaar zijn tegen een maatschap-
pelijken werkkring, waar hij niet met de
„leugen" in aanraking zou komen. Maar
kent u zoo'n baantje? Wat zou hij kun
nen doen? We spreken nu niet eens
van de politiek of.of den wijnhan
del of zoo ietsMaar iedere andere
handel? Denkt u eens aan alle recla
mes, aan alle aanprijzing maar, die daar
aan vastzit.... Onmogelijk, nietwaar?
dat is u met mij eens Het onderwijs?
Daarbij houd je je aan de waarheid....
Maar: kunt u zich een klas met jongens
en vooral pardon met meisjes
voorstellen, die je niet, die je nooit eens
iets voor-liegen? En ik hoef u niet te
zeggen, dat dat liegen aanmerkelijk zou
toenemen, als de leeraar niet merkte,
dat er gelogen werd; en dat ze zoo ie
mand hoe langer hoe meer in het ootje
zouden nemen, en hem tenslotte open
lijk voor den gek zouden houden....
Artikelen schrijven, ik bedoel nu we
tenschappelijke artikelen, niet zooals in
de courant; maar; artikelen op het ge
bied van het recht, dat kan hij ook niet;
dat hoeven we trouwens uit een finan
cieel oogpunt niet te betreuren, want
het levert geen droog brood op. Hij kan,
Examen Waterbouwkundig Opzichter.
Geslaagd voor het examen Water
bouwkundig Opzichter, uitgaande van
den Bond van Technische Ambtenaren
in Overheidsdienst, groep: Waterbouw'
kundige Ambtenaren in Zeeland, gehou
den te Middelburg in de maanden
September en October, de heeren:
W. L. Barentsen, Middelburg; N. van
den Berg, Rotterdam; A, Boone, Oost
kapelle; A. A. Borket, Middelburg; C. A,
van den Broeke, Wilhelminadorp; A, J
Broerse, Serooskerke (W,); J. M. de
Bruin, Bussum; J. Bungener, Utrecht; J.
N. Caro, Almelo; J. J. Coumou, Utrecht;
F. C. Dekker, Middelburg; J. van Dijke,
Sint-Annaland; J. A. Exalto, Heukelum
(Z.-H.); H, H. Harmsen, Willemstad; J.
P. den Hartog, Alkmaar; G. G. H. Hen-
drikse, Nederhorst den Berg; P. J. H
Herzberg, 's-Gravenhage; L. W. Hoek,
St. Maartensdijk; L. van der Horst, 's-
Gravenhage; C. H. J. H. van Hove, 's
Gravenhage; P. J. Israël, Groede; J. D.
Jagt, Scherpenisse; J. Th, Kramer, Wis-
senkerke; J. H Kramer, Axel; S de
Lange, Leiden; B. van Lit, Almelo; D,
van Loon, Leiden; J. Lucas, Dubbeldam;
R. Th. M. van der Meer, 's-Gravenhage;
J. P. de Meester, Kloetinge; P. H. Mes
ters, Born (L,); H. Minderhoud, Westka-
pelle; J. van Onlangs, Rotterdam; H. J,
Oosterhoff, Zwole; G. J. Oosterling,
Gouda; U. Palstra, Harlingen; H. Poel,
Hengelo; P. de Putter, Axel; H. J
Quaak, Scherpenise; C. Rijnberg, St.
Maartensdijk; J. Schouten, 's-Graven
hage; P. W. van de Schraaf, Wilhelmina
dorp; F .A. de Smit, Sluis; A. L. Snel-
link, Zutphen; M, H. Stevens, Zutpben;
D. C. Stoel, Veerè; C. Stok, Vlissingen;
F. Stougie, Doorn; F. M. Sturm, Se
rooskerke (W,); Iz. Tange, Middelburg;
W. A. Trimpe, Kloetinge; J. vander
Veen, Middelburg; A. J. Veerman, Voor
burg; H. Voorhans, Middelburg en W.
Wind, Leiden.
Voor het examen meldden zien 81
candidaten aan, van wie 77 aan het vol
ledig examen deelnamen. Geslaagd zijn
er 55.
De permanente examencommissie be
stond uit de heeren: Ir. A. G. Verhoe
ven, hoofd-ingenieur der Domeinen, te
Middelburg, voorzitter; jhr. J. L. Bo-
reel, ingenieur van den Polder Walche
ren te Middelburg; ir, A. J. Ilcken, inge
nieur van het waterschap Schouwen te
tenminste in zijn vak, in de „humaniora"
niets beweren dat waar is; omdat al wat
„humanum" is, Vol leugen zit; en als je
dat niet kan voelen, schrijf jeleu
gens over de „humana", enfin, dat is
zoo erg niet, maar je schrijft onzin én
voor ieder als zoodanig kénbaren onzin,
tastbaren onzin, als je schrijft, wat dan
„de waarheid" schijnt. De waarheid om
trent den mensch is: leugen.Voelt u?
Ja, ik voel het wel, zei Clara
verslagen.... „Er is alleen heil voor
hem buiten de maatschappij. Hij zou
zelfs niet, met al zijn waarheidszin, als
moralist, kunnen optreden, omdat hij
niet weet, dat hij „waarheid" spreekt"
Ja, zoo zou je de zaak van aller
lei kanten kunnen bekijken. Hij heeft
als het ware nog niet van den boom der
kennis gegeten; der kennis van goed en
kwaad; op dit gebied dan. En de
mënschheid wel.Denkt u, dat Adam
en Eva van voor den zondenval zouden
kunnen leven in onze maatschappij? Ze
konden leven in het paradijs.... omdat
wij geen Adam's en Eva's meer zijn."
En dr. Marelman keek, met eenige in
consequente voldoening, naar zijn keu
rig colbertje.
Clara wist niet meer, wat te antwoor
den. En hoorde een klok slaan,
Ik houd u niet langer op dokter,
zei ze. „Het geeft ook niet veel, of we
er nu verder over praten. Ik moet eerst
Zierikzee; C. Barentsen, districtsbouw-
kundige bij 's Landsgebouwen, Middel
burg; W. Coumou, technisch ambte
naar van den Rijkswaterstaat, Middel
burg; A. P. Steketee, hoofd der Kon.
Wilhelminaschool, Maassluis; J. K. Din-
gemanse, hoofdopzichter van het water
schap „de Breede Watering bewesten
Ierseke", Goes; J. A. Louwers opzich
ter Polder Walcheren, Vlissingen; J. L.
Muller, idem Nieuw Neuzenpolder, Ter-
neuzen; P. M, van den Broecke, idem
Oostbevelandpolder, Goessche Sas, sec
retaris.
Het kerkhof te Zoutekfnde,
Men schrijft aan de N. R. Crt.:
Men is bezig met het afgraven van het
kerkhof te Zoute'ande, een verheven
heid waarop de middeleeuwsche kerk
en toren zijn gebouwd. Hierbij stuit men
voortdurend op zware fundeeringen, o.a.
van een kruispand, dat blijkbaar voor
heen aan het schip der kerk was ge
hecht. Ook ander muurwerk, waarschijn
lijk niet behoord hebbend tot de kerk,
is blootgekomen; mogelijk is dit van 't
klooster afkomstig, dat voorheen ten
Zuiden der kerk moet hebben gestaan
en waarvan ten vorigen jare een ge
metseld riool werd opgedolven.
Het is zeer jammer, dat de ontdekte
fundeeringen zonder meer worden uit
gegraven en niet in kaart gebracht. Ge
schiedde dit, dan zou door een en an
der mogelijk wat meer licht worden ge
worpen op de geschiedenis van dit zeer
oude „aanzienlijke" dorp, waarvan zoo
weinig bekend is.
Behalve steenen en geraamten zijn bij
de afgraving van het kerkhof talrijke
oude munten („duiten") gevonden,
waaronder een van 1692 met het rand
schrift in het Latijn, verkort „Ca-
rolus II, bij de gratie Gods Koning van
Spanje, aartshertog van Oostenrijk, her
tog van Bourgondië."
De afgraving heeft aesthetisch dit
voordeel dat kerk en toren rijziger lij
ken; daarentegen komt de op de plaats
van het voormalige koor in 1905 ge
bouwde consistoriekamer bijzonder in 't
gezicht, hetgeen den wensch doet op
komen dat deze nog eens moge worden
afgebroken, omdat zij het overigens zoo
aardige kerkje jammerlijk ontsiert.
Tengevolge van de afgraving is de om
het kerkhof staande haag vernield en
vervangen door..... betonnen paaltjes,
hetgeen niet bepaald een gelukkige in
spiratie van het kerkbestuur kan wor
den genoemd.
Aan officier van gezondheid 2e kl.
W. van Gulden, van het O. I. leger,
wien wegens ziekte verlof naar Neder
land was verleend, is op zijn verzoek
een eervol ontslag uit den militairen
dienst verleend.
Bij Kon. besluit is met ingang van
16 October a.s. aan den officier van den
marinestoomvaartdienst 1ste kl. G. A.
Dijkstra eervol ontslag uit den zeedienst
verleend; zijn bevorderd tot officier van
den marinestoomvaartdienst 1ste kl. de
officieren van den marinestoomvaart
dienst 2de kl. M. Kraal en H. Riemers.
eens over alles denken...."
Goed, sprak dr. Marelman, hoffe-
ijk opstaande om zijn bezoekster uit te
geleiden. Wacht, u vergeet nog iets.."
Hij reikte haar de Wereldkroniek aan.
Och ja, dokter, zei ze, ontsteld, dat
ze hem nu toch nog even zou moeten
ophouden. „Ja heeft u nog één oogen-
olik? Kijkt u eens even" ze vouwde
ïaastig het blad open „hier, leest u
dat eens. Ik zal u niet meer ophouden,
misschien kunt u in den loop van den
dag, of vanavond eens lezen; het is mis
schien niets; een beetje Amerikaansche
ïumbug; maar. enfin, u zult, als u 't
eest, wel begrijpen, dat het me inte
resseerde."
De dokter bekeek het plaatje, en
keek hij had den deurknop weer los
gelaten aandachtig het onderschrift
in. Toen glimlachte hij den ietwat hoo-
vaardigen glimlach die den medicus
past, wanneer hij in een plaatjesblad
voor leeken iets als een beschouwing
op zijn gebied tegenkomt.
Het lijkt wel een aardig verhaal
tje", zei hij nederbuigend „Maar ik
betwijfel Enfin, als er iets in-zit,
dan zal er ook wel in de vaktijdschrif
ten over geschreven zijn. Maar ik her
inner me niet, ef daar iets over gelezen
te hebben".
(W^*dt vervfG'iï