BINNENLAND.
ZEELAND.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 3 SEPTEMBER 1932. No. 208.
MIDDELBURG.
ZUID-BEVELAND.
NA DE OPERATIE.
A
ZENDTIJDREGELING.
Reeds geruimen tijd is in voorberei
ding de definitieve regeling van den
zendtijd aan verschillende omroeporga
nisaties.
Naar V, D, verneemt heeft de Minis
ter van Waterstaat thans ten opzichte
van twee dezer organisaties een be
slissing genomen.
Het Onderwijsfonds voor de Scheep
vaart beschikte tot dusver over een
half uur zendtijd per week, welk half
uur elke week afwisselend door de
4 groote omroepvereenigingen moest
worden beschikbaar gesteld.
Thans heeft de Minister bepaald,
dat met ingang van 1 October a.s. deze
zendtijd geheel ten laste komt van de
N. C, R. V., die dezen zendtijd op
Woensdagavond van iedere week van
19 tot 19,30 moet afstaan.
Voorts heeft de Minister bepaald
dat de Vrijdenkers Radioomroepver.
eiken eersten Zaterdag van de maand
te beginnen met 3 September a.s. van j
19 tot 20 uur zal mogen uitzenden. De
zendtijd voor de V. R. O. moet afge
staan worden door de Vara.
DE FEESTEN VAN
HANDELSBELANG.
De etalagewedstrijd.
Het belangrijkste van den dag van
gisteren was zeker wel, dat nu bekend
zou worden gemaakt hoe de jury, in
casu het publiek haar taak heeft ten uit
voer uitgebracht.
Na uren van hard werken kon de com
missie voor den etalagewedstrijd gister
middag te ruim vier uur den uitslag van
den etalagewedstrijd van Handelsbelang
vaststellen.
Ingekomen waren ruim 300 biljetten,
zoodat het maximum aantal punten, dat
een winkelier kon behalen, 1800 be
droeg.
De uitslag was:
Rubriek: Meest artistieke etalages:
le prijs: J. F. Wolsky, Langedelft, met
581 p.
2e .prijs: mej. E, Barkelau, Kortedelft,
met 508 p.
3e prijs: Firma L Gabriëlse, Lange-
v ele met 457 p.
4e prijs: N.V. v.h. S. Wiener en Co.,
Langedelft, met 448 p.
5e prijs: C. A. van Opdorp, magazijn
Old Engeland, met 327 p.
6e prijs: M. Peterse, Langedelft, met
307 p.
Rubriek: Meest reclamemakende en
origineele etalages.
le prijs: Firma Schulte en Thieme,
Langedelft, met 1197 p.
2e prijs: van Sluijs en Co, Markt, met
528 p.
3e prijs: Magazijn ,,De Weefstoel",
Langeviele met, 451 p,
4e prijs: Vroom Dreessmann, Lan
gedelft, met 406 p.
5e prijs: H. N. Speijer, Langeviele,
met 367 p.
6e prijs: J. B. Diesch, Lange Burg,
met 249 p.
De aparte beoordeeling van de meest
decoratief verlichte etalages door een
jury van deskundigen, had tot uitslag:
lste prijs: Firma Schulte en Thieme,
Langedelft.
2de prijs: J. Jacobse, Korte Noord
straat.
3de prijs: Firma L. Gabriëlse, Lange
viele.
De bekendmaking van de prijzen voor
het letterraadsel zal nog een paar dagen
op zich laten wachten, daar de commis
sie met dat uitzoeken nog niet gereed is.
Toen de uitslag was vastgesteld, zijn
onmiddellijk dq cjtaties uitgegaan voor
de des avonds „"óp de bovenzaal van de
Vergenoeging te houden prijsuitdeeling.
Het bestuur van Handelsbelang, de
leden der comm ssie voor den etalage
wedstrijd, enkele der juryleden en de
prijswinners op één na, kwamen daar
des avonds te half negen bijeen.
De Voorzitter van Handelsbelang, de
heer L. A. S t o f k o p e r, heette al
len welkom, en wees er op, dat de
etalagewedstrijd zeker wel het glans
punt van de herdenkingsweek is en hij
hoopte, dat er veel, stoffelijk en propa
gandistisch succes is mede bereikt. Spr.
wees verder o.a. op het groote aantal
deelnemende winkeliers en zeide, dat
er over het algemeen zeer veel werk
van de u tstallingen is gemaakt.
Hierna ging spr. tot de uitdeeling der
prijzen over en had voor ieder een
woord van waardeering over, daarbij er
o.a. op wijzenden, dat men goed doet in
deze tijden van malaise krachtig propa
ganda voor zijn zaak te blijven maken.
Dank bracht spr, vervolgens aan de
juryleden voo- het geven van hun tijd
en voor de wijze waarop zij hun taak
vervulde. Vervolgens ook aan den heer
Boasson, als voorzitter van de commis-
s e en ook aan de andere leden daar
van.
Tot de aanwezige winkeliers zeide spr.
dat men moet blijven trachten de sa
menleving in beweging te houden. Men
mag niet bij de pakken neerzitten, en
moet uit eigen oog zien. Wijzen raad
krijgt men genoeg, maar het is beter, dat
ieder zelf helpt. Een sierlijke etalage is
altijd gewenscht, ook zonder wedstrijd.
Spr. hoopt dat de wedstrijd stoffelijk en
cultureel van belang zal blijken te zijn.
De heer Stofkoper eindigde met de vol
gende aanhaling uit zijn voorwoord in
het programma:
„Scherpt meer dan ooit het brein, ziet
uit naar nieuwe mogelijkheden, naar
nieuwe handelsrelatien, naar zakenuit-
bouw, vermeerdert Uw inspanning, staalt
Uw energie. Dit de eenige manier om
zich door deze periode heen te werken
naar betere tijden, die toch zonder twij
fel weder komen moeten".
De heer Boasson zeide dat ieder
bestuurslid een taak heeft gekregen en
die van deze commissie was niet zwaar
der dan die van andere. Spr. brengt
dank aan de heeren Bouwense en
Machgeels voor de aangename en suc
cesvolle samenwerking.
De heer Machgeels zeide twee
jaar geleden na den wedstrijd gezegd te
hebben later ook gaarne weer te zullen
medewerken, maar niet gedacht te heb
ben, dat dit zoo spoedig werkelijkheid
zou zijn. Spr. heeft ook nu weer zeer
aangenaam onder den heer Boasson ge
werkt en stelt zich daarvoor gaarne we
der beschikbaar in de toekomst.
De heer Bouwense sloot zich hier
bij aan.
De heer dr. Smeding wees er na
mens de jury o.a. op, dat deze zeer
nauwkeurig haar taak heeft verricht en
vooral voor de toekenning der drie prij
zen, na eerst een algemeene schifting te
hebben toegepast.
De voorzitter bracht nog dank aan
den heer A. J. Barto, die de diploma's
caligrapheerde.
Op de Markt.
Met groote belangstelling is op de
Markt geluisterd naar het Concert van
„Oefening na den Arbeid" en dit door
zeer velen personen. En ook na het con
cert bleef het niettegenstaande er geen
gcndelvaart was, nog geruimen tijd druk.
Men is en blijft, de elementen ten spijt,
in feeststemming.
Geen gondelvaart.
Zijn de vier eerste dagen de feesten
met goed weer gevierd, nu is het zooals
gisteren wel droog maar de wind laat
zijn tegenwoordigheid steeds meer en
meer gevoelen en voor een gondelvaart
woei het veel te hard, terwijl ook het
water te woelig was.
Het bestuur besloot dan ook om de
rondvaart uit te sellen tot Maandag
avond bij gunstig weer om helf negen.
De leden van het Mannenkoor zullen
zich aan de zijde van de kade bij de
Segeerstraat aan boord van de hen ver
voerende boot dienen te gaan. Tevens
is besloten den kanowedstrijd op heden
middag niet te doen plaats hebben, om
dat het meestal dezelfde deelnemers
van de gondelvaart zijn en zij hun kano's
reeds hadden versiert,
i De Elgawa.
Het optreden van het Middelburgsch
Muziekkorps en van het Middelburg's
Mannenkoor was zeker mede oorzaak,
dat in deze „stille" Vrijdag wat meer
menschen binnen kwamen en het nu ge
zellig was in den Schuttershoftuin.
YERSEKE. Men schrijft ons:
't Hof „Voor-Semaert". De oudheid
herleeft. Bracht uw corresp. in bericht
als „Minne" de „Week" van 't herbo
ren worden van een eerbiedwaardige
matrone, wier levenslicht opging in de
vroege middeleeuwen, de naam der
hoeve van den heer J. Rentmeester,
voert ongetwijfeld zeker terug naar nog
verder gelegen tijden, naar een verle
den 't welk als met dichte vezelen haar
geschiedenis omhult en bijna alleen
maar tot ons spreekt uit en door den
bodem.
i Semaert is de naam van een z.g.
Veldhoek welke ziph uitstrekt vanaf
den Zanddijk tot aan het Zoute Wege-
ling begrensd dpor den Veldhoek: Teu-
den den ZoutewegHet ambacht
Vlake en de Boereweg.
Weliswaar geeft de ligger aan laatst
genoemde benevens de Zouteweg,
den naam van Kruiningsche grintweg,
maar feit evenwel s dat van onheuglijke
tijden af, de weg vanaf de Zanddijk tot
aan de Zoute wegeling (tusschen de
hoeven van A. de Putter en E. de Jon
ge Boereweg heeft geheeten (een lagee
van geringt beteeke nisg^bhmecfawam
van geringe beteekenis zijnde weg) zoo-
a'sals deze naam aanduidt, terwijl de
rest tot aan het dorp Zouteweg werd
genoemd (Zout-ee-weg).
Men denke hierbij vooral aan de oor
spronkelijke bestemming dezer wegen,
aan d en tijd, toen de hedendaagsche
landwegen eigenlijk meer bestemd wa
ren voor het gebruik van platgeboom
de vaartuigjes en de Zout-ee „het zoute
water" dat méér direct met Scheld-ee
en vooral met Yersek-ee in nauw ver
band stond, een der hoofdvaarten uit
maakte.
Alhoewel grif wordt aangenomen wat
dr. Karei de Flou getuigt omtrent ver
klaringen van oude namen, zoo gelooven
we echter niet ver mis te wezen wan
neer wij in Semaert een beteekenis zoe
ken welke getuigenis aflegt van felle
worsteling met een erfvijand: het wa
ter.
Semaert is een samenstelling van Sa
a maert; se nu is een meerdere vor
men waarmee in 't Angel-Saksisch zee
wordt aangeduid, (e is de wortel welke
water beteekent) terwijl Maere de
vaak ook van slavin. Sanuca Suurmar-
cons, voor meer dan duizend jaren te
rug, nog lange voor de Zanddijk de
breede Watering Bewesten Yerseke af
sloot, had hier de lange niet afwisse
lend geleek gevoerde worsteling plaats
Scheld-eeYersek-ee en Semaert, het
welk een voortdurende betere positie
veroverend, vooral ook door een zich
gestadig verder uitzettenden gordel van
nieuwe schorgronden, welke zich voor
haar vormden, echter toch nog meer
malen, bij storm en giergetij haar sla
venjuk Jhaar dienstbaarheid moest er
varen tot het uur der verlossing sloeg
en natuur en kunst hier weer een over
winning behalen mochten op het mach
tig element dat daar weer gaf.
Als onderscheiding van andere ver
overingen werd het nieuw verworven
bezit, als vanzelfsprekend (men noemde
de landen naar hunne namen) gedoopt
door Dr. Jan Walch.
30
Wil hij niets van me weten? dacht
hij; „of herkent hij mij niet?" Maar dat
is ondenkbaar. Hij bleef een oogenblik
onthutst staan, maar de referendaris
volhardde in zijn volkomen rustig toe
luisteren. Toen keerdeHenri zich, met
ook groote oogen van verwondering, af
En stond plots tegover een adjunct
commies van zijn eigen afdeeling. Het
viel hem onmiddellijk op, hoe deze, die
hem blijkbaar al had opgemerkt, met
eenigen schrik zich terzij wendde, maar
nu, a's betrapt, die beweging staakte
en, zijn gezicht tot beleefde verrassing
poogde te plooien; terwijl hij tevens 'n
zenuwachtigen blik rondom wierp, als
r ep hij voor deze houding meteen de cle
mentie van de vergadering in. Maar toen
Van der Hoghen Lugt daar vóór hem
stond met een gezicht dat oprechte ver
bazing vertoonde, kwam hij, ietwat be
schaamd naar hem toe; want de
macht van al wat oprecht is, is tenslotte
groot; en de adjunct-commies was nog
jong. En hij zei: „U is gauw terug ge
komen, meneer Van Hoghen Lugt. We
hadden nog niet gehoopt, u hier te
zien." En dat was niet-in-den-haak, want
het paste niet, dat hij tegen wie hooger
in rang was, het eerst sprak; maar hij
was eenigszins in de war. En Van Hog
hen Lugt bleeef het beelemaal wat raar
vinden; maar hij onderkende nu toch
zeer duidelijk dit ééne: dat men hem
eeningszins schuw bekeek; alwéér; en
een rappen blik rondom zich werpend
zag hij overal die stemming, in allerlei
nuances van verlegenheid en aanmati-
g ng, al naar den rang en óók wel 'n beet
je naar het karakter der personen; maar
dat laatste had toch eigenlijk weinig
invloed. En in dat alles wat iets ang
stigs bevreemdends; en hij vroeg zichc a,f
of men het dan ongepast vond, dat hij
hier zoo-maar was binnengekomen.
Vond men, dat hij éérst zich verant
woorden moest?
Hij had geen tijd om dit vraagstuk te
bepe nzen; er ontstond een zekere eer
biedige beweging bij de deur, en in de
opening vertoonden zich de secretaris
generaal, mr. Holy Helman, en de jubi
laris, mr. Colver, die elkaar met glim
lachjes een rustig-en-bijna-spottend
glimlachje van den hoogen chef en een
eerbiedig glimlachje van den nogalhoo-
gen jubilaris uitnoodigden, het eersl
binnen te treden. Toen duwde de eerste
de ander met zacht drang tegen den rug.
Henri zag, hoe daarbij de glimlachjes
weer verstrakten; het gelaat van den
secretaris kreeg een ietwat verveelden
en tevens imperatieven plooi, of hij zeg
gen wilde: als ik deze schijnbeweging
wensch uit te voeren, heb jij per slot
van rekening daaraan te gehoorzamen;
en 'de re'erdaris beantwoordde die ef
fening met een onderworpenheid van
oogen, die Henri met een vagen schrik
p'otsel ng in eigen geheugen herkennend
weervond.
Het praten verstomde. De heer Col-
ver was n het midden van de kamer
aangekomen, terwijl de schare der hul-
digers naar de wanden keek, zoodat hij
daar stond als het middelpunt van een
eenigszins gebuckelden cirkel. Maar de
secretaris had zich blijkbaar de situatie
anders voorgesteld, en terwijl de jubi
laris met al een zekere beschaamd-glim
lachende bescheidenheid klaar stond
om den te verwachten lof over zijn on
waardig hoofd te laten stroomen, greep
hij hem weer bij den arm, en leidde hem
in de richting van het bureau ministre;
dat leiden ging eenigsz'ns 'blinde-
mansgewijs, want de geleide wist vol
strekt niet waar de ander hem heen wil
de hebben; en begreep maar n:et, waarom
hij niet zooals hij dat zoo vaak bij jubilea
gezien had, plechtig midden in de kamer
werd toegesproken. Evenwel, hij ging
gedwee mee, alleen was het niet moge
lijk bij dat uitstel voorfdurend dien
beschaamden glimlach in stand te hou
den; die vervlakte tot 'n zekere schaap
achtige onnoozelheid. Zoo, dat Henri er
eenigszins van schrok; het scheen hem,
dat zijn chef zich al te veel bloot gaf,
en zijn domheid al te zeer liet uitschij
nen. Hij geneerde zich voor hem, en
keek angstig rond of de anderen het
ook zagen. Maar die stonden in 'mpas-
sibele afwachting; hun gezichten ver
toonden over het algemeen géén uit
drukking hoegenaamd. Reeds had de se
cretaris zijn slachtoffer los gelaten, dat
nu hulpeloos bij zijn bureau stond, en
zich een houding gaf door met zijn lin
kerhand daarop te leunen; de rechter
hand houdt een jubilar's instinctief voor
handen-drukken vrij.
Waarde heer Colver, klonk nu de
toesprekende stem, „daar zit.... of
staat dan" voegde hij er ietwat kregel
aan toe, „ge nu bij dat bureau, waaraan
ge ie-de-ren dag, vijf en twintig jaren
lang" de spreker pauseerde een
oogenblik, als wilde hij dien vijf en twin
tig jaren de gelegenheid geven voor
aller geestesoog voorbij te trekken
,de krachten van uw geest hebt geofferd
aan 't welzijn van ons land". Ah! daar
om mocht hij n et midden in de kamer
blijven staan; de secretaris had nu een
maal dat speech begin in zijn hoofd....
„Vijf en twintig jaar; een kwart eeuw!'
vervolgde hij. met een doffen nadruk,
„ls wilde hij dc grenzelooze eentonig
heid van een langen woestijnweg voel
baar maken. „Iedere morgen vond ik u
op uw post; vond u bereid al de krach
ten van uw geest,.... enfin...., al uw
krachten in den dienst van het vader
land te geven. We hebben in u allen 'n
voorbeeld gezien van nauwgezette
plichtsbetrachting" het was heel toe
vallig dat de spreker een zekeren na
druk gaf aan dat „nauw"; misschien ook
was er iets in de smalschouderige ver
schijning van Colver, dat hem dit woord
als bijzonder karakteristiek deed voe
len. „U is een flink soldaat, een flink
officier in dit vreedzame leger geweest;
ik wil zeggen: u is het nog; u is het nog!
En u zal het, naar wij allen hopen, nog
zeer vele jaren blijven...."
Op dit oogenblik kreeg hij plotseling
Henri in het oog. Hij had hem nog niet
verwacht, raakte er een oogenblik door
in de war, en zweeg. Dit was inderdaad
aller pijnlijkst; zoodal alle aanwezigen
dubbel ernstig en eerbiedig keken; wel
licht de woorden van waardeer ng en
mogelijk ook de glorieuze loopbaan
waaraan die gewijd waren, bepeinzend.
Zoo'n pauze duurt eindeloos voor 't
gevoel der omstanders; inderdaad duur
de ze nog geen kwart minuut.
De secretaris vervolgde:
U is altijd ons allen een voorbeeld
geweest; op het bureau en daarbuiten.
U heeft trouw de vele belangrijke zaken
die u ter behandeling waren jjoever-
trouwd, afgedaan; u heeft steeds ge
toond te weten, hoe een ambtenaar moet
werken, en hoe hij pok n de maatschap
pij, in het leven van eiken dag, de be
teekenis van het ambt kan doen eer
biedigen. En daarom" hij greep naar
den achterzak van zijn pandjas heeft
het Hare Majesteit de Koningin behaagd
u op dezen dag een blijk te geven van
Haar welwillende waardeering; en den
heer Colver te benoemen tot offic er in
de orde van Oranje Nassau."
(Wordt vervolgd.1
