VELE ZEEUWEN RECHTZAKEN. I TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 3 AUGUSTUS 1932. No. 181. EEN ELDORADO VOOR PHILATELISTEN. NA DE OPERATIE. PERSKRONIEK. WILLEN GAARNE NEDERLANDSCHE PRODUCTEN KOOPEN. HOE ZULLEN ZIJ WETEN, IN WELKE WINKELS ZIJ DAARTOE MOETEN ZIJN, ZOO DE WINKELIER HET NIET ADVERTEERT Een postzegelverzameling, die hier te lande noch in het buitenland eerder ver toond is; een overzicht van de verbinding tusschen Ne derland en Indië geduren de ,1 Vi eeuw, bijeenge bracht in het koloniaal in stituut te Amsterdam. (Van onzen specialen verslaggever) Dat de gemiddelde Nederlander maar matige belangstelling voor Jie overzeesche gewesten heelt is bekend. Dit tekort aan interesse komt natuur lijk het meest tot uiting in de instellin gen, die haar bestaan aan Indië dan ken, o.a, in het koloniaal instituut te Amsterdam, dat zijn geboorte en wor ding geheel aan het Nederlandsch Rijk in den Indischen archipel ontleent. Ten einde het instituut bij de groote massa meer populair te maken besloot de raad van beheer in het gebouw van tijd tot tijd tentoonstellingen te organiseren die geacht kunnen worden in de oogen van voor Indië niet direct geïnteres seerden aantrekkingskracht te bezitten. Eenmaal in het gebouw vertoevend komt men er immers gemakkelijk toe iets meer te gaan zien dan hetgeen, waarvoor men speciaal gekomen is. Via de hulp-tentoonstellingen tracht men dus nu de hoogst belangwekkende per manente verzameling, op Indië betrek king hebbend, onder het bereik te bren gen van hen, die zich voor Indië alleen niet naar het koloniaal instituut bege ven. Het eerste beroep van dit genre geldt de philatelisten. Maandag is n.l. in het instituut een tentoonstelling van post zegels geopend, die 1/4 eeuw verbin- dingsgeschiedenis tusschen Nederland en de overzeesche gewesten vertegenwoor digt, en die eenig in haar soort is om dat ze nooit eerder, waar ter wereld ook, gehouden werd. Voor philatelisten is het koloniaal in stituut met zijn rijke verzameling voor werpen, die in den loop der tijden aan het verkeer tusschen Indië en het moe derland dienstbaar zijn gemaakt thans een waar elderado. Duizenden variaties postzegels liggen er onder het vitrine glas. Zoo treft men van 't Nederlandsch postmuseum de uitgebreide en voortge zette collectie-Waller, die geheel ge specialiseerd is op de papiersoorten typen, tandingen, zettingen, plaatnum mers, plaatfouten, afstempelingen en af wijkingen, die men op philatelistisch gebied kan verwachten. Zij omvat tal van groote zeldzaamheden. Een interessant overzicht is gegeven van het postvervoer in den t-d, dat nog geen postzegels bestonden. Daarbij zijn brieven, vervoerd per Compagnie's post, in 1788 door de Oost-Indische Compag nie ingesteld op het traject van Holland naar Indië, resp. Kaap de Goede Hoop, Voor-Indië, China en Japan, tegen een uniform port van 6 zilveren stuivers en met een progressief tarief naar gelang van het formaat der brieven. Van de eene naar de andere plaats op Java moest 5 stuivers port worden betaald. Verder zijn er vele soorten stempels op „zeebrieven", die uit Indië in de eerste helft der 19e eeuw tegen allengs billij ker tarief, rondom de Kaap naar Hol land werden verzonden, en brieven, die de veel duurdere „overland'-route volg den, ongeveer overeenkomend met de tegenwoordige scheepsroute, doch over den afstand van het Suez-kanaal, zooals wij dit thans kennen, in kisten over land werden verzonden. Een tweetal gekleur Oorspronkelijke roman door Dr. Jan Walch. 3. Kees Bender maakte zijn intree. Hij was een groote kerel, die de deurope ning vulde. Een buitentype, met smaak gekleed, maar geenszins naar de heer- schende stadsmode. Hij droeg een ha vanna-kleurig overhemd met een keu rig slap boordje in dezelfde kleur, een das, die daarbij paste, geen vest, een broek en jas in donkerder bruine tint. Wat is hij bruin, was, ondanks haar preoccupatie, Clara's eerste gedachte en daarbij dacht ze niet 't minst aan de donkere zon-doorstoofde kleur van zijn gezicht, -vjjSil Kees trad onmiddellijk op haar toe, zonder notitie van den medicus te ne men, greep met zijn groote knuist haar handje en schudde dat hartelijk, terwijl hij met meewarige belangstelling haar in de oogen keek. Het was een manier van optreden, die zij wel de enkele malen, dat ze Kees ha(d ontmoet, van hem gewoon was, maar die haar, aan meer hoofsche en spitsvingerige begroe tingen gewend, altijd toch wat schuw maakte. Maar ze voelde er nu toch wel zeer de hartelijkheid in. Operatie goed afgeloopen, hé? zei hij op warmen toon. En.blijft het nu .goed gaan? Clara had een vaag gebaar van voor- de prenten geven een voorstelling van den postdienst langs den grooten post weg op Java. Gedurende bijna den ge- heelen duur van de 19e eeuw heeft langs dezen hoofdweg de postverzending plaats gehad met behulp van vier- en twee-wie- lige postwagens, postboden te paard en te voet. Nog primitiever was op Suma tra de ijldienst met estafetten, waar van enkele voorbeelden op bamboe en lontarbladen zijn ingekrast. Het mate riaal, betrekking hebbend op het post vervoer per vliegtuig vormt wel een schril contrast met de primitieve ver zendingen. Van de firma Joh, Enschede en Zn,, die reeds van 1866 af de Nederlandsche en de voor overzeesche gewesten be- noodigde postzegels drukt, bevat de expositie een groote collectie postwaar- den, briefkaarten, postbladen, briefom slagen, enz. met opgedrukte zegels. Ook wordt gedemonstreerd hoe een postze gel tot stand komt; groote reeksen van kleurproeven geven een denkbeeld van de moeite, waarmede het ontstaan van een eenvoudige postzegel gepaard gaat Tenslotte worde nog melding gemaakt van een uitstalling van boeken over postzegels en postvervoer in de Neder landsche overzeesche gewesten en van een plastische statistiek van den ver koop van postwaarden in Ned.-Indië ge durende de jaren 18741930. Bij de opening van deze zeer merk waardige tentoonstelling heeft de voor zitter van den raad van beheer van het koloniaal instituut, jhr. mr. dr. A. Röell Maandagmiddag dank gebracht aan de instellingen en de particulieren, die aan deze expositie haar volledig karakter hebben verleend. De post in Zeeuwsch Vlaanderen. „Scaldis' schrijft in het „Hbld.": ,In een tijd waarin de roep om ver sterking der banden luide klinkt, waar in Zeeuwsch-Vlaanderen meer en meer ontvankelijk wordt voor den echt Ne derlandschen geest, is deze ontwrichting van het postvervoer een groote teleur stelling, die noch in dit gewest, noch in overig Nederland waardeering kan oog sten. Dat men Zeeuwsch-Vlaanderen door deze handelwijze terug drijft naar het isolement, waaraan het dank zij veel moeite en kosten ontworstelde dat men de banden nauwer aange haald en hechter geworden in de laat ste jaren moedwillig doet verslap pen, is een inderdaad zeer droeve er varing, Het aantal verzendingen van poststuk ken uit Zeeuwsch-Vlaanderen naar ove rig Nederland en in omgekeerde rich ting is aanzienlijk verminderd. De tus- schenruimten waarin uit Zeeuwsch Vlaanderen geen post kan worden ver zonden waardoor het, practisch ge nomen, voor gewoon postverkeer, dus volkomen van Nederland wordt afge sloten zijn zeer groot geworden. En dat ondanks het feit, dat de dienstre gelingen der stoombootdiensten onge wijzigd bleven en dus op dezelfde wijze als voorheen het postvervoer kunnen bewerken! Geschiedde voorheen de doorzending van de morgenpost uit Terneuzen per boot van 12 uur, thans blijven deze stukken te Terneuzen liggen tot 3 uur en komen overal ook in de eigen provincie, zelfs in Middelburg, Vlissin- gen en Goes! veel later dan voor heen aan, hetgeen zich ook bij beant richting nogmaals doet gevoelen. Was er tot Mei van dit jaar postverzending voor Walcheren rechtstreeks naar Vlis- stellen. De dokter, zei ze schuchter. Kees, even in zijn belangstelling ge remd, deed den dokter met een beleef den knik af. Vulde die matige attentie aan door zijn vragen nu min of meer tot beiden te richten, Heeft hij er geen nadeelige gevol gen van? Clara keek naar den grond. Er was 'n gevolg, maar dat was zoo'n gek gevolg, en ze was er zelf nog niet voldoende aan gewend om het eenigszins onbe vangen te noemen. De dokter kwam haar te hulp. Er is geen reden tot eenige onge rustheid, zei die. Maar er is een kleine tijdelijke stoornis opgetreden zijn toon maakte ze nog kleiner en tijdelij- ker „namelijk: één functie van den geest is tijdelijk buiten werking gesteld. Hij kan enkel maar de waarheid spre ken." Hè?! riep Kees Bender, verrast en hevig geamuseerd. „Enkel maar de waarheid....?!" En dat zoo'n society- mensch! Enfin, als dat 't alleen is, 't is lastig, hahaha! Maar och, 't is tij delijk, zei u. Het is te verwachten dat de be treffende hersencellen, bij het oor, bij 't rechteroor, waar de leugenfunctie schijnt gelocaliseerd te zijn, dat die weer aan groeien zullen.... 't Is te hopen, zei Kees. „En duurt zooiets lang?" es eens 'n geval gehad van iemand, die 1 Dat is moeilijk te zeggen. Ik heb singen met drie booten uit Terneuzen, de nieuwe regeling laat deze reisroute geheel vervallen, zoodat alle post voor en van Walcheren via Hoedekensker- ke reist en eerst langs dien omweg Terneuzen bereikt. Dat er in Terneu zen geen post uit overig Nederland arriveeren kan tusschsen 9.35 uur des morgens en 16.55 des avonds, verdient om aan te toonen wat deze achteruit gang hier beteekent. Zelfs een „ex- presse"-zending heeft geen nut in dit geval, wijl het betreffende stuk tus schen de hierboven genoemde uren de Westerschelde niet passeeren kan! Dit zijn enkele voorbeelden van een maatregel,, die misschien eenig finan cieel voordeel kan brengen (misschien, want de handel zoekt andere wegen!) en waaraan groote belangen worden op geofferd, belangen die zeer verre uit reiken boven een te bereiken bezuini ging." Onvrij-N ederland. Wij lézen in de H. P.: „Het laatste week-end brachten wij door in een der Vlaamsche zee-bad plaatsen; en een der voornaamste in drukken die wij daar opdeden is., dat wij Nederlanders ongemerkt de meeste onzer kleine vrijheden kwijt zijn ge raakt. Steeds erger komen wij onder de plak van St. Bureaucratius met zijn koor van overtollige en geldsmijtende engelen, als daar zijn diligente ambte naren, controleurs, inspecteurs, en an dere functionarissen die wij zeer wel zouden kunnen missen, en die, in ruil voor het salaris dat zij opstrijken en het geld dat zij verspillen, weinig anders doen dan ons noodeloos allerlei last bezorgen. Men behoeft maar even on ze Zuidelijke grens over te steken om tot het besef te komen, hoezeer wij ten prooi zijn aan allerlei dwaze en on nutte en plagende reglementeering. Men moet moet zich weder eens vrijelijk kunnen overgeven aan zulke uitspattin gen en verdorvenheden als 't koopen van een sigaar in een restaurant na de achtste avondstonde, of als het eten van een heerlijk knappend versch broodje bij het ontbijt; men moet we der eens met eigen óogen zien hoe in het verzonken burenland op Zondag allerlei winkels open blijven en aller lei straathandel geriefelijkheid, kleur en leven bijzet aan het Zondagsche leven, om te beseffen wat stumpers wij Ne derlanders allengs zijn geworden om ons zonder meer de beperking van al lerlei kleine onschuldige en voor nie mand hinderlijke vrijheden te laten aanleunen en welgevallen. Onze tegen woordige generatie is het onwaardige nageslacht van voorouders, die eeuwen lang onversaagd streden voor vrijhe den van allerlei soort, die zij terecht als het hoogste goed beschouwden. Als er nog een greintje politieke fut in ons volk zat zoude het reeds lang zijn op gestaan om den geheelen rompslomp van belemmeringen weg te vagen die in ons land zooveel bijdraagt tot den ernst der malaise en tot de vreugdeloosheid des levens. Nederland is deze laatste jaren nog erger een land van verboten geworden dan het voor-oorlogsche Duitschland, waarmede wij indertijd, toen ons vrij heidsgevoel nog niet was uitgedoofd, den draak staken. En het is geen over drijving te zeggen dat men den over gang van een atmosfeer van over-regle- menteering naar een atmosfeer van-; volslagen persoonlijke vrijheid letterlijk voelt wanneer men bijvoorbeeld van uit Zeeuwsch Vlaanderen het Belgenland binnengaat. Vrijheid, blijheid; de blij- dere, meer opgewekte stemming die men voelt, moet verband houden met den veel geringeren dwang van over heidswege, een dwang dien het volk daar ginds vermoedelijk met een van zijn gewone oolijke gebaren onmiddellijk te niet zoude doen, gelijk het tijdens de bezetting met zijn humor zelfs den Duitschen dwang wist te verlammen. Wij waren in De Zoute en het daarmede vergroeide Knocke, oorden ons tot dus verre vreemd. In onze onwetendheid verwachtten wij een paar visschersdor- pen te zullen zien, waar rustige men- schen in de hondsdagen rustig komen uitblazen. Hetgeen wij vonden was een moderne, bleoiende badplaats in groo ten stijl, uitgestrekter en drukker dan Scheveningen, die alles biedt wat be zoekers van allerlei gading maar kun nen wenschen" na zoo'n operatie bij het linkeroor 1 z'n namengeheugen kwijt was. Hij kende de menschen en de straten en de dingen, maar de namen van dat alles was hij kwijt. Moest hij opnieuw lee- ren, Hm, zei Kees Bender, nog altijd geamuseerd, „maar dat is 'n grappig ge val! Dus dan hoort het liegen eigenlijk bij ons, zooals dat stukje hersen, dat die arme Henderikus hij noemde Henri tot diens ergernis, altijd zoo dat die nu missen moetzooals dat stukje hersen hoort tot ons lichaam! 't Is prach tig! De schepping is werkelijk perfect geoutilleerd. Is 't niet zoo, dokter? Ik wil daar graag nog wel eens met u over spreken, meneer Bender, als u er belang in stelt, antwoordde de dok ter. „Een belangrijke quaestie is 't ze ker. Maar laten we ons op "t moment tot onzen patiënt bepalen." Ik mag hem niet zien? Het zou wat druk voor hem wor den. Hij wacht vanmiddag ook al be zoek, Ga jij nu met mij naar huis kof fiedrinken, Kees, zei Clara. „Kun je niet tot morgen blijven? Och ja. Nu, dan ga je morgen naar hem toe. Of vanmiddag. Prachtig. Laten we nu maar weg gaan; we houden den dokter op. Clara moest nog een boodschap in de stad doen en Kees, ziende dat zij moe was van al de emoties, stelde voor een Politierechter te Middelburg. In de zitting van 2 Augustus waren de volgende personen gedagvaard: P. J. M., 63 j., landbouwer te Terneu zen, wegens vernieling van een afslui ting, bestaande uit palen en schrooten, die diende voor wegafsluiting en toebe hoorde aan den Rijkswaterstaat, ge pleegd te Terneuzen op 11 April 1932. Eisch en uitspraak 0.50 of 1 d. h. P. C. v. K., 48 j., zonder beroep te Souburg, wegens beleediging van Pieter Polderman te Souburg op 31 Mei 1932. Eisch en uitspraak 10 of 5 d. h. D. G., 46 j., werkman te Geersdijk, we gens beleediging van den gemeenteveld wachter Schippers, die daar surveilleer de, te Wissenkerke op 5 Juni 1932. Eisch en uitspraak 15 of 10 d. h. N. de V., 20 j-, klompenmaker te 's- Heerenhoek, wegens beleediging van Pieternella Wagenaar te 's-Heerenhoek op 5 Juni j.l. Eisch en uitspraak 15 of 10 d. h, J. A. v. d. W., 43 j., koopman te Groe- de, wegens mishandeling van Pieter Jo hannes de Back, te Oostburg, op 10 Juni 1932. Eisch en uitspraak 20 of 10 d. h. J. C., 30 j., koopman te Heerenveen, wegens verzet tegen den veldwachter Contant, toen deze hem ter zake van dronkenschap naar het politiebureau wil de overbrengen te Goes op 17 Juni j.l. Eisch en uitspraak 15 of 10 d, h. A. F., 47 j., fabrieksarbeider te Sluis kil, wegens mishandeling van W. Jansen van Roosendaal te Terneuzen op 17 Juni 1932. Eisch: 5 of 5 d. h. Uitspraak: vrij spraak. H. O. M. P., 25 j., leurder te Honte- nisse, wegens mishandeling van J. A. Penneman, I, Boogaard en L. Blondeel, te Terhole, op 13 Juni 1932. Eisch en uitspraak 1 maand gev. straf, M. J. C. de K., 21 j., slagersknecht te Goes, wegens beleediging van den Rijks kopje koffie in een lunchroom te drin ken. Ze waren in de buurt van Lens- velt Nicola, en vonden een tafeltje voor het raam. Ze spreken van de ironie van het lot, zei Kees. Nu, die reputatie heeft 't lot niet gestolen! Daar hoor ik op m'n hei van die operatie; ik kom in angst en beven aangesneld, je weet: ik houd van hem. En daar wordt je niet alleen gerustgesteld wat natuurlijk heerlijk is maar je wordt van de atmosfeer van onrust meteen overgeheveld in de malligheid. Malligheid? Ja, natuurlijk. Netzoo'n malligheid als die daar. Hemel, wat heb je hier in Den Haag toch 'n merkwaardige paro dieën op de menschheid. En hij duidde in de richting van een oude dame, die, sigaret na sigaret opblazend uit een doosje, dat voor haar op de tafel stond, in een soort van witte meisjesjurk kwaadaardig mompelend naar buiten zat te kijken. Clara woonde in Den Haag, en was dus meer op dat gebied gewend. Zou ze op 'n vriendje zitten te wachten? vroeg Kees vroolijk Clara antwoordde niet. Kees was een rare kerel; enfin, je moest hem nemen zooals hij was: een brok natuur après-tout is dat ook wel acceptabel. Kees begreep uit haar zwijgen, dat ze met haar gedachten bij haar man was. En dat hij toch eigenlijk wel wat seri euzer mocht zijn Henri had toch een heel gevaarlijke periode doorgemaakt. veldwachter Eversdijk te 's-H. Arends- kerke op 28 Juni 1932. Eisch en uitspraak 14 d. gev, straf. C. J. F. L,, 32 j., colporteur te Vlis- singen, wegens verzet tegen de politie ambtenaren Harink en De Rijder, toen deze hem ter zake van dronkenschap beetpakten om hem op te brengen, te Vlissingen op 27 Juni 1932. Eisch 15 of 15 d. h. Uitspraak: 15 of 10 d. h. J. v. W., 45 j., melkslijter te Terneu zen, wegens beleediging van Pieter Wol- fert te Terneuzen op 21 Juni 1932. Eisch en uitspraak 10 of 5 d. h. E. de R., huisvrouw I. J., 42 jaar, zon der beroep te Westdorpe, wegens belee diging van Madelena Cappaert te West dorpe op 27 Juni 1932. Eisch 10 of 5 d. h. Uitspraak 5 of 5 d. h. Mr. P. C. Adriaanse vroeg vrijspraak. M. M. C., gehuwd met H. J., 38 jaar, zonder beroep te Westdorpe, wegens beleediging van Elodie de Rijcke, te Westdorpe op 27 Juni 1932. Eisch en uitspraak 5 of 5 d. h. Mr. Tichelman vroeg vrijspraak of een nieuw onderzoek. Ph. N., 43 j., koopman te Kruiningen, wegens mishandeling van Barend Arie Bruinshoofd te Hansweert op 30 Juni j.l. Eisch 15 of 10 d. h. Uitspraak 10 of 10 d. h. P, V., 34 j., boerenknecht te 's Heer Arendskerke, wegens het niet voldoen van de vordering van den Rijksveld wachter Weststrate, om van zijn rijwiel waarmede hij op 3 Juli j.l. te Nisse zon der licht reed, af te stappen. Eisch en uitspraak 15 of 10 d. h. C. P. H., 58 j., handelsagent te Mid delburg, was in verzet gekomen tegen het verstekvonnis van den Politierechter van 24 Juni 1932, waarbij hij ter zake van verduistering van een bedrag van 5, gepleegd te Rotterdam in Maart j.l., is veroordeeld tot drie maanden gevan genisstraf. Eisch en uitspraak bekrachtiging van het vonnis. Mr. P. van Empel vroeg een geldboete of lichtere straf op te leggen. Kantongerecht te Middelburg, De Kantonrechter te Middelburg heeft in de ziting van 27 Juli veroor deeld wegens: met een rijwiel een weg in verboden richting berijden: C, M. te Gapinge 3 b. s. 3 d.h.; met een motorrijtuig rijden zonder fa- brieksnummer, fabrieksmerk enz.: J. v, N. te Tiel; H. G. v. V. te Amsterdam, ieder 1 b. s. 1 d.h.; met motorrijtuig rijden zonder een rood licht, en zonder dat het nummer met letter is verlicht, na gedaan verzet, J, T. te Middelburg, vrijspraak; met een mootrrijtuig rijden op zooda- ge wijze, dat de vrijheid van het ver keer wordt belemmerd, na gedaan ver- Hij raakte even, als een hondje, haar kleine hand aan, die op de tafel naast haar kopje koffie lag, en zei: Je moet niet denken, dat ik 't niet alles met je meevoel, Clara. Ik ben innig blij, hoor, dat he er zoo goed voorstaat. Maar ochchot, ik ben zoo'n zieltje zon der-zorg, hè.... Zoodra 't gevaar van de lucht is, ben ik weer klaar om te lachen. En, je zult wel toegeven, dat dit werkelijk een eenigszins comische situ atie is. Clara trok de wenkbrauwen op. Ik vind 't zoo comisch niet, Kees. ik vind het angstig.... Ja, jij hebt natuurlijk nog niet aan de consequenties gedacht; ik eerst ook niet; maar nu moet je je eens indenken: vanmiddag komt zijn chef. Ik weet precies hoe Henri over hem denkt. Hij spreekt tegen mij niet veel over het departement, maar dat heeft hij me toch wel gezegd...." Ge schoold in de voorzichtigheid, aarzelde zij. Wat? Och ja, jou kan ik 't wel vertellen. Hij vindt hem een.... enfin, 'n erg on beduidend man 'n Nul, vereenvoudigde Kees. Clara keek angstig rond, knikte toen. Het was toch wel rustig, zoo iemand, die de dingen zoo precies bij hun naam noemde. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1932 | | pagina 5