VELE ZEEUWEN
RECHTZAKEN.
I
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 3 AUGUSTUS 1932. No. 181.
EEN ELDORADO VOOR
PHILATELISTEN.
NA DE OPERATIE.
PERSKRONIEK.
WILLEN GAARNE NEDERLANDSCHE
PRODUCTEN KOOPEN. HOE ZULLEN
ZIJ WETEN, IN WELKE WINKELS ZIJ
DAARTOE MOETEN ZIJN, ZOO DE
WINKELIER HET NIET ADVERTEERT
Een postzegelverzameling,
die hier te lande noch in
het buitenland eerder ver
toond is; een overzicht van
de verbinding tusschen Ne
derland en Indië geduren
de ,1 Vi eeuw, bijeenge
bracht in het koloniaal in
stituut te Amsterdam.
(Van onzen specialen verslaggever)
Dat de gemiddelde Nederlander
maar matige belangstelling voor Jie
overzeesche gewesten heelt is bekend.
Dit tekort aan interesse komt natuur
lijk het meest tot uiting in de instellin
gen, die haar bestaan aan Indië dan
ken, o.a, in het koloniaal instituut te
Amsterdam, dat zijn geboorte en wor
ding geheel aan het Nederlandsch Rijk
in den Indischen archipel ontleent. Ten
einde het instituut bij de groote massa
meer populair te maken besloot de raad
van beheer in het gebouw van tijd tot
tijd tentoonstellingen te organiseren
die geacht kunnen worden in de oogen
van voor Indië niet direct geïnteres
seerden aantrekkingskracht te bezitten.
Eenmaal in het gebouw vertoevend
komt men er immers gemakkelijk toe
iets meer te gaan zien dan hetgeen,
waarvoor men speciaal gekomen is. Via
de hulp-tentoonstellingen tracht men
dus nu de hoogst belangwekkende per
manente verzameling, op Indië betrek
king hebbend, onder het bereik te bren
gen van hen, die zich voor Indië alleen
niet naar het koloniaal instituut bege
ven.
Het eerste beroep van dit genre geldt
de philatelisten. Maandag is n.l. in het
instituut een tentoonstelling van post
zegels geopend, die 1/4 eeuw verbin-
dingsgeschiedenis tusschen Nederland en
de overzeesche gewesten vertegenwoor
digt, en die eenig in haar soort is om
dat ze nooit eerder, waar ter wereld
ook, gehouden werd.
Voor philatelisten is het koloniaal in
stituut met zijn rijke verzameling voor
werpen, die in den loop der tijden aan
het verkeer tusschen Indië en het moe
derland dienstbaar zijn gemaakt thans
een waar elderado. Duizenden variaties
postzegels liggen er onder het vitrine
glas. Zoo treft men van 't Nederlandsch
postmuseum de uitgebreide en voortge
zette collectie-Waller, die geheel ge
specialiseerd is op de papiersoorten
typen, tandingen, zettingen, plaatnum
mers, plaatfouten, afstempelingen en af
wijkingen, die men op philatelistisch
gebied kan verwachten. Zij omvat tal
van groote zeldzaamheden.
Een interessant overzicht is gegeven
van het postvervoer in den t-d, dat nog
geen postzegels bestonden. Daarbij zijn
brieven, vervoerd per Compagnie's post,
in 1788 door de Oost-Indische Compag
nie ingesteld op het traject van Holland
naar Indië, resp. Kaap de Goede Hoop,
Voor-Indië, China en Japan, tegen een
uniform port van 6 zilveren stuivers en
met een progressief tarief naar gelang
van het formaat der brieven. Van de
eene naar de andere plaats op Java
moest 5 stuivers port worden betaald.
Verder zijn er vele soorten stempels op
„zeebrieven", die uit Indië in de eerste
helft der 19e eeuw tegen allengs billij
ker tarief, rondom de Kaap naar Hol
land werden verzonden, en brieven, die
de veel duurdere „overland'-route volg
den, ongeveer overeenkomend met de
tegenwoordige scheepsroute, doch over
den afstand van het Suez-kanaal, zooals
wij dit thans kennen, in kisten over land
werden verzonden. Een tweetal gekleur
Oorspronkelijke roman door
Dr. Jan Walch.
3.
Kees Bender maakte zijn intree. Hij
was een groote kerel, die de deurope
ning vulde. Een buitentype, met smaak
gekleed, maar geenszins naar de heer-
schende stadsmode. Hij droeg een ha
vanna-kleurig overhemd met een keu
rig slap boordje in dezelfde kleur, een
das, die daarbij paste, geen vest, een
broek en jas in donkerder bruine tint.
Wat is hij bruin, was, ondanks haar
preoccupatie, Clara's eerste gedachte
en daarbij dacht ze niet 't minst aan de
donkere zon-doorstoofde kleur van zijn
gezicht, -vjjSil
Kees trad onmiddellijk op haar toe,
zonder notitie van den medicus te ne
men, greep met zijn groote knuist haar
handje en schudde dat hartelijk, terwijl
hij met meewarige belangstelling haar
in de oogen keek. Het was een manier
van optreden, die zij wel de enkele
malen, dat ze Kees ha(d ontmoet, van
hem gewoon was, maar die haar, aan
meer hoofsche en spitsvingerige begroe
tingen gewend, altijd toch wat schuw
maakte. Maar ze voelde er nu toch wel
zeer de hartelijkheid in.
Operatie goed afgeloopen, hé? zei
hij op warmen toon. En.blijft het nu
.goed gaan?
Clara had een vaag gebaar van voor-
de prenten geven een voorstelling van
den postdienst langs den grooten post
weg op Java. Gedurende bijna den ge-
heelen duur van de 19e eeuw heeft langs
dezen hoofdweg de postverzending plaats
gehad met behulp van vier- en twee-wie-
lige postwagens, postboden te paard en
te voet. Nog primitiever was op Suma
tra de ijldienst met estafetten, waar
van enkele voorbeelden op bamboe en
lontarbladen zijn ingekrast. Het mate
riaal, betrekking hebbend op het post
vervoer per vliegtuig vormt wel een
schril contrast met de primitieve ver
zendingen.
Van de firma Joh, Enschede en Zn,,
die reeds van 1866 af de Nederlandsche
en de voor overzeesche gewesten be-
noodigde postzegels drukt, bevat de
expositie een groote collectie postwaar-
den, briefkaarten, postbladen, briefom
slagen, enz. met opgedrukte zegels. Ook
wordt gedemonstreerd hoe een postze
gel tot stand komt; groote reeksen van
kleurproeven geven een denkbeeld van
de moeite, waarmede het ontstaan van
een eenvoudige postzegel gepaard gaat
Tenslotte worde nog melding gemaakt
van een uitstalling van boeken over
postzegels en postvervoer in de Neder
landsche overzeesche gewesten en van
een plastische statistiek van den ver
koop van postwaarden in Ned.-Indië ge
durende de jaren 18741930.
Bij de opening van deze zeer merk
waardige tentoonstelling heeft de voor
zitter van den raad van beheer van het
koloniaal instituut, jhr. mr. dr. A. Röell
Maandagmiddag dank gebracht aan de
instellingen en de particulieren, die aan
deze expositie haar volledig karakter
hebben verleend.
De post in Zeeuwsch
Vlaanderen.
„Scaldis' schrijft in het „Hbld.":
,In een tijd waarin de roep om ver
sterking der banden luide klinkt, waar
in Zeeuwsch-Vlaanderen meer en meer
ontvankelijk wordt voor den echt Ne
derlandschen geest, is deze ontwrichting
van het postvervoer een groote teleur
stelling, die noch in dit gewest, noch in
overig Nederland waardeering kan oog
sten. Dat men Zeeuwsch-Vlaanderen
door deze handelwijze terug drijft naar
het isolement, waaraan het dank zij
veel moeite en kosten ontworstelde
dat men de banden nauwer aange
haald en hechter geworden in de laat
ste jaren moedwillig doet verslap
pen, is een inderdaad zeer droeve er
varing,
Het aantal verzendingen van poststuk
ken uit Zeeuwsch-Vlaanderen naar ove
rig Nederland en in omgekeerde rich
ting is aanzienlijk verminderd. De tus-
schenruimten waarin uit Zeeuwsch
Vlaanderen geen post kan worden ver
zonden waardoor het, practisch ge
nomen, voor gewoon postverkeer, dus
volkomen van Nederland wordt afge
sloten zijn zeer groot geworden. En
dat ondanks het feit, dat de dienstre
gelingen der stoombootdiensten onge
wijzigd bleven en dus op dezelfde wijze
als voorheen het postvervoer kunnen
bewerken!
Geschiedde voorheen de doorzending
van de morgenpost uit Terneuzen per
boot van 12 uur, thans blijven deze
stukken te Terneuzen liggen tot 3 uur
en komen overal ook in de eigen
provincie, zelfs in Middelburg, Vlissin-
gen en Goes! veel later dan voor
heen aan, hetgeen zich ook bij beant
richting nogmaals doet gevoelen. Was
er tot Mei van dit jaar postverzending
voor Walcheren rechtstreeks naar Vlis-
stellen.
De dokter, zei ze schuchter.
Kees, even in zijn belangstelling ge
remd, deed den dokter met een beleef
den knik af. Vulde die matige attentie
aan door zijn vragen nu min of meer
tot beiden te richten,
Heeft hij er geen nadeelige gevol
gen van?
Clara keek naar den grond. Er was 'n
gevolg, maar dat was zoo'n gek gevolg,
en ze was er zelf nog niet voldoende
aan gewend om het eenigszins onbe
vangen te noemen. De dokter kwam
haar te hulp.
Er is geen reden tot eenige onge
rustheid, zei die. Maar er is een kleine
tijdelijke stoornis opgetreden zijn
toon maakte ze nog kleiner en tijdelij-
ker „namelijk: één functie van den
geest is tijdelijk buiten werking gesteld.
Hij kan enkel maar de waarheid spre
ken."
Hè?! riep Kees Bender, verrast en
hevig geamuseerd. „Enkel maar de
waarheid....?!" En dat zoo'n society-
mensch! Enfin, als dat 't alleen is,
't is lastig, hahaha! Maar och, 't is tij
delijk, zei u.
Het is te verwachten dat de be
treffende hersencellen, bij het oor, bij 't
rechteroor, waar de leugenfunctie schijnt
gelocaliseerd te zijn, dat die weer aan
groeien zullen....
't Is te hopen, zei Kees. „En duurt
zooiets lang?"
es eens 'n geval gehad van iemand, die
1 Dat is moeilijk te zeggen. Ik heb
singen met drie booten uit Terneuzen,
de nieuwe regeling laat deze reisroute
geheel vervallen, zoodat alle post voor
en van Walcheren via Hoedekensker-
ke reist en eerst langs dien omweg
Terneuzen bereikt. Dat er in Terneu
zen geen post uit overig Nederland
arriveeren kan tusschsen 9.35 uur des
morgens en 16.55 des avonds, verdient
om aan te toonen wat deze achteruit
gang hier beteekent. Zelfs een „ex-
presse"-zending heeft geen nut in dit
geval, wijl het betreffende stuk tus
schen de hierboven genoemde uren de
Westerschelde niet passeeren kan!
Dit zijn enkele voorbeelden van een
maatregel,, die misschien eenig finan
cieel voordeel kan brengen (misschien,
want de handel zoekt andere wegen!)
en waaraan groote belangen worden op
geofferd, belangen die zeer verre uit
reiken boven een te bereiken bezuini
ging."
Onvrij-N ederland.
Wij lézen in de H. P.:
„Het laatste week-end brachten wij
door in een der Vlaamsche zee-bad
plaatsen; en een der voornaamste in
drukken die wij daar opdeden is., dat
wij Nederlanders ongemerkt de meeste
onzer kleine vrijheden kwijt zijn ge
raakt. Steeds erger komen wij onder de
plak van St. Bureaucratius met zijn
koor van overtollige en geldsmijtende
engelen, als daar zijn diligente ambte
naren, controleurs, inspecteurs, en an
dere functionarissen die wij zeer wel
zouden kunnen missen, en die, in ruil
voor het salaris dat zij opstrijken en
het geld dat zij verspillen, weinig anders
doen dan ons noodeloos allerlei last
bezorgen. Men behoeft maar even on
ze Zuidelijke grens over te steken om
tot het besef te komen, hoezeer wij ten
prooi zijn aan allerlei dwaze en on
nutte en plagende reglementeering. Men
moet moet zich weder eens vrijelijk
kunnen overgeven aan zulke uitspattin
gen en verdorvenheden als 't koopen
van een sigaar in een restaurant na de
achtste avondstonde, of als het eten
van een heerlijk knappend versch
broodje bij het ontbijt; men moet we
der eens met eigen óogen zien hoe in
het verzonken burenland op Zondag
allerlei winkels open blijven en aller
lei straathandel geriefelijkheid, kleur en
leven bijzet aan het Zondagsche leven,
om te beseffen wat stumpers wij Ne
derlanders allengs zijn geworden om
ons zonder meer de beperking van al
lerlei kleine onschuldige en voor nie
mand hinderlijke vrijheden te laten
aanleunen en welgevallen. Onze tegen
woordige generatie is het onwaardige
nageslacht van voorouders, die eeuwen
lang onversaagd streden voor vrijhe
den van allerlei soort, die zij terecht
als het hoogste goed beschouwden. Als
er nog een greintje politieke fut in ons
volk zat zoude het reeds lang zijn op
gestaan om den geheelen rompslomp van
belemmeringen weg te vagen die in ons
land zooveel bijdraagt tot den ernst der
malaise en tot de vreugdeloosheid des
levens.
Nederland is deze laatste jaren nog
erger een land van verboten geworden
dan het voor-oorlogsche Duitschland,
waarmede wij indertijd, toen ons vrij
heidsgevoel nog niet was uitgedoofd,
den draak staken. En het is geen over
drijving te zeggen dat men den over
gang van een atmosfeer van over-regle-
menteering naar een atmosfeer van-;
volslagen persoonlijke vrijheid letterlijk
voelt wanneer men bijvoorbeeld van uit
Zeeuwsch Vlaanderen het Belgenland
binnengaat. Vrijheid, blijheid; de blij-
dere, meer opgewekte stemming die
men voelt, moet verband houden met
den veel geringeren dwang van over
heidswege, een dwang dien het volk
daar ginds vermoedelijk met een van
zijn gewone oolijke gebaren onmiddellijk
te niet zoude doen, gelijk het tijdens de
bezetting met zijn humor zelfs den
Duitschen dwang wist te verlammen.
Wij waren in De Zoute en het daarmede
vergroeide Knocke, oorden ons tot dus
verre vreemd. In onze onwetendheid
verwachtten wij een paar visschersdor-
pen te zullen zien, waar rustige men-
schen in de hondsdagen rustig komen
uitblazen. Hetgeen wij vonden was een
moderne, bleoiende badplaats in groo
ten stijl, uitgestrekter en drukker dan
Scheveningen, die alles biedt wat be
zoekers van allerlei gading maar kun
nen wenschen"
na zoo'n operatie bij het linkeroor
1 z'n namengeheugen kwijt was. Hij
kende de menschen en de straten en de
dingen, maar de namen van dat alles
was hij kwijt. Moest hij opnieuw lee-
ren,
Hm, zei Kees Bender, nog altijd
geamuseerd, „maar dat is 'n grappig ge
val! Dus dan hoort het liegen eigenlijk
bij ons, zooals dat stukje hersen, dat die
arme Henderikus hij noemde Henri
tot diens ergernis, altijd zoo dat die
nu missen moetzooals dat stukje
hersen hoort tot ons lichaam! 't Is prach
tig! De schepping is werkelijk perfect
geoutilleerd. Is 't niet zoo, dokter?
Ik wil daar graag nog wel eens met
u over spreken, meneer Bender, als u
er belang in stelt, antwoordde de dok
ter. „Een belangrijke quaestie is 't ze
ker. Maar laten we ons op "t moment
tot onzen patiënt bepalen."
Ik mag hem niet zien?
Het zou wat druk voor hem wor
den. Hij wacht vanmiddag ook al be
zoek,
Ga jij nu met mij naar huis kof
fiedrinken, Kees, zei Clara. „Kun je niet
tot morgen blijven?
Och ja.
Nu, dan ga je morgen naar hem
toe. Of vanmiddag.
Prachtig. Laten we nu maar weg
gaan; we houden den dokter op.
Clara moest nog een boodschap in de
stad doen en Kees, ziende dat zij moe
was van al de emoties, stelde voor een
Politierechter te Middelburg.
In de zitting van 2 Augustus waren
de volgende personen gedagvaard:
P. J. M., 63 j., landbouwer te Terneu
zen, wegens vernieling van een afslui
ting, bestaande uit palen en schrooten,
die diende voor wegafsluiting en toebe
hoorde aan den Rijkswaterstaat, ge
pleegd te Terneuzen op 11 April 1932.
Eisch en uitspraak 0.50 of 1 d. h.
P. C. v. K., 48 j., zonder beroep te
Souburg, wegens beleediging van Pieter
Polderman te Souburg op 31 Mei 1932.
Eisch en uitspraak 10 of 5 d. h.
D. G., 46 j., werkman te Geersdijk, we
gens beleediging van den gemeenteveld
wachter Schippers, die daar surveilleer
de, te Wissenkerke op 5 Juni 1932.
Eisch en uitspraak 15 of 10 d. h.
N. de V., 20 j-, klompenmaker te 's-
Heerenhoek, wegens beleediging van
Pieternella Wagenaar te 's-Heerenhoek
op 5 Juni j.l.
Eisch en uitspraak 15 of 10 d. h,
J. A. v. d. W., 43 j., koopman te Groe-
de, wegens mishandeling van Pieter Jo
hannes de Back, te Oostburg, op 10 Juni
1932.
Eisch en uitspraak 20 of 10 d. h.
J. C., 30 j., koopman te Heerenveen,
wegens verzet tegen den veldwachter
Contant, toen deze hem ter zake van
dronkenschap naar het politiebureau wil
de overbrengen te Goes op 17 Juni j.l.
Eisch en uitspraak 15 of 10 d, h.
A. F., 47 j., fabrieksarbeider te Sluis
kil, wegens mishandeling van W. Jansen
van Roosendaal te Terneuzen op 17 Juni
1932.
Eisch: 5 of 5 d. h. Uitspraak: vrij
spraak.
H. O. M. P., 25 j., leurder te Honte-
nisse, wegens mishandeling van J. A.
Penneman, I, Boogaard en L. Blondeel,
te Terhole, op 13 Juni 1932.
Eisch en uitspraak 1 maand gev. straf,
M. J. C. de K., 21 j., slagersknecht te
Goes, wegens beleediging van den Rijks
kopje koffie in een lunchroom te drin
ken. Ze waren in de buurt van Lens-
velt Nicola, en vonden een tafeltje voor
het raam.
Ze spreken van de ironie van het
lot, zei Kees. Nu, die reputatie heeft 't
lot niet gestolen! Daar hoor ik op m'n
hei van die operatie; ik kom in angst
en beven aangesneld, je weet: ik houd
van hem. En daar wordt je niet alleen
gerustgesteld wat natuurlijk heerlijk
is maar je wordt van de atmosfeer
van onrust meteen overgeheveld in de
malligheid.
Malligheid?
Ja, natuurlijk. Netzoo'n malligheid
als die daar. Hemel, wat heb je hier in
Den Haag toch 'n merkwaardige paro
dieën op de menschheid. En hij duidde
in de richting van een oude dame, die,
sigaret na sigaret opblazend uit een
doosje, dat voor haar op de tafel stond,
in een soort van witte meisjesjurk
kwaadaardig mompelend naar buiten zat
te kijken.
Clara woonde in Den Haag, en was
dus meer op dat gebied gewend.
Zou ze op 'n vriendje zitten te
wachten? vroeg Kees vroolijk
Clara antwoordde niet. Kees was een
rare kerel; enfin, je moest hem nemen
zooals hij was: een brok natuur
après-tout is dat ook wel acceptabel.
Kees begreep uit haar zwijgen, dat ze
met haar gedachten bij haar man was.
En dat hij toch eigenlijk wel wat seri
euzer mocht zijn Henri had toch een
heel gevaarlijke periode doorgemaakt.
veldwachter Eversdijk te 's-H. Arends-
kerke op 28 Juni 1932.
Eisch en uitspraak 14 d. gev, straf.
C. J. F. L,, 32 j., colporteur te Vlis-
singen, wegens verzet tegen de politie
ambtenaren Harink en De Rijder, toen
deze hem ter zake van dronkenschap
beetpakten om hem op te brengen, te
Vlissingen op 27 Juni 1932.
Eisch 15 of 15 d. h. Uitspraak: 15
of 10 d. h.
J. v. W., 45 j., melkslijter te Terneu
zen, wegens beleediging van Pieter Wol-
fert te Terneuzen op 21 Juni 1932.
Eisch en uitspraak 10 of 5 d. h.
E. de R., huisvrouw I. J., 42 jaar, zon
der beroep te Westdorpe, wegens belee
diging van Madelena Cappaert te West
dorpe op 27 Juni 1932.
Eisch 10 of 5 d. h. Uitspraak 5 of
5 d. h.
Mr. P. C. Adriaanse vroeg vrijspraak.
M. M. C., gehuwd met H. J., 38 jaar,
zonder beroep te Westdorpe, wegens
beleediging van Elodie de Rijcke, te
Westdorpe op 27 Juni 1932.
Eisch en uitspraak 5 of 5 d. h.
Mr. Tichelman vroeg vrijspraak of een
nieuw onderzoek.
Ph. N., 43 j., koopman te Kruiningen,
wegens mishandeling van Barend Arie
Bruinshoofd te Hansweert op 30 Juni j.l.
Eisch 15 of 10 d. h. Uitspraak 10
of 10 d. h.
P, V., 34 j., boerenknecht te 's Heer
Arendskerke, wegens het niet voldoen
van de vordering van den Rijksveld
wachter Weststrate, om van zijn rijwiel
waarmede hij op 3 Juli j.l. te Nisse zon
der licht reed, af te stappen.
Eisch en uitspraak 15 of 10 d. h.
C. P. H., 58 j., handelsagent te Mid
delburg, was in verzet gekomen tegen
het verstekvonnis van den Politierechter
van 24 Juni 1932, waarbij hij ter zake
van verduistering van een bedrag van
5, gepleegd te Rotterdam in Maart j.l.,
is veroordeeld tot drie maanden gevan
genisstraf.
Eisch en uitspraak bekrachtiging van
het vonnis.
Mr. P. van Empel vroeg een geldboete
of lichtere straf op te leggen.
Kantongerecht te Middelburg,
De Kantonrechter te Middelburg
heeft in de ziting van 27 Juli veroor
deeld wegens:
met een rijwiel een weg in verboden
richting berijden: C, M. te Gapinge 3
b. s. 3 d.h.;
met een motorrijtuig rijden zonder fa-
brieksnummer, fabrieksmerk enz.: J. v,
N. te Tiel; H. G. v. V. te Amsterdam,
ieder 1 b. s. 1 d.h.;
met motorrijtuig rijden zonder een
rood licht, en zonder dat het nummer
met letter is verlicht, na gedaan verzet,
J, T. te Middelburg, vrijspraak;
met een mootrrijtuig rijden op zooda-
ge wijze, dat de vrijheid van het ver
keer wordt belemmerd, na gedaan ver-
Hij raakte even, als een hondje, haar
kleine hand aan, die op de tafel naast
haar kopje koffie lag, en zei:
Je moet niet denken, dat ik 't niet
alles met je meevoel, Clara. Ik ben innig
blij, hoor, dat he er zoo goed voorstaat.
Maar ochchot, ik ben zoo'n zieltje zon
der-zorg, hè.... Zoodra 't gevaar van
de lucht is, ben ik weer klaar om te
lachen. En, je zult wel toegeven, dat dit
werkelijk een eenigszins comische situ
atie is.
Clara trok de wenkbrauwen op. Ik
vind 't zoo comisch niet, Kees. ik vind
het angstig.... Ja, jij hebt natuurlijk
nog niet aan de consequenties gedacht;
ik eerst ook niet; maar nu moet je je
eens indenken: vanmiddag komt zijn
chef. Ik weet precies hoe Henri over
hem denkt. Hij spreekt tegen mij niet
veel over het departement, maar dat
heeft hij me toch wel gezegd...." Ge
schoold in de voorzichtigheid, aarzelde
zij.
Wat?
Och ja, jou kan ik 't wel vertellen.
Hij vindt hem een.... enfin, 'n erg on
beduidend man
'n Nul, vereenvoudigde Kees.
Clara keek angstig rond, knikte toen.
Het was toch wel rustig, zoo iemand,
die de dingen zoo precies bij hun naam
noemde.
(Wordt vervolgd).