SUPERIEUR!
LEKKERE KOFFIE
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEÜWSCHE MIDDELBÜRGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 11 MEI 1932. No. 110.
ALS PASSAGIER
VLISSINGEN-WAALHAVEN.
FEUILLETON.
HARTENAAS EN
RUITENDRIE.
ZEELAND.
„VAN NELLE" ZIJN
X
Een passagier schrijft omtrent zijn
reis VlissingenWaalhaven het volgen-
de:
Wanneer ik in Rotterdam of Amster
dam moet zijn, dan is het treintje van
zeven uur zooveel des morgens het
mijne. Nu we een vliegverbinding met
eerstgenoemde stad hebben, leek het
mij als inwoner van Walcheren plicht
deze de klandizie ook eens te gunnen;
dat gaf bovendien het voordeel, dat ik
pas met de tram van 8 uur naar het
vliegveld behoefde te vertrekken, in-
plaats van om goed zeven uur al aan
den trein te moeten zijn.
Het schijnt de eerste dagen nog niet
storm geloopen te hebben, want de wa
genbestuurder van de tram verschrok
zichtbaar toen ik hem op den schouder
tikte en vriendelijk vroeg, of hij aan de
facultatieve halte-vliegveld even stop
pen wilde. ,,Hé, jwatte, vliegveld???
En ,toen, toch lichtelijk geimponeerd
door dien klaarblijkelijk eenigen pas
sagier voor de K. L. M.: „o, zeker, ja,
welzeker meneer, ik zal er stoppen
hoor. Zoo, is 't vliegen vandaag? Waar
op een nu ook geinteresseerde mede
voorbalcon-genoot opmerkte: ,,dan had
je ook wel 's wat beter weer kenne uit-
zoeke, meneer". Dat was waar: het re
gende bosjes pijpestelen. Maar de vlie
gerij is tegenwoordig geen mooi-weer
aardigheidje meer.
Ook in het kantoortje van de vlieg-
loods scheen men nog niet aan gedrang
voor de loketten gewend te zijn, al
werd de verbazing dat er nu toch heusch
op dien regenochtend een passagier
binnenstapte, heel spoedig meesterlijk
verborgen achter een zakelijk masker.
Helaas kon de vriendelijke bureaulist mij
geen kaartje verkoopen, aangezien ik
mij daarvan reeds bij den heer L. A.
Stofkoper, die in Middelburg agent voor
de K. L. M. is, had voorzien. Wel werd
ik met naam en toenaam in een groot
register geboekt,
En toen zei een van de heeren in lee-
ren jassen: „zullen we dan maar gaan?"
Vlak voor de loods stond de PHO
TO opgesteld; instappen, deurtje dicht,
motor aanslaan, weghobbelen en met
een zwaai de lucht in, over het kanaal
Noordwaarts, dat was alles het werk
van een oogenblik. Ik zat comfortabel
in een rieten leunstoel, naast me ruim
spiegelglas om uit t'e kijken. Het geronk
van den motor dringt slechts matig door
in de gesloten kajuit.
Ik had een kaart van den A. N, W.
B. meegenomen en kon zoodoende on
ze route volgen; merkwaardig hoe goed
men, ook met dien regen, alles op aarde
nog onderscheiden kon. Alleen als er een
wolkje kwam, was 't zicht even minder
Na luttele oogenblikken vliegens stre
ken we met een paar zwaaien al op
Haamstede's vliegveld neer en we
waren wat vroeg enkele minuten
later kwam de K.L.M.-bus. Vier passa
giers, w. o. één dame. 't Jonge, dacht ik
zoo bij mezelven, hier hebben ze de
smaak van de vliegerij te pakken! Maar
daartoe zal zeker medewerken het feit,
dat de Schouwen-Duivenaren, schoon
hemelsbreed dichter bij Rotterdam ge
legen, er zonder de K.L.M. nog veel ver
der van af zouden liggen dan wij van
Walcheren. Een der passagiers toch ver
telde mij, dat men om 5 uur op en om
6 uur weg moest, wilde men met de ge
wone vervoermiddelen des morgens zoo
omstreeks 11 uur in Rotterdam zijn!
Direct nadat de kajuit van het vlieg
tuig door het plaatsnemen van een aan
tal andere passagiers het meer be
kende, half-intieme, karakter van een
spoorweg-coupé had gekregen, dreunde
de schroef al en dra waren we weer
61). -
Zijn oproep bleef onbeantwoord en
de telefoon bleef schril volhouden. Hij
liep naar de deur door welke sir Peter
verdwenen was en was op het punt te
roepen toen de baronet langs hem heen
drong en de kamer binen kwam met de
bedoeling die dadelijk weer te verlaten.
De telefoon, Brace! beval Spen
cer. Sir Peter keek van Spencer naar
de rumoerige telefoon en was op het
punt een driftig antwoord te geven, toen
hij bedacht dat Harker misschien opbel
de om de reden van zijn vertraging te
zeggen. Hij ging naar de tafel en nam
de hoorn op.
Hallo! snauwde hij kwaad,
Jij daar? Jij daar? vroeg een ze
nuwachtige stem.
Hallo? Ben jij het Harker?
Jij daar? Jij daar? herhaalde de
stem,
i Hallo! Hier Brace! Ben jij het Har
ker? riep sir Peter, die rood werd,
Jij daar? Daar?
Het was blijkbaar dat de telefoon
met grillig gevoel voor humor, besloten
had dat dit een gunstige gelegenheid
was om de feilbaarheid van alle men-
schelijk pogen aan te tornen, want de
eentonige vraag deed den baronet vloe-
in de lucht. Nu duurde de vlucht iets
langer, doch met behulp van de kaart
kon ik me steeds góed oriënteeren:
daar een kanaal, daar een dorpje, ginds
een bochtige trambaan.... Toen de
brug over de Oude Maas, waarover
net een stoomtrammetje pufte, goed
voorbij was, maakten we ook reeds een
zwaai boven de Waalhaven, scheerden
over de schutting en een koppel daar
achter grazende schapen, en zoo om
streeks kwart over negen waren we
goed en wel voor de gebouwen van
de K. L. M. getaxied. Drie kwartier ge
leden nog op het Walchersche vliegveld
en nu zegt een van de officials al: „mag
ik uw kaartjes heeren?" Net als aan
den trein.
Het komt mij voor, dat het zaak is,
ons wèl bewust te worden, niet alleen
van het voordeel dat deze luchtlijn ons
nu reeds kan bieden, maar vooral van
het luchtverkeersbelang voor de toe
komst, dat hier op het spel staat. Want,
dunkt mij, wanneer deze lijn voldoet,
uitgebreid kan worden, aansluiten kan
op andere lijnen, naar uithoeken van
ons eigen land en naar het buitenland,
dan zullen we heel wat gewonnen heb
ben op dit gebied.
Haven- en Kaderechten op het eiland
Noord-Beveland,
In het jongste nummer van Schutte-
vaer komt een uitvoerig ingezonden
stuk voor van K., onder bovenstaand
hoofd
K. schrijft o.a. als volgt:
Naar ik meen is het het College van
Gedeputeerde Staten die steeds toe
stemming geven, tot het innen van deze
gewraakte heffingen, die mede hel
pen het bestaan van den schipper on
mogelijk te maken. Want de vrachten
zakken steeds en de heffingen onder de
namen havengeld, enz. blijven op het
zelfde peil zoo ze noch niet verhoogd
worden.
Het gaat natuurlijk niet om hier van
alle plaatsen ons lieve vaderland be
treffende, een overzicht te geven, wat
dan die heffingen bedragen, en wil
mij bepalen tot het eiland Noord-Be
veland. Noch geisoleerd van onze mo
derne samenleving, dus levende in al
len eenvoud. Maar goed thuis zijn hare
gemeentebesturen om de schippers ha
vengelden te laten betalen, zoo, dat
van de vracht niet veel overschiet. Er
is mij dan ook geen streek bekend waar
zulke exhorbitante hooge rechten als
haven- en kadegelden wordt geheven,
als op dit eiland.
Het schijnt, dat de verschillende ge
meentebesturen, met elkander in deze
hebben voeling gehouden of van elkan
der stilzwijgend hebben overgenomen.
Want het is zoo treffend, dat de me
thode van de eene gemeente om den zak
van den schipper en den boer aan te
snijden, ook in alle andere voorkomt.
Hier volgen dus de havengelden, aan
vangende met de gemeentehaven van
Kolijnsplaat.
Dit bedraagt 10 cent per ton, voor
alle goederen uitgiezonderd suikerbie
ten 20 ets. per ton geldig 6 werkdagen.
Dit laatste is in al deze haventjes het
geval.
Kats 10 ets. per ton voor laden of
lossen, voor beide 15 ets. per ton.
Kortgene 15 ets. per ton voor laden
of lossen, voor beide 22 y2 ets. per ton.
Maar zijn het suikerbieten dan 25 ets.
per ton en voor het lossen van pulp
15 ets. per ton. En eene gedeeltelijke
lading wordt in alle havens als geheel
beschouwd.
Dus een schip dat in den herfst pulp
lost en bieten laadt betaalt 40 cents
per ton.
ken.
i Brace! Spencer's stem klonk scherp
als een mes.
Sir Peter lette niet op hem en zei
den onzichtbaren Harker onrustig dat hij
„daar" was.
Brace! herhaalde Spencer, naar de
tafel komend, de bedienden mogen deze
telefoon niet gebruiken! Bel als het je
belieft af.
Loop naar de hel! snauwde sir
Peter die juist aansluiting met Harker
gekregen had.
Neen, zei hij in den hoorn, ik sprak
niet tegen jou! Wat is het!
Brace!
Ditmaal gaf de baronet geen ander
antwoord dan een ongeduldig gebaar om
stilte te verzoeken.
Spencer nam de buigtang op, die Clin
ton op tafel geworpen had en sneed
vlug het telefoonkoord door.
Sir Peter raasde enkele oogenblik
ken in den hoorn met een ongerust ver
langen te hooren wat Harker zeide, voor
dat hij inzag dat het instrument dood
was. Hij rammelde met den hoorn en
schreeuwde wat harder; toen viel zijn
blik op het doorgesneden koord, dat
Spencer voor zijn onderzoek op tafel
gooide Eerst keek hij er naar zonder
te begrijpen toen deed het inzien van
deze groote brutaliteit hem hulpeloos
sputteren in zijn woede
Ik heb je gezegd, wat je mij zoo
dikwijls gezegd hebt, Brace, antwoordde
Spencer koel, de onuitgesproken vraag,
En nu volgt de haven van Kam
perland, gemeente Wissekerke, welke
heft 15 ets. per ton voor laden of los-
per ton.
Als men dit hier goed nagaat, is de
onbillijkheid ten top gestegen. Waarom
suikerbieten hooger belast, Omdat er
suiker in zit?
Wordt de vracht daarvan ook niet
uitgeknepen gelijk een citroen, trots
subsidie van het Nederlandsche rijk aan
verbouwers.
Is het feitelijk wel havengeld, men
zou het beter laad- en losbelasting kun
nen noemen, want men maakt toch
maar eens gebruik van de haven, ter
wijl men bij laden en lossen of omge
keerd toch tweemaal betalen moet.
Maar als het waarheid is wat men
zegt, dan gaat men op twee dezer ge
meenten nog verder, en in deze geval
len is het toch zeker hoog tijd, dat Ge
deputeerde Staten van Zeeland de
oogen eens opengaan of goed open
doen.
Men verhaalt dan het volgende:
De gemeente Kortgene wilde bij de
vorige aanvraag, dus voor drie jaren,
om verlenging van concessie van haar
hoog recht, dit gaarne behouden. Want
verschillende jaren zou ruim 12.000
(zegge twaalfduizend gulden) zijn inge
komen. Maar om het nu te Middelburg
smakelijk op te dienen, verzon men
quasi eenen leugen en gaf voor, dat een
weg verlegd moest worden naar de ha
ven. Deze weg is nog steeds niet ver
legd en zal ook nooit verlegd worden,
want het was immers een leugen. En
nu zal in de maand Mei dezes jaars de
concessie weer vernieuwd moeten
worden en volgens men vertelde, was
men 't vorig jaar reeds aan het ver
zinnen wat men nu naar voren zal
brengen om dat suikerpotje, van de
scheepvaart te kunnen blijven vullen.
Zoo iets kan men van een gemeente
bestuur niet gelooven.
Naar ik vernam is het op Kamper
land (gemeente Wissekerke) ook niet
in orde. Daar zouden reeds duizenden
guldens onrechtvaardig geind zijn en
hiervan zou men voor aanleg van een
nieuwen weg in gemeenschap met de
provincie 7000 hebben gegeven, ter
wijl deze weg met de haven niets uit
staande heeft.
Deze onrechtvaardigheid zou op het
volgende berusten, dat de laadplaats,
waar in den herfst de meeste bieten
geladen worden, tegenwoordig voor de
Coöperatieve „Dinteloord", vrij zou zijn
van kaaigeld en havengeld. En wel om
de volgende reden:
De kade zou eigendom zijn van de
firma Boogerd, v. h, Zeeuwsche Vee
voeder en Kunstmesthandel, dus eene
gemeente kan daar geen kaaigeld ver
langen en dan is de haven tot nog
voorbij die laadplaats eigendom van
een polder. Maar trots dit alles worden
die hooge rechten daar evengoed in
ontvangst genomen. Men beroept zich
er op, de firma Boogerd vindt het
goed dat kadegeld wordt geheven, en
de polder heeft er ook geen bezwaar
tegen dat de schipper havengeld be
taalt, want waar zal die zich voor
moeilijk maken. Maar zijn nu deze han
delingen toelaatbaar. Het wordt dus
eens terdege tijd, dat Gedeputeerde
Staten van Zeeland, die hooge haven
en kadegelden eens goed onder de loupe
nemen en niet meer zoo scheutig zijn
om met stempel en handteekening de
koninklijke goedkeuring te verstrekken.
Ook is het zeer wenschelijk, dat de
besturen van boerenvereenigingen en
suikerfabrieken deze hooge rechten
aanvechten, Er is dan kans, dat de veel
gewenschte suikerbiet door verlagen of
opheffing dezer rechten tot een bete
ren opbloei in staat zal zzijn en den
schipper daardoor een beter loon kan
toebedeeld worden.
de bedienden mogen deze telefoon niet
gebruiken! Je kunt die in de hall ge
bruiken.
Sir Peter keek even en vloog toen
naar de deur. Hij had er slechts een va
ge voorstelling van waar de andere
telefoon in de hall hing, maar hij moest
de "rest van Harker's boodschap hoo
ren!
Ongelukkig had sir Peter in zijn strijd
met Eric's hoed de voordeur wijd open
gelaten, want toen hij in de hall kwam,
ontmoette hem een menschelijke wer
velwind, die hem bijna deed vallen.
Henry Aimsbury zwaaide een pak
ochtendbladen in zijn gezicht en trok
hem achteruit naar de studeerkamer.
De zachte en kalme fabrikant was een
woedende furie geworden en hij raasde
tegen den baronet in een toon, die van
drift beefde en zoo schril werd, dat een
dorpssopraan er trotsch op geweest zou
zijn. Zijn woeste greep had den verbij
sterden baronet recht door het huis
naar den moestuin kunnen sleepen, als
de tafel in de studeerkamer hem niet
tot staan had gebracht.
Wlat ben je van plan hier in te
doen? schreeuwde hij, wit van drift en
een courant letterlijk in sir Peter's
oogen duwend. Wat ben je van plan
hier in te doen?
Sir Peter herkreeg zijn evenwicht en
iets van zijn spraak.
Wees kalm Aimsbury! snauwde hij.
Ik doe alles wat ik kan! Gedraag je
niet als een gek!
Haast zou ik nog vergeten, dat het
polderhaventje Geersdijk ook dezelfde
rechten als Kampeerland vergt, omdat
de dijk van den polder bestort moest
worden, waar de haven niets mee te
maken heeft. Ook natuurlijk met volle
goedkeuring.
MIDDELBURG,
Vereeniging voor Beroepskeuze te
Middelburg.
Gisterenavond had in de bovenzaal
van St. Joris de algemeene vergadering
plaats van bovengenoemde vereeniging
onder voorzitterschap van den heer G.
Wagenvoorde, tweeden voorzitter.
De tweede secretaris, de heer J. S.
Hoek, bracht het jaarverslag uit over
1931.
Uit het verslag blijkt, dat de eerste
voorzitter, mr. W. F. E. baron van der
Feltz, die van af 4 Maart 1926 deze
functie vervulde door drukke werkzaam
heden daartoe genoodzaakt aan het ein
de van 1931 moest besluiten deze func
tie neer te leggen. Eveneens meende
mr. M. W. G. van der Veur in den loop
van 1931 te moeten bedanken als lid
van het bestuur. Een woord van war
men dank brengt de secretaris aan de af
getreden heeren voor hun onverdroten
arbeid in het belang der vereeniging en
de jeugd.
Het bestuur vergaderde zeven maal
en dit wederom in de welwillend daar
voor beschikbaar gestelde localiteit in
het Stadhuis.
De zittingsavonden hadden wederom
maandelijks plaats in het gebouw der
Arbeidsbeurs nl. den eersten Donderdag
in de maand voor jongens en den 4den
Donderdag voor meisjes. Het plan om
voor de propaganda gebruik te maken
van het plaatselijk radiodistributienet
kon niet tot uitvoering komen, omdat de
Minister van Waterstaat daartoe geen
vergunning verleende.
Het ledental verminderde ook dit jaar,
weer, waar tegenover slechts een ge
ring aantal toetredingen kon worden ge
boekt. De secretaris wijst in verband
hiermede op het in de vergadering ter
tafel komende voorstel om de contribu
tie te verlagen tot 1,50 per jaar voor
persoonlijke leden.
In 1931 kwamen 20 aanvragen om ad
viezen binnen en verstrekte het bestuur
die voor 16 jongens en 4 meisjes. Dat de
huidige crisis het beestuur, bij het geven
van adviezen, wel voor zeer groote
moeilijkheden plaatst, behoeft wel geen
betoog, doch evenmin, dat daarmede
juist is aangetoond hoe groote bezwa
ren ouders en kinderen, die geen ge
bruik maken van de aangeboden hulp,
hebben te overwinnen. Het moge waar
zijn, dat de vereeniging geen plaatsing
bureau is, evenzeer staat vast, dat bij
het verstrekken van adviezen de be
roepsmogelijkheid, inzonderheid in deze
tijden een niet te verwaarloozen factor
is bij de vaststelling van de beroepswen-
schelijkheid. Het feit dat momenteel on
geveer 20.000 jeugdige personen in Ne
derland van arbeid verstoken is en dat
schier in elke tak van het bedrijfsleven
de mogelijkheid van plaatsing is uitge
sloten is beangstigend voor ieder die de
moreele gevaren voor de jeugd daaraan
verbonden ziet.
De secretaris heeft nagegaan, dat in
1931 te Middelburg 214 kinderen, nml.
89 jongens en 125 meisjes de lagere
school verlieten, 78, nml. 39 jongens en
39 meisjes, gingen naar een u.l.o. school
en 30 nml. resp. 18 en 12 naar een school
voor m.o., zoodat van de leerlingen der
lagere school 106 voor de keuze van een
beroep werden gesteld. 32 jongelui, resp.
22 en 10, verlieten de middelbare scho
len en 54 de u.l.o. scholen, resp. 19 en
35. Onbekend is hoeveel daarvan door
studeerden. Opgemerkt dient te worden,
dat 39 jongens naar de ambachtsschool
Als deze obligaties weg zijn....
Er bestaat groote kans dat je
mooie zoon ze heeft! schreeuwde sir
Peter.
Durf niet me dat te zeggen! gilde
de ander.
Waag het niet! Mijn zoon is geen
dief!
Ik ben blij dat te hooren! antwoord
de de baronet, terwijl zijn woede afnam,
naarmate die van den ander toenam.
Raas niet zoo tegen me! Je zult je geld
hebben en de obligaties zullen den 20en
Mei hier zijn,
Zullen ze? Zullen ze? Aimsbury
kon haast niet spreken. Ik hoop, dat zij
er zijn zullen mijnheer.... om Uwent
wil! Ik zal je laten achtervolgen, mijn
heer!
Neem als het je belieft den hoed
van mijnheer Aimsbury aan, Brace!
Spencer's stem viel als een douche van
ijskoud water maar Aimsbury hoorde 't
blijkbaar niet.
Ik zal je hiervoor in de gevangenis
laten zetten Brace! ging hij voort, de cou
rant driftig zwaaiend.
Neem den hoed van mijnheer Aims
bury aan Brace!
Sir Peter's kaak schoot vooruit en
een ongewone glans kwam in zijn oogen
Misschien was het een glans van hu
mor.
Geef me je hoed! zei hij, een hand
naar Aimsbury uitstekend.
Aimsbury's gedachten gingen juist in
een juist afgebakende gleuf.
Q-i
'iji]TiHfflTttffirnr n^nntitiniiiit''
EEN KOFFIE MET ZOO'N SMAAK.
ZOO'N GEURMOET VAN
(Ingez. Med.)
gingen dus in eersten aanleg tot de keu
ze van een beroep kwamen. Een den
secretaris onbekend aantal Middelburg-
sche meisjes gingen het onderwijs aan
de Huishoudschool volgen.
Behoudens enkele noodzakelijke cor
recties kan dus worden gezegd, dat 192
kinderen voor de keuze van een beroep
werden gesteld, waarvan ongeveer 10
pet. zich tot het bureau wendden. Wan
neer men in aanmerking neemt, dat ver
schillende meisjes bij moeder thuis ble
ven wordt dit percentage wat gunstiger.
Aan het einde van het verslag me
moreert de heer Hoek, dat de heer B.
J. A. Stoopman, de volijverige eerste
secretaris met ingang van 1 Mei 1932
Middelburg metterwoon verliet en daar
door genoodzaakt was zijn- fuctie neer
te leggen en tevens verhinderd was het
verslag samen te stellen.
Na enkele opmerkingen keurde de
vergadering het verslag goed. Na af
handeling van de financieele zaken,
kwam aan de orde het voorstel van het
bestuur om de contributie voor de per
soonlijke leden te verminderen tot 1.50
en voor donateurs tot 0.75. De ver
gadering vereenigde zich met dit voor
stel, nadat er was bijgevoegd, dat deze
bedragen als minimum moeten worden
beschouwd. De vergadering herkoos als
bestuursleden de heeren G. Wagen
voorde, H. W Naezer en H. P. Staal
en koos in plats van de heeren baron
v. d. Feltz, Stoopman, Van der Veur en
W. Feikema, die ook bedankt had, me
vrouw Koekebakker, en de heeren J.
W. Kögeler, J. Mondeel en L. J. van
't Westende. Alles bij enkele candidaat-
stelling.
De heer Peeman stelde voor den heer
Wagenvoorde tot voorzitter te benoe
men, hetgeen ook bij acclamatie ge
schiedde.
WALCHEREN.
Gemeenteraad van Koudekerke,
KOUDEKERKE. Gisteravond verga
derde de gemeenteraad. Voorzitter de
burgemeester de heer A. Bakker.
Eenigst punt op de agenda was de
bouwvergunning van J. J. van den
Bergen.
De VOORZITTER deelde mede, dat
de notulen nog niet gereed zijn. Er is
spoedig weer vergadering.
De heer DE RIJKE betreurt dat niet
gereed zijn. Het eenigst punt houdt ver
band met het in de vorige vergadering
besprokene. Bovendien heeft spr. een s
praeadvies gemist. De a.r. fractie wil
Neen, bij den hemel, schreeuwde
hij, dien wil ik tenminste houden!
Spencer kwam naast Aimsbury.
Mag ik hem nemen, mijnheer Aims
bury? vroeg hij beleefd en zonder op
de toestemming van den eigenaar te
wachten nam hij vlug den hoed van
Aimsbury's hoofd en reikte dien aan
sir Peter.
Op den kapstok in de hall, Brace!
beval hij koel.
Sir Peter boog beleefd, nam den hoed
en ging zwijgend heen en vloog naar de
telefoon in de hall, zoodra hij de deur
achter zich gesloten had! Maar Harker
was niet op zijn kantoor en een veront
rustende kantoorjongen zei hem, dat
mijnheer Harker weg was gegaan, en hij
kon niet zeggen of hij vanmorgen terug
zou komen.
Sir Peter zat op de Jacobeanbank in
de hall en vloekte veel en met groote
verscheidenheid.
Aimsbury zag het buitengewone
heengaan van den driftigen sir Peter
met stomme verbazing. Hij zag wit van
woede en opwinding en zijn lippen trok
ken heftig.
Wil U niet gaan zitten? vroeg
Spencer beleefd, een stoel naast de ta
fel aanwijzend. Wilt U een sigaar?
voegde hij er vriendelijk bij, de kist
voorhoudend. Deze zijn uitstekend
(Wordt vervolgd.)
