REISmaMïMsM
J»
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN WOENSDAG 27 JANUARI 1932, No. 22.
LANDBOUW.
AFDEELING ZEELAND STAMBOEK
NEDERLANDSCH TREKPAARD
(BELGISCH TYPE.)
DOOR RADDYM S.PKdeVRIES.Mzn
Berlijnsche misdadigersbenden.
DE AANLEGPLAATS TE HOEDEKENSKERKE.
Hierboven een kijkje op de werkzaamheden.
Gistermiddag vergaderde bovenge
noemde afdeeling in het Schuttershof
te Goes.
De Voorzitter, de heer H. A. HAN-
KEN, heette de aanwezigen welkom en
dit vooral den algemeenen voorzitter,
den heer jhr, J. van Vredenburch en den
algemeenen secretaris, den heer L. A.
Bom,
Spr. achtte het niet noodig den toe
stand te bespreken, want allen hebben
het slechte er van aan den lijve onder
vonden. Het is dan ook het beste er
over te zwijgen en elkaar toe te wen-
schen, dat 1932 beter moge zijn dan
1931.
Van de mededeelingen en ingekomen
stukken zij vermeld eene mededeeling,
dat het hoofdbestuur in aansluiting op
den wensch der afdeeling f 3000 heeft
uitgetrokken voor de binnenlandsche
reclame. Verder een schrijven van den
heer Alph. Aernaudts, dat hij wegens
ziekte verhinderd was de vergadering
bij te wonen.
De Voorzitter uitte onder instemming
der vergadering, zijn beste wenschen
voor een spoedig herstel van den heer
Aernaudts.
De heer A, J. LAKO, secretaris-pen
ningmeester, bracht vervolgens het jaar
verslag uit, waaraan wij het volgende
ontleenen:
Was reeds 1930 een zwak jaar voor de
fokkers, 1931 is, indien mogelijk, nog
slechter geweest. Een zeer voorname
factor in de paardenfokkerij is de paar
denhandel, en daar deze gedurende het
geheele jaar flauw gestemd geweest is,
is het ook duidelijk, dat de fokkerij
hiervan de nadeelige gevolgen sterk
heeft gevoeld. Dankbaar dient erkend
te worden, dat Groningen, De Krim en
vooral ook Noord-Holland, bleven door
gaan met het aankoopen van goedsoor-
tig jong vrouwelijk fokmateriaal, tegen
behoorlijke prijzen, doch het kwantum
is van te weinig beteekenis, dan dat
hiermede de paardenfokkerij op een loo-
nend peil zou zijn gebracht.
Wel kon het teveel aan goedgekeur
de dekhengsten worden geplaatst, maar
de prijzen zijn slechts zoo, dat hierdoor
den aanfok van jonge hengsten niet noe
menswaard wordt bevorderd, waardoor
aan de vraag naar 2 -jarige ongekeur
de hengsten voor Frankrijk niet kon
worden voldaan. Men moet trachten
het afzetgebied te behouden. Alle goed-
soortige hengstveulens dienen dan ook
te worden ingeschreven en te worden
aangehouden; de allerbesten om eigen
mannelijk fokmateriaal aan te vullen,
terwijl de z.g. tweede soort goede vraag
vindt voor Frankrijk.
Verblijdend noemt de secretaris het,
dat in 1930 werden ingeschreven 13
hengsten, 319 merriën en ruim 1100 veu
lens en dat die getallen in 1931 waren
21, 472 en ruim 1400. Waar ook in 1932
veulens kosteloos worden ingeschreven
is het in het belang der leden, dat zij elk
normaal gebouwd veulen, uit stamboek-
ouders geboren, op tijd voor inschrij
ving aangeven. Alle keuringen hadden
een vlot verloop, mede door de goede
medewerking van de leden. Een subsi
die van f 1800 van het hoofdbestuur
stelde de secretaris op prijs. Het leden
tal bleef stationair, terwijl de samenwer
king over de geheele lijn van de meest
hartelijke welwillendheid getuigt.
Eindelijk zijn er voor de fokkers
toch een paar lichtpuntjes aan te wijzen.
Het kan namelijk niet worden ontkend,
dat de abnormaal laigje penzineprijs de
concurrentie voor het paard gedurende
1931 buitengewoon heeft bemoeilijkt, ter
wijl toch mag worden verwacht, dat de
verhoogde benzineprijzen hierin althans
14) -r_fl
Lijkt Tel-Vviv een stad des Orients?
Allerminst. Doet zij Europeaansch aan?
Ook niet. Maar wel is zij een Hebreeuw-
sche stad. Zij reikt met haren oorsprong
met tot in de vorige eeuw en kan eerst
over drie jaren het zilveren feest van
haren aanvang vieren. Joodsche koop
lui en beambten, die zaken of posities in
het oude Jaffa hebben, en gaarne dicht
bij maar buiten Jaffa in frissche nieuwe
huizen wilden wonen, begonnen in 1909
naar het Noorden toe wat woningen en
villatjes te bouwen met het vaste voor
nemen en in de onderlinge afspraak en
bepaling, dat er noch bedrijven noch
winkels geopend zouden worden. Tien
jaren later telde de wijk 'n drieduizend
zielen. En na nog tien jaren waren er 'n
veertigduizend. Thans beloopt het getal
der inwoners van Tel-Aviv nog circa
vierdu:zend meer. Amerikaansch! Of er
ook geboorte-weeën zijn geweest? Ge
weldige en zeer pijnlijke. Haast doode-
lijke: De groote immigratiestroom na de
Balfour-declaratie; de bouwwoede, de
bouwkoorts in '25 en '26; de bouwgrond-
speculatie zonder scrupules; de crisis in
(Van oiizen Correspondent).
Berlijn is een middelpunt van de
Imisdaad geworden en de politie, dlie kier
trecht een gunstige reputatie geniet, kan
desondanks slechts een betrekkelijk ge
ring aantal misdadigers achter slot en
grendel krijgen. Vooral, omdat de ste
delijke financiën en die van den staal
Pruisen er zóó ongunstig voorstaan, dat
voor de politie in het algemeen en de
crimineele in het bijzonder slechts zeer
weinig ge'ld kan worden uitgegeven en
de afdeeling officieele detectiviers, de
„Scotland Yard" van Berlijn, dan ook
hoogst middelmatig ondanks den meer
dan zwaren dienst gehonoreerd wordt.
Het merkwaardige van deze Duitsche
misdadigers is hun neiging tot typisch
„burgerlijke" organisatie. Dat is na
tuurlijk ten deele toe te schrijven aan
den wensch en de noodzakelijkheid, te
genover de met staatsmacht samenwer
kende organisatie der politie een tegen
wicht te scheppen. Maar de vorm1, waarin
dit geschiedt, is toch wel bijzonder eigenr
aardig.
Wie typische Berlijnsche „onderwe-
reld-menschen" en hun mentaliteit wil
leeren kennen, leze bijvoorbeeld Döblin's
prachtigen roman „Berlin Alexander-
.platz" en zal tot de ontdekking komen,
dat men de mentaliteit dezer menschen
volkomen anders beoordeelen moet. Zoo
dra ze met „het werk" klaar zijn en hun
„Ding gedreht" hebben, zijn ze typisch
kleinburgerlijke menschjes en ze ken
nen geen hooger geluk dan voor zul-
ken door en door degelijken en fatsoen
lijken „kleine middenstand" te worden
aangezien.
Hun bonden en vereenigingen lcen'-
nen strenge tucht naast groote gemoede
lijkheid. Het zichtbaar gedragen insigne
is merkwaardig genoeg, waai- ze loch
immers al'le openbaarheid behoorden te
schuwen bij al deze vereenigingen
eenige verbetering zullen brengen. Het
tweede verblijdende lichtpunt is de aan
houdende terugkeer der leden uit het
Z. B. Swelke terugkeer speciaal de
laatste weken zoo'n omvang heeft aan
genomen, dat een volkomen hereeniging
werkelijk aanstaande schijnt. Van steeds
meer teruggekeerden wordt vernomen,
'dat het Z. B. S. hun gpen cent voordeel,
maar in vele gevallen groote schade
had geberokkend. De secretaris ver
heugt zich over deze erkenning en het
strekt de terugkeerenden stellig niet tot
oneer, zulks „zwart op wit" te willen
getuigen. Met het oog op de toekomst,
waarin „eendracht" het wachtwoord moet
zijn, durft de secretaris dan ook een be
roep te doen op de medewerking van
ajlle leden, teneinde met het bestuur en
hoofdbestuur mede te werken aan den
verderen opbouw der paardenfokkerij',
die den Zeeuwen allen zoo na aan liet
hart ligt. Daarom Zeeuwsche fokkers
aldus eindigt het verslag schouder
aan schouder, standhoudend, de rug le
gen den muur en de tanden op' elkaar
geklemd, doch met een warm hart 'èn
een koel hoofd, tot betere tijden zijn
aangpbroken, opdat onze lijfspreuk wor
de bewaarheid, al worstelend ontkomen.
(Applaus).
Het jaarverslag, werd met een wooi'ü
van hartel'ijken dank van den voorziti-
ter goedgekeurd.
In afwijking van de agenda, .kwam nu
eerst de behandeling der agenda voor
de algemeene vergadering aan de orde.
Deze gaf geen aanleiding tot op- of
aanmerkingen en constateerde de VOOR"
'26. En de débacle! Nog is Tel-Aviv dat
niet te boven, bij lange na niet. Maar het
herstelt zich en nadert, volgens de ge
gevens en de opvatting der jongste tij
den, de normaliseering met redelijk ras-
sche schreden.
Daar is in nog geen vijf-en-twintig ja
ren aan de kust van de Middellandsche
Zee uit het zand een stad verrezen
men kan haast zeggen: getooverd die
't oude Jaffa, waaraan 't noordelijk leunt
reeds lang heeft overvleugeld in zielen
tal en beteekenis. Een stad, zóó He-
breeuwsch als er nergens ter wereld een
andere bestaat. Ook niet in Palestina.
Een stad met uitsluitend Joodsche inwo
ners. Alles gebouwd door Joden. Niet
enkel van het geld van Joden, maar let
terlijk ook met Joodsche handen. Dat
kan men zich nauwelijks realiseeren,
wanneer men zich de Jodenheid in de
landen der diaspora in hare beroepen
en bezigheden voor den geest brengt en
dan in Tel-Aviv komt te staan en aan
kijkt hetgeen daar nu kant en klaar aan
wezig uit die handen te voorschijn is
gekomen. En men gaat zich verwonderd
en welhaast ongeloovig afvragen, hoe
de Joden opeens bouwarbeiders en
schier overnacht stedebewoners zijn ge
worden!
Er is in Tel-Aviv, meen ik, alles, wat
er in een modernen stad van haren om
vang verwacht kan worden te zijn. Han
delsondernemingen, industrieën, ban
ken, winkels en renteniers. Alle beroe
van misdadigers, die ais een soort mid-
deleeuwsch gilde opgebouwd zijn, sche
ring en inslag. Men heeft clublokalen,
vereenigingsvaandels, eigen muziekavon
den en stichlingsfeesten, «een onderling
begrafenisfonds en de verplichting om
gestorven medeleden de laatste eer te
newijzen.
De jaarlijksche bals zijn voor den ge-
organiseerden misdadiger het hoogte
punt van zijn Teven, en menig onschuldig
balbezoeker, die daarheen verdwaald is,
zal nauwelijks bemerken, dat de keuri
ge heereu in rok en smoking den vlori-
gen nacht nog een inbraak gepleegd of
een bankbeambte onderweg geroofd heb
ben, en dat vele „dames" in groot avond
toilet dienzelfden dag nog in de 'Fried-
richstrasse uren lang op en neer ge
wandeld hebben om „boertjes van buu-
ten" te lokken, of als „hotelratlenj" in
Esplanade of Adlon „gewerkt" hebben
om1 den rijken gast van den inhoud' zijner
zwaarlederen koffers te ontlasten.
De meeste dezer bonden en vereeni-
gmgen zijn der politie, die haar succes
bijna altijd aan verklikkers te danken
heeft, natuurlijk bekend. En typisch voor
de zeer nauwe samenwerking tusschen
politie en misdadigers is, dat over het
algemeen de criminalisten liever met de
ze clubs in vrede leven dan dat zij te
gen zulke organisaties die bovendien
toch onmiddellijk onder andere namen
weer zouden opduiken van haar
macht gebruik maakt. Voor de politie
zijn vereenigingen van menschen, die
aan den zelfkant der samenleving mo-
nen, zelfs gewenscht, omdat ze er een
zekere club-eer op nahouden, voor dis
cipline zorgen, verraders uitstooten en
meestal de „schwere JTungs", dat zijn
moordenaars en gevaarlijke, „schieten
de" inbrekers niet alleen niet opnemen,
maar ook gaarne aan de politie in han
den spelen. Voor welken djenst zij dan
omgekeerd een zekere tolerantie vjoor
hun vereenigingsleven verlangen.
ZITTER dat men zich dus algemeen
met de voorstellen van het hoofdbe
stuur kon vereenigen.
Het voorstel ,van het bestuur 'om zich
te verklaren voor "het houden van een
nationale tentoonstelling in 1932, deed
den VOORZITTER mededeelen, dat nu
in twee jaar geen nationale tentoonste]/-
ling ïs gehouden en de af deelingen nu
moeten uitmaken hoe het dit Jaar zal
gaan. Het Rundveestaimboek heeft ge
vraagd samen in 1933 een jaroote tenw
toonstelling te houden, doch dat kan
niet zonder een rijkssteun van f 40 tot
f50.000 en de mogelijkheid dien te ver
krijgen ziet spr. met een bang gezicht
te jgemoet. Daarom is het beter zich uit
te spreken over een eenvoudiger tén
toonstelling in 1932.
De heer S. GAST kan zich niet in
denken hoe men een voorstel kan doen
dat zooveel geld zal kosten. Er is z. i.
geen enkel lichtpuntje te zien. Een ten
toonstelling kost zeker f 15.000 tol
f17000 en dat geld kan beter voor de
leden worden besteed en in reserve wor
den gehouden. Spr. is pessimistisch ge
worden al was het bij hem vroeger juist
steeds andersom. Men kan beter het in
schrijfgeld nog weer eens halveeren. Een
tentoonstelling heeft niet de belangstel;
ling van de fokkers in het algemeen en
is wellicht maar voor enkele menschen
in Nederland van groot belanjg.
De heer jhr. v. VREDENBURCH,
zeide, dat hij nog niet zoolang geleden
zijn persoonlijke meening heeft vastge
steld. Men mag zich niét te veel laten
weerhouden door de malaise.
pen zijn vertegenwoordigd. Ziekenhui
zen, klinieken, sociale instituten. Scho
len. Van fröbelscholen af tot Real-
schulen en Gymnasia. Geen leerplicht.
Die ware immers belachelijk overbodig!
Schouwburg met de Habimahtroep, die
voor enkele jaren ook in Holland lauwe
ren oogstte. Opera, Orkest- en Muziek
verenigingen, Muziekscholen, Biblio
theken, Volkshuizen, Drukkerijen, Cou
ranten, Dag- en Weekbladen, Tijdschrif
ten. Vereenigingen zonder tal. Over Sy
nagogen, Leerzalen en wat daarmede in
verband staat, spreken we nog nader.
Het is overbodig nog verder in bizon-
derheden af te dalen. Wat er is groeit
voortdurend en waaraan behoefte ont
staat, komt er wel vanzelf. Zooals in
iedere stad van haar kaliber.
De taal van Tel-Aviv is Hebreeuwsch.
Over de heele linie, van boven tot be
neden doorgevoerd. En streng doorge
voerd. Niet, dat men ook in het Tel-
Aviv niet tolerant is tegenover den
vreemdeling, den gast, den toerist, den
nieuw aangekomene. Ge kunt er zeker
met de voornaamste Europeesche talen
terecht en haast met allemaal, en na
tuurlijk ook met het Arabisch. Men is
in het algemeen volstrekt niet chauvi
nistisch. Doch aan den anderen kant
wel streng en principieel. Zonder aan-
ziens des persoons: Een heel bekend
Rabbijn uit Duitschland zou tijdens zijn
bezoek te Tel-Aviv in de Groote Syna
goge op een Sabbathmiddag een gods
Voor de in aanbouw zijnde drijvende
aanlegplaats voor den Prov. Stoomboot-
dienst te Hoedekenskerke, werd één de
zer dagen door den Provincialen Wa
terstaat van Zeeland op 12 m diepte,
onder water, een plaat van beton ge
maakt, welke zal moeten dienen ailis fun
deering van twee geleidingspijlers van
hetzelfde materiaal.
De beton werd gestort volgens een
eenvoudig systeem, waarmede in Neder
land nog weinig ervaring is opgedaan,
daar het te voren, althans voor zoover
bekend, nog slechts éénmaal in ons
land werd toegepast.
Deze dus betrekkelijk' nieuwe stort-
wij'ze heeft het groote voordeel, dat geen
.uitspoeling van het cement kan plaats
vinden, doordat tijdens de storting denver
se he beton niet inet het, voor dergelijke
beton zooi schadelijke, zeewater in aan
raking komt.
Een tentoonstelling is in de eerste
plaats van belangt Voor het stamboek,
ook tegenover het buitenland. Als men
in Blelgië wel ieder jaar een tentoon
stelling houdt, is het gek, dat men dat
hier niet kan doen. Het is goed Voor
den onderlingen band1, men moet el
kaar eens zien en spreken, terwijl spr.
met den consulent te Parijs zal onder
handelen om de Fransche fokkers naar
de tentoonstelling te krijgen. De f 1.—
dekgeld door het stamboek geheven,
hield de belofte in tentoonstellingen te
houden en dit moet dan ook wor
den gedaan. De algemeene strooming is
dan ook oni het te doen, en dan zoo zui
nig mogelijk. Men hoopt de tentoonstel
ling te Den Bosch te kunnen houden.
Men m'ag niet te veel bij de pakken neer
zitten. Het kan en net offer is niet zoo
groot om' neen te zeggen.
Op een vraag uit de vergadering zeide
de VOORZITTER dat als het kan, men
de inzenders zeker in de vracht zal tege
moet komen.
Met 45 tegen 6 'stemfmen en 3 blanco
verklaarde de vergadering zich voor het
houden eener nationale tentoonstelling.
De heer LAKO bracht daarop zijn re
kening over 1931 uit, die een eindcij
fer Van f 13777.90 aanwijst met een goed
slot van f 5443.70.
De rekening werd goedgekeurd.
Met 45 stem'men nerkoos de vergade
ring den heer H. J. Aei-naudts als
commissaris, imet resp. 43, 40 en 40
stemtaen de heeren A. van Hoo Legem
en F. Dekker Pzn. als afgevaardigde
en Iz. de Feijter Wz. als plaatsvervan
ger en met 41 stetamen tot jurylid voor
de merriekeuringen den heer Alph. Aer
naudts. Na twee vrije stemmingen koos
de vergadering tot lid der com'missie
voor het nazien der rekening den heer
J. J. Geluk.
De begrooting voor 1932 werd vast
gesteld met een post onvoorzien van
f 4328.70.
De heer VAN HOOTEGEM zag in
dezen post aanleiding om steun te ver-
leenen voor deelname aan de nationale
tentoonstelling, en wilde een limiet stel
len van f 2000 voor dat doel.
De VOORZITTER zeide, dat het de
bedoeling is dit in het bestuur te over-
dienstvoordracht houden. Hij begon in
het Hebreeuwsch en ging toen voort in
het Duitsch, zeggende, dat hem dit toch
gemakkelijker was. Maar toen was zijn
voordracht ook meteen geëindigd! Want
men beduidde hem: Hebreeuwsch of
heelemaal niet. En hij koos het laatste,
omdat hij verontwaardigd was. Ik keek
verbaasd, toen men mij dat vertelde, en
vroeg: „een gast?" „Welzeker" zoo
werd mij geantwoord i „eenen gast stel
len wij geen eischen. En nieuwe aangeko-
menen geven wij één jaar, twee jaren,
en langer ook! Maar hij hoeft geen
openbare voordrachten te houden, Als
hij zich daartoe geroepen voelt, moet
hij hier Hebreeuwsch spreken. Tenzij
wij hem geroepen hebben."
Ook hierover valt nog te discussiee
ren. Maar het moet erkend worden, dat
door dergelijke strengheid het He
breeuwsch de levende taal is geworden,
die het thans is. Even levend als het
Nederlandsch in Nederland. In Palestina
overal, In Tel-Aviv met absolute opper
heerschappij.
De officieele opschriften, uitgaande
van regeeringswege of daarvan afhan
kelijk, zijn ook hier evenals te Jerusa
lem en elders, drietalig: Engelsch, Ara
bisch, Hebreeuwsch. Zooals de naam
bordjes der straten; de waarschuwingen
tegen levensgevaar laan telefoonpalen;
en dergelijke zaken. Maar de uithang
borden, de schildeo op winkels en rui-
ten, de aankondigingen op aanplakzui
wegen en dan aan eene vergadering van
de afdeeling voor te leggen.
Bij de rondvraag vroeg de heer HAAK
te overwegen om van de kleine fokkers
niet de volle contributie van f 5.— te
vragen, doch bijv. maar f 2.50 en dan
vervolgens naar het aantal ingeschreven
paarden, dan kunnen zij, met 12 inge
schreven dieren wel f 10 betalen.
De VOORZITTER zeide dit wel in het
dag. bestuur en dan in het hoofdbe
stuur ter sprake te wiLlen brengen.
De SECRETARIS zeide, dat het niet
de eerste maat is, dat men dit .ter
sprake brengt. Het klinkt 'dan ook wel
heel democratisch, maar men vergeet,
dat de groote fokkers ook reeds meer
inschrijfgeld hebben betaald. Daarbij ko
men zeker groote administratieve moei
lijkheden. Nu geeft men ook gieen gevfolg
aan den hei-haalden oproep om paar
den, die men niet meer heeft, te dóen
afschrijven en staan er soms paarden
voor iemand ingeschreven, die hjj al
10 jaar niet meer heeft.
De heer HAAK, die de vergadering
moest verlaten, wees er nog cp, dat zijn
|voorstel juister aangifte ten gevolge zal
hebben.
De SECRETARIS zeide geen kans te
zien, dan de oonlributiekaarten goed in
te vullen.
Uit de Vergadering werd' er op gewe
zen, dat het voorstel juist een onbil
lijkheid tegenover de groote fokkers zou
veroorzaken, die bijl aanname ook zeker,
recht zouden hebben op meer stemmen
Verder op het gevjaar, dat het doen in
schrijven van meer paarden zou wor
den tegengehouden er door.
De VOORZITTER zeide nogmaals, dat
het punt nader zal worden bekeken.
Rekening zal worden gehouden met een
wensch van den heer AERNAUDTS om
de tentoonstelling in Juni te houden.
De heer STALLAERT wees ér op, dat
het z.i. onbillijk is ook voor niet inge
schreven merriën voor het stamboé'k f 1
dekgeld te vragen.
ne VOORZITTER zeide, dat men dan
het geheele stamboek zou afbreken., want
er is geld noodig voor een bedrijf.
De heer GELUK, wilde wet degelijk
laten betalen, het spoort aan Lot in
schrijven. Een der aanwezigen, die eerj
len en al wat dies meer zij, is He
breeuwsch. De strooibiljetten, die U in
de hand worden gestopt, van uitver
koop of meeting, zijn in het He
breeuwsch. De nieuwste creaties van de
bioscopen worden U op kleurige recla
mebiljetten in het Hebreeuwsch aange
kondigd. Met vermijding zelfs, zooveel
mogelijk, van vreemdtalige kunsttermen.
Er is op dit gebied voor puristen na
tuurlijk nog genoeg te doen. Want er
ontstaan ook Hebreeuwsche wanstaltig
heden. Maar de groei is geweldig en de
taal is volkomen gereed voor alle ge
bruik. Ook voor het modernste en voor
alle wetenschappen en voor iederen
mond.
Alle functies in de stad van hoog tot
laag worden door Joden bekleed. „Uwe
oudsten, uwe beambten; van uw hout
hakker tot uw waterschepper". 2) De
burgemeester, de brandweer, de politie,
de straatreiniger. De bak van den
schoenpoetser draagt een ovaal bordje,
met in het Hebreeuwsch erop: schoen
poetser, nummer, Tel-Aviv. En als ge
door de scholen gaat, hoort ge alle vak
ken in het Hebre.-uwsch doceeren, En
gelsch in het Hebreeuwsch; Algebra in
het Hebreeuwsch; Natuurlijke historie,
hoogere wiskunde in het Hebreeuwsch.
En vanzelf ook Bijbel en Talmoed in 't
Hebreeuwsch.
2) V, Moz. 29, 9—10.
(Wordt vervolgd).
