TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN DINSDAG 24 NOVEMBER 1931, No, 277,
Do stichting van een
tehuis voor Ouden van dagen
te Arnemuiden,
r .ïM
'BEMOE/E
TZ/C/i EP MEE
BINNENLAND.
ZEELAND.
Het Universalo-schrift.
Van een loterij in den ouden
tijd, En hoe de duiten niet
kwamen te bestemder plaat
se!
Men schrijft ons:
Naar aanleiding van de mededeeling van
den Burgemeester van Arnemuiden in
de Vergadering van den Raad van 13
Nov. j.l, betreffende de stichting van
een tehuis voor ouden van dagen dient
het volgende:
Reeds omstreeks 1487 werd te Arne
muiden met de oprichting van een Gast
huis een aanvang gemaakt, dat tevens
moest dienen als Weeshuis en voor de
verzorging van ouden van dagen. In ge
noemd jaar kwamen de Burgemeesters
van Middelburg een bespreking houden
om in het Gasthuis dat men bouwen ging
een „outaar" te plaatsen.
Wanneer het voltooid was is moeilijk
te zeggen want toen in 1497 voor het
eerst de Spaansche pokken (vermoede
lijk overgebracht door zeelieden uit
Spanje) hier voorkwamen, wordt een
Gasthuis niet genoemd, (I. Abrahamsen,
de opkomst der Zeeuwsche steden.)
Maar het moet een groot en degelijk
gebouw zijn geweest, want toen het bij
de verwoesting der plaats in 1572 (op
8 Mei) mede geheel vernield werd, wend
den de ingezetenen zich tot den Prins
van Oranje, en beklaagden zich, dat hun
heerlijk groot Gast- en Godshuis zoo
danig gehavend was dat aan herstellen
niet te denken viel.
Zij weten die schade geheel aan Mid
delburg, dat sedert vele jaren ervoor
geijverd had om den burcht van Arne
muiden te ruïneeren, wijl Arnemuiden
bekwamer haven had en den koopman
gerieflijker ter zeevaart was, dan Mid
delburg, In hoeverre wat hiervan waar
was, kunnen wij niet beoordeelen, doch
Arnemuiden was in elk geval zijn Gast
huis kwijt.
Volgens de notulen van Wet en Raad
van 3, Juni 1592 deden zich gevallen van
melaatschheid voor, bij een vader en
dochter, terwijl nog een ander hieraan
leed, want men besloot voor hen een
huisje buiten de stad te bouwen om al
de „Lazarussen" te doen opnemen.
In 1602 besloot men het weer op te
ruimen.
Ook voor de krankzinnigen werd ge
zorgd, want velgens de notulen van W.
en R. van 27 Juli 1581 werd besloten
een „sterk" huisje te bouwen in de stoof
om daar Jan Roel in te houden als hij
dol was, terwijl het als Roel er niet in
zat als gevangenis kon dienen.
Hoewel al het mogelijke werd gedaan
om de Stad weer op te bouwen, voor 'n
nieuw Gasthuis ontbraken de middelen.
Doch men zat niet stil. De Stadsregee-
ring besloot 13 Januari 1595 aan de Sta
ten van Zeeland vergunning te vragen
om voor dit doel een loterij te mogen
houden. Reeds op 7 April werd dit ver
zoek ingewilligd, doch er moest ge
wacht worden totdat een loterij die te
Vlissingen werd gehouden, zou zijn af-
geloopen.
Eerst op 19 Mei 1609 kon met de
voorbereiding een aanvang worden ge
maakt, en uit de notulen van de verga
dering van 17 Jan. 1615 blijkt, dat deze
ruim 36.000 heeft opgebracht.
Hoewel de opzet was, een loterij te
houden voor den opbouw van het ge
sticht, werd nog vóór met de trekking
was begonnen op 19 Maart 1611 door
het Stadsbestuur besloten, de gelden te
gebruiken voor aflossing van Stadsschul-
den, en aan het Gasthuis schuldbeken
tenissen af te geven tegen een rente
van de penning 16 (6H pet.)
Men schijnt hier echter niet over te
vreden te zijn geweest, want in de ver
gadering van W. en R. van 8 Aug. 1619
42.
Dat zal wel! Sir Arthur bad bliijlk!
baar geen twijfel op dat pnut, maar
indien er naar gevraagd mocht worden,
zou het verstandig wezen dat alles goed
te hebben bepaald voor dat men htez.il
nam van het stuk.
Dat was Oom Si niet hem eetns. s
Denkt u m'ijnjheer, dat het zeef
veel waard is?
Ja, dat denk ik zeker. Zoo vluch
tig beschouwd lijkt het mij' het werk
van een goed schilder. Ik herinner mij
dat toen indertijd L' Automne uit het
.Louvre verdwenen was, men zei dat
het op zijn minst twee honderd Wijf tig
duizend' francs waard was en sedert diep
tijd wordt voor de Van Boon's dubbel
zooveel betaald.
In! dat geval, mijnheer er was
een trilling van echte aaindoening in
de stem van den ouden koopman
moet men niet veroorloven dat dit prach
tige stukje het land .uitging.
Ongelukkig zou dat door de Fran
sche autoriteit geëischt worden. En de
oude heer zuchtte1 terwijl hij' met een
zekere teedlerheid het schilderstukje aan.
raakte.
verschenen eenige heeren van den Ker-
keraad en verzochten de gelden van de
loterij voor het beoogde doel te willen
besteden, dus om met den bouw van
het Gast- en Godshuis te beginnen.
De Burgemeester gaf den Heeren tot
antwoord, dat deze zaak geheel politiek
was, en dat de kerkeraad er niets mee
te maken had. Hij dankte de Heeren
voor hun goede vermaning.
Eer zij de vergadering echter verlie
ten, kregen zij de toezegging, dat de
zaak spoedig ter hand zou worden ge
nomen, Dit gebeurde ook werkelijk,
maar niet om te bouwen, doch om te
twisten. De Commissie der loterij werd
aeschuldigd niet alles te hebben verant
woord wat het Gasthuis toekwam. Zij
beweerden, dat het nauwelijks de helft
was, gezien het groot getal loten. Op
23 Mei 1619 verklaarden de Heeren, dat
t geen niet in geld verantwoord was,
aestond in actiën die bij de verschillen
de collecteurs ingenomen zijn, en welke
weinig of niets hadden opgebracht, In
de vergadering van Wet- en Raad van
2 Juli 1619 zuiverden zij zich van dezen
Haam en verklaarden het Stadsbestuur
dat alles naar behooren was verant
woord.
De oprichting van het gasthuis bleef
echter achterwege. De voortdurende
schulden, welke de Stad steeds moest
maken, waren oorzaak, dat het van het
Gasthuis geleende bedrag niet meer kon
worden terugbetaald. Er werd 25 April
1625 besloten dit geld voor de armen
der Stad te besteden, zoodat het toen
met die der stad ineensmolt.
En hoewel er geen Gasthuis was, zoo
waren er toch Gasthuismeesters; deze
waren aangesteld in de vergadering van
Wet en Raad van 26 Juli 1619 en zij be
heerden de.fgndsen, indien deze er wa
ren.
In de notulen van 1698 wordt nog van
hun benoeming melding gemaakt.
Zij belastten zich ook met de zorg
enz. van de bezetting, welke in 1625
en later in de Stad was en die voor het
meerendeel bestond uit zieke soldaten;
daarvan stierven in korten tijd zelfs
meer dan 200. De zieken werden voor
het grootste deel in de kerk gehuisvest,
terwijl de ergste zieken naar het Sim
pelhuis te Middelburg werden overge
bracht. De meer dan 200 gestorvenen
werden begraven op een stuk grond
buiten de Veersche Poort. (Kesteloo
Geschiedenis en Plaatsbeschrijving.)
Na 1698 wordt geen melding meer van
gasthuismeesters gemaakt; het stadsbe
stuur zal de zaken toen, als noodig, ge
regeld hebben.
Tijdens het heerschen der pokken,
omstreeks 1833, stelden Burg. en Weth,
een lijst samen van mannen en vrouwen,
welke konden aangewezen worden tot
het verplegen der zieken, en een an.
dere lijst bevattendde de namen der per
sonen welke voor het begraven der lij
ken moesten zorgen.
Toen in 1843 een ernstige typhus-epi
demie uitbrak, werd een der lokalen van
de weverij in de Lionstraat tot zieken
zaal ingericht waarvoor de noodige gel
den' beschikbaar werden gesteld bij be
sluit van 25 Juli 1843.
Van de toen gebruikten houten brit
sen zijn nog eenige aanwezig.
Voor de behandeling van ernstige ge
vallen waarvoor operatie noodzakelijk
was, werd na dezen gebruik gemaakt
van het Gasthuis te Middelburg, en la
ter ook van het Verpleeghuis.
Wanneer de kosten hiervan niet door
de betrokkenen zelf betaald konden
worden, werd de hulp ingeroepen van
Diaconien of van het Gemeentebestuur
Sinds de oprichting van de Vereeniging
voor Ziekenverpleging op Walcheren,
waarvan in deze gemeente een zeer
groot aantal personen lid zijn, is deze
zorg voor het grootste deel uit den weg
geruimd. Met de verzorging der ouden
van dagen is dit echter niet geheel het
geval. Deze moeten zich meestal behel
pen in omstandigheden welke nog vee
Nu sprak' S. Gedge op beslisteln
loon zijn mteening uit.
Ik geloof nooit dat dit L' Automne
is.
Men zou willen zegg;en, dat het
't wei' is, zei de voorzichtige Sir Ar
thur, em men zou willen zeggen -dat
het het niet is.
Het zal wel op-gezonden moetejn
worden naar het Louvre, zou ik denken
Ja, stellig. Maai' voordat ge het
wegzendt hoop ik dat ge mij nog eens
in de gelegenheid zult stellen het weer
te zien.
Op dit bescheiden vlerzoek wreef
de oude man zijn neus. Hij! was niet
bij machte, zei hij! zeer geheimzinnig,
nat te beloven, maar hij zou zijn best
doen aan het verlangen van Sir Arthur
te voldoen.
Diank u, mijnheer Gedge. Indien het
stuk niet opgeëischt wordt door anderen
en dat zal natuurlijk niet, dan moet er
werk van gemaakt worden het hier te
houden. Wij zijn zoo slecht voorzien van
Van Roons. Er is er maar één hier in
het land, geloof ik, en ik schaam mij dit
te bekennen, zoodat wij niet kunnlen
toelaten dat het ons door de vingers zou
glippen. Dus ik herhaal: voordat gij be
sluit het te verknopen, hoop ik, dat ge
mij zult waarschuwen.
S. Gedge bedankte Sir Arthur beleefd
Hij zou die verstandige woorden ter
harte nemen. En in dien tusschentij(d
(Van onzen Londenschen correspondent.)
Het einde van een luchtschip.
Het einde is er noig niet, mjaiar over
drie maanden zal het 'n voldongen feit
zijn. De R 100, 'n trotsche liic'htbodem,
nolg geen twee jlaar oud, is voor oudroest
verkocht. F,n de koopers'-sloo-pers heb
ben verklaard, dat zij over drie maanden
het schip geheel zullen hébben afge-bro
broken. De motoren, de gasreservoirs en
het |gas wiaren niet in den Ikoop (begrepen,.
Wel zestig bedden, die, pis allies goed ge,-
loopen was, door passagiers zouden zijn
gebruikt. Die bedden zullen wel hoopers
vinden. Het moet voor velen aantrekke
lijk zijn, in 'p bed te slgpen dat de het
melen heeft bevpren, Dé R 100 was 'n
heter, sneller en lichter sclii-p dpjn de
R 101, die met nagenoeg pile opvaren
den in Frankrijk verongelukte. D|e R 100
heeft met succes 'n tocht nppr Canada
en terug ondernomen en dppifbij 'n ge
middelde snelheid van 82(V2 mijl bereikt.
Mppr dat was voor de ramp vian Beaii-
viais. Na dien is het schip nooit meer
de lucht in geweest.
De bouw van de R 100 kostte bijna
een half millioen pond sterling. Het on
derhoud en de kosten voor bemanning
gedurende het korte leven van dit lucht
monster kwamen daarenboven ook nog
op een half millioen. Hoeveel het Rijk
daarvan terugkrijgt in den vorm van een
koopsom, door de sloopiers geboden, is
niet gemeld. Het sloopingswerk zal ge
schieden in de loods van Cardington,
waar het schip den laatst en tijd heeft ge
huisd nadat het al van zijn gas was ont
daan. Er is uiteraard een groote hoe-
velheid metaal in, vooral aluminium. Het
voornemen schijnt te zijn, dit materiaal
gedeeltelijk te gebruikten voor de vervaar
diging van souvenirs in den vorm van
aschbakken en het voor de rest te ver
koopen aan fabrikanten van keukengerei
in hel land, -die er kookpannen van
kunnen maken.
De verkoop beteekent, dat Groot-
Brittannië er voorloopig en waarschijn
lijk voor langen tijd van heeft afgezien,
luchtschepen te bouwen. Het besluit is
in laatste instantie genomen als gevolg
van de noodzakelijkheid van algemeene
bezuiniging. De meeningen over het nut
van luchtschepen zijn hier altijd ver
deeld geweest. Er is een school van tech
nici van grooten naam, die zich altijd
tegen luchtschipbouw heeft verzet, hoofd
zakelijk omdat zij de overtuiging heb
ben, dat luchtschepen altijd onecono
mische vervoermiddelen moeten blijven,
aangezien de nuttige last veel te gering
is in vergelijking met de hooge kosten,
die moeten worden besteed aan hefver
mogen en voortbeweging.
De „Dagelijksche Opzichter"' van het
„Het R.-K. Bouwblad" ergert zich over
een droevig staaltje stedenschoonbe-
derf. Hij schrijft:
„In Den Bosch is pal naast het schoo-
ne, waardige stadhuis, dat eeuwen lang'
op de Markt domineerde en haar sfeer
gaf, een enorm, brutaal warenhuis neer
gezel, dal al het omgevende overdon
dert ien doodslaat. Er is in de- laatste
jaren misschien geen pijnlijker en radi
calc-r verwoesting van een stadsbeeld aan
te wijzen. Kennelijk is men zich in de
plaatselijke pers wel min of meer van dit
feit bewust ,men weet er niet goed raad
mee, borduurt er omheen^ loolpt ner
veus met doekjes voor het bloeden. En
dat de historie in dit moderne bedrijf
niet vergeten is, de glas-in-loodramen
van Iluib Luns toewijzen het!"
verbetering behoeven. Doch het laat
zich aanzien, dat ook hier verandering
in zal komen, In bovengenoemde Raads
vergadering j.l. vroeg de Wethouder
Baaijens of het niet op den weg der ge
meente ligt om voor armlastige men-
schen woningen te bouwen. De voor
zitter zeide toen de mogelijkheid te wil
len onderzoeken, of de stichting van een
tehuis voor ouden van dagen niet de
voorkeur verdient.
Zoo is dan de zaak welken in 1619
geen voortgang kon hebben, in 1931
weer aan de orde gesteld, al is het dan
nu geen Gast- of Godshuis.
Wanneer men ziet, dat in vele plaat
sen van dezelfde grootte als Arnemui
den zulk een inrichting bestaat, dan zul
len er ook wel geen onoverkomenlijke
bezwaren bestaan waarom dit hier niet
zou kunnen.
Denken wij b.v. hoe de vischafslag
voorheen in de open lucht moest plaats
hebben, en dat spoedig na de eerste
bespreking, er een hal werd gebouwd,
welke wel niemand meer zou willen
missen, dan is het ook ondenkbaar, dat
indien de verschillende instellingen de
zer gemeente, mèt het Gemeentebestuur
de zaak steunen, het plan niet tot stand
zou kunnen komen. De Commissie wel
ke zich hiervoor vormen zal, kan er van
verzekerd zijn dat zij een taak op zich
neemt, welke wel niet licht zal zijn,
maar die toch vele armen, of ongeluk-
kigen, ouden van dagen een onbezorg-
den levensavond kan bezorgen.
Arnemuiden, Nov. '31, B.
Koopt toch in den vreemde niet
Wat eigen land u net zoo biedt!
zou hij dat ding in een maind pakken
- hij wees precies maar Julie's oogfön
en naar Homefield zenden.
bij Byfleet, Surrey, nietwaar mijn
heer i
HOOFDSTUK XXIX.
Met een buiging 'liet S. Gedge het aan
zienlijk bezoek uit. Em toiein kteerde S.
Gedge met een bezorgd gelaat naar het
schilderstuk terug en ook haald'e, hij den
wissel van mijnheer Dupoin'net uit zijn
zakboek. Het was duidelijk' dat hij voor
een moeilijk' raaasel stond'. Die vogfoj
in de hand was goed en welmaar de vogel
in de lucht was ontzettend' verleidelijk'.
Eindelijk stak de oude man mtet een
diepen zucht de cneque weer in zijn
zak, mam toen heel voorzichtig de losse,
plank op, legde liet schilderstukje er
weer in en trok de eikenhouten kast
er boven op. Toen schuifelde hij naai
de kamer naast den winklel', eejn kamer
vol rommel, waar een sterke reuk hing
van olie en vernis.
Dadelijk deed Julie een poging! om
uit haar gtevaingenis te komen. Maar zij
zag al heel spoedaig in wat zij gevreesd
had. Er in 'te komen zonder hulp was
al een heele toer, er uit te kruipen
op dezelfde manier was onmogelijk. Ze
zat zoo vast binnen in het beeld, dail ,ze
haar handen en armen niet kon be
wegen. En daar ze zich wringen moest,
was er alle kans, dat het ding ondierste
boven. viel'. En als dat gebeurde, wa
WIJZIGING BEGROOTING
LEENINGFONDS,
Ingediend is 'n wetsontwerp tot wijziging
en verhooging van de begrooting van 't
Leeningfonds voor 1931. Hierbij wor
den de volgende uitgaven in aanmerking
gebracht als crisis-uitgaaf ten laste van
de begrooting van het fonds voor 1931
lo. het rentedragend crediet ten be
hoeve van de aardappelmeelindustrie
in de veenkoloniën, uit te betalen in
1930 en zoo noodig in 1931, zijnde
4.500,000;
2o. de uitkeeringen ten behoeve van
verbouwers van suikerbieten over den
oogst 1931, uit te betalen in 1931 en zoo
noodig in 1932, alsmede voorschotten
op die uitkeeringen, uitgetrokken als
memoriepost;
3o. de subsidiën en kosten, in verband
met bestrijding van buitengewone werk
loosheid; voorschotten op subsidiën en
andere voorschotten, voor zooveel deze
hooger zijn dan die in normale jaren
daarvoor plegen te worden gedaan en
4o. de bijdragen in den vorm van sub
sidiën aan werkloozenkassen, ten be
drage van 100 pet. der bijdragen van de
leden over 1931 en de bijdragen in den
vorm van subsidiën aan werkloozenkas
sen, voor zooveel zij meer bedragen dan
100 pet. van de bijdragen der leden, de
ze bijdragen voor zooveel zij hooger
zijn dan in normale jaren daarvoor pleegt
te worden gedaan.
In totaal bedragen deze uitgaven on
der lo tot en met 4o 17.930,000.
Met nog eenige andere bedragen,
waarbij de uitkeeringen ten behoeve
van de aardappelmeelindustrie in de
ren de gevolgen niet te overzien. Al
wrong en wroette zij in de kaken van
het afgodsbeeld., het hielp niets, haar
pogingten waren totaal vruchteloos'. En
de angst voor Oom' Si, 3ie aan het schar
relen was in de aangrenzende kamer,
waardoor zij geen leven modht maken
maakte haar wanhoop nog grooler. Zij
was gevangen .als een muis in de val
Zij begreep maar al' te goed, dat ier
slechts één middel op zat. Zij moest
wachten tot Willem terugkwam'. Hoe1 las
tig' en vernederend haar toestand ook
was, het was duidelijk' dat zij er zon
der liulp niet uit kon.
Zou Willem dan nooit komen?, De
minuten gingen maar voort en ,haiar ge
vaegtensqhap werd ellendig'. Ze begon
pijn te krijgen in schouders (e'n voeten
zij had een gevoel', of ze nauwelijks, adem
kon halten, haar hoofd bonsde van op
gewondenheid, het scheen te zullen bar
sten. Het was een aller ellendigsten toe
stand.
Hoe ontzettend zij ook moest Jijden,
zij begon zioh in het oniverm-ijdjelijke te.
schikken. Er was eenvoudig niets! aan
te doen. Het was een gevangenschap
onder de ongunstigste omstandigheden.
Zij bedacht dat het misschien nog uren
kon duren. Al kwam Willem Iprug, het
was heel goed mogelijk, dat hij dooi
de achterdeur het huis in kwam. Die
gtedachte was zoo vreeselijk, dat zij dacht
flauw te vallen van akeligheid!.
veenkoloniën, uit te betalen in 1931 en
zoo noodig in 1932, ad 2,400,000, wordt
dit totale bedrag gebracht op 20,809,000
Tegenover deze uitgaven staan crisis
ontvangsten tot een bedrag van 4,290,000
guld'en, waarvan 3,590,000 als resti
tutie van de gemeenten betreffende de
subsidiën aan de werkloozenkassen en
een bedrag van 700,000, als opbrengst
over 1931 van de 30 opcenten op den
tabaksaccijns op sigaretten, totaal een
bedrag van 4,290,000.
Een kapitaalverstrekking ad 16,519,665
uit het saldo van het Leeningfonds is
derhalve noodzakelijk, waartoe het in
gediende wetsontwerp strekt.
MIDDELBURG.
Denken de winkeliers aan de tijde
lijke buitenwerkingsteRiing van de win
kel sl ui tin gs'Verordening
Zoo niet clan zij er aan herinnerd, dat
vanaf morgen, 25 November tot en met
5 December de winkells open mogen
blijven zoolang men wilt.
Een paar weken geleden is bekend
gemaakt, dat in het vervolg' het nauwte,
gedeelte van den Wal vain de zijde van
den Wal door geen enkel voertuig mag
worden bereden, en op bepaalde uren
die duidelijk op een bord zijn aange
geven, ,ook niet van de zijde van de Burg.
De betreffende borden zijn geplaatst,
maar toch zagen wij gisteren Verschil
lende personen het verbod zonder blik
ken of blozen overtreden. Men zïj daarom
nu nog eens gewaarschuwd.
Een en ander .geldt ook voor rijwielen.
VLISSINGEN.
Burg. en 'Weth. stellen den raad' nog
Voor van den heer L. A. Beaat 840 im2.
bouwland aan de Anjelierenlaan aan te
koopein ten behoeve van het grondbe
drijf tegen f 1.25 per m2., omdat zij het
wenschel'ijk achten dat luet grondbezit
der gtemeente aldaar wordt afgerond.
Verder om niet in eigendom, beheer
en onderhoud' van- de N.V. Stooinwas-
scherij „Trio" over te memfen,' 4 m2. glrond
aan de Noordzijde Van haar vvasscherij,
die buiten de Oostelijke Voorgevelrooi-
lijn van den Koudekerkscben Weg-Oost
ligt. Deze overname wordt in liet belang
van het verkeer ter plaatse geacht,
ZUID-BEVELAND.
Gemeenteraad van Goes.
GOES. Donderdag a.s. des namiddags
half drie vergadert .de raad van Goes.
De agenda meldt o.a. vaststelling der
notulen van de vergadering van 22 Oct.
1931; ingekomen stukken, 2e suppletoir-
kohier der hondenbelasting, dienst 1931;
voorstellen tot onderhan-dsche verhuring
van een woonhuis en erf aan den Oost
singel aan den heer A. Mol; tot onder-
liandsche verpachting van grond aan den
heer L'. de Jonge en den heer A. Jobse;
De eerste oplossing van de Universa-
lo-puzzle kwam dezer dagen al binnen,
en daaruit kan men zien, dat zij I hoe
wel moeilijk toch niet onoplosbaar is!
De termijn van inzending blijft open
tot 30 November; dan verschijnt de op
lossing en wordt de buit verdeeld.
Wie dus nog mee wil doen, hij heeft
nog bijna een we,ek tijd.
Oplossingen onder motto: Universalo-
prijsvraag, aan de Redactie van de
Provinciale Zeeuwsche
Middelburgsche Courant.
Dit was echter eein geval ,dat nog al
-mee liep. Julie deed haar best om ook
die mogelijkheid' zonder vrees af te
wachtten, toen ae winkeldeur eensklaps
openging en Willem binnentrad.
Groot was haa.r Vreugde en Joch dien
de zij zich wat kahni te houden, ze; moest
voorzichtig zijn. Het gelukte haar haar
lippen te brengen op de hoogte van den
mond van het beeld' en zijin naaim! te
fluisteren. j I'
Toen hij haar hoorde en zich om
draaide, voegde zij er even fluisterend
bijIn 's hemelsnaam! geef geen ge
luid!
Wat! Juffrouw Julie! zei hij hijgend
van verbazing Waar is ,u?
Stil, stil! fluistterdte zij. i
Hij merkte waar het geluid vlamdaan
kwam en naderde. Hij w'as aan de|n'
grond Vastgenageld vian verbazing en van
schrik, zoowel door haar tragische stem
als door den zonderlingen toiestand, waar
in hij haar vond. N
Help mij er uit .beval zij. E:n .maak
niet het minste geluid. Ooïni Si is hier
vlak bij en als hij mij hier Vindt, zal ier
iets Vreeselijks gtebeuren.
Haar bevelende toon en ha-ar angst
hadden tenminste een van de resultaten
die ze gewtenscht had. Hij deed geen
nuttelooze vragen. Ieder oogienblik' was
kostbaar indien haar invrijheidstelling ge
lukte. i
(Wordt vervolgd).
