«£G£1J)£
£B£N
Middelhurg's
Abattoirplannen.
rWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN DINSDAG 17 NOVEMBER 1931. No. 071.
BINNENLAND.
LANDBOUW
VI.
Men schrijft ons van deskundige zijde:
Vleesch is een bij uitstek
gunstige voedingsbodum voor
bacteriën! Het publiek
belang eischt een abattoir.
Algemeen wordt door het publiek toe
gejuicht, dat de Warenwet verplicht tot
afdekken van verschillende consumptie
artikelen om deze tegen bezoedeling
door vliegen, stof en onreinheden te be
schermen.
Fabrikanten van verschillende levens-
en genotmiddelen verpakken hunne ar
tikelen, omdat dit bij het publiek tot
aanbeveling strekt, en maken reclame
voor deze artikelen, door te wijzen op
de zeer ver doorgevoerde zindelijkheid
bij de vervaardiging en behandeling er
van.
Met de wetenschap voor oogen, dat
vleesch meer dan eenig der
bovenbedoelde artikelen
een bij uitstek gunstige voedingsbodem
vormt voor vrijwel iedere bacterie, 'is
het dan toch zeker niet van onderge
schikt belang te achten, dat men voor
een zoo degelijk mogelijk toezicht op de
behandeling van dit zoo belangrijk da-
gelijksch voedsel, de beste waarborgen
schept?
Hiertoe is een permanent toezicht op
alle slachthandelingen van primaire be-
teekenis.
En dit bereikt men met een aanpas
sing der slachtplaatsen, door de slagers,
nimmer.
Uitzonderingen daargelaten, zal het
onderhouden en reinigen der vèrschil-
lende particuliere slachtplaatsen steeds
ten achter staan bij een centrale inrich
ting.
Bedenkt men, dat de slager behalve
het drijven van zijn winkel ook nog heeft
te maken met keuring, aangifte voor ac
cijns, aanvoer van het slachtvee, slach
tingen, bereiding van vleeschwaren enz,
en daarenboven nog met arbeidswetge
ving ten opzichte van het personeel, het
welk hij ook liefst zooveel mogelijk be
perkt, dan is het bovenstaande alles
zins begrijpelijk.
Ten opzichte van het uiterlijk der
slachtplaats zal, bij aanpassing aan de
wettelijke voorschriften, oorspronkelijk
verbetering worden bereikt vergeleken
met den toestand thans.
Of in 't algemeen deze verbetering
blijvend zal zijn, is voor ieder die ter
zake op de hoogte is, een open vraag.
In het algemeen gesproken is de on
dervinding in dit opzicht niet gunstig.
De ervaring heeft geleerd, dat in vele
gevallen een in behoorlijken toestand
houden der oorspronkelijk voldoende
slachtplaatsen niet dan met zeer groote
moeite en dikwijls ten koste van voort
durende wrijving tusschen belangheb
benden en de met met toezicht belaste
instanties was te verkrijgen.
Dat dit niet in het publiek belang is,
spreekt vanzelf.
Acht men het van voldoende publiek
belang, dat niet alleen ten opzichte van
de keuring, maar evenzoo ten opzichte
van de vleeschhygiëne in het algemeen,
de verst gaande waarborgen worden ge
schapen, dan moet aan de hand van het
bovenstaande de vraag of het niet vol
doende is te achten, wanneer de slagers
in hun eigen slachtplaatsen voldoen aan
wat de wet voorschrijft, ontkennend
worden beantwoord.
Een werkelijk afdoende oplossing
wordt op deze wijze niet verkregen.
Vandaar dan ook, dat tientallen gemeen-
Willem was echter niet van zijn plan
af te brengen. Hij vond het nooit gemak
kelijk een besluit te nemen, voor hem
was zoo iets geen kleinigheid, langzaam
en moeilijk kon hij tot een beslissing
komen. Maar had hij d'alt eenmaal ge
daan, dan was he't voor goed. Zijn sta
melen en blozen was een weinig bela
chelijk'; hij scheen op helt punt in tranen
uit te barsten, maar de vijandelijkle toon
van zijn meester kon helm geen voet
breed doen wankelen.
Nooit in mijn leven heb ik zoo iets
onzinnigs gehoord, zei S. Gedge sissend
als een adder. Jongen, je moet krank
zinnig zijn om je door zoo'n deern te
laten inpalmen.
Geef mij bet schilderijtje, Oom Si,
riep de deern met zulk een krachtige
stem, dat hij er van knipoogde, en ik
zal er heel goed op passen en zorgen dal
u mij nooit weerziet.
De oude man jammerde1 haast Van
woede. Maar hij had geen plan het ding
op te geven en even min, wat hem bijna
evenveel waard was, de diensten van
den jongen man, die zijn rechterhand
was. Willem kon niet door een ander
ten in ons land, ook van de grootte van
Middelburg en zelfs wel kleinere zooals
Goes, tot oprichting van een gemeentelijk
abattoir overgingen.
Ook te Middelburg zal, evenals in an
dere dichtere bevolkingscentra, het pu
bliek belang der zaak telkens weer op
den voorgrond komen.
Het moment hiertoe zal evenwel nim
mer meer zoo gunstig zijn als thans, nu
vrijwel iedere slachtplaats in Middel
burg in verband met de hiervoren ge
noemde wettelijke voorschriften öf ge
heel nieuw, öf belangrijk veranderd staat
te worden.
In 1925 gaf de toenmalige Middelburg-
sche Raad blijk, op gronden als hiervo
ren weergegeven, een gemeentelijk abat
toir te prefereeren boven handhaving
van de verschillende slachtplaatsen.
Zij besloot in principe tot den bouw
van een gemeentelijk slachthuis.
Het verdere verloop kan bekend wor
den verondersteld.
Een samengaan met Vlissingen, waar
eveneens tot den bouw van een gemeen
telijk abattoir was besloten, mislukte te
elfder ure.
De pogingen in den laatsten tijd door
Ged. Staten gedaan om alsnog tot sa
menwerking te komen leverden geen
succes op en de mogelijkheid om op de
meest economische en rationeele manier
de slachtingen voor de beide dicht bij
een gelegen gemeenten te concen-
treeren is hiermede voor geruimen tijd
van de baan.
De gronden evenwel, voor de concen
tratie der slachtingen te Middelburg in
een gemeentelijk slachthuis, zijn hierme
de allerminst vervallen.
Zelfs zij, die beweren, wèl voorstan
der te zijn van één slachthuis voor beide
gemeenten of voor geheel Walcheren,
erkennen door deze bewering de wen-
schelijkheid van concentratie der slach
tingen op zich zelf.
Ware dit niet het geval, dan zou de
geheele bewering slechts een phrase
zijn, daar de eerste bestaansreden van
een openbaar slachthuis juist in de con
centratie der slachtingen en het daaraan
verbonden publiek belang gelegen is.
November.
Half November al weer door. Geen
herfsttinten, want afgevallen blaren.
Geen zacht weer meer, en geen koude
nog. De begin periode der kale takken.
Zoover is het weer: dat we weer zien
kunnen de kale takken heen! En vooral
op zoo'n zonnigen Novembermorgen,
waarin nog al de klare, pure schoonheid
is van den herfst, is het een vreugde te
zitten voor het zonnige venster, een
blik te slaan naar buiten, naar alles wat
daar te zien is door die kale takken
heen.
Om maar te beginnen bij die kale tak
ken zelf. Voor mij zijn ze een wonder
van schoonheid. Én voor u waarschijn
lijk ook, want degene voor wien ze dat
niet zijn, is over 't algemeen geen lezer
van deze bijdrage. Ik ken weinig dat in
al zijn grootsche eenvoud mij altijd weer
zoo ontroert en treft als dat fijne spel
van wat kale takken, hoog tegen den
zonnige blauwen hemel. Zij hebben hun
werk gedaan, hun taak volbracht. Nog
een enkel blad hangt, bruin en gerafeld,
aan de twijgen als een laatste teeken
van zomervolheid. Nog even een wind
vlaag en 't dwarrelt naar beneden en
leeg staan dan al de twijgen, 't Is als
een sierlijk kantwerk gespannen tegen
't hemelblauw. Neen, veel mooier nog
dan kantwerk is het, want immers: het
leeft. Het leeft! Het groote Gods won
der van het leven trilt en klopt erin:
daaronder diep in de aarde waar de
wortels zitten en hier boven hoog in de
lucht, waar de fijnste takjes staan. Zij
staan gespannen, ijl en strak vol inge
houden kracht, van licht en gloed over
goten, van leven, sterk kloppend leven
doorstroomd.
En door die kale takken heen, ja, daar
blauwt een diepe, klare, hemel! Witte
wolken zeilen er langs, vlugge vogels
vliegen voorbij, trekvogels, die door zon
en nevels naar nieuwe woonplaats gaan.
Hier dichtbij, vlak voor het raam,
daar zijn ze ook, de kale, al kaler ten
minste wordende takken van sering en
Meidoorn, van treurwilg en jasmijn. En
ook door hun kaler wordend getwijgte
heen, zijn mooie dingen te zien, die hun
dichte kleed van den zomer verborgen
hield. Dat roodborstje immers was er
toen niet, 't zou niet zoo goed te zien
zijn geweest, maar 't was er ook niet,
want 't is een trekker uit het Oosten,
die alleen 's winters hier komt. Nu tee
kent hij zich fijntjes af met zijn geestig
figuur en zijn terra borst tegen het dor
rend seringeblad: een welkom winter-
gast die we nu elk oogenblik, dag op
dag, wel weer zullen zien.
Daar zijn ook de meezen weer, de bon
te zwervers, de fleurige pinkelaars, die
als de takken kaal zijn en de dagen
korten, prettig vertier geven in den win-
terschen tuin. Daar zijn de bonte kraai
en en de koperwieken, de merels en de
vinken, die elk op hun wijze leven
brengen in winterdorre dagen.
Als de takken kaal zijn, wat is de he
mel dan wijd, wat zijn de vergezichten
dan ruim, wat kan de zon dan onbelem
merd schijnen, wat laten de vogels zich
dan veel beter bespieden! Wat kan een
wandeling, een fietstocht, een autoritje
dan nog, dan juist op zoo'n zonnig na-
jaars- of winteruur een genot geven! Hoe
wonder veelzijdig, hoe rijk, wonderbaar
lijk rijk is toch het leven, het groote le
ven in al zijn ontplooiingen. Niet in len
te en zomer alleen: ook in herfst en win
ter. Wie 't weten wil, die moet door bos-
schen en lanen, langs veld en weg gaan,
ook nu. Die moet stilstaan ook bij wat
naakte twijgen onder den blauwen he
mel. Die zal het Gods wonder zien: door
de kale takken heen. A. L. B.
gene en St. Maartensdijk; 2. in samen
werking met den R. K. Diocesane Land
en Tuin'bouwbond te Ovezandte, Kwa-
dendamine en 's-Heerenhoek. 3. in sa
menwerking met de N. G. Bi. te St. Jan
steen, terwijl tevens subsidie is aange
vraagd voor 'n cursus te Rloosterzande.
De heer v. Lange raad wil adhaesie
betuigen aan een adres van de Holl. Mij.
van Landbouw1 tot de regeering gericht
inzake den steun aan de suikerbietenteelt.
De heer W. Kakebee'ke wil liever
afwachten het resultaat van den arbeid
der Kamerleden v. d. Heuvel en enkele
andere C.HI. en R.-K. Kamerleden, die
een voorstel heblben ingediend, dat reeds
morgen in de Kamer in behandeling
'komt.
De Voorzitter zou dan telegra
fisch een motie ter kennis van de Ka
merleden willen brengen. Hiertoe wordt
besloten.
De heer v. d. Minne wil op spoed
aandringen. Ook vraagt spr. of er een in
voerrecht op suikerbieten komt.
De Voorzitter antwoor/dt dat het
de bedoeling is terugwerkende kracht tot
12 Nov. te geven. Een invoerrecht op
bieten ligt niet in de bedoeling.
De heer Hu ij s sen vraagt op welken
prijs we zullen kunnen rekenen. Komt
men niet booger, nu is het misschien
maar beter, dat de zaak eens vastloopt.
De heer W. Kakebee'ke kan hierop
geen direct antwoord geven. Wel is een
steun van f 3 noodig.
De heer Huijssen vraagt of f 15.70
een loonende prijs is.
De heer Kaltebeeke noemt f 14.50
een loonende prijs.
Hierna wordt de volgende motie m. a.
st. .aangenomen.
Ze zal telegrafisch ter kennis van de
Kamer worden gebracht.
Vergadering: Hoofdbestuur.
Z. L. M. heeft met instemming 'kennis
genomen van amendement Van den Heu
vel c.s. lot verhooging invoerrecht suiker
enz. en dringt met klem aan bij Uw1
Kamer dit amendement aan te nemen,
waardoor de suikerbietencul'tuur in standi
kan worden gehouden, hetgeen zonder
meerderen steun dan het aanhangige
wetsontwerp in uitzicht stelt niet mo
gelijk zal zijn.
Tertiaire wegen
De beer S. Gast vindt dein steun voor
de tertiaire wegen lang niet voldoende.
De Voorzitter: De provincie Zee
land kan niet meer doen. Het is zelfs de
vraag of ze de bestaande regeling kian
volhouden.
De heer Gast wijst op Schouwen,
dat f 70.000 (of f 8 per H.Avoor de
tertiaire wegen moet betalen. En Schou
wen staat daarin niet alleen.
De Jieer S ie b eng a zegt, dat er niets
aan te doen is. De Minister staat er af
wijzend tegenover.
De heer Gast wil' de colleges van
Ged. Staten. in beweging brengen voor dit
doel.
De heer Siebemga verwacht ook
daar niet veel van. l
De heer Gast wil toch niet in den!
bestaanden toestand berusten. Er moet
voortdurend op geliamerd worden.
De heer Lindenbergh wekt op
tot bezoek van de vergadering van den
Bi. B. N. op 26 Nov. te Goes, waar de
tertiaire wegen besproken zullen wor
den.
De Voorzitter zegt toe, deze ver
gadering te zullen bezoeken. Overigns
zijn de besturen der landbouworganisa
ties in dezen diligent.
Belgisch brood.
Ingekomen is 'n schrijven van den
Baikkersbond, afd. Oostelijk Zeeuwscb-
Vlaanderen. Daarin wordt gewezen op
de ernstige concurrentie, ondervonden
door den invoer van Belgisch brood. De
hulp van de Z.L'M. wordt ingeroepen,
om spoedig maatregelen te nemen.
De heer G:ast begrijpt niet de hour
ding der regeering, die eerst de tarwe-
wet indient en nu het Belgisch brood
(Wordt vervolgd.)
WERKLOOSHEIDSBESTREIDING IN
LAND- EN TUINBOUW.
Minister van Binnenlandsche Zaken
en Landbouw heeft aan de besturen der
onderscheidene provinciën een brief ge
zonden waarin er op wordt gewezen, dat
het onder invloed van de uiterst moei
lijke tijden waarin we leven, de laatste
maanden meermalen voor komt, dan in
gemeenten waar de land- en/of tuin
bouw, hoofdbron van bestaan is (zijn),
van gemeentewege steunregelingen wor
den getroffen, in een of anderen vorm,
aan land- en tuinbouwers, indien zij per
soneel in dienst nemen, dan wel houden.
Al is de grondgedachte sympathiek,
daar tegenover staat evenwel, dat het
normale bedrijfsleven, ook al gaat het
met den landbouw en den tuinbouw niet
goed, wil het zoo snel mogelijk door de
moeilijke tijden heenkomen, niet te veel
aan te Overheid moet zijn gebonden.
De bedoelde steunverleening, hier en
daar toegepast, heeft een sterken indi-
vidualistischen inslag en leidt ook daar
door tot onbillijkheden, b.v, dat gemeen
tebesturen welke tot nu toe dat stelsel
niet toepasten, genoopt werden tot in
voering ervan over te gaan, willen de
ingezetenen zich niet achtergesteld blij
ven gevoelen ten opzichte van inwoners
van gemeenten waar de regeling wel
toepassing vindt.
Een ander, zeer ernstig bezwaar is
verder het feit, dat hetgeen in land- en
tuinbouw wordt toegestaan, nl. het ge
ven van loontoeslagen niet geweigerd
kan worden, zoo toepassing wordt ge
vervangen worden. En zoodra zijn mees
ter inzag, dat de dwaze jongen in fernst
sprak, begreep hij, dat hij geen keuze
had. Hij moest water in zijn wijn doen.
Met al den tact waarovter hij besdhjkken
kon en de oude man kon veel tact
aanwenden als het noodig was zou
hij het dan zoo ernstig niet opnemen.
Met zijn nichtje afrekenen zou hij
later doen. Hij gaf haar echter den crn-
stigen raad een andere betrekking te
zoeken, want bij was overtuigd dat hij
meisjes, als zij er een was, geen uur
langer in huis wou houden dan strikt
noodig was. En wat den jongen man
betreft, Van wien hij altijd zulk een
goede meening had' gehad, van den dag
af dat hij hem als het ware vjain 'die
straat had opgenomen en voor wien
hij een vaderlijke vriendschap had ge
koesterd, hij begreep bepaald niet
en dit zeide hiji op 'n toon, Idien hiel
hart zou doen smelten hoe hij zijn
smart, zijn diep gewond hart zou bloot
leggen en ónder woorden brengen wat
hij gevoelde.
Julie had dus eigenlijk de oVerwin-
ning behaald. Het inpakken Van haar
koffer kon nog wat uitgesteld worden.
Maar zij begreep heel goed, dat zij dit
geheel aan Willem te dankten bad en
aan hem alleen. Het was zijn tusschen-
'kdmst die zoo prachtig op tijd kwa!m,
en haar in staat gesteld had dien dag ten
minste te winnen.
vraagd in de industrie, welke evenzeer
onder zware moeilijkheden gebukt gaat.
En, zou de regeering erin berusten, dat
de industrie dezen jveg opging, de ge
volgen zouden financieel en economisch
niet te overzien zijn. Zonder overdrij
ving kan gezegd worden, dat het stelsel
in zijn volle consequenties tot een de
bacle moet leiden. Het gevaar is verder
niet denkbeeldig, dat maatregelen als
hier bedoeld, het ontslag van arbeiders
in de hand zullen werken en dientenge
volge de werkloosheid vergrooten.
De minister verzoekt tenslotte met
deze zienswijze der regeering rekening
te houden.
HOOFDBESTUUR Z. L. M.
Gistermiddag vergaderde in 't Land-
bouwhuis te Goes het lioofd'bestu|ur
der Z. L. M. onder voorzitterschap van
den heer mr. P. Dieleman. De voorzitter
verwelkomt de H.-B.-leden en de advi
seurs en herinnert aan het zilveren ju
bileum van een der adviseurs, den heer
C. Zwagerman. De Z. L. M. heeft op dien
jubileumdag blijk igteigeven van haar groo-
ten 'waardeering voor zijn werk' en per
soon. Spr. hoopt, dat de heer Zwager
man nog tot in lengte van dagen zijn
twerkkrachten zal mogen geven aan den
Zeeuwschen landbouw en veeteelt.
De 'heer Zwagerman dankt voor
deze vriendelijke woorden. Spr. houdt
houdt van Zeeland en van de degelijke,
gastvrije Zeeuwen en acht het een groot
voorrecht onder de Zeeuwten zoo lang
te hebben mogen werken. Eigenlijk had
spr de Zeeuwen en Zeeland moeten
huldigen. Spr. dankt hartelijk voor al de
Den vorigen avond was zij ontevre
den over hem geweest. Nadat hij haar
het schilderstukje gege(v|em had, was
het zijli plidht geweest er beter op te
passen. Maar zij moest die zwakheid
Vergeven. Hij had het goed gemaakt.
HOOFDSTUK XXVI.
Julie was geheel en al van één ge
dachte vervuld. Het mocht kosten wat
het wilde, zij moest het schilderijtje)
terug hebben, voordat zij1 het huis uit
ging. Als dat haar niet gelukte kreeg
zij het nooit in haar leven terug en aan
al' haar verwachtingen werd de bodem
ingeslagen. Wat die verwachtingen pre
cies waren, waagde zij niet zich zelVe
af te vragen; ze zouden in ieder geval
niet gemakkelijk onder woorden gebracht
kunnen worden. Maar zij had een Vaag
bewustzijn, dat Willem's toekomst en
de hare onafscheidelijk aan elkaar ver
bonden zouden zijn.
Het was duidelijk' dat het stukje er
gens in huis verborgen moest wezen,
omdat mijnheer Thornton en zijn vlriend'
Duponnet het den volgenden dag zon
den komen bekijken. Julie begreep, dat
dit een gelukje was, waarvan zij gebruik
moest maken. Het was niet waarschijn
lijk, dat ze er meer van zou hoor en
Ze had reeds gehoord, dat ze Donder
dagmiddag om drie uur zouden ko
men. Het was nu Woensdag. Wat haar
vriendschap 'in deze dagen ondervon-
vonden. De jubileumdag is voor spr.
onvergetelijk geworden.
De voorzitter herinnert er nog
aan, dat de heer P. Lindenb|ergh te We-
meldingie deze week zijn tachtigsten ver
jaardag hoopt te vieren.
De Z. L. M. zal op dien dag van hare
helangstelinlg blijk geven.
De Voorzitter doet nu vele me
dedelingen, die voor een groot deel
reeds gepubliceerd zijn.
Wij noemen daarom slechts steun sui-
'bietenteelt.
Sinds korten tijd' is bekend dat de
steunregteling voor 1932 dezelfde zal zijn
als Voor 1931. Hoewel de uitzaai dit
jaar slechts 62 o/o heeft bedragen Wan
het gemiddtelde der 3 Vorige jaren, mag
Verwacht worden dat dit percentage, in
dien dte steunregeling niet wordt ver
hoogd, voor het volgend jaar niet zal
worden bereikt, waardoor een groot brok
werkgelegenheid aan 't platteland wordt
ontnomen daarbij tevens dte: uitvoering
der Tarwe wet door een sterk Vermeer
derde uitzaai Van tarwe in gevaar kan
worden gebracht.
•Met 1 October j.i. is aan het Rijk sub
sidie geVraagd' voor: 14 algemeene land-
bouwcursussen; 6 algemeene tuinbo uw-
cursussen; 11 cursussen Voor volwasse
nen; 1 cursus in paardenkennis; 1 cur
sus in hoefbeslag en 2 cursussen in
P'i'uimVteeteelt.
In verband met gerezen bezwaren bij
den Rijksgebouwendienst is een gtewijzjigd
plan ingediend voor de schoolbouw te
Zierikzee.
Gehoopt wordt dat spoedig toestem
ming tot den 'bouw der school zal wor
den Verkregen.
Momenteel worden cursussen gegeven
1 van de Z. L. M. te Schoondijke, Kort-
straf ook mocht wezen, zij moest zorgen
bij die samenkomst tegenwoordig te zijn
en zien wat er met dien schat gebenfrde.
Een gevoel van wanhoop drukte> haar,
ze lag het grootste gedeelte Van den
nacht wakker en zocht steeds naar 'n
middel om haar doel te bereiken. Maar
het was een hopeloos geVal. Oom Si
kon zoo gemakkelijk ieder plan, dat bij
haar mocht opkomen, in duigen doen
Vallen. En hij zou nergtens voor terug
deinzen. Ze moest hem in slimheid' over
treffen, maar iets. slims bedenken, zoo
dat ze zulk een vijand' kon overtroeven,
daartoe waren haar hersenen niet in
staat.
Terwijl ze aaar lag te woelen in haar
ongemakkelijk bed, terwijl haar gedach
ten als evenveel booze geesten om haar
kussen waarden, vervolgde de heelje
droeve historie haar als een nachtmer
rie. En zij haa zoo fantastisch mogelijk
den winkel oeneden voor oogen en in
het hijzonder het afgodsbeeld, de pre-
sideerende geest, die haar nu voor oogen
stond als de oopie van Oom Si zelf.
Hij was stellig door een duivfel be
zeten en die heidensche afgod beziel
de hem ongetwijfeld'.
Dien Donderdagmorgen stond 't meisje
vroeg op. Zij was in een wanhopige stem
ming. Zij had zoo weinig geslapen. Maar
ondanks haar groote vermoeidheid stónd
haar besluit vast: zij moest Oom' Si d!e
baas zijn en haar eigendom terug krij
gen. Ofschoon zij nergens 'n straaltje
Van licht ontdfekte, de tijd was nog niet
gekomen om alle hoop op te geven.
Toen 'zij met stoffer en blik in die hand
aan haar dagtaak begon, kwamen-aller
lei plannen bij haar op, het ©ene al diwa-
zer dan het andere. Als laatste red
middel zou zij de politie in den arm
nemen. Als zij had kunnen relkenen op
Willem's steun, dan zou ze wel lust
hebben dat te doen, maar het bezwaar
was, dat ze van hem in 't gehete! niet
kon afhangen. Ja, hij was ridderlijk vjoor
haar opgekomen, dat moest zij erken
nen, maar als het het schildterlstulkjje
'betrof, dan was hij op de hand Van Oom
Si. Al ontkende hij niet, dat hij het haar
had gegeven en dat het dus haar wtettig
eigendom was, hij had zeker spijt van
dat cadeau.
Neen, de politie in den arm nemen
zou haar niet helpen. Zij moest wat
anders bedenken. Dien nacht was er
een onwijs plan in haar hoofd opgeko
men. En als ze in den loop van den mor
gen niets anders bedacht, dan beslóot
ze dat plan ten uitvoer te brengen.
Zij begon dadelijk Oom Si zand in de
oogen te strooien. Aan het ontbijt deelde
ze hem mede, dat ze van plan was
's middags uit te gaan om een betrekking
te zoeken. Ze zat daarbij zedig op haar
bord te kijken. En hij. Oom Si maakte
geen bezwaar tegen dat plan.
(Wordt vervolgd.)
