„Zij" Crème
TWEEDE BLAD VAN DE
PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN MAANDAG 16 NOVEMBER 1931. No. 270.
v.
BEMOlE/T-
ZEELAND.
Men schrijft ons van deskundige zijde:
Dc groote voordeelen van
centralisatie tegenover de
nadcclen van vele particulie
re slachtplaatsen.
Voor centra met dichte bevolking zijn
de verspreid gelegen particuliere slacht
plaatsen met hun aanhang van onaange
name geuren gedurende een groot ge
deelte van het jaar; met hun vliegen en
ander ongedierte; met hun stallingen,
hun opslag van maag- en darminhoud
enz,, reeds op zich zelf uit een sanitair
oogpunt hoogst ongewenscht.
Daarbij zijn deze inrichtingen dikwijls
gelegen in buurten, welker bevolking
zich in hygiënisch opzicht toch al zeer
moet behelpen.
Dit op zich zelf vormt al een bezwaar
tegen de aanwezigheid van verschillen
de particuliere slachtplaatsen, welke in
dichtbewoonde centra niet meer in het
kader van onzen tijd passen. Daarbij
komt, dat het toezicht op alles wat in
deze slachtplaatsen geschiedt, verre ten
achter staat bij het toezicht in een cen
trale inrichting.
Men hoeft hiertoe nog niet alleen het
oog te hebben op de keuring, zooals de
mogelijkheid van verwijdering van zieke
deelen, bezoedeling door den inhoud van
eventueel aangesneden abcessen, later
soms voor de keurmeesters niet meer
waarneembaar enz. Ook het toezicht op
de geheele slachthandeling, de daarbij
gebruikte gereedschappen, doeken, de
slachtkleeding, behandeling van den
slachtafval, wijze van bloedopvanging
wanneer dit later voor worstbereiding
zal worden gebruikt enz,, zijn van belang
voor het publiek,
Dit toezicht is bij de aanwezigheid
van verschillende particuliere slacht
plaatsen nimmer zoo goed mogelijk als
bij centralisatie het geval is.
De keuringsdienst, welke behalve in
Middelburg nog in zes aangesloten
buitengemeenten de keuring van nor
male slachtingen en noodslachtingen ver
richt, controleert en daarbij nog dage
lijks eenige uren kantoor dient te hou
den voor het in ontvangst nemen der
slachtaangiften, keuring van ingevoerde
vleeschwaren, voeren der noodige ad
ministratie enz,, kan onmogelijk de slach
tingen en andere bewerkingen in ver
spreid gelegen slachtplaatsen van het
begin tot het einde bijwonen.
Het tot het uiterste beperkte perso
neel is hiertoe ontoereikend. Het toe
zicht op de naleving van de door de
Vleeschkeuringswet ter wille van de
meest elementaire zindelijkheid gegeven
voorschriften, zal dus bij centralisatie
veel beter tot zijn recht komen dan bij
aanwezigheid van verschillende particu
liere inrichtingen ooit mogelijk is.
En men onderschatte de waarde van
een dergelijk toezicht niet. Reeds werd
er op gewezen, dat alleen een nauwge
zette zindelijkheid naast een behoorlijke
keuring, de meest afdoende waarborgen
biedt tegen de mogelijkheid van vleesch-
vergiftiging.
De keuring op zichzelf is zonder het
eerste niet toereikend.
(Wordt vervolgd),
werkt als een late, warme herfstzon met
haar gouden kleurenpracht; zij toovert
een ongekend fraaie teint op Uw huid.
i i (Ingez. Med.)
35)
Dief! mompelde Julie. Gemeene
dief!
Zij begreep echter best, dat het geen
zaak was haar gevoelens te weten; want
de oude krokodil kwam er slechts te
beter door uit in vergelijking met haar.
Hij sprak zoo huichelachtig moigjelijk als
hij tot Willem het woord richtte. In
ieders belang moest zulk een prachtig
stukje goed bewaard worden, (Julie
werd er misselijk van, zoo temerig als
hij die woorden uitsprak) en daarom zou
hij persoonlijk er voor zorgen. Een bui
tenkind zonder eenige opleiding kon na
tuurlijk zulk een kunstwerk niet waar-
deeren en als er iets mee gebeurde, zou
hij iWillem's moester het zich zelf
nooit vergeven.
De oude man sprak zoo vriendelijk
en zoo verstandig (soms was hij zelfs tot
tranen toe bewogen) dat Willem onmen-
schelijk geweest moest zijn om niet
ontroerd te worden door zijn woorden.
Oom Si had niet de minste moeite om
zijn assistent te doen gelooven, dat hij
door de beste beweegredenen genoopt
werd zoo te spreken. Willem's eigen
'bewondering voor hét stukje kwam niet,
MIDDELBURG.
In de goedbezette kleine zaal van
het Schuttershof werd op jl. Vrijdag
avond een propagandavergadering gehou
den lot inzet v an de November-actie van
het Chr. Nat. Vakverbond in Nederland.
Deze vergadering stond onder leiding
van den heer Pi. Meljefste, voorzitter van
den Chr. Besturenbond alhier. Als
sprekers traden op de heeren de Ridder
en Schaafsma, resp. vrijgestelde van
den Chr. Bond van Piers. in Publ. Dienst
en van - N. Ch. BouWvakarbeidersibond.
In zijn openingswbord deed de voorzit
ter uitkomen, dat de strijd van de Chr.
vakbewfeigintg niet in de eerste plaats gaat
om een hooger loon en korter arbeids
duur, al moet daarvoor zeker gewerkt
worden, maar 0111 het recht Gods op het
terrein van den arbeid. Krachtig wekte
hij de aanwezigen op om in de ko
mende weken de propaganda te voeren.
De heer De Ridder sprak over: „Vak-
be'we|gjin|g in Crisistijd."
De Chr. vakbeweging heeft lot taak
voor de belangen der arbeiders op te
treden. Volle aandacht moet worden ge
schonken aan wcrkloozenzorg, steunver-
lee-ning en werkverschaffing. Gewaakt
dat de teruggang in positie, die mis
schien niet te stuiten zal zijn, tot de
kleinst moigelijke portie worde turgge-
bracht.
Christenen zijn werkelijkheidsmen-
scben Daarom wordt op de openbare
vergaderingen niet gesproken als op die
van de moderne vakbeweging. Hun
woord in het openbaar en om dei con-
ilelrenlietafel is gelijk. Dit is niet zoo
bij genoemd verbond, welk feit spreker
aantoont Het verloopi in Duitschlanden
Engeland heeft aangetoond, dat de S. D.
niet in de eerste plaats de belangen der
arbeiders op het oog heeft. Door de da
ling van het Pond zijn de Enigelsche
arbeiders meer dan 10 pet. teruggegaan,
(glevolig van de w'ei,giering om Mac. Do
nald te steunen. Men moet ook nuchter
zijn en bedenken dat Nederland afhan
kelijk is van de economische' omstandig
heden van overig Europa. Daarom vrage
men medebeslissing over arbeidsvoor
waarden.
•Rustig ziet spr. den toestand aan, om-
hij wéét dat God regeert en dat Hij
de eindbeslissing neemt. Dit Godsver
trouwen wekke op tot arbeiden.
In de pauze vergastte de heer Helder
de aanwezigen op een filmvoorstelling,
waarbij o.a. het uitrukken en oefenen
van de Middelburgsche 'brandweer werd
vertoond. Deze voorstelling oogstte den
dank -der aanwezigen.
De heer Schaafsma sprak over: „Voor
waarts juist nu". Is het wel de goede
tijd voor dergelijk parool vraagt spre
ker. Kan in crisistijd wel aangedrongen
worden op voortwaarts gaan. Crisissen
komen regelmatig terug ,na 1873 kunnen
er zes geteld worden, doch van den om
vang als de huidige was er geen. Spreker
geelt een uitvoerige schels van de oor
zaken, het aandeel dat Amerika had dooi
de groote sommen die de oorlogvoerende
landen moesten betalen, aan de overpro
ductie en de inzinking die in 1929 in
Amerika begon. Echter ,niet alleen de ar
beiders lijden onder de crisis.
Toch is het wel mogelijk om vooruit te
:gaan wat spreker aantoont met de ver
beteringten die werden bereikt bij de ty
pografen en bij de bouwvakarbeiders.
Ook de ambtenaren kregen in crisistijd
hun rechtspositie door de ambtenaren
wet. Het sociaal-politiek program van het
C.N.V. van 1928 is op vele punten in ver
vulling 'gegaan. Ziektewtet, verhooging van
de loonschaal van de I. V., werk- en win-
kelbesluit zijn ingelost. Voor de belangen
der arbeiders moet juist nu worden op
getreden. Dat de menscfien het nut der
vakbeweging begrijpen kan aangetoond
worden met de snelle groei van den
landarbeidersbond in Zeeland.
in het geheel niet in aanmerking, maar
wijsheid en ondervinding verklaarden
dat, zoolang mijnheer Duponnet uit Pa
rijs het stukje niet gezien had, het in
verantwoordelijke handen bewaard
moest blijven.
Maar ik zeg u, dat het schilder
stukje van mij is, van mij, van mij!, riep
Julie.
Neen. Het behoorde aan Willem. Dit
ontwijfelbaar feit werd weder door de
vriendelijke stem van den meester be
wezen, Was hij niet Willem's voogd, ook
voor de wet. Geen oogenblik dacht hij
er over den jongen man toe te staan
in een oogenblik van zwakke edelmoe
digheid te beschikken over iets, dat
misschien zou blijken een stuk van
groote waarde te wezen.
Julie was wel een, weinig teleurge
steld door Willem's houding in deze
zaak. Dat hij zich zoo dadelijk aan Oom
Si onderwierp, strekte hem niet tot eer.
Ja stellig het schilderstukje was van
hem, dus hij kon er mee doen wat hij
wou, maar als men aannam hoe Oom Si
de zaak behandelde, zou de jonge man
niet het recht hebben om er over te be
schikken. Dat betreurde Julie in hem
Hij had moeten vechten om zijn eigen
dom. En tevens bedacht zij met spijt dat
hij werkelijk wenschte zijn geschenk te
rug te krijgen.
Hoe meer zij over alles nadacht, hoe
ellendiger leek het haar. Zij kon zich
Waarom houdt gij van Uw
beroep?
Waarom houdt gij van Uw beroep?
Een Tsjecho Slowakische vereeniging
vroeg dit, zeven jaar geleden. Waarom?
Stapels antwoorden zijn er op binnen
gekomen: varieerend van inhoud als
de karakters der schrijvers of schrijf
sters. Ze zijn gerangschikt in een werk
van twee banden: het boek der 555.
Van die 555 schrijvers is er maar een
aldus de Maasbode, die ontevreden is:
een natuuronderzoeker met wereldre
putatie; hij klaagt er over dat hij zijn
eigenlijke bestemming- de kunst, mis-
geloopen is. Maar daartegenover staan
vijfhonderd vier en vijftig menschen van
allerlei staat en stand, die zich niet
mislukt achten, die niet, al of niet in het
nabijzijn van vrouw en kroost, de ver
vloeking slaken: als ik weer beginnen
moest, dan
Er zijn er genoeg, die eenvoudig en
bewust weten, waarom zij van hun be
roep houden, en die het even waar en
ontroerend eenvoudigweten te schrij
ven. Steenenbikkers en vrachtrijders
ontpoppen zich daarbij als filosofen, en
zoekers naar wijsgeerig inzicht; school
meesters van levenswijsheid, anonieme,
volmaakt onbekende en verborgen bur
gers als helden, 'n Timmerman ziet kans
in zijn antwoord heel een cultuurge
schiedenis van de houtbewerking in te
lasschen en hij heeft 't niet uit een po
pulair wetenschappelijk boek gehaald
ook.
'n Schoenmakertje blijkt zich met
trots te hebben opgewerkt tot een ana
toom en paedoloog. 'n Letterzetter schil
dert de roes, die hem het rumoer van
zijn machine bezorgt, en deze doet niet
onder voor de koorts der insparatie bij
een erkend auteur. Een kokkin in een
weeshuis beweert, dat de kinderen ver
zot op haar kookkunst zijn en dat zij
dus haar roerijzer niet voor een statie
degen zou willen ruilen. Een pianist in
'n tingeltangel schrijft over zijn kunst
zoo, dat alle virtuozen en kapelmeesters
mochten wenschen hun kunst te bele
ven als deze musicus.
'n Politieagent vindt, dat ieder als 'n
groot schuldenaar van verborgen gene
raties ter wereld komt, en dat het zijn
plicht is te dienen, zoo goed mogelijk te
dienen. Met dezen diender is iedereen
het in dit boek per slot van rekening
eens, of zij het met even zooveel woor
den zeggen of niet.
Zij allen hebben geschreven met het
fanatisme van den arbeid, met de fanta
sie, die zij aan hun woelzieke en actieve
kinderjaren bewaard hebben, met dank
baarheid voor het dagelijksche werk,
dat hun als loon dagelijks het rustige ge
weten schenkt en hun plaats als mede
burgers tusschen de burgers geeft.
Handarbeiders van zwaar werk, kan
toorklerken, typisten, dienstmeisjes
schoolmeesters, kleine luiden en geze
ten burgers zijn broederlijk en één in
hun sociaal verlangen naar arbeid, en
hun sociale vreugde van arbeid bijeen
gekomen in één boek.
De arbeiders aan den loopenden band,
menschelijke machines, en hun belang
rijk oordeel komen echter in dit gewich
tig boek van levenswijsheid, niet voor.
Maar wél zijn er onder de 555 de moe
ders, die van haar „taak" spreken op
haar eigen mooie manier.
De Chr. Bond ginigl in Zeeland met
eenige duizenden leden vooruit. De ar
beiders moeten begrijpen dat er geen
verschil is tusschen beschutte en on
beschutte bedrijven. Gaan de beschutte
groepen in loon terufg dan werkt dit
terug op de onbeschutten.
De arbeiders moeten inzien dat goe
de zorg voor de werkloozen van het
grootste belang is en moeten zich niet
laten vangen met het argument dat de
andere groepen de lasten moeten dra-
-gen door belastingen. Al is het laatste
juist, de s olidariteitsgtedachlei moet drin
gen om voor de positie der werkloozen
op te komen.
Daarom ook in crisistijd vooruit zoo
besluit spreker, werkt mede door den
uitbouw van uwe organisatie in deze
maand te bevorderen.
De voorzitter richtte een woord van
dank tot de heeren Helder, de Ridder en
Scchaafsma, voor hunne medewerking
om den avond te doen slagien, wekt de
aanwezigen op voor de propaganda en
sluit "Üe vergadering.
ZEEUWSCH-VLAANDEREN O. D.
Kamer van Koophandel en Fabrieken
voor Zeeuwsch-Vlaanderen te Ter
Neuzen.
Uit de mededejeliingen, gedaan in de
j.l. Zaterdagmiddag ge houden vergade
ring bleek', dat de Minister van Finan
ciën ten opzichte van het in gebruik
geven van staatsgronden op liet stand
punt staat dat de Staat daarvoor een
vergoeding mag bedingen in verband met
het voordeel dat derqen door dat gebruik
verwerven. (De Kamer heeft zich op
het standpunt gesteld dait als retributie
slechts zou behooren le worden gevor
derd 'n redelijke rjente van de verkoopt-
wiaiarde). Ondertusschen zal nan gebrui
kers voor 'n terrein voor weegbruggen
worden terugbetaald hetgeen ze boven
'dei f 2.50 hebben betaald, ovier elk jaar
zelve niet ontkennen, dat zij er een on
waardige rol in speelde. Het was alles
goed en wel de zaak alleen te beschou
wen uit het oogpunt van Willem's be
langen. Maar mocht dat? En stond ook
in haar hart het belang van Willem op
den voorgrond?
Neen! Zij moest zich zelve beken
nen, dat zij zelf goed op weg was op
niet hooger peil te staan dan Oom Si.
In ieder geval, zij had haar best ge
daan S. Gedge in het nauw te brengen.
En hij han het haar gedaan. Daar was
geen twijfel aan. Beiden speelden het
zelfde spel, niet recht door zee, bedrie-
gelijk spel, en het scheen dat Oom Si
hetgeen wel te vermoeden was het veel
beter speelde dan zij. De listige oude
vos had haar geslagen met haar eigen
wapens. Waren ze niet beiden zonder
schroom te werk gegaan? Was Willem
niet de speelbal van beiden?
HOOFDSTUK XXV.
In den loop van den volgenden mor
gen kwam Oom Si met een zeer schijn
heilig gezicht aan Julie meedeelen, dat
hij haar haar brutaliteit niet vergeven
kon, zij moest haar koffer maar pakken
en heengaan. En om nog meer gewicht
te hechten aan dit bevel, liet hij Wil
lem uit de rommelkamer komen en be
val den jongeman haar te helpen haar
koffer beneden te brengen zoodra hij
dat ze kunnen a,an tonnen na redelijke
afschrijving jgeen winst te hebben ge
maakt öiei 5 'p|Ct. niet te hoven ,gaalt'. Hiel
verzoek' is indertijd igeda'an naar aanlei
ding van bezwaren van weegbrughou,
ders in Westelijk Zeeuwsch Vlaanderen.
Havenwerken Ter neuzen.
Voorts werd medegedeeld dat door
de Kamer met niiedjewerking van hel',
gemeenleöesluur van Terneuzen een ver
zoek1 is gericht tot den Minister va.11 Bin
nenlandsclie zaken en landbouw, om bij
zijn ambtgenoot van Waterstaat aan le
dringen op spoedige uitvoering van hiet
nieuwe havenplan aldaar in werkver
schaffing, la. angezien dit een productilef
werkverschaffiugsobject zou kunnen zijn,
indien daarüij graafmachines werden uil
geschaikeld. Van den Minister van Wa
terstaat is naar aanleiding hiervan een
schrijven ontvangen waarin deze er op
wijst dat op de Siaatsbegrooiing voor
1932 nog slechts ,f 15000 voioir dat werk
is uitgetrokken, en het nog igeruimen
tijd zal duren -eer met dit wterk 'n aWn-
vaing kian wiorden gemaakt, zoodat er
ook' werkverruiming door dien aanleg
voorloopig niet mag wiorden gerekend
Ingekomen waren de heeds vroeger
vermelde lagere tarieven voor bietenver-
voer door de Zeeuw.sch-Vlaia'mséhe tram.
Nog is ingekomen 'in mededeeling; van
den Minister van Waterstaat, dait ook' in
verband met de tijdsomstandigheden niet
kam worden voldaan aan '11 verzoek tot
verlaging van het busrecht en dat een
herziening van het tarief voor telegram
adres nog in onderzoek is.
De rekening der Kamer over 1930 is
goedgekeurd in ontvangst op een bedrag
van f 9527 en van uitgafven f 7496, batig
saldo f2030.
Vlascultuur.
Uitvoerig werd mededeeling gedaan
van de verrichtingen van het comité lol
bevordering van de jvlascultuur en vlas
industrie, dat met medewerking der Ka
klaar was; en daarna een vilelante voor
haar te bestellen.
Dit was meer dan Julie gedacht had.
Zij had wel gedacht dat zij weggezonden
zou worden, maar niet zoo spoedig. Dat
kwam volstrekt niet met haar plannen
overeen.
Je moet een kamer zien te krijgen
in een fatsoenlijke buurt, zei de oude
man. Vrouw Ranciman zal er wel een
voor je weten. Je hebt geld genoeg voor
je onderhoud terwijl je naar werk om
kijkt.
Julie met haar vlug verstand, zag ech
ter dadelijk bezwaren. Ze had een heel
klein beetje hoop1 in staat te vvtezen te
ontdekken waar het schilderstukje ver
borgen was. Maar als ze eenmaal het
huis uit was, zou die hoop verdwijnen.
En het was meer dan duidelijk dat Oom
Si dit ook onder de oogen zag en dat
hij haar daarom zoo gauw kwijt wou
zijn.
De oude vent was zich ten volle be
wust wat haar heimelijke hoop was. Hij
wist dat het stukje niet veilig was zoo
lang zij in huis was.
Zij was slim genoeg om den toestand
dadelijk te doorzien. En daar zij het
hart van Oom Si doorgrondde, zei ze
ronduit dat, hoe veel hekel ze ook had
aan haar tegenwoordige tehuis, zij toch
niet van plan was te vertrekken voor
dat haar wettig eigendom haar was te
ruggegeven.
mer is gevormd, waarvan deel uitmaak
ten de heeren E. Blok, burgemeester van
Axel, P|. H. Geirnaerdt, burgemeester, van
St. Jansteen, C. Th. van de Bilt te Axel,
H. G. Martinet te S.t. Jansteen, benevens
de heeren L. de Feijter, lid en N. J.
Iiarte, secretaris der Kamer.
Dit comité heeft de medewerking we
len te verkrijgen van den Vlassersbond
in W Noord-Brabant en van de Nederl.
Maatschappij tot bevordering van Vlas
industrie. Er werd een plan voor steun-
ver'leening aan de vlascultuur en .vlasin
dustrie ontworpen en aan de Commissie-
Lovink verzocht, dit bij den Minister te
willen aanbevelen. Later is ook een be
spreking aangevraagd bij den Minister.
De commissie heelt toen den indruk
gekregen dat de regeering ten volle om
trent den nood waarin deze cultuur en
de industrie verkeert en dat deze, in
dien geen steun zal worden verleend als
lolaal verioopen moet worden be
schouwd. Ondertusschen is nog geener
lei antwoord ontvangen.
Weg Philippine—-grens.
Naar aanleiding van ingekomen adres
sen van het gemeentebestuur van Phi
lippine -0111 steun aan haar pogen om
verbetering te verkrijgen van den weg
van de grens naar hiet Belgische
,grensplaatsje Bo-uchaute, igaf de Ka
mer te kennen, dat zij zich, aangezien
die wteg op Beljgisch gebied ligt, van
inmenging meent te moeten onthouden,
terwijl er bovendien een andere, goede
weg ligt, die slechts li/2 kmlangleris, het
geen voor een auto-vrachtjvervoer geen
overwegend bezwaar kan genoemd wor
den,
Grenskantoor Philippine.
Aan deze zaak zit echter vast een
kwestie van het grenskantoor der be
lastingen te Philippine. Die uren van
openstelling van dat kantoor zijn inge
krompen, terwijl er naar aanleiding van
verzoeken uit het Oosten van het wes
telijk deel van Z.-Vlaanderen een ont
vanger skantoor is geopend, aan de Isa-
bellasluis hetwelk door den ontvanger
uit Philippine wordt bediend. Die uren
dat hier dienst wterdt gedaan, moet Phi
lippine dus missen, hetg|een ongetwijfeld
een ongerief is voor den in- en uitvoer.
De heer Van Goethem bepleitte
tusschenkomst ten bate van Philippine,
op grond van de overeenkomst tusschen
Nederland en België van 1843, waarbij
de weg van Philippine langs de Post
hoorn naar Bouchaute als heerbaan is
vastgesteld, terwijl België die nu blijk
baar wil leiden langs dia Isabellas)uis,
en hieruit nadeel voor Philippine zal
voortspruiten, indien dit er toe zou lei
den, dat het onvangerskantoor daar gé-
heel werd opgeheven. Het Bureau ziet
in een en ander geen vooropgezette be
doeling, doch wel een gevolg van de wij
ziging der landstreek, tengevolge van
inpoldering. Het is aan het Bureau be-
kenr, dat een onderzoek omtrent den
omvang van het verkeer op de 2 kanto
ren gaande is en zou willen afwachten
tot iets omtrent die resultaten bekend
is. Het Bureau houdt hare aandacht op
deze kwestie gevestigd en zegt toe, zoo
noodig de belangen van Philippine te
zullen bepleiten.
Arbitrage reglement.
De Kamer vereenigde zich met het
invoeren van een Arbitrage-reglement.
Vastgesteld Werd een concept, dat reeds
door nagenoeg alle Kamers is aangeno
men, en dus een reglement voor Neder
land zal worden,
Ned, spoorwegen en Auto.
Naar aanleiding van een ingekomen
schrijven omtrent onjuiste toestanden
in het vervoerwezen, in het leven ge
roepen door de houding der Nederland-
sche spoorwegen tegenover de A.T.O.,
die een oneerlijke concurrentie schep
pen, kwam ook het werken der A.T.O.
in het gebied der Kamer ter sprake.
Verschillende klachten werden 'geuit,
betreffende verandering van de wijzen
Binnen het uur moet je voor goed
het huis uit zijn meisjelief.
Neen, dat doe ik niet. Voordat u
mij het schilderstukje teruggegeven hebt
ga ik niet weg.
Het is niet van jou. Je bent geen
geschikt persoon om zoo iets te bezit
ten. En als je niet rustig heen gaat, zal
je koffer op straat gezet worden.
Als u mijn koffer nog eens met uw
vingers aanraakt zal ik de politie roe
pen.
Om de politie bekommerde Oom Si
zich geen zier. Zij had niet de minste
aanspraak op hem: ze leefde op zijn kos
ten. En wat dat schilderstukje betrof,
dat had er niets mee te maken.
Nu kwam Willem echter uit den hoek
Hij had er bij gestaan als getuige zonder
het te willen. Maar nu kon hij zich niet
langer stilhouden.
Dit was een donderslag uit een hel
deren hemel. S, Gedge stond eensklaps
met wijd open mond. Hij hijgde naar
adem. De schok was hevig. Langzaam
nam de oude man zijn „verkoop"bril af
en verving hem door zijn „koopbril".
Dat was zeker met het doel er minder
woest uit te zien, maar op dat oogen
blik hielp het niet.
Ach jongen, zeg toch niet zulke
mallepraat, was al wat hij zeggen kon.
(Wordt vervolgd.)