„Zij" Crème TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN MAANDAG 16 NOVEMBER 1931. No. 270. v. BEMOlE/T- ZEELAND. Men schrijft ons van deskundige zijde: Dc groote voordeelen van centralisatie tegenover de nadcclen van vele particulie re slachtplaatsen. Voor centra met dichte bevolking zijn de verspreid gelegen particuliere slacht plaatsen met hun aanhang van onaange name geuren gedurende een groot ge deelte van het jaar; met hun vliegen en ander ongedierte; met hun stallingen, hun opslag van maag- en darminhoud enz,, reeds op zich zelf uit een sanitair oogpunt hoogst ongewenscht. Daarbij zijn deze inrichtingen dikwijls gelegen in buurten, welker bevolking zich in hygiënisch opzicht toch al zeer moet behelpen. Dit op zich zelf vormt al een bezwaar tegen de aanwezigheid van verschillen de particuliere slachtplaatsen, welke in dichtbewoonde centra niet meer in het kader van onzen tijd passen. Daarbij komt, dat het toezicht op alles wat in deze slachtplaatsen geschiedt, verre ten achter staat bij het toezicht in een cen trale inrichting. Men hoeft hiertoe nog niet alleen het oog te hebben op de keuring, zooals de mogelijkheid van verwijdering van zieke deelen, bezoedeling door den inhoud van eventueel aangesneden abcessen, later soms voor de keurmeesters niet meer waarneembaar enz. Ook het toezicht op de geheele slachthandeling, de daarbij gebruikte gereedschappen, doeken, de slachtkleeding, behandeling van den slachtafval, wijze van bloedopvanging wanneer dit later voor worstbereiding zal worden gebruikt enz,, zijn van belang voor het publiek, Dit toezicht is bij de aanwezigheid van verschillende particuliere slacht plaatsen nimmer zoo goed mogelijk als bij centralisatie het geval is. De keuringsdienst, welke behalve in Middelburg nog in zes aangesloten buitengemeenten de keuring van nor male slachtingen en noodslachtingen ver richt, controleert en daarbij nog dage lijks eenige uren kantoor dient te hou den voor het in ontvangst nemen der slachtaangiften, keuring van ingevoerde vleeschwaren, voeren der noodige ad ministratie enz,, kan onmogelijk de slach tingen en andere bewerkingen in ver spreid gelegen slachtplaatsen van het begin tot het einde bijwonen. Het tot het uiterste beperkte perso neel is hiertoe ontoereikend. Het toe zicht op de naleving van de door de Vleeschkeuringswet ter wille van de meest elementaire zindelijkheid gegeven voorschriften, zal dus bij centralisatie veel beter tot zijn recht komen dan bij aanwezigheid van verschillende particu liere inrichtingen ooit mogelijk is. En men onderschatte de waarde van een dergelijk toezicht niet. Reeds werd er op gewezen, dat alleen een nauwge zette zindelijkheid naast een behoorlijke keuring, de meest afdoende waarborgen biedt tegen de mogelijkheid van vleesch- vergiftiging. De keuring op zichzelf is zonder het eerste niet toereikend. (Wordt vervolgd), werkt als een late, warme herfstzon met haar gouden kleurenpracht; zij toovert een ongekend fraaie teint op Uw huid. i i (Ingez. Med.) 35) Dief! mompelde Julie. Gemeene dief! Zij begreep echter best, dat het geen zaak was haar gevoelens te weten; want de oude krokodil kwam er slechts te beter door uit in vergelijking met haar. Hij sprak zoo huichelachtig moigjelijk als hij tot Willem het woord richtte. In ieders belang moest zulk een prachtig stukje goed bewaard worden, (Julie werd er misselijk van, zoo temerig als hij die woorden uitsprak) en daarom zou hij persoonlijk er voor zorgen. Een bui tenkind zonder eenige opleiding kon na tuurlijk zulk een kunstwerk niet waar- deeren en als er iets mee gebeurde, zou hij iWillem's moester het zich zelf nooit vergeven. De oude man sprak zoo vriendelijk en zoo verstandig (soms was hij zelfs tot tranen toe bewogen) dat Willem onmen- schelijk geweest moest zijn om niet ontroerd te worden door zijn woorden. Oom Si had niet de minste moeite om zijn assistent te doen gelooven, dat hij door de beste beweegredenen genoopt werd zoo te spreken. Willem's eigen 'bewondering voor hét stukje kwam niet, MIDDELBURG. In de goedbezette kleine zaal van het Schuttershof werd op jl. Vrijdag avond een propagandavergadering gehou den lot inzet v an de November-actie van het Chr. Nat. Vakverbond in Nederland. Deze vergadering stond onder leiding van den heer Pi. Meljefste, voorzitter van den Chr. Besturenbond alhier. Als sprekers traden op de heeren de Ridder en Schaafsma, resp. vrijgestelde van den Chr. Bond van Piers. in Publ. Dienst en van - N. Ch. BouWvakarbeidersibond. In zijn openingswbord deed de voorzit ter uitkomen, dat de strijd van de Chr. vakbewfeigintg niet in de eerste plaats gaat om een hooger loon en korter arbeids duur, al moet daarvoor zeker gewerkt worden, maar 0111 het recht Gods op het terrein van den arbeid. Krachtig wekte hij de aanwezigen op om in de ko mende weken de propaganda te voeren. De heer De Ridder sprak over: „Vak- be'we|gjin|g in Crisistijd." De Chr. vakbeweging heeft lot taak voor de belangen der arbeiders op te treden. Volle aandacht moet worden ge schonken aan wcrkloozenzorg, steunver- lee-ning en werkverschaffing. Gewaakt dat de teruggang in positie, die mis schien niet te stuiten zal zijn, tot de kleinst moigelijke portie worde turgge- bracht. Christenen zijn werkelijkheidsmen- scben Daarom wordt op de openbare vergaderingen niet gesproken als op die van de moderne vakbeweging. Hun woord in het openbaar en om dei con- ilelrenlietafel is gelijk. Dit is niet zoo bij genoemd verbond, welk feit spreker aantoont Het verloopi in Duitschlanden Engeland heeft aangetoond, dat de S. D. niet in de eerste plaats de belangen der arbeiders op het oog heeft. Door de da ling van het Pond zijn de Enigelsche arbeiders meer dan 10 pet. teruggegaan, (glevolig van de w'ei,giering om Mac. Do nald te steunen. Men moet ook nuchter zijn en bedenken dat Nederland afhan kelijk is van de economische' omstandig heden van overig Europa. Daarom vrage men medebeslissing over arbeidsvoor waarden. •Rustig ziet spr. den toestand aan, om- hij wéét dat God regeert en dat Hij de eindbeslissing neemt. Dit Godsver trouwen wekke op tot arbeiden. In de pauze vergastte de heer Helder de aanwezigen op een filmvoorstelling, waarbij o.a. het uitrukken en oefenen van de Middelburgsche 'brandweer werd vertoond. Deze voorstelling oogstte den dank -der aanwezigen. De heer Schaafsma sprak over: „Voor waarts juist nu". Is het wel de goede tijd voor dergelijk parool vraagt spre ker. Kan in crisistijd wel aangedrongen worden op voortwaarts gaan. Crisissen komen regelmatig terug ,na 1873 kunnen er zes geteld worden, doch van den om vang als de huidige was er geen. Spreker geelt een uitvoerige schels van de oor zaken, het aandeel dat Amerika had dooi de groote sommen die de oorlogvoerende landen moesten betalen, aan de overpro ductie en de inzinking die in 1929 in Amerika begon. Echter ,niet alleen de ar beiders lijden onder de crisis. Toch is het wel mogelijk om vooruit te :gaan wat spreker aantoont met de ver beteringten die werden bereikt bij de ty pografen en bij de bouwvakarbeiders. Ook de ambtenaren kregen in crisistijd hun rechtspositie door de ambtenaren wet. Het sociaal-politiek program van het C.N.V. van 1928 is op vele punten in ver vulling 'gegaan. Ziektewtet, verhooging van de loonschaal van de I. V., werk- en win- kelbesluit zijn ingelost. Voor de belangen der arbeiders moet juist nu worden op getreden. Dat de menscfien het nut der vakbeweging begrijpen kan aangetoond worden met de snelle groei van den landarbeidersbond in Zeeland. in het geheel niet in aanmerking, maar wijsheid en ondervinding verklaarden dat, zoolang mijnheer Duponnet uit Pa rijs het stukje niet gezien had, het in verantwoordelijke handen bewaard moest blijven. Maar ik zeg u, dat het schilder stukje van mij is, van mij, van mij!, riep Julie. Neen. Het behoorde aan Willem. Dit ontwijfelbaar feit werd weder door de vriendelijke stem van den meester be wezen, Was hij niet Willem's voogd, ook voor de wet. Geen oogenblik dacht hij er over den jongen man toe te staan in een oogenblik van zwakke edelmoe digheid te beschikken over iets, dat misschien zou blijken een stuk van groote waarde te wezen. Julie was wel een, weinig teleurge steld door Willem's houding in deze zaak. Dat hij zich zoo dadelijk aan Oom Si onderwierp, strekte hem niet tot eer. Ja stellig het schilderstukje was van hem, dus hij kon er mee doen wat hij wou, maar als men aannam hoe Oom Si de zaak behandelde, zou de jonge man niet het recht hebben om er over te be schikken. Dat betreurde Julie in hem Hij had moeten vechten om zijn eigen dom. En tevens bedacht zij met spijt dat hij werkelijk wenschte zijn geschenk te rug te krijgen. Hoe meer zij over alles nadacht, hoe ellendiger leek het haar. Zij kon zich Waarom houdt gij van Uw beroep? Waarom houdt gij van Uw beroep? Een Tsjecho Slowakische vereeniging vroeg dit, zeven jaar geleden. Waarom? Stapels antwoorden zijn er op binnen gekomen: varieerend van inhoud als de karakters der schrijvers of schrijf sters. Ze zijn gerangschikt in een werk van twee banden: het boek der 555. Van die 555 schrijvers is er maar een aldus de Maasbode, die ontevreden is: een natuuronderzoeker met wereldre putatie; hij klaagt er over dat hij zijn eigenlijke bestemming- de kunst, mis- geloopen is. Maar daartegenover staan vijfhonderd vier en vijftig menschen van allerlei staat en stand, die zich niet mislukt achten, die niet, al of niet in het nabijzijn van vrouw en kroost, de ver vloeking slaken: als ik weer beginnen moest, dan Er zijn er genoeg, die eenvoudig en bewust weten, waarom zij van hun be roep houden, en die het even waar en ontroerend eenvoudigweten te schrij ven. Steenenbikkers en vrachtrijders ontpoppen zich daarbij als filosofen, en zoekers naar wijsgeerig inzicht; school meesters van levenswijsheid, anonieme, volmaakt onbekende en verborgen bur gers als helden, 'n Timmerman ziet kans in zijn antwoord heel een cultuurge schiedenis van de houtbewerking in te lasschen en hij heeft 't niet uit een po pulair wetenschappelijk boek gehaald ook. 'n Schoenmakertje blijkt zich met trots te hebben opgewerkt tot een ana toom en paedoloog. 'n Letterzetter schil dert de roes, die hem het rumoer van zijn machine bezorgt, en deze doet niet onder voor de koorts der insparatie bij een erkend auteur. Een kokkin in een weeshuis beweert, dat de kinderen ver zot op haar kookkunst zijn en dat zij dus haar roerijzer niet voor een statie degen zou willen ruilen. Een pianist in 'n tingeltangel schrijft over zijn kunst zoo, dat alle virtuozen en kapelmeesters mochten wenschen hun kunst te bele ven als deze musicus. 'n Politieagent vindt, dat ieder als 'n groot schuldenaar van verborgen gene raties ter wereld komt, en dat het zijn plicht is te dienen, zoo goed mogelijk te dienen. Met dezen diender is iedereen het in dit boek per slot van rekening eens, of zij het met even zooveel woor den zeggen of niet. Zij allen hebben geschreven met het fanatisme van den arbeid, met de fanta sie, die zij aan hun woelzieke en actieve kinderjaren bewaard hebben, met dank baarheid voor het dagelijksche werk, dat hun als loon dagelijks het rustige ge weten schenkt en hun plaats als mede burgers tusschen de burgers geeft. Handarbeiders van zwaar werk, kan toorklerken, typisten, dienstmeisjes schoolmeesters, kleine luiden en geze ten burgers zijn broederlijk en één in hun sociaal verlangen naar arbeid, en hun sociale vreugde van arbeid bijeen gekomen in één boek. De arbeiders aan den loopenden band, menschelijke machines, en hun belang rijk oordeel komen echter in dit gewich tig boek van levenswijsheid, niet voor. Maar wél zijn er onder de 555 de moe ders, die van haar „taak" spreken op haar eigen mooie manier. De Chr. Bond ginigl in Zeeland met eenige duizenden leden vooruit. De ar beiders moeten begrijpen dat er geen verschil is tusschen beschutte en on beschutte bedrijven. Gaan de beschutte groepen in loon terufg dan werkt dit terug op de onbeschutten. De arbeiders moeten inzien dat goe de zorg voor de werkloozen van het grootste belang is en moeten zich niet laten vangen met het argument dat de andere groepen de lasten moeten dra- -gen door belastingen. Al is het laatste juist, de s olidariteitsgtedachlei moet drin gen om voor de positie der werkloozen op te komen. Daarom ook in crisistijd vooruit zoo besluit spreker, werkt mede door den uitbouw van uwe organisatie in deze maand te bevorderen. De voorzitter richtte een woord van dank tot de heeren Helder, de Ridder en Scchaafsma, voor hunne medewerking om den avond te doen slagien, wekt de aanwezigen op voor de propaganda en sluit "Üe vergadering. ZEEUWSCH-VLAANDEREN O. D. Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Zeeuwsch-Vlaanderen te Ter Neuzen. Uit de mededejeliingen, gedaan in de j.l. Zaterdagmiddag ge houden vergade ring bleek', dat de Minister van Finan ciën ten opzichte van het in gebruik geven van staatsgronden op liet stand punt staat dat de Staat daarvoor een vergoeding mag bedingen in verband met het voordeel dat derqen door dat gebruik verwerven. (De Kamer heeft zich op het standpunt gesteld dait als retributie slechts zou behooren le worden gevor derd 'n redelijke rjente van de verkoopt- wiaiarde). Ondertusschen zal nan gebrui kers voor 'n terrein voor weegbruggen worden terugbetaald hetgeen ze boven 'dei f 2.50 hebben betaald, ovier elk jaar zelve niet ontkennen, dat zij er een on waardige rol in speelde. Het was alles goed en wel de zaak alleen te beschou wen uit het oogpunt van Willem's be langen. Maar mocht dat? En stond ook in haar hart het belang van Willem op den voorgrond? Neen! Zij moest zich zelve beken nen, dat zij zelf goed op weg was op niet hooger peil te staan dan Oom Si. In ieder geval, zij had haar best ge daan S. Gedge in het nauw te brengen. En hij han het haar gedaan. Daar was geen twijfel aan. Beiden speelden het zelfde spel, niet recht door zee, bedrie- gelijk spel, en het scheen dat Oom Si hetgeen wel te vermoeden was het veel beter speelde dan zij. De listige oude vos had haar geslagen met haar eigen wapens. Waren ze niet beiden zonder schroom te werk gegaan? Was Willem niet de speelbal van beiden? HOOFDSTUK XXV. In den loop van den volgenden mor gen kwam Oom Si met een zeer schijn heilig gezicht aan Julie meedeelen, dat hij haar haar brutaliteit niet vergeven kon, zij moest haar koffer maar pakken en heengaan. En om nog meer gewicht te hechten aan dit bevel, liet hij Wil lem uit de rommelkamer komen en be val den jongeman haar te helpen haar koffer beneden te brengen zoodra hij dat ze kunnen a,an tonnen na redelijke afschrijving jgeen winst te hebben ge maakt öiei 5 'p|Ct. niet te hoven ,gaalt'. Hiel verzoek' is indertijd igeda'an naar aanlei ding van bezwaren van weegbrughou, ders in Westelijk Zeeuwsch Vlaanderen. Havenwerken Ter neuzen. Voorts werd medegedeeld dat door de Kamer met niiedjewerking van hel', gemeenleöesluur van Terneuzen een ver zoek1 is gericht tot den Minister va.11 Bin nenlandsclie zaken en landbouw, om bij zijn ambtgenoot van Waterstaat aan le dringen op spoedige uitvoering van hiet nieuwe havenplan aldaar in werkver schaffing, la. angezien dit een productilef werkverschaffiugsobject zou kunnen zijn, indien daarüij graafmachines werden uil geschaikeld. Van den Minister van Wa terstaat is naar aanleiding hiervan een schrijven ontvangen waarin deze er op wijst dat op de Siaatsbegrooiing voor 1932 nog slechts ,f 15000 voioir dat werk is uitgetrokken, en het nog igeruimen tijd zal duren -eer met dit wterk 'n aWn- vaing kian wiorden gemaakt, zoodat er ook' werkverruiming door dien aanleg voorloopig niet mag wiorden gerekend Ingekomen waren de heeds vroeger vermelde lagere tarieven voor bietenver- voer door de Zeeuw.sch-Vlaia'mséhe tram. Nog is ingekomen 'in mededeeling; van den Minister van Waterstaat, dait ook' in verband met de tijdsomstandigheden niet kam worden voldaan aan '11 verzoek tot verlaging van het busrecht en dat een herziening van het tarief voor telegram adres nog in onderzoek is. De rekening der Kamer over 1930 is goedgekeurd in ontvangst op een bedrag van f 9527 en van uitgafven f 7496, batig saldo f2030. Vlascultuur. Uitvoerig werd mededeeling gedaan van de verrichtingen van het comité lol bevordering van de jvlascultuur en vlas industrie, dat met medewerking der Ka klaar was; en daarna een vilelante voor haar te bestellen. Dit was meer dan Julie gedacht had. Zij had wel gedacht dat zij weggezonden zou worden, maar niet zoo spoedig. Dat kwam volstrekt niet met haar plannen overeen. Je moet een kamer zien te krijgen in een fatsoenlijke buurt, zei de oude man. Vrouw Ranciman zal er wel een voor je weten. Je hebt geld genoeg voor je onderhoud terwijl je naar werk om kijkt. Julie met haar vlug verstand, zag ech ter dadelijk bezwaren. Ze had een heel klein beetje hoop1 in staat te vvtezen te ontdekken waar het schilderstukje ver borgen was. Maar als ze eenmaal het huis uit was, zou die hoop verdwijnen. En het was meer dan duidelijk dat Oom Si dit ook onder de oogen zag en dat hij haar daarom zoo gauw kwijt wou zijn. De oude vent was zich ten volle be wust wat haar heimelijke hoop was. Hij wist dat het stukje niet veilig was zoo lang zij in huis was. Zij was slim genoeg om den toestand dadelijk te doorzien. En daar zij het hart van Oom Si doorgrondde, zei ze ronduit dat, hoe veel hekel ze ook had aan haar tegenwoordige tehuis, zij toch niet van plan was te vertrekken voor dat haar wettig eigendom haar was te ruggegeven. mer is gevormd, waarvan deel uitmaak ten de heeren E. Blok, burgemeester van Axel, P|. H. Geirnaerdt, burgemeester, van St. Jansteen, C. Th. van de Bilt te Axel, H. G. Martinet te S.t. Jansteen, benevens de heeren L. de Feijter, lid en N. J. Iiarte, secretaris der Kamer. Dit comité heeft de medewerking we len te verkrijgen van den Vlassersbond in W Noord-Brabant en van de Nederl. Maatschappij tot bevordering van Vlas industrie. Er werd een plan voor steun- ver'leening aan de vlascultuur en .vlasin dustrie ontworpen en aan de Commissie- Lovink verzocht, dit bij den Minister te willen aanbevelen. Later is ook een be spreking aangevraagd bij den Minister. De commissie heelt toen den indruk gekregen dat de regeering ten volle om trent den nood waarin deze cultuur en de industrie verkeert en dat deze, in dien geen steun zal worden verleend als lolaal verioopen moet worden be schouwd. Ondertusschen is nog geener lei antwoord ontvangen. Weg Philippine—-grens. Naar aanleiding van ingekomen adres sen van het gemeentebestuur van Phi lippine -0111 steun aan haar pogen om verbetering te verkrijgen van den weg van de grens naar hiet Belgische ,grensplaatsje Bo-uchaute, igaf de Ka mer te kennen, dat zij zich, aangezien die wteg op Beljgisch gebied ligt, van inmenging meent te moeten onthouden, terwijl er bovendien een andere, goede weg ligt, die slechts li/2 kmlangleris, het geen voor een auto-vrachtjvervoer geen overwegend bezwaar kan genoemd wor den, Grenskantoor Philippine. Aan deze zaak zit echter vast een kwestie van het grenskantoor der be lastingen te Philippine. Die uren van openstelling van dat kantoor zijn inge krompen, terwijl er naar aanleiding van verzoeken uit het Oosten van het wes telijk deel van Z.-Vlaanderen een ont vanger skantoor is geopend, aan de Isa- bellasluis hetwelk door den ontvanger uit Philippine wordt bediend. Die uren dat hier dienst wterdt gedaan, moet Phi lippine dus missen, hetg|een ongetwijfeld een ongerief is voor den in- en uitvoer. De heer Van Goethem bepleitte tusschenkomst ten bate van Philippine, op grond van de overeenkomst tusschen Nederland en België van 1843, waarbij de weg van Philippine langs de Post hoorn naar Bouchaute als heerbaan is vastgesteld, terwijl België die nu blijk baar wil leiden langs dia Isabellas)uis, en hieruit nadeel voor Philippine zal voortspruiten, indien dit er toe zou lei den, dat het onvangerskantoor daar gé- heel werd opgeheven. Het Bureau ziet in een en ander geen vooropgezette be doeling, doch wel een gevolg van de wij ziging der landstreek, tengevolge van inpoldering. Het is aan het Bureau be- kenr, dat een onderzoek omtrent den omvang van het verkeer op de 2 kanto ren gaande is en zou willen afwachten tot iets omtrent die resultaten bekend is. Het Bureau houdt hare aandacht op deze kwestie gevestigd en zegt toe, zoo noodig de belangen van Philippine te zullen bepleiten. Arbitrage reglement. De Kamer vereenigde zich met het invoeren van een Arbitrage-reglement. Vastgesteld Werd een concept, dat reeds door nagenoeg alle Kamers is aangeno men, en dus een reglement voor Neder land zal worden, Ned, spoorwegen en Auto. Naar aanleiding van een ingekomen schrijven omtrent onjuiste toestanden in het vervoerwezen, in het leven ge roepen door de houding der Nederland- sche spoorwegen tegenover de A.T.O., die een oneerlijke concurrentie schep pen, kwam ook het werken der A.T.O. in het gebied der Kamer ter sprake. Verschillende klachten werden 'geuit, betreffende verandering van de wijzen Binnen het uur moet je voor goed het huis uit zijn meisjelief. Neen, dat doe ik niet. Voordat u mij het schilderstukje teruggegeven hebt ga ik niet weg. Het is niet van jou. Je bent geen geschikt persoon om zoo iets te bezit ten. En als je niet rustig heen gaat, zal je koffer op straat gezet worden. Als u mijn koffer nog eens met uw vingers aanraakt zal ik de politie roe pen. Om de politie bekommerde Oom Si zich geen zier. Zij had niet de minste aanspraak op hem: ze leefde op zijn kos ten. En wat dat schilderstukje betrof, dat had er niets mee te maken. Nu kwam Willem echter uit den hoek Hij had er bij gestaan als getuige zonder het te willen. Maar nu kon hij zich niet langer stilhouden. Dit was een donderslag uit een hel deren hemel. S, Gedge stond eensklaps met wijd open mond. Hij hijgde naar adem. De schok was hevig. Langzaam nam de oude man zijn „verkoop"bril af en verving hem door zijn „koopbril". Dat was zeker met het doel er minder woest uit te zien, maar op dat oogen blik hielp het niet. Ach jongen, zeg toch niet zulke mallepraat, was al wat hij zeggen kon. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1931 | | pagina 5