KOPER
CLIXfii
TWEEDE BLAD VAN DE
PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 18 SEPTEMBER 1931. No. 220.
LONDENSCHE BRIEVEN.
HET 83STE LANDHUISHOUDKUNDE CONGRES.
MOftltE GEDARD
getft g«ur«fe smtak
MD uw i
lisasj*.
(Van onzen Londenschen briefschrijver)
De laatste Schneider-vlucht.
Waar slechts weinigen rouwig
om zijn.
De ploeg Britsche militaire vliegers,
die zich fiadden geoefend voor den wed
strijd om de Schneidertrofee, hebben
ruimschoots aan de verwachtingen be
antwoord. De machines zijn evenmin in
gebreke gebleven. De gemiddelde snel
heid van luitenant Boothman, over die
hachelijke driehoeksbaan, zeven maal
afgelegd en dus met 20 bochten, waar
van er 14 scherp waren, bedroeg maar
liefst 340 mijl per uur, dat is een be
langrijke verhooging op de 328 van
luitenant Waghorn in 1929. En toen
men toch eenmaal bezig was snelheid
op te voeren gaf men ook den luitenant
Stainforth, een oud-gediende in deze
wedstrijden, die echter tot heden wei
nig geluk had gehad, een kans om te la
ten zien hoe snel deze Supermarine's
wel in rechte lijn konden gaan. Hij stel
de het snelheidsrecord in de lucht op
afstand van 3 K.M. En er is alle kans
tennaastenbij 386 mijl per uur, over een
dat dit in den loop van de week nog zal
worden verhoogd.
De wedstrijd was dit jaar feitelijk geen
wedstrijd maar een eenzijdige demon
stratie van aviatisch vermogen. De cij
fers doen beseffen dat het welletjes was.
Men mag gerust aannemen, dat de uit
slag (de verovering voorgoed van de
trofee door Engeland) niet anders zou
zijn geweest indien Frankrijk en Italië
of welk ander land ook den strijd had
den durven aanbinden. En de Engel-
schen zijn niet weinig trotsch op het
feit dat in geen lucht boven geen natie
een vliegtuig gaat of zou kunnen gaan
dat zich met de in rankheid sierlijke en
zoo ongelooflijk snelle Britsche toestel
len kan meten.
De wedstrijden om de Schneider-tro-
fee zijn hiermede aan hun einde geko
men. Eenige liefhebbers van vliegsport
zullen het betreuren. De meeste men-
schen zullen er niet, en landsregeerin-
gen zullen er het minst rouwig om zijn.
Deze luchtstrijd heeft de laatste jaren
een karakter aangenomen dat de stich
ter zelf nimmer had bedoeld, In 1913,
toen de serie begon, was het een par
ticulier sportevenement en de winner
behoefte slechts met de vaart van een
sneltrein te gaan (hij haalde 70 K.M.
per uur) om zich in het bezit te stellen
van de trofee. Nu, in 1931, was de snel
heid bijna achtmaal zoo groot. Om die
laatste snelheden te kunnen bereiken
moesten niet particulieren, maar regee
ringen, met de gansche organisatie op
het gebied van vliegen, waarover ze be
schikten. aan den strijd deelnemen. Al
leen regeeringen konden de mannen en
de machines verschaffen. En de voor
bereidingen voor den strijd kosten
kostbare levens en veel goud, buiten al
le verhouding tot het nut er van. In dit
laatste jaar alleen kwamen, drie piloten
in oefenvluchten voor den wedsrtijd
om het leven. De voorbereidingen
dit jaar kosten Engeland 150.000, ge
heel afgescheiden van de kosten der
machines, waarvoor een eerzuchtig pa-
triotte, Lady Houston, met meer gulheid
dan gratie 100.000 had gegeven. Frank
rijk heeft al vroeger te kennen gegeven,
dat het zich niet warm kon maken om
den wedstrijd in zijn jongste ontwikke
ling. Zelfs de Britsche regeering heeft
eenige maanden geleden doen weten, dat
zij het mededingen van de landsstrijd-
krachten in een wedstrijd, welke als
een particulier sportevenement was be
doeld, onjuist achtte. En indien Lady
voornoemd niet de 100.000 had gede
poneerd voor de kosten van de ver
vaardiging van nieuwe machines, dan
zou Engeland de trofee aan haar lot
DOOR
De detective stak zijn pijp nog eens
op en ging uit. Eenige honderden nieters
verder stond een hekje langs den 'klapt
van een veld. Hierover leunend kon
hij den schoorsteen van Ducros' woning
half villa, half landhuisje, zien.
De gewezen^ mijnwerker woonde al
leen en deed zijn eigen huishouding, zoo
als de buren wisten te vertellen; terwijl
er alleen Zaterdags en Zondags een
werkster kwam - den eersten dag om
de huiskamer te doen, enz., en den
tweeden dag om zijn eten te koken.
Het was nu Woensdag, dus niet de
dag van de werkster. Wenlove had de
gewoonten van den gewezen mijnwer
ker zorgvuldig nagegaan. Als Ducros
zijn huis voor eenige uren verliet, deed
hij de vuren uit; er kwam dan geen rook
uit den schoorsteen.
Dezen middag echter, toen Mark op
het hekje was geklommen en tusschen
eenige boomen door over het veld keek,
zag hij uit den schoorsteen, die hem het
meeste belang inboezemde, rook opstij
gen, Uit den dikken rookpluim maakte
•de detective op, dat het vuur juist
Donderdagmiddag opende de heer mr.
A. G. A. Bidder van Rappard in ho
tel Britannia te Vlissingen het 85ste Ne.
derlandsch Landhuishoudkundig congres
waarin hij er aan herinnerde, dat het nu
85 jaar geleden, ook in crisistijden geko
men is tot het in het leven roepen van
dit instituut. Steeds is meermalen re
kening gehouden met' de wenschen van
het congres o.a. bij het afschaffen van
de tienden. Behalve de nationale con
gressen zijn er ook de internationale,
waar de vooraanstaande personen uit tal
van lande confereeren. Men had het
plan dit in 1933 in Nederland te hou
den, doch helaas heeft de regeering .ge
weigerd er de gelden voor te voteeren.
Toch heeft ook dit congres steeds zijn
belangrijkheid getoond. Het was voor
spreker niet aangenaam te moeten mel
den, dat het congres niet in Nederland
kan plaats hebben en te meer toen in
zeer korten tijd Hongarije, waar toch,
ook crisis heerscht, wel tot ontvangst be
reid bleek te zijn. De Volkenbond behan
delt punten, die op hjet internationaal
congres aan de orde zijn gesteld. Spr.
hoopt, dat de toestanden tegen 1935 zoo
veel verbeteren, dat het congres dan in
Nederland plaats kan 'hebben.
Bij het 85-jarig bestaan van het Ne;-
deiiandsch congres herdenkt spr. dank
baar de oprichters en sedert het 75-jarig
bestaan te Middelburg werd gehouden
is er een stijging van personen, die be
langstellen in den Nederlandschien land
bouw en zich ib.ij het congres aansluiten,
dit dank zij vooral de oude garde. Het
doel is samenwerking tusschen theorie
en praktijk.
Welkom heette Spr. vooral den Com
missaris der Koningin in Zeeland, den
burgemeester van Vlissingen, den heer I.
G. J. Kakebeeke, adviseur en den heer
Van Lanschot, inspecteur van den land
bouw, de heeren Dieleman en Sie'benga
van de Z. L'. M., de leeraressen van het
landbouwhuishoudkundiig onderwijs, den
heer de Vulder van Noorden, regeerings-
commissaris, enkele leden van Ged. Sta
ten, den heer Kielstra, oud-seceretaris
van de Z. L. M., de heeren Van Vredeny.
burch en van Rijn, landbouwconsulenten
voor België en Italië, de Tweede Kamer
leden de heer Ament en Vos en den
heer Stroink, voorzitter van de Overijs-
selsche landbouwmaatscappij.
De Commissaris der Koningin, de heer
jhr. mr. J. W. Quarles van Ufford, zeide
gaarne het eere-voorzitterschap van het
congres te hebben aanvaard en heette
namens het provinciaal bestuur speciaal
welkom het congresbestuur en allen, die
van builen de provincie naar Zeeland
zijn gekomen. Spr. juichte het toe, dat
men, evenals in 1921 in Zeeland verga
dert, een landbouwprovincie bij uitne
mendheid. 1
Helaas komt men in ernstige tijden
bijeen, nu de groote economische crisis
speciaal ook op den landbouw drukt,
voor Zeeland een hoofdfactor van be
staan. De Zeeuwsche landbouwer zal den
moed niet laten zakken, ook voor hein
zal weer na het 1 uctor het emergo ko
men. Met Gods hulp en meerderen steun
van de overheid zal de zware strijd vol
bracht worden. Moed en laaie volharding
zijn de kenmerken van deii Zeeuws'chen
boer. Spr. wijst er op, dal mannen van
ervaring o.a. enkele onderwerpen zulllen
behandelen ,die speciaal' van Gelang zijn
voor Zeeland en spr. hoopt, dat de con
gressisten niet alleen nuttige dagen, doch
ook aangename zullen hebben. Spr. ein-
hebben overgelaten. Het is ook nooit ge
bleken, dat technische wetenschap door
deze wedstrijden feiten leerde, welke
zij niet had kunnen leeren van minder
sensationeele en meer wetenschappe
lijke proeven in werkplaats en laborato
rium.
digt niet de beste wenschen, voor hel
welslagen van het congres.
De burgemeester van Vlissingen, de
heer G. A. van Woelderen bracht dank
voor de woorden van welkom en heette
wederkeerig allen welkom le Vlissingen,
wat hij bij de officieele ontvangst nog
nader zal doen.
De heer mr. P. Dieleman, voorzitter
der Z. L. M., heette mede namens dë
andere landbouworganisaties ook allen
welkom in Zeeland en hoopte, dat dë
besprekingen zullen leiden tot de grond
slagen voor verdere actie in het belang
van den landbouw. Spr. meende, dat Ne
derland niet achter mag blijven staan
op dit gebied en juichte het nieuwe' mi
nisterie van Landbouw, Handel en Nij
verheid toe, mits het kom't te staan on
der leiding van. een krachtig persoon,
gesteund door deskundige adviseurs.
Op voorstel van den voorzitter werd
een telegram van hulde aan H. M. de
Koningin gezonden en een telegram aan
het Eerste Kamerlid Haffinans, die door
ongesteldheid niet aanwezig kon zijn en
wien spoedig herstel werd toegewenscht.
Het congres herkoos vervolgens bij ac
clamatie den heer Ridder van Rappard
tot bestuursliden deze verklaarde dil op
hoogen prijs le stellen er aan herin
nerende ,dat hij nu 18 jaar geleden te
Middelburg voor het eerst werd' gekozen.
Overeenkomstig de rapporlen van den
Raad van Beheer van het Sloetfonds en
van de Commissie tot het nazien der re
kening over 1930 werden beide goedge
keurd. De rekening wijst in ontvang aan
f 1877.4G1/21 en in uitgaajf f 904.521/2, al-
zoo een goed slot van f 972.94 (v.j;
f 138.861/2)- Tot lid van de Commissie, tot
het nazien der rekening over 1931 werd
gekozen de heer W. Kakebeeke le Goes
Kunnen de belangen van het
Nederlandsch pootgoed wor
den gediend door de toepas
sing van de landbouw-uitvoer-
wet?
Vervolgens hield de heer Ür. ia*.
O. Dorst, Consulent voor de Planten
veredeling van de Friesche Maatsclifrpf-
pij van Landbouw te Leeuwarden een
inleiding' over bovengenoemd onderwerp.
Spr. wees er op, dat de uitvoer van
pootaardappelen in de laatste jaren m|e|t
groote sprongen vooruit is Jgegaam, doch
helaas glroote hoeveelheden minderwaar
dig pootmateiïaal onder schoonkLaiken;
de, niets zeggende of misleidende schijn-
certificaten worden verkocht. Diit sqhaadt
den goeden naalm; en drukt de prijzen van
te velde goedgekeurde aardappelen.
Belangrijke hoeveelheden aardappelen
van goede kwaliteit worden door een
gjroot aantal handelaren onder huin ei
gen plombe en z.g,n. „eigen certificaat"
naar het buitenland verzonden.
Daarbij Ikotót nog de verscheidenheid
van certificaten van verschillende 'keu
ringsdiensten. De toestand laat steeds de
mogelijkheid open, dat groote knoeierijen
ongestraft plaats vinden, tot groote schar
de van den welwillende21 pi-oduoent en
den bonafidenhandel. Voorlichting in het
buitenland, hoe nuttig en noodilg oo'k!
k'an niet voorkomen dat een minderwaar;
dig product onder Nederlandsche vlag
oiver de grenzen gaat.
De Landnouwuitvoerwet biedt gelegen'
heid voor steun van de rageering, doch
een verkeerd opgezette controle' kan imieer
bederven dan verbeteren.
Verschillende moeilijkheden staan de
toepassing' in den weg, waarvan de voor
naamste zijn, dat aan de aardappelknol
niet is na le g;aan of deze al of niet igjef-
schikt is voor pootgoed, doch alleen een
voorafgaande keujing te velde een vol
doende, doch niet ansolule zekerheid kan
geven; dat op këuringsgabied groote ver
snippering beslaat; dat er een groot ver
schil is in igechiktheid voor de winning
van pootgioedin de diverse deeilen van
Nederland en sommige streken gehete!
weer was aangestookt, zoodat Ducros
niet van plan scheen om uit te gaan.
Opeens hoorde Wenlove hoefgetrap
pel. Hij wendde zich om en sprong ijlings
van het hek, doch niet zoo snel, of de
Squire had hem gezien. Mr. Myddleton
had op de graszoden aan den kant van
den weg gereden, zoodat zelfs de scher
pe ooren van Wenlove zijn nadering
niet hadden opgemerkt. Mark werd rood
van ergenis. Hij voelde, dat het niet bij
zijn ambt paste, zich onverhoeds te la
ten betrappen. De weg was gewoonlijk
zoo eenzaam, dat hij echter niemand
verwacht had. Het was een zijpad, dat
op den grooten weg naar het strand uit
kwam, die er rechthoekig op stond.
Mark nam zijn hoed af voor den Squi
re. Deze hield zijn paard in en sprak,
zoodra hij dicht genoeg genaderd was:
Bent U den zonsondergang aan het
bewonderen, mr. Wenlove, of bekijkt
U de jonge tarwe? Jammer voor den
eigenaar is dit geen goede grond voor
graan, te dicht bij de heide, denk ik.
Neen, mijnheer, vanaf dat hekje kan
ik den schoorsteen van Ducros' huis
zien. Ik keek of er rook uit kwam of
niet. Hij is nu thuis, wat gewoonlijk wil
zeggen, dat hen later, als het donker is
geworden, uitgaat.
De maan schijnt vanavond niet,
zoodat er gelegenheid genoeg is voor
iemand, die iets verkeerds wil doen, gaf
de Squire toe.
Daar twijfel ik niet aan, mijnheer, ant
woordde de detective. Hij legde zijn
hand op mr. Myddleton's zadelknop en
zeide heel zacht, hoewel niemand hem
kon hooren, daar, naar hij geloofde,
geen sterveling in het gezicht of het ge
hoor was te bekennen vannacht om
twaalf uur was ik buiten om een luchtje
te scheppen en naar het weer te kijken,
voordat ik naar bed ging, toen ik iets
hoorde, mijnheer, dat mijn vorige ont
dekking bevestigde en mij een anderen
draad in handen gaf, die ik nu volg.
Mr. Myddleton hield zijn vos, die tee
kenen van ongeduld vertoonde, in,
Wat dan?
Ik hoorde een ontploffing uit die
richting. Hij wees met de hand. Ik ben
er zeker van, dat ze door dynamiet of
schietkatoen veroorzaakt werd,
Hoe is het mogelijk! Wel, dan zou
het bewijs gevonden zijn! Zelfs al had
niemand anders het gehoord, dan zou
er toch zoo'n groot gat in den grond ge
slagen zijn, dat de eerste de beste, die
er langs liep, het zou zien!
Ik geloof, dat niemand anders dan
ik het gemerkt hééft. Ik zou het ook
niet gehoord hebben, als ik binnenshuis
was geweest, daar de wind de ruiten
deed rammelen. Het kan zijn, dat er
zoo'n groot gat geslagen is, dat de eer
ste de beste het moet zien, maar wie
loopt er nu over het eenzaamste deel
van de heide tenzij een schaapherder
nu en dan? Verder kunnen ze elk gat,
dat zij in den grond verkiezen te slaan,
ongeschikt zijn, dat het product moeilijk
te merken en tijdens bewaring en ver
voer gevoelig; voor 'kwaliteilsvermi'ndei-
ring is; dat de lange weg van den Nedeiri-
landschen teler tot den buiteiilandschen
gebruiker moeilijk te controleeren is en
dat al naar gelang van de markt ver hou
dingen sommige partijen of ais poot
goed of ais consumpliewaar worden ver
kocht.
Voor een doeltreffende Rijkscontrole
zou noodig] zijn: Het zwaartepunt te leg
gen bij de veld'keuringmeer cenlralv*
satie op këuringsgebied en strenge con
trole op elke keuringsdienst; een ge
meenschappelijk! kenleeken voor alle
•aardappelen, wel'kë als pootgoed wor
den uitgevoerd, met handhaving van 'n
duideiijkea anduiding van de streek van
herkomst en .gelegenheid lot het voeren
van een eigen handelsmerk; uitvoerver
gunning1 aan erkende handelaren voor
aardappelen, welke men als pootgoed
zou willen uitvoeren, doch welkte niet
voldoen aan te stellen eischeai; Ier wille
van de controle op naleving der voor'-
scliriflen voor pootgoed, gelijktijdig een
regeling treffen voor consumptieaardapi'
■pelen en een orgaan, waarin producent
en handel zijn vertegenwoordigd, worde
onder Rijkstoezicht belast met de uit
roeiing.
Spr. vond gelegenheid een en ander
met voorbeelden uit de practijk toe te
lichten en om te wijzen op de bepaalde
soorten van pootgoed, dat in de ver
schillende landen wordt gevraagd.
Na de toegejuichte inleiding heeft de
heer jhr. Van Vredenburch, landbouw
consulent in België, er op gewezen, dat
Nederland een beroemden naam heeft
maar er zijn altijd menschen die daar
van misbruik willen maken. Dit blijkt
dikwijls in België en waarschijnlijk ook
in Frankrijk en Italië. Men hoort ver
schillende namen van exporteurs, die
blijken niet te bestaan, weet men ze toch
te vinden, dan duiken ze later, weer on
der een anderen naam op. Maar met dat
al blijven zij een ernstig gevaar. De Bel
gische pers, zoowel de landbouwers als
de algemeene helpt krachtig het kwaac
bestrijden. Het kwaad ontstaat door het
gebrek aan controle op den uitvoer en
daarvan maken de scharrelaars gebruik
Er moet een rijksmerk komen en
landbouw en handel moeten samengaan
in het belang van den goeden Neder-
landschen naam. Spr. hoopte, dat deze
stem uit den vreemde eenigen invloec
zal hebben.
De heer dr. J. J. L. van Rijn, land-
bouwconsulent voor Italië, wees er o.a.
op dat de bonafide handel met vee
moeite den weg tot export heeft ge
baand en dan komen de haaien er op af,
Daarom kan spr. zich geheel met het
betoog van den heer Ir. Dorst vereeni
gen. Ook in Italië dringt men er op aan
het slechte goed er uit te houden.
De Voorzitter bracht den heer
Dorst hartelijk dank voor zijn leerzame
inleiding en wees ook op het groote be
lang van dit vraagstuk.
Hierop schorste de voorzitter het
Congres tot Vrijdagmorgen half tien, na
herinnerd te hebben aan de officieele
ontvangst ten stadhuize op Donderdag
avond te 8 uur.
Officieele ontvangst
Te 8 uur werden de deelnemers aan
het Congres officieel in de Raadzaal
door het gemeenebestuur van Vlissingen
ontvangen, zulks bij monde van den
burgemeester, den heer C. A. van
Woelderen, die allen welkom heette en
er aan herinnerde dat het congres in
Zeeland bijeen kwam te Middelburg in
1862, 1913 en 1921; te Goes in 1851 en
1890 en te Zierikzee in 1874 en 1902, en
daarom uit ervaring weet hoe groot hier
de belangstelling en geestdrift voor zijn
nuttigen arbeid bestaat. Spr. stelt het
op hoogen prijs, dat nu Vlissingen is ge
kozen, het Zeeuwsche verkeersknoop
punt, dat het aan zijn trias haven, in
dustrie en strand dankt, dat het ge-
(Ingez. Meld.)
volkomen bedekken met brem en va
rens, om niet te spreken van struik- en
dopheide. Ziet U, mijnheer; wat er is
weggedragen is (alleen de vracht, die
twee mannen op hun schouders over
een ruw pad kunnen dragen. Ik ben er
vrijwel zeker van, dat alleen Ducros en
Manson in het geheim zijn, en ik zou het,
al lang hebben .uitgevonden, als zij er
een kar, of zelfs maar een paard alleen
voor zouden hebben gebruikt. Die Du
cros is een slimme vogel. Wat hij niet
van het mijnwerk weet, is de moeite van
het weten niet waard. Ik moet beken
nen, dat ik zelf dacht, dezen morgen de
gevolgen van die ontploffing te zullen
vinden. Zoover als ik naar het geluid
kon beoordeelen, berekende ik zorg
vuldig zoowel de plaats, waar zij aan
het werk waren, als de afstand. Toch
bracht ik zonder eenig gevolg na het
ontbijt verscheidene uren door met een
nauwkeurig onderzoek van het gedeel
te van de heide.
1 Het lijkt mij het eenvoudigste,
bracht de Squire in het midden, een
menigte helpers te nemen. Bied vijf pond
aan dengene, die de ertsgroeve vindt,
en je kunt er van op aan, dat ze voor
den nacht gevonden is! Wat één man
alléén niet kan, kunnen er twintig wel,
in een geval als dit!
Dit was juist wat Wenlove niet wil
de, Hem was een taak opgedragen, en
lierbij was zijn eigen liefde in het spel.
Ik hoop, mijnheer, dat U dit voorloo-
groeid is tot Zeeland's grootste ge
meente, maar waar landbouw en vee
teelt weinig worden beoefend. Men ziet
blijkbaar het belang in van een bloeiende
export-centrale voor de Zeeuwsche pro
ducten, en bezoekt daarom de Zeeuw
sche havenplaats, die over 1 tot 2 jaar
voor het snelverkeer geoutilleerd zal
zijn. De genoemde steden zullen steeds
de Zeeuwsche landbouwcentra bij uit
nemendheid blijven, in wier bloei spr.
zich hartelijk zal verheugen, maar het
nijvere Vlissingen behoeft geen eenigs-
zins uitzonderlijke positie meer in te
nemen, want bij modern geoutilleerd
agrarische provincie behoort tegen
woordig een goede haven, de poort
waardoor nieuwe welvaart moet kunnen
binnentreden.
Spr. wees er dan op hoe de Z.L.M. in
denzelfden lijd en door dezelfde ge
dachten geboren is als het Congres en
een overwegenden en hoogst nuttigen
invloed op den Zeeuwschen landbouw
en veeteelt uitoefent. Door gemeen
schappelijke actie van beide organisa
ties is de beoefening van den Neder-
landschen landbouw en veeteelt in we
tenschappelijke banen geleid, waardoor
de boeren een geheel nieuw peil van
ontwikkeling hebben bereikt. Voor alle
nieuwe dingen op gebied van landbouw
en veeteelt staan ook de Zeeuwen voor
op in hun dankbaarheid en daarom wor
den allen met zooveel instemming be
groet.
Men zit nu helaas midden in de ma
laise, maar men zal ze evenals na de
80er jaren weer te boven komen en waar
schijnt het beter nieuwe kracht te put
ten dan op een congres in Zeeland, waar
sinds eeuwen het luctor et emergo geldt.
Ware er niet de ellendige steeds toe
nemende werkloosheid, dan zou spr. het
eigenlijk goed willen noemen, dat ook in
het economisch leven eb en vloed el
kaar afwisselen, want moeilijke tijden
kunnen stalend, verbeterend, louterend,
zuiverend werken. Spr. wenscht de ver-
eeniging en de met haar samenwerkende
organisaties toe, dat mannen van sta
vast thans de leiding zullen houden,
aan wie de landbouwers ook hunne be
langen zullen toevertrouwen ook als
betere tijden weerkomen. Spr. hoopt, dat
congres in alle opzichten zal welslagen
en de congressisten in het hotel van de
Zeeland tevreden zullen zijn en van de
excursie over Walcheren een blijvend
aangename herinnering zullen bewaren.
De voorzitter, die sinds het congres te
Middelburg in 1913 de congressen leidt,
wenscht spr. een lang voorzitterschap
toe en stelt een dronk in op den voort-
durenden groei en bloei van het Con
gres. (Applaus).
De voorzitter van het congres, de lieer
Ridder van Rappard, zeide dat het wel
licht wat vreemd heeft geleken, dat men
er prijs op stelde te Vlissingen bijeen le
komen, waar men geen overwegende
landbouwbelangen heeft. ,Maar al is het
waar, dat de Vlissingers zich niet veel
aan den landbouw hebben laten gelegen
liggen ,dat Vlissingen aan den zeekant
ligt, toch heeft het ook de belangstelling
van den landbouw. Spr. heeft zich meer
malen op de hoogte gesteld van dia plaat
sen waar het congres vei-gaderde en van
haar geschiedenis en hoewel het niet
pig niet zult doen. U hebt mij deze zaak
toevertrouwd en ik ben in elk geval in
zooverre geslaagd, dat ik heb kunnen
zeggen, wat die mannen deden, en nu
weet ik de richting van de plaats, waar
zij werken. Er blijft mij maar één ding
over weer legde hij de hand op het
paard, dat zijwaartsche bewegingen
maakte en met zijn hoef den grond
krabde. Ducros en zijn makker op hee-
terdaad te betrappen! We hebben dan
een wettig bewijs tegen hen en tegelij
kertijd is de koperader ontdekt, die dan
ten Uwen voordeele op rechtmatige
wijze kan worden ontgonnen, mijnheer.
Ik erken ten volle, dat U opmerke
lijk goed hebt gehandeld, mijnheer Wen
love, en als U nog zonder hulp wilt blij
ven doorwerken, moet ik daarin toe
stemmen. Maar ik moet zeggen, dat het
mij niet aanstaat. Hoe meer ik over ons
gesprek van gisteravond nadacht, hoe
meer ik het gevaar inzag, dat U loopt.
Die Ducros heeft iets over zich, dat mij
waarschuwt, dat hij volkomen geweten
loos is, en ik geloof, dat als U hem in
den weg stond, hij U zonder de minste
wroeging van het leven zou berooven.
Ik behoef nauwelijks te zeggen, dat het
niet diet minste verschil uitmaakt in
Uwe belooning, of U een geleiden on
der U hebt of dat U de zaak alleen op
heldert.
(Wordt vervolgd.)
