DarolFarquhar
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN DINSDAG 11 AUGUSTUS 1931. No. 187.
armenraad te middelburg.
DE AVONTUREN VAN
Drie verzenbundels
van Jan Eekhout.
Voor kleine tuinen,
KERKNIEUWS.
ONDERWIJS.
Volgens het jaarverslag 1930 hadden
in den Armenraad 27 vertegenwoordi
gers van 26 instellingen zitting. Het be
stuur bestond uit 5 leden, benevens den
voorzitter en' den secretaris.
Het bureau bleef gevestigd in de
Bogardstraat D 43. Het is geopend lede
ren werkdag, des morgens van 9 tot
12.30 uur en des namiddags van l tot
5 uur. Het spreekuur van den secretaris
is 's morgens van 10 tot 12.30 uur mhet
bureau van den Armenraad. Het tele
foonnummer is 358,
De voorgeschreven vergaderingen
werden wederom geregeld gehouden.
In de eerste vergadering werd het be
stuur op andere wijze saamgesteld, in
zooverre n.l. dat voorgeschreven werd
door de wetswijzinging van 22 Juni 1929
tot wijziging van de wet van 27 April
1912 tot regeling van het Armbestuur.
De heeren G. M. Mes, R. J. de Muynck
en H. van Driel, van wie de eerstgenoem
de, in het vorige jaar, volgens het toen
<fel'dend art. 48 der wet, door het B.A.
was aangewezen en de andereen door
een combinatie van instellingen, traden
af; zij werden echter door de stemheb
bende leden der vergadering herkozen.
Tot plaatsvervangende bestuursleden
der gekozenen werden gekozen: me
vrouw Schliiter-de Nijs en de heeren ds,
R. ten Kate en mr. baron van der Feltz.
De gekozen leden werden door dpn voor
zitter geïnstalleerd.
De raad nam goede nota van de slui
ting der collecte voor het Tehuis voor
alleenstaande blinden te Wolfhezen en
van de gronden waarop dit besluit ge
nomen werd.
Inzake werkloozenzorg besprak men
de vraag hoe zij beschouwd moesten
worden, die weigerden uitgezonden te
worden naar de werkverschaffing in
Drenthe. Men was van oordeel dat zul-
ken beschouwd moesten worden als lot
werken onwillig.
Evenals vorige jaren werd de verkoop
der weldadigheispostzegels en prent
briefkaarten door den Armenraad geor
ganiseerd. Door het Comité werden ver
kocht postzegels tot een bedrag van
1489, terwijl 672 series prentbriefkaar
ten werden geplaatst. In het vorige jaar
werd 1148 voor postzegels ontvangen
en 392 series briefkaarten verkocht. De
vrij aanzienlijke vermeerdering van den
verkoop is in hoofdzaak te danken aan
de dames, die het tentje in de hal van het
postkantoor bedienden en meerdere
dagen den verkoop aldaar bevorderden.
De Armenraad verleende zijne mede
werking tot uitreiking van verschillende
bedragen aan behoeftigen, toegekend
door het Dorus Rijkers-fonds; door het
bureau „Zaken van Weldadigheid" van
H. M. de Koningin-Moeder; door het
Papefonds en door den minister van
Defensie.
De Armenraad verstrekte aan Burge
meester en Wethouders adviezen betref
fende aanvragen van personen en instel
lingen tot het houden van openbare
geldinzamelingen. Deze adviezen betrof
fen instellingen binnen en buiten deze
gemeente. Tweemaal werd afwijzend
geadviseerd.
In 1930 zijn 544 inlichtingen ver
strekt betreffende gezinnen en personen.
Kleine informaties per telefoon gevraagd
en gegeven zijn niet opgenomen.
De geregelde opgave van de namen
der ondersteunden en van den hun toe-
gekenden steun, toegezonden door
het B. A. en andere kerkelijke instellin
gen, bevorderde de vlotte behandeling
van het onderzoek en werd zeer op prijs
gesteld.
Het getal uitgebrachte rapporten ver
schilde weinig met dat van het vorige
jaar en bleef hooger dan dat van 1927
en 1928.
Het bestuur verheugt zich in de waar
deering van den inlichtingsdienst, toch
FdOOR BERTA RUCK
62). I II*
Behoedzaam volgde Jean hem.
En ik dif- dacht liem' zoo goéd als
mezelven ite kennen, bepeinsde hij, voor-
zich,tijg achter hem aansluipend, ik die
dacht van zijn aard en gesteldheid toit
in bijzonderheden op de hoogte te zijn.
Al dadelijk gevoelden wij ons tot elkaar
aangetrokken en hij wierd 'n boezen
vriend van tae... wékien achtereen Ver
bleef hij1 bij ons op heit kasteel en van
's morgens vroeg ,iot des avonds laat
heb ik1 dat gelaat kunnen bestudeeren
maar ik had zelfs geen vermoeden, dat
hij er zoo rampzalig en somber zou kuif
nen uitzien. Wal kwelt hem toch? Hij
wordt door smart verteeijd... maar waai",
om Ik mag geen woord tegen hein1 zejgj-
gen, heet liet,' en talis ik liet nu todh' (eens
deed? I 1
Zacht noemde hij hem bij zijn naam
Darol.
De slaapwandelaar ;gaf igpen (antwoord
Zou Farquhar dan zoo min iets botoren
als zien huiften wat hij' droomde. Hl
liep voort i,n zlijln .drooimen... wat z«ou hi
droomen? Behoedzaam slopen zijn Mooie
voeten over bet sneeuwdek van het pad.
dat liep van den ingang van het hotel
naar hel hek. Een vastberaden trek was
op zijn gelaat te lezen, alsof hij na deug-
zou het op prijs stellen als door meer
dere particulieren van dezen dienst ge
bruik werd gemaakt en minder vaak,
zonder onderzoek, aan de deur werd ge
geven. Door dit laatste bevordert men de
bedelarij en komt het geld, bestemd
voor weldadigheid, meestal in verkeerde
handen. Het beoefenen van weldadigheid
worde niet stelselloos verricht maar met
ernstige toewijding. Laat men niet geven
vóór men weet aan wien men geeft. De
Armenraad geeft gaarne en gratis de
gevraagde inlichtingen, ook per telefoon.
De Armenraad blijft steeds de onder
linge samenwerking bevorderen en geeft
waar noodig, voorlichting en raad. Zijn
arbeid is er op gericht dat er steun ge
geven wordt in overeenstemming met de
)estaande behoeften en dat deze steun,
lij meervoudige bedeeling, zoo moge-
i^k door ééne instelling wordt uitgereikt.
Er bestaat een goede verhouding tus-
schen de verschillende instellingen, waar
door eventueele samenwerking zeer
wordt bevorderd.
Bij het vaststellen van het bedrag der
onderhoudsplicht verleent de Armen
raad zijn hulp.
De lijst van instellingen van weldadig-
ïeid vermeldt 29 instellingen, n.l. 2 bur
gerlijke, 10 kerkelijke en 17 bijzondere
instellingen. Het zijn de instellingen,
welke vertegenwoordigd zijn in den Ar
menraad, benevens de Godshuizen, het
Schorerfonds en de Diaconie der Gere
formeerde Gemeente.
De bestaande reglementen met be
trekking tot het onderzoek, dat aan de
toekenning van eene ondersteuning moet
voorafgaan en het toezicht op de onder
steunden, bleven voor zoover bekend,
ongewijzigd.
Voorgeschreven wordt om geen steun
te verleenen zonder voorafgaand onder
zoek. De meeste instellingen maken hier
toe gebruik van den onderzoekingsdienst
van den Armenraad. De diaconiën der
Gereformeerde Kerk en van de Gere
formeerde Gemeente stellen zelf dit
onderzoek in en maken alleen bij uitzon
dering van den dienst gebruik.
De door het B. A, en de diaconie der
Ned. Herv. Gemeente ondersteunden
worden, zoodra ouderdomsrente wordt
genoten, door één der beide instellingen
afgevoerd. De instelling aan wie de on
dersteuning wordt opgedragen zet deze
naar behoefte al dan niet voort.
Indien voor gezamenlijke rekening van
diaconie en B, A. iemand verpleegd
wordt in het Oude-lieden gesticht, wordt
toezicht op den ondersteunde en uitrei
king van de ondersteuning overgelaten
aan één instelling.
Door andere instellingen werden met
het B. A. om principieele of finantieele
redenen dergelijke overeenkomsten niet
gesloten.
Bij meervoudige ondersteuning wordt
het steunbedrag door iedere instelling
afzonderlijk uitgereikt. Het mocht den
Armenraad nog niet gelukken de ver-
zorging van het gezin te brengen in ééne
hand.
Ondersteuning geweigerd op gronden
in strijd met de bestemming van de bur
gerlijke armverzorging kwam, voor zoo
ver bekend, in het verslagjaar niet voor.
Het recht van verhaal wordt voorna
melijk toegepast door het B. A. Andere
instellingen maken een spaarzaam ge
bruik van deze hun verleende rechten.
De Armenraad verleent zijn hulp bij
het vaststellen van het bedrag der onder
houdsplichtigen; geeft ook raad en voor
lichting om onderhoudsplichtigen te be
wegen aan hunne verplichtingen te vol
doen en bevordert een minnelijke schik
king.
Uitvoerig vermeldt het verslag verder
de gevolgen van den crisis en het wer
ken van de bij den raad aangesloten in
stellingen.
deliijlk' 'beraad een 'wanhopig plan ten uit
voer bracht. Zon liiji op een misdaad1.!
een ontvluchting. Hij' naderde het ijzeren
hek, half acliter de met sneeuw beladen
struiken. Tastend strekte hij ee'n, hand
uilt en zijn vingers beroerden de spijten
Bij de aanraking daarvan voer hem zicht!
baar 'n rilling door de leden. Ziijin gelaat
veranderde, zijn wenkbrauwen trokken
zich samen, zijn handen omklemden de
spijlen en liij schudde ze heen en weer
als een gevangene, die tracht de 'tralies
van zijn cel los ite rukken. Aan zijn lip
pen ontsnapte 'n gekreun van wanhoop',
zacht maar hartverscheurend om aan
te hoor en. 11
Maar nu moest opgetreden Worden!
Zijn vriend ging uaaist he|m! staan en
zacht maar beslist legde de jonge
Franschman een hand om dein gespierden
arm onder de dunne zijden pyama.
[Darol, waar wil je heen? vrolelg
hij op den gewoonsten toion ter wereld
waaruit niettemin iefs' klonk van de
vriendschap die hem vervulde.
1'Ga itoch terug, kerel! Ga maar met
miij mede, met je ouden vriend Jean!
Farquhar hoorde die woorden niet
rriaar wel gevoelde bijl blijk!b:aar den
vriendelijken greep van Jean's liaind en
instinctmatig liét bij zich er door bp
invloeden. Hij liet de spijlen los, wendde
zich af van het bék. Zijn [gelaat wierd
blinder gespannen ep roerloos 'bleef bij
staan, alsof hij afwachtte walt er verder
met 'hem zou gebeuren.
Ga met mij mede, zei Jean en hem
(Vereenvoudigde spelling).
Na enige jaren van ploeteren heeft
dé Zeeuwse dichter Eekhout met een
verbazingwekkende snelheid de weg die
naar algemene waardering voert, ge
vonden. Nog binnen de tijd van één jaar
publiceerde hij drie verzenbundels, die
alle zoveel goeds hebben, dat er werke-
lik één bundel goede poëzie uit zou kun
nen worden samengesteld. Voor wie
deze mededeling een weinig raadsel
achtig klinkt, zij opgemerkt dat het zo
langzamerhand de gewoonte in onze
jongste letteren is geworden, om, wan
neer men in het gelukkig bezit is van
enige goede verzen, deze te bundelen
met een respectabel aantal specimina van
datgene wat men in verschillende pro
ductiebedrijven de „mindere soort"
pleegt te noemen. „Drie goede verzen in
een bundel maakt deze het uitgeven
waard", zei mij eens een der jongere cri
tici en, hoewel ik met deze opvatting
geenszins accoord ga, blijft het toch een
feit, dat de werklikheid veelal aan deze
opvatting beantwoordt. Jan Eekhout
maakt het echter niet zo bont. Ik vond
in elk van zijn nieuwe bundels méér dan
drie goede verzen, wat voor de even
tuele koper van zijn werk een gerust
stelling is, en voor de criticus een moed
gevende belofte voor de toekomst.
Daar is dan op de eerste plaats het
bundeltje „In Aedibus Amoris"1) (in het
huis der liefde) in. samenwerking met de
Groningse dichteres Elisabeth Reitsma
geschreven. Het is niet zo moeilik om in
deze bundel de verzen van Eekhout van
de overige te onderscheiden; alleen reeds
zijn taal, die nog steeds verschillende
Vlaamse eigenaardigheden bezit, geeft
voldoende aanwijzing.
Anthonie Donker, een gezaghebbend
en veelal serieus criticus, maakte zich
van de bespreking van dit werk af2)
door langs zijn neus weg op te merken,
dat Eekhout en El, Reitsma „in aedibus
amoris" waren geweest. Heeft Donker
geen weerstand kunnen bieden aan de
verlokking van deze ten deze mis
plaatste geestigheid? In ieder geval
had de bundel beter verdiend. Geven we
één fragment van een dezer liefde
verzen dat kwalitatief kan gelden voor
het grootste gedeelte van de inhoud van
dit werkje:
Een man, een vrouw een minnen
woordloos wijd:
Eén kostbaar, fonkelend bloed
één sterke en prachtige
hartslag één ruischende
ademhaal één machtige
schoonheid, hel bloeiend boven
aarde en tijd.
De liefste engel Gods houdt
zorgend wacht en
een klein vertrek staat zwaar van
eeuwigheid.
Letterkundig minder waardevol lijkt
me de bundel „Wijn".2} Dit werk (voor-
treffelik uitgegeven) bevat bewerkingen
van gedichten van de grote Chinese
dichter Li Tai Po, die, wat het bezin
gen van „Wein, Weib und Gesang", be
treft, de beroemde Omar Khay-yam naar
de kroon steekt.
Minder geslaagd, maar misschien ben
ik te subjectief in mijn oordeel. In ieder
geval mag het benijdenswaardig heten,
wanneer men zich in een tijd van zwaar
wegende problemen als de onze, met
hart en ziel kan overgeven aan de lie
deren van deze Chinese epicurist.
We schrijven dit neer:
Het'Tan Yang meer.
Een schildpad kuiert op een lotosblad.
In 't binnenst van een rietbloem,
kleine schat,
een vogel rust. Een meisje roeit een
bootje,
haar liedje volgt den loop van 't
waterpad.
De derde bundel bevat kwatrijnen,
steeds bijl den arm houdend, liep jdigtze !m(©t
hem: over het besneeuwde pad tusschén
de struiken door naar het hotel terug.
Meit 'wijd open oogen liet Farquhar zijch!
'gehoorzaam leiden. Ziji kwamen tenslotte
weer bijl den nachtportier, dije roerloos
was blijven staan. Hij deed 'n pas naar
voren en bood zijn aiun aan. Maar de
Franschman knikte van neen, terwijl hij
mot zijn vrije hand 'n afwijzend gebaar
maakte. Intus'sichen bleef hij Darol vasl
houden ze waren nog niet alle moei
lijkheden te boven, gevoelde liij. Met
langzame schreden bleef die portier ech
ter de achterhoede vormen.
De stoep' op', Darolmoedigde Jean
.hem vriendelijk aan. Zij gingen, de stoep
op, betraden do veslilbiufc, waar ski's en
toboggans opgestapeld lagen, kwamen zoo
in de half verlichte voorhal, waar tweie
gedaanten ze opwachtten: mevr. Power
die als een markifeziin met haar grijlze
haren, haar mutsje, haar breed golvendén
japon en haar muiltjes zoo weggéloopien
scheen van een achttieindeeuwische gral-
vure, en naast haar Stond Sheila, wiel
band zij! omklemd hield. Zij had di|e
steeds vastgehouden en In spannijng
wachtten zij den terugkeer der beide
mannen ;af. Jean liep steeds nog Far
quhar geleidend, naai" hen toe, en legde
een vinger op zij'n lippen oln ze heil zvvij
gen op te leggen. Roerloos hieven ze
staan, maar Sheila had haar oogen af
gewend gericht op den slaapwandelaar,
Darol weifelde even, trachtte zich los te
maken? uit de hand van zij In vriend. Zou
samengebracht onder de tietel: „Bran
ding",4) Dit is m.i. de belangrijkste bun
del. In deze kwatrijnen vinden we een
voortzetting van de geestesontwikke
ling, welke zich in de twee jaar geleden
verschenen bundel „Doodendansen"
voor het eerst duidelik openbaart.
Bij deze bundel vallen de hier boven
genoemde weg als aardse intermezzo's.
Aards. Terwijl dit bundeltje staat in 't
licht der eeuwigheid. Hier is weer de
mens, naakt en verworpen, die vecht
voor zijn zeileheil; de zuivere Faustiese
figuur die uit zijn aardse vorm wil los-
ireken en daarvoor alles offert. Een
worsteling, die op deze aarde nooit een
einde vindt. Toch is hier een belangrijk
erschil met de eerste bundel. Er is in
deze kwatrijnen zekerheid. Eekhout
leeft dit zelf uitgedrukt in het kwatrijn:
Schildknaap des Doods, eens, werd
ik thans schildknaap Gods
O zuiv're pijn, o blijde vuur'ge trots
U, Heer, te staan tot steile wacht
en wering,
Alhaats gepijlte opvangend.
Wank'loos. Rots
En met deze zekerheid moeten wij
ilij zijn. Zij opent perspectieven voor
een meer bezonnen kunst, die de twijfel
zal weten uit te bannen. Maar niet
alleen als zodanig heeft dit waarde.
Daarmee zouden we dit bundeltje gave
verzen schromelik te kort doen.
LEO VAN BREEN.
C. A. J. v.
4) In Aedibus Amoris
Dishoek, Bussuni, 1930.
Den Gulden Winckel, Maart 1931,
f) Wijn-Verzen naar Li Tai Po, W. L.
en J. Brusse U.M. Rotterdam, 1930, [Al
4) Branding-Kwatrijnen, U. M. Hol-
and, Amsterdam, 1931.
Late groenten in den moestuin.
De dagen worden reeds aanmerkelijk
korter en in verband daarmede wordt
de groeikracht al belangrijk minder. Dit
merken we vooral bij het zaaien en plan
ten. Heel veel groentensoorten zullen,
indien nu gezaaid wordt, geen vollen
opbrengst meer geven. Toch krijgen we
al heel wat grond leeg, b.v, van vroege
aardappelen, erwten, peulen, tuinboonen,
kropsla, zomerpeen, enz. Wel kunnen al
deze soorten in combinatie geteeld wor
den met latere groentensoorten als: kool,
kroten, boonen, e.a. maar om verschil
lende redenen gebeurd dit vaak niet,
zoodat men nu open grond heeft, welke,
zoo mogelijk nog een opbrengst moet ge
ven. Dit kan ook zeer goed mits men
daarvoor de juiste soort kiest. Aller
eerst wordt zulke grond opnieuw diep
omgespit en bemest. Voor nateelt komt
vooral winterandijvie in aanmerking. De
omstreeks den langsten dag gezaaide an
dijvie is nu juist groot genoeg om uit
te planten. We planten op 25 a 30 cm
afstand, en snijden vooraf de langste
bladeren half door opdat ze gemakke
lijker aan zullen groeien. We kunnen nu
ook weer spinazie, radijs en raapsteelen
zaaien. De kans op doorschieten van spi
nazie is nu zeer gering. Met het zaaien
der eerste winterspinazie wachten tot
omstreeks half Augustus; dan ook zaaien
we de eerste veldsla. Voor het zaaien
van postelein op den vollen grond wordt
het nu te laat; wel zaaien we deze nu
nog in bakken terwijl we voor den vol
len grond winterpostelein gebruiken. Om
streeks half Aug. zaaien we ook deze
liefst in een bak, we kunnen er dan bij
invallende koude, een raam over leggen
zoodat ze blijft doorgroeien en we lang
kunnen oogsten. De vollengrondsch to
maten zijn nu flink met vruchten be
laden, en de eerste beginnen reeds te
kleuren. Geregeld verwijderen we alle
zij'scheute.n tijdig zoodat alle voedsel en
licht de hoofdstengel met de vruchttros
hij' nieit verder Inieie wjllen? Inderdaad
bleef kiji sltaan en Ikle'ek Sheila aan.
Goede genade! fluisterde mevrouw
Power.
iM'ijn bentel! dacht .Jean in hevige
spanning, wal moet ilk beginnen? .^Straks
wordt lrij' wakker, ziet waar hij is, en de
plotselinge verrasing brengt hem geheel
van streek en dan loopt alles mis
Maar toen Farquhar Sheila aiankeek.
kwam er op zijn gelaat*'li andere uitdruk
king. In den tuin waren de teekken er
van reeds minder s'lrak' geworden. Nu
ontspanden z'ij zich en er kwiaïnl een
glimlachje op zijn gezicht, 'wat verliet
gen, maar toch vriendelijk. De trance
waarbij' zijn geest elders toefde, waaraan
zijn vriend wel richting kon geven, docli
geen einde vermocht te maken, was ejjn
delijk verbroken door de aanwezigheid
van het meisje. Maar wat gi|ng nu ge
beuren? Wait zou Darol's volgend gebaar
zijn? Zijn lippen openden zich, maar
,'er kwam1 igcen geluid over, zij! bewogen
zich enkel, vormend een naamS'hei|ta
Zij bleef hem aankijken, de anderen
hielden den adem inzou hij' ontwa
ken? In spanning wachtléüi z'ij! op wal
gebeuren zou Heit lachje verdween
van Farquhar's gelaat en kreeig weer
de doodsche trékken van den bewustef
loozen slaapwandelaar. Hij deed eene
schrede en in volkomen atapenden toe
stand liet hij zich door zijn vriend ;gef-
leiden, de .trap op, lot de eerste verdie
ping, dan den gang dpor, tenslotte naar
zijn kamer heel aan het eind.
sen ten goede kan komen. Nu nijpen
we de hoofdstengel boven den 4en tros
in, daar hoogere trossen gewoonlijk toch
geen rijpe vruchten meer leveren. Alle
koolsoorten zijn nu flink gegroeid; voor
het laatst maken we alles nog eens on-
kruidvrij daar we er straks niet meer
door kunnen zonder de bladeren te bre
ien. Overal waar we kunnen houden we
den grond met schoffel en hark los, we
raken dan veel onkruid kwijt, bevorderen
een goede luchttoetreding in den bodem,
terwijl een losse bovenlaag beschuttend
werkt tegen diep uitdrogen van den
grond.
In 84-jariigen ouderdom is te 's-
Gravenhage overleden ds. J. Knottenbelt
oud-secretaris van de Algemeene Synode
der Ned. Herv. Kerk', ridder in de Orde
van den Nederlandschen Leieuw. Dis.
Knottenbelt was predikan;t te Oude Wel
tering, te Sluis (1876—'82) en te Gro
ningen. In 1902 werd hem emeritaat ver
leend wegens zijn benoeming tot secreta
ris der Algemeene Synode welke functie
hij' vervulde tot 1 Aug. 1914, toen hein
eervol ontslag werd vertelend.
Kerkeraad beboet.
Een der Zeeuwsche corresponden ten
van de Standaard meldt:
Naar wij vernemen heeft mek eenige
weken geleden, vanwege de Zegelwet,, 'n
controle gehouden op het eiland Noord-
Beveland. Deze controle is op zichzelf
niet te laken. De controlcCrende ambtcr
naar, oezocht ook eenige '"inwoners van
het dorp Kamperland. Onder de tal
rijke kwitanties van een dezer inwoiierg,
bevond zich ook een kwitantie, afgege
ven namens den Kerkeraad (voogdij) der
Ned. Herv. Kerk voor vrijwillige kerkelijl-
k'e bijdrage. Aangezien dit bedrag boveh
'dé f !10 Iwas, ging de con'teoleeriende ambt-
■tenaar met deze kwitantie als zijnde
niet wettig gezegeld nieit accoord. HierV
tegen protesteerde genoemde inwoner,
die meende, dat deze soort kerkelijke
kwitanties zegel vrij zijn.
Aangezien men met elkaar geen ac
coord kon krijgen en heiden hun meej.
niiig vasthielden, verzocht de controleur
de kwitantie mee te mogen nemén naar
de Hoofdinspectie, waaraan bereidwillig
werd voldaan. Men stéile zich echter de
verwondering der kerkvoogdij (of ker
keraad) voor, nu zij deze week bericht
ontvang, dat zij beboet was m'et een
boete vak f 100 wegens overtreding der
Zegelwet.
Men deelde aan het blad échter te
Kamperland mede, dat genoemde Kerken
raad deze boete in géén geval zal bét-
talen, maar zich zal beroepen op eén mik
nislerieele beslissing, die naar mén meen
de eenige jaren geleden uit'wte>es, dat
deze kwitanties vrij zijn.
Voor het examen Duitsch L. O.
slaagde te 's-Gravenhage de heer M. M.
E. Schneider te'Goes.
Vcor liet examen Nijverheidsonder
wijs akte Nb. slaagde te s-Gravenhage
de heer I. J. de Groot te Kloetinjge.
Te 's-Gravenhage slaagde voor het
notarieel examen voor deB'l II, de heer
JWaverijn te K r u, i n i n ig e n.
Voor het examen hoofdakte slaagde
te Rotterdam de heer S. den Holland!e|r
te H o e k.
Men schrijft ons uit Tholeu: In
Februari 18SG werd onder heit directeur
schap van den heer R;. Broere, welke in
1906 als directeur van de Rijkskweek
school werd benoemd, een Rijksnorm aalt
Tien minuten later kwam de jonge
Franschman weer heneden bij! de dames,
die liem in de vestibule opwachtten.
U behoeft zich njjet verder on'igd-
rusil' over liem te maken; 't is alles in
orde met hem, verzekerde liij IgHitmlachend
doch met ernstige oogen. Ik heb hem te
bed gebracht en liij slaapt nu als een
'kind. Hij! zal er van nacht wel :ni|et weer
uitstappen, dijc goede jongen1
Heeft U zijn raam weer gesloten?
vroeg mevrouw Power bezorgd? En de
deur?
Het eerste natuurlijk' wel, maar
van zijn deur blijf ik! af! rijep hij met
een lachje uit. Die heb ik als altijd op
een kier laten slaan; hij slaapt altijd met;
open deur
[Waarom? vroeg Sheila.
Dat heeft hij: nooit medegedeeld.
Op hef kasteel deed hij dat ook altijd. Ik
'ken de reden. Vannacht zal hij1 intus-
chen niet weer igaan spoken, juffrouw
Curtis. Hij slaapt nu echt en njtet in
trance. Portier!
1Ja, meneer.
!Wil je er voor zorgen, dat het ka
mermeisje vanmorgen den 'kapitein niet
weklt en wacht tot hiji belt? En zou hét
Ije mogelijk zijn ons aan een glas warme
melk te helpen? Ik zou zon denken, dat
ions dat wel goed zofu doen.
(Wordt vervolgd.ji
