andermaal
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 29
MEI 1931.
No. 124.
Zuid-Slavië toen en nu.
3,
V. i VS ji 4
„De Hollanders van de Mid-
dellandsche Zee," Gibbon
cn Cromwell's oordeel. De
ellemaat in Ragusa en bij ons.
Een Vader des Vaderlands.
Een bekoorlijk plekje,
Een Mohamniedaanscke be
grafenis. Pologamy en mo
nogamie.
Dubrovnik, het oude Ragusa ligt ge
heel binnen vestingwallen met meter-
dikke muren beslöten, spant de kroon
van alles, wat Dalmatië bieden kan.
De sterke vesting weet in het midden
der 9e eeuw de aanvallen der Arabieren
te weerstaan; de krijgszuchtige Vene
tiaansche dogen vermogen er niets tegen,
maar wel draagt Ragusa als bondgenoot
van de Noormannen in 1078 tot de ne
derlaag van Venetië bij. Overigens was
krijgvoeren niet de allereerste wensch
van adel, patriciërs en volk. Integendeel,
men leefde er onder het motto van „be
ter een slechte twist dan een gewonnen
oorlog"; de typische handelsgeest had
er de overhand en men nam liever z'n
toevlucht tot list dan bloedvergieten.
Het regeeren heeft men er eenige
eeuwen te voren geleerd door honderd
vijftig jaar lang z'n staatshoofd elders
vandaan te halen uit Venetië, dat
toen de groote beschavingsrol speelde
maar men weet z'n macht ten zeerste te
beperken: hij kan niets zonder de toe
stemming van den Grooten Raad, waar
toe alle adellijken, na voleindiging van
het twintigste levensjaar, behoorden. Op
die wijze wordt rivalisatie tusschen de
inheemsche geslacht voorkomen, heerscht
er rust en kan de handel opbloeien en
ontzaglijke rijkdom vergaard worden.
Als men ten slotte alles geleerd heeft,
wat men wil, brengt men den laatsten
stadhouder op een prachtig uitgeruste
galei, maakt een grondwet, die zich op
de latijnsch-Servische wetgeving ba
seert, in Mei 1272 en kan verder gaan
met een belangrijke factor te zijn in de
beschavingsgeschiedenis van de oude
wereldzee.
Is het niet begrijpelijk, dat Gibbon
sprak van Ragusa als van den Vrijheids
fakkel, die de almacht van de Otto
maansche heerschers trotseerde
In het midden van de 15e eeuw telt
de stad 30.000 inwoners; de staatskas
bevat 7 millioen dukaten, de vloot is
300 schepen groot. Kort voordat Napo
leon een einde aan de zelfstandigheid
van dit energieke republiekje maakte,
dat door Cromwell in zijn tijd den
Puriteinen als voorbeeld werd gesteld
geniet het staatshoofd er van een inko
men van een half millioen gulden.
Als typische eigenaardigheid maakt
men ons opmerkzaam op een beeld dat
tusschen de St. Blasius kerk en het
vroegere douanekantoor staat, en waar
van de afstand tusschen hand en elle
boog eeuwenlang dè officieele maat in
Ragusa is geweest.
Voor wie liefde voor of kennis van
oude kunst heeft, is Riga een lustoord.
Heeft niet Titiaan zelf de zoldering van
het Rektorenpaleis beschilderd? Maar
hoe geniet ook de leek van die oude
kloostergang rondom het verzorgde
tuintje met z'n volgeladen sinaasappel-
boomen, die tegelijk de bloesems van
den volgenden oogst op de eeuwenoude
banken strooit. Wij, dames, moeten er
wachten als lachend de jonge Franzis-
kaner het verzoek afwijst of niet ook het
vrouwelijk deel van het gezelschap de
bibliotheek mag bezoeken....
Ragusa is zoo gebouwd, dat het niet
Oorspronkelijke schets
van
HERMAN ANTONSEN.
o-
Ze waren geen van beiden meer wat
men jong gelieft te noemen. Juffrouw
Mina niet en juffrouw Keetje niet. Ze
liepen beiden naar de vijftig. En ze
woonden al vijftien jaar samen op een
gezellig bovenhuis, dat ze met vrij veel
smaak hadden gemeubeld. En tot haar
grootste schatten behoorde ook een an
tiek porseleinen beeldje van een her
derinnetje, echt Sèvresporselein, min
stens tweehonderd jaar oud.
Het stond op een hoek van den schoor
steen in den salon en de beide oude da
mes verzekerden elkander bijna dage
lijks, dat het toch zoo jammer was, dat
ze er maar geen pendant voor konden
krijgen. Ze hielden veel van pendanten.
Hare schilderijen hingen paarsgewijs,
haar vazen pasten twee aan twee bij el
kaar haar stoelen stonden symmetriscch
in de kamers. Alleen zijzelf braken die
keurige evenwichtigheid, want juffrouw;
Keetje was gezet en kort en juffrouw
Mina lang en spichtig. Wat echter niet
aan de goede harmonie afbreuk deed.
In hartroerende eensgezindheid zoch
ten ze dan ook reeds jarenlang naar een
herder voor het herderinnetje. Ze kon
den geen antiquair voorbijgaan, zonder
voor de ramen te blijven staan kijken.
Er kon geen veiling van antiquiteiten
te moderniseeren valt. Onder Oosten-
rijksch regime was het er ellendig vuil,
nu is het volkomen op de hoogte van
den tijd en toch onaantastbaar in z'n
schoonheid als eenmaal de eeuwen door
in z'n vrijheid.
Als tweede hoogtepunt van deze reis
meen ik Serajevo te mogen noemen,
eertijds de hoofdstad van Bosnië. Hier
vindt men de typische uitloopers van het
Oosten. Niet minder dan 90 Mohamme
daansche kerkhoven met hun scheefge
zakte gedenksteenen ligger er kris kras
door de stad heen. Ze mogen er niet ge
ruimd worden. De graven van de mam
nen zijn kenbaar aan den in steen ge
houwen tulband, die om de gedenkpaal
is aangebracht, de vrouwen hebben een
voudige van boven ietwat toeloopende
steenen,
iDriemaal zien we er dien ochtend een
vrouw naar haar laatste rustplaats dra
gen. Het lijk ligt in een soort brancard
ingeval het een man is, dekt de fez of
tulband het overhangende kleed. Vrou
wen mogen niet op het kerkhof komen
en is men daar na den dienst in de mos
kee eenmaal aangeland, dan wordt zoo
gauw mogelijk de brancard omgekeerd,
met aapachtige snelheid aldus een
ooggetuige het lijk dat niet aange
raakt mag worden met aarde bedekt en
dan holt men weg om te voorkomen dat
de geest van de(n) afgestorvene weer
mee naar huis terug zou willen gaan.
Binnen 24 uur na het overlijden moet
alles al zijn afgeloopen.
Voor ons, Westerlingen, vol attractie
is de Turksche bazaar met z'n straatjes,
waar nu eens niets dan koperslagers in
de lage winkeltjes zitten te werken en
een vroolijk getik en geklop opklinkt;
dan weer komen we door 'n schoenen'
straatje, verderop is er een, waar uit
sluitend stoffen, kleedingstukken en
zware gewatteerde dekens te koop
Langen.
Veel meer dan een héél groote kist is
zoo'n winkeltje niet; 's avonds wordt de
wand, die er overdag is afgenomen, er
met 'n bout en n paar sloten weer voor
bevestigd.
Alleen de Arabische straatnamen zijn
verdwenen. Verder is alles nog hetzelfde
als 'n kwart eeuw geleden.
Midden in den bazar ligt de beroemd
ste moskee, waar zware boomen het bin
nenplein met de bron voor de ritueele
wasschingen, tot iets zeldzaam aantrek
kelijks maken. Tal van muzelmannen
verrichten hun gebeden op het breede
„terras" er voor. Aan de beschrijving
van het inwendige dezer bedeplaats
waag ik me niet; het behoort tot het
stemmingsvolste, wat er op dit gebied
bestaan kan. Trouwens de tallooze mi
naretten, die overal in Serajevo het
zijn er 88 in 't geheel, omdat vroeger
iedere straat z'n eigen moskee had
omhoog pieken, geven sterk den indruk,
hoe werkelijk de Mohammedaan in en
met z'n godsdienst leeft.
Als we over de brug gaan, waar het
drama van 28 Juni 1914, dat aanleiding
tot het uitbreken van den wereldoorlog
werd, zich afspeelde en een allerminst
„herausfördernde" zwartsteenen plaat,
die tegen het hoekhuis is aangebracht,
dit feit herdenkt, dan doemt het in
eens in je op, hoe merkwaardig het is dat
tot driemaal toe die datum, de St. Vitus
dag, een zoo belangrijke rol in het leven
van het Zuid-Slavische volk speelde.
Eerst de jammerlijke nederlaag op 28
Juni 1389 op het veld van Kossovo, waar
de Servische en Bosnische strijders vopr
de Turksche overmacht begon, die tot
voor tachtig jaar het vroegere Servië in
gehouden worden, of de beide dames
gingen naar den kijkdag.
En telkens tevergeefs.
Maar vrouwelijk geduld is lankmoe
dig. En het geduld van twéé oude da
mes heeft veel kans onuitputtelijk te
zijn. Bij juffrouw Keetje en juffrouw
Mina scheen het in ieder geval zoo te
wezen.
Het was Zaterdagavond en juffrouw
Mina zat de krant te lezen. Dit wil zeg
gen, ze ploos de advertenties na, die
immers het belangrijkste van een krant
zijn.
„Luister eens, Keetje", zei ze opeens
uit de krant opkijkend. „Zou dat mis
schien niet iets kunnen wezen? Ik lees
daarnet, dat er volgende week een
groote veiling is bij Muller Co. van
antiquiteiten. Wie weet, of w;e daar
niet.
„Ja, dat is 'n idee," stemde Keetje
reeds in, voordat Mina uitgesproken
had. Ze begreep immers dadelijk wat er
verder komen moest? „Wanneer is er
kijkdag?"
„Maandag van tien tot vier."
„Wel menscR, dat komt goed uit. Jij
hebt wel naaikrans, maar ik moet 's
middags toch dien kant uit om bood
schappen te doen en kan dan meteen
even gaan kijken."
„Maar denk er om, het zou van het
zelfde merk moeten zijn en.... echt,
hoor
„Laat dat maar aan mij over", snib-
bigde juffrouw Keetje terug.
Maandagsmiddags drentelde juffrouw
Keetje het verkooplokaal binnen. Ze
had zich gehaast met haar andere bood
schappen. Dan kon ze op haar dooie ge
mak rondneuzen. En nu nam ze er haar
z'n reactionnairen greep heeft gehou
den. Toen 28 Juni 1914, daarna 28 Juni
1921, het totstandkomen van de, op 't
oogenblik ter zijde gestelde grondwet.
Wij zien van „de dictatuur" slechts de
buitenzijde en die is voortreffelijk. De
intellectueelen, die we ontmoeten, ma
ken algemeen den indruk, dat men vol
komen tevreden is met den gang van
zaken en het volk is, door de taal, uiter
aard niet te benaderen.
Dat de dictatuur nog veel vrijheid laat,
staat met dat al vast. Nog mogen de Mo
hammedanen tot vier vrouwen toe heb
ben, mits ze bewijzen, dat ze haar kun
nen onderhouden. Met het gevolg, dat er
in Serajevo een politieagent is met twee,
een Albanees met drie en, als ik me
goed herinner, een rijke koopman met
vier vrouwen. Voor het overige is men
door economische omstandigheden of
vrijen wil genoopt tot monogamie.
W. Wynaendts Francken
Dyserinck.
AFDEELING ZEELAND VEREENIGING
VAN NEDERLANDSCHE GEMEENTEN.
D cmderdagm organ hield de afdeeling
Zeeland van de Vereeniging van Neder-
llandsche gemeenten haar tweede alge-
meene j a ar vergadering in de sociëteit St.
Joris te Middelburg, onder voorzitter
schap van den heer P. D,u m o n Ta k,
burgemeester van Middelburg.
De voorzitter noemde het een
voorrecht den Commissaris der Koningin
welkom te kunnen heeten, wiens tegen
woordigheid op hoojgen prijs wordt ge
steld. Het is bekend, dat de Commissaris,
belang stelt in alles wat het mooie Zee
land betreft. Het is nog slechts enkele
weken geleden, dat de Commissaris in
stilte herdacht, dat hij 10 jaar het ambt
bekleedde en spr. weet namens alle,
aanwezigen te spreken als hij verzekert,
dat de Commissaris allen aajn zich ver
plicht heeft door de wijze, waarop hij
het hooge ambt opvat. Allen bevelen zich
ook voor de toekomst in de belangstel
ling van den Commissaris aan en hoe
pen, dat deze nog langen tijd lust en ge
zondheid mogen hebben het ambt te ver
vullen, ,a!s vertegenwoordiger van H. M.
de Koningin.
De leden gaven door krachtig applaus-
blijk van groote instemming met deze:
woorden.
De voorzitter wees er verder op,
dat het bestuur sedert verleden jaar niet
heeft (stil gezeten etn dat het ledental
weder vooruit is gegaan en nu 70 |g|eW
meenten zijn aangesloten, doch noig ruim
30 staan buiten de afdeeling. Niet bij' al
les heeft het bestuur succes kunnen boe
ken, /o.a. niet bij de poging tot verhoo-
gimg van de uitkeering in de kosten van
de volkstelling.
Het reeds gepubliceerde jaarverslag
van den secretaris, den heer F. Bisschop
uit 'Vlissingen, werd zonder op- of aan
merkingen goedgekeurd.
De voorzitter deelde thans mede,
dat (de gemeente Axel berichte verhin
derd te zijn, maar dat zij anders ter
sprake had willen brengen de: wenscher
lijlcheid van verlaging van den huur van
de met rijlkssteun gebouwde (arbeiderswo
ningen, omdat de huurprij s gebasseerd is
op de loonen ,die intusschen zijn ge
daald.
De Voorzitter weesi er op, dat
men natuurlijk de kosten daarvan voor
rekening van de gemeenten kan nemen,
want van het rijk is in deze niet veel te
wachten, maar een ander 'middel is ook
het verlagen van de rente van de voor
schotten, al komt ditt ten deele ook aan
het rijk ten goede. Spr. stelde voor de
tijd voor. Wat was er veel te zien Alle
maal van die mooie oude dingen, die je
zoo wel zou willen meenemen. Maar al
genoot ze van die mooie empire stoeltjes
en de aardige roccoco bonheurtjes, van
de keurige mahonie theestoof en 't snui-
tige lepeldoosje, van het snoeperige tête-
a-tête, zoo fijntjes, dat 'n mensch het
toch niet zou durven gebruiken, om er
geen oortje vanaf te breken, ze verloor
het groote doel van haar komst toch
geen oogenblik uit haar gedachte en
haar spiedende oogjes zochten rond of
ze nergens
En toen gebeurde het wonder
Daar op een rondgebogen hoekkastje
met koper beslag, om te stelen, dacht
ze nog net,daar stond de langge-
zochte! DE herder voor haar herderin
netje Ze voelde haar knieën knikken
van den schok, die het haar gaf. Ze keek
omhoog naar het beeldje op de kast. Ze
haalde haar lorgnet te voorschijn om
beter te kunnen kijken. Ja, warempel.
heusch..als twee droppels water
precies even groot, even sierlijk. pre
cies hetzelfde voetstukdezelfde
kleuren.hetzelfde vergulde randje....
Hèt pendant voor haar herderinnetje
Alleen het was een „Hij".... en hij
speelde op een fluit en droeg geen cri
noline, maar een keurige kuitbroek en
schoentjes met gespen en hagelwitte
kousjes,
Ze nam nauwkeurig het nummer op,...
273.... tweehonderd.... laat 's kij
ken.... ja twee honderd drie en ze
ventig.
Opeens had de heele verkooping haar
belangstelling verloren. Ze haastte zich
naar buiten ze nam tegen gewoonte een
DE GROOTE ELASTICITEIT
VAN DEN
CONTINËNTAL-BAND
dempt schokken, beschermt den
wagen en bespaart reparatie
kosten.
Verkoopcentrale voor Zeeland, West-Noordbrabant en de Zuid-
Holl. Eilanden: W. CHR CALLENFELS, Giststraat F 184, Middel
burg. Tel. 163.
(Ingez. Mefd.)
zaak in handen van het bestuur te stel
len, dat zoo noodig ook de directie der
vereeniginig zal raadplegen.
De vergaderden vereenigden zich hier
mede bij acclamatie.
Op advies van de in de vorige verga
dering benoemde commissie, die bij
monde van den burgemeester van Goes
rapport uitbracht pverd de rekening over
1929 van den penningmeester, den heer
Sir. dr. Mes, burgemeester van Heinkens-
zand, mgoedgekeurd in ontvang op f 522;
uitgaaf f204.14, goed slot f317.86.
In de commissie voor de rekening 1930
werden benoemd de gemeenten Breskens
Sluis en Groede.
De vergadering benoemde bij acclama
tie op nieuw tct lid van het 'bestuur den
heer J. Huizinga, burgemeester van Ter-
neuzen, die aan de beurt van aftreding
was.
De Commissaris der Iv,onin,gli;h
bracht vervolgens hartelijk dank voor de
uitnoodiging, die een bewijs is van de
goede verstandhouding tusschen Ged. Sta
ten en de gemeentebestuuien, welke goe
de banden door eene vergadering als deze
steeds nauwer worden aangehaald. Ook
in deze moeilijke tijden ui-oét alles in het
algemeen belang worden geda,an en dit
kan het beste op een bijeenkomst als
deze. Spr. vernam met vreugde de kleine
stijging van het aantal leden en hoopte
yan harte dat binnen enkele jaren alle
gemeenten lid der afdeeling zuilen zijn.
Ook voor de hartelijke woorden door
den voorzitter tot hem gericht, bra cal
spr. dank en mede voor de daarmede be
toonde instemming. Als hij geweten had
dat de voorzitter deze woorden zOu spre
ken, dan was spr. zeker niet ter verga
dering gekomen,doch nu ze gesproken
zijn wilt spr. verklaren, dat hij in die tien
jaren 'bijna niets onaangenaams heeft
gehad met de Zeeuwsche burgemeesters,
secretarissen en ontvangers en spr. ge
looft dan ook dat dit een keurkorps ïs.
Spr. hoopt, dat allen ook in de toekomst
de naam van deugdelijkheid zullen hoog
houden. Hij houdt zieh< aanbevolen in
aller vriendschap en belangstelling en
hoopt nog lan,g mede te kunnen werken,
a an den bloei van de provincie. (Applaus).
De voorzitter bracht den commis
saris dank voor zijn goede wenschen ten
opzichte van de vereeniging.
De heer vgn Biailego ij en de J o!p@
secretaris van Goes, kwam nog eens terug
op de z.i. minder gewenschte wijze, waar
op de ivertrielzing van leden van hjeit hoofd
bestuur der vereeniiging plaats heeft en
sprak als zijn wensch uit, dat yan de ver
schillende afdeelingen afwisselend iemalïd
uit de igroote steden en het platteland er
in zitting hebben.
De heer M e s, die in de commissie
jaagd dier den salon en de huiskamer
op en neer, omdat Mina zoo lang op den
naaikrans bleef. Vijf minuten over half
zes Anders was ze altijd klokslag kwart
over vijven thuis Zou ze haar tegemoet
gaan? Maar misschien was ze wel een
eindje omgeloopen met een of andere
vriendin Nee, beter van niet. Ze zou
maar geduldig wachten.
Tot laat in den avond zaten juffrouw
Mina en juffrouw Keetje voor den haard
bijeen en overlegden, boe ze het zouden
aanleggen, om het verlangde herdertje
te krijgen. Zoo héél eenvoudig was het
immers niet? Want midden in een lan
gen zin vol lofprijzing over het kuit
broekje en de schoentjes met gespen,
was juffrouw Keetje opeens blijven ste
ken met een gezicht, alsof ze het in Keu
len hoorde onweeren. (Donderen durfde
ze minder goed zeggen).
„Goeie hemel dat is me ook wat!"
had ze zichzelf onderbroken.
„Wat is er dan
„Wel, daar schiet me ineens te binnen,
dat het Donderdag verkoopdag is en...."
„Nou wat èn
„Wel, m'n lieve mensch (dat zei juf
frouw Keetje altijd als ze iets akeligs op
haar tong had), ben je dan heelemaal
vergeten, dat we Donderdag de stad uit
moeten? Bets Zomerzorg is immers jarig
en we hebben nog nooit haar verjaar
dag overgeslagenen we hebben
haar immers geschreven, dat we ko
men?
„Goeie hemel.dat is waar ook
Nee, wegblijven gaat onmogelijk. Bets
zou het vreeselijk kwalijk nemen....
r.ee, dat gaat niet.maar wat dan?"
„Zouden we niet iemand kunnen vin
met de Z. Li. M. zitting heeft inzake liet
hebben van een disfcruétor, in verbajnd
met de in 1933 wijzigende bepalingen ini-
zakp vernietiging van vleesch, djeelde me
de dat men overwogen heeft of hét aan
schaffen van één, drie of 5 toesteilen
voor de provincie gewenscht is en men
tot de conclusie kwam, dat één het beste
is en dat de onkosten daar yan jaarlijks
zijn f 42.500, de inkomsten geraamd op
f 40.000, dus een tekort yan. f 250(0 per
jaar, wa,aroij de cijfers wellicht nog wel
wat geflatteerd zijn. De Z. L, (Mi. zal nu öe
exploitatie wel niet op zich willen nemen;.
De neer Bi is schop heeft over deze
kwestie een onderhoud gehad met twee
leden der directie van de vereeniginig en'
djeze meenden, dat 't beste is een kléine
distructor op ieder der eilanden én dan
vervoeren naar een groote inrichting te
iWoerden. Er zou overleg met de regeej»
ring plaats kunnen hebben.
De voorzitter zeide, dat te over
wegen ware om de Z. L. M. te subsidy
eeren. i i
De heer Mes zeide, dat men zit niet
de moeilijkheid hoe van het product af
te komen. i
De voorzitter achfjte centralisatie
toch het meestj gewtenscht, want and'ers
moet er overal weer personeel zijn met
de kosten van salaris, de sociale maat
regelen enz.
De heer Van B ai'legooijen id'e
Jong meent, dat men geen mledeiw'er-
king van Z.L.M. moet verwachten, nu
het geen winst oplevert,.
De Commissaris der Koning in
wees er op dat 15 April de wijziging van
de gemeeentewet s ingégaan, en nu o.a.
Ged. Staten moeken goedkeuren de wij
ze, waarop de gemeenten haar kasgeld
uitzettjen. Er is nu een circulaire gereed'
aan de gemeenten, waarbij oi.a. bepaald
wordt, dat de gemeenten een minimum
yan f 100 of van f 2 per inwtoner magen
uitzetten. Voor uitzetten bij een rijksin
stelling of bij dje Bank; yan Nedertand-
sche gemeenten is een waarborg niet
noodig, maar anders in het al'gtemeen! wel,
als die bedragen grooter worden.
De burgemeester van Haamstede, jhr.
V a n C, i 11 e r s, zeide, dat zijn gemeente
het kasgeld bij de Boerenleenbank! uit
zet en de wethouder, die directeur daar
van is stelt er volle vertrouwen in, men
zal daarvan igeen waarborg kunnen krij
gen.
De 'burgemeester van Westkapelle, de
heer mr. Wo 1 d,ringh van der Hoop
zeide, dat het kasgeld dier gemeente hij
de Rotterdamsche bankvereeniging staat
en dje denkt ook niet aan een waarborg,
de banken hebben eerder geld 1e veel'
in deposito.
De heer Dronkers, burgemeester'
-f*-- v~""-
trammetje naar huis, ze liep als een ge- den die in onze plaats naar die verkoo
ping kon gaan
De beraadslaging duurde bijna een
uur. Toen kwam juffrouw Mina op een
goed idee.
„Och nee, Keetje, al die menschen, die
we nou hebben opgenoemd, kunnen het
toch niet voor ons doen. Ze hebben er
immers geen greintje verstand van. Ze
zouden misschien een glad verkeerd
beeldje voor ons koopen.... ze...."
„Maar als we hun nu het nummer op
geven, dan kan
„Je weet nooit, wat er niet kan....
Ik. heb wat beters bedacht. Als we mijn
heer Gerritsen eens vroegen. Die is
makelaar, Die heeft er allicht verstand
van. En die is gewoon op verkoopingen
te bieden. Wat denk je daarvan?"
„Ik vind het een reuze idee zei juf
frouw Keetje. „We moesten morgenoch
tend samen maar even naar hem toe
gaan."
Dien iiacht droomden beide dames van
een herdertje van Sèvres-porcelein, Den
volgenden morgen om half elf zaten ze
samen op het kantoor van mijnheer Ger
ritsen en bespraken met hem den koop.
„Het is ons heel wat waard om dat
beeldje te krijgen, ziet u", zei juffrouw
Keetje, „Het zou zoo'n prachtige pen
dant zijn voor het beeldje, dat we al
hebben. U weet misschien wel, dat her
derinnetje, dat op den schoorsteen
staat."
Mijnheer Gerritsen herinnerde het
zich niet maar als zakenman, knikte hij
veelzeggend van ja en noteerde het ca
talogusnummer van het beeldje zorg
vuldig.
(Slot volgt.)
