Dank U wel,
ik gebruik
Persil
qllét
in Persil
HET GEVAL
MAZAROFF
voor mijn wasch
uitsluitend Persil
DERDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 4 APRIL 1931. No, 80.
DE VERONGELOKTE
PAES-E1ERS
D, A. POLDERMANS.
„Jan!!"
en niets anders. Ik heb dit schit
terende waschmiddel reeds jaren
lang tot mijn groote tevredenheid
gebruikt en weet, dat het aan alle
eischen voldoet. Waarom zou ik
dus wat anders nemen? ïk laat
me niet beïnvloeden door gezeg
den als „even goed als Persil" of
„beter dan Persil" en kan met de
grootste overtuiging verklaren
BURGERLJKE STAND,
Vlissingen.
Oost- en West-Souburg
St. Laurens.
APOTHEKEN.
(Wordt vervolgd.)
deur
Mae Jan oorden 't zeker nie en daer-
om schelden Tona nog eens, mae noe
vee arder:
„Jan!! Oor je m'n nie!? Kom is ierü"
Noe oorden 't wè, wat van geen won
der was, a stieng 'n ok eelegans achter
in 't of bie 't verkenskot. Ie zoog ard
an z'n pupe en ie blaesden groote wol
ken uut, want ie mork wè, dat 'r, a was
't ok nog geen zes uren sochens, onweer
an de locht zat.
En 't was waer, want Tona stieng 'n
op te wachten bie de deure van 't ach-
teruus. In d'r rechsen and a ze d'n an-
faeger en in d'r aren 't vuulteblik en ie
was nog mae aolferwege 't öf-padje of
ze begust a:
„Kom jie is ier, vuulpoes!"
Jam zei mae niks: ie begreep nie, wat
of t'r gebeure most; en nog eens oor
den 't:
„Vuulpoes da je bint, kom is ier!"
Ie kwam in 't achteruus, op z'n kou-
sens neturelik en toen zei Tona:
„Noe 'k gistere ier aolles netjes öp-
ekelfd, de vloer evoge, aolles ekoppe-
kraemd en noe mo j'is kieke op de matte
bie 't waschfernuisje.Nee, gaet 'r
mae 's nae toe.
„Ei 't'r 'n oen.
,,'n Oen? Jie bin 'n oen. Je weet net
zoo goed as ik, da me geen oenders
Ou je mae nie onnoozelZie je 't?"
Jan bokten voorover en toen zei d'n:
,,'t Lieken wè 'n bitj' assie uut m'n
pupe."
,,'n Bitje? Noem jie dat 'n bitje? 't Lie
ken agauw wè, of da je d'r je pupe ge-
woonwegt uut-ekrauwd eit. Wat dienk
je wè: Tona is t'r goed voe? As z'ier
klaer eit, kan z'in den uzen begunne en
as da gebeurd is, dan wee nae 't achter
uus?! Zoo bluuf 't werk in 't land. 't Is
aoltoos en eeuwig dat gesmos mie die
smerege pupe! Assie ier en assie ginter
en as 'k nie oppasten, lag t'r assie in
bedde! Je zou.
„M'n pupe is meschiens edraaid in
m'n mond en zoo...."
„Edraaid? Edraaid?! As jie geen tan
den in je mond eit om 'n goed vast
t'ouwen, doet dan 'n ende touwe of
twiendraed rond de stele, dan ei je 'n
flokker, of loop anders nie den eelen dag
mie die smerige smoker in je bek! Jie
za nog rooke dienk 'k as j'op sterreven
leit en dae zou 'k nog niks van zeg
ge....!"
„A 'k op sterreven.
„Zwieg mae! Da je rookt! Aolle vein-
ters rooke mae 'n are veint smos nie
zoo as jie. 'k Mot aoltoos en eeuwig op
joe öp spele en je weet nie, wadde 'n
ekel da 'k 'r an
„An 't öp spelen?"
„Ok a.As je 'n kind was, kreeg je
mie den anfaeger!"
„Dan kom 'k 'r noe nog gelokkig of,
en.... 'k za noe mae nae d'oeve gae.
't Is tied en plezieregen errebeid varder."
„Ou jie je'n oenders voe zot, mae mien
I
me!
„Noe, dan gae 'k; dag Tona!"
„Jaet, 'k oore je wè. Dienkjfc 'r mae
is goed over en zurgt 'r voe, da 't nie
meer gebeurt."
„Dat m'n awee egad," zei Jan bie
z'n eigen, toen dat 'n op de grienwegt
was. Da's m'n morge sepee, zooas de
rieke lui zoue zegge."
Jan was t'r a zoo'n bitj' an gewend.
,,'n Groot gelok," docht 'n, ,,'t duurt in
de regel nog a nie lank en van de middeg
is ze 't awee vergete. Plezierig kan 'k
anders nie zegge da 't is: aoltoos en
eeuwig da geflikker. Schoon' is goed,
mae zoo: z'eit 'r last van en ik ok,"
Noe, dat was eerlik waer: Tona was
DOOK «J.S. FLETCHEP.
8.)
Musgrave kent de hei niet, merkte
zij op. Ten minste, zeer oppervlakkig!.
Ik 'ben benieuwd of onze jachtopzieners
iets gehoord hebben. Als u met mij mee
gaatZij wees over d(e 'heide naar M,a,r-
rasdjale Tower. Misschien hooren wij iets.
Mijn stiefvader is uit geweest en zat van
•ons vont misschien iets gehoorci, hentoen.
Wij zijn daarin een paar minuten.
Zij bracht mij langs een kronkelend,
pad over de heide. Wij praatten over het
verdwijnen van Mazaroff, doch ik hield
zorgvuldig yoor mij, dat Mazaroff deze
streek kendje. Wij waren spoedig bij
IMnrrasdale Tower een antiek, onregel
matig gebouwd, huis, dat veel had van
'n ouderwetsch fort. Op de binnenplaats
ontmoetten wij haar vader, in gesprek
met een jachtopziener. Het \Vas een
'lange, magere, grijzende man, die mij
over zijn groote bril verbaasd aankeek.
Zijn stiefdochter bracht jn'ij bij hem.
Dit is mijnheer Holt, zeide zij. Hij
en oen vriend', mijnheer Mazaroff, zijn
per auto van Londen gekomen en zijn
sindis een paar dagen in „De Houtsnip"
Gisteravond ging zijn vriend uit, de hei
over, ©nis niet teruggekomen, Mijnbeer
aols te zindelijk. Den eene keer zetten
Jan bie ongelok 'n vule klompe op de
baele zak over 't planksje, dat op 't
straetje lag; d'n are keer lagge d'r kafjes
of ennetjes stroo of zoo op 't kerrepèt
in den uzen, Want onder den taefel
lag t'r 'n kerrepèt, zoo een mie rooie
striepen.
En zoo was 't aol z'n leven wat.
Mie den dertienden April most 't twee
en veertig jaer worre, dat Jan mie Tona
trouwden, of liever: dat Tona trouwden
mie üm. Die twee en veertig, dat a zie
pas ezeid, mae da 't in April was, dat
kust 'n wè omtouwe en den dertienden,
dat was ok makkelik. Je begriep wè,
waerom: dertiene!
Guus a ze nooit egad. Soms wè oen
ders of kernienen en aoltoos 'n verke,
mae guus nooit, 'n Katte wè, da spreekt,
mae die moch nooit in den uzen komme,
want dan was 't net, zei Tona, of dat
'r een mie natte sliksponsjes op de mat
ten bezig ewist was.
Je kan wè begriepe, dat Jan nie an
't fluitende of an 't ziengende op d'oeve
kwam. Affijn, dae was 'n toch t'oud voe
ok: mie Eintjeszansche mart vier en zes
tig-
Merrege was 't Paese en noe most 'n
van daege de rommel bie de leege juun-
renne en achter 't runderstal opkelve a
d'n baes ezeid. Dat was anders as vroe
ger, mae sint dat den nieuwen baes
ekomme was, vlee naejaer, mos t'r aolles
op d'oeve netjes uutzie.
Noe goed, Jan werkten den eelen voe-
middeg schappelik en toen dat 'n om 'n
uur of kwart over elve naer uus gieng,
stieng de vrouwe bie de keete en die
riep:
„Jan, neem je'n eiers voe de Paese
avast mae mee!"
„Asjeblieft, vrouwe!"
Ie dee z'in z'n stuutzaksje en toen d'n
dichte bie uus kwam zei d'n bie z'n eigen:
„Noe mo'k is 'n lolletj'è as 't kan. As
ze mae nie in den uzen is."
Mae Tona was nie in den uzen. Waer
of ze wèl was, dae vroeg 'n nie nae, mae
as de flikker dee 'n z'n klompen uut en
schoof zachjes nae binnen. Even in de
ronte kieke en:
„Sjuust; da' za' gae!"
Gauw lichtten 't kossen van z'n riete
zekelstoel op en zoo gauw as 'n kust
lei 'n d'eiers, twee geliek, op de zittege,
aolle dertiene en toen 't groene kossen
d'r over. Net persies op tied was 'n klaer,
Tona kwam in den uzen en 't eeste
wa' ze vroeg was:
Wae bin d'eiers? Ei je geen Paeseiers
egad?"
„Jan trok 'n eel onnoozel gezicht toen
'n zei:
„Nee, den nieuwen baes zeit, dat 'n
dae nie an za doe."
„Eit 'n dat ezeid? Tegen joe?"
„Nee, tegen mien nie; tegen Jewan-
nes van Lena,"
„Zoo; noe, doet 'n de kompelement en
zeit tegen z'n dat 'n 'n laekenschen ar
den olmen is." üfc'jfei
,,'k Za wè wiesder weze."
An 't brommende gieng Tona wee nae
buten, mae op z'n besten was ze buten,
of ze schreeuwden 't zoo mae uut:
„Gauw Jan! Gauw! 't Yerke is uut
z'n kot! Smeerlap! Vort! Gauw!" Dat
leste was tegen 't verke.
Noe was Jan gauw genoegt buten,
want ie docht over z'n vroege petaten,
die d'n pas ezet a en over z'n beddetje
mie ouwe moeienMae wat dienk
je! Dat misseleke verke a geen zin om
in z'n kot te gaen en zoo klein as 'n
was: ze kuste 'n nie vange. Tona a de
rieve in d'r and en ze schreeuwden:
„In je kot, of 'k slae je medeement
dood!"
„Doe dat noe nie," raaiden Jan, „want
m'n d'r pas veertien gullen en aolf
voe egeve."
„In je kot! Ier.Wacht!" Tona wou
over 'n beddetje wuppe, mae de rieve
sloeg tusschen d'r beenen en dae lag ze,
zoo lank as ze was,
„As je sprienge wil," riep Jan an 't
lachende, „dan mo' je van die korte da
mes keuzen an doe, 'n Gelok, da' je noe
nog op z'n boersch bint."
„Kies nie, ouwe zot! Allee, jie an ginte
kant en ik ier.... Keu, keu, keu!"
't Verreke gieng stilletjes an, aolmae
vroetende nae Jan z'n kant. Eindelienge:
dae greep 'n en ie a onze maat bie z'n
ooren. Schreeuwe, dat begriep je; mae
Jan liet nie los en 't duurden mae 'n
stuitje of de
„Zie je 't noe," zei Tona buten aesem.
„E 'k 't nie edocht?! E 'k 't a geen du-
zendmal ezeid: de wurfel d'r of! Bin jie
'n veint! As ik mae tummere kust. Aol
joe schuld!"
„Vanaevend za 'k 't maeke," dee Jan
zoete en ie zetten 'n ouwe griep goed
vast tegen 't deurtje.
„As noe de petaten mae nie an moes
bin!" En op 'n beentje fienkelden Tona
in den uzen. Mae nee: ze wazze nog nie
gaar.
,,'k Bin zoo moei as 'n puut," zei ze en
geliek streek z'even neer in Jan z'n stoel.
Jan schrikten z'n eigen 'n aap,
„Ries op! Uut m'n stoel! Gauw!" 't
Was aol wat 'n zegge kust; mae Tona
stieng a bie den taefel.
Jan. greep nae 't kossen, en.
„Aol an prut! Dae gae de Paeseiers!"
Tona begreep t'r geen staert van, mae
ze riep:
„Gauw, ael ies om 't in te doen!"
Jan stoof wig en kwam vrom iftie 't
vuulteblik.
„Nee, stommen uul! 'n Bekken! 'n
Scheutel! Griep mae wat!"
Noe ieuw Tona de stoel voorover. Jan
ieuw d'r de scheutel onder en dae gieng
de soepe.
„Da's wee net wat voe joe," begon
Tona. ,,'k E nog nooit van z'n leven zoo'n
uul ezie. Wien leit 'r noe eiers onder
z'n stoelkossen?
,,'k Wou j'is blieë maeke!"
„Dan ei je je zin. 'k Bin blie! Ou rech
te! Kiek is: twee eele, drie ekrokt en
de rest.
„Zou je die nie kunne bakke?"
„As jie de schellen d'r dan mae uut-
vischt. En kiek is nae je stoel!Ou
rechte!.... 't Kossen kumme we wig
gooie.Uut de wegt!Ze brand'
an. Jie ruukt ok is niks!"
S
HHHBHHHI
":;y
E. Ostermann Cb.'ï Handel Mij. N.V.. Amsterdam
(Ingez. Mejd.)
Holt zoekt overal naai' hem.
Mijnheer Elphinstone, dje den indruk
gaf, d;at hij alle zaken vrij luchtig opnam1,
knikte en keek, den jachtopzenier aan.
Iemand vermist op de heide? zeide
hij Hum1! Parker, ga eens informeeren,
bij die menschen in de stallen en in! de
tuinen. Sommigen van hen kwamen ovici
de hei hier, niet waar? ,7a_g!a eejis
vragen. Sinds gisteravond vermist, hé!
'Lieve God! Wilt 11 binnenkomen
mijnheer....
Mijn naam i» Holt, mijnheer, zeide
ik om aan zijn verstrooidheid tegemoet
te komen.
Holt? antwoordde hij met een
zweem van belangstelling. Hum! Ik was
in Marton en Rugby met iemand, van
d,ien naam inderdaad, daar waren wij
samen vóór onzen Oxfordjtijjd. Hij erf
ik waren bekende roeiers. Hij is doininé
ecgen. ui Pucl inghamshire geloof ik wij
hebben elkaar in langen tijd niet gezient-
Ik geloof, dat u van mijn vader
spreekt, mijnheer Elphinstone. Mijn va-
.der was op school in Rugby enn Mer
ino eh liij is nu predikant in C hel Ling-
ham bij Aylesbury. Ik herinner mij nu,
dat hij in zijn studeerkamer ecnige
oude ïotor's van roeiclubs heeft mv
naam1 staat op oen paar daarvah geschre
ven.
Hij drukte mij verrukt de hand.
Goeie genade! riep hij uit. Stel
je zoo iets voor? Dat ctoet me groot ge
noegen. Ik heb nog dikwijls aan j« vad-sr
gedacht hij was een knappe kerel
u lijkt op hem'! Kom binnen kom
kom binnen - dat is prachtig'.
Hij bracht mij in een kamer, waar
mfevrouw Elphinstone wachtte met het
het ontbijt. Zij zag mij aanvankelijk niet,
daar zij nezig was met het zetten van
thee, maar 'blijkbaar' herkendie zij den
slap van haar rpan.
Komen jij en Sheija nooit ontbijten.
Malcolm, vroeg zij. De thee Zij merkte
inij toen op en ik begreepi dialzij mij'
herkende. De mooi gevormde wenkbrau
wen trok zij op.
Marion! riep haar man uil. Een bui
tengewoon wond,er! Dit is de zoon
en dc sprekende gelijkenis vair mijn
ouden vriend Tom 'Holt! Is het niet
buitengewoon, dat liij zoo uit de lucht
is konten vallen? Hij kwam laat eens
zien, hoe kwam 'hij ook weer 'hier?
0, ik herinner mij, Sheila bracht hem
hier.
Ja, zeide Sheila, en u is weer ver
gelen wdaronï! Moeder, ging zij
haastig voort, mijnheer Holt logeert in
„De Houtsnip" met dien ouden mijnheer
waarmede wij hem gisteren per auto
zagen komen. En die oude heer wordt
vermist. Mijnheer Holt heeft al den ge
heelen nacht naar hem) gezocht.
Mevrouw Elphinstone verwelkomde mij
beleefd en vroeg' mij naast haar te ko
men zitten.
Dan, daarvan ben ik zeker, zal
mijnheer Holt wel naar zijn ontbijt ver
langen. Bedien liem Sheila. - Vader laat
alles steeds koud worden. Mijn man,
vervolgde zij, terwijl zij zich tol mjijj
wendde, is zoo verstrooid, dat, u zult
het zien, hij nu weg is gegaan .om' sen.
herinnering te halen uit de dag'en, dal hij
uw vader kende zoo is hgKoffie of
of thee?
U is zeer vriendelijk, zeide ik, maar
ik moet werkelijk mijn verloren vriend
gaan zoeken. Zijn verdjwijnen vind ik zeer
ernstig en
Sheila viel mij in de rede cn vertelde
alles aan haar moeder; toen zij haar
haar verhaal gedaan had, kwam de
jachtopziener langs de open ramen.
En, Parker? riep Sheila. Heeft men
iels gehoord?
Parker kon geen enkel bericht geven.
Hij had overal gevraagd, niemjand had
iets van den vermiste vernomen. Intus-
schen kwam de heer Elphinstone terug
mei een stapel boeken en foto's; hij
vi l dp beslag' op mij leggen, maar zijn
vrouw wenkte ong'ed,uldig.
Heusch, Malcolm1! riep zjj uit. Mijn
heer Hol! kan nu geen foto's 'bekijken.
Hij maakt zich veel te ongerust over dien
ongel ukkigtan vriend. De arme man ligt
misschien op een afgelegen plek met een
gebroken been. Wat zou jij aanraden om
te doen?
De heer Elphinstone legde zijiri! herin
neringen ter zijde, nam zijn bril af, ging
ontbijten en na 'n stekje thee te heb
ban genomen wendde hij zich tot zijn
Jan stieng stokstieve mie z'n scheutel
eiermoes, terwiel da Tona nae buten
vloog mie d'iesdere pot.
Oe of 't mael was, da ka je begriepe.
Jan was mae blie, dat 'n wig kon.
's Aevens mos 'n rekene, mae d'are
errebeiers waere allank klaer. Um nie:
ie most eest de dreve nog oprieve en
drift om tuus te kommen a'n glad is nie,
Eindelienge riep den baes t'n. De vrouwe
zat ok in de keuken en ze zei:
„Je 'n eiers ei j'a g'ad Jan!"
„Jaet vrouwe, dat zei je goed: egad!"
„Oezoo? Ei je ze dan nie meer?"
Noe vertelden Jan 't eele stelletje van
begun toe an 't ende. Den baes brulden
't zoo mae uut van de lache en de vrou
we dee dapper mee.
Op 'n ende mos Jan d'r werèntig zelf
ok om lache. Den baes zei:
„Mae je krieg are, Jan, Van mien krieg
j'are. Is 't goed, Koos?"
„Wou 't toch nie!"
„Asjeblieft, vrouwe."
„Mae zet 'r noe Tona weer nie op te
broen, maat," zei den baes.
,,'k Za wiesder weze!"
En toen dats 'n tuus kwam, ieuw 'n
't zaksje voe 't raem.
„Are!"
Tona d'r gezicht klaerden op.
„Are? Van wien?"
„Van den baes en van de vrouwe!"
„Wat zeie ze wè?"
„Den baes lachten z'n eigen agauw
dood en de vrouwe gieng ok vreed te
keer!"
„Noe schreeuw zoo ard nie! Kom mae
gauw in uus. 'k Za d'r medement voe ielk
een koke. Dan m'n teminsten fersoen-
delik eiers mie de Paese!"
„En krentebrood?"
„Ok! En kom je noe binnen, ja of
nee?!"
Van 2G Maart—2 April. Ondertrouwd:
J. .1. de Ruijter, 30 j. cn J. Huibreglse, 27
j.; J. van. der Hoeven, 29 j. en 7. Dek
ker, 20 j.; C. ÏI. Klopper, 22 j. en II.
7. 11ar ting, 20 j.; I. Lefeber, .22 j. en A.
S. Maas. 23,j.; J. van den Buuse, 21' j. cn
M. R. Minderhout 22 j.
Getrouwd: J. Hazewold, 28 j. en '1'. M.
de. Voogd, 26 j.; J. G. de Kiviet, 21 j. cn
C. F. II. vah Graafeiland, 24 j.; S. G.
Zijp, 26 j. en J. G. van Bokhorst, 20 j.
Bevallen: C. dc Brüijne, geb. "Peijcker,
z.; A. J. E.' van Gersel, geb. Ilaaze,
d.; G. A. C. Lindner, geb. Sirks, z., F. I.
Kuyck, geb. Lxgtermoet, z.; A' A. Wa
du Pont. jgeb. Somonis, z.; J. D. O.tlens,
geb. Schuurman, cl.; Ph. P. Verblauw,
geb. van Driel, d.M. Tavenier, geb. Pro-
fcens, z. (levenl.),
.Overleden: L. de Zanger, man van E.
VVcij, 71 j.; J. Slabhekoorn, vrouw van
J. Kloosterman, 74 j.; L. M. van Voo-
ren vrouw van P. C. Maas, 72 j.
Van 26 Maart—2 April. Bevallen: J.
van Splunder, geb. Corbijn, z.
Overleden: J. Malthijsse, vrouw van A.
Melis, 60 j
Van 1—31 Maart. Revialien: W. Kea-k-
hove, geb. Janse, z-y J. Blok, geb. Koole,
d.; P J. Kraamer, geb. Reijnierse, z.
^verleden: C. J. Goeman, man van 7.
Hoivkens, 63 jaar.
Zondag, eersten Paaschdag, en in den
nacht van Zondag op Maandag is ge
opend. dc 'apotheek van mevr. wed. J. G.
van der Harst, Kortedelft.
Maandag, tweeden Paaschdag cn in
den nacht van Maandag op Dinsdag de
Apotheek H. Koers firma A. A. Non-
hebei en Zn, Langedelft.
De overige nachten dpr week weer
de apotheek van mevr. Van der Harst.
Korteclelft.
stiefdochter.
Als wij eens navraag deden op
High Cap Lodge? stelde hij voor. Mis
schien weet 'l werkvolk van Verher Tets.
Ik .geloof dat hij nachtwakers heeft.
Goed! zei Shella. Dan zal ik mijn
heer Holt daarheen breugem. Dat is mijn
neef Verner Court hope. Uw vriend kan
daar misschien geweest zijn. We zullen
hem gaan opzoeken.
Wij ontbeten haastig" en vertrokken.
Mevr. Elphinstone gaf ons eenige nuttige
wenken en mijnheer Elphinstone ver
zocht mij, om zoo spoedig1 'als ik Maz!a-
(roff had gevonden (zijtn verdwijnen
plcheen hem niet bijzonder te veront
rusten) terug te komen om zijn boeken
en foto's te bekijken.
Mijn neef heeft eeiilgc jachtvrien-
den gelogeerd, deelde Sheila mede, toen
wij de plaats van bestemming, een laag
(gebouw te midden van 'dennenhout, na
derden. Behalve hij en zijn! directeup
dc Courlhopes zijn bankiers, weet u,
in do City is er een zekere, Apmin
tra do, die ik verafschuw en nog een
dokter uit Londejn, Eccleshare, "die ik
eveneens verfoei! Zij zdjit den geheelen
dag op jacht en ik geloof dat zij den ge-
heelen nacht door kaartspelen: of biljjap-
ten. Zij zullen nil wel aan 't ontbijt zit
ten.
