NIVEA
'Regen, wind of sneeuw
TWEEDE BLAD VAN DE
PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 2 JANUARI 1931, No, 1.
Oud en Nieuw.
DOOR
ALICE CAMRbÊfr
HET COÖPERATIEVE SLACHTHUIS
TE VLISSINGEN.
En nu wat Vlissingen betreft:
De Oudejaarsavond ligt weer achter
ons avond van traditie en herden
king, dien we niet zouden willen missen
als rustpunt in den voortjagenden stroom
van gebeurtenissen avond van wee
moeoig herdenken der afgestorvenen,
vc.n droefenis over ondergang en van
berouw over teweeggebracht leed
maar óók: avond van goede voornemens
voor den aanbrekenden nieuwen tijd
kring.
Het jaar 1930 is dichtgesmeed tot ee'.
schakel aan de lange ankerketting, die
gevierd wordt uit de kluisgaten van het
schip ,,De Tijd".... een ketting dien
we nimmer weer kunnen inhieuwen
Waarom ook zouden we dit ver
langen?
Is het wel op goede gronden, dat zoo-
velen bij tijd en wijle wenschen, het rad
des Hjds eens terug te kunnen zetten?
O, zeker, zij verkeeren in de meening,
dat ze dan vele dingen anders zouden
doen anders en beter. Of: leeper,
voordeeliger, omzichtiger, flinker.
Maar zij vergeten één ding: dat deze
meening berust op feiten en gegevens,
die ze thans wel kennen, maar die hun
onbekend waren, toen ze den stap de
den, waarvan ze nu spijt hebben!
Welke goede grond is er echter om
aan te nemen, dat ze inderdaad anders
of beter zouden handelen, wanneer ze
een tijdperk van hun leven nog eens
over zouden kunnen doen? Dezelfde
mensch onder dezelfde omstandighe
den.... zou er niet groot kans zijn, dat
hij wéér mis.deed? Maar dat kunnen we
tevoren niet weten, al doen we nog zoo
ons best, als mensch vooruit te wikken
Ons is niet het beschikken.
Daarom: nadenken over het verleden
en mijmeren over de toekomst zijn uit-
stekend, mits mogelijk berouw en spijt
niet blijven bij het negatieve lamenteeren
over wat geschiedde, doch veeleer een
positieve werking uitoefenen in de rich
ting van den tijd die, zoo ons langer
leven beschoren is, nog vóór ons ligt
Voorzeker vormt de weemoed van de
herdenking en terugschouwing een ele
ment van waarde in ons zedelijk leven,
een warme en gevoelige toon in de har
monie, die dit behoort te zijn, Maar deze
weemoed dient aangevuld en op een
hooger plan gebracht te worden door Ie
sterkende kracht van de goede voor
nemens, den vasten wil tot beter en
voller levensontplooiing.
Dat is dan ook de reden, waarom mij
de Nieuwjaarsdag nog liever is dan de
Oudejaarsavond.
Uit de Oudejaarsavondstemming kun
nen wij, door omzetting van gevoels
waarden, een deel van de kracht putten,
die onze goede voornemens voor het
nieuwe jaar tot verwezenlijking kan hel
pen brengen.
Er is een oogenschijnlijk leelijk
spreekwoord, dat ons hier dwars zit.
Men weet, waarheen, volgens het spreek
woord, de weg voert, die met goede
voornemens werd geplaveid.
Twee vragen. Moeten wij die goede
voornemens dan maar ganschelijk laten
varen, omdat ze let wel: óók! die
nen tot plaveisel voor een ten verderve
voerenden weg? En dan: zou men op
den veiliger weg naar beter doel. ook
met evenzeer deze goede voornemens
aantreffen, nu aaneengehouden door het
hechte cement van den sterken wil ten
goede?
Zeker is het zoo: een goede daad
kan slechts uit goede voornemens
worden geboren dat laatste is het
53. I i
Hij kwam naast haar- staan en legde
zijn hand op de hare. Ze voelde de drooge
hitte van zijn huid, het hameren van
zijn pols. Panische schrik overmeesterde
haar, alleen 't woord, typhus joeg haar
doodelijken schrik op het lijf aan als een
vormloos kruipend monster, dat zich zijn
prooi kiest en er dan mede speelt als
de kat met de muis. Ze had het uit kun
nen gillen om den jongen man naast haar
te waarschuwen voor het naderend ge
vaar. Hem waarschuwen, maar waar-
snor? Wat kon, wat dujrfde ze zeg
gen? Ze trachtte zich te beheeVseheii.
Honderd tegen een dat haar argwaan
ongegrond was. Ze moest niets zeggen,
voor ze zekerheid had. Daar was geen
onmiddellijk gevaar, tenzij natuurijk
Daar was weer de naald. Die injecties
met antitoxine waar ze over spraken.
Als ze maai* wist datEn opnieuw
overmeesterde haar de angst. Ze voelde
dat ze in een doolhof ronddwaalde. Wat
zeide Roger daw?
noodzakelijke begin en voorwaarde tot
het eerste.
Dies zal de bedoeling van dit sinistere
spreekwoord ook niet anders zijn, dan
spottend te wijzen op d i e goede voor
nemens, welke het nooit verder dan dit
stadium brachten, die niet tot verwezen
lijking kwamen, omdat de wil en de
kracht en de zelfbeheersching daartoe
ontbraken. Dan zijn ze inderdaad waar
deloos en erger, omdat ze misleidend
kunnen werken omtrent den waren staat
van het eigen innerlijk.
Nemen wij ons voor, in den nieuwen
jaarkring onzen levensweg te plaveien
met hecht en sterk materiaal,
Ik wensch u daarbij heil en zegen in
1931
In het nummer van 30 Dec. 1930 van
„de Vee- cn Vleeschhandel'' komt on
der bovenstaand opschrift een artikel
voor, waaraan het volgende is ontleend..
Aangezien bereids lot de stichting van
een coöperatief slachthuis te Vlissingen
isi besloten, zullen wij te zijner tijd de
derde inrichting van dien a(ard 'nier te
lande hebben, of de vierde, als Roosen
daal voor dien tijd gereed komt.
Een coöperatief slachthuis moet uiter
aard, evenals een gemeentelijfeabattoir
de zekerheid hebben, dat liet slachten
buiten de inrichting verboden is.
Te Gorinchem stelde de gemeente
raad een verordening vast, waarbij een
kring om het abattoir was aangewezen,
waarbinnen slachtplaatsen mocbjen wor
den opgericht en waarbij tevens verbo
den werd elders in de gemeente ite
slachten. Bijna alle slachtingen hadden
nu plaats in het Coöp. slachthuis, daar
binnen den aangewezen kring slechts één
particuliere slachtplaats bestond. De rech
ter veroordeelde 'n overtreder dier ver
ordening. doch de Kroon vernietigde
haar, wegens in strijd met het algemeen
belang (dus niet in strijd met de wet)
en wel met het zonderlinge argument,
dat de coöperatieve (particuliere) slacht
plaats de concurrentie door even goed
geoutilleerde slachterijen verhindert.
De gemeente Soest sloot een overeen
komst met een N.V. Openbare slacht
plaats, waarbij o.m. is bepaald, dat de
gemeente zich verbindt een verordening
als bedoeld in art. 4, onder 3e, der Hin
derwet vast te stellen, waarbij het ver
boden is elders dan op het terrein der
N.V. te slachten en noch door het vast
stellen, noch door wijzigingen) der veror
deningen het opricmten van slachte
rijen buiten het slachthuis der N.V. 'mo
gelijk te maken en dat de voorwaarden
van slachting, daaronder begrepen de
tarieven voor slachten en voor het ge
bruik maken van de inrichtingen van
het slachthuis, door de N.V. worden
vastgesteld en door den gemeenteraad
goedgekeurd.
Onze bedenkingen aldus het blad
van staatsrechtelijken aard legen den
te Soest gevolgden gang van zaken wa
ren de volgende:
Door het aangaan der overeenkomst
heeft de gemeente haar wetgevende be
voegdheid verpand, zij heeft een loekom-
stigen gemeenteraad gebonden door een
publiekrechterlijke overeenkomst met de
N.V Ten tweede geldt ons bezwaar de
wijze, waarop de voorwaarden, waarop
van het slachthuis der N.V. gebruik kan
worden gemaakt, zijn vastgesteld. Art. 4,
onder 3e der Hinderwet bepaalt uitdruk
kelijk .dat die voorwaarden bij gemeen
telijke verordening moeten worden] vast
gesteld. Te Soest evenwel zijn de voor
waarden door de NV. vastgesteld. Welis
waar zijn die voorwaarden daarna door
den gemeentneraad, injgevoligie de desbe
treffende bepaling der overeenkomst.
Goedgekeurd, maar dit raadsbesluit is
nog geen verordening. Hoe de verhoudin
,„Esther ik maakte geen gekheid toen
ik zeide dat ik niet zoo'n prik wilde heb
ben. Ik ben niet hang voor me zelf,
maar ik wil niet dat die arme Dido nog
meer angst moet uitstaan. Vertel me
nu eens, nu zij het nog' altijd over die
antitoxine heeft, zou jij 'iet willen heb
ben of niet?"
"Waarom vroeg hij dat? Haar tong
kleefde aan h,aar verhemelte en ze
wachtte lang voor ze (antwoordde: „Ik
zou me niet willen laten dwingen. Aan
gezien de verschijnselen bij' jou ail in een
gevorderd stadium zijn, zou het mis
schien niet eens meer helpen."
„Nu is de zaak meteen uitgemaakt. Ik
wil geen inspuiting hebben."
Ze voelde dat ze nog wat zeggen
moest, maar ze wist niet hoe te begin
nen.
„Maar Roger je weet zelf heel goed
dat je ziek bent en je hoort in je> bed.
Het kan je geen goed doen met ver-
hooging rond te loopen."
„Als alles voorbij is," ze begreep dat
hij de begrafenis bedoelde", zal ik' je
raad opvolgen. M,aar ik heb1 niets ge»m
lust met weerzin keek liij de kamer
rond.
„Waarom hier blijven, ga naar een
ziekenverpleging."
Hunne oogen ontmoetten elkaar en ze
begrepen wat zij bedoelden.
„Kom je me dan eens opzoeken*'
vroeg hij ernstig.
gen te Roosendaal zijn of worden ge
steld, is ons niet bekend.
In hun voordrrióTt aan den Gemeenle»-
raad, inzake 'hel coöperatieve slacht
huis deelen B. en W. van Vlissimgjen
mede dal zij de meening van den Mi
nister van Arbeid omtrent de rechls-
lgeldi|gheid der verordening van cïe ge
meente Soest, hebben gevraagd, doch dal
die bewindsman daarop heeft (geantwoord
„dat het thans niet op zijn weg lajg de
verordening aian de Wet te toetsen".
Zekerheid, dat die verordening niet in
strijd met de Hinderwet is, beslagl dus
zeer zeker ïiOjg niet. Die zekerheid kan
echter wel verkregen worden, 'indien een
eventueel opgemaakt proces-verbaal we
gens hel slachten buiten het slachthuis
in de gemeente Soest door den rechter
behandeld wordt. Deze immers moet de
verordening laja'n de Wet toetsen.
Te Vlissingen heeft men voor een groot
deel dezelfde methode als te Soest toe
gepast. Er zal een verordening worden
vastgesteld, waarbij het verboden is el
ders te slachten dan aan Iget coöperatieve
slachthuis. De gemeente verbindt zich te
genover het coöp. slachthuis om gedu
rende 3d jaar geen gemeentelijk abattoir
te stichten en te exploileeren. Het ver
schil met Soest is, voor zoover wij Üe
aangelegenheid kunnen overzien, dat Vlis-
isini°ien zich niet verbonden heeft de ge
noemde verordeningen niet le wijzigen of
in ie trekken. Hier is dus vermeden het
door ons le dien aanzien hierboven ge
melde wettelijke bezwaar te Soest, de
gemeente heeft haar wetgevende be
voegdheid niet verpand. Hierbij zij even
wel opigemerkl, dat door dien gang van
zaken de .gemeente de verordening ex iairt.
4 der Hinderweet b.v. wel in de tod-
komst ka,n intrekken en dus de slagers
van het coöp. slachthuis dan geen ge^
bruik meer zouden behoeven le maken,
of ook een nieuwe verordening kan vast
stellen, waarbij een ander coöp. slacht
huis wordt aangewezen. Dit is dunkt
ons den schaduwzijde van slajglers'stand.
punt bezien (d.w.z. van de aandeelhou
ders der bestaande coöperatie).
De gemeente Vlissingen heeft ook de
tweede voor Soest geldende en dioor ons
gereleveerde bedenking vermeden. Zij
heeft namelijk de voorwaarden, waarop
van het slachthuis gebruik kan worden
gemaakt, neergelegd in een door den 'ge
meen Ier rad vastgestelde verordening, zoo
dat daarmede, in tegenstelling met Soest,
aan het uitdrukkelijk wetsvoorschrift van
art. 4, onder 3e der Hinderwet is voldjaan
Een belangrijk nadeel van deze regeling
is oh. evenwei dat de slagers geen zegt
genschap hebben in de vaststelling dier
voorwaarden. Dit weegt le zwaarder, om
dat onder deze voorwaarden eveneens
vallen de tarieven. De opmerking moet
ons van het hiart, dat hierdoor de waar
de van het beginsel „baas in eigen Tuis"
een knak heeft gekregen. Wij erkennen
echter, dat een andere oplossing niet
mogielijk is, tenzij men het eeniigszins
riskante voorbeeld van Soest zou hebf
ben gevolgd, waarbij de N.V. voorwaar
den vaststelt onder goedkeuring van d:en
Raad. Practisch zit hjerin toch wel
eenjgj verschil.
Nu is het ons nog steeds niet volkomen
duidelijk, waarom Juist de verordening
te Gorinchem door de Koninklijke ver
nietiging moest worden getroffen.
Deze overweging geschiedde uit over
weging, dat eigenaars van slachtplaatsen,
welke aan de eischen der wet voldoen,
gedwongen worden g'coruik te maken
van een slachthuis, door vakgenooten op
gericht in hun eigen particulier belang'
en zoodoende de concurrentie door even
goed geoutilleerde slagerijen verhinderd
wordt. Wij vermogen niet in te zien, dat
deze overweging zooals zij daar staat,
niet toepasselijk zou zijn op de slachthui
zen le Soest en te Vlissingen, j,a ook
niet op de gemeentelijke slachthuizen!
voor zoover betreft heL uitsc-ija,kelen
van concurrentie.
Van slagersstandpunt bezien bestaat
„Natuurlijk ik kan je ook verplegen
als je dat wenscht," zeide ze eenvoudig.
„Als je dat meent", zeide hij, „dan
denk ik er bepaald over."
Ze gingen uit elkaar toen de nacht
zuster de trap opkwam. Esther was nu
geruster over hem maar ze zag1 dat het
verband verschoven was en dat de hand
weer bloedde.
„Dat gaat zoo niet," zei ze zacht. „Ei-
zou infectie bij komen. Ga nu naar bed
cn tegen het ontbijt zal ik het verbinden.
De dag die zoo vroeg begon, duurde)
eindeloos, er was zooveel te doen en
pas in den namiddag kon zij haar geheim
plan volvoeren. Eindelijk om vier uur
ging ze in een taxi allerhande boodschap
pen doeii voor miss Clifford o,p wier
wensch ze zou blijven tot na de begra
fenis. De andere verpleegster "was ial
weg. Toen ze haar boodschappen had
gedaan ging ze paar een kleine veraf ge
legen apotheker, waar de Cliffords niet
kochten, 't Was er netjjes en oudejr-
wetscli. Ze slapte kordaat naar binnen,
vast besloten niet zenuwachtig te zijn en
le doen alsof het iets heel gewoons was.
„Waar kan ik u mede helpen, mejuf
frouw
Ze was blij dat de assistent Engelscli
sprak. Nu kon ze gemakkelijker haar
bedoeling uitleggen. Overschillig zag hij
haar aan toen zij de naald uitpakte.
„Zoudt u hiervan voor mij een anal»
iuniwn *ak«a.?" vroeg s» ♦«aveudigj.
Hoe hef weer ook Uhef koude jaargetijde maakt een afdoende huidverzorging met
noodzakelijk. Wrijft Uw gezicht en handen hiermede
dagelijks in, niet alleen s-avonds, doch ook overdag, voor
ge U naar huiten begeeft. Nivea dringt diep en volkomen
in de huid, zonder eenige glans achter te laten. Nivea
beschermt Uw huid tegen den ongunstigen invloed van het
weer en houdt haar zacht en soepel.
Nivea is niet te vervangen, want haar bijzondere
werking berust op het gehalte aan huldverzorgende
Eucerii, dat alleen zij bevat.
15, J0.40 en 90 et I Tuten45 nu 75 cL Pebeeo Hij., tmsterdw-ü.
(Ingez. Med.)
er een groot verschil tusschen den op
Coöp. slachliuis te Gorinchem en de
abattoirs te Soesl en Vlissingen. Te Go
rinchem stelt de coöp. zelve de voor
waarden vast, waaronder van het abat
toir gebruik mag worden gemaakt, doch
te Vlissingen doel de raad dit, terwijl le
Soest de door de N.V. vastgestelde voor
waarden door den raad moeten worden
goedgekeurd. Onder die voorwaarden
vallen ook de tarieven. Het is duidelijk
dat te Vlissingen en Soest de zeggen
schap der slagers over hun
eigen slacht Tuis zeer beknot is
door den invlped Van het gemeentebe
stuur. Wij betreurén dan ook in het 'be
lang der coöp. slachthuizen de vernieti
ging der verordening' van Gorinchem.
Aan de hand der lot onze beschikking
slaande gegevens, welke wij hebben gte-
put uit de Vlissingsche courant van 15
Nov., zullen we hieronder de onderdee-
len der Vlissingsche regeling nagaan.
De gemeente verbindt zich geen ge
meenteabattoir le stichten, zoolang naar
hel oordeel van den raad het coöp.
slachthuis op een behoorlijke wijze aan
zijn doel beantwoordt. In de Raadsver
gadering van 28 November jl. deelde tie
burgemeester mede, dat in de met de
coöp. te sluiten overeenkomst 'n naasting-
clausule zal worden opgenomen. Dit laat
ste is ook te Soest liet geval. Begrijpen
we een en ander goed, dan zal alleen
de gemeenteraad beooii'ldieelcn of liet
slachthuis goed wordt geëxploiteerd) Zou
liet geen aanbeveling' verdienen, dat die
vraag eventueel aan liet oordeel van
scheidsmannen werd onderworpen? Te
Soest is. zulks wel bepaald.
Behalve leden der coöp. zullen ook
derden gebruik kunnen maken van het
slachthuis, dus geen verplicht lidmaat
schap!. Hebben deze niet-leden ook
recht op aandeel in eventueel gemaakte
winst?
De benoeming van den leider van het
slachthuis geschied! door het bestuur
uit een bindende voordracht van 2 jier-
sonen, welke voordracht de goedkeuring
behoeft van burgemeester en wethou
ders. Hier is dus de invloq^ der gemeen
te zeer groot, te meer, omdat ook diens
bezoldiging en verder arbeidsvoorwaar
den door B. en W. moeten worden goed
gekeurd. Wanneer de band tusschen de
coöp. en de gemeente zóó nauw wordt
aangehaald, zullen de arbeidsvoorwaar
den van liet overige personeel te zijner
tijd allicht ook een onderwerp van gc-
mcentezorg worden, waarmede wij
slechts willen zeggen, dat men de zelf
standigheid der coöp. niet te hoog moet
aanslaan.
De wethouder van financiën is ambts
halve gedelegeerde bij de vereeniglng en
heeft het recht alle vergaderingen bij te
wonen, alle bescheiden in te zien en een
adviseerende stern uit te brengen.
Het reglement op liet abattoir wordt,
zooals wij hierboven reeds mededeel
den, door den Raad vastgesteld. Uitvoe
rig betoogen Burg, en Weth., dat dit niet
in strijd is met letter en geest van art.
4 onder 3e der Hinderwet, hoewel de
„U ziet er is nog een druppeltje in. De
dokter voor wien ik werk, clacht dat het
mengsel niet precies hetzelfde was als
dal wat hij gewoonlijk gebruikt."
Ze had haar vraag van te voren klaar
gemaakt, maar nu leek ze haar zoo on
waarschijnlijk dat ze beefde van angst.
Maar de blonde, jonge man vond liet
niets ongew|Oojnj feln. bekeek da naald van
alle kanten.
„O ja ik begrijp u heel goed. Wij ma
ken geen analyses mejuffrouw, maar we
zullen liet voor u laten doen. Hoe is uw
adres?"
Ze gaf liem liaar naam, niet dien van
den dokter en toen bedacht ze zich dat
het niet verstandig was om het antwoord
te lalen brengen. Men kon nooit weten.
„Als u mij zegt wanneer liet klaar is,
zal ik zelf liet antwoord komen halen."
„Hoe lang zal dat duren?"
Hij haalde de schouders op. „Dat weet
ik niet, maar ik zal trachten het zoo
gauw mogelijk te laten doen."
„Laten we dan zeggen morgenmiddag
om vijf uur mejufffrouw. Maar het u vast
beloven kan ik niet."
Met een zucht van verlichting dat
deze vuurproef achler den rug was,
ging ze den winkel uit en liep recht
tegen kapitein Ilolliday aan. Sprakeloos
van verbazing bleef ze staan.
„Bent u daar?" wlas al w'ai ze uit kon
brengen. Deze onverwachte ontmoeting
ai«l h*m, twwijl ze hem eaijlea ver weg
wetgever volgens het handboek van mr.
Ir. M. M. van Praag waaruit Burg.
en Weth. citeeren waarschijnlijk
slechts aan openbare slachthuizen heeft
gedacht.
Het is inderdaad ook een eigenaardige
toestand; een publiekrechterlijke ver
ordening voor het gebruik van privaat,
bez't eener vereeniging. Het is dunkt ons
een unicum.
De eigenaardige verhouding tusschen
de gemeente, als overheid, en de coöpe
ratie, treedt ook aan den dag door de
volgende bepalingen: De handhaving der
hygiënische eischen op het abattoir is
toegekend aan de ambtenaren van den
vleeschkeuringsdienst. Hieronder vallen
niet alleen de eischen wat zindelijkheid
enz. betreft, krachtens art. 19 der
Vieeschkeuringswet gesteld, maar o.i.
alle hygiënische maatregelen zonder be-
perk'ng. Immers voor de handhaving dei-
zuiver wettelijke eischen hebben de
ambtenaren reeds wettelijke bevoegd
heid. Ieder, die zich op het slachthuis
bevindt, is verplicht de bevelen door het
personeel van den keuringsdienst gege
ven op te volgen, terwijl bij overtreding
van het slachthuisreglement de keu
ringsveearts hoofd van den dienst
een geldboete kan vorderen. Dit is dus
geheel geschoeid op de leest van de ge
meentelijke slachthuizen. Wij kunnen in
deze situatie niets anders zien dan dat ei-
twee kapiteins op het schip zijn, n.l. de
leider van het slachthuis en het hoofd
der keuring, doch laatstgenoemde heeft
de meeste macht.
Nu nog de tarieven. Het slachtgeld en
keurloon bedragen resp. voor een rund
f 9.75 en f 4, samen f 13.75; kalf f 4.50,
f 2.50, f 7; nuchter kalf f 1.75, f 0.75,
f 2.50; varken f 4.50, f 2.50, f 7; schaap
f 1.75, f 0.50, f 2.25; paard f 10, f 4,
f 14; geit f 1.75, f 0.50, f 2.25.
Het gebruik van het koelhuis is hier
onder begrepen.
We willen eerlijk bekennen, dat dit
tarief ons heeft teleurgesteld. Voor zoo
ver ons bekend, is er geen enkel abat
toir, waar de slagers zóóveel moeten be
talen. Bij dit onderdeel moet niet uit het
oog worden verloren, dat hoe men de
zaak ook draait of wendt meer per
soneel noodig is aan een coöperatief
slachthuis, omdat de keuringsdienst
daarbij geheel op zich zelf staat. Aan
gemeentelijke slachthuizen zijn een
aantal ambtenaren zoowel voor. het
slachthuis als voor den keuringsdienst
werkzaam. Voorts belet de stichting van
een coöperatief slachthuis, dat de ge
meente winst maakt op den keurings
dienst. De winsten van open
bare slachthuizen worden in
hoofdzaak gevormd door de
keurloonen. Dit wordt beveTigd
door het zeer hooge Vlissingsche tarief
voor slachtgeld, dat noodig is om de ex
ploitatie van het abattpir (zonder keu
ringsdienst) sluitend te maken. Voor een
gecentraliseerden keuringsdienst is het
keurloon te Vlissingen o.i. aan den hoo-
gen kant. Blijft daarvan niet een deel als
winst in de gemeentekas? Is dit het ge
waande, bracht haar berekening heele-
maal in de war. Ze staarde hem zoo on-
noozcl aan clat ze zag hoe hem dit ver
baasde. Zijn auto, geheel met modder
bespal, stond vlak bij het trottoir. Hij
was in een tabakswinkel naast de apo
theek geweest."
„Ik ben geen geest", zeide liij met een
korten lach, „hoewel ik er het gevoel
van heb."
Met de hand over zijn ongeschoren ge
zicht strijkend hield hij op.
„Maar ik wij dachten dat u naar
Znid-Amerika waart gegaan"-, stotterde
zij en had toen spijt dit igezegd te hehl-
ben. „Wij hadden het ,111 een. Parijsche
courant gelezen."
„Nog niet, mijn schip gaat over een
paar dagen. En natuurlijk", zijn blik van
haar afwendend, „ik wilde terugkeeren
voor de begrafenis, al w,as het ook nog
zoo haastig. Oud vriend van de familie,
ziel u."
„Begrafenis?"
Ze kon haar verbazing niet meester
worden.
„Maar d;al begrijp ik niet. Hoe hebt u
dat ontdekt?"
Ze hield op, blozend. Ze begreep maar
niet dat hij in Cannes kon zijn van uit
Parijs daar sir Charles pas dienzelfdlen
morgen om 4 uur gestorven was. Het
scheen ongelooflijk. Zelfs met een vlieg
tuig had hij er niet kunnen zijn.
AVerdt vervilgd
