V oedsel
ïs de beste
medicijn,
moeder s
kerknieuws.
kunst en wetenschap.
onderwijs.
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 12 DECEMBER 1930. No. 292.
ues?
DE LIBERALEN EN DE LANDBOUWCRISIS, j
Een tijdrede van het Kamerlid dr. Bierema
yoor de Centrale Zeeland van de Liberale
Staatspartij ,,De Vrijheidsbond".
DÖOP
alice campbëh
LANDBOUW.
latuur-
5KIND.
bt. Sul-
;ervlin-
icijzen-
14.
kT
krte
RES.
)AG.
apelle.
elburg.
srda®
amber.
Rott.
8.'—
8!—
8S—
foeni-
is om
/aren.
amtagf
VOS
IOUT'
Bo»".
De nood is groot, zegt dr.
Bierema. De oorzaak is
voor een groot deel de dum
ping door het buitenland,
Daartegen m o e t en posi
tieve steunmaatregelen geno
men worden!
In de gisteren hier ter stede gehouden
vergadering van de Centrale Zeeland
van de Liberale Staatspartij ,,De Vrij
heidsbond" heeft het Kamerlid dr. S. E.
B. Bierema uit Usquert een rede ge
hóuden over den Landbouwcrisis en de
liberalen,
Ons beginsel zoo ving dr. Bierema
zijg redevoering aan is in het alge
meen dit: dat de natuurlijke omstandig
heden voor de ontwikkeling van het be
drijfsleven zoo gunstig mogelijk gemaakt
moeten worden, om het daarna aan de
individueele werkzaamheid over te lateh
daarvan te maken, wat er met zooveel
mogelijk economische krachtsinspanning
van te maken valt.
Dit liberale beginsel zou ons zeker óók
in staat stellen, de huidige crisis te bo
ven te komen, mits het algemeen werd
toegepast; helaas is dat niet het geval
en de anti-liberale stroomingen nemen
in die mate, in heel de wereld, toe, dat
wij ons tenslotte aan de daardoor ge
schapen omstandigheden zullen moeten
aanpassen.
Weliswaar valt er, inzake landbouw
voorlichting, ook nu nog wel een en
ander te verbeteren in ons land; we zijn
bij naburige landen spr. denkt hier
aan Duitschland, waarheen hij vroeger
noodgedwongen moest gaan om daar
hooger landbouwonderwijs te kunnen
volgen, dat hier te lande nog niet te
krijgen was ook nu nog wel ten
achter. Verbetering van de landbouw
voorlichting zal er dus zeker moeten
komen, maar daarmede kan nog niet
Worden volstaan.
Is de nood dan zóó groot?
Sinds 1804, zoo wees een door spr. in
gesteld onderzoek uit, zijn de prijzen van
c!e landbouwproducten niet zoo laag ge
weest als thans het geval is en dan
wordt de waarde van het geld hierbij
nog buiten beschouwing gelaten. Houdt
men daar nog rekening mede, dan wordt
het ontstellend: prijzen van 40 a 60 pet.
van voor 1914 en een indexcijfer dat nog
op 155 staat
Uithoofde van dezen nood kan de re
geering met het indirecte middel der
verbetering van de landbouwvoorlich
ting dus niet volstaan.
Wat dan?
Een staatscommissie instellen, en die
een onderzoek naar de oorzaken van dé
ziekte laten instellen? Dan ware de
patient misschien overleden, voor het
onderzoek is afgeloopen!
Men wil de huidige crisis wel eens ver
gelijken met die van de 80er jaren der
vorige eeuw, maar dat gaat niet op. Toen
werd de wereldmarkt overstroomd met
een zondvloed van N. Amerikaansche
granen en, al hebben de regeeringsmaat-
regelen inzake verbetering van de land
bouwvoorlichting toen wel gunstig ge
werkt, zoodat de bij ons ontstane achter
stand in de bedrijfsvoering kon worden
ingehaald, toch is het herstel feitelijk pas
omslreeks 1896 gekomen, door een com
plex van allerhande oorzaken, waarvan
de prijsstijging tengevolge van de ver-
groote goudproductie er een is.
38
„Roger, Graham is doodelijk van dat
meisje bij je; hij rustte niet voordat we
naar je toegingen. Wie is zij? Een ver
pleegster. Ik zou nooit gedacht hebben
dat ziiO n nuttig wezen er zoo uit kon
fcien. Dat noem ik geniaal
j A 01P leegs Uu- behoeven toch geen vo-
gelvei schi ikkers te zijn", voerde hij haar
tegen.
„Maar- de meesten zijn het toch Ik
zag lady Clifford hier onlangs, mooi als
altijd. Ze was met een knappen, jongleu
Engelschman, dien ik dikwijls in Cannes
zie, maar niet ken.
„Ja hij was hier van avond ook."
„Ik heb hem gezien mei een vreemdefe
er wonderlijk uitziende dame, stikvol ge-
Iaden met jïuweelen. Ze kólmt hier veeï.
Ik heb al dikwijls gedacht, wie rijk ge
noeg zou zijn om al die parelsnoeren
uit de Rue de la Pak te koopen, (maar
nu weet ik het."
De dans ging maar altijd door. Roger
merkte voor het eerst hoe het orchest
inging op geroep van „bis.'
„Kijk eens even naar Graham" zeide
Marjone. „Tt is verbazend, te denken
hoe verlagen hij is."
De Nederlandsche land en tuinbouw
staan thans op een hoog peil, en we zul
len dus nu naar andere oorzaken moeten
zoeken.
Die zijn er: de dumpingsmethoden die
het buitenland alom toepast. Volgens de
statistieken, opgemaakt door het Inter
nationaal Landbouw Instituut te Rome is
de landbouwproductie in de Ver. Staten
en Canada niet noemenswaard toegeno
men: de productietoename in Europa is
grooter. Daar kan dus de oorzaak niet
schuilen: zij is te zoeken in unfaire dum-
pingsmethoden van Duitschland, Polen en
Frankrijk, die hun granen met uitvoer-
premies hier te lande op de markt wer
pen tegen prijzen, waarvoor de Neder
landsche landbouw niet meer loonend
produceeren kan. Aan deze dumping doen
de Ver. Staten óók mee, al ontkent de
Federal Farmers Board dit ook: de Ver.
Staten doen het indirect door het be-
beschikbaar stellen van granen beneden
wereldmarktprijzen aan de meelfa
brieken.
Een tweede hoogst ernstige factor is
de drukkende invloed van den graan-
uitvoer van Sovjet-Rusland, den grooten
graan-voorraadschuur van voor den we
reldoorlog. In de eerste jaren van den
sovjet kon het niet uitvoeren, maar thans,
doordat Rusland de landbouwproducten
met geweld den boeren ontneemt, kan
het met gestolen graan onze markt
drukken.
De dumpingsmethoden ten aanzien van
de suiker behoef ik aldus spr. in
Zeeland niet uiteen te zetten: die kent
men hier te goed.
Het getuigt van eenvoudig realiteitsbe
sef, wanneer wij in onze practische poli
tiek met deze feiten rekening houden.
En dus: er moet nu iets gebeuren, er
dienen positieve maatregelen genomen
te worden.
Natuurlijk zal daarbij groote voorzich
tigheid betracht dienen te worden: er
moeten geen cultures kunstmatig in stand
gehouden worden, die economisch geen
recht van bestaan hebben. Maar daarom
gaat het thans ook niet: het staat lang
niet vast, dat Nederland niet tegen de
zelfde prijzen graan en suiker zou kunnen
produceeren als Amerika en Canada,
voorzoover dit de granen, Java en Cuba,
voor wat de suiker betreft. Daarom mag
men aan een zgn. uitziekingsproces de
landbouwcultures hier te 'lande niet ten
offer brengen.
Nu zijn er den laatsten tijd al maat
regelen genomen: een deel van het z.g.n
urgentieprogram der gezamenlijke land
bouworganisaties is al verwezenlijkt. De
volksvertegenwoordiging aanvaardde het
suikerwetje b.v,; de voorstellen inzake
een maal- en menggebod voor tarwe zijn
aanhangig gemaakt; deze week komt er
een wetsvoorstel inzake steun aan de
aardappelmeel-industrieën in de Noor
delijke Veenkoloniën en binnenkort zijn
verdere maatregelen tot steun aan de
suikerbieten-industrie te verwachten.
Dan heeft de minister van financiën toe
gezegd dat, zoodra er wat ruimte in het
Leeningsfonds zou komen, hij de opcen
ten op de Grondbelasting zou willen
laten vervallen. Dat is al zoo een en
ander.
Nu zegt men wel eens, dat de libe
ralen onder geen omstandigheden bereid
zouden zijn, den landbouw steun te ver-
leenendaarvoor zou men bij de recht-
sche partijen1 moeten zijn. Maar dat is
De lange, jonge man, liet er geen gras
over groeien. Roger hoorde hoe hij be
slag trachtte te leggen op Esther's vrij
Zalerdagïniddaguurlje. Ze schudde weife
lend hel hoofd, maar scheen li.et nog al
aardig! te vinden. Roger dacht,, dat de jon
ge Kent, die cle universeele erfgenaam
was van een der rijkste fabrikanten uit
Lancashire, wel een zeer begeerd iemand
zou zijn en hij raadpleegde zijn horloge.
„Dat kleine meisje moet s-morgens
vroeg op en ik heb beloofd haar niet!
te laat thuis te brengen. Als dit nu nog
langer duurt....."
Het was iets over één uur, toen hij
Esther in de Citroen warm instopte
LLangzaam reed liij naar la Californië,
Langzaam reed hij naar la Californië,
het speel hem den avond te moeten be
sluiten zijn gedachten waren geheel in
beslag genomen door het aardige, vroi>
lijke meisje, dat in fluweelen avondman
tel naast hem zat.
„We hadden vroeger weg moeten
gaan", zeide zij vol gewetenswroeging,
„maar het was zoo heerlijk. Vanmbrgen
heb ik mij verslapen en hel zou vreësc-
lijk zijn als ik dat weer deed."
„Wat kan u dat schelen."
„Echt iels voor een man, begrijpt u
dan niet dal mijn bestaan afhangt van de
opinie van de doktoren over mij?"
„Dan zult u nooit huilen werk zijn."
Zij lachte.
„Neen heusch, van morgen heb ik het
bij den dokter verbruid. Nier alleen dat
ik laai was, maar ik gooide een kom met
water over den grond. Dom hé? Hij keek
me aan alsof hij me voor half wijs aan
Dit is het origineele rood,
blauw en gele pak.
Geeft Uw kinderen dagelijks warm Quakerj
Het is voedzaam en zij vinden het heerlijk.
Het geeft hun weerstandsvermogen, zoo noodig
in de jaren van groei en hard werke- Dokters
bevelen het aan. Voor U is het gemakkelijk
en goedkoop. Begin morgen.
t- -
uftkcr
(Ingez. MedJ
volstrekt onjuist, aldus spr.; wanneer
b.v. in de Eerste Kamer de liberalen, bij
de behandeling van het suikerwetje,
eenzelfde afwijzende houding zouden
hebben aangenomen, als een deel der
chr.-historischen, dan ware het suiker
wetje gevallen.
De liberale Kamerfracties zijn una
niem van meening, dat de toestand in
den landbouw voorziening eischt. Trou
wens, dat wil spr. er gaarne eerlijkheids
halve aan toevoegen: er is geen enkel
lid van de Tweede Kamer, dat er mo
menteel anders over denkt: heel de
volksvertegenwoordiging is van den
grooten nood van het platteland door
drongen.
Hoe moet die steun verleend worden?
Dan komt de vraag van ons vrijhan
delsbeginsel naar voren.
Er zijn er, die zoo doctrinair zijn, dat
zij iederen steunmaatregel beschouwen
als in strijd met het vrijhandels-begin
sel. Maar spr. achtte bv. zijn initiatief
voorstel tot toekenning van een pro
ductiepremie aan de suikerbieten niet
in strijd met dit beginsel, omdat z.i. dit
beginsel niet inhoudt, dat de staat
nooit of te nimmer steun zou mogen ver-
leenen.
Dat geldt wèl voor achterlijke bedrij
ven, die voor rationalisatie nog vatbaar
zijn, maar niet voor onze hoog-ontwik-
kelde suikerbietenindustrie in Zeeland
en evenmin voor de Veenkoloniale aard-
appelmeel-industrie, waarin het maxi
maal mogelijke bereikt is.
Het theoretisch juiste liberale beginsel
van den vrijhandel kan alleen de oplos
sing geven, wanneer het vrije ruilver
keer bestaat: dan zal een natuurlijke
prijsdaling tot productiebeperking lei
den; niet echter wanneer de productie
elders gestimuleerd wordt door bescher
mende maatregelen. Maar wie geloofb
dat Genève in een nabije toekomst de
tolbarrières omver zal werpen?
Waar de landbouw zeer onder ge
drukt gaat, dat zijn de sociale bemoeiin
gen van de overheid. Op zichzelf zijn
deze natuurlijk prijzenswaard, maar spe
ciaal voor. den landbouw zijn de eraan
verbonden nadeelen wel heel groot. Im
mers: de prijsstij&ende tendenzen, ver
oorzaakt door dé** voortdurend toene
mende sociale lasten kan de industrie-
gemakkelijker door onderlinge overeen
komsten en prijsafspraken het hoofd
bieden dan de landbouw, die voor de
wereldmarkt produceert èn die zelf nog
moet meedragen de lasten, die de indu
strie zooveel mogelijk op den consument
afwentelt.
sV
Steun aan den landbouw is dus nood
zakelijk, zoo besloot spr. zijn rede: een
zag.'
„Poe, daar zou ik niets om geven."
„Dat doe ik ook. niet, maar weet u,
die man heelt een raren invloed op me,
iets verlammends, ik k(an 't niet zoo uit
leggen."
„Hoe bedoelt u dal?"
F.n aan' een opwelling gehoor gevende
vertelde ze hem haar droom' en liaar ge
volgtrekking dat de python het symbool
was van zijn persoonlijkheid.
1 Lijkk onnoozel, maar hel was af
schuwelijk", zeide zij, flauwtjes lachend.
„Het gevoel, dal ik in de macht was
van' dat wezen en dat het er niets om
gaf en mij alleen beschouwde 'als iets
dat verpletterd en vernietigd moest wor
den."
„Hij is een koudbloedig man", zeide
Roger peinzend. „Maar d,at doet er niets
loe, zooals tante zegt, als hij maar
(goed is voor zijn werk. Maar het
zal hem niet bemiiicl maken."
„Daar geeft hij niets om, hij leeft al
leen voor zijn onderzoekingen."
Toen de auto door cle oprijlaan reed,
meend,e Roger licht te bespeuren achter
een der salonramen. Het volgend ogen
blik was hel weg en hij dacht zich ver
gist te hebben. Het maanlicht had hem'
parten gespeeld. Het huis geleek geheel
donker. Hij bracht de auto in dc garage
en geleidde Esther naar boven, waar 'hij
afscheid van haar nam 'in het kleine
portaal, vlak hij haar kamer.'
„Dank u voor den heerlij leen avond",
fluisterde zij, bevreesd óm leVen te
maken.
Hij vond haar allerliefst zooals ze daar
nijvere landbouwende bevolking, tevre
den met een desnoods sober bestaan op
het platteland, is de groote bron van
levenskracht voor de groote steden en
voor de geheele natie. Het zou buiten
gewoon kortzichtig zijn, indien onze re
geering niet, door het verleenen van
tijdelijken steun, het platteland bewoon
baar zou willen houden. Spr, hoopt en
verwacht, dat alle liberalen aan deze
steunmaatregelen hun stem zullen ge
ven; hij zelf zal er con amore aan mede
werken!
Een hartelijk applaus beloonde dr.
Bierema voor zijn met gloed en over
tuiging uitgesproken rede, die werd ge
volgd door een belangwekkende gedach-
tenwisseling.
De voorzitter der centrale, de heer A. L.
Hage, heeft uit naam van de aanwezige
Zeeuwsche liberalen dr, Bierema recht
hartelijk dank gezegd, èn voor het feit
dat hij uit het drukke Kamerwerk heeft
willen uitbreken, èn voor zijn boeiende
en verhelderende redevoering.
Herbenoemd hij de Ned. Herv.
Kerk te St. Annaland lot ouderling
G. Goedeg'èbuure èn tot diaken Marts,
van der Klooster.
Het orgel der Oostkerk.
Naar men ons mededeelt, zal op den
Tweeden Kerstdag vanwege de Kerkvoog
dij der Ned. Herv. Gem. iin de Nieuwe
Kerk een orgelconcert gegeven worden
door den lieer Th. C. Ferwerda, orga
nist der Nieuwe Kerk met mede
werking van mej. II. v. cl. Kamp (zang),
'De netto opbrengst van dit concert
is bestemd voor liet herstel van liet
mooie orgel der Oostkerk, met welk hen-
stel cle Kerkvoogdij reeds begonnen is
Is dit orgel in orde, dan hoopt men
ook later aaar concerten te geven.
NIEUWE BOEKEN.
Bij de N.V. Uitgevers Maatschappij
,,de Wachttoren" te Huis ter Heide ver
scheen deel II van den Godsdienst
van Israël, door Prof, dr. B. D. Eerd-
mans. Hierin worden o.a. de profeten
der 7de Eeuw voor Christus, Jeremia,
Eezechiel, De nieuwe Tempel, Ezra en
Nehemia, De mensch en zijn toekomst,
Juda in de 4de en 3de eeuw, en meer
onderdeelen behandeld.
Bij N.V. van Loghum Slaterus U.M
te Arnhem zag het licht de fijne bundel
schetsen van Just Havelaar, de verle--
stond en naar hem opzag met haar lange
oogwimpers, haar glinsterende oogen en
tiaar krullerig haar, dal haar gezichtje
omlijstte.
„Als u hel heusch prettig gevonden
heeft", zeide hij, haar hand langer vast
houdend dan noodig was, dan gaat u nog
eens weer met mij mede."
Ze glimlachte en was weg', hel korte
afscheid liet beiden nadenken over wat
zo hadden willen zeggen.
Een minuut of tien leunde Roger al
rookende uit zijn raam. Hij was in Iwec-
stiigd, want al dacht hij 'n meisje gevon
den te hhebben, dat hij kop Liefhebben
zoo voelde hij toch dat hij niet te haas
tig moest handelen. Zc was zoo alleraar
digst, zc scheen zoo oprecht en onge
compliceerd, maar hij wist ook, dal een
man zich gauw taal inpakken als zijn
zinnen getroffen zijn en dit was bij hem
het geval. Hij moest zich niet overhaas
ten, hij moest heel zeker zijn - dal' ze
heusch om hem gaf cn niet was meege
sleept door het genot van een avond
Dat was de schaduwzijde van rijk te
zijn al 'was het rijk Ie zijn in dé toekomst
Al een paar jaren geleden hadden baat
zuchtige jonge meisjes en liaar moeders
hem strikken gespannen. Hij haatte dat
soort menschen en was toch altijd hei
melijk bevreesd dal hij er nog eens in zou
loopen. Hij wist. dat hij imipressionabel
en impulsief was, al had hij een onder
grond van koel, gezond verstand, dat hem
meer clan eens uit moeilijke omstandig
heden had gered.
Esther Rowe kende hij nog maar drie
dagen, hij moest zich niet aanstellen
den jaar overleden denker en schrijver
Zijn laatste bundel, waaraan hij zelf den
titel „Zwerftochten" had gegeven. In
drukken van Zwitserland, Brugge, A tale
of two Cities, en eindelijk een tweetal
van zijn ziekbed: Kleinigheden en Grens
gebied. Kleinigheden: de geestdoodende
melancholie, de onpersoonlijkheid in een
ziekenhuiskamer (wie weieens in een
ziekenhuis verpleegd is kan daarovcr
meepraten!) en Grensgebied: de gedach
ten, de haast negatieve gedachten vlak
voor een operatie, de narcose.
De witte vlam door Qanti
Haoma, uitg. N.V. Hollandia Drukkerij
Baarn. Het boek van de Oostersche
denkers, waaruit wij citeeren: „Alleen
door meditatie over God gaat het hemel-
sclie geheugen open en wordt de Stem
van den Meester verstaan, die den leer
ling bewust maakt, dat hij een kleurige
Vonk is van de Groote Witte Vlam, die
God wordt genoemd en Geest is."
Geslaagd voor derden stuurman de
lieer C. Kuiper, leerling vann cle „De
Ruyterschool" te Vlissingen.
Aan cle II. K. universiteit te Nij
megen is bevorderd tol doctor in de
rechtsgeleerdheid op proefschrift „Re-
tributiën" de lieer mr. A. J. J. M. Mes,
burgemeester van H einken szand
De heer A. v. d. Ongel te N o o r; d,-
,gouwe slaagde te Leiden voor het doc
toraal examen in cle geneeskunde.
Bij Kon .besluit is benoemd tot in
specteur van het lager onderwijs in de
nispectie Sittard, mr. C. C. J. M„ Mer-
kelbach van Enkhuizen, met gelijktijdig
ontslag als inspecteur van het lager on
derwijs jn de inspectie Enschedé.
Bevorderd aan de Handelshooige-
school te Rotterdam tol doctor in de
handelswetenschap meji. \V. H. v. d.
Goot op proefschrift „De besteding van
het inkomen."
Mej1. v. d. Goot is de eerste vrouw
die aan deze school pronToveerde.
Tuinbouw-Tentoonstelling in het
buitenland.
Een viertal groote vereeniginigjein van
groenten- en fruitexporteurs, die tezamen
wel het grootste deel der Nederland
sche exporteurs in tuinbouwproducten
vertegenwoordigen, hebben een telegram
aan cle Tweede Kamer "der Staten Gene
raal verzonden, waarin zij hun inslem-
als een clwaas. Misschien had cle cham
pagne hem zoo dorstig gemaakt. Zijn
flescli mineraalwater was leeg en liij
besloot om in cle keukpnregionen een
andere le gaan halen. Hij wist, dal het
mineraalwater geborgen werd in een
kleine kast naast cle wijnkelder. Heel stil,
om niemand le sloren, daalde hij de
achtertrap af. Met een beetje zoeken
vond hij het verlangde. Maar 'hoe de me
talen sluiting le verwijderen? Waar was
liet instrument er voor? Natuurjjjk in
liet buffel. De eetkamerdeur maakte
geen leven, hij de messen vond hij het
dingetje en na het metaal te hebben af
getrokken ging hij denzelfden weg
terug. Op eens stond hij stil om te luisf-
teren en tuurde naar de salondeur. Had
hij liooren fluisteren? Zoowat een halve
minuut stond hij als vastgenageld, een
en al oor om een herhajüng van hét ge
hoorde (geluid le vernemen. Hel was zoio
zacht geweest, misschien had hjj zich
vergist, ja daar was hel weer, een ge
smoord, sissend gefluister. Toen hij ze
ker van zijn zaak was, hoorde hij een
licht doch scherp gekners a,lsof er iets
op den grond viel, toen een gesmoorde
korte vloek, voortgebracht door een
mannenstem. Aan niets aders dain aan
inbrekers denkende, trok hij de salon
deur wijd open en dacht er geen ooigenr-
hlik aan dat hij ongewapend was. Het
was er geheel donker cn het dichtst
bijzijnde electrische knopje omdraaiende
liet hij de banier baden in een zee van
licht.
(Wordt vervolgd).