V oedsel ïs de beste medicijn, moeder s kerknieuws. kunst en wetenschap. onderwijs. TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN VRIJDAG 12 DECEMBER 1930. No. 292. ues? DE LIBERALEN EN DE LANDBOUWCRISIS, j Een tijdrede van het Kamerlid dr. Bierema yoor de Centrale Zeeland van de Liberale Staatspartij ,,De Vrijheidsbond". DÖOP alice campbëh LANDBOUW. latuur- 5KIND. bt. Sul- ;ervlin- icijzen- 14. kT krte RES. )AG. apelle. elburg. srda® amber. Rott. 8.'— 8!— 8S— foeni- is om /aren. amtagf VOS IOUT' Bo»". De nood is groot, zegt dr. Bierema. De oorzaak is voor een groot deel de dum ping door het buitenland, Daartegen m o e t en posi tieve steunmaatregelen geno men worden! In de gisteren hier ter stede gehouden vergadering van de Centrale Zeeland van de Liberale Staatspartij ,,De Vrij heidsbond" heeft het Kamerlid dr. S. E. B. Bierema uit Usquert een rede ge hóuden over den Landbouwcrisis en de liberalen, Ons beginsel zoo ving dr. Bierema zijg redevoering aan is in het alge meen dit: dat de natuurlijke omstandig heden voor de ontwikkeling van het be drijfsleven zoo gunstig mogelijk gemaakt moeten worden, om het daarna aan de individueele werkzaamheid over te lateh daarvan te maken, wat er met zooveel mogelijk economische krachtsinspanning van te maken valt. Dit liberale beginsel zou ons zeker óók in staat stellen, de huidige crisis te bo ven te komen, mits het algemeen werd toegepast; helaas is dat niet het geval en de anti-liberale stroomingen nemen in die mate, in heel de wereld, toe, dat wij ons tenslotte aan de daardoor ge schapen omstandigheden zullen moeten aanpassen. Weliswaar valt er, inzake landbouw voorlichting, ook nu nog wel een en ander te verbeteren in ons land; we zijn bij naburige landen spr. denkt hier aan Duitschland, waarheen hij vroeger noodgedwongen moest gaan om daar hooger landbouwonderwijs te kunnen volgen, dat hier te lande nog niet te krijgen was ook nu nog wel ten achter. Verbetering van de landbouw voorlichting zal er dus zeker moeten komen, maar daarmede kan nog niet Worden volstaan. Is de nood dan zóó groot? Sinds 1804, zoo wees een door spr. in gesteld onderzoek uit, zijn de prijzen van c!e landbouwproducten niet zoo laag ge weest als thans het geval is en dan wordt de waarde van het geld hierbij nog buiten beschouwing gelaten. Houdt men daar nog rekening mede, dan wordt het ontstellend: prijzen van 40 a 60 pet. van voor 1914 en een indexcijfer dat nog op 155 staat Uithoofde van dezen nood kan de re geering met het indirecte middel der verbetering van de landbouwvoorlich ting dus niet volstaan. Wat dan? Een staatscommissie instellen, en die een onderzoek naar de oorzaken van dé ziekte laten instellen? Dan ware de patient misschien overleden, voor het onderzoek is afgeloopen! Men wil de huidige crisis wel eens ver gelijken met die van de 80er jaren der vorige eeuw, maar dat gaat niet op. Toen werd de wereldmarkt overstroomd met een zondvloed van N. Amerikaansche granen en, al hebben de regeeringsmaat- regelen inzake verbetering van de land bouwvoorlichting toen wel gunstig ge werkt, zoodat de bij ons ontstane achter stand in de bedrijfsvoering kon worden ingehaald, toch is het herstel feitelijk pas omslreeks 1896 gekomen, door een com plex van allerhande oorzaken, waarvan de prijsstijging tengevolge van de ver- groote goudproductie er een is. 38 „Roger, Graham is doodelijk van dat meisje bij je; hij rustte niet voordat we naar je toegingen. Wie is zij? Een ver pleegster. Ik zou nooit gedacht hebben dat ziiO n nuttig wezen er zoo uit kon fcien. Dat noem ik geniaal j A 01P leegs Uu- behoeven toch geen vo- gelvei schi ikkers te zijn", voerde hij haar tegen. „Maar- de meesten zijn het toch Ik zag lady Clifford hier onlangs, mooi als altijd. Ze was met een knappen, jongleu Engelschman, dien ik dikwijls in Cannes zie, maar niet ken. „Ja hij was hier van avond ook." „Ik heb hem gezien mei een vreemdefe er wonderlijk uitziende dame, stikvol ge- Iaden met jïuweelen. Ze kólmt hier veeï. Ik heb al dikwijls gedacht, wie rijk ge noeg zou zijn om al die parelsnoeren uit de Rue de la Pak te koopen, (maar nu weet ik het." De dans ging maar altijd door. Roger merkte voor het eerst hoe het orchest inging op geroep van „bis.' „Kijk eens even naar Graham" zeide Marjone. „Tt is verbazend, te denken hoe verlagen hij is." De Nederlandsche land en tuinbouw staan thans op een hoog peil, en we zul len dus nu naar andere oorzaken moeten zoeken. Die zijn er: de dumpingsmethoden die het buitenland alom toepast. Volgens de statistieken, opgemaakt door het Inter nationaal Landbouw Instituut te Rome is de landbouwproductie in de Ver. Staten en Canada niet noemenswaard toegeno men: de productietoename in Europa is grooter. Daar kan dus de oorzaak niet schuilen: zij is te zoeken in unfaire dum- pingsmethoden van Duitschland, Polen en Frankrijk, die hun granen met uitvoer- premies hier te lande op de markt wer pen tegen prijzen, waarvoor de Neder landsche landbouw niet meer loonend produceeren kan. Aan deze dumping doen de Ver. Staten óók mee, al ontkent de Federal Farmers Board dit ook: de Ver. Staten doen het indirect door het be- beschikbaar stellen van granen beneden wereldmarktprijzen aan de meelfa brieken. Een tweede hoogst ernstige factor is de drukkende invloed van den graan- uitvoer van Sovjet-Rusland, den grooten graan-voorraadschuur van voor den we reldoorlog. In de eerste jaren van den sovjet kon het niet uitvoeren, maar thans, doordat Rusland de landbouwproducten met geweld den boeren ontneemt, kan het met gestolen graan onze markt drukken. De dumpingsmethoden ten aanzien van de suiker behoef ik aldus spr. in Zeeland niet uiteen te zetten: die kent men hier te goed. Het getuigt van eenvoudig realiteitsbe sef, wanneer wij in onze practische poli tiek met deze feiten rekening houden. En dus: er moet nu iets gebeuren, er dienen positieve maatregelen genomen te worden. Natuurlijk zal daarbij groote voorzich tigheid betracht dienen te worden: er moeten geen cultures kunstmatig in stand gehouden worden, die economisch geen recht van bestaan hebben. Maar daarom gaat het thans ook niet: het staat lang niet vast, dat Nederland niet tegen de zelfde prijzen graan en suiker zou kunnen produceeren als Amerika en Canada, voorzoover dit de granen, Java en Cuba, voor wat de suiker betreft. Daarom mag men aan een zgn. uitziekingsproces de landbouwcultures hier te 'lande niet ten offer brengen. Nu zijn er den laatsten tijd al maat regelen genomen: een deel van het z.g.n urgentieprogram der gezamenlijke land bouworganisaties is al verwezenlijkt. De volksvertegenwoordiging aanvaardde het suikerwetje b.v,; de voorstellen inzake een maal- en menggebod voor tarwe zijn aanhangig gemaakt; deze week komt er een wetsvoorstel inzake steun aan de aardappelmeel-industrieën in de Noor delijke Veenkoloniën en binnenkort zijn verdere maatregelen tot steun aan de suikerbieten-industrie te verwachten. Dan heeft de minister van financiën toe gezegd dat, zoodra er wat ruimte in het Leeningsfonds zou komen, hij de opcen ten op de Grondbelasting zou willen laten vervallen. Dat is al zoo een en ander. Nu zegt men wel eens, dat de libe ralen onder geen omstandigheden bereid zouden zijn, den landbouw steun te ver- leenendaarvoor zou men bij de recht- sche partijen1 moeten zijn. Maar dat is De lange, jonge man, liet er geen gras over groeien. Roger hoorde hoe hij be slag trachtte te leggen op Esther's vrij Zalerdagïniddaguurlje. Ze schudde weife lend hel hoofd, maar scheen li.et nog al aardig! te vinden. Roger dacht,, dat de jon ge Kent, die cle universeele erfgenaam was van een der rijkste fabrikanten uit Lancashire, wel een zeer begeerd iemand zou zijn en hij raadpleegde zijn horloge. „Dat kleine meisje moet s-morgens vroeg op en ik heb beloofd haar niet! te laat thuis te brengen. Als dit nu nog langer duurt....." Het was iets over één uur, toen hij Esther in de Citroen warm instopte LLangzaam reed liij naar la Californië, Langzaam reed hij naar la Californië, het speel hem den avond te moeten be sluiten zijn gedachten waren geheel in beslag genomen door het aardige, vroi> lijke meisje, dat in fluweelen avondman tel naast hem zat. „We hadden vroeger weg moeten gaan", zeide zij vol gewetenswroeging, „maar het was zoo heerlijk. Vanmbrgen heb ik mij verslapen en hel zou vreësc- lijk zijn als ik dat weer deed." „Wat kan u dat schelen." „Echt iels voor een man, begrijpt u dan niet dal mijn bestaan afhangt van de opinie van de doktoren over mij?" „Dan zult u nooit huilen werk zijn." Zij lachte. „Neen heusch, van morgen heb ik het bij den dokter verbruid. Nier alleen dat ik laai was, maar ik gooide een kom met water over den grond. Dom hé? Hij keek me aan alsof hij me voor half wijs aan Dit is het origineele rood, blauw en gele pak. Geeft Uw kinderen dagelijks warm Quakerj Het is voedzaam en zij vinden het heerlijk. Het geeft hun weerstandsvermogen, zoo noodig in de jaren van groei en hard werke- Dokters bevelen het aan. Voor U is het gemakkelijk en goedkoop. Begin morgen. t- - uftkcr (Ingez. MedJ volstrekt onjuist, aldus spr.; wanneer b.v. in de Eerste Kamer de liberalen, bij de behandeling van het suikerwetje, eenzelfde afwijzende houding zouden hebben aangenomen, als een deel der chr.-historischen, dan ware het suiker wetje gevallen. De liberale Kamerfracties zijn una niem van meening, dat de toestand in den landbouw voorziening eischt. Trou wens, dat wil spr. er gaarne eerlijkheids halve aan toevoegen: er is geen enkel lid van de Tweede Kamer, dat er mo menteel anders over denkt: heel de volksvertegenwoordiging is van den grooten nood van het platteland door drongen. Hoe moet die steun verleend worden? Dan komt de vraag van ons vrijhan delsbeginsel naar voren. Er zijn er, die zoo doctrinair zijn, dat zij iederen steunmaatregel beschouwen als in strijd met het vrijhandels-begin sel. Maar spr. achtte bv. zijn initiatief voorstel tot toekenning van een pro ductiepremie aan de suikerbieten niet in strijd met dit beginsel, omdat z.i. dit beginsel niet inhoudt, dat de staat nooit of te nimmer steun zou mogen ver- leenen. Dat geldt wèl voor achterlijke bedrij ven, die voor rationalisatie nog vatbaar zijn, maar niet voor onze hoog-ontwik- kelde suikerbietenindustrie in Zeeland en evenmin voor de Veenkoloniale aard- appelmeel-industrie, waarin het maxi maal mogelijke bereikt is. Het theoretisch juiste liberale beginsel van den vrijhandel kan alleen de oplos sing geven, wanneer het vrije ruilver keer bestaat: dan zal een natuurlijke prijsdaling tot productiebeperking lei den; niet echter wanneer de productie elders gestimuleerd wordt door bescher mende maatregelen. Maar wie geloofb dat Genève in een nabije toekomst de tolbarrières omver zal werpen? Waar de landbouw zeer onder ge drukt gaat, dat zijn de sociale bemoeiin gen van de overheid. Op zichzelf zijn deze natuurlijk prijzenswaard, maar spe ciaal voor. den landbouw zijn de eraan verbonden nadeelen wel heel groot. Im mers: de prijsstij&ende tendenzen, ver oorzaakt door dé** voortdurend toene mende sociale lasten kan de industrie- gemakkelijker door onderlinge overeen komsten en prijsafspraken het hoofd bieden dan de landbouw, die voor de wereldmarkt produceert èn die zelf nog moet meedragen de lasten, die de indu strie zooveel mogelijk op den consument afwentelt. sV Steun aan den landbouw is dus nood zakelijk, zoo besloot spr. zijn rede: een zag.' „Poe, daar zou ik niets om geven." „Dat doe ik ook. niet, maar weet u, die man heelt een raren invloed op me, iets verlammends, ik k(an 't niet zoo uit leggen." „Hoe bedoelt u dal?" F.n aan' een opwelling gehoor gevende vertelde ze hem haar droom' en liaar ge volgtrekking dat de python het symbool was van zijn persoonlijkheid. 1 Lijkk onnoozel, maar hel was af schuwelijk", zeide zij, flauwtjes lachend. „Het gevoel, dal ik in de macht was van' dat wezen en dat het er niets om gaf en mij alleen beschouwde 'als iets dat verpletterd en vernietigd moest wor den." „Hij is een koudbloedig man", zeide Roger peinzend. „Maar d,at doet er niets loe, zooals tante zegt, als hij maar (goed is voor zijn werk. Maar het zal hem niet bemiiicl maken." „Daar geeft hij niets om, hij leeft al leen voor zijn onderzoekingen." Toen de auto door cle oprijlaan reed, meend,e Roger licht te bespeuren achter een der salonramen. Het volgend ogen blik was hel weg en hij dacht zich ver gist te hebben. Het maanlicht had hem' parten gespeeld. Het huis geleek geheel donker. Hij bracht de auto in dc garage en geleidde Esther naar boven, waar 'hij afscheid van haar nam 'in het kleine portaal, vlak hij haar kamer.' „Dank u voor den heerlij leen avond", fluisterde zij, bevreesd óm leVen te maken. Hij vond haar allerliefst zooals ze daar nijvere landbouwende bevolking, tevre den met een desnoods sober bestaan op het platteland, is de groote bron van levenskracht voor de groote steden en voor de geheele natie. Het zou buiten gewoon kortzichtig zijn, indien onze re geering niet, door het verleenen van tijdelijken steun, het platteland bewoon baar zou willen houden. Spr, hoopt en verwacht, dat alle liberalen aan deze steunmaatregelen hun stem zullen ge ven; hij zelf zal er con amore aan mede werken! Een hartelijk applaus beloonde dr. Bierema voor zijn met gloed en over tuiging uitgesproken rede, die werd ge volgd door een belangwekkende gedach- tenwisseling. De voorzitter der centrale, de heer A. L. Hage, heeft uit naam van de aanwezige Zeeuwsche liberalen dr, Bierema recht hartelijk dank gezegd, èn voor het feit dat hij uit het drukke Kamerwerk heeft willen uitbreken, èn voor zijn boeiende en verhelderende redevoering. Herbenoemd hij de Ned. Herv. Kerk te St. Annaland lot ouderling G. Goedeg'èbuure èn tot diaken Marts, van der Klooster. Het orgel der Oostkerk. Naar men ons mededeelt, zal op den Tweeden Kerstdag vanwege de Kerkvoog dij der Ned. Herv. Gem. iin de Nieuwe Kerk een orgelconcert gegeven worden door den lieer Th. C. Ferwerda, orga nist der Nieuwe Kerk met mede werking van mej. II. v. cl. Kamp (zang), 'De netto opbrengst van dit concert is bestemd voor liet herstel van liet mooie orgel der Oostkerk, met welk hen- stel cle Kerkvoogdij reeds begonnen is Is dit orgel in orde, dan hoopt men ook later aaar concerten te geven. NIEUWE BOEKEN. Bij de N.V. Uitgevers Maatschappij ,,de Wachttoren" te Huis ter Heide ver scheen deel II van den Godsdienst van Israël, door Prof, dr. B. D. Eerd- mans. Hierin worden o.a. de profeten der 7de Eeuw voor Christus, Jeremia, Eezechiel, De nieuwe Tempel, Ezra en Nehemia, De mensch en zijn toekomst, Juda in de 4de en 3de eeuw, en meer onderdeelen behandeld. Bij N.V. van Loghum Slaterus U.M te Arnhem zag het licht de fijne bundel schetsen van Just Havelaar, de verle-- stond en naar hem opzag met haar lange oogwimpers, haar glinsterende oogen en tiaar krullerig haar, dal haar gezichtje omlijstte. „Als u hel heusch prettig gevonden heeft", zeide hij, haar hand langer vast houdend dan noodig was, dan gaat u nog eens weer met mij mede." Ze glimlachte en was weg', hel korte afscheid liet beiden nadenken over wat zo hadden willen zeggen. Een minuut of tien leunde Roger al rookende uit zijn raam. Hij was in Iwec- stiigd, want al dacht hij 'n meisje gevon den te hhebben, dat hij kop Liefhebben zoo voelde hij toch dat hij niet te haas tig moest handelen. Zc was zoo alleraar digst, zc scheen zoo oprecht en onge compliceerd, maar hij wist ook, dal een man zich gauw taal inpakken als zijn zinnen getroffen zijn en dit was bij hem het geval. Hij moest zich niet overhaas ten, hij moest heel zeker zijn - dal' ze heusch om hem gaf cn niet was meege sleept door het genot van een avond Dat was de schaduwzijde van rijk te zijn al 'was het rijk Ie zijn in dé toekomst Al een paar jaren geleden hadden baat zuchtige jonge meisjes en liaar moeders hem strikken gespannen. Hij haatte dat soort menschen en was toch altijd hei melijk bevreesd dal hij er nog eens in zou loopen. Hij wist. dat hij imipressionabel en impulsief was, al had hij een onder grond van koel, gezond verstand, dat hem meer clan eens uit moeilijke omstandig heden had gered. Esther Rowe kende hij nog maar drie dagen, hij moest zich niet aanstellen den jaar overleden denker en schrijver Zijn laatste bundel, waaraan hij zelf den titel „Zwerftochten" had gegeven. In drukken van Zwitserland, Brugge, A tale of two Cities, en eindelijk een tweetal van zijn ziekbed: Kleinigheden en Grens gebied. Kleinigheden: de geestdoodende melancholie, de onpersoonlijkheid in een ziekenhuiskamer (wie weieens in een ziekenhuis verpleegd is kan daarovcr meepraten!) en Grensgebied: de gedach ten, de haast negatieve gedachten vlak voor een operatie, de narcose. De witte vlam door Qanti Haoma, uitg. N.V. Hollandia Drukkerij Baarn. Het boek van de Oostersche denkers, waaruit wij citeeren: „Alleen door meditatie over God gaat het hemel- sclie geheugen open en wordt de Stem van den Meester verstaan, die den leer ling bewust maakt, dat hij een kleurige Vonk is van de Groote Witte Vlam, die God wordt genoemd en Geest is." Geslaagd voor derden stuurman de lieer C. Kuiper, leerling vann cle „De Ruyterschool" te Vlissingen. Aan cle II. K. universiteit te Nij megen is bevorderd tol doctor in de rechtsgeleerdheid op proefschrift „Re- tributiën" de lieer mr. A. J. J. M. Mes, burgemeester van H einken szand De heer A. v. d. Ongel te N o o r; d,- ,gouwe slaagde te Leiden voor het doc toraal examen in cle geneeskunde. Bij Kon .besluit is benoemd tot in specteur van het lager onderwijs in de nispectie Sittard, mr. C. C. J. M„ Mer- kelbach van Enkhuizen, met gelijktijdig ontslag als inspecteur van het lager on derwijs jn de inspectie Enschedé. Bevorderd aan de Handelshooige- school te Rotterdam tol doctor in de handelswetenschap meji. \V. H. v. d. Goot op proefschrift „De besteding van het inkomen." Mej1. v. d. Goot is de eerste vrouw die aan deze school pronToveerde. Tuinbouw-Tentoonstelling in het buitenland. Een viertal groote vereeniginigjein van groenten- en fruitexporteurs, die tezamen wel het grootste deel der Nederland sche exporteurs in tuinbouwproducten vertegenwoordigen, hebben een telegram aan cle Tweede Kamer "der Staten Gene raal verzonden, waarin zij hun inslem- als een clwaas. Misschien had cle cham pagne hem zoo dorstig gemaakt. Zijn flescli mineraalwater was leeg en liij besloot om in cle keukpnregionen een andere le gaan halen. Hij wist, dal het mineraalwater geborgen werd in een kleine kast naast cle wijnkelder. Heel stil, om niemand le sloren, daalde hij de achtertrap af. Met een beetje zoeken vond hij het verlangde. Maar 'hoe de me talen sluiting le verwijderen? Waar was liet instrument er voor? Natuurjjjk in liet buffel. De eetkamerdeur maakte geen leven, hij de messen vond hij het dingetje en na het metaal te hebben af getrokken ging hij denzelfden weg terug. Op eens stond hij stil om te luisf- teren en tuurde naar de salondeur. Had hij liooren fluisteren? Zoowat een halve minuut stond hij als vastgenageld, een en al oor om een herhajüng van hét ge hoorde (geluid le vernemen. Hel was zoio zacht geweest, misschien had hjj zich vergist, ja daar was hel weer, een ge smoord, sissend gefluister. Toen hij ze ker van zijn zaak was, hoorde hij een licht doch scherp gekners a,lsof er iets op den grond viel, toen een gesmoorde korte vloek, voortgebracht door een mannenstem. Aan niets aders dain aan inbrekers denkende, trok hij de salon deur wijd open en dacht er geen ooigenr- hlik aan dat hij ongewapend was. Het was er geheel donker cn het dichtst bijzijnde electrische knopje omdraaiende liet hij de banier baden in een zee van licht. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1930 | | pagina 5