MOEI LUKE WEGEN
en xt&taeeX"
dat' de
yjuveHheAd
ifiMk lUt
aey-ahaadoAhd.
De Beste voor Uw Gezondheid!
TWEEDE BLAD VAN DE PROVINCIALE ZEEUWSCHE MIDDELBURGSCHE COURANT VAN ZATERDAG 9 AU GUST US 1930. No. 186.
BRIEVEN UIT
NED. OOST-INDIE.
VIRGINIA
GEMENGD NIEUWS.
(Van onzen indischen medewerker,)
Vroeger kende men geen
vacantie in de Oost. Maar
dringt zij overal door.
Behalve bi) den behoefte-
loozen inlander.
Buiten de scholenwereld begint de
vacantie in tropisch Nederland op te
komen als een langzame nieuwigheid
Tien jaar geleden was vacantie iets on
gehoords, althans buiten de scholen
wereld, waar zij tamelijk overvloedig is
geweest en nog is. Op de kantoren van
alle administratie en in alle bedrijf be
stond niets wat men hier vacantie heet,
dus geen bepaalde vrije tijd van twee of
meer weken en toch is er nooit iemand
gestorven door gebrek aan een vrije
maand. Wie zijn overleden door zich
geen rust te gunnen, het zijn helaas
die goede toewijdende arbeiders geweest,
die met en in hun arbeid leefden er niet
buiten konden, die geen rust begeerden
en voor wie de ongevraagde rust de dood
was.
Het geslacht, waarin zulke menschen
veelvuldig voorkwamen, is voorbij; het
nieuwe groeit op onder de rijzende zon
van vacantie en alleen uitzonderingen
zijn zij, die met de regelmaat van een
kloknaald des ochtends aan hun dagtaak
gaan en er in den namiddag daar van
terugkeeren. De vacantie heeft zich in
Indië baan gebroken, is uit haar gevang
van de „school" los gekomen en ver
spreidt zich over kantoor- en bedrijfs'
leven. Assistenten, bedienden, ambtena
ren kunnen haast overal hun jaarlijk
schen vrijen tijd bekomen en er komen
steeds instellingen bij, die de vacantie
als een stukje reglement erkennen. Het
is een aanduiding van het algemeen ver
schijnsel, dat ons westersch stempel, een
maal op de oostersche samenleving ge
zet,, er over uitvloeit. Hoe dat gewaar
deerd moet worden, zal de tijd wel
leeren.
Niets lijkt eenvoudiger dan wat mee
te deelen over vacantie en vacantiege
noegens in onze Oost, maar als men er
van weet en er iets van wil meedeelen,
wordt de vacantie toch te ingewikkeld
om „vrije tijd" te heeten. Want als er
vroeger geen vacantie in de Oost be
kend was buiten de scholen hoe
stond het dan geschapen met de zwoe
gers die „er wel eens uit wilden"?
Daar valt te onderscheiden.' zwoegers
bij 't particuliere bedrijf. De ambtenaren
kregen, zoodra zij vacantie behoefden,
binnenlandsch verlof voor een maand.
Dat gebeurde na overlegging van een cer
tificaat, door een arts afgegeven en ver
lengbaar, een certificaat wegens ziekte
en tot herstel; dien tijd moest men door
brengen in een gezond oord, dat werd
opgegeven €n gewoonlijk op een berg
helling of een hoogvlakte lag in west-
of oost-Java, Zoon oord was op Java
betrekkelijk gemakkelijk te bereiken en
men vond er minstens een landelijk hotel
en anders een pasangrahan, het binnen,
landsch logeerhuis voor ambtenaren-op-
dienstreis. Voor menschen in de buiten
gewesten was het heel wat bezwaarlijker
een gezondheidsoord te vinden: op Su
matra zijn er een paar, die als zoodanig
geijkt waren, maar voor de meesten
zeer ver af; op Borneo is er geen en niets
is er bereikbaar zonder al te zware reis;
Celebes is er niet veel gunstiger aan toe;
de Molukken liggen bij brokjes in zee
en dus: op de buitengewesten werden
altijd veel minder certificaten uitgereikt
dan op Java.
In het particuliere bedrijfsleven ging
het op dezelfde wijze, alleen in veel
mindere mate. De zieken en herstelbe-
hoevenden daar hielden het langer vol,
omdat het werk niet kon wachten en
vervangers of waarnemers niet aanwezig
waren. Maar als het dan moest, dan werd
DOOR
H.AMTOMSEM.
32).
Dien avond haalde Dick zijn beste pak
voor den dag, legde het netjes uit cp zijn
bed en bekeek het met stijgende ontevre.
denheid, Al had hij het ook nog zoo
zorgvuldig geborsteld, zeifs bij het vale
lamplicht vertoonde het duidelijk hier
en daar glimmende plekken. Hij nam
zijn bovenlip nadenkend tusschen vinger
en duim, stond een oogenblik in twijfel,
ging dan naar zijn schrijftafel en schreef
een brief naar zijn kleermaker in Oxford
Dat was de eenige weg, om iets op den
pof te krijgen, al kwam dan ook later
de rekening. Had hij toch nog maar een
suikertante!
Hij ging naar het venster en naar bui
ten leunend keek hij naar den helderen
sterrenhemel. Wat zou Audrey op hel
oogenblik doen? Gisterenavond om de
zen tijd hadden ze op het balcon zitten
pi aten. En toen.... vanmorgen.... was
alles zoo geheel veranderd!
Van morgen Zou hij dat ooit verge
ten....? Het was hem soms nog, als
rustte zij in zijn armen. Misschien zat
(Ingez. Med4
thuis het ziekbed gehouden en het her
stel werd beproefd tegelijk met de her
vatting van de werkzaamheden. Men
waagde er wat meer dan in den gouver
nementsdienst.
Was er dus vroeger buiten de scnoien
eigenlijk alleen vacantie, wanneer men
ziek was? Inderdaad. De mannen in hun
zaken kenden slechts die ééne vacantie,
die buitenlandsch verlof heet en overi
gens waren zij jaren achtereen in hun
arbeid, de een daarin meer afwisseling
en verplaatsing kennende dan de ander.
En sommigen schenen die gróóte va
cantie uit te stellen zooveel zij konden.
Niet zoo heel lang geleden deelde mij
een hoofdagent van een groote bank
mee, dat hij 35 jaar in de tropen had
doorgebracht en tweemaal verlof, het
groote, had genoten. Alweer een reeks
van jaren was hij in het touw en hij zou
spoedig ten derde male naar Europa ver
trekken. Maar toen hij zijn koffers al
voor den dag had gehaald werd liij ziek
en overleed.
Er zijn er, die den boog steeds kunnen
spannen èn strak, maar het meerendeel
doet verstandiger bijtijds hem tg ont
spannen, De ontspanning was en is in
de Oost voor allen de koelte in de berg
streek, de gelegenheid tot het onder
nemen van tochtjes, het rustig slapen bij
afwezigheid van muskieten, het genot
van versche groenten. De genoegens wa
ren vroeger zonder uitzondering de al
lereenvoudigste en gezondste. De tocht
jes werden ondernomen te voet of op
kleine paardjes en gevaar was er niet bij.
Evolutie in alles De vacantie werd
meer algemeen, de auto leerde over
nieuwe wegen de bergen op zwieren en
in de koele oorden kwamen hotels met
ze nu ook uit het raam te kijken en aan
hem te denken AudreyZachtjes
fluisterde hij haar naam voor zich uit.
En morgen! Hij trachtte een plan te vor
men, om geld te verdienen, maar hij kon
geen twee gedachten, regeffimlajtig acht-
tereen vormen. Telkens zag hij haar ge
laat terug, hoorde haar lieve stem, herin
nerde zich alle kleine voorvfalten van hun
samenzijn op vacantie. En terwijl hij daar
zoo voor zijn raam stond, trokken die
paar weken als een film voor zijn geest
voorbij en gevoelde hij hoezeer hij haar
nu liefhad, ofschoon hij toen nauwelijks
zich ervan bewust was geweest. Heit
werd hem onmogelijk om stil te sitaan
oï te zitten. 'Onrust maakte zich van "hem
(meester. Hij draafde zijn lamp uit en
ging naar beneden, «midat hij het al
leen niet meer kon uithouden, omdat hij
leen niet meer kon uithouden^ om
dat hij in iemlands gezelschap moest zijn.
Hij' vond zijn zuster zitten lezen. Minu
tenlang bleef hij' bij het venster staan,
zonder haar te storen. Toen zijl hij
bruusk
Heb je zin, den heuvel miee op te
gaan?
Joyce keek op; daarna 'legde zij zwij
gend haar boek neer en kwam naast hem
staan. Zwijgend gingen ze samten naar be
neden, den tuin door, langs de sluimeren
de hutten en huisjes en door het draaji-
hek in de weide.
Het was buiten stil en helder. Ze
gingen het boschje voorbij', waaruit het
Echt scheen, van Turnbull's tent, over de
tientallen kamers en banen voor lawn-
tennis. Zonder tennis denkt 'het meeren
deel zich geen vacantie in de bergen en
men heeft kans gezond weg te trekken
naar het vacantieoord, daarentegen ziek
te rug te keeren vanhet tennis.
Evolutie in alles Vroeger ontvluchtte
men de drukte van menschen in de stad,
de vormelijkheid en de avondkleeren om
rustig in het katoentje met weinig men
schen te doen naar verkiezing in het bin-
■nelnlamdsch logement!
Tegenwoordig moet men 't donkere
pak en de avondjaponnen vooral niet
vergeten omdat er in het hotel „toilet
wordt gemaakt" des avonds. Men „ziet"
er menschen en de partijtjes zijn van
ander maaksel dan vroeger, het eten is
niet meer eenvoudig doch hotelwerk
volgens menu, voor lunch en diner.
Het soberder buitengenoegen is er nog
wel, maar men moet het zoeken in oor
den, waarheen de trek nog niet bestaat
en een tijdstip kiezen dat buiten de va-
cantietijden ligt. Is het niet juist als
hier te lande
Intusschen is de opkomst van vacantie
in alle bedrijf niet kwaad. Een onder
schikte behoort, als hij er behoefte aan
gevoelt, zonder bezwaar te kunnen vra
gen vragen om een paar weken vrij-af
opdat hij ook eens niet-in-het-gareel
loopt. Met wat inschikkelijkheid is het
te bereiken, dat ieder zijn vrijheid een
paar weken in het jaar heeft en ze zoek
brengt op eigen manier. Want voor de
kleine beurzen is het weidsche berg-
hotel gesloten en de verre reis een on
mogelijkheid. Groote gezinnen kunnen
zich de weelde van een vacantieverblijf
in de bergen vaak niet veroorloven en
stellen zich tevreden met een uitgang in
kleiner formaat.
Opmerkelijk, dat inlanders de vacan
tie niet kenden buiten de scholen al
weer. Men moet regenten niet rekenen,
hooge inlandsche ambtenaren, die wel
eens buiten-af gaan en tegenwoordig
zelfs naar Europa komen. Maar de zoo
vele millioenen hebben nooit vacantie
gevraagd, zelfs niet wegens ziekte. Zij
zijn tevreden, indien zij met hun nieuw
jaar enkele dagen voor zich hebben om
familie te bezoeken of te ontvangen of
met den oogsttijd de stad uit kunnen om
de vreugde bij de velden mee te maken.
En dat betreft alleen maar de inland
sche bevolking van de steden. De bin-
nenlanders zullen het instituut vacantie
nóóit kennen, want als hun arbeid hen
roept, de arbeid te behoeve van den
maaltijd, komen zij in het touw en daar
buiten kennen zij geen grooter genoegen
dan de rust bij de penaten. In de Oost
wint de inlander het altijd van den wes
terling en van de 50 millioenen zijn er
stellig 49 ff die vacantie hebben wanneer
zij het wenschen en die nooit méér doen
dan het hoognoodige voor eigen bestaan.
Hun geheim is openbaar: zij hebben
weinig behoeften, zij zijn de armsten en
gelukkigsten die altijd vacantie houden
wanneer zij het willen.
DENGAN HORMAT.
golfvelden, langs den zoom vian het bosch
totdat ze boven bij het witte kruis op den
heuvel kwamen, waar ze zich in het
zachte mos heten neervtalllen. Beneden
hen pinkelden lichtjes, waar andere men
schen met hun eigen moeilijkheden stre
den. Het puffen van een trein, die van
het drie mijlen verwijderde station ver
trok, klonk als het snuiven van een
paard m een naburige weide. Achter hen
ritselden de beuken geheimzinnig en er
gens schreeuwde een nachtvogel. Langein
tijd lagen ze te luisteren naar de gelui
den van den nacht. Dan haalde Dick; diep
adem en stak zijn open hand vooruit.
Kijk eens i
"Joyce keek op. Er glinsterde iets in
het maanlicht. Ze stak haar hand uit en
nam uit zijn hand een ring.... een meis-
jesring. Zonder iets te vragen, staarde
ze er naar. Ze begreep. Hiji was niet lan
ger haar Dick! Hiji was van een ander!
Ze benijdde hem1 en een dikke tr,aan
/otde uit haar oog over haar gezicht.
Lieve jongen, fluisterde ze. Ik ben
er zoo blij om
En voordat ze het verhinderen kon,
viel er nog een traan, en ze liet heÜ
hoofd in de handen zinken. Ze bad' het
heusch niet hoeven verbergen. Dick
dacht op dat moment heelemaal niet aan
haar. Hij zat te stotteren, zoekend naar
woorden, Öie niet komen wilden,'in afge
broken zinnetjes, telkens ophoudend, omi
telkens opnieuw een begin te zoefken.
Joyce's hart stond een oogenblik stil
•n begon, dan heftig te bonzen. Ze luister
Ongelukken.
De 50-jarige H. J. G. te R o 11 e r d a m
heeft een hijschijzer van 500 K.G. op het
lichaam gekregen. Met zware inwendige
kneuzingen is 'hij naar het ziekenhuis
vervoerd, waar hij kort na aankomst is
overleden.
de, dorst nauwelijks ademhalen, terwijl
Dickwas het mogelijk, dat Dick, haar
eigen broer?zijn hart voor haar open
legde. Ze had nooit geweten, dat hij
zulke dingen denken kjon als Kijf nu aan
haar openbaarde. Ze had nooit ge
droomd, dat hij' zóó zou kunnen 'liefheb
ben en gevoelens kon hebben, die haar
deden trillen, als hiji ze uitsprak. Ze
hoorde over mtevrouw Winjkles en over
de anderenniet mieer dlan een korte
vermeldingen dan Audrey, Audrey,
nog eens en nog eens Audreyover ae|
dagen met haar doorgebracht, over hun
nachtelijke gesprekken, hun terugreis
naar Londen, zijn ontdekking wie ze
was, zijn ontmoeting met den hertog en
haar belofte om op hem te wachten.
Eindelijk hield hij op. Joyce zat te hui
veren. ZouFrank ooit zulke dingen
zeggen tegen haar?
Oh, Dick, fluisterde ze, wat ben je
nu van plan te doen?
Dick richtte het hoofd op.
Doen? antwoordde hiji. Ik ga geld
maken, beroemd worden, een huis stich
ten voor haar!
Hoe?
Joyce zei het tegen Haar bedoeling
in. Het kwam' er onwillekeurig uit en
ze vond het vreeselijk. Ze hoopte maar,
dat hij het niet vërstaan had.
De lange stilte werd plotseling ver
broken door het blaffen vjan een hond,
dat uit de Vallei omihoog klonk. Dick
stond op en wreef «net de hand over zijn
gezicht. i.
ZIJN MOEDER VERMOORD. Op
het politiebureau van B e r 1 ij n-Halen-
see, meldde zich Donderdagmorgen een
journalist aan, die de ontstellende ver
klaring aflegde, dat hij zijn moeder Don
derdag met een dolk had gedood. Hiji
beweerde, uit noodweer te hebben ge
handeld. Toen de politie een onderzoek
instelde, vond zij het lijk, dat steekwon
den in de borst en aan de armen had,
in badlakens gehuld in de badkamer
naast het bad liggen. Aangezien het lijk
met een waschlijn tot een pak was sa
mengesnoerd, vermoedt men, dat het de
bedoeling van den moordenaar is ge
weest, het lijk buitenshuis te brengen
om zijn daad te verbergen. De dader is
slechts 25 jaar oud.
Hij schijnt ook het voornemen te heb
ben gehad zelfmoord te plegen en zijn
kind mede te nemen in den dood. Zeker
is, dat hij niets verdiende en ten koste
van zijn moeder leefde, die als verpleeg
ster werkzaam was. De dader, die een
fantast schijnt te zijn, legde bij een kort
verhoor zeer verwarde verklaringen af.
EEN WEG OVER DEN GROOTEN
GLOCKNER. De Oostenrijksche re
geering heeft besloten tot het aanleggen
van een weg over den Grooten Glockner
den hoogsten berg van Oostenrijk.
De Neue Freie Presse noemt hem in
een hoofdartikel een van de geweldigste
wegen van Europa. De weg wordt 30
K.M. lang en zal ongeveer 12 millioen
schilling kosten en circa 3000 werkloozen
aan werk helpen.
Men verwacht, dat ongeveer 120.000
menschen, met 17.000 luxe-auto's en
3500 autobussen er jaarlijks gebruik van
zullen maken. Contracten voor den. bouw
van nieuwe, groote Alpenhotels zijn
reeds gesloten.
Kom', zei hij1, Laten we naar huis
gaan. Ik kan daar zoo in eens geen ant
woord op geven, maar het moet voor
elkaar komen, hoe dan ook!
XIX. i
Om half twaalf kwam een jonge man,
gebruind door de zon, met een pak aan
dat ondanks zijn ouderdom keurig zat,
ook al was de stof wat kaal geworden,
met een stroohoed op en gewapend mejtf
een paar handschoenen en een wandel
stok, uit een kapperswinkel op Piccadilly
en zette er flink den pas In. Voor het
restaurant van Stewart bleef hij' staan,
keek de straat, naar beide kanten langs
en ging dan naar binnen. Hij keek er al
de tafeltjes1 langs, zonder den gasten
eenige aandacht te schenken, begaf zich
naar de telefooncel, belde eenige num
mers op en ging dan de deur weer uit,
wardoor hij' binnengekomen was. Daarna
ging hiji op schildwacht staan, zoodat
hij iedereeu zien kon, die uit Bond Street
of Piccadill kyomen zou.
Hij haalde zijn horloge te voorschijn
en keek er lang en ernstig op. Hij1 hiald
dus nog vier minuten en drie kwartier
den tijd, eer het kwart voor eenen zou
zijn. En terwijl hij dit uitrekende met het
horloge in de hand, kwam er een meisjel
met wonderblauwe oogpn en goudblonde
haren naast hem staan en zei
Goeie morgen, Dick!
Audrey.... oh.... gelukkig!!
te»
(Wordt vervolgd.))
